Kinderen
alle pijlers
Pleegzorg
dinsdag 5 augustus 2014 10:37
We hebben net de aanmeldingsformulieren op de bus gedaan, omdat we graag pleegkinderen willen opvangen. Eerst alleen in de weekenden en vakantie. Wellicht later ook voor langere tijd, maar dan moeten we eerst een groter huis.
Onze kinderen zijn uiteraard op de hoogte en mijn moeder, verder hebben w het nog niemand verteld. Het kan nog om zoveel redenen niet doorgaan, maar dat hopen we natuurlijk niet!
Zijn er hier mensen die ervaring hebben met de STAP cursus die straks gaat volgen? Of mensen die zich ook net aangemeld hebben?
Onze kinderen zijn uiteraard op de hoogte en mijn moeder, verder hebben w het nog niemand verteld. Het kan nog om zoveel redenen niet doorgaan, maar dat hopen we natuurlijk niet!
Zijn er hier mensen die ervaring hebben met de STAP cursus die straks gaat volgen? Of mensen die zich ook net aangemeld hebben?
dinsdag 5 augustus 2014 13:50
We weten dat er in ieder geval eerst een gesprek komt met iemand van pleegzorg als we een verklaring van goed gedrag krijgen (geen probleem) en gezond zijn (ook geen probleem volgens ons).
Dan volgt er een cursus van 7 avonden. Tussendoor en nadien zijn er dan weer evaluatiemomenten.
De brief is nu op de bus, maar het is nu natuurlijk vakantieperiode. Hopelijk krijgen we wel snel te horen hoe en wat verder
Dan volgt er een cursus van 7 avonden. Tussendoor en nadien zijn er dan weer evaluatiemomenten.
De brief is nu op de bus, maar het is nu natuurlijk vakantieperiode. Hopelijk krijgen we wel snel te horen hoe en wat verder
dinsdag 5 augustus 2014 15:57
Ja, hier ervaring. Stapcursus volgen was erg leuk: leuke groep en leuke begeleiding. Ik vond het echt een verdieping om zo intensief met de visie op je gezin & relatie & normen en waarden bezig te zijn.
Pleegzorg zelf is ook erg leuk, je moet wel om kunnen gaan met veranderingen en onzekerheden. Soms zijn er ook frustrerende zaken; denk aan slechte communicatie o.i.d., en ook dat moet je kunnen handelen. Maar het heeft ons in ieder geval veel moois gebracht!
We doen kortdurende opvang voor tieners en pubers, terwijl onze kinderen nog geen tiener zijn. Maar we hebben ook wel een ongeveer zesjarige een tijd in huis gehad, en dat ging ook erg leuk.
Heb je nog vragen verder? Stel ze gewoon. En, de belangrijkste tip: zoek iemand in je omgeving die ook aan pleegzorg doet en bij wie je je kan herkennen in leefstijl en motieven. Bij ons hebben vrienden zó enorm veel betekend in het nemen van de stap om pleegzorg te gaan doen!
Pleegzorg zelf is ook erg leuk, je moet wel om kunnen gaan met veranderingen en onzekerheden. Soms zijn er ook frustrerende zaken; denk aan slechte communicatie o.i.d., en ook dat moet je kunnen handelen. Maar het heeft ons in ieder geval veel moois gebracht!
We doen kortdurende opvang voor tieners en pubers, terwijl onze kinderen nog geen tiener zijn. Maar we hebben ook wel een ongeveer zesjarige een tijd in huis gehad, en dat ging ook erg leuk.
Heb je nog vragen verder? Stel ze gewoon. En, de belangrijkste tip: zoek iemand in je omgeving die ook aan pleegzorg doet en bij wie je je kan herkennen in leefstijl en motieven. Bij ons hebben vrienden zó enorm veel betekend in het nemen van de stap om pleegzorg te gaan doen!
dinsdag 5 augustus 2014 21:57
Ik twijfel heel erg. Ik wil graag pleegouder worden omdat ik heel graag kinderen een veilig en warm thuis wil geven. Maar wij werken allebei en hebben best een druk leven. Zijn we wel geschikt?
Onze dochter van 3 blijft waarschijnlijk enig kind. Het lijkt me voor haar super als ze niet het enige kind in huis is.
Maar hoe graag ik een pleegkind ook wil helpen; hij/zij heeft veel meegemaakt en zal niet altijd makkelijk in de omgang zijn. Wat voor invloed heeft dat op de sfeer in huis en op onze dochter?
Ik hoor graag ervaringen van pleegouders!
Onze dochter van 3 blijft waarschijnlijk enig kind. Het lijkt me voor haar super als ze niet het enige kind in huis is.
Maar hoe graag ik een pleegkind ook wil helpen; hij/zij heeft veel meegemaakt en zal niet altijd makkelijk in de omgang zijn. Wat voor invloed heeft dat op de sfeer in huis en op onze dochter?
Ik hoor graag ervaringen van pleegouders!
dinsdag 5 augustus 2014 22:54
@beukenhaag. Hebben jullie ook nog steeds contact met de andere ouders die samen met jullie de STAP cursus deden? Wat voor onderwerpen kwamen daar aan de orde?
Omgaan met veranderingen kunnen wij, denk ik, wel. Alleen soms voor een van onze kinderen wat moeilijk.
Lijkt me best lastig, een puber opvangen terwijl je daar nog niet veel ervaring mee hebt. En dan ook nog een puber die al het nodige heeft meegemaakt.
Hadden jullie het vantevoren ook besproken met jullie eigen kinderen of waren ze daar toen nog te jong voor?
Wij hebben het er wel eerst over gehad met ze en ze waren direct positief gelukkig. Maar ze weten ook goed dat het zeker niet alleen maar leuk is.
Wat kunnen we ook verwachten van die gesprekken thuis? Kun je daar iets over vertellen?
Helaas kennen wij niemand die ook pleegzorg doet.....
Omgaan met veranderingen kunnen wij, denk ik, wel. Alleen soms voor een van onze kinderen wat moeilijk.
Lijkt me best lastig, een puber opvangen terwijl je daar nog niet veel ervaring mee hebt. En dan ook nog een puber die al het nodige heeft meegemaakt.
Hadden jullie het vantevoren ook besproken met jullie eigen kinderen of waren ze daar toen nog te jong voor?
Wij hebben het er wel eerst over gehad met ze en ze waren direct positief gelukkig. Maar ze weten ook goed dat het zeker niet alleen maar leuk is.
Wat kunnen we ook verwachten van die gesprekken thuis? Kun je daar iets over vertellen?
Helaas kennen wij niemand die ook pleegzorg doet.....
dinsdag 5 augustus 2014 23:01
@hannaeva. Mijn man heeft ook langer getwijfeld dan ik. Vooral toen onze eigen kinderen zo klein waren als jouw dochter vond hij ons gezin er nog niet klaar voor. Nu zijn de kinderen 9 en 11 en denken we dat we ze alles goed uit kunnen leggen. Daarom zijn we in april naar een eerste voorlichtingsavond geweest en onafhankelijk van elkaar hadden we aan het einde van de avond hetzelfde idee. We waren er klaar voor om ons in te schrijven. Toch hen ik nog even gewacht met alles opsturen om zeker te weten dat hij er na een paar maanden nog net zo over dacht.
Ook wij hebben best een druk leven met werk e.d. Mede daarom hebben we eerst besloten om het in de weekenden en vakanties te doen.
Ook wij hebben best een druk leven met werk e.d. Mede daarom hebben we eerst besloten om het in de weekenden en vakanties te doen.
dinsdag 5 augustus 2014 23:03
Ik wil dit ook graag, maar geheel egoïstisch wel pas als mijn kinderen groot zijn en dan moet mijn man nog willen tegen die tijd.
Ik zou mijn kinderen niet bloot willen stellen met alle ellende die deze kinderen met zich meebrengen. Ik ben mij zeer bewust van hoe egoïstisch dit is, zo voel ik het wel.
Dus over een jaar of 10 ga ik oriënteren.
Ik zou mijn kinderen niet bloot willen stellen met alle ellende die deze kinderen met zich meebrengen. Ik ben mij zeer bewust van hoe egoïstisch dit is, zo voel ik het wel.
Dus over een jaar of 10 ga ik oriënteren.
woensdag 6 augustus 2014 10:00
Niet heel erg realistisch, deze kinderen hebben vaak zo een ontzettende bagage ( en vaak ook nog eens gewoon ouders en bezoekrecht en al dat soort dingen) dat ik daar mijn kinderen niet aan bloot wil stellen, aan die oneerlijkheid, wat er met die kinderen gebeurd is, nog steeds gebeurd en de gevolgen daarvan.
Natuurlijk zal een broer/zus ook waardevolle Dingen toevoegen aan een gezin, hier hebben we al twee kinderen dus die hebben dat al met elkaar. Ik weet dat het ontzettend egoïstisch is hoor, van mij. Maar heb het zelf meegemaakt en dat wil ik mijn kinderen niet mee laten maken, ze worden dan veel te vroeg noodgedwongen geconfronteerd met de ellendige mensen op deze aarde.
Natuurlijk zal een broer/zus ook waardevolle Dingen toevoegen aan een gezin, hier hebben we al twee kinderen dus die hebben dat al met elkaar. Ik weet dat het ontzettend egoïstisch is hoor, van mij. Maar heb het zelf meegemaakt en dat wil ik mijn kinderen niet mee laten maken, ze worden dan veel te vroeg noodgedwongen geconfronteerd met de ellendige mensen op deze aarde.
woensdag 6 augustus 2014 10:10
quote:hannaeva schreef op 06 auds 2014 @ 08:05:
Ja, wachten tot dochter wat groter is lijkt verstandig. Maar 'blootstellen aan ellende'? Kan een pleegbroer/zus niet ook iets positiefs toevoegen? Of ben ik nu heel naïef?
Tenzij je een baby toegewezen krijgt en te maken hebt met langdurige pleegzorg kan ik me niet voorstellen dat je het leven van je kind leuker, veiliger en eenvoudiger maakt met een pleegbroer-zus.
Jouw motieven vind ik niet de beste (om het zachtjes uit te drukken) om aan pleegzorg te beginnen.
Ja, wachten tot dochter wat groter is lijkt verstandig. Maar 'blootstellen aan ellende'? Kan een pleegbroer/zus niet ook iets positiefs toevoegen? Of ben ik nu heel naïef?
Tenzij je een baby toegewezen krijgt en te maken hebt met langdurige pleegzorg kan ik me niet voorstellen dat je het leven van je kind leuker, veiliger en eenvoudiger maakt met een pleegbroer-zus.
Jouw motieven vind ik niet de beste (om het zachtjes uit te drukken) om aan pleegzorg te beginnen.
"Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt"
woensdag 6 augustus 2014 10:16
ik ben pleegmoeder geweest maar dat is via een kennis gegaan. Een vriendin had een vriendin die duidelijk veel moeite had met de opvoeding van haar kindje van een jaar ongeveer.
Bij verjaardagen vroeg ze aan mensen die ze helemaal niet kende of dat persoon haar kind niet een tijdje kon nemen.
Ze vroeg dat ook aan ons, hebben we gedaan en ze vroeg het steeds vaker. Toen hebben wij gezegd, prima maar dan maken we het officieel en dat is dus gebeurd. Netwerkpleegzorg heette dat toen.
Het kindje kwam ongeveer om het weekend, soms vaker als moeder of kind aan gaf dat nodig te hebben.
We hebben dit ongeveer 4 jaar gedaan. Mijn neefje was helemaal weg van het kindje (ze scheelde ook maar een paar maanden) en die was er dan ook regelmatig.
Ja we liepen wel tegen dingen aan maar pleegzorg speelde hier wel goed op in.
Bij verjaardagen vroeg ze aan mensen die ze helemaal niet kende of dat persoon haar kind niet een tijdje kon nemen.
Ze vroeg dat ook aan ons, hebben we gedaan en ze vroeg het steeds vaker. Toen hebben wij gezegd, prima maar dan maken we het officieel en dat is dus gebeurd. Netwerkpleegzorg heette dat toen.
Het kindje kwam ongeveer om het weekend, soms vaker als moeder of kind aan gaf dat nodig te hebben.
We hebben dit ongeveer 4 jaar gedaan. Mijn neefje was helemaal weg van het kindje (ze scheelde ook maar een paar maanden) en die was er dan ook regelmatig.
Ja we liepen wel tegen dingen aan maar pleegzorg speelde hier wel goed op in.
woensdag 6 augustus 2014 10:18
Natuurlijk hebben deze kinderen veel ellende meegemaakt. Maar ik denk dat onze kinderen zich daar door mijn werk al heel bewust van zijn. Nu komt het alleen wel veel dichterbij. Maar ik geloof niet dat het alleen maar ellende is. Wij willen die kinderen laten merken hoe het is om op te groeien in een "normaal" gezin, waar je fouten mag maken zonder daarop afgerekend te worden. Waar je jezelf mag zijn.
Bovendien zal het bij ons gaan om de weekenden, dus bezoekrecht is niet aan de orde. Het zou zelfs heel goed kunnen dat een kindje opvangen die door de week bij andere pleegouders zit en in het weekend bij ons om het andere pleeggezin wat rust te geven.
Maar zover is het nog niet, eerst maar door de selectie komen
Bovendien zal het bij ons gaan om de weekenden, dus bezoekrecht is niet aan de orde. Het zou zelfs heel goed kunnen dat een kindje opvangen die door de week bij andere pleegouders zit en in het weekend bij ons om het andere pleeggezin wat rust te geven.
Maar zover is het nog niet, eerst maar door de selectie komen
woensdag 6 augustus 2014 10:18
Pleegzorg is bepaald geen "piece of cookie". Het gaat vaak om emotioneel (en soms fysiek) beschadigde kinderen met een shitload aan bagage. Vrienden van mijn ouders hebben jarenlang pleegkinderen opgevangen. Zij gingen dan voor langdurige zorg. Met sommige kinderen hebben ze een enorm sterke band (zelfs nu nog als volwassenen), maar er zaten ook kinderen bij die totaal onhandelbaar waren en die ze continue op konden halen bij het politiebureau. Ook hebben ze met menig kind een traject moeten doorlopen bij psychologen etc. omdat er zoveel ellende had plaatsgevonden in die jonge levens, dat ze totaal ontspoord waren. Denk er dus vooral niet te romantisch over. Het is keihard knokken. Soms letterlijk.
"Hey baby girl, you're on speaker so behave" (© Derek Morgan)
woensdag 6 augustus 2014 10:21
woensdag 6 augustus 2014 10:24
Dat realiseren we ons heel goed hoor, dat het hard werken zal zijn. En gezien de leeftijd van onze kinderen, willen we vooral jongere kinderen opvangen. Dit hebben we ook besproken op de eerste info avond en ze konden zich heel goed vinden in onze beweegredenen. (Qua herkenbaarheid wil ik deze hier niet neerzetten)
En als er moeilijke situaties komen, hoop ik idd ook wel wat op de organisatie terug te kunnen vallen voor wat adviezen.
En als er moeilijke situaties komen, hoop ik idd ook wel wat op de organisatie terug te kunnen vallen voor wat adviezen.
woensdag 6 augustus 2014 10:25
Heel lief streven zoveelsteanoniemste, dat deden mijn ouders ook, weekend en vakantieopvang.
Toch ben ik daardoor wel flink beschadigt. Al heel vroeg sexuele ( intimiderende) spelletjes enz. Chantage, hoe je het best kan liegen en gewoon veel dingen die een kind nog niet hoort te weten of hoort te zien, die deze kinderen al feilloos wisten of ondergaan hadden.
Toch ben ik daardoor wel flink beschadigt. Al heel vroeg sexuele ( intimiderende) spelletjes enz. Chantage, hoe je het best kan liegen en gewoon veel dingen die een kind nog niet hoort te weten of hoort te zien, die deze kinderen al feilloos wisten of ondergaan hadden.
woensdag 6 augustus 2014 10:29
@garciaCM hoe moeilijk dat ook is, ik vind dat wel heel belangrijk. Het blijven toch de ouders.....wat er ook gebeurt is. Ik heb daar nu in mijn werk ook mee te maken en red me daar over het algemeen goed mee.
Maar als iemand twijfelt of hij/zij wel met dat soort situaties om wil of kan gaan, moet je het niet doen. Denk ik.
Het heeft een enorme impact op je gezin en dat moet je wel aankunnen
Maar als iemand twijfelt of hij/zij wel met dat soort situaties om wil of kan gaan, moet je het niet doen. Denk ik.
Het heeft een enorme impact op je gezin en dat moet je wel aankunnen
woensdag 6 augustus 2014 10:34
Dat zie je goed inderdaad. Wat ook heel belangrijk is om te beseffen, is dat die kinderen soms niet goed in staat zijn tot normaal spelen. Dat hebben ze of niet geleerd, of ze hebben teveel meegemaakt. In die zin moet je je daar dus goed van bewust zijn als je ze bij je eigen kinderen laat. Die moeten daar ook van op de hoogte zijn en het kunnen bevatten, om teleurstelling te voorkomen.
"Hey baby girl, you're on speaker so behave" (© Derek Morgan)
