Relaties
alle pijlers
Ik voel me een beetje in de steek gelaten..
zondag 1 mei 2016 00:52
Hoi dames,
Vorige week is mijn moeder zeer onverwacht opgenomen geweest in het ziekenhuis ivm een hartinfarct. Ik werd door mijn zus gebeld en nadat partner en ik oppas konden regelen voor ons kindje zijn we meteen naar het ziekenhuis gespoed. Daar is mijn moeder gedotterd, meteen dezelfde dag. Mijn zus en familie en partner en ik zijn die middag gebleven in het ziekenhuis en zijn in de namiddag weer vertrokken.
Die avond zijn partner en ik, na nog een tijdje bij mijn vader te zijn geweest, weer naar huis gegaan, we konden niks meer betekenen. Ik was nog behoorlijk geschrokken van het hele gebeuren en had eigenlijk wel behoefte aan wat steun en troost van mijn partner.
We hadden eigenlijk die avond een etentje gepland met zijn vrienden. Ik was ontzettend moe van de schrik en emotie dus ben niet meegegaan maar mijn partner is wel naar het etentje gegaan. Door alles wat er gebeurd is, dacht ik niet helder na en stond ook niet stil bij mijn behoefte (steun, luisterend oor) en heb hem gewoon laten gaan. Hij vond het eigenlijk vanzelfsprekend dat hij ging. Maar nu, een week later, merk ik dat ik het eigenlijk best ongevoelig en ongeïnteresseerd richting mij vind.. Ik had mijn mond open moeten doen. Maar ergens denk ik ook: als de moeder van je vriendin een hartinfarct heeft dan wil je er graag voor haar zijn om haar dje avond even te steunen. Dus ik ben eigenlijk wel wat teleurgesteld hierin. wat vinden jullie?
Vorige week is mijn moeder zeer onverwacht opgenomen geweest in het ziekenhuis ivm een hartinfarct. Ik werd door mijn zus gebeld en nadat partner en ik oppas konden regelen voor ons kindje zijn we meteen naar het ziekenhuis gespoed. Daar is mijn moeder gedotterd, meteen dezelfde dag. Mijn zus en familie en partner en ik zijn die middag gebleven in het ziekenhuis en zijn in de namiddag weer vertrokken.
Die avond zijn partner en ik, na nog een tijdje bij mijn vader te zijn geweest, weer naar huis gegaan, we konden niks meer betekenen. Ik was nog behoorlijk geschrokken van het hele gebeuren en had eigenlijk wel behoefte aan wat steun en troost van mijn partner.
We hadden eigenlijk die avond een etentje gepland met zijn vrienden. Ik was ontzettend moe van de schrik en emotie dus ben niet meegegaan maar mijn partner is wel naar het etentje gegaan. Door alles wat er gebeurd is, dacht ik niet helder na en stond ook niet stil bij mijn behoefte (steun, luisterend oor) en heb hem gewoon laten gaan. Hij vond het eigenlijk vanzelfsprekend dat hij ging. Maar nu, een week later, merk ik dat ik het eigenlijk best ongevoelig en ongeïnteresseerd richting mij vind.. Ik had mijn mond open moeten doen. Maar ergens denk ik ook: als de moeder van je vriendin een hartinfarct heeft dan wil je er graag voor haar zijn om haar dje avond even te steunen. Dus ik ben eigenlijk wel wat teleurgesteld hierin. wat vinden jullie?
zondag 1 mei 2016 22:02
quote:juliaaana schreef op 01 mei 2016 @ 15:14:
[...]
Inmiddels mijn eigen verwachtingen vooral bijgesteld. Hij gaat het niet doen. Maar niet omdat hij niet aardig is of mij wil tegenwerken. Maar het zit er gewoon niet in.
Als jij - jullie kunnen leven met dat jij je verwachtingen bij stelt, wie ben ik om er wat van te zeggen? Maar dat het er gewoon niet in zit geloof ik gewoon niet in! Alles is een keus.
Uiteraard kan je niet meteen het tegenovergestelde verwachten, maar ik vind dat je wel een acceptabel niveau mag verwachten..
[...]
Inmiddels mijn eigen verwachtingen vooral bijgesteld. Hij gaat het niet doen. Maar niet omdat hij niet aardig is of mij wil tegenwerken. Maar het zit er gewoon niet in.
Als jij - jullie kunnen leven met dat jij je verwachtingen bij stelt, wie ben ik om er wat van te zeggen? Maar dat het er gewoon niet in zit geloof ik gewoon niet in! Alles is een keus.
Uiteraard kan je niet meteen het tegenovergestelde verwachten, maar ik vind dat je wel een acceptabel niveau mag verwachten..
Your desire to change must be greater than you desire to stay the same
zondag 1 mei 2016 23:50
misschien ben je hiervoor niet helemaal in de stemming, maar misschien raakt dit een beetje de kern? https://www.youtube.com/watch?v=D3MI8v4gHk4
Veel sterkte trouwens!
Veel sterkte trouwens!
Beter een half motto....
maandag 2 mei 2016 10:48
Wat mij vooral opvalt is dat een paar uitzonderingen te na gelaten het bijna iedereen ontgaat dat hij zowat de hele namiddag bij haar in het ziekenhuis was en daarna mee bij haar vader. En dan heeft hij weinig empathie omdat hij savonds er eens uit wil? Zoals ik al zei denk ik dat je het van weinig mannen zou mogen verwachten dat ze voor hun schoonma een hele namiddag in het ziekenhuis zitten...
