Psyche
alle pijlers
moedermaffia
vrijdag 17 oktober 2014 15:25
Hallo allemaal,
Ik wil graag even mijn relaas kwijt over wat ik allemaal hoor en zie ten tijde van mijn lang gekoesterde kinderwens en het moment nu dat de zwangerschap daar eindelijk is.
Toen het bij ons niet wilde lukken kregen wij al steevast de vraag wanneer het er van zou komen en op het werk werd ik veelbelovend aangekeken of ik de 'volgende' zou zijn. Uiteindelijk heeft dit geleid tot het besluit om er maar open over te zijn dat alles niet vanzelf lukt, zodat ik deze stomme vragen ook niet meer kreeg. Gevolg was dat men wel meer begrip kreeg, maar er waren ook een aantal mensen die je dan toch met een bepaald soort medelijden aankijken en dit laten merken. (is ook niet prettig).
ik heb zelfs eens een kinderverjaardag bijgewoond waar het continu ging over CC's voeding en over groeicurves van hun kroost. Uiteindelijk kwam de vraag mijn richting op of ik ook kinderen had.. Toen ik 'nee' antwoordde (vreemden hoefden wat mij betreft niet van mijn geschiedenis af te weten), stopte onmiddellijk het gesprek naar me en werd ik verder genegeerd. Heel bizar..
Nu ben ik zwanger van de 1e na drie en een half jaar en wat zijn we blij! Maar het valt me tegelijkertijd op dat sinds het bekend is bepaalde mensen (en vooral vrouwen) me anders behandelen. Sommige vage kennissen willen het contact aanhalen nu ze weten dat ik in verwachting ben (welkom bij de club, lijkt het wel) en mijn schoonmoeder die me liever kwijt dan rijk was, is nu ineens erg bezorgd om mijn wel een wee. WTF!
Ik ben dol op kinderen en ben zeer gelukkig met de zwangerschap, maar ben ook nog gewoon mezelf. Ik vind het raar dat men nu wel je anders benadert en je bij 'de (moeder)club' wil betrekken, althans zo lijkt het, en er vanuit bepaalde hoeken daarvoor amper interesse was in mijn persoon...
Wie herkent dit?
Ik wil graag even mijn relaas kwijt over wat ik allemaal hoor en zie ten tijde van mijn lang gekoesterde kinderwens en het moment nu dat de zwangerschap daar eindelijk is.
Toen het bij ons niet wilde lukken kregen wij al steevast de vraag wanneer het er van zou komen en op het werk werd ik veelbelovend aangekeken of ik de 'volgende' zou zijn. Uiteindelijk heeft dit geleid tot het besluit om er maar open over te zijn dat alles niet vanzelf lukt, zodat ik deze stomme vragen ook niet meer kreeg. Gevolg was dat men wel meer begrip kreeg, maar er waren ook een aantal mensen die je dan toch met een bepaald soort medelijden aankijken en dit laten merken. (is ook niet prettig).
ik heb zelfs eens een kinderverjaardag bijgewoond waar het continu ging over CC's voeding en over groeicurves van hun kroost. Uiteindelijk kwam de vraag mijn richting op of ik ook kinderen had.. Toen ik 'nee' antwoordde (vreemden hoefden wat mij betreft niet van mijn geschiedenis af te weten), stopte onmiddellijk het gesprek naar me en werd ik verder genegeerd. Heel bizar..
Nu ben ik zwanger van de 1e na drie en een half jaar en wat zijn we blij! Maar het valt me tegelijkertijd op dat sinds het bekend is bepaalde mensen (en vooral vrouwen) me anders behandelen. Sommige vage kennissen willen het contact aanhalen nu ze weten dat ik in verwachting ben (welkom bij de club, lijkt het wel) en mijn schoonmoeder die me liever kwijt dan rijk was, is nu ineens erg bezorgd om mijn wel een wee. WTF!
Ik ben dol op kinderen en ben zeer gelukkig met de zwangerschap, maar ben ook nog gewoon mezelf. Ik vind het raar dat men nu wel je anders benadert en je bij 'de (moeder)club' wil betrekken, althans zo lijkt het, en er vanuit bepaalde hoeken daarvoor amper interesse was in mijn persoon...
Wie herkent dit?
vrijdag 17 oktober 2014 16:22
Herkenbaar TO. Er is een bepaald type vrouw die ALLEEN nog maar over kinderen en zwangerschappen kan praten. En ook nog per se in termen als beebs/wondertjes/prinsjes/prinsesjes/mijn mannetje, etc. Werk is taboe met kinderen, reizen doe je toch niet want sparen voor de beeb-uitzet, leuk uit eten geweest is ook niet goed want geen rechtsgedraaide sojayoghurt en dat helpt voor de vruchtbaarheid, constant ge-oeh en aahd over alles wat ook maar op een baby lijkt, etc. etc.
Prima hoor, mensen moeten vooral hun leven leiden op een manier waar ze gelukkig van worden. Maar ik vind dat persoonlijk nogal beperkt qua interesse en beleving van de wereld en heb -ondanks mijn kinderwens- op geen enkele manier behoefte om lid te worden van die 'club'
. En als ik als persoon kennelijk niet interessant genoeg ben om mee te praten, maar door een zwangerschap ineens wel... Tja, dan hoeft het van mij niet zo.
Prima hoor, mensen moeten vooral hun leven leiden op een manier waar ze gelukkig van worden. Maar ik vind dat persoonlijk nogal beperkt qua interesse en beleving van de wereld en heb -ondanks mijn kinderwens- op geen enkele manier behoefte om lid te worden van die 'club'
. En als ik als persoon kennelijk niet interessant genoeg ben om mee te praten, maar door een zwangerschap ineens wel... Tja, dan hoeft het van mij niet zo.
vrijdag 17 oktober 2014 16:22
quote:bloemetje77 schreef op 17 oktober 2014 @ 16:07:
[...]
Jee..ik denk dat je wel een beetje op een roze wolk zit hier.. Behalve de opa's en oma's is de rest van de wereld niet aangedaan door de geboorte van een kind. Echt niet. Dat ze er naar kijken en fluisteren, sure, het is even wat nieuws. Ga met een puppie ove straat lopen en dan zal je nog veel meer mee maken. Beetje realiteitszin kan geen kwaad, zoals jij nu schrijft ben je exact wat ik zou scharen onder 'moedermaffia'.Nee hoor, geen gigantische roze wolk. Ik heb zelfs een behoorlijke grijze wolk over mijn hoofd gehad hangen na haar geboorte. Ik vind het persoonlijk wel bijzonder als er een baby in de omgeving wordt geboren. Ook dat vind ik interessant, nieuw, leuk, geweldig en niet alleen voor de ander. Wat is er mis met oprechte interesse? Waarom moet dit dan direct weer scharen onder moedermaffia, omdat dit om baby's gaat?
[...]
Jee..ik denk dat je wel een beetje op een roze wolk zit hier.. Behalve de opa's en oma's is de rest van de wereld niet aangedaan door de geboorte van een kind. Echt niet. Dat ze er naar kijken en fluisteren, sure, het is even wat nieuws. Ga met een puppie ove straat lopen en dan zal je nog veel meer mee maken. Beetje realiteitszin kan geen kwaad, zoals jij nu schrijft ben je exact wat ik zou scharen onder 'moedermaffia'.Nee hoor, geen gigantische roze wolk. Ik heb zelfs een behoorlijke grijze wolk over mijn hoofd gehad hangen na haar geboorte. Ik vind het persoonlijk wel bijzonder als er een baby in de omgeving wordt geboren. Ook dat vind ik interessant, nieuw, leuk, geweldig en niet alleen voor de ander. Wat is er mis met oprechte interesse? Waarom moet dit dan direct weer scharen onder moedermaffia, omdat dit om baby's gaat?
vrijdag 17 oktober 2014 16:27
In mijn omgeving is nu ook eindelijk de babyboom aangekomen. Nu wilde ik online een Gefeliciteerd met je zwangerschap-kaartje bestellen voor een vriendin. Blijkbaar zijn zwangere vrouwen ook gelijk weer kind - althans dat vinden kaartenfabrikanten- want ik kon geen normaal kaartje vinden. Alleen hele stomme met zwangere beertjes (WTF?), zogenaamde kindertekeningen met een moeder met mega buik, badeendjes die zwanger zijn (uhm...) en meer stomme dingen..
vrijdag 17 oktober 2014 16:28
Zelfde ervaring als bloemetje77... ik vind het toch ook kortzichtig, want ik heb dan wel geen kinderen, betekend niet dat ik dan maar helemaal nergens wat van weet, of intresse voor heb. Best een arrogante gedachtegang dat. En dan mensen gewoon laten vallen want ineens is de vriendschap bekoeld.. of hoor je er niet meer bij omdat je geen moeder bent.
..popcorn?
vrijdag 17 oktober 2014 16:30
Overigens, ik vind dat er ook gauw geklaagd wordt over moeders. Terwijl er heel veel nuchtere moeders zijn - waaronder ikzelf - die nog andere bezigheden hebben dan alleen hun kind en niet hun hele tijdlijn op FB vol foto's plakken van hun kroost. Die zijn er meer dan genoeg. Maar men staart zich erg snel blind op de moeders die - en dat is alsnog hun eigen keus - thuis blijven na de geboorte, prinsessen en prinsen hebben in plaats van dochters en zonen, een korte rode coupe nemen en met een rugzakje door de stad banjeren. Heerlijk kortzichtig.
vrijdag 17 oktober 2014 16:30
quote:saaaaar81 schreef op vrijdag 17 oktober 2014 16:11 En of het een topprestatie is.
Dat dat even duidelijk moge zijn ja! Pfff
Ik herken het gedeeltelijk TO. Sinds ik zelf kinderen heb zijn oude vriendschappen aangehaald. Ik ben aan het leukste groepje van dit forum blijven plakken en ja, daar gaat het veel over de kinderen. Maar anderzijds geniet ik juist ook zo van afspraakjes met kinderloze vriendinnen. Winkelen zonder kinderen is mijn walhalla. Ik ben zelf ook druk met werk en probeer mijn sociale leven zo goed als ik kan te onderhouden. Daarbij gaat het in gesprekken natuurlijk ook over mijn kinderen en zwangerschap. Maar net zoveel over hun werk, relaties etc. De ervaring leert wel dat bij zulke levensgrote gebeurtenissen (als t krijgen van een kind) je sociale contacten zullen veranderen. Als ouder is het soms ook gewoon fijn om even te luchten bij een andere ouder die weet waar je het over hebt.
Dat dat even duidelijk moge zijn ja! Pfff
Ik herken het gedeeltelijk TO. Sinds ik zelf kinderen heb zijn oude vriendschappen aangehaald. Ik ben aan het leukste groepje van dit forum blijven plakken en ja, daar gaat het veel over de kinderen. Maar anderzijds geniet ik juist ook zo van afspraakjes met kinderloze vriendinnen. Winkelen zonder kinderen is mijn walhalla. Ik ben zelf ook druk met werk en probeer mijn sociale leven zo goed als ik kan te onderhouden. Daarbij gaat het in gesprekken natuurlijk ook over mijn kinderen en zwangerschap. Maar net zoveel over hun werk, relaties etc. De ervaring leert wel dat bij zulke levensgrote gebeurtenissen (als t krijgen van een kind) je sociale contacten zullen veranderen. Als ouder is het soms ook gewoon fijn om even te luchten bij een andere ouder die weet waar je het over hebt.
vrijdag 17 oktober 2014 16:31
quote:verhuisd schreef op 17 oktober 2014 @ 16:27:
In mijn omgeving is nu ook eindelijk de babyboom aangekomen. Nu wilde ik online een Gefeliciteerd met je zwangerschap-kaartje bestellen voor een vriendin. Blijkbaar zijn zwangere vrouwen ook gelijk weer kind - althans dat vinden kaartenfabrikanten- want ik kon geen normaal kaartje vinden. Alleen hele stomme met zwangere beertjes (WTF?), zogenaamde kindertekeningen met een moeder met mega buik, badeendjes die zwanger zijn (uhm...) en meer stomme dingen..De Hoera een jongen/meisje/baby kaarten zijn ook allemaal stom. Ik heb maar gewoon neutrale kaarten naar mijn babyboom-omgeving gestuurd. Ik kreeg ze zelf ook in veelvoud.
In mijn omgeving is nu ook eindelijk de babyboom aangekomen. Nu wilde ik online een Gefeliciteerd met je zwangerschap-kaartje bestellen voor een vriendin. Blijkbaar zijn zwangere vrouwen ook gelijk weer kind - althans dat vinden kaartenfabrikanten- want ik kon geen normaal kaartje vinden. Alleen hele stomme met zwangere beertjes (WTF?), zogenaamde kindertekeningen met een moeder met mega buik, badeendjes die zwanger zijn (uhm...) en meer stomme dingen..De Hoera een jongen/meisje/baby kaarten zijn ook allemaal stom. Ik heb maar gewoon neutrale kaarten naar mijn babyboom-omgeving gestuurd. Ik kreeg ze zelf ook in veelvoud.
vrijdag 17 oktober 2014 16:34
@Bloemetje: Ik kan je vertellen dat (in mijn ogen) een kind krijgen echt wel een topprestatie is hoor. Ik sta er eerder versteld van dat er overal op de wereld steeds maar nieuwe kinderen bij komen, haha. Voordat ik bevallen was van mijn eerste had ik geen idee. Nu ben ik reuze dankbaar dat ik na twee kinderen nog leef en alles het bij mij nog doet en dat beide kinderen helemaal gezond zijn. Het is niet zo vanzelfsprekend als dat het soms lijkt.
Maar dat geheel terzijde:)
Maar dat geheel terzijde:)
vrijdag 17 oktober 2014 16:34
quote:nola schreef op vrijdag 17 oktober 2014 16:28 Zelfde ervaring als bloemetje77... ik vind het toch ook kortzichtig, want ik heb dan wel geen kinderen, betekend niet dat ik dan maar helemaal nergens wat van weet, of intresse voor heb. Best een arrogante gedachtegang dat. En dan mensen gewoon laten vallen want ineens is de vriendschap bekoeld.. of hoor je er niet meer bij omdat je geen moeder bent.Zijn dit dan gewoon geen leuke mensen? Ik zit tot over m'n oren in de kinderen/zwanger zijn etc, maar ik heb gewoon regelmatig leuk contact met al m'n vriendinnen. Ook die zonder kinderen natuurlijk! Net zoals dat ik t heerlijk vindt om af en toe in hun "wereld" te stappen schuiven ze ook bij mij aan tijdens het avondeten met de kinderen. Vriendschappen veranderen wel, je bent met kinderen toch iets minder flexibel maar daar heb je zelf een grote hand in. Ik heb meerdere oppassen die ik kan inzetten om tijd vrij te maken voor werk en sociale dingen.
vrijdag 17 oktober 2014 16:35
quote:nola schreef op 17 oktober 2014 @ 16:28:
Zelfde ervaring als bloemetje77... ik vind het toch ook kortzichtig, want ik heb dan wel geen kinderen, betekend niet dat ik dan maar helemaal nergens wat van weet, of intresse voor heb. Best een arrogante gedachtegang dat. En dan mensen gewoon laten vallen want ineens is de vriendschap bekoeld.. of hoor je er niet meer bij omdat je geen moeder bent.
Hier nog kinderloze vrienden en die hebben interesse in mijn kind, ook, maar ze hoeven van mij nergens over mee te praten hoor. En ik spreek ze net zo veel als voorheen en praat over dezelfde dingen als voorheen.
Doet me een beetje denken aan de 'tiet in het openbaar' discussie, net alsof je struikelt over de borstvoedende vrouwen die hun tieten niet hun BH kunnen houden want oh, dat kind heeft nú honger, wat een toeval. Zelf kom ik ze toch nooit tegen.
Zelfde ervaring als bloemetje77... ik vind het toch ook kortzichtig, want ik heb dan wel geen kinderen, betekend niet dat ik dan maar helemaal nergens wat van weet, of intresse voor heb. Best een arrogante gedachtegang dat. En dan mensen gewoon laten vallen want ineens is de vriendschap bekoeld.. of hoor je er niet meer bij omdat je geen moeder bent.
Hier nog kinderloze vrienden en die hebben interesse in mijn kind, ook, maar ze hoeven van mij nergens over mee te praten hoor. En ik spreek ze net zo veel als voorheen en praat over dezelfde dingen als voorheen.
Doet me een beetje denken aan de 'tiet in het openbaar' discussie, net alsof je struikelt over de borstvoedende vrouwen die hun tieten niet hun BH kunnen houden want oh, dat kind heeft nú honger, wat een toeval. Zelf kom ik ze toch nooit tegen.
vrijdag 17 oktober 2014 16:35
quote:Mevrouw75 schreef op vrijdag 17 oktober 2014 16:31 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="verhuisd in "moedermaffia"" class="messagelink">verhuisd schreef op 17 oktober 2014 @ 16:27</a>:</b>
In mijn omgeving is nu ook eindelijk de babyboom aangekomen. Nu wilde ik online een Gefeliciteerd met je zwangerschap-kaartje bestellen voor een vriendin. Blijkbaar zijn zwangere vrouwen ook gelijk weer kind - althans dat vinden kaartenfabrikanten- want ik kon geen normaal kaartje vinden. Alleen hele stomme met zwangere beertjes (WTF?), zogenaamde kindertekeningen met een moeder met mega buik, badeendjes die zwanger zijn (uhm...) en meer stomme dingen..</div></blockquote>De Hoera een jongen/meisje/baby kaarten zijn ook allemaal stom. Ik heb maar gewoon neutrale kaarten naar mijn babyboom-omgeving gestuurd. Ik kreeg ze zelf ook in veelvoud. Ik zou ook voor een gewoon Gefeliciteerd kaartje gaan, leuk genoeg toch!
In mijn omgeving is nu ook eindelijk de babyboom aangekomen. Nu wilde ik online een Gefeliciteerd met je zwangerschap-kaartje bestellen voor een vriendin. Blijkbaar zijn zwangere vrouwen ook gelijk weer kind - althans dat vinden kaartenfabrikanten- want ik kon geen normaal kaartje vinden. Alleen hele stomme met zwangere beertjes (WTF?), zogenaamde kindertekeningen met een moeder met mega buik, badeendjes die zwanger zijn (uhm...) en meer stomme dingen..</div></blockquote>De Hoera een jongen/meisje/baby kaarten zijn ook allemaal stom. Ik heb maar gewoon neutrale kaarten naar mijn babyboom-omgeving gestuurd. Ik kreeg ze zelf ook in veelvoud. Ik zou ook voor een gewoon Gefeliciteerd kaartje gaan, leuk genoeg toch!
vrijdag 17 oktober 2014 16:35
Ik herken het zeker.
Mensen die me amper kenden (collega's van andere werkplekken) die me mailden met felicitaties en ' ik wist altijd al dat je een geboren moeder was' (oh, dus die 4 jaar stress en ziekenhuistoestanden had ik me kunnen besparen, ik zal wat andere vrouwen naar je toesturen voor een diagnose.. )
Ik was zelf erg blij met alle aandacht en het voelde dubbel, maar ik heb met een vriendin weleens besproken dat geen onvruchtbare vrouw hoeft te weten wat voor feest er aanbreekt.
Echt bijna schunnig, zo goed bedoeld en zo veel. Ik ben echt overladen met kado's en kaarten van iedereen en zijn moeder, terwijl ik die juist zo goed had kunnen gebruiken toen ik me zo rot en eenzaam voelde.
Het was echt dubbel feest, als ik dat had geweten toen ik het nog zo zwaar was, had ik denk ik helemaal jaloers alle zwangere vrouwen laten struikelen ofzo
Het voelde heel dubbel, helemaal omdat je dan forumt met mensen die al jaren bezig zijn met de meest zielige verhalen, en je weet hoeveel pijn deze mensen meedragen en hoe ze met jou hebben meegeleefd.
En jij zit daar te stralen met je zwangere buik, iedereen is blij, mensen die daarvoor niet wisten wat ze met je aanmoesten knuffelen je op straat met tranen in hun ogen etc.
Ik heb me daar heel schuldig om gevoeld.
En precies wat jij omschrijft: je bent open over je traject en mensen zijn ongemakkelijk, je houdt het kort en je wordt buitengesloten.
Een verademing was om eens met jongere mensen te zijn, het is ook echt leeftijdsgebonden.
Ik heb ervan geleerd ook mijn kinderloze vriendinnen goed te verwennen en probeer echt niet zoveel over mijn kinderen te praten.
Mensen die me amper kenden (collega's van andere werkplekken) die me mailden met felicitaties en ' ik wist altijd al dat je een geboren moeder was' (oh, dus die 4 jaar stress en ziekenhuistoestanden had ik me kunnen besparen, ik zal wat andere vrouwen naar je toesturen voor een diagnose.. )
Ik was zelf erg blij met alle aandacht en het voelde dubbel, maar ik heb met een vriendin weleens besproken dat geen onvruchtbare vrouw hoeft te weten wat voor feest er aanbreekt.
Echt bijna schunnig, zo goed bedoeld en zo veel. Ik ben echt overladen met kado's en kaarten van iedereen en zijn moeder, terwijl ik die juist zo goed had kunnen gebruiken toen ik me zo rot en eenzaam voelde.
Het was echt dubbel feest, als ik dat had geweten toen ik het nog zo zwaar was, had ik denk ik helemaal jaloers alle zwangere vrouwen laten struikelen ofzo
Het voelde heel dubbel, helemaal omdat je dan forumt met mensen die al jaren bezig zijn met de meest zielige verhalen, en je weet hoeveel pijn deze mensen meedragen en hoe ze met jou hebben meegeleefd.
En jij zit daar te stralen met je zwangere buik, iedereen is blij, mensen die daarvoor niet wisten wat ze met je aanmoesten knuffelen je op straat met tranen in hun ogen etc.
Ik heb me daar heel schuldig om gevoeld.
En precies wat jij omschrijft: je bent open over je traject en mensen zijn ongemakkelijk, je houdt het kort en je wordt buitengesloten.
Een verademing was om eens met jongere mensen te zijn, het is ook echt leeftijdsgebonden.
Ik heb ervan geleerd ook mijn kinderloze vriendinnen goed te verwennen en probeer echt niet zoveel over mijn kinderen te praten.
vrijdag 17 oktober 2014 16:43
quote:fleetfox schreef op 17 oktober 2014 @ 16:35:
[...]
Hier nog kinderloze vrienden en die hebben interesse in mijn kind, ook, maar ze hoeven van mij nergens over mee te praten hoor. En ik spreek ze net zo veel als voorheen en praat over dezelfde dingen als voorheen.
Doet me een beetje denken aan de 'tiet in het openbaar' discussie, net alsof je struikelt over de borstvoedende vrouwen die hun tieten niet hun BH kunnen houden want oh, dat kind heeft nú honger, wat een toeval. Zelf kom ik ze toch nooit tegen.Ik ook niet, al weet ook niet hoe ze het doen, want die 5 weken oude baby van mij begint echt heel hard te roepen: I know what I want, and and I want it Now! Maar ja, om die tiet nou midden in de rij in de supermarkt te ontbloten is ook weer zowat. En dus zal er vast weleens over me geklaagd zijn dat ik met een schreeuwkind in de supermarkt stond;) hoewel iedereen in de rij su-per behulpzaam was.
[...]
Hier nog kinderloze vrienden en die hebben interesse in mijn kind, ook, maar ze hoeven van mij nergens over mee te praten hoor. En ik spreek ze net zo veel als voorheen en praat over dezelfde dingen als voorheen.
Doet me een beetje denken aan de 'tiet in het openbaar' discussie, net alsof je struikelt over de borstvoedende vrouwen die hun tieten niet hun BH kunnen houden want oh, dat kind heeft nú honger, wat een toeval. Zelf kom ik ze toch nooit tegen.Ik ook niet, al weet ook niet hoe ze het doen, want die 5 weken oude baby van mij begint echt heel hard te roepen: I know what I want, and and I want it Now! Maar ja, om die tiet nou midden in de rij in de supermarkt te ontbloten is ook weer zowat. En dus zal er vast weleens over me geklaagd zijn dat ik met een schreeuwkind in de supermarkt stond;) hoewel iedereen in de rij su-per behulpzaam was.
vrijdag 17 oktober 2014 16:44
Het blijft toch een fenomeen waardoor sommige vrouwen zich helemaal laten meeslepen: het moederschap. Het begint al voordat er uberhaupt sprake is van een eventuele zwangerschap en het eindigt.........nooit?!
Nu heeft de komst van een kind best een impact op je bestaande leven, maar ik ken wel iemand die het hebben van kinderen als een soort statussymbool beschouwt.
Als je met haar praat gaat het binnen de kortste kinderen over baby's s, draagdoeken en andere aanverwante artikelen.
Ook al gaat het er helemaal niet over, dan zorgt zij er wel voor, desnoods dwars door een ander onderwerp heen.
Nu heeft de komst van een kind best een impact op je bestaande leven, maar ik ken wel iemand die het hebben van kinderen als een soort statussymbool beschouwt.
Als je met haar praat gaat het binnen de kortste kinderen over baby's s, draagdoeken en andere aanverwante artikelen.
Ook al gaat het er helemaal niet over, dan zorgt zij er wel voor, desnoods dwars door een ander onderwerp heen.
vrijdag 17 oktober 2014 16:45
Ik zie het wel een beetje als 'verbond' van vrouwen die al eens een bevalling hebben doorstaan. Ja, dat vind ik een topprestatie en je kunt je vooraf niet voorstellen hoeveel impact het heeft (natuurlijk ook op de rest van je leven). Ik heb een collega die op haar 38e haar eerste kind heeft gekregen (terwijl ze eigenlijk geen kinderen kon krijgen - verrassing), en het is zo grappig om te zien hoe zij nu ook redeneert als 'wij als moeders'.
vrijdag 17 oktober 2014 16:47
quote:betjebig schreef op 17 oktober 2014 @ 16:45:
Ik zie het wel een beetje als 'verbond' van vrouwen die al eens een bevalling hebben doorstaan. Ja, dat vind ik een topprestatie en je kunt je vooraf niet voorstellen hoeveel impact het heeft (natuurlijk ook op de rest van je leven). Ik heb een collega die op haar 38e haar eerste kind heeft gekregen (terwijl ze eigenlijk geen kinderen kon krijgen - verrassing), en het is zo grappig om te zien hoe zij nu ook redeneert als 'wij als moeders'.Hoezo is dat grappig??
Ik zie het wel een beetje als 'verbond' van vrouwen die al eens een bevalling hebben doorstaan. Ja, dat vind ik een topprestatie en je kunt je vooraf niet voorstellen hoeveel impact het heeft (natuurlijk ook op de rest van je leven). Ik heb een collega die op haar 38e haar eerste kind heeft gekregen (terwijl ze eigenlijk geen kinderen kon krijgen - verrassing), en het is zo grappig om te zien hoe zij nu ook redeneert als 'wij als moeders'.Hoezo is dat grappig??
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
vrijdag 17 oktober 2014 16:50
quote:betjebig schreef op 17 oktober 2014 @ 16:45:
Ik zie het wel een beetje als 'verbond' van vrouwen die al eens een bevalling hebben doorstaan. Ja, dat vind ik een topprestatie en je kunt je vooraf niet voorstellen hoeveel impact het heeft (natuurlijk ook op de rest van je leven). Ik heb een collega die op haar 38e haar eerste kind heeft gekregen (terwijl ze eigenlijk geen kinderen kon krijgen - verrassing), en het is zo grappig om te zien hoe zij nu ook redeneert als 'wij als moeders'.
Het gaat toch niet over mij hè?
Nu reageer ik geloof ik niet als 'wij moeders', maar ik kan me wel altijd helemaal vol ergens instorten. En dat is nu dus het fenomeen baby;)
Ik zie het wel een beetje als 'verbond' van vrouwen die al eens een bevalling hebben doorstaan. Ja, dat vind ik een topprestatie en je kunt je vooraf niet voorstellen hoeveel impact het heeft (natuurlijk ook op de rest van je leven). Ik heb een collega die op haar 38e haar eerste kind heeft gekregen (terwijl ze eigenlijk geen kinderen kon krijgen - verrassing), en het is zo grappig om te zien hoe zij nu ook redeneert als 'wij als moeders'.
Het gaat toch niet over mij hè?
Nu reageer ik geloof ik niet als 'wij moeders', maar ik kan me wel altijd helemaal vol ergens instorten. En dat is nu dus het fenomeen baby;)
vrijdag 17 oktober 2014 16:53
quote:Nouschi schreef op 17 oktober 2014 @ 16:47:
[...]
Hoezo is dat grappig??Nou eigenlijk meer aandoenlijk. Haar zoontje is een paar maanden oud en ze is al helemaal moeder, leuk om te zien. Dat terwijl ze niet meer de verwachting had dat het er nog in zou zitten voor haar (IVF, scheiding, en toen een scharrel ).
[...]
Hoezo is dat grappig??Nou eigenlijk meer aandoenlijk. Haar zoontje is een paar maanden oud en ze is al helemaal moeder, leuk om te zien. Dat terwijl ze niet meer de verwachting had dat het er nog in zou zitten voor haar (IVF, scheiding, en toen een scharrel ).
vrijdag 17 oktober 2014 16:54
quote:haakje schreef op 17 oktober 2014 @ 16:35:
Ik herken het zeker.
Mensen die me amper kenden (collega's van andere werkplekken) die me mailden met felicitaties en ' ik wist altijd al dat je een geboren moeder was' (oh, dus die 4 jaar stress en ziekenhuistoestanden had ik me kunnen besparen, ik zal wat andere vrouwen naar je toesturen voor een diagnose.. )
Ik was zelf erg blij met alle aandacht en het voelde dubbel, maar ik heb met een vriendin weleens besproken dat geen onvruchtbare vrouw hoeft te weten wat voor feest er aanbreekt.
Echt bijna schunnig, zo goed bedoeld en zo veel. Ik ben echt overladen met kado's en kaarten van iedereen en zijn moeder, terwijl ik die juist zo goed had kunnen gebruiken toen ik me zo rot en eenzaam voelde.
Het was echt dubbel feest, als ik dat had geweten toen ik het nog zo zwaar was, had ik denk ik helemaal jaloers alle zwangere vrouwen laten struikelen ofzo
Het voelde heel dubbel, helemaal omdat je dan forumt met mensen die al jaren bezig zijn met de meest zielige verhalen, en je weet hoeveel pijn deze mensen meedragen en hoe ze met jou hebben meegeleefd.
En jij zit daar te stralen met je zwangere buik, iedereen is blij, mensen die daarvoor niet wisten wat ze met je aanmoesten knuffelen je op straat met tranen in hun ogen etc.
Ik heb me daar heel schuldig om gevoeld.
En precies wat jij omschrijft: je bent open over je traject en mensen zijn ongemakkelijk, je houdt het kort en je wordt buitengesloten.
Een verademing was om eens met jongere mensen te zijn, het is ook echt leeftijdsgebonden.
Ik heb ervan geleerd ook mijn kinderloze vriendinnen goed te verwennen en probeer echt niet zoveel over mijn kinderen te praten.Ik wilde dat ik dit niet gelezen had (wij proberen, het duurt al een tijdje en ik ben heel bang voor dit soort praktijken, ik voel me er regelmatig erg eenzaam onder.
Ik herken het zeker.
Mensen die me amper kenden (collega's van andere werkplekken) die me mailden met felicitaties en ' ik wist altijd al dat je een geboren moeder was' (oh, dus die 4 jaar stress en ziekenhuistoestanden had ik me kunnen besparen, ik zal wat andere vrouwen naar je toesturen voor een diagnose.. )
Ik was zelf erg blij met alle aandacht en het voelde dubbel, maar ik heb met een vriendin weleens besproken dat geen onvruchtbare vrouw hoeft te weten wat voor feest er aanbreekt.
Echt bijna schunnig, zo goed bedoeld en zo veel. Ik ben echt overladen met kado's en kaarten van iedereen en zijn moeder, terwijl ik die juist zo goed had kunnen gebruiken toen ik me zo rot en eenzaam voelde.
Het was echt dubbel feest, als ik dat had geweten toen ik het nog zo zwaar was, had ik denk ik helemaal jaloers alle zwangere vrouwen laten struikelen ofzo
Het voelde heel dubbel, helemaal omdat je dan forumt met mensen die al jaren bezig zijn met de meest zielige verhalen, en je weet hoeveel pijn deze mensen meedragen en hoe ze met jou hebben meegeleefd.
En jij zit daar te stralen met je zwangere buik, iedereen is blij, mensen die daarvoor niet wisten wat ze met je aanmoesten knuffelen je op straat met tranen in hun ogen etc.
Ik heb me daar heel schuldig om gevoeld.
En precies wat jij omschrijft: je bent open over je traject en mensen zijn ongemakkelijk, je houdt het kort en je wordt buitengesloten.
Een verademing was om eens met jongere mensen te zijn, het is ook echt leeftijdsgebonden.
Ik heb ervan geleerd ook mijn kinderloze vriendinnen goed te verwennen en probeer echt niet zoveel over mijn kinderen te praten.Ik wilde dat ik dit niet gelezen had (wij proberen, het duurt al een tijdje en ik ben heel bang voor dit soort praktijken, ik voel me er regelmatig erg eenzaam onder.
vrijdag 17 oktober 2014 17:18
quote:lionlily schreef op 17 oktober 2014 @ 16:54:
[...]
Ik wilde dat ik dit niet gelezen had (wij proberen, het duurt al een tijdje en ik ben heel bang voor dit soort praktijken, ik voel me er regelmatig erg eenzaam onder.
Als het je troost: toen het ons lukte na 2,5 jaar was er niemand extreem blij hoor, zelfs ik zelf niet (niet omdat ik niet blij was, maar omdat ik als de dood was dat het misging). Ik denk dat mijn omgeving ook de eerst-zien-dan-geloven-houding had.
Los daarvan: ik vind een kind wèl een wonder en een bevalling meer dan een topprestatie. En het zal me jeuken wat anderen daar van vinden
[...]
Ik wilde dat ik dit niet gelezen had (wij proberen, het duurt al een tijdje en ik ben heel bang voor dit soort praktijken, ik voel me er regelmatig erg eenzaam onder.
Als het je troost: toen het ons lukte na 2,5 jaar was er niemand extreem blij hoor, zelfs ik zelf niet (niet omdat ik niet blij was, maar omdat ik als de dood was dat het misging). Ik denk dat mijn omgeving ook de eerst-zien-dan-geloven-houding had.
Los daarvan: ik vind een kind wèl een wonder en een bevalling meer dan een topprestatie. En het zal me jeuken wat anderen daar van vinden
vrijdag 17 oktober 2014 17:26
quote:Pantax schreef op 17 oktober 2014 @ 17:18:
[...]
Als het je troost: toen het ons lukte na 2,5 jaar was er niemand extreem blij hoor, zelfs ik zelf niet (niet omdat ik niet blij was, maar omdat ik als de dood was dat het misging). Ik denk dat mijn omgeving ook de eerst-zien-dan-geloven-houding had.
Los daarvan: ik vind een kind wèl een wonder en een bevalling meer dan een topprestatie. En het zal me jeuken wat anderen daar van vinden Dat troost wel een beetje, dank je wel
[...]
Als het je troost: toen het ons lukte na 2,5 jaar was er niemand extreem blij hoor, zelfs ik zelf niet (niet omdat ik niet blij was, maar omdat ik als de dood was dat het misging). Ik denk dat mijn omgeving ook de eerst-zien-dan-geloven-houding had.
Los daarvan: ik vind een kind wèl een wonder en een bevalling meer dan een topprestatie. En het zal me jeuken wat anderen daar van vinden Dat troost wel een beetje, dank je wel
vrijdag 17 oktober 2014 19:50
quote:betjebig schreef op 17 oktober 2014 @ 16:55:
Het is nu eenmaal anders als je kinderen hebt. Dan heb je bij alles wat je doet nog een extra afweging te maken, al is het maar onverwacht overwerken. Er moet altijd wat geregeld worden, zeg maar.
Ik heb mijn hele leven honden gehad en al jaren paarden...daarnaast train ik serieus voor een sport.. Ik denk dat meer dan genoeg mensen weten wat het is om bij alles een extra afweging te maken en niet zomaar te kunnen overwerken.
Dat is niet uniek voor 'ons moeders'. Ik merk dat ik me enorm erger aan dit soort gepruttel over ons moeders en dat de wereld zo anders is voor moeders, een bevalling is zoals de mount everest beklimmen jaja, ik daag je uit daadwerkelijk de m.e. te beklimmen en dat nog eens te zeggen. Het is geen geheim genootschap. Ik kan morgen een kind baren en dan ben ik nog niet zoals jij of andere hier die het over doen komen als een bijzonder genootschap. Ook het aspect moederschap kan ik volstrekt anders beleven. Ik ken ook moeders die de bevalling met een morfinepomp hebben gedaan. Het was heerlijk heb ik gehoord. En die zo snel mogelijk weer fulltime wilden werken omdat ze gek werden van het getuttel met de baby. Ik ken er een die tijdens het verlof al weer thuis ging werken.
Ik ben het eens met de eerdere post dat dit gehaleluja over moederschap wat misplaatst is soms, zeker als je het gevoel hebt bij die jubelende mensen van 'waar waren jullie toen ik alleen, onvruchtbaar en watzomeer was?' . Ik gun jou en de anderen hier jullie geluk en gezweef over je baby van harte maar doe niet alsof je je gelijk kan identificeren en verbonden voelt met elke vrouw die een kind uitgepoept heeft. Het komt op mij heel erg dom over.
Het is nu eenmaal anders als je kinderen hebt. Dan heb je bij alles wat je doet nog een extra afweging te maken, al is het maar onverwacht overwerken. Er moet altijd wat geregeld worden, zeg maar.
Ik heb mijn hele leven honden gehad en al jaren paarden...daarnaast train ik serieus voor een sport.. Ik denk dat meer dan genoeg mensen weten wat het is om bij alles een extra afweging te maken en niet zomaar te kunnen overwerken.
Dat is niet uniek voor 'ons moeders'. Ik merk dat ik me enorm erger aan dit soort gepruttel over ons moeders en dat de wereld zo anders is voor moeders, een bevalling is zoals de mount everest beklimmen jaja, ik daag je uit daadwerkelijk de m.e. te beklimmen en dat nog eens te zeggen. Het is geen geheim genootschap. Ik kan morgen een kind baren en dan ben ik nog niet zoals jij of andere hier die het over doen komen als een bijzonder genootschap. Ook het aspect moederschap kan ik volstrekt anders beleven. Ik ken ook moeders die de bevalling met een morfinepomp hebben gedaan. Het was heerlijk heb ik gehoord. En die zo snel mogelijk weer fulltime wilden werken omdat ze gek werden van het getuttel met de baby. Ik ken er een die tijdens het verlof al weer thuis ging werken.
Ik ben het eens met de eerdere post dat dit gehaleluja over moederschap wat misplaatst is soms, zeker als je het gevoel hebt bij die jubelende mensen van 'waar waren jullie toen ik alleen, onvruchtbaar en watzomeer was?' . Ik gun jou en de anderen hier jullie geluk en gezweef over je baby van harte maar doe niet alsof je je gelijk kan identificeren en verbonden voelt met elke vrouw die een kind uitgepoept heeft. Het komt op mij heel erg dom over.
