Kinderen
alle pijlers
Wat deed jouw man tijdens de bevalling?
dinsdag 31 mei 2016 17:28
quote:wyandotje schreef op 31 mei 2016 @ 14:31:
Volgens mij deed hij niks. Ik deed al het werk alleen.
, zo herinner ik mij mijn bevallingen ook. Ik zat helemaal in een bubbel en dat was best...
Degene die mij kwam storen kreeg een grauw... verpleegkundige die tijdens een wee een thermometer in mijn mond stak en zei dat ik mijn mond wel dicht moest houden... flikker op.
Administrateur die mij de hand kwam schudden... wegwezen.
Coassistent die mij de eerste keer pijnlijk had getoucheerd heb ik de tweede keer weggestuurd met de woorden "ga jij maar op iemand anders oefenen"
Ik was nogal assertief tijdens mijn bevallingen
Geen idee waar mijn (ex-)man uithing. Ik vrees dat hij zich ergens in een hoekje voor mij zat te schamen...
Volgens mij deed hij niks. Ik deed al het werk alleen.
, zo herinner ik mij mijn bevallingen ook. Ik zat helemaal in een bubbel en dat was best...
Degene die mij kwam storen kreeg een grauw... verpleegkundige die tijdens een wee een thermometer in mijn mond stak en zei dat ik mijn mond wel dicht moest houden... flikker op.
Administrateur die mij de hand kwam schudden... wegwezen.
Coassistent die mij de eerste keer pijnlijk had getoucheerd heb ik de tweede keer weggestuurd met de woorden "ga jij maar op iemand anders oefenen"
Ik was nogal assertief tijdens mijn bevallingen
Geen idee waar mijn (ex-)man uithing. Ik vrees dat hij zich ergens in een hoekje voor mij zat te schamen...
Sommige fouten zijn te leuk om maar een keer te maken...
dinsdag 31 mei 2016 18:19
Bij de bevalling van mijn oudsten was de vader niet aanwezig (te vroeg geboren & hij zat in een ander land). Bij de bevalling van de derde was mijn man er wel. Maar hij hoefde niet veel te doen. Ik had een geplande keizersnee dus dat ging redelijk vlot. Hij stond er dus gewoon bij en deed verder eigenlijk niks. Wat ook niet echt noodzakelijk was.
dinsdag 31 mei 2016 18:53
quote:Nicotientje schreef op 31 mei 2016 @ 15:44:
Begrijp ik nou goed dat whiskey drinken en sigaren roken, niet meer heel gebruikelijke activiteiten zijn tijdens een bevalling???
Nee joh.... de mijne hield via social media onze volgers op de hoogte.
(... niet eens helemaal onwaar, trouwens ???? ).
Begrijp ik nou goed dat whiskey drinken en sigaren roken, niet meer heel gebruikelijke activiteiten zijn tijdens een bevalling???
Nee joh.... de mijne hield via social media onze volgers op de hoogte.
(... niet eens helemaal onwaar, trouwens ???? ).
Wat wilde ik nou toch typen?
dinsdag 31 mei 2016 19:20
Mijn man zorgde voor drinken en wat te eten voor mij en zichzelf. Tv kijken en na 32 uur ben ik met de ziekenauto afgevoerd. Mijn man reed zelf met de auto en reed verkeerd terwijl we toen vlakbij het ziekenhuis woonde. Gelukkig was hij net nog op tijd toen onze dochter werd geboren.
Enjoy the little things in life
dinsdag 31 mei 2016 19:24
Eten. Ik had ziekenhuisbevallingen. En voor hem brachten ze eten. Ik kreeg vanzelfsprekend niks. Voor de rest: lezen, mee tv kijken (ik heb amper weeën gevoeld door verdoving), af en toe naar de familie bellen/berichtjes sturen (al deed ik dat ook zelf) . Op het einde supporteren en aanmoedigen. Hij deed dat redelijk goed. Behalve dat eten. Daar was ik zo jaloers op.
dinsdag 31 mei 2016 19:26
Mijn lief heeft vanuit een stoel op zo'n drie meter van het bed af met mij samen weeen weggepuft (Nadat ik eerst zes uur zelf weeen had weggepuft, ik was al opgenomen in het ziekenhuis, man was nog thuis) Ik kon echt geen aanraking verdragen, maar had 'm wel hard nodig! Ik riep 'Komt er weer een!', keek naar manlief en samen puften we zo de ene na de andere wee weg. Het klinkt echt ontzettend stom zo, maar man, wat was het fijn! Bij de laatste ontsluitingsweeen en de persweeen kwamen man en VK overigens allebei aan een kant staan, zodat ik hen kon fijnknijpen
dinsdag 31 mei 2016 19:27
Helemaal niks. Hoewel hij volgens de Hypnobirthing mij zou moeten helpen en hij zelfs de infomap ervoor door buurman liet brengen (vroeggeboorte). Zelfs een nat washandje voor mijn voorhoofd was teveel moeite. Verwacht dat met 2x vragen het wel duidelijk is dat ik dat graag wilde. Ook foto's na geboorte zijn niet door hem gemaakt na bevalling was meneer zo moe dat hij thuis ging slapen, terwijl hij tijdens bevalling ook had geslapen.
dinsdag 31 mei 2016 20:26
Om 7:00 uur zich afvragen of hij aan het werk kon.
Om 8:00 uur de verloskundige bellen.
Om 10:00 uur de deur opendoen voor de VK.
Om 10:30 uur boodschappen doen (sultana's, pakjes drinken en extra kraamverband (hulde aan de medewerkster van de Schlecker, die precies wist wat ze die zenuwpees moest geven).
Om 11:30 in paniek de VK bellen omdat ik zat te brullen op het toilet.
Om 12:00 uur mij + tas in de auto laden.
Met 170 km/uur over de A7 racen.
Met 80 kilometer per uur over de Verlengde Hereweg in Groningen knallen.
De auto nog net niet in de hal van het vroegere Diakonessenhuis parkeren.
Mij overdragen aan de verpleging en de auto netjes wegzetten.
Mee naar het Parthuis (de interne kraamlliniek) en daar hele lelijke woorden moeten aanhoren en blauw geknepen worden.
Om 13:45 de navelstreng doorknippen.
Dat ging dus best vlot, gelukkig.
Om 8:00 uur de verloskundige bellen.
Om 10:00 uur de deur opendoen voor de VK.
Om 10:30 uur boodschappen doen (sultana's, pakjes drinken en extra kraamverband (hulde aan de medewerkster van de Schlecker, die precies wist wat ze die zenuwpees moest geven).
Om 11:30 in paniek de VK bellen omdat ik zat te brullen op het toilet.
Om 12:00 uur mij + tas in de auto laden.
Met 170 km/uur over de A7 racen.
Met 80 kilometer per uur over de Verlengde Hereweg in Groningen knallen.
De auto nog net niet in de hal van het vroegere Diakonessenhuis parkeren.
Mij overdragen aan de verpleging en de auto netjes wegzetten.
Mee naar het Parthuis (de interne kraamlliniek) en daar hele lelijke woorden moeten aanhoren en blauw geknepen worden.
Om 13:45 de navelstreng doorknippen.
Dat ging dus best vlot, gelukkig.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
dinsdag 31 mei 2016 20:27
Mijn man was geweldig. Bij de ontsluitingsweeën heeft hij steeds mijn ribben vastgepakt als richtpunt voor de flankademhaling. Toen ik persdrang kreeg en nog geen 10 cm ontsluiting heeft hij meegepuft. Dat was geweldig, want als ik het even kwijt was pakte ik zijn ritme weer op. Hij heeft me appelsap laten drinken, yoghurt gevoerd en met koude washandjes mijn hoofd gekoeld. Hij was er bij elke wee en daardoor wist ik steeds dat ik de wee door zou komen. Hij had de volgende dag spierpijn van het vele staan!
dinsdag 31 mei 2016 20:39
Bij de eerste rug masseren, water halen, washandje op voorhoofd deppen. Bij het persen heeft hij mijn hand vast gehouden. En na afloop wat foto's gemaakt met baby op mijn buik.
Bij de tweede ging het allemaal erg snel. Hij heeft mij naar het ziekenhuis gereden. En mijn hand vast gehouden tijdens het kwartiertje persen. Heb hem toen nog wel afgesnauwd omdat hij voor mijn gevoel aan de verkeerde kant stond van mij.
Bij de tweede ging het allemaal erg snel. Hij heeft mij naar het ziekenhuis gereden. En mijn hand vast gehouden tijdens het kwartiertje persen. Heb hem toen nog wel afgesnauwd omdat hij voor mijn gevoel aan de verkeerde kant stond van mij.
donderdag 2 juni 2016 09:23
donderdag 2 juni 2016 09:39
Bij mij begonnen de weeen om één uur 's nachts. Ik heb hem tot 6.00 laten slapen, leek me wel handig aangezien er nog een druk genoege tijd aan zou komen. Om 6.00 stond ik onder de douche, weeen kwamen toen om de 2 minuten, dus ik heb hem toen geroepen, dat hij de verloskundige mocht bellen omdat ik weeen had. Hij mompelde toen dat dat pas hoefde als ze om de 3 minuten kwamen. Dus ik heb hem vriendelijk verteld dat ze op de twéé minuten kwamen en dat hij dus échtéchtécht mocht bellen. Verloskundige kwam om 7.00 en ging alleen nog maar even weg om haar tas te pakken. Man heeft vooral naast me gezeten en zijn klep gehouden tot dochter er was om 9.30. En dat is bewonderenswaardig voor mijn man, die kan normaal 5 kwartier in een uur kleppen.
Bij de tweede waren we een rondje aan het rijden (hobbelige weggetjes opzoekend, was toen 41+6 ). We gingen nog even een brood halen, en ik kreeg opeens ontzettende drang om naar huis te willen. In buik leek niet zo veel aan de hand, maar ik MOEST naar huis. Dus raampje open, en heel aso uit het raam geroepen dat hij nu als de donder moest maken dat we naar huis gingen. Hij moest nog afrekenen, en ik heb hem toen nog twee keer geroepen , die drang om thuis te willen zijn was echt overweldigend. Dat was om 13.30. Toen we thuis waren dacht ik te moeten plassen, maar dat waren direct de persweeen. Ik heb ze weg weten te puffen, ben onder de douche gedoken waar mijn dochter van 3, terwijl man de verloskundige belde, met mij mee aan het puffen was . Verloskundige kwam om 14.00 (die hoorde aan mijn man dat het toch wel vlot mocht), en om 14.30 was zoon er. Man heeft toen vooral goed weten aan te geven bij vlos dat er haast bij was, toen zij er was heeft hij zich vooral op dochter gericht omdat ik onder de douche wel een beetje de controle kwijt dreigde te raken omdat het allemaal veel te snel ging voor mijn gevoel, en terwijl zij dus braaf met mij mee aan het puffen was (waar ik écht veel steun aan had trouwens), vond ze het wel een beetje eng worden toen man gelukkig net binnenkwam. Overigens is ze er heel trots op, dat zij mij zo goed heeft kunnen helpen, al had ik het graag anders gezien, maar het ging zó snel dat we echt even actie moesten ondernemen en dochter daardoor even 'vrij' rondliep. Ze heeft wel voorkomen dat ik de paniek in schoot
Bij de tweede waren we een rondje aan het rijden (hobbelige weggetjes opzoekend, was toen 41+6 ). We gingen nog even een brood halen, en ik kreeg opeens ontzettende drang om naar huis te willen. In buik leek niet zo veel aan de hand, maar ik MOEST naar huis. Dus raampje open, en heel aso uit het raam geroepen dat hij nu als de donder moest maken dat we naar huis gingen. Hij moest nog afrekenen, en ik heb hem toen nog twee keer geroepen , die drang om thuis te willen zijn was echt overweldigend. Dat was om 13.30. Toen we thuis waren dacht ik te moeten plassen, maar dat waren direct de persweeen. Ik heb ze weg weten te puffen, ben onder de douche gedoken waar mijn dochter van 3, terwijl man de verloskundige belde, met mij mee aan het puffen was . Verloskundige kwam om 14.00 (die hoorde aan mijn man dat het toch wel vlot mocht), en om 14.30 was zoon er. Man heeft toen vooral goed weten aan te geven bij vlos dat er haast bij was, toen zij er was heeft hij zich vooral op dochter gericht omdat ik onder de douche wel een beetje de controle kwijt dreigde te raken omdat het allemaal veel te snel ging voor mijn gevoel, en terwijl zij dus braaf met mij mee aan het puffen was (waar ik écht veel steun aan had trouwens), vond ze het wel een beetje eng worden toen man gelukkig net binnenkwam. Overigens is ze er heel trots op, dat zij mij zo goed heeft kunnen helpen, al had ik het graag anders gezien, maar het ging zó snel dat we echt even actie moesten ondernemen en dochter daardoor even 'vrij' rondliep. Ze heeft wel voorkomen dat ik de paniek in schoot
donderdag 2 juni 2016 10:13
quote:MadameHooch schreef op 02 juni 2016 @ 09:39:
Bij mij begonnen de weeen om één uur 's nachts. Ik heb hem tot 6.00 laten slapen, leek me wel handig aangezien er nog een druk genoege tijd aan zou komen. Om 6.00 stond ik onder de douche, weeen kwamen toen om de 2 minuten, dus ik heb hem toen geroepen, dat hij de verloskundige mocht bellen omdat ik weeen had. Hij mompelde toen dat dat pas hoefde als ze om de 3 minuten kwamen. Dus ik heb hem vriendelijk verteld dat ze op de twéé minuten kwamen en dat hij dus échtéchtécht mocht bellen. Verloskundige kwam om 7.00 en ging alleen nog maar even weg om haar tas te pakken. Man heeft vooral naast me gezeten en zijn klep gehouden tot dochter er was om 9.30. En dat is bewonderenswaardig voor mijn man, die kan normaal 5 kwartier in een uur kleppen.
Bij de tweede waren we een rondje aan het rijden (hobbelige weggetjes opzoekend, was toen 41+6 ). We gingen nog even een brood halen, en ik kreeg opeens ontzettende drang om naar huis te willen. In buik leek niet zo veel aan de hand, maar ik MOEST naar huis. Dus raampje open, en heel aso uit het raam geroepen dat hij nu als de donder moest maken dat we naar huis gingen. Hij moest nog afrekenen, en ik heb hem toen nog twee keer geroepen , die drang om thuis te willen zijn was echt overweldigend. Dat was om 13.30. Toen we thuis waren dacht ik te moeten plassen, maar dat waren direct de persweeen. Ik heb ze weg weten te puffen, ben onder de douche gedoken waar mijn dochter van 3, terwijl man de verloskundige belde, met mij mee aan het puffen was . Verloskundige kwam om 14.00 (die hoorde aan mijn man dat het toch wel vlot mocht), en om 14.30 was zoon er. Man heeft toen vooral goed weten aan te geven bij vlos dat er haast bij was, toen zij er was heeft hij zich vooral op dochter gericht omdat ik onder de douche wel een beetje de controle kwijt dreigde te raken omdat het allemaal veel te snel ging voor mijn gevoel, en terwijl zij dus braaf met mij mee aan het puffen was (waar ik écht veel steun aan had trouwens), vond ze het wel een beetje eng worden toen man gelukkig net binnenkwam. Overigens is ze er heel trots op, dat zij mij zo goed heeft kunnen helpen, al had ik het graag anders gezien, maar het ging zó snel dat we echt even actie moesten ondernemen en dochter daardoor even 'vrij' rondliep. Ze heeft wel voorkomen dat ik de paniek in schoot aaahw, wat een lief dochtertje
Bij mij begonnen de weeen om één uur 's nachts. Ik heb hem tot 6.00 laten slapen, leek me wel handig aangezien er nog een druk genoege tijd aan zou komen. Om 6.00 stond ik onder de douche, weeen kwamen toen om de 2 minuten, dus ik heb hem toen geroepen, dat hij de verloskundige mocht bellen omdat ik weeen had. Hij mompelde toen dat dat pas hoefde als ze om de 3 minuten kwamen. Dus ik heb hem vriendelijk verteld dat ze op de twéé minuten kwamen en dat hij dus échtéchtécht mocht bellen. Verloskundige kwam om 7.00 en ging alleen nog maar even weg om haar tas te pakken. Man heeft vooral naast me gezeten en zijn klep gehouden tot dochter er was om 9.30. En dat is bewonderenswaardig voor mijn man, die kan normaal 5 kwartier in een uur kleppen.
Bij de tweede waren we een rondje aan het rijden (hobbelige weggetjes opzoekend, was toen 41+6 ). We gingen nog even een brood halen, en ik kreeg opeens ontzettende drang om naar huis te willen. In buik leek niet zo veel aan de hand, maar ik MOEST naar huis. Dus raampje open, en heel aso uit het raam geroepen dat hij nu als de donder moest maken dat we naar huis gingen. Hij moest nog afrekenen, en ik heb hem toen nog twee keer geroepen , die drang om thuis te willen zijn was echt overweldigend. Dat was om 13.30. Toen we thuis waren dacht ik te moeten plassen, maar dat waren direct de persweeen. Ik heb ze weg weten te puffen, ben onder de douche gedoken waar mijn dochter van 3, terwijl man de verloskundige belde, met mij mee aan het puffen was . Verloskundige kwam om 14.00 (die hoorde aan mijn man dat het toch wel vlot mocht), en om 14.30 was zoon er. Man heeft toen vooral goed weten aan te geven bij vlos dat er haast bij was, toen zij er was heeft hij zich vooral op dochter gericht omdat ik onder de douche wel een beetje de controle kwijt dreigde te raken omdat het allemaal veel te snel ging voor mijn gevoel, en terwijl zij dus braaf met mij mee aan het puffen was (waar ik écht veel steun aan had trouwens), vond ze het wel een beetje eng worden toen man gelukkig net binnenkwam. Overigens is ze er heel trots op, dat zij mij zo goed heeft kunnen helpen, al had ik het graag anders gezien, maar het ging zó snel dat we echt even actie moesten ondernemen en dochter daardoor even 'vrij' rondliep. Ze heeft wel voorkomen dat ik de paniek in schoot aaahw, wat een lief dochtertje
Ab imo pectore
donderdag 2 juni 2016 10:17
Mijn eerste bevalling duurde 96 uur en de tweede 65 uur. Drama's. Bij de eerste ben ik gereanimeerd. Man heeft ook in paniek op de gang staan brullen dat ik dood was. Nogal traumatisch.En hij bleef maar vragen over de baby; ga je haar dit kwalijk nemen, kun je straks wel van haar houden?
Hij ging ook steeds slapen, in een extra bed op de verloskamer, gezien de duur van de bevallingen logisch, maar man wat was ik jaloers. Verder had ik echt geen drol aan hem, hij wist net als ik ook niet wat we moesten doen. Bij het persen heeft hij van achter mijn hoofd wel aangemoedigd. Maar navelstrengen knippen en nageboortes bewonderen wilde hij, groen van ellende, echt niet. Dus ik heb maar zelf geknipt.
Hij ging ook steeds slapen, in een extra bed op de verloskamer, gezien de duur van de bevallingen logisch, maar man wat was ik jaloers. Verder had ik echt geen drol aan hem, hij wist net als ik ook niet wat we moesten doen. Bij het persen heeft hij van achter mijn hoofd wel aangemoedigd. Maar navelstrengen knippen en nageboortes bewonderen wilde hij, groen van ellende, echt niet. Dus ik heb maar zelf geknipt.
Ab imo pectore
donderdag 2 juni 2016 10:22
donderdag 2 juni 2016 10:31
donderdag 2 juni 2016 10:51
quote:the4ofus schreef op 31 mei 2016 @ 19:24:
Eten. Ik had ziekenhuisbevallingen. En voor hem brachten ze eten. Ik kreeg vanzelfsprekend niks. Voor de rest: lezen, mee tv kijken (ik heb amper weeën gevoeld door verdoving), af en toe naar de familie bellen/berichtjes sturen (al deed ik dat ook zelf) . Op het einde supporteren en aanmoedigen. Hij deed dat redelijk goed. Behalve dat eten. Daar was ik zo jaloers op.Die snap ik niet. Ik had ook een ziekenhuisbevalling en ik kreeg ook gewoon elke keer te eten. Het avondeten was dan wel niet te eten en voor ik mijn mond leeg had begon de volgende wee alweer, maar ik kreeg wel gewoon.
Eten. Ik had ziekenhuisbevallingen. En voor hem brachten ze eten. Ik kreeg vanzelfsprekend niks. Voor de rest: lezen, mee tv kijken (ik heb amper weeën gevoeld door verdoving), af en toe naar de familie bellen/berichtjes sturen (al deed ik dat ook zelf) . Op het einde supporteren en aanmoedigen. Hij deed dat redelijk goed. Behalve dat eten. Daar was ik zo jaloers op.Die snap ik niet. Ik had ook een ziekenhuisbevalling en ik kreeg ook gewoon elke keer te eten. Het avondeten was dan wel niet te eten en voor ik mijn mond leeg had begon de volgende wee alweer, maar ik kreeg wel gewoon.
donderdag 2 juni 2016 12:03
Hij was de auto parkeren
Vliezen braken 20:30 dus langzaam klaarmaken om naar het ziekenhuis te gaan, daar bracht hij mij naar boven en ging naar beneden rolstoel weg auto in de parkeergarage lift ziekenhuis in gang door lift gang door.
en ik mijn pers weeën maar inhouden want ze storte er echt uit, hij was net op tijd
Verloskundige riep nog we moeten nog op je man wachten
Vliezen braken 20:30 dus langzaam klaarmaken om naar het ziekenhuis te gaan, daar bracht hij mij naar boven en ging naar beneden rolstoel weg auto in de parkeergarage lift ziekenhuis in gang door lift gang door.
en ik mijn pers weeën maar inhouden want ze storte er echt uit, hij was net op tijd
Verloskundige riep nog we moeten nog op je man wachten
