Wat deed jouw man tijdens de bevalling?

31-05-2016 14:30 110 berichten
Voor een artikel op VIVA.nl zijn we benieuwd naar wat jouw man deed tijdens de bevalling. Ging hij out tijdens het moment suprême? Legde hij de hele bevalling vast voor later? Pufte hij mee om je te steunen? Was het handig om hem erbij te hebben? Praat mee in dit topic!
quote:reisa1978 schreef op 31 mei 2016 @ 15:05:

[...]





Tja, ik ben dus wel het type dat in zichzelf keert, vooral als de weeën heel heftig zijn, zoals bij de eerste door een infuus. En dat heeft mijn man toch ook aangevoeld, vandaar dat hij netjes in een stoel achter mij zat, precies waar ik hem nodig had.Helemaal goed, toch? Dat is juist het fijnste wat je kunt hebben tijdens de bevalling: een partner die weet wat jij nodig hebt. Meehelpen of rustig op een stoel zitten: all good.
Alle reacties Link kopieren
Hij heeft als linkerhand gefungeerd voor de verloskundige. En mijn handje vastgehouden als ik daar behoefte aan had.
Alle reacties Link kopieren
Wat heeft hij niet gedaan, kun je beter vragen.

Hij moedigde me aan en duwde in mijn rug tijdens elke rugwee. Tijdens elke perswee, pufte hij mee, omdat ik regelmatig moeite had met de overgang de ene ademhalingstechniek in de andere. Met 5cm kreeg ik ook persweeën. Die kwamen om de minuut. Dus hij duwde in mijn rug, snelde vervolgens weer naar de andere kant van het bed om mee te puffen. Gaf me tussendoor nog wat te drinken of te eten en moest dan alweer in mijn rug te duwen. Verder bracht hij me steeds naar het toilet (ik zat vast aan het infuus), zorgde voor water om te spoelen, ging met me onder de douche.

Of het handig was dat hij erbij was? Ik had dit zonder hem nooit kunnen doen. Echt niet.
Ik heb zijn hand fijngeknepen. Toen ik ging persen moesten we hem er een paar keer bij roepen (druk met zijn telefoon) om duidelijk te maken dat het nu wel echt binnenkort ging gebeuren. Heb hem toen ook (on)vriendelijk verzocht of hij zijn telefoon even weg kon leggen. Dat was de tweede bevalling.



Bij nummer 1 weet ik het niet meer, was er toen ook niet helemaal bij. Maar het duurde vrij lang en ik denk eerlijk gezegd dat hij zich nogal verveeld heeft.
Alle reacties Link kopieren
quote:SallySpectra schreef op 31 mei 2016 @ 15:13:

Ik heb zijn hand fijngeknepen. Toen ik ging persen moesten we hem er een paar keer bij roepen (druk met zijn telefoon) om duidelijk te maken dat het nu wel echt binnenkort ging gebeuren. Heb hem toen ook (on)vriendelijk verzocht of hij zijn telefoon even weg kon leggen. Dat was de tweede bevalling.



Bij nummer 1 weet ik het niet meer, was er toen ook niet helemaal bij. Maar het duurde vrij lang en ik denk eerlijk gezegd dat hij zich nogal verveeld heeft.Macy is ook al vrij oud, ik kan me voorstellen dat je dat vergeten bent. En die tweede heet toch CJ?
Alle reacties Link kopieren
Mijn man was geweldig! Heeft voor drinken gezorgd, me in zijn hand laten knijpen en updates gegeven aan familie als ik dat vroeg. Ik had bepaald geen makkelijke bevalling en zou het absoluut niet zonder hem gekund hebben!
er komt een moment waarop je beseft dat je voor sommige mensen nooit genoeg bent... de vraag is: is dat jouw, of hun probleem?
Alle reacties Link kopieren
Bij de eerste bevalling zat hij naast me en wist zich geen raad. Bij de tweede bevalling las hij de krant
Alle reacties Link kopieren
Ik had alleen maar rugweeën en mijn man heeft beide keren met 2 vuisten volle tegendruk staan geven in mijn onderrug bij elke wee die ik had. Hij moest het ook niet wagen om daar te laat mee te zijn en mocht ook niet naar het toilet.



Bij de oudste werd ik erg overvallen door een weeënstorm en heeft hij meegeholpen met puffen, heb ik zijn hand fijn geknepen (een verpleegkundige had zijn plek bij mijn rug overgenomen) en heeft hij me aangemoedigd toen ik het niet meer zag zitten. En de navelstreng doorgeknipt, ondanks dat hij dat heel eng vond.



Bij de jongste was ik voorbereid op een heftige turbobevalling en kwam ik, buiten het druk geven op mijn rug, zelf goed door de weeën heen. Vooral de uitdrijving ging heel snel en toen heb ik hem vooral geholpen. Door zo hard in zijn oor te loeien dat hij onmogelijk flauw kon vallen hij had een beetje moeite met het tempo haha. Navelstreng heb ik toen zelf doorgeknipt, hij zag serieus groen en is door de vk met z'n hoofd tussen zijn knieën op een fauteuil gezet.
Begrijp ik nou goed dat whiskey drinken en sigaren roken, niet meer heel gebruikelijke activiteiten zijn tijdens een bevalling???
Alle reacties Link kopieren
Fluiten. Deed ie daarna niet meer.
Alle reacties Link kopieren
Erbij gestaan en gekeken, antwoord gegeven wanneer ik niet kon praten en op mijn verzoek getracht de rugweeen weg te duwen. Meer kan hij niet doen, nou ja, hij had kunnen filmen maar dan was ik een kind rijker maar man armer het ziekenhuis uitgekomen
Alle reacties Link kopieren
Mijn man was mijn voedseldispenser. Dextro energy, drinken, fruitsalade (zelf vers meegenomen). Ook was hij mijn demper, ik heb blijkbaar nogal liggen toeteren en schreeuwen op dat bed. Schaam me nu nog
I don't know what that means.
Alle reacties Link kopieren
Ik had geen pufcursus gehad alleen een A4 met wat ademhalingstips. Toen hij eindelijk er was nadat hij met 170 naar huis is gereden van zijn werk (mijn bevalling zou erg snel gaan en dat klopte) moest hij eerst dat A4tje opduikelen. Duurde een uur voor mijn gevoel Toen begon hij bovenaan te lezen terwijl ik wist dat wat ik nodig had halverwege het blad stond



De schat had nog niet gegeten en dus ging hij even beneden bij de snoepautomaat wat halen. Vervolgens ging hij dat knisperende papier er af halen en nog erger; eetgeluiden maken



Zelfs de voetstappen naar het tafeltje om de Metro te pakken waren mij teveel, laat staan het geritsel van de krant zelf.



Toen kwamen de persweeen en wilde ik graag een washandje om mijn zweetsnor weg te poetsen. Hij ging alleen maar over mijn ogen heen waardoor ik er als een panda uitzag Ik hoor mezelf nog roepen: mijn snor, mijn snor!



Nee, ik was geen leuk gezelschap.



Bij de tweede (keizersnede) heb ik amper gemerkt dat hij erbij was want de anesthesist bleef maar tegen me ratelen waardoor ik zelf nog maar amper mijn bevalling heb meegemaakt. Best jammer achteraf.
Poep, wie heeft jou gescheten?
Alle reacties Link kopieren
quote:Hamzter schreef op 31 mei 2016 @ 14:37:

[...]



Niet zo verwonderlijk, gezien je motto... Hm, ik vond het helemaal niet grappig. Was er best verdrietig om.
Mind the gap
Alle reacties Link kopieren
Oa. Vooral bezorgd zijn



Tijdens het persen, Mij goed bijgestaan..

aangemoedigd (waardoor ik in mezelf in een deuk lag want het leek wel alsof hij naar voetbal zat te kijken en hij noemde me "buddy" zo noemen we de kat ook ) en heb zijn hand mogen fijn knijpen ,



Hij had in t begin wel de neiging om "ssshhh sssshhhh " te zeggen als ik weer mn pijn wegpufte , hij bedoelde t niet als "houd je kop" maar na 10x gehoord te hebben heb ik m toe gesnauwd "NIKS TE SSSSHT" haha kunnen er nu om lachen omdat hij het niet verkeerd bedoelde maar bij elke "ssssh" meer werden mijn moord neigingen erger
Alle reacties Link kopieren
Bij alledrie heeft mijn man meegepuft, compleet in een ander tempo dan ik.....

En geholpen met douchen.

Bij 1 en 2 mocht hij de navelstreng knippen bij nr 3 wilde ik dat zelf doen.

Tevens heeft hij elke keer tijdens het douchen na de bevalling de kleintjes vastgehouden en zijn ogen uitgekeken.

Hij wilde niet 'van onder' meekijken, gelukkig maar. ook geen foto's of film van bevalling, alleen van daarna.
De eerste uren waren grappig. Door z'n grapjes kon ik veel weglachen. Toen het meer pijn begon te doen en ik stond te roepen "Dit vergeet je niet! Ze zeggen dat je het vergeet, maar dit vergeet je nooit!" e.d. konden we er ook samen nog om lachen.



En daarna, toen het echt niet meer grappig was mocht ik af en toe zielig naar hem kijken.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb eerlijk gezegd geen flauw idee, zat in mijn eigen wereldje. Was me waarschijnlijk niet eens opgevallen als hij weg was gegaan.
Tenminste, dat is wat ik de buurvrouw heb horen zeggen.
Alle reacties Link kopieren
Eten, mijn man kreeg een verschrikkelijk groot bord eten aan het begin van mijn bevalling.

Een enorme berg aardappelen met daarop een enorme worst. Ik kon de lucht niet verdragen en het al helemaal niet aanzien. Manlief zei ach je was toch al aan het spugen.

Verder was hij wel een enorme hulp hoor en ik een verschrikkelijke heks, de verpleegsters hadden duidelijk medelijden met hem.

En beide keren ging het goed mis en toen bleef hij toch rustig ook al kon je de angst wel in zijn ogen zien.
Mijn man maakte grapjes. Toen het echt vervelend begon te worden maakte hij alleen nog maar grapjes tussen de weeën door en tijdens de weeën zat ie zich vooral machteloos te voelen en zich bont en blauw te laten knijpen. Direct na de partus moest ie heel erg huilen, en toen de emoties wat waren gezakt maakte hij weer grapjes.



Oh ja, en hij heeft wat instrumentjes aangegeven (zo'n haakje om de vliezen mee te breken onder andere) en de navelstreng doorgeknipt. En geroepen dat ie echt echt absoluut geen behoefte had om de placenta te bewonderen .
Ik weet het niet meer. Het was allemaal een beetje een waas. Hij heeft het zeker goed gedaan want ik heb geen klachten :-)
Alle reacties Link kopieren
De mijne zat een stripboek te lezen en zat af en toe te schuddebuiken van het lachen grrrrrr
Alle reacties Link kopieren
De vader van de twee oudsten was niet bij de bevalling van de oudste, mijn moeder wel, die heb ik fijngeknepen en ze zat rustig naast me, heel fijn. Ze heeft ook de navelstreng doorgeknipt. Bij de tweede was ie wel. We hebben zitten grappen met de vk maar omdat ik geen weëen had werd ik door de vk onder de douche gestuurd. Hij vroeg of ie mee moest maar ik zei, rust nog maar wat uit. Toen heeft ie thee gedronken met de vk. Ondertussen stond ik net onder de douche toen de baby al kwam, ik riep naar beneden voor hulp. Zoon werd hierdoor wakker en begon te huilen. Ze zagen mij pas toen ze zoon gingen ophalen. Dus mij en zoon gauw naar beneden geholpen en toen kwam dochter al. Hij heeft dus met zoon op schoot gezeten en uitgelegd wat er gebeurde. Dat was wel bijzonder.



De drie jongsten hebben een andere vader:

We hebben vooral zitten praten en grappen maken pas de laatste paar ontsluitingsweeen heb ik zijn hand gepakt. Af en toe heeft ie gekeken hoe het ging. Bij mijn middelste ging het met mij heel erg mis en moest met spoed naar het zh. Vk nam baby mee en hij week niet van mijn zijde. Bij de vierde heeft ie veel gekeken (ze is in de vliezen geboren) en omdat de navelstreng losschoot (bleek achteraf helemaal niet in de placenta te zitten) heeft ie me ook nog ondersteund op de baarkruk. Bij de vijfde had ik eigenlijk geen weeën en heb ik alleen zijn hand vastgehouden bij de uitdrijving.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
Alle reacties Link kopieren
Die van mij ging tijdens de heftigere weeen even een broodje pindakaas en een kop koffie naast me zitten drinken, haha! Toen heb ik toch maar gezegd dat ik dat niet zo'n goed plan vond.

Bij de minder sterke weeen heeft ie me goed geholpen onder de douche, om mijn ademhaling goed te krijgen. En hij besloot op een gegeven moment dat de verloskundige gebeld moest worden, terwijl ik dacht dat het zo'n vaart niet zo lopen (wel dus).

Tijdens het persen (duurde lang!) heeft hij me aangemoedigd toen ik echt moe begon te worden en hij heeft dochter aangepakt toen ze naar buiten kwam. Tijdens het hechten heb ik hem helemaal fijn mogen knijpen en heeft hij voor huilende dochter gezorgd. Ik had het niet anders willen zien.
Alle reacties Link kopieren
Wat een verschil in mannen zeg, ben benieuwd hoe die van mij zich gaat gedragen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven