Relaties
alle pijlers
Dames met een 20/30 jaar oudere partner
dinsdag 25 november 2008 20:13
Misschien zijn er al topics over dit onderwerp geopend maar ik kan ze niet vinden Ik hoop in contact te komen met dames die in dezelfde situatie als ik zitten. Dames die een partner hebben met meer dan 20 jaar leeftijdsverschil.
Ik ben 21 en verliefd op een 50 jarige man. Leeftijdsverschil van bijna 30 jaar. Klinkt voor sommige misschien bizar maar ik hou zielsveel van hem en andersom ook. Het begon allemaal heel onschuldig... en nu kan ik niet meer zonder hem.
Zijn er hier dames die hun ervaringen met mij willen delen? Hoe is het bij jullie gegaan? En hoe reageerden jullie ouders/omgeving hierop?
Ik ben benieuwd!
Ik ben 21 en verliefd op een 50 jarige man. Leeftijdsverschil van bijna 30 jaar. Klinkt voor sommige misschien bizar maar ik hou zielsveel van hem en andersom ook. Het begon allemaal heel onschuldig... en nu kan ik niet meer zonder hem.
Zijn er hier dames die hun ervaringen met mij willen delen? Hoe is het bij jullie gegaan? En hoe reageerden jullie ouders/omgeving hierop?
Ik ben benieuwd!
woensdag 26 november 2008 15:52
En de kinderen?
Mijn vriendin haar ouders schelen 18 jaar. Straks wordt hij 70. Ze heeft het jammer (niet een drama ofzo) gevonden dat haar vader zoveel ouder is. Nu is ze bang dat hij overlijdt aan een hartaanval of over een paar jaar van ouderdom. Zij is nu vrijgezel maar het lijkt haar heel erg als haar vader haar niet kan weggeven op haar huwelijk of dat hij haar kinderen dan niet leert kennen.
Mijn ouders zijn jong maar toch begrijp ik haar punt wel.
Mijn vriendin haar ouders schelen 18 jaar. Straks wordt hij 70. Ze heeft het jammer (niet een drama ofzo) gevonden dat haar vader zoveel ouder is. Nu is ze bang dat hij overlijdt aan een hartaanval of over een paar jaar van ouderdom. Zij is nu vrijgezel maar het lijkt haar heel erg als haar vader haar niet kan weggeven op haar huwelijk of dat hij haar kinderen dan niet leert kennen.
Mijn ouders zijn jong maar toch begrijp ik haar punt wel.
woensdag 26 november 2008 16:01
quote:marie_liselotte1981 schreef op 26 november 2008 @ 15:52:
En de kinderen?
Mijn vriendin haar ouders schelen 18 jaar. Straks wordt hij 70. Ze heeft het jammer (niet een drama ofzo) gevonden dat haar vader zoveel ouder is. Nu is ze bang dat hij overlijdt aan een hartaanval of over een paar jaar van ouderdom. Zij is nu vrijgezel maar het lijkt haar heel erg als haar vader haar niet kan weggeven op haar huwelijk of dat hij haar kinderen dan niet leert kennen.
Mijn ouders zijn jong maar toch begrijp ik haar punt wel.Zinnige opmerking. Mijn ouders scheelden 26 jaar. Mijn vader overleed toen ik 13 was en mijn moeder 36.
En de kinderen?
Mijn vriendin haar ouders schelen 18 jaar. Straks wordt hij 70. Ze heeft het jammer (niet een drama ofzo) gevonden dat haar vader zoveel ouder is. Nu is ze bang dat hij overlijdt aan een hartaanval of over een paar jaar van ouderdom. Zij is nu vrijgezel maar het lijkt haar heel erg als haar vader haar niet kan weggeven op haar huwelijk of dat hij haar kinderen dan niet leert kennen.
Mijn ouders zijn jong maar toch begrijp ik haar punt wel.Zinnige opmerking. Mijn ouders scheelden 26 jaar. Mijn vader overleed toen ik 13 was en mijn moeder 36.
woensdag 26 november 2008 16:12
quote:Miss thang schreef op 26 november 2008 @ 16:01:
Liselore, Little Phoenix is momenteel toch getrouwd met een man die 25 jaar ouder is? Dus geen ex voor haar!
Dat is dan ook de enige.....
Verder geen probleem hoor mijn ex was ook.....
tja ik vraag me dan toch af waarom het een ex is en of het leeftijdsverschil er wellicht iets mee te maken heeft.....
Liselore, Little Phoenix is momenteel toch getrouwd met een man die 25 jaar ouder is? Dus geen ex voor haar!
Dat is dan ook de enige.....
Verder geen probleem hoor mijn ex was ook.....
tja ik vraag me dan toch af waarom het een ex is en of het leeftijdsverschil er wellicht iets mee te maken heeft.....
woensdag 26 november 2008 18:47
quote:nologoes schreef op 26 november 2008 @ 00:16:
[...]
Nou sorry hoor! Dit klinkt gewoon als een verliefde vrouw!
Als je dit zou lezen zonder de context van de leeftijden, zou het dan ook ongezond klinken?Ja, dan zou ik hetzelfde zeggen. Eerlijk waar. Ík vind het niet gezond. Maar goed, het staat een ieder natuurlijk helemaal vrij om daar anders over te denken.
[...]
Nou sorry hoor! Dit klinkt gewoon als een verliefde vrouw!
Als je dit zou lezen zonder de context van de leeftijden, zou het dan ook ongezond klinken?Ja, dan zou ik hetzelfde zeggen. Eerlijk waar. Ík vind het niet gezond. Maar goed, het staat een ieder natuurlijk helemaal vrij om daar anders over te denken.
woensdag 26 november 2008 18:56
quote:LittlePhoenixxx schreef op 26 november 2008 @ 04:21:
[...]
Hel lijkt me een beetje overdreven. Je kind begraven, dat is hel.
Maar het is natuurlijk wel vervelend. Maar ja, wat zijn nu de keuzes voor mij? Bij hem weggaan? Ja dat is een optie maar ik wil niet weg! Zonder hem verder moeten zou veel moeilijker zijn dan met hem en accepteren dat hij nu eenmaal ouder is.
En hij gedraagd zich nog steeds niet oud maar hij ziet er nu duidelijk ouder uit.Ja zeg, ga er even dode kinderen bij halen. Natúúrlijk is dat DE hel. Maar er zijn meerdere hellen als je dan toch zo gaat vergelijken. Nee, het is niet te vergelijken met het verliezen van je kind.
Maar ik overdrijf niet als ik zeg dat de situatie zoals jij dat beschrijft mij écht verschrikkelijk lijkt, zo erg dat het mijn levensgeluk behoorlijk negatief zou beïnvloeden denk ik. Mag ik dat dan mijn hel noemen?
Het lijkt mij heel naar om van te voren in een relatie te stappen waarin sprake is van onevenwichtigheid.
Een dusdanig groot leeftijdsverschil dat je echt in een volstrekt andere levensfase zit lijkt mij je leven niet direct verrijken, eerder vermoeilijken. En natuurlijk snap ik dat er sprake is van houden van en van ouder zijn dan je kalenderleeftijd of juist jonger, en van situaties waarin je verzeild raakt etc. maar mijn ding zou het echt niet zijn.
Je keuze nu? Als jij er verder heel gelukkig mee bent en alle 'ongemakken' voor lief neemt is er niks aan de hand natuurlijk! Ik wil ook helemaal niet suggereren dat je bij hem weg zou moeten, wat weet ik nou van jou of van jullie relatie? Maar ik moet wel eerlijk zeggen dat ik je niet benijd om je situatie.
[...]
Hel lijkt me een beetje overdreven. Je kind begraven, dat is hel.
Maar het is natuurlijk wel vervelend. Maar ja, wat zijn nu de keuzes voor mij? Bij hem weggaan? Ja dat is een optie maar ik wil niet weg! Zonder hem verder moeten zou veel moeilijker zijn dan met hem en accepteren dat hij nu eenmaal ouder is.
En hij gedraagd zich nog steeds niet oud maar hij ziet er nu duidelijk ouder uit.Ja zeg, ga er even dode kinderen bij halen. Natúúrlijk is dat DE hel. Maar er zijn meerdere hellen als je dan toch zo gaat vergelijken. Nee, het is niet te vergelijken met het verliezen van je kind.
Maar ik overdrijf niet als ik zeg dat de situatie zoals jij dat beschrijft mij écht verschrikkelijk lijkt, zo erg dat het mijn levensgeluk behoorlijk negatief zou beïnvloeden denk ik. Mag ik dat dan mijn hel noemen?
Het lijkt mij heel naar om van te voren in een relatie te stappen waarin sprake is van onevenwichtigheid.
Een dusdanig groot leeftijdsverschil dat je echt in een volstrekt andere levensfase zit lijkt mij je leven niet direct verrijken, eerder vermoeilijken. En natuurlijk snap ik dat er sprake is van houden van en van ouder zijn dan je kalenderleeftijd of juist jonger, en van situaties waarin je verzeild raakt etc. maar mijn ding zou het echt niet zijn.
Je keuze nu? Als jij er verder heel gelukkig mee bent en alle 'ongemakken' voor lief neemt is er niks aan de hand natuurlijk! Ik wil ook helemaal niet suggereren dat je bij hem weg zou moeten, wat weet ik nou van jou of van jullie relatie? Maar ik moet wel eerlijk zeggen dat ik je niet benijd om je situatie.
woensdag 26 november 2008 19:10
quote:mastermind schreef op 26 november 2008 @ 00:03:
[...]
Niet mee eensch, even los van mijn ex.
Als je verliefd bent, ben je verliefd. Als de ander dat ook op jou is, waarom zou je dan beiden pijn doen door die ander te laten gaan? Liefde kent geen grenzen, dus ook geen leeftijdsgrenzen (dit zei mijn broer, toen ik hem vertelde dat mijn kersverse vriend veel ouder was dan ik)
.
Dat klinkt allemaal mooi - maar jouw 'oude bok' is ook (zo ongeveer?) je ex. En hij is een voorbeeld van zo'n man waar volwassen en psychisch gezonde vrouwen gillend van weglopen. Jij ook, nu je ouder en wijzer wordt..
Een relatie hebben behelst méér dan 'verliefd' zijn. Je op dat gevoel blind staren is de beste garantie voor troubles.
En ik vind het verhaal van Little Phoenix helemaal niet zo positief. Ze zegt toch duidelijk dat ze het vervelend vindt en de relatie heel erg scheef maakt? Maar dat deel van haar verhaal negeert TO heel struisvogelachtig.
Ik snap dat ook wel, sommige dingen moet je toch eerst zelf ondervinden. Ik heb nooit een veel oudere man gehad, maar wel veel andere foute types. En ik heb toen ook nooit naar de mening van oudere en wijzere mensen geluisterd.
Btw: je weet toch ook wat ze zeggen van top-mannen in het bedrijfsleven die hun vrouw inruilen voor een veel jonger exemplaar? Dat is voor beleggers een teken aan de wand, mijden die handel, want onbetrouwbaar en opportunistisch...
[...]
Niet mee eensch, even los van mijn ex.
Als je verliefd bent, ben je verliefd. Als de ander dat ook op jou is, waarom zou je dan beiden pijn doen door die ander te laten gaan? Liefde kent geen grenzen, dus ook geen leeftijdsgrenzen (dit zei mijn broer, toen ik hem vertelde dat mijn kersverse vriend veel ouder was dan ik)
.
Dat klinkt allemaal mooi - maar jouw 'oude bok' is ook (zo ongeveer?) je ex. En hij is een voorbeeld van zo'n man waar volwassen en psychisch gezonde vrouwen gillend van weglopen. Jij ook, nu je ouder en wijzer wordt..
Een relatie hebben behelst méér dan 'verliefd' zijn. Je op dat gevoel blind staren is de beste garantie voor troubles.
En ik vind het verhaal van Little Phoenix helemaal niet zo positief. Ze zegt toch duidelijk dat ze het vervelend vindt en de relatie heel erg scheef maakt? Maar dat deel van haar verhaal negeert TO heel struisvogelachtig.
Ik snap dat ook wel, sommige dingen moet je toch eerst zelf ondervinden. Ik heb nooit een veel oudere man gehad, maar wel veel andere foute types. En ik heb toen ook nooit naar de mening van oudere en wijzere mensen geluisterd.
Btw: je weet toch ook wat ze zeggen van top-mannen in het bedrijfsleven die hun vrouw inruilen voor een veel jonger exemplaar? Dat is voor beleggers een teken aan de wand, mijden die handel, want onbetrouwbaar en opportunistisch...
.
woensdag 26 november 2008 19:22
Hallo,
Ik ben nu 30, mijn vriend 53 en wij zijn nu 7 jaar samen en het gaat goed.
Mijn ouders hadden in het begin vragen bij het leeftijdsverschil, tot ze hem ontmoet hebben en beseften dat het geen "dirty old man" is.
Wij zijn heel gelukkig samen. Ik vind dat mijn vriend jong is voor zijn leeftijd (in de zin van open voor nieuwe dingen, nieuwe ervaringen) maar wel volwassen is; volwassen zijn is geen kwestie van leeftijd: ik ken wel een 60 jarige die zich als een teenager gedraagt, maar in het algemeen vond ik toch dat mannen van dezelfde leeftijd vaak zo onvolwassen en onverantwoordelijk waren (er zijn er natuurlijk ook die niet zo zijn enz, dat weet ik wel).
Mijn vriend twijfelde in het begin ook erg ivm het leeftijdsverschil, maar ik heb hem toen gezegd dat je qua karakter bij elkaar moet passen (niet qua leeftijd/haarkleur/weet ik veel). En wij zijn gelukkig samen. Wij hebben veel gedeelde interessen, een gelijkaardig opleidingsniveau en dergelijke... Dus niet alle oude mannen zijn op zoek naar een groen blaadje, en niet alle relaties lopen verkeerd...
Ik ben nu 30, mijn vriend 53 en wij zijn nu 7 jaar samen en het gaat goed.
Mijn ouders hadden in het begin vragen bij het leeftijdsverschil, tot ze hem ontmoet hebben en beseften dat het geen "dirty old man" is.
Wij zijn heel gelukkig samen. Ik vind dat mijn vriend jong is voor zijn leeftijd (in de zin van open voor nieuwe dingen, nieuwe ervaringen) maar wel volwassen is; volwassen zijn is geen kwestie van leeftijd: ik ken wel een 60 jarige die zich als een teenager gedraagt, maar in het algemeen vond ik toch dat mannen van dezelfde leeftijd vaak zo onvolwassen en onverantwoordelijk waren (er zijn er natuurlijk ook die niet zo zijn enz, dat weet ik wel).
Mijn vriend twijfelde in het begin ook erg ivm het leeftijdsverschil, maar ik heb hem toen gezegd dat je qua karakter bij elkaar moet passen (niet qua leeftijd/haarkleur/weet ik veel). En wij zijn gelukkig samen. Wij hebben veel gedeelde interessen, een gelijkaardig opleidingsniveau en dergelijke... Dus niet alle oude mannen zijn op zoek naar een groen blaadje, en niet alle relaties lopen verkeerd...
dinsdag 2 december 2008 18:29
quote:Nalani schreef op 25 november 2008 @ 23:36:
Jeetje dat je het durft om het initiatief te nemen dat hier te schrijven. Zou ik uit mezelf nooit durven te zeggen; bang dat er op het forum net zo veroordelend over gesproken wordt als de directe mensen om me heen.
Nu wel, schreef in een ander topic dat ik meer dan 20 jaar scheelde met mijn, nu, ex. Durfde er echter niet bij te vermelden dat de werkelijkheid 29 jaar was, notabene 4 jaar ouder dan mijn vader! (Hij zag er alleen wel stukken jonger uit, maar dat heb je vaak met aziaten)
De enige die mij niet veroordeelde was mijn vriendin, verder iedereen om me heen. Verder vind bijna iedereen dat ik er goed uit zie en kreeg dus keer op keer te horen 'je kan iedereen krijgen maar wat doe je? Je neemt genoegen met iemand die veel ouder is die bovendien al jaren vast zit aan zijn partner'. (k was nl niet meer dan zijn minnares)
In't begin was het allemaal fantastisch, rozegeur en manenschijn, zeer goede seks etc etc, maar al snel vertoonde hij ziekelijk jaloerse trekjes. Dát is werkelijk verschrikkelijk. Raad iedereen aan een ziekelijk jaloerse partner te dumpen want die maken je leven tot een hel. Ik heb mezelf wat verweten zeg. 'k Hield toch van hem dus iedere keer als ik het uitmaakte en hij met veel sorry's, dikke tranen en smeekbedes terug kwam zwichte ik weer. Ben enorm blij en opgelucht dat ik daar nu eindelijk definitief van af ben. Echt een verademing.
Of het aan mijn jeugd ligt weet ik niet, maar k denk wel dat e.e.a. daarmee te maken heeft gehad. 'k Was meestal het zwarte schaap thuis en had vaak problemen met mijn ouders. Wij moesten als kind behoorlijk wat huishoudelijke taken verrichten. Vriendinnetjes van school en middelbare school konden niet komen omdat wij dan moesten meedraaien thuis. Ik kreeg altijd op en aanmerkingen dat ik iets in het hh niet goed deed en een voorbeeld moest nemen aan mijn zus etc. Mij zus werd de hemel ingeprezen en ik kreeg voortdurend kritiek. Hoe goed ik mijn best ook deed en me uitsloofde.
Ik liet het daarbij echter niet zitten en kwam in alles voor mijn mening uit en dat werd niet geaccepteerd. Band is nu redelijk goed maar in mijn jeugd ronduit slecht. k Was als kind vaak depressief maar uitte dat nooit.
Ik voelde me niet geaccepteerd, dacht vaak was ik maar niet geboren etc.
Misschien dat dat de reden is dat ik tot 2 keer toe op een foute man gevallen ben en lang in die relaties bleef hangen. Ik zocht mss geborgenheid en warmte.
Ben nu EINDELIJK wat wijzer geworden, maar er zijn tot nu toe altijd aspecten gebleven, wat betreft mijn zelfbeeld, dat m.i. komt door hoe ik mijn jeugd ervaren heb.
Het positieve uit mijn jeugd is dat mijn huishouden op rolletjes loopt ondanks dat ik alleenstaand ben, 2 kinderen, 4 katten en een baan heb. Maar, mijn god, dat is ons dan ook écht geleerd!
Wat interessant om jouw ervaring te lezen! Haha... nou ik ga me echt niet schamen voor mijn gevoelens hoor. Ook al zou die 35 jaar ouder zijn. Verliefd is verliefd (ongeacht leeftijd, ras etc.) Toch? Vooroordelen zijn er altijd. Als je een ouder iemand hebt; krijg je te horen dat ie te oud is. Als je met een buitenlander hebt (bijv. Italliaan) krijg je te horen dat die niet te vertrouwen zijn, vreemdgaan. En zo is er altijd wel iets om over te zeiken.
Oh die jaloerse trekjes ken ik. Mijn ex (Ik 20, hij 27) was ook zo jaloers en dominant. Dat is voor mij echt een afknapper. Wat knap van je dat je de knoop uiteindelijk toch hebt doorgehakt!
Ik heb echt bewondering voor alleenstaande moeders die alles zelf doen. Werken, huishouden, kinderen verzorgen etc. Knap hoor!
En nu heb je nu een relatie?
Jeetje dat je het durft om het initiatief te nemen dat hier te schrijven. Zou ik uit mezelf nooit durven te zeggen; bang dat er op het forum net zo veroordelend over gesproken wordt als de directe mensen om me heen.
Nu wel, schreef in een ander topic dat ik meer dan 20 jaar scheelde met mijn, nu, ex. Durfde er echter niet bij te vermelden dat de werkelijkheid 29 jaar was, notabene 4 jaar ouder dan mijn vader! (Hij zag er alleen wel stukken jonger uit, maar dat heb je vaak met aziaten)
De enige die mij niet veroordeelde was mijn vriendin, verder iedereen om me heen. Verder vind bijna iedereen dat ik er goed uit zie en kreeg dus keer op keer te horen 'je kan iedereen krijgen maar wat doe je? Je neemt genoegen met iemand die veel ouder is die bovendien al jaren vast zit aan zijn partner'. (k was nl niet meer dan zijn minnares)
In't begin was het allemaal fantastisch, rozegeur en manenschijn, zeer goede seks etc etc, maar al snel vertoonde hij ziekelijk jaloerse trekjes. Dát is werkelijk verschrikkelijk. Raad iedereen aan een ziekelijk jaloerse partner te dumpen want die maken je leven tot een hel. Ik heb mezelf wat verweten zeg. 'k Hield toch van hem dus iedere keer als ik het uitmaakte en hij met veel sorry's, dikke tranen en smeekbedes terug kwam zwichte ik weer. Ben enorm blij en opgelucht dat ik daar nu eindelijk definitief van af ben. Echt een verademing.
Of het aan mijn jeugd ligt weet ik niet, maar k denk wel dat e.e.a. daarmee te maken heeft gehad. 'k Was meestal het zwarte schaap thuis en had vaak problemen met mijn ouders. Wij moesten als kind behoorlijk wat huishoudelijke taken verrichten. Vriendinnetjes van school en middelbare school konden niet komen omdat wij dan moesten meedraaien thuis. Ik kreeg altijd op en aanmerkingen dat ik iets in het hh niet goed deed en een voorbeeld moest nemen aan mijn zus etc. Mij zus werd de hemel ingeprezen en ik kreeg voortdurend kritiek. Hoe goed ik mijn best ook deed en me uitsloofde.
Ik liet het daarbij echter niet zitten en kwam in alles voor mijn mening uit en dat werd niet geaccepteerd. Band is nu redelijk goed maar in mijn jeugd ronduit slecht. k Was als kind vaak depressief maar uitte dat nooit.
Ik voelde me niet geaccepteerd, dacht vaak was ik maar niet geboren etc.
Misschien dat dat de reden is dat ik tot 2 keer toe op een foute man gevallen ben en lang in die relaties bleef hangen. Ik zocht mss geborgenheid en warmte.
Ben nu EINDELIJK wat wijzer geworden, maar er zijn tot nu toe altijd aspecten gebleven, wat betreft mijn zelfbeeld, dat m.i. komt door hoe ik mijn jeugd ervaren heb.
Het positieve uit mijn jeugd is dat mijn huishouden op rolletjes loopt ondanks dat ik alleenstaand ben, 2 kinderen, 4 katten en een baan heb. Maar, mijn god, dat is ons dan ook écht geleerd!
Wat interessant om jouw ervaring te lezen! Haha... nou ik ga me echt niet schamen voor mijn gevoelens hoor. Ook al zou die 35 jaar ouder zijn. Verliefd is verliefd (ongeacht leeftijd, ras etc.) Toch? Vooroordelen zijn er altijd. Als je een ouder iemand hebt; krijg je te horen dat ie te oud is. Als je met een buitenlander hebt (bijv. Italliaan) krijg je te horen dat die niet te vertrouwen zijn, vreemdgaan. En zo is er altijd wel iets om over te zeiken.
Oh die jaloerse trekjes ken ik. Mijn ex (Ik 20, hij 27) was ook zo jaloers en dominant. Dat is voor mij echt een afknapper. Wat knap van je dat je de knoop uiteindelijk toch hebt doorgehakt!
Ik heb echt bewondering voor alleenstaande moeders die alles zelf doen. Werken, huishouden, kinderen verzorgen etc. Knap hoor!
En nu heb je nu een relatie?
dinsdag 2 december 2008 18:34
quote:Spinster schreef op 25 november 2008 @ 23:55:
[...]
Nog helemaal onafhankelijk van leeftijdsverschil vind ik dit niet echt gezond klinken.Misschien komt het bij jouw anders over dan ik bedoel. Ik ben gewoon verliefd en ik hou van hem. Ik kan niet zonder hem. Net zoals ik niet zonder mijn ouders, zussen kan omdat ik van ze hou.
[...]
Nog helemaal onafhankelijk van leeftijdsverschil vind ik dit niet echt gezond klinken.Misschien komt het bij jouw anders over dan ik bedoel. Ik ben gewoon verliefd en ik hou van hem. Ik kan niet zonder hem. Net zoals ik niet zonder mijn ouders, zussen kan omdat ik van ze hou.
dinsdag 2 december 2008 18:37
quote:nologoes schreef op 26 november 2008 @ 00:16:
[...]
Nou sorry hoor! Dit klinkt gewoon als een verliefde vrouw!
Als je dit zou lezen zonder de context van de leeftijden, zou het dan ook ongezond klinken?
Over het leeftijdsverschil heb ik geen mening; ik heb er geen oordeel over en geen ervaring mee.
(mijn grootste leeftijdsverschil is 14 jr, beide kanten op)Precies! Hehe eindelijk iemand die mij snapt.
[...]
Nou sorry hoor! Dit klinkt gewoon als een verliefde vrouw!
Als je dit zou lezen zonder de context van de leeftijden, zou het dan ook ongezond klinken?
Over het leeftijdsverschil heb ik geen mening; ik heb er geen oordeel over en geen ervaring mee.
(mijn grootste leeftijdsverschil is 14 jr, beide kanten op)Precies! Hehe eindelijk iemand die mij snapt.
dinsdag 2 december 2008 18:45
quote:marie_liselotte1981 schreef op 26 november 2008 @ 15:52:
En de kinderen?
Mijn vriendin haar ouders schelen 18 jaar. Straks wordt hij 70. Ze heeft het jammer (niet een drama ofzo) gevonden dat haar vader zoveel ouder is. Nu is ze bang dat hij overlijdt aan een hartaanval of over een paar jaar van ouderdom. Zij is nu vrijgezel maar het lijkt haar heel erg als haar vader haar niet kan weggeven op haar huwelijk of dat hij haar kinderen dan niet leert kennen.
Mijn ouders zijn jong maar toch begrijp ik haar punt wel.De kinderen? Ja, daar heb ik ook over nagedacht. Ik snap de gedachten van je vriendin maar als je zo gaat denken. Niet alleen ouderen mensen gaan dood ook heel veel "jongeren". Je kan net zo goed een moeder van 38 hebben en een vader van 42. Je vader krijgt een ongeluk en is op slag dood. Of stel dat ie een of andere ziekte krijgt en daaraan overlijd en hij is pas 42. Ja, dan kan hij haar ook niet weggeven op haar huwelijk. Ik bedoel hier verder niks mee. Ik probeer alleen maar duidelijk te maken dat de dood "niks" met leeftijd heeft te maken.
En de kinderen?
Mijn vriendin haar ouders schelen 18 jaar. Straks wordt hij 70. Ze heeft het jammer (niet een drama ofzo) gevonden dat haar vader zoveel ouder is. Nu is ze bang dat hij overlijdt aan een hartaanval of over een paar jaar van ouderdom. Zij is nu vrijgezel maar het lijkt haar heel erg als haar vader haar niet kan weggeven op haar huwelijk of dat hij haar kinderen dan niet leert kennen.
Mijn ouders zijn jong maar toch begrijp ik haar punt wel.De kinderen? Ja, daar heb ik ook over nagedacht. Ik snap de gedachten van je vriendin maar als je zo gaat denken. Niet alleen ouderen mensen gaan dood ook heel veel "jongeren". Je kan net zo goed een moeder van 38 hebben en een vader van 42. Je vader krijgt een ongeluk en is op slag dood. Of stel dat ie een of andere ziekte krijgt en daaraan overlijd en hij is pas 42. Ja, dan kan hij haar ook niet weggeven op haar huwelijk. Ik bedoel hier verder niks mee. Ik probeer alleen maar duidelijk te maken dat de dood "niks" met leeftijd heeft te maken.
dinsdag 2 december 2008 18:55
quote:tanagra schreef op 26 november 2008 @ 19:22:
Hallo,
Ik ben nu 30, mijn vriend 53 en wij zijn nu 7 jaar samen en het gaat goed.
Mijn ouders hadden in het begin vragen bij het leeftijdsverschil, tot ze hem ontmoet hebben en beseften dat het geen "dirty old man" is.
Wij zijn heel gelukkig samen. Ik vind dat mijn vriend jong is voor zijn leeftijd (in de zin van open voor nieuwe dingen, nieuwe ervaringen) maar wel volwassen is; volwassen zijn is geen kwestie van leeftijd: ik ken wel een 60 jarige die zich als een teenager gedraagt, maar in het algemeen vond ik toch dat mannen van dezelfde leeftijd vaak zo onvolwassen en onverantwoordelijk waren (er zijn er natuurlijk ook die niet zo zijn enz, dat weet ik wel).
Mijn vriend twijfelde in het begin ook erg ivm het leeftijdsverschil, maar ik heb hem toen gezegd dat je qua karakter bij elkaar moet passen (niet qua leeftijd/haarkleur/weet ik veel). En wij zijn gelukkig samen. Wij hebben veel gedeelde interessen, een gelijkaardig opleidingsniveau en dergelijke... Dus niet alle oude mannen zijn op zoek naar een groen blaadje, en niet alle relaties lopen verkeerd...Wat leuk om jouw reactie te lezen. Karakter is voor mij ook belangrijker dan leeftijd. En ik heb het trouwens altijd al gehad ik val niet op jongens van mijn leeftijd. Zijn jullie trouwens getrouwd?
Hallo,
Ik ben nu 30, mijn vriend 53 en wij zijn nu 7 jaar samen en het gaat goed.
Mijn ouders hadden in het begin vragen bij het leeftijdsverschil, tot ze hem ontmoet hebben en beseften dat het geen "dirty old man" is.
Wij zijn heel gelukkig samen. Ik vind dat mijn vriend jong is voor zijn leeftijd (in de zin van open voor nieuwe dingen, nieuwe ervaringen) maar wel volwassen is; volwassen zijn is geen kwestie van leeftijd: ik ken wel een 60 jarige die zich als een teenager gedraagt, maar in het algemeen vond ik toch dat mannen van dezelfde leeftijd vaak zo onvolwassen en onverantwoordelijk waren (er zijn er natuurlijk ook die niet zo zijn enz, dat weet ik wel).
Mijn vriend twijfelde in het begin ook erg ivm het leeftijdsverschil, maar ik heb hem toen gezegd dat je qua karakter bij elkaar moet passen (niet qua leeftijd/haarkleur/weet ik veel). En wij zijn gelukkig samen. Wij hebben veel gedeelde interessen, een gelijkaardig opleidingsniveau en dergelijke... Dus niet alle oude mannen zijn op zoek naar een groen blaadje, en niet alle relaties lopen verkeerd...Wat leuk om jouw reactie te lezen. Karakter is voor mij ook belangrijker dan leeftijd. En ik heb het trouwens altijd al gehad ik val niet op jongens van mijn leeftijd. Zijn jullie trouwens getrouwd?
dinsdag 2 december 2008 18:58
quote:Pareltje20 schreef op 02 december 2008 @ 18:45:
[...]
Ik probeer alleen maar duidelijk te maken dat de dood "niks" met leeftijd heeft te maken. Dit is natuurlijk niet waar. Als jullie een kind krijgen als jij 30 bent en hij 60 is de kans zeer klein dat hij nog de dertigste verjaardag van je kind mee zal maken. Terwijl een man die even oud is als jij dit waarschijnlijk wel zal doen. Hiermee zeg ik niet dat je je relatie zou moeten verbreken of dat je geen kinderen zou moeten krijgen... maar je moet wel gewoon realistisch kijken vind ik.
Mijn nicht verschilt 40 jaar in leeftijd met haar echtgenoot. Ze zijn al 10 jaar samen en als je ze samen ziet begrijp je ook waarom en is het veel minder 'gek' dan het hier op papier staat. Zij heeft het er echter vooral de laatste twee jaar wel moeilijk mee dat de kans groot is dat hij in de komende 10 jaar zal overlijden. Eerder heeft ze het behoorlijk moeilijk gehad toen ze besloot bij hem te willen blijven en om die reden geen kinderen te willen die hun vader dan heel jong zouden verliezen (hij wilde nog wel).
[...]
Ik probeer alleen maar duidelijk te maken dat de dood "niks" met leeftijd heeft te maken. Dit is natuurlijk niet waar. Als jullie een kind krijgen als jij 30 bent en hij 60 is de kans zeer klein dat hij nog de dertigste verjaardag van je kind mee zal maken. Terwijl een man die even oud is als jij dit waarschijnlijk wel zal doen. Hiermee zeg ik niet dat je je relatie zou moeten verbreken of dat je geen kinderen zou moeten krijgen... maar je moet wel gewoon realistisch kijken vind ik.
Mijn nicht verschilt 40 jaar in leeftijd met haar echtgenoot. Ze zijn al 10 jaar samen en als je ze samen ziet begrijp je ook waarom en is het veel minder 'gek' dan het hier op papier staat. Zij heeft het er echter vooral de laatste twee jaar wel moeilijk mee dat de kans groot is dat hij in de komende 10 jaar zal overlijden. Eerder heeft ze het behoorlijk moeilijk gehad toen ze besloot bij hem te willen blijven en om die reden geen kinderen te willen die hun vader dan heel jong zouden verliezen (hij wilde nog wel).
dinsdag 2 december 2008 22:10
quote:
Het lijkt mij heel naar om van te voren in een relatie te stappen waarin sprake is van onevenwichtigheid.
Een dusdanig groot leeftijdsverschil dat je echt in een volstrekt andere levensfase zit lijkt mij je leven niet direct verrijken, eerder vermoeilijken. En natuurlijk snap ik dat er sprake is van houden van en van ouder zijn dan je kalenderleeftijd of juist jonger, en van situaties waarin je verzeild raakt etc. maar mijn ding zou het echt niet zijn.
Helemaal mee eens.
Het lijkt mij heel naar om van te voren in een relatie te stappen waarin sprake is van onevenwichtigheid.
Een dusdanig groot leeftijdsverschil dat je echt in een volstrekt andere levensfase zit lijkt mij je leven niet direct verrijken, eerder vermoeilijken. En natuurlijk snap ik dat er sprake is van houden van en van ouder zijn dan je kalenderleeftijd of juist jonger, en van situaties waarin je verzeild raakt etc. maar mijn ding zou het echt niet zijn.
Helemaal mee eens.
dinsdag 2 december 2008 22:24
weet je, in theorie vind ik inderdaad dat liefde geen (leeftijds)grenzen hoort te hebben. Tuurlijk kan een man van 50 hartstikke jong van geest zijn, en nog zo sportief enz enz. Ik zet, net als iemand anders, echter mijn vraagtekens bij een man (of vrouw) van die leeftijd die ervoor kiest om een relatie aan te gaan met een zoveel jonger iemand. Het verschil in levenservaring is, meestal, zo ontzettend groot, dat ik de relatie niet als gelijkwaardig zie.
Uiteraard zijn er uitzonderingen die de regel bevestigen. Vind het toch niet gezond overkomen. Zeker niet als het om een man gaat van 50 met een veel jongere vrouw.
Uiteraard zijn er uitzonderingen die de regel bevestigen. Vind het toch niet gezond overkomen. Zeker niet als het om een man gaat van 50 met een veel jongere vrouw.
woensdag 3 december 2008 13:00
Hoi Pareltje,
Het enige wat ik wil zeggen:
Als je van hem houdt en hij van jou, ga er dan voor.
Ik ben nu 4 jaar samen met een man van 52 (zelf ben ik 30), waarvan 3 jaar getrouwd.
We hebben allebei onze relatie opgegeven voor elkaar en hebben daar nog geen dag spijt van gehad !
Mijn moeder is iets jonger dan mijn man, en mijn ouders hadden zo hun bedenkingen, maar toen ze zagen dat we echt gelukkig waren, stonden (en staan) ze er 100 % achter.
Ook de rest van de omgeving heeft zijn oordeel bijgedraaid.
En over kinderen? We willen dit allebei graag.
Tuurlijk zal mijn man een oude(re) vader zijn, maar ik heb liever een lieve, goede oudere vader voor mijn kind dan een jonge vader die er misschien niet is voor zijn kind. Hoe de toekomst loopt, kan je toch niet voorspellen.
Geniet van jullie liefde voor elkaar !!!
Het enige wat ik wil zeggen:
Als je van hem houdt en hij van jou, ga er dan voor.
Ik ben nu 4 jaar samen met een man van 52 (zelf ben ik 30), waarvan 3 jaar getrouwd.
We hebben allebei onze relatie opgegeven voor elkaar en hebben daar nog geen dag spijt van gehad !
Mijn moeder is iets jonger dan mijn man, en mijn ouders hadden zo hun bedenkingen, maar toen ze zagen dat we echt gelukkig waren, stonden (en staan) ze er 100 % achter.
Ook de rest van de omgeving heeft zijn oordeel bijgedraaid.
En over kinderen? We willen dit allebei graag.
Tuurlijk zal mijn man een oude(re) vader zijn, maar ik heb liever een lieve, goede oudere vader voor mijn kind dan een jonge vader die er misschien niet is voor zijn kind. Hoe de toekomst loopt, kan je toch niet voorspellen.
Geniet van jullie liefde voor elkaar !!!
woensdag 3 december 2008 18:34
quote:Emma3 schreef op 03 december 2008 @ 13:00:
Hoi Pareltje,
Het enige wat ik wil zeggen:
Als je van hem houdt en hij van jou, ga er dan voor.
Ik ben nu 4 jaar samen met een man van 52 (zelf ben ik 30), waarvan 3 jaar getrouwd.
We hebben allebei onze relatie opgegeven voor elkaar en hebben daar nog geen dag spijt van gehad !
Mijn moeder is iets jonger dan mijn man, en mijn ouders hadden zo hun bedenkingen, maar toen ze zagen dat we echt gelukkig waren, stonden (en staan) ze er 100 % achter.
Ook de rest van de omgeving heeft zijn oordeel bijgedraaid.
En over kinderen? We willen dit allebei graag.
Tuurlijk zal mijn man een oude(re) vader zijn, maar ik heb liever een lieve, goede oudere vader voor mijn kind dan een jonge vader die er misschien niet is voor zijn kind. Hoe de toekomst loopt, kan je toch niet voorspellen.
Geniet van jullie liefde voor elkaar !!!
Hoiii
Had hij bij jou in het begin geen moeite met het leeftijdverschil? Ik ben het eens met jouw uitspraak over kinderen. Leuk dat jullie ook al zijn getrouwd! Zijn jullie meteen gaan samenwonen? En dat trouwen wie zijn initiatief was het? Ben best wel nieuwsgierig
Hoi Pareltje,
Het enige wat ik wil zeggen:
Als je van hem houdt en hij van jou, ga er dan voor.
Ik ben nu 4 jaar samen met een man van 52 (zelf ben ik 30), waarvan 3 jaar getrouwd.
We hebben allebei onze relatie opgegeven voor elkaar en hebben daar nog geen dag spijt van gehad !
Mijn moeder is iets jonger dan mijn man, en mijn ouders hadden zo hun bedenkingen, maar toen ze zagen dat we echt gelukkig waren, stonden (en staan) ze er 100 % achter.
Ook de rest van de omgeving heeft zijn oordeel bijgedraaid.
En over kinderen? We willen dit allebei graag.
Tuurlijk zal mijn man een oude(re) vader zijn, maar ik heb liever een lieve, goede oudere vader voor mijn kind dan een jonge vader die er misschien niet is voor zijn kind. Hoe de toekomst loopt, kan je toch niet voorspellen.
Geniet van jullie liefde voor elkaar !!!
Hoiii
Had hij bij jou in het begin geen moeite met het leeftijdverschil? Ik ben het eens met jouw uitspraak over kinderen. Leuk dat jullie ook al zijn getrouwd! Zijn jullie meteen gaan samenwonen? En dat trouwen wie zijn initiatief was het? Ben best wel nieuwsgierig
woensdag 3 december 2008 19:03
Een van de leukste en beste stellen die ik op dit moment ken scheelt 25 jaar. Ik was flabbergasted toen ik het hoorde (ken ze allebei goed), maar de liefde spat er vanaf. Heb ik absoluut geen enkele twijfel over.
Aan de andere kant ken ik een aantal mannen (van mijn leeftijd of ouder) die zich uit (ik noem het) een soort doodsangst alleen maar willen inlaten met meiden die hun dochter zouden kunnen zijn, zodat ze denken dat ze zelf ook echt nog lang niet oud zijn. Daar begrijp ik helemaal niets van.
Aan de andere kant ken ik een aantal mannen (van mijn leeftijd of ouder) die zich uit (ik noem het) een soort doodsangst alleen maar willen inlaten met meiden die hun dochter zouden kunnen zijn, zodat ze denken dat ze zelf ook echt nog lang niet oud zijn. Daar begrijp ik helemaal niets van.
Ze houden zichzelf dus enorm voor de gek.
woensdag 3 december 2008 20:16
quote:marie_liselotte1981 schreef op 26 november 2008 @ 15:52:
En de kinderen?
Mijn vriendin haar ouders schelen 18 jaar. Straks wordt hij 70. Ze heeft het jammer (niet een drama ofzo) gevonden dat haar vader zoveel ouder is. Nu is ze bang dat hij overlijdt aan een hartaanval of over een paar jaar van ouderdom. Zij is nu vrijgezel maar het lijkt haar heel erg als haar vader haar niet kan weggeven op haar huwelijk of dat hij haar kinderen dan niet leert kennen.
Mijn ouders zijn jong maar toch begrijp ik haar punt wel.
Nonsens. Mijn ouders scheelden maar 7 jaar en toch overleed mijn vader toen ik 24 was en mijn moeder toen ik 34 was. Alsof je dat zou kunnen sturen!
Mijn beste vriendin is getrouwd met een man die 18 jaar ouder is. Natuurlijk maakt zij zich ook wel eens zorgen om de impact die het leeftijdsverschil zal kunnen geven (hij is nu eind 50), maar had ze dan alle 12 mooie en liefdevolle jaren die ze inmiddels gehad hebben maar links moeten laten liggen? Ze is verliefd geworden op hem en hij is nu eenmaal een stuk ouder.
Het rare is dat ik ook altijd heb gedacht met een oudere man te eindigen, omdat ik de levenservaring heel aantrekkelijk vond. Uiteindelijk heb ik die nu gevonden bij mijn man, die maar een half jaar ouder is dan dat ik zelf ben. Het kan raar lopen in het leven...
En de kinderen?
Mijn vriendin haar ouders schelen 18 jaar. Straks wordt hij 70. Ze heeft het jammer (niet een drama ofzo) gevonden dat haar vader zoveel ouder is. Nu is ze bang dat hij overlijdt aan een hartaanval of over een paar jaar van ouderdom. Zij is nu vrijgezel maar het lijkt haar heel erg als haar vader haar niet kan weggeven op haar huwelijk of dat hij haar kinderen dan niet leert kennen.
Mijn ouders zijn jong maar toch begrijp ik haar punt wel.
Nonsens. Mijn ouders scheelden maar 7 jaar en toch overleed mijn vader toen ik 24 was en mijn moeder toen ik 34 was. Alsof je dat zou kunnen sturen!
Mijn beste vriendin is getrouwd met een man die 18 jaar ouder is. Natuurlijk maakt zij zich ook wel eens zorgen om de impact die het leeftijdsverschil zal kunnen geven (hij is nu eind 50), maar had ze dan alle 12 mooie en liefdevolle jaren die ze inmiddels gehad hebben maar links moeten laten liggen? Ze is verliefd geworden op hem en hij is nu eenmaal een stuk ouder.
Het rare is dat ik ook altijd heb gedacht met een oudere man te eindigen, omdat ik de levenservaring heel aantrekkelijk vond. Uiteindelijk heb ik die nu gevonden bij mijn man, die maar een half jaar ouder is dan dat ik zelf ben. Het kan raar lopen in het leven...
