Relaties
alle pijlers
Hoeveel impact heeft samenwonen op relatie?
zondag 3 mei 2015 13:01
Korte situatieschets: vriend kan in buitenland gaan werken, en zou dan moeten emigreren. Hij wil alleen als ik met hem mee ga. prima, heb ik gezegd, maar ik heb wel twee voorwaarden: ik wil van tevoren hier samenwonen, en ik wil het land gezien hebben voor ik kan beslissen of ik denk dat ik er zou kunnen wonen voor een paar jaar. Leek me niet onredelijk; hem gelukkig ook niet. Maar nu: dat samenwonen lijkt niet te gaan gebeuren, omdat hij het te duur vindt (met name bemiddelingskosten + borg), teveel gedoe vindt voor zo'n korte tijd (we zouden mogelijk in januari al vertrekken), hij vindt het te snel (hij wil voor de zomer verhuizen, maar mei of juni vindt ie te snel) en hij vindt het vooral een beetje overbodig 'want we zijn nu toch ook al bijna altijd samen?'
Ik heb er graag het geld en de moeite voor over om erachter te komen of we elkaar niet na twee maanden het hele huis door slaan van irritatie, want ik kom daar liever hier achter, dan wanneer we in Ander Land zitten. Land ligt niet echt om de hoek, dus het is een behoorlijk grote stap voor zowel hem als mij. Ik begrijp zijn bezwaren wat betreft het samenwonen erg goed, maar baal er ook behoorlijk van. Voor mij is dit erg belangrijk, en dat weet en begrijpt hij. In mijn omgeving wonen nog niet veel mensen samen, maar de mensen die samenwonen geven aan dat het voor hen wel enige struggles opgeleverd heeft die ze van tevoren per se niet hadden zien aankomen. Ook het vinden van een nieuwe routine samen heeft hen wel wat tijd en moeite gekost. Maar ja, misschien zijn zij net die ene twee of drie stellen bij wie het samenwonen niet vlekkeloos verliep, en gaat het bij verder iedereen perfect.
Ik zou graag meningen willen hebben over hoeveel impact samenwonen op een relatie kan hebben. En of ik nu heel veeleisend ben, of misschien overdadig verstandig wil zijn, of dat ik het onderwerp misschien toch nog eens moet aankaarten bij mijn vriend.
Ik heb er graag het geld en de moeite voor over om erachter te komen of we elkaar niet na twee maanden het hele huis door slaan van irritatie, want ik kom daar liever hier achter, dan wanneer we in Ander Land zitten. Land ligt niet echt om de hoek, dus het is een behoorlijk grote stap voor zowel hem als mij. Ik begrijp zijn bezwaren wat betreft het samenwonen erg goed, maar baal er ook behoorlijk van. Voor mij is dit erg belangrijk, en dat weet en begrijpt hij. In mijn omgeving wonen nog niet veel mensen samen, maar de mensen die samenwonen geven aan dat het voor hen wel enige struggles opgeleverd heeft die ze van tevoren per se niet hadden zien aankomen. Ook het vinden van een nieuwe routine samen heeft hen wel wat tijd en moeite gekost. Maar ja, misschien zijn zij net die ene twee of drie stellen bij wie het samenwonen niet vlekkeloos verliep, en gaat het bij verder iedereen perfect.
Ik zou graag meningen willen hebben over hoeveel impact samenwonen op een relatie kan hebben. En of ik nu heel veeleisend ben, of misschien overdadig verstandig wil zijn, of dat ik het onderwerp misschien toch nog eens moet aankaarten bij mijn vriend.
That's a fine looking high horse
zondag 3 mei 2015 15:41
Jep, dat lees je goed. Ik ben me bewust van wat je zegt. Het is ook best wel een stap om na een jaar samen al te nemen, maar het lijkt me leuk en ik zie het zitten met hem. Ik denk dat ik me prima daar alleen kan redden, en het financiële aspect moet dan vast ook goed komen.
That's a fine looking high horse
zondag 3 mei 2015 15:42
zondag 3 mei 2015 15:51
quote:dalliance schreef op 03 mei 2015 @ 15:41:
Jep, dat lees je goed. Ik ben me bewust van wat je zegt. Het is ook best wel een stap om na een jaar samen al te nemen, maar het lijkt me leuk en ik zie het zitten met hem. Ik denk dat ik me prima daar alleen kan redden, en het financiële aspect moet dan vast ook goed komen.
Dan is zo'n stap geen probleem, toch? Die doe je dan niet alleen voor hem, maar ook voor je eigen ontwikkeling. Pak die kans om ervaring op te doen en laat die gedachten of samenwonen wel of niet gaat werken een beetje los.
Kijk alleen uit met samen grote financiële verbintenissen aan te gaan (weet niet hoe jullie daar gaan wonen), dat mocht het toch niet werken zo samen, je los van elkaar verder kunt gaan.
Jep, dat lees je goed. Ik ben me bewust van wat je zegt. Het is ook best wel een stap om na een jaar samen al te nemen, maar het lijkt me leuk en ik zie het zitten met hem. Ik denk dat ik me prima daar alleen kan redden, en het financiële aspect moet dan vast ook goed komen.
Dan is zo'n stap geen probleem, toch? Die doe je dan niet alleen voor hem, maar ook voor je eigen ontwikkeling. Pak die kans om ervaring op te doen en laat die gedachten of samenwonen wel of niet gaat werken een beetje los.
Kijk alleen uit met samen grote financiële verbintenissen aan te gaan (weet niet hoe jullie daar gaan wonen), dat mocht het toch niet werken zo samen, je los van elkaar verder kunt gaan.
zondag 3 mei 2015 16:07
Is jullie of vindt jij jullie relatie gelijkwaardig? Is de basis goed? Dat zijn vragen waar je even stil bij kunt staan. De rest vloeit voort uit een goede basis of een gebrek daaraan. Na een jaar weet je nog niet veel van iemand, maar je onderbuikgevoel is toch vaak accuraat als het gaat om of iets ok of niet ok voor je is. Durf daar op te vertrouwen.
zondag 3 mei 2015 16:21
quote:Sensy12 schreef op 03 mei 2015 @ 16:07:
Is jullie of vindt jij jullie relatie gelijkwaardig? Is de basis goed? Dat zijn vragen waar je even stil bij kunt staan. De rest vloeit voort uit een goede basis of een gebrek daaraan. Na een jaar weet je nog niet veel van iemand, maar je onderbuikgevoel is toch vaak accuraat als het gaat om of iets ok of niet ok voor je is. Durf daar op te vertrouwen.Ik denk dat onze relatie op dit moment niet gelijkwaardig is. Dat ligt voornamelijk aan mij, en daar werk ik aan. Mijn onderbuikgevoel zegt dat hij me liefheeft, meer dan ik besef.
Is jullie of vindt jij jullie relatie gelijkwaardig? Is de basis goed? Dat zijn vragen waar je even stil bij kunt staan. De rest vloeit voort uit een goede basis of een gebrek daaraan. Na een jaar weet je nog niet veel van iemand, maar je onderbuikgevoel is toch vaak accuraat als het gaat om of iets ok of niet ok voor je is. Durf daar op te vertrouwen.Ik denk dat onze relatie op dit moment niet gelijkwaardig is. Dat ligt voornamelijk aan mij, en daar werk ik aan. Mijn onderbuikgevoel zegt dat hij me liefheeft, meer dan ik besef.
That's a fine looking high horse
zondag 3 mei 2015 16:28
quote:dalliance schreef op 03 mei 2015 @ 16:21:
[...]
Ik denk dat onze relatie op dit moment niet gelijkwaardig is. Dat ligt voornamelijk aan mij, en daar werk ik aan. Mijn onderbuikgevoel zegt dat hij me liefheeft, meer dan ik besef.
Dan zal elke stap voorwaarts of dat nu emigreren is of samenwonen, de relatie alleen maar schever trekken. Verder vind ik het opvallend dat de ongelijkwaardigheid van je reactie afdruipt; hoezo ligt dat voornamelijk aan jou? Zijn er dingen die hij doet/nalaat waar hij zich al dan niet bewust schuldig aan maakt? En hoe ga jij daar mee om? Moffel je het weg onder het kleed en besluit je harder aan jezelf te werken of durf je ook eerlijk te zijn naar jezelf en naar hem dat bepaalde zaken niet te accepteren zijn?
Overigens heb ik jááááren geleden iets soortgelijks meegemaakt; ook de 'kans' om met toenmalige vriend naar het buitenland te vertrekken. Ook voor zijn werk en ik zou meegaan als accessoire. Hij had zijn pad uitgestippeld en wat ik daar ging doen en hoe ik het voor elkaar zou krijgen was niet zijn probleem. Uiteraard ben ik niet meegegaan, want in onze toenmalige relatie in Nederland waren de verhoudingen scheef genoeg zonder daar nog complexe invloeden als emigreren aan toe te voegen.
Volg dus niet het avontuur en wat het je allemaal mogelijk gaat brengen, maar volg je hart en je intuïtie. Spanning en sensatie heb je snel bij elkaar gefantaseerd, maar dealen met de werkelijkheid is toch echt waar het echte avontuur ligt
[...]
Ik denk dat onze relatie op dit moment niet gelijkwaardig is. Dat ligt voornamelijk aan mij, en daar werk ik aan. Mijn onderbuikgevoel zegt dat hij me liefheeft, meer dan ik besef.
Dan zal elke stap voorwaarts of dat nu emigreren is of samenwonen, de relatie alleen maar schever trekken. Verder vind ik het opvallend dat de ongelijkwaardigheid van je reactie afdruipt; hoezo ligt dat voornamelijk aan jou? Zijn er dingen die hij doet/nalaat waar hij zich al dan niet bewust schuldig aan maakt? En hoe ga jij daar mee om? Moffel je het weg onder het kleed en besluit je harder aan jezelf te werken of durf je ook eerlijk te zijn naar jezelf en naar hem dat bepaalde zaken niet te accepteren zijn?
Overigens heb ik jááááren geleden iets soortgelijks meegemaakt; ook de 'kans' om met toenmalige vriend naar het buitenland te vertrekken. Ook voor zijn werk en ik zou meegaan als accessoire. Hij had zijn pad uitgestippeld en wat ik daar ging doen en hoe ik het voor elkaar zou krijgen was niet zijn probleem. Uiteraard ben ik niet meegegaan, want in onze toenmalige relatie in Nederland waren de verhoudingen scheef genoeg zonder daar nog complexe invloeden als emigreren aan toe te voegen.
Volg dus niet het avontuur en wat het je allemaal mogelijk gaat brengen, maar volg je hart en je intuïtie. Spanning en sensatie heb je snel bij elkaar gefantaseerd, maar dealen met de werkelijkheid is toch echt waar het echte avontuur ligt
zondag 3 mei 2015 16:39
Ik vind je reactie wel een beetje veroordelend overkomen naar mijn vriend toe, Sensy. Ik denk dat de situatie iets anders is dan jij hem nu schetst.
Ik volg op dit moment cognitieve gedragstherapie omdat ik vaak het gevoel heb dat ik niet goed genoeg ben. Dat ik niet genoeg doe. Dat ik niet slim genoeg ben. Dat ik 'het' niet kan. En 'het' heeft dan voornamelijk te maken met mijn studie. Volgens mijn psych leg ik de lat voor mezelf zo hoog, dat ik die nooit KAN halen. Ik vind dat ik 30 uur per week werken prima zou moeten kunnen combineren met een studie cum laude afronden en zie niet in waarom dit geen realistische gedachte is.
Mijn probleem concentreert zich voornamelijk op mijn studie en werk, maar het slaat soms ook over op mijn relatie en daardoor ben ik soms onnodig onzeker. Mijn vriend begrijpt me niet altijd (dat vind ik positief, want hoe ik over mezelf denk is ook niet logisch), maar is desondanks ontzettend lief, begripvol en geduldig. Dat ik onze relatie op dit moment niet altijd gelijkwaardig vind, heeft voornamelijk te maken met dat ik op sommige momenten niet heel redelijk ben, erg overdreven kan reageren en dat hij mij emotioneel gezien soms meer moet 'ondersteunen' dan ik hem. Ik ben psychisch gezien gewoon iets minder gezond dan hij. Is work in progress en ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt.
Ik volg op dit moment cognitieve gedragstherapie omdat ik vaak het gevoel heb dat ik niet goed genoeg ben. Dat ik niet genoeg doe. Dat ik niet slim genoeg ben. Dat ik 'het' niet kan. En 'het' heeft dan voornamelijk te maken met mijn studie. Volgens mijn psych leg ik de lat voor mezelf zo hoog, dat ik die nooit KAN halen. Ik vind dat ik 30 uur per week werken prima zou moeten kunnen combineren met een studie cum laude afronden en zie niet in waarom dit geen realistische gedachte is.
Mijn probleem concentreert zich voornamelijk op mijn studie en werk, maar het slaat soms ook over op mijn relatie en daardoor ben ik soms onnodig onzeker. Mijn vriend begrijpt me niet altijd (dat vind ik positief, want hoe ik over mezelf denk is ook niet logisch), maar is desondanks ontzettend lief, begripvol en geduldig. Dat ik onze relatie op dit moment niet altijd gelijkwaardig vind, heeft voornamelijk te maken met dat ik op sommige momenten niet heel redelijk ben, erg overdreven kan reageren en dat hij mij emotioneel gezien soms meer moet 'ondersteunen' dan ik hem. Ik ben psychisch gezien gewoon iets minder gezond dan hij. Is work in progress en ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt.
That's a fine looking high horse
zondag 3 mei 2015 16:43
Ik zal het je vertellen:
als je gezellig date en het bij etentjes houdt, dan wordt je niet één, twee, drie geconfronteerd met vieze sokken en nare gewoonten. Zoals neuspulken en de droge snotjes achter de bank gooien. Of het niet doen van de afwas. Of de vaat 4 weken laten staan.
Mijn samenwoonirritaties met een man die tijdens het latten zo leuk was liepen ooit zo hoog op, dat ik zelf wenste dat hij zou stoppen met ademen. Dat vreselijke piepje dreef mij tot waanzin.
Dan is het een groot verschil of je een half uurtje moet autorijden om met hangende pootjes terug bij je ouders in te trekken, of 10 uur te moeten vliegen om vervolgens in een hotel bij Schiphol te eindigen.
als je gezellig date en het bij etentjes houdt, dan wordt je niet één, twee, drie geconfronteerd met vieze sokken en nare gewoonten. Zoals neuspulken en de droge snotjes achter de bank gooien. Of het niet doen van de afwas. Of de vaat 4 weken laten staan.
Mijn samenwoonirritaties met een man die tijdens het latten zo leuk was liepen ooit zo hoog op, dat ik zelf wenste dat hij zou stoppen met ademen. Dat vreselijke piepje dreef mij tot waanzin.
Dan is het een groot verschil of je een half uurtje moet autorijden om met hangende pootjes terug bij je ouders in te trekken, of 10 uur te moeten vliegen om vervolgens in een hotel bij Schiphol te eindigen.
zondag 3 mei 2015 16:51
quote:TheJoker schreef op 03 mei 2015 @ 16:43:
Ik zal het je vertellen:
als je gezellig date en het bij etentjes houdt, dan wordt je niet één, twee, drie geconfronteerd met vieze sokken en nare gewoonten. Zoals neuspulken en de droge snotjes achter de bank gooien. Of het niet doen van de afwas. Of de vaat 4 weken laten staan.
Mijn samenwoonirritaties met een man die tijdens het latten zo leuk was liepen ooit zo hoog op, dat ik zelf wenste dat hij zou stoppen met ademen. Dat vreselijke piepje dreef mij tot waanzin.
Dan is het een groot verschil of je een half uurtje moet autorijden om met hangende pootjes terug bij je ouders in te trekken, of 10 uur te moeten vliegen om vervolgens in een hotel bij Schiphol te eindigen.Oooooooo de herinneringen..... In twee vorige relaties ben ik uiteindelijk weggegaan met intense, allesoverheersende irritaties.
Ik zal het je vertellen:
als je gezellig date en het bij etentjes houdt, dan wordt je niet één, twee, drie geconfronteerd met vieze sokken en nare gewoonten. Zoals neuspulken en de droge snotjes achter de bank gooien. Of het niet doen van de afwas. Of de vaat 4 weken laten staan.
Mijn samenwoonirritaties met een man die tijdens het latten zo leuk was liepen ooit zo hoog op, dat ik zelf wenste dat hij zou stoppen met ademen. Dat vreselijke piepje dreef mij tot waanzin.
Dan is het een groot verschil of je een half uurtje moet autorijden om met hangende pootjes terug bij je ouders in te trekken, of 10 uur te moeten vliegen om vervolgens in een hotel bij Schiphol te eindigen.Oooooooo de herinneringen..... In twee vorige relaties ben ik uiteindelijk weggegaan met intense, allesoverheersende irritaties.
That's a fine looking high horse
zondag 3 mei 2015 17:22
Als jij van jezelf het minste denkt, dan kun je daarmee een ander onbewust boven je plaatsen. Die ander kan alles beter, is slimmer, mentaal gezonder dan jij etc. Gevolg is dat vanuit die lagere positie je je partner niet eerlijk kunt beoordelen. En ook kun je jezelf evenmin helder zien en beoordelen.
Ik veroordeel je vriend noch jou nergens. Je wilt terecht weten wat voor vlees je in de kuip hebt en wilt daarom proef samenwonen. Wat ik alleen zeg is dat wanneer je niet geheel op jezelf kunt bouwen (emotioneel afhankelijk bent bijvoorbeeld) een emigratie of een andere drastische verandering dat nog pijnlijker naar boven laat komen.
Je afhankelijkheid van hem om de redelijke te zijn in de relatie en jou emotioneel te steunen is een belangrijke om in het achterhoofd te houden als je gaat emigreren. Er komt zowel voor hem als voor jou zoveel kijken bij een nieuwe omgeving en opbouwen van routine dat er niet altijd ruimte zal zijn voor hem om jou op te vangen als je het even niet zit zitten of je eenzaam/verdrietig/etc. voelt. Vraag is dan of jij je eigen opvang kunt zijn of dat de relatie daar spaak op gaat lopen.
Ik veroordeel je vriend noch jou nergens. Je wilt terecht weten wat voor vlees je in de kuip hebt en wilt daarom proef samenwonen. Wat ik alleen zeg is dat wanneer je niet geheel op jezelf kunt bouwen (emotioneel afhankelijk bent bijvoorbeeld) een emigratie of een andere drastische verandering dat nog pijnlijker naar boven laat komen.
Je afhankelijkheid van hem om de redelijke te zijn in de relatie en jou emotioneel te steunen is een belangrijke om in het achterhoofd te houden als je gaat emigreren. Er komt zowel voor hem als voor jou zoveel kijken bij een nieuwe omgeving en opbouwen van routine dat er niet altijd ruimte zal zijn voor hem om jou op te vangen als je het even niet zit zitten of je eenzaam/verdrietig/etc. voelt. Vraag is dan of jij je eigen opvang kunt zijn of dat de relatie daar spaak op gaat lopen.
zondag 3 mei 2015 17:34
Ik ben het heel erg met je eens dat ik de dingen niet altijd helder beoordeel en dat dat ten dele ligt aan waar ik voor naar de psych ga. Omgekeerd geldt dat voor hem ook, hij plaatst mij ook redelijk gemakkelijk in een bepaalde positie of rol, omdat hij mijn problemen en onzekerheden kent. Het is soms lastig om daar een goede balans in te vinden, maar we doen ons best. Ik ben zelf heel vaak bezig met de vraag of ik redelijk of onredelijk ben, of ik om een bepaalde situatie boos 'mag' worden, etc. Hij heeft dat minder. Hij vraagt zich nooit af of hij terecht of onterecht boos is, hij is gewoon boos
Ik voel me niet emotioneel afhankelijk, eigenlijk. Hij is nu al redelijk vaak in het buitenland, heeft zijn eigen bezigheden en hij is er gewoon niet altijd. Ik moet mezelf kunnen redden, en ik kan dat ook. Ik ben daar niet onzeker over. Het leven is leuker nu ik hem ken, maar voordat ik hem kende was mijn leven eigenlijk al vrij fantastisch. Ik weet dat het ook weer hartstikke fantastisch zal worden als het ooit uit zou gaan. Het is lastig om uit te leggen hoe ik me soms voel. Ik stuit op veel onbegrip in mijn omgeving, omdat mensen niet begrijpen dat ik zo negatief over mezelf denk. Dat is heel lief en vleiend enzo, maar het maakt het wel lastiger om over te praten.
Ik praat nu in ieder geval met de psych, en ik hoop dat er snel verbetering komt. Ik weet dat ik dat grotendeels zelf in de hand heb, en ik ben meer dan bereid om daar heel hard aan te werken. Die onzekerheid houdt me tegen in mijn studie en werk, en daar ben ik gewoon zat van.
Ik voel me niet emotioneel afhankelijk, eigenlijk. Hij is nu al redelijk vaak in het buitenland, heeft zijn eigen bezigheden en hij is er gewoon niet altijd. Ik moet mezelf kunnen redden, en ik kan dat ook. Ik ben daar niet onzeker over. Het leven is leuker nu ik hem ken, maar voordat ik hem kende was mijn leven eigenlijk al vrij fantastisch. Ik weet dat het ook weer hartstikke fantastisch zal worden als het ooit uit zou gaan. Het is lastig om uit te leggen hoe ik me soms voel. Ik stuit op veel onbegrip in mijn omgeving, omdat mensen niet begrijpen dat ik zo negatief over mezelf denk. Dat is heel lief en vleiend enzo, maar het maakt het wel lastiger om over te praten.
Ik praat nu in ieder geval met de psych, en ik hoop dat er snel verbetering komt. Ik weet dat ik dat grotendeels zelf in de hand heb, en ik ben meer dan bereid om daar heel hard aan te werken. Die onzekerheid houdt me tegen in mijn studie en werk, en daar ben ik gewoon zat van.
That's a fine looking high horse
zondag 3 mei 2015 17:36
Ik woonde 2 maanden na onze eerste date al samen met mijn vriend. Ik woonde toen op een kamer van 30 m2 en hij was bezig een appartement te verbouwen en toen liep het gewoon zo dat hij bij me introk. Ik dacht nooit dat ik dat zou trekken, want ik was altijd erg gesteld op mijn eigen ruimte en ritme. Maar samenwonen bleek super makkelijk te zijn. Inmiddels is dat appartement af en wonen we daar met meer ruimte en ik vind het samenwonen nog steeds heerlijk. We wonen nu een jaar samen en ik heb nog geen echte frustraties of irritaties gehad, dus ben benieuwd of die nog komen. Meer ruimte is wel fijn maar ik had nog best een jaar met hem op 30 m2 kunnen wonen.
Ik snap wel dat je twijfels hebt maar ik zou er niet te veel over stressen. Als het nu niet nodig is om samen te wonen financieel dan gewoon niet doen en lekker genieten van de ruimte van 2 woningen. En emigreren is toch een hartstikke leuke kans, ik zou hem grijpen. Maar goed, wij hebben zelf ook plannen om te emigreren.
Ik snap wel dat je twijfels hebt maar ik zou er niet te veel over stressen. Als het nu niet nodig is om samen te wonen financieel dan gewoon niet doen en lekker genieten van de ruimte van 2 woningen. En emigreren is toch een hartstikke leuke kans, ik zou hem grijpen. Maar goed, wij hebben zelf ook plannen om te emigreren.
zondag 3 mei 2015 17:41
zondag 3 mei 2015 17:52
Ik zou zo stilaan gewoon je kleding grotendeels verkassen en ergens van hem "eisen" dat hij maar een bureau of iets voorziet (of dat jij die zelf kan neerzetten) en wat plaats maakt voor jou. Desnoods een klaptafel die je kan opbergen / opzij zetten als je ze niet gebruikt.
Ik zou jouw kamer voorlopig wel aanhouden, al was het maar voor een deel dubbele spullen. En je adres voorlopig laten waar het is.
Als hij met jou naar 't buitenland wil voor een paar jaar zal hij zich daar ook moeten aanpassen en jou ruimte geven.
Ik heb hier ook heel lang een vent gehad die - hoewel we samen waren en ik meer en meer bleef slapen - leefde als een vrijgezel.
Zelfs toen ik bij hem introk heb ik maanden vanuit mijn koffer geleefd. En heeft het nog een half jaar geduurd voor er een dubbel bed was. Hij stond er gewoon niet bij stil.
Uiteindelijk hem voor de keuze gesteld: Of het werd veel meer "ons" appartement en hij zorgde maar dat hij een stuk kleerkast vrij maakte en we eindelijk naar Ikea trokken voor een bed, of ik trok terug in bij mijn ouders (ik was net afgestudeerd toen ik bij hem introk en had mijn kamer dus opgegeven).
Ik zou echt iets hebben van "maak nu plaats en ruimte voor mij of kom hier bij mij wonen, want anders ga je maar alleen naar 't buitenland". No way dat ik zonder enige échte samenwoon-ervaring alles zou achterlaten hier.
Ik zou jouw kamer voorlopig wel aanhouden, al was het maar voor een deel dubbele spullen. En je adres voorlopig laten waar het is.
Als hij met jou naar 't buitenland wil voor een paar jaar zal hij zich daar ook moeten aanpassen en jou ruimte geven.
Ik heb hier ook heel lang een vent gehad die - hoewel we samen waren en ik meer en meer bleef slapen - leefde als een vrijgezel.
Zelfs toen ik bij hem introk heb ik maanden vanuit mijn koffer geleefd. En heeft het nog een half jaar geduurd voor er een dubbel bed was. Hij stond er gewoon niet bij stil.
Uiteindelijk hem voor de keuze gesteld: Of het werd veel meer "ons" appartement en hij zorgde maar dat hij een stuk kleerkast vrij maakte en we eindelijk naar Ikea trokken voor een bed, of ik trok terug in bij mijn ouders (ik was net afgestudeerd toen ik bij hem introk en had mijn kamer dus opgegeven).
Ik zou echt iets hebben van "maak nu plaats en ruimte voor mij of kom hier bij mij wonen, want anders ga je maar alleen naar 't buitenland". No way dat ik zonder enige échte samenwoon-ervaring alles zou achterlaten hier.
zondag 3 mei 2015 17:59
Ik reageer nog even op hierop:
Ik praat nu in ieder geval met de psych, en ik hoop dat er snel verbetering komt. Ik weet dat ik dat grotendeels zelf in de hand heb, en ik ben meer dan bereid om daar heel hard aan te werken.
Veel heb je inderdaad zelf in de hand, maar de functie of voordeel van een relatie is dat je dus niet alles in je eentje hoeft te doen. Het is van beide kanten geven en nemen. Hard werken aan jezelf helemaal prima. Hard werken aan een relatie is dat niet; dat is iets wat vanzelf gaat als er rekening met elkaar gehouden wordt. Anders kun je net zo goed alleen zijn en in je eentje keihard ploeteren.
Waak er gewoon voor dat je in je 'ik ben niet goed genoeg' modus jezelf niet steeds in twijfel trekt en daarmee harder werkt aan de relatie en je vriend de kans ontneemt om zijn bijdrage te leveren. Geven en nemen. Voor geven is liefde nodig en voor nemen een dosis gezonde eigenwaarde en assertief durven en kunnen zijn.
Ik praat nu in ieder geval met de psych, en ik hoop dat er snel verbetering komt. Ik weet dat ik dat grotendeels zelf in de hand heb, en ik ben meer dan bereid om daar heel hard aan te werken.
Veel heb je inderdaad zelf in de hand, maar de functie of voordeel van een relatie is dat je dus niet alles in je eentje hoeft te doen. Het is van beide kanten geven en nemen. Hard werken aan jezelf helemaal prima. Hard werken aan een relatie is dat niet; dat is iets wat vanzelf gaat als er rekening met elkaar gehouden wordt. Anders kun je net zo goed alleen zijn en in je eentje keihard ploeteren.
Waak er gewoon voor dat je in je 'ik ben niet goed genoeg' modus jezelf niet steeds in twijfel trekt en daarmee harder werkt aan de relatie en je vriend de kans ontneemt om zijn bijdrage te leveren. Geven en nemen. Voor geven is liefde nodig en voor nemen een dosis gezonde eigenwaarde en assertief durven en kunnen zijn.
zondag 3 mei 2015 18:01
quote:dalliance schreef op 03 mei 2015 @ 15:42:
[...]
Hoe hebben jullie dat gedaan? Oprechte vraag
Je hoeft niet veel spul te hebben. 1 kledingkast met z'n tweeën gaat prima. We hadden een slaapbank en een opklaptafel als eettafel/bureau. Het is eigenlijk een kwestie van bedenken wat je echt nodig hebt en van slim gebruik maken van de ruimte. En rekening houden met elkaar. Mijn vriend heeft in die periode leren sluipen als hij dronken thuis komt. Ik schijn onaangenaam te zijn als ik wakker word gemaakt als ik de dag erna moet werken. In die periode was ik ook aan het omscholen, dus veel aan het leren. Tv kijken gebeurde dus met een koptelefoon op. Mijn vriend leerde in die tijd gitaar spelen, dus als hij aan het oefenen was ging ik naar de bieb om te leren. Mijn vriend raakt gestrest van rommel dus ik deed mijn uiterste best opgeruimd te zijn. Soms had hij de tafel nodig en ik het bureau, maar ja, dat was een en hetzelfde ding, dus de een gebruikte dan de tafel en de ander het bed of aanrecht of vloer of bovenkant van het tafelmodel koelkastje. Als je samen naar oplossingen zoekt en tevreden kunt zijn met goed genoeg is samen op een klein oppervlak te doen.
Dat gezegd hebbende, ik ben blij dat we een heel huis hebben nu en elk een eigen bureau, meerdere tafels eigen kamers en ruimte voor luxe. Zo klein wonen is meestal maar tijdelijk, gelukkig.
[...]
Hoe hebben jullie dat gedaan? Oprechte vraag
Je hoeft niet veel spul te hebben. 1 kledingkast met z'n tweeën gaat prima. We hadden een slaapbank en een opklaptafel als eettafel/bureau. Het is eigenlijk een kwestie van bedenken wat je echt nodig hebt en van slim gebruik maken van de ruimte. En rekening houden met elkaar. Mijn vriend heeft in die periode leren sluipen als hij dronken thuis komt. Ik schijn onaangenaam te zijn als ik wakker word gemaakt als ik de dag erna moet werken. In die periode was ik ook aan het omscholen, dus veel aan het leren. Tv kijken gebeurde dus met een koptelefoon op. Mijn vriend leerde in die tijd gitaar spelen, dus als hij aan het oefenen was ging ik naar de bieb om te leren. Mijn vriend raakt gestrest van rommel dus ik deed mijn uiterste best opgeruimd te zijn. Soms had hij de tafel nodig en ik het bureau, maar ja, dat was een en hetzelfde ding, dus de een gebruikte dan de tafel en de ander het bed of aanrecht of vloer of bovenkant van het tafelmodel koelkastje. Als je samen naar oplossingen zoekt en tevreden kunt zijn met goed genoeg is samen op een klein oppervlak te doen.
Dat gezegd hebbende, ik ben blij dat we een heel huis hebben nu en elk een eigen bureau, meerdere tafels eigen kamers en ruimte voor luxe. Zo klein wonen is meestal maar tijdelijk, gelukkig.
zondag 3 mei 2015 18:13
Wij hebben 6 jaar samengewoond op 40m2 inclusief hond en als je het samen goed kunt vinden is dat prima te doen inderdaad.
Ga de komende maanden gewoon bij hem wonen en houd je studio aan. Hou de communicatie open en wees mild naar elkaar. Áls jullie samen gaan emigreren komt er nog heel wat op jullie af, hand in hand gaat dat een stuk soepeler.
Oh, en ik zou er zéker voor zorgen tzt dat je je therapie in Ander Land kunt vervolgen. Van emigreren kun je ook behoorlijk onzeker worden namelijk.
Ga de komende maanden gewoon bij hem wonen en houd je studio aan. Hou de communicatie open en wees mild naar elkaar. Áls jullie samen gaan emigreren komt er nog heel wat op jullie af, hand in hand gaat dat een stuk soepeler.
Oh, en ik zou er zéker voor zorgen tzt dat je je therapie in Ander Land kunt vervolgen. Van emigreren kun je ook behoorlijk onzeker worden namelijk.
maandag 4 mei 2015 15:25
Dalliance, net het hele topic gelezen en de hele tijd gedacht 'ik begrijp je wel'. Tenminste, voor wat betreft het eerst willen samenwonen om een soort van zekerheid in te willen bouwen. Het per se willen verhuizen lijkt me dan een stuk minder slim, maar daar zijn inmiddels genoeg tips voor aangedragen hoe jullie dat in je huidige situatie op kunt lossen.
Ook ben ik het oneens met veel reacties die zeggen 'als je niet durft of kunt samenwonen op 30 vierkante meter dan heb je DUS geen goede relatie'. Man en ik hebben bewust geen klushuis gekocht drie jaar geleden, omdat we ervan overtuigd waren dat dat de doodssteek zou zijn voor ons huwelijk. Hebben we daarom een slecht huwelijk? Welnee, maar gelukkig heb je sommige dingen voor het kiezen en als je ze kunt vermijden, waarom niet?
Wat me op het eind wel verbaast, is dat het lijkt of je eerder hebt samengewoond. Als ik dat goed begrijp, dan weet je toch best wel waar je tegenaan zou kunnen lopen in een samenwoonsituatie?
Tot slot ben ik benieuwd of jullie het al over financien hebben gehad en over uitgavenpatronen en hoe je daar mee om gaat (zeker als vriend een tijdje kostwinner is/zal zijn).
Ook ben ik het oneens met veel reacties die zeggen 'als je niet durft of kunt samenwonen op 30 vierkante meter dan heb je DUS geen goede relatie'. Man en ik hebben bewust geen klushuis gekocht drie jaar geleden, omdat we ervan overtuigd waren dat dat de doodssteek zou zijn voor ons huwelijk. Hebben we daarom een slecht huwelijk? Welnee, maar gelukkig heb je sommige dingen voor het kiezen en als je ze kunt vermijden, waarom niet?
Wat me op het eind wel verbaast, is dat het lijkt of je eerder hebt samengewoond. Als ik dat goed begrijp, dan weet je toch best wel waar je tegenaan zou kunnen lopen in een samenwoonsituatie?
Tot slot ben ik benieuwd of jullie het al over financien hebben gehad en over uitgavenpatronen en hoe je daar mee om gaat (zeker als vriend een tijdje kostwinner is/zal zijn).
