Relaties
alle pijlers
Hij wil kinderen.....ik niet!
donderdag 2 oktober 2014 14:08
Beste allemaal!
Ik heb een relatie van zo'n 4 jaar. Er is in onze relatie een rode draad van problematiek...namelijk kinderwens.
Ik heb wel een kinderwens, maar door mijn psychische problemen ga ik hier niet aan beginnen. Hij wil echter wel kinderen. Hij heeft het ook een keer uitgemaatk hierdoor, maar vervolgens wilde hij me terug. Daarna kwam zijn kinderwens weer terug en heb ik het uigemaakt. Ik vond de druk zo vreselijk en geloofde niet dat de relatie zo kan werken. Na een half jaar was hij nog enorm ellendig en deed hij er alles aan om me terug te krijgen (hij leek wel depressief..). Hij zei zelfs dat hij geen kinderen meer wilde. Het ging toen psychisch erg slecht me. Zijn steun die ik gewend was kon ik zo gebruiken. Kortom het is weer aangegaan.
Hij zegt nu heel zeker van zijn zaak te zijn. Maar hij moet wel heel erg wennen aan het idee geen kinderen te krijgen. Hij zegt dat hij dan denkt 'dit is het dan'. Ik wil hem geenzins iets belangrijks in zijn leven ontnemen. Bovendien kan ik gewoon niet geloven dat het nu eindelijk gaat lukken. Hij weet zeker waar hij voor kiest. HIj weet dat ik geen kinderen ga krijgen. Hij weet hoe diep ik kan gaan psychisch (toen we terug zijn gekomen bij elkaar zat ik opname ect). Hij wil er voor gaan. Maar kan iemand echt zijn kinderwens opzij zetten? En hoe kan ik ooit mezelf zeker voelen in deze relatie? Ik bén al onzeker in een relatie van mezelf, zeker als er zoveel twijfel aan ten grondslag ligt.
Maar aan de andere kant is het ook heel wat om voor een vrouw met zulke problemen te kiezen die geen kinderen gaat nemen. Bij de afdeling waar ik word behandeld lukt het bijna niemand iemand buiten de psychiatrie te krijgen. En onze liefde is heel sterk. We hebben het heel gezellig en lachen veel. Bovendien heeft hij het erovern dat hij wil dat ik bij hem kom wonen. Ik heb nog nooit zoveel van een man gehouden.
Ik heb een relatie van zo'n 4 jaar. Er is in onze relatie een rode draad van problematiek...namelijk kinderwens.
Ik heb wel een kinderwens, maar door mijn psychische problemen ga ik hier niet aan beginnen. Hij wil echter wel kinderen. Hij heeft het ook een keer uitgemaatk hierdoor, maar vervolgens wilde hij me terug. Daarna kwam zijn kinderwens weer terug en heb ik het uigemaakt. Ik vond de druk zo vreselijk en geloofde niet dat de relatie zo kan werken. Na een half jaar was hij nog enorm ellendig en deed hij er alles aan om me terug te krijgen (hij leek wel depressief..). Hij zei zelfs dat hij geen kinderen meer wilde. Het ging toen psychisch erg slecht me. Zijn steun die ik gewend was kon ik zo gebruiken. Kortom het is weer aangegaan.
Hij zegt nu heel zeker van zijn zaak te zijn. Maar hij moet wel heel erg wennen aan het idee geen kinderen te krijgen. Hij zegt dat hij dan denkt 'dit is het dan'. Ik wil hem geenzins iets belangrijks in zijn leven ontnemen. Bovendien kan ik gewoon niet geloven dat het nu eindelijk gaat lukken. Hij weet zeker waar hij voor kiest. HIj weet dat ik geen kinderen ga krijgen. Hij weet hoe diep ik kan gaan psychisch (toen we terug zijn gekomen bij elkaar zat ik opname ect). Hij wil er voor gaan. Maar kan iemand echt zijn kinderwens opzij zetten? En hoe kan ik ooit mezelf zeker voelen in deze relatie? Ik bén al onzeker in een relatie van mezelf, zeker als er zoveel twijfel aan ten grondslag ligt.
Maar aan de andere kant is het ook heel wat om voor een vrouw met zulke problemen te kiezen die geen kinderen gaat nemen. Bij de afdeling waar ik word behandeld lukt het bijna niemand iemand buiten de psychiatrie te krijgen. En onze liefde is heel sterk. We hebben het heel gezellig en lachen veel. Bovendien heeft hij het erovern dat hij wil dat ik bij hem kom wonen. Ik heb nog nooit zoveel van een man gehouden.
donderdag 2 oktober 2014 18:39
quote:Carenza schreef op 02 oktober 2014 @ 18:04:
[...]
Mag ik dit even nuanceren? Het staat totaal niet gelijk aan elkaar. Bij geen kinderen kunnen krijgen werkt er iets lichamelijk niet goed. Bij geen kinderen willen krijgen neem ik aan dat alle geslachtsorganen werken!
Persoonlijk vind ik het niet zo veel van elkaar verschillen. Misschien dat je qua voorplantingsorganen goed functioneert, maar TO geeft aan geen goede moeder te kunnen zijn. Anderen hebben een aandoening waardoor zwanger worden niet verstandig is.
In beide gevallen kun je geen kinderen krijgen en dat kan bij sommige vrouwen voor net zo veel verdriet zorgen als ongewenste kinderloosheid omdat er iets niet goed is met het voortplantingssysteem.
[...]
Mag ik dit even nuanceren? Het staat totaal niet gelijk aan elkaar. Bij geen kinderen kunnen krijgen werkt er iets lichamelijk niet goed. Bij geen kinderen willen krijgen neem ik aan dat alle geslachtsorganen werken!
Persoonlijk vind ik het niet zo veel van elkaar verschillen. Misschien dat je qua voorplantingsorganen goed functioneert, maar TO geeft aan geen goede moeder te kunnen zijn. Anderen hebben een aandoening waardoor zwanger worden niet verstandig is.
In beide gevallen kun je geen kinderen krijgen en dat kan bij sommige vrouwen voor net zo veel verdriet zorgen als ongewenste kinderloosheid omdat er iets niet goed is met het voortplantingssysteem.
vrijdag 3 oktober 2014 00:54
@Caranza.(mag ik dit nuanceren)
Ik WIL wel kinderen, maar ik KAN er niet voor zorgen door mijn psychische problemen. Als ik zou kunnen kiezen en deze psychische zieke niet zou hebben zou ik wel kiezen voor kinderen (en is biologisch en psychisch wel zo goed van elkaar te scheiden?). En ja, mijn geslachtsorganen werken. Maar ik kan er niet voor kiezen. Ook door erfelijkheid. Het voelt zeker niet als een keuze maar als een groot verdriet voor mij, waar ik voor MOET kiezen om geen slachtoffers te maken. Ook mijn vriend ziet het niet als een keuze van me. Ik heb sterke moeder gevoelens in me, altijd al gehad. Ik ben vaak erg verdrietig dat het moederschap onbereikbaar is voor me.
Het is uiteraard niet exact hetzelfde als je lichaam het niet doet, maar het komt voor mij wel op hetzelfde neer. Wel graag kinderen willen maar niet kunnen krijgen.
Verder heb ik een spiraal
.
Ik WIL wel kinderen, maar ik KAN er niet voor zorgen door mijn psychische problemen. Als ik zou kunnen kiezen en deze psychische zieke niet zou hebben zou ik wel kiezen voor kinderen (en is biologisch en psychisch wel zo goed van elkaar te scheiden?). En ja, mijn geslachtsorganen werken. Maar ik kan er niet voor kiezen. Ook door erfelijkheid. Het voelt zeker niet als een keuze maar als een groot verdriet voor mij, waar ik voor MOET kiezen om geen slachtoffers te maken. Ook mijn vriend ziet het niet als een keuze van me. Ik heb sterke moeder gevoelens in me, altijd al gehad. Ik ben vaak erg verdrietig dat het moederschap onbereikbaar is voor me.
Het is uiteraard niet exact hetzelfde als je lichaam het niet doet, maar het komt voor mij wel op hetzelfde neer. Wel graag kinderen willen maar niet kunnen krijgen.
Verder heb ik een spiraal
.
vrijdag 3 oktober 2014 08:38
quote:schaamnaam schreef op 03 oktober 2014 @ 00:54:
@Caranza.(mag ik dit nuanceren)
Ik WIL wel kinderen, maar ik KAN er niet voor zorgen door mijn psychische problemen. Als ik zou kunnen kiezen en deze psychische zieke niet zou hebben zou ik wel kiezen voor kinderen (en is biologisch en psychisch wel zo goed van elkaar te scheiden?). En ja, mijn geslachtsorganen werken. Maar ik kan er niet voor kiezen. Ook door erfelijkheid. Het voelt zeker niet als een keuze maar als een groot verdriet voor mij, waar ik voor MOET kiezen om geen slachtoffers te maken. Ook mijn vriend ziet het niet als een keuze van me. Ik heb sterke moeder gevoelens in me, altijd al gehad. Ik ben vaak erg verdrietig dat het moederschap onbereikbaar is voor me.
Het is uiteraard niet exact hetzelfde als je lichaam het niet doet, maar het komt voor mij wel op hetzelfde neer. Wel graag kinderen willen maar niet kunnen krijgen.
Verder heb ik een spiraal.
Je hoeft jezelf niet te verdedigen hoor.
En zou het leven niet een stuk simpeler zijn geweest als je lichaam het ook niet had gekund?
@Caranza.(mag ik dit nuanceren)
Ik WIL wel kinderen, maar ik KAN er niet voor zorgen door mijn psychische problemen. Als ik zou kunnen kiezen en deze psychische zieke niet zou hebben zou ik wel kiezen voor kinderen (en is biologisch en psychisch wel zo goed van elkaar te scheiden?). En ja, mijn geslachtsorganen werken. Maar ik kan er niet voor kiezen. Ook door erfelijkheid. Het voelt zeker niet als een keuze maar als een groot verdriet voor mij, waar ik voor MOET kiezen om geen slachtoffers te maken. Ook mijn vriend ziet het niet als een keuze van me. Ik heb sterke moeder gevoelens in me, altijd al gehad. Ik ben vaak erg verdrietig dat het moederschap onbereikbaar is voor me.
Het is uiteraard niet exact hetzelfde als je lichaam het niet doet, maar het komt voor mij wel op hetzelfde neer. Wel graag kinderen willen maar niet kunnen krijgen.
Verder heb ik een spiraal
.Je hoeft jezelf niet te verdedigen hoor.
En zou het leven niet een stuk simpeler zijn geweest als je lichaam het ook niet had gekund?
vrijdag 3 oktober 2014 10:23
Als het voor jou beter is om kinderloos te blijven dan moet je ook inderdaad geen kinderen nemen.
En dat moet hij accepteren of de relatie verbreken.
Een beetje kinderachtig dat hij zo door blijft hameren dat hij WEL kinderen wil. Hij heeft het idee dat kinderen heel leuk zijn. Maar gemakshalve vergeet hij even dat er ook heel veel verzorging aan vast zit.
Maar ga altijd van jezelf uit. Laat je niet ompraten. En dit zeg ik met een hele goede reden. En dat is het volgende:
Stel dat jij je toch laat ompraten om een kind te nemen. En je hebt straks een kind. Dan is het heel goed mogelijk dat jij het emotioneel niet aan kan. Dan moet hij voor een groot deel de verzorging van het kind op zich nemen. Maar ook voor een groot deel voor jou.
Dan komt hij er achter dat het 'leuke' idee wat hij had over een kind met jou wel heel zwaar en vervelend voor hem uitpakt.
De kans is dan levensgroot aanwezig dat hij jou en je kind gewoon laat zitten en er vandoor gaat. Want 'hij kan het allemaal niet aan'.
En dan blijf jij achter. Met een kind wat je eigenlijk niet aankan qua opvoeding. Dus jij bent altijd de klos. Jij wilde geen kind vanwege je psychische achtergrond. Op zijn aandringen heb je je laten overhalen. En uiteindelijk sta je er met het kind alleen voor.
Dit is geen verhaaltje van me hoor. Maar het gevaar dat hij jullie uiteindelijk laat zitten is levensgroot in jullie situatie.
Dus: Doe altijd in dit geval je eigen zin. Als hij zich bedenkt zit JIJ met de gebakken peren. Altijd.
En dat moet hij accepteren of de relatie verbreken.
Een beetje kinderachtig dat hij zo door blijft hameren dat hij WEL kinderen wil. Hij heeft het idee dat kinderen heel leuk zijn. Maar gemakshalve vergeet hij even dat er ook heel veel verzorging aan vast zit.
Maar ga altijd van jezelf uit. Laat je niet ompraten. En dit zeg ik met een hele goede reden. En dat is het volgende:
Stel dat jij je toch laat ompraten om een kind te nemen. En je hebt straks een kind. Dan is het heel goed mogelijk dat jij het emotioneel niet aan kan. Dan moet hij voor een groot deel de verzorging van het kind op zich nemen. Maar ook voor een groot deel voor jou.
Dan komt hij er achter dat het 'leuke' idee wat hij had over een kind met jou wel heel zwaar en vervelend voor hem uitpakt.
De kans is dan levensgroot aanwezig dat hij jou en je kind gewoon laat zitten en er vandoor gaat. Want 'hij kan het allemaal niet aan'.
En dan blijf jij achter. Met een kind wat je eigenlijk niet aankan qua opvoeding. Dus jij bent altijd de klos. Jij wilde geen kind vanwege je psychische achtergrond. Op zijn aandringen heb je je laten overhalen. En uiteindelijk sta je er met het kind alleen voor.
Dit is geen verhaaltje van me hoor. Maar het gevaar dat hij jullie uiteindelijk laat zitten is levensgroot in jullie situatie.
Dus: Doe altijd in dit geval je eigen zin. Als hij zich bedenkt zit JIJ met de gebakken peren. Altijd.
vrijdag 3 oktober 2014 10:30
vrijdag 3 oktober 2014 11:39
@noreservations. Is ook zo . Beetje een non-discussie id. Ja dat zou zeker simpeler zijn. En misschien is mijn vriend wel onvruchtbaar, dát zou nog eens ironisch zijn.
@rob. Dank je voor de ruggensteun. Maar ik zou nooit kinderen nemen onder druk, dat gebeurd zeker niet. Want ik (en daarmee het kind) wordt zeker de dupe.
@savetheday. Ja, wil willen misschien wel samen in therapie. Maar eerst gaat hij dus met een psycholoog praten. Ook omdat dit vooral een heel eigen proces van hem is (ik heb toch verstrengelde belangen in de kwestie). En samen hebben we er al gesprekken over, afgelopen dinsdag nog.
. Beetje een non-discussie id. Ja dat zou zeker simpeler zijn. En misschien is mijn vriend wel onvruchtbaar, dát zou nog eens ironisch zijn. @rob. Dank je voor de ruggensteun. Maar ik zou nooit kinderen nemen onder druk, dat gebeurd zeker niet. Want ik (en daarmee het kind) wordt zeker de dupe.
@savetheday. Ja, wil willen misschien wel samen in therapie. Maar eerst gaat hij dus met een psycholoog praten. Ook omdat dit vooral een heel eigen proces van hem is (ik heb toch verstrengelde belangen in de kwestie). En samen hebben we er al gesprekken over, afgelopen dinsdag nog.
vrijdag 3 oktober 2014 14:37
quote:schaamnaam schreef op 02 oktober 2014 @ 14:21:
@nadine. Hij is eind 30, dus de jaren tellen zeker voor hem.
Nee, hoor. Hij kan nog jaren bij jou blijven en dan besluiten dan toch voor zijn kinderwens te gaan en kan ze dan nog steeds verwekken. Het is immers niet zo dat hij geen kinderen kan verwekken.
@noreservations. Ik vind ook dat het gelijk is aan geen kinderen kunnen krijgen (want dat is het in weze).Dit vind ik nergens op slaan. Jij maakt een keuze, weliswaar een die onderbouwd is, maar dan nog een keuze. Legio vrouwen hebben die keuze, om wat voor reden dan ook, niet.
@nadine. Hij is eind 30, dus de jaren tellen zeker voor hem.
Nee, hoor. Hij kan nog jaren bij jou blijven en dan besluiten dan toch voor zijn kinderwens te gaan en kan ze dan nog steeds verwekken. Het is immers niet zo dat hij geen kinderen kan verwekken.
@noreservations. Ik vind ook dat het gelijk is aan geen kinderen kunnen krijgen (want dat is het in weze).Dit vind ik nergens op slaan. Jij maakt een keuze, weliswaar een die onderbouwd is, maar dan nog een keuze. Legio vrouwen hebben die keuze, om wat voor reden dan ook, niet.
Denk aan de egels en eekhoorns in de herfst en winter.
vrijdag 3 oktober 2014 14:50
quote:schaamnaam schreef op 03 oktober 2014 @ 00:54:
@Caranza.(mag ik dit nuanceren)
Ik WIL wel kinderen, maar ik KAN er niet voor zorgen door mijn psychische problemen. Als ik zou kunnen kiezen en deze psychische zieke niet zou hebben zou ik wel kiezen voor kinderen (en is biologisch en psychisch wel zo goed van elkaar te scheiden?). En ja, mijn geslachtsorganen werken. Maar ik kan er niet voor kiezen. Ook door erfelijkheid. Het voelt zeker niet als een keuze maar als een groot verdriet voor mij, waar ik voor MOET kiezen om geen slachtoffers te maken. Ook mijn vriend ziet het niet als een keuze van me. Ik heb sterke moeder gevoelens in me, altijd al gehad. Ik ben vaak erg verdrietig dat het moederschap onbereikbaar is voor me.
Het is uiteraard niet exact hetzelfde als je lichaam het niet doet, maar het komt voor mij wel op hetzelfde neer. Wel graag kinderen willen maar niet kunnen krijgen.
Verder heb ik een spiraal.
Ik vind het onwijs sterk van je hoe je hierin staat, daar heb ik respect voor!
En denk dat je jouw vriend mag vertrouwen als hij zegt voor jullie relatie te gaan ook als dat betekent dat hij geen vader wordt. Tuurlijk brengt dit bij hem ook emoties, maar zoals ik het lees heeft hij die keuze niet van slag op stoot gemaakt.
Een heel goede vriendin van mij kon niet op de natuurlijke manier zwanger worden. Haar vriend wilde voor medische behandeling gaan, zij niet. Nu zeker 10 jaar later zijn ze nog steeds gelukkig samen en hebben een rijk gevuld leven, zonder kinderen..
@Caranza.(mag ik dit nuanceren)
Ik WIL wel kinderen, maar ik KAN er niet voor zorgen door mijn psychische problemen. Als ik zou kunnen kiezen en deze psychische zieke niet zou hebben zou ik wel kiezen voor kinderen (en is biologisch en psychisch wel zo goed van elkaar te scheiden?). En ja, mijn geslachtsorganen werken. Maar ik kan er niet voor kiezen. Ook door erfelijkheid. Het voelt zeker niet als een keuze maar als een groot verdriet voor mij, waar ik voor MOET kiezen om geen slachtoffers te maken. Ook mijn vriend ziet het niet als een keuze van me. Ik heb sterke moeder gevoelens in me, altijd al gehad. Ik ben vaak erg verdrietig dat het moederschap onbereikbaar is voor me.
Het is uiteraard niet exact hetzelfde als je lichaam het niet doet, maar het komt voor mij wel op hetzelfde neer. Wel graag kinderen willen maar niet kunnen krijgen.
Verder heb ik een spiraal
.Ik vind het onwijs sterk van je hoe je hierin staat, daar heb ik respect voor!
En denk dat je jouw vriend mag vertrouwen als hij zegt voor jullie relatie te gaan ook als dat betekent dat hij geen vader wordt. Tuurlijk brengt dit bij hem ook emoties, maar zoals ik het lees heeft hij die keuze niet van slag op stoot gemaakt.
Een heel goede vriendin van mij kon niet op de natuurlijke manier zwanger worden. Haar vriend wilde voor medische behandeling gaan, zij niet. Nu zeker 10 jaar later zijn ze nog steeds gelukkig samen en hebben een rijk gevuld leven, zonder kinderen..
vrijdag 3 oktober 2014 14:51
quote:sweetfirefly schreef op 03 oktober 2014 @ 14:37:
[...]
Dit vind ik nergens op slaan. Jij maakt een keuze, weliswaar een die onderbouwd is, maar dan nog een keuze. Legio vrouwen hebben die keuze, om wat voor reden dan ook, niet.Welke keuze heeft ze dan? Een vrijwillige keuze is het zeker niet mi.
[...]
Dit vind ik nergens op slaan. Jij maakt een keuze, weliswaar een die onderbouwd is, maar dan nog een keuze. Legio vrouwen hebben die keuze, om wat voor reden dan ook, niet.Welke keuze heeft ze dan? Een vrijwillige keuze is het zeker niet mi.
vrijdag 3 oktober 2014 14:55
quote:Monti schreef op 03 oktober 2014 @ 14:51:
[...]
Welke keuze heeft ze dan? Een vrijwillige keuze is het zeker niet mi.Wat ik bedoel is dat TO lichamelijk wel in staat is om te baren. Dat ze het niet doet omdat ze het niet wil ivm haar psychische problemen is een tweede.
[...]
Welke keuze heeft ze dan? Een vrijwillige keuze is het zeker niet mi.Wat ik bedoel is dat TO lichamelijk wel in staat is om te baren. Dat ze het niet doet omdat ze het niet wil ivm haar psychische problemen is een tweede.
Denk aan de egels en eekhoorns in de herfst en winter.
vrijdag 3 oktober 2014 15:35
@monti. Ondanks dat het niets over mijn relatie hoéft te zeggen vind ik toch fijn dit soort voorbeelden te horen.
Mijn vriend en ik hebben dinsdag avond ook weer een gesprek gehad over dit onderwerp. Hoewel dit wel emotioneel verliep, we zijn beiden als de dood voor dit onderwerp, is het beter gelopen dan vroeger. Vroeger hadden namelijk gelijk de week erna weer gedoe en angsten. Nu voelt erna zeer goed, dit geeft me wat meer vertrouwen.
Mijn vriend en ik hebben dinsdag avond ook weer een gesprek gehad over dit onderwerp. Hoewel dit wel emotioneel verliep, we zijn beiden als de dood voor dit onderwerp, is het beter gelopen dan vroeger. Vroeger hadden namelijk gelijk de week erna weer gedoe en angsten. Nu voelt erna zeer goed, dit geeft me wat meer vertrouwen.
vrijdag 3 oktober 2014 17:26
quote:sweetfirefly schreef op 03 oktober 2014 @ 14:55:
[...]
Wat ik bedoel is dat TO lichamelijk wel in staat is om te baren. Dat ze het niet doet omdat ze het niet wil ivm haar psychische problemen is een tweede.
TO is niet in staat om een kind te krijgen, ondanks haar wens.
Natuurlijk is de exacte problematiek anders dan bij een fysieke oorzaak voor kinderloosheid. Maar het is beiden een onvrijwillige 'aandoening' die de situatie bepaald terwijl de vrouw in kwestie dat graag anders had gezien. Daar wordt op gedoeld.
[...]
Wat ik bedoel is dat TO lichamelijk wel in staat is om te baren. Dat ze het niet doet omdat ze het niet wil ivm haar psychische problemen is een tweede.
TO is niet in staat om een kind te krijgen, ondanks haar wens.
Natuurlijk is de exacte problematiek anders dan bij een fysieke oorzaak voor kinderloosheid. Maar het is beiden een onvrijwillige 'aandoening' die de situatie bepaald terwijl de vrouw in kwestie dat graag anders had gezien. Daar wordt op gedoeld.
vrijdag 3 oktober 2014 21:20
quote:polala schreef op 03 oktober 2014 @ 17:26:
[...]
TO is niet in staat om een kind te krijgen, ondanks haar wens.
Natuurlijk is de exacte problematiek anders dan bij een fysieke oorzaak voor kinderloosheid. Maar het is beiden een onvrijwillige 'aandoening' die de situatie bepaald terwijl de vrouw in kwestie dat graag anders had gezien. Daar wordt op gedoeld.
Dit. TO zegt duidelijk dat ze wel een kinderwens heeft, maar het A. niet wil omdat ze niet voor haar kind zal kunnen zorgen en B. omdat de kans op erfelijkheid vrij groot is en ze haar kind niet hetzelfde wil aandoen als waar zij last van heeft.
Schaamnaam, respect voor hoe jij hiermee omgaat. Dat lijkt me helemaal niet makkelijk en zeker emotioneel.
Heb echter ook wat vertrouwen in je vriend en gun hem wat tijd. Hij weet waar hij voor kiest, hij wil JOU!! Maar ja, als hij jaren en jaren heeft gedacht dat hij ook kinderen wou, dan moet hij nu even schakelen naar een ander toekomstbeeld. Ik denk dat dat zeker mogelijk is (ik heb zelf ook een paar keer van toekomstbeeld geschakeld en dat kan echt). Er zijn hier al een paar goede tips gegeven voor je vriend, maar misschien dat jullie het ook gewoon samen kunnen hebben over hoe je je leven zinvol en uitdagend in kan richten zonder kinderen?
[...]
TO is niet in staat om een kind te krijgen, ondanks haar wens.
Natuurlijk is de exacte problematiek anders dan bij een fysieke oorzaak voor kinderloosheid. Maar het is beiden een onvrijwillige 'aandoening' die de situatie bepaald terwijl de vrouw in kwestie dat graag anders had gezien. Daar wordt op gedoeld.
Dit. TO zegt duidelijk dat ze wel een kinderwens heeft, maar het A. niet wil omdat ze niet voor haar kind zal kunnen zorgen en B. omdat de kans op erfelijkheid vrij groot is en ze haar kind niet hetzelfde wil aandoen als waar zij last van heeft.
Schaamnaam, respect voor hoe jij hiermee omgaat. Dat lijkt me helemaal niet makkelijk en zeker emotioneel.
Heb echter ook wat vertrouwen in je vriend en gun hem wat tijd. Hij weet waar hij voor kiest, hij wil JOU!! Maar ja, als hij jaren en jaren heeft gedacht dat hij ook kinderen wou, dan moet hij nu even schakelen naar een ander toekomstbeeld. Ik denk dat dat zeker mogelijk is (ik heb zelf ook een paar keer van toekomstbeeld geschakeld en dat kan echt). Er zijn hier al een paar goede tips gegeven voor je vriend, maar misschien dat jullie het ook gewoon samen kunnen hebben over hoe je je leven zinvol en uitdagend in kan richten zonder kinderen?
vrijdag 3 oktober 2014 21:55
quote:schaamnaam schreef op 03 oktober 2014 @ 14:28:
Mijn aller aller beste vriendin is lesbisch Ik heb haar sowieso al gewaarschuwd dat ik de derde moeder van haar kind ga worden Ach wellicht, we zullen zien...Stel het je vriendin en je vriend voor dan: win-win. Vooral omdat ze jouw beste vriendin is en je daardoor toch al 'n band met haar kind zal krijgen. En dan hoeft je vriend niet meer te zeuren over 'n nakomeling, want dan kan ie er eentje maken. En dan ook nog zonder erfelijk belast te zijn.
Mijn aller aller beste vriendin is lesbisch
Ik heb haar sowieso al gewaarschuwd dat ik de derde moeder van haar kind ga worden Ach wellicht, we zullen zien...Stel het je vriendin en je vriend voor dan: win-win. Vooral omdat ze jouw beste vriendin is en je daardoor toch al 'n band met haar kind zal krijgen. En dan hoeft je vriend niet meer te zeuren over 'n nakomeling, want dan kan ie er eentje maken. En dan ook nog zonder erfelijk belast te zijn.
vrijdag 3 oktober 2014 21:57
quote:elfquest24 schreef op 03 oktober 2014 @ 18:17:
Lastige situatie.. Ik denk dat degene met de kinderwens het degene die geen kinderen wil altijd kwalijk gaat nemen op den duur.. maar de verantwoordelijkheid om te gaan of te blijven ligt toch bij hem..Het is niet dat zij geen kinderen wil, maar zij neemt tenminste haar verantwoordelijkheid er geen te nemen onder slechte erfelijke omstandigheden. Vind dat het dan op het zelfde neerkomt als iemand die lichamelijk gezien niet vruchtbaar is.
Lastige situatie.. Ik denk dat degene met de kinderwens het degene die geen kinderen wil altijd kwalijk gaat nemen op den duur.. maar de verantwoordelijkheid om te gaan of te blijven ligt toch bij hem..Het is niet dat zij geen kinderen wil, maar zij neemt tenminste haar verantwoordelijkheid er geen te nemen onder slechte erfelijke omstandigheden. Vind dat het dan op het zelfde neerkomt als iemand die lichamelijk gezien niet vruchtbaar is.
zaterdag 4 oktober 2014 11:33
Een heel verstandig besluit, ondanks je kinderwens. Ik geloof best dat het zuur is dat je een zo'n sterke wens niet in vervulling kunt laten gaan. Of dat nou lichamelijk of psychisch is. Er zouden meer mensen zo moeten denken als jij. Hoeveel mensen zijn er niet die een ernstige psychische aandoening hebben of drager zijn van een dodelijke ziekte en er toch voor gaan? Of diep in de schulden zitten. Dat is pas egoïstisch. Als je dat al weet voor de zwangerschap dan. Jij denkt aan het kind en ziet in dat het beter is dat het niet komt.
Ik ga ook niet aan kinderen beginnen. Nu heb ik nooit een kinderwens gehad, dus voor mij is het niet erg. Maar ik heb ook psychische problemen en dat is ook een grote reden dat ik ze niet wil. Want ik ben gauw overprikkeld en vaak moe in mijn hoofd. Als ik dan ook nog een kind moet gaan verzorgen, helpen met huiswerk, op tijd naar school enz. Dan zou ik geen tijd meer voor mezelf hebben. Als die tijd niet heb, kan ik echt kriegel worden. Datzelfde heb ik als dingen niet gaan zoals ik wil. Mijn aandoening is vaak erfelijk, heb dit niet laten onderzoeken. Heb er wel eens over gepraat met mijn psycholoog, omdat ik iedereen kinderen zie krijgen. En ik zei al dat ik dat zelf niet aan denk te kunnen. En zij vond het ook niet verstandig. Want ook als mijn kind gezond zou zijn, ik ga toch bepaalde dingen niet begrijpen van een kind. Ik zou het voor mezelf EN kind heel moeilijk maken. Onbedoeld, dat wel.
Dus het is voor iedereen beter dat ik geen moeder word.
Als jij zo zeker bent van je besluit, zou ik me laten steriliseren. Voorkomen is beter dan genezen. En bij psychische aandoeningen is de kans op een postnatale depressie veel groter. Ik ken mensen in mijn omgeving waarbij dat nooit over is gegaan. En hun kinderen zijn nu eind 20.
Ik ga ook niet aan kinderen beginnen. Nu heb ik nooit een kinderwens gehad, dus voor mij is het niet erg. Maar ik heb ook psychische problemen en dat is ook een grote reden dat ik ze niet wil. Want ik ben gauw overprikkeld en vaak moe in mijn hoofd. Als ik dan ook nog een kind moet gaan verzorgen, helpen met huiswerk, op tijd naar school enz. Dan zou ik geen tijd meer voor mezelf hebben. Als die tijd niet heb, kan ik echt kriegel worden. Datzelfde heb ik als dingen niet gaan zoals ik wil. Mijn aandoening is vaak erfelijk, heb dit niet laten onderzoeken. Heb er wel eens over gepraat met mijn psycholoog, omdat ik iedereen kinderen zie krijgen. En ik zei al dat ik dat zelf niet aan denk te kunnen. En zij vond het ook niet verstandig. Want ook als mijn kind gezond zou zijn, ik ga toch bepaalde dingen niet begrijpen van een kind. Ik zou het voor mezelf EN kind heel moeilijk maken. Onbedoeld, dat wel.
Dus het is voor iedereen beter dat ik geen moeder word.
Als jij zo zeker bent van je besluit, zou ik me laten steriliseren. Voorkomen is beter dan genezen. En bij psychische aandoeningen is de kans op een postnatale depressie veel groter. Ik ken mensen in mijn omgeving waarbij dat nooit over is gegaan. En hun kinderen zijn nu eind 20.
