Relaties
alle pijlers
Voor het eerst in mijn leven geslagen
maandag 13 oktober 2014 15:39
Ik heb een andere nick aangemaakt, omdat ik niet herkend wil worden. Ik geneer me namelijk het schompes, hoewel ik ook best weet dat ík mij nergens voor hoef te schamen. En toch, en toch: zo was ik toch niet? Ik wist altijd wel wat ik moest doen...
Ik ben 7,5 maand zwanger van mijn eerste kind. De zwangerschap was ongepland, maar na lang en goed nadenken en afwegen is het kind meer dan welkom.
Vriend en ik woonden zijn in de afgelopen maanden gaan samenwonen: we zijn al lang bij elkaar, maar woonden vooralsnog allebei in onze eigen huizen. Samenwonen was voor ons allebei niet echt de droomsituatie, maar met het kind op komst leek het ons beter.
Ik ga een lang verhaal wat korter maken, ben zelf nogal allergisch voor lange OP's
Vriend is dit weekend gestopt met roken en drinken. Eerdere pogingen daartoe hebben altijd voor problemen gezorgd: hij reageert nogal slecht op afkicken. Maar zo erg als vanochtend was het nog nooit. Na een agressieve woordenwisseling kreeg ik een schop tegen mijn been. Toen ik daarop zei dat hij belachelijk deed, flipte hij helemaal en heeft hij me geslagen. Niet verschrikkelijk hard, ik heb er niks aan overgehouden. Maar de angst is me nogal bijgebleven.
Ik wéét: slaan is onacceptabel. Ik weet ook: dit is ongezond. Ik weet echt niet: wat de fuck ik moet doen. Ik heb geen eigen huis meer, mijn contract is afgelopen toen bleek dat ik zwanger was. Over anderhalve maand is het kind er. Ik voel me iemand uit sixteen and pregnant, maar ik ben volwassen en hoogopgeleid.
Ik ken mezelf niet meer terug! Wát moet ik doen?
Ik ben 7,5 maand zwanger van mijn eerste kind. De zwangerschap was ongepland, maar na lang en goed nadenken en afwegen is het kind meer dan welkom.
Vriend en ik woonden zijn in de afgelopen maanden gaan samenwonen: we zijn al lang bij elkaar, maar woonden vooralsnog allebei in onze eigen huizen. Samenwonen was voor ons allebei niet echt de droomsituatie, maar met het kind op komst leek het ons beter.
Ik ga een lang verhaal wat korter maken, ben zelf nogal allergisch voor lange OP's
Vriend is dit weekend gestopt met roken en drinken. Eerdere pogingen daartoe hebben altijd voor problemen gezorgd: hij reageert nogal slecht op afkicken. Maar zo erg als vanochtend was het nog nooit. Na een agressieve woordenwisseling kreeg ik een schop tegen mijn been. Toen ik daarop zei dat hij belachelijk deed, flipte hij helemaal en heeft hij me geslagen. Niet verschrikkelijk hard, ik heb er niks aan overgehouden. Maar de angst is me nogal bijgebleven.
Ik wéét: slaan is onacceptabel. Ik weet ook: dit is ongezond. Ik weet echt niet: wat de fuck ik moet doen. Ik heb geen eigen huis meer, mijn contract is afgelopen toen bleek dat ik zwanger was. Over anderhalve maand is het kind er. Ik voel me iemand uit sixteen and pregnant, maar ik ben volwassen en hoogopgeleid.
Ik ken mezelf niet meer terug! Wát moet ik doen?
dinsdag 14 oktober 2014 15:07
WellieB, ik schrijf ook niet zomaar mensen af. Daarom ben ik gebleven na de eerste klap....
Nu ben ik zover dat ik MEZELF niet meer zomaar afschrijf en als mijn man me ook maar met 1 vinger zou aanraken, het daarmee einde relatie is.
Ik hoef niet te wachten tot het weer misgaat, het is namelijk al mis gegáán.
Nu ben ik zover dat ik MEZELF niet meer zomaar afschrijf en als mijn man me ook maar met 1 vinger zou aanraken, het daarmee einde relatie is.
Ik hoef niet te wachten tot het weer misgaat, het is namelijk al mis gegáán.
dinsdag 14 oktober 2014 15:33
quote:WellieB schreef op 14 oktober 2014 @ 09:58:
Idd een mooie post. Het vertelt hoe het soms in het leven kan gaan, hoe je fouten kunt maken en die kan herstellen. Zonder gelijk een boeman (of vrouw) te zijn.
En zo bedoel ik mijn posts ook: een beetje relativering. Nee, het is niet goed, en het is ook niet normaal, en ja, er is (emotionele) schade en dat duurt lang voordat dat weer hersteld is. Het is een klotesituatie, maar we blijven allemaal
mensen, die fouten maken, die soms over grenzen gaan. Moet je dan alles direct weggooien? Ik vind van niet, als je ziet dat hij enorm berouw heeft en zich schaamt voor wat hij gedaan heeft.
Daarom zou ik hem nu vergeven, na uiteraard een stevig gesprek en afspraken, en ervan uitgaan dat het nooit meer gebeurt.
Indien wel, dan zou het voor mij klaar zijn. Maar in mijn beleving kan iedereen en misstap maken. Ja ook zo'n misselijke.
Helemaal met je eens.
Eerst praten.
En mocht het nog een keer mis gaan: dan is het over en uit.
Stel dat het een grote, eenmalige fout was, wat gooi je wel niet weg ? Een kind dat opgroeit zonder vader, of af en toe een vader.
Een klap is fout, ik ben zelf ook een keer geslagen. En dat is bij die ene keer gebleven (hij schaamde zich er vreselijk voor).
Bij een klap schijnt alles in 1 x over te moeten zijn.Wat soms veel harder aankomt is een valse degraderende opmerking die je nog een half leven lang met je mee kunt dragen. Maar dat is geen slaan, uitmaken, blijf van mijn lijf huis.
@To: ik zou eerst eens goed met je partner gaan praten, en kijk wat daar uit komt. Uitmaken kan altijd nog.
Idd een mooie post. Het vertelt hoe het soms in het leven kan gaan, hoe je fouten kunt maken en die kan herstellen. Zonder gelijk een boeman (of vrouw) te zijn.
En zo bedoel ik mijn posts ook: een beetje relativering. Nee, het is niet goed, en het is ook niet normaal, en ja, er is (emotionele) schade en dat duurt lang voordat dat weer hersteld is. Het is een klotesituatie, maar we blijven allemaal
mensen, die fouten maken, die soms over grenzen gaan. Moet je dan alles direct weggooien? Ik vind van niet, als je ziet dat hij enorm berouw heeft en zich schaamt voor wat hij gedaan heeft.
Daarom zou ik hem nu vergeven, na uiteraard een stevig gesprek en afspraken, en ervan uitgaan dat het nooit meer gebeurt.
Indien wel, dan zou het voor mij klaar zijn. Maar in mijn beleving kan iedereen en misstap maken. Ja ook zo'n misselijke.
Helemaal met je eens.
Eerst praten.
En mocht het nog een keer mis gaan: dan is het over en uit.
Stel dat het een grote, eenmalige fout was, wat gooi je wel niet weg ? Een kind dat opgroeit zonder vader, of af en toe een vader.
Een klap is fout, ik ben zelf ook een keer geslagen. En dat is bij die ene keer gebleven (hij schaamde zich er vreselijk voor).
Bij een klap schijnt alles in 1 x over te moeten zijn.Wat soms veel harder aankomt is een valse degraderende opmerking die je nog een half leven lang met je mee kunt dragen. Maar dat is geen slaan, uitmaken, blijf van mijn lijf huis.
@To: ik zou eerst eens goed met je partner gaan praten, en kijk wat daar uit komt. Uitmaken kan altijd nog.
dinsdag 14 oktober 2014 18:04
Maar wat is het woord waard van iemand die, als TO dan aangeeft dat ze die schop niet accepteert helemaal flipt en DAN pas gaat slaan?!
Gaat ie dan om de tafel wel normaal reageren op wat zij aan te merken heeft op hem/ zijn gedrag? Misschien kan hij op een rustig moment idd zelf ook gekalmeerd inzien dat dit niet de schoonheidsprijs verdient, maar wat zegt het over de volgende keer dat hij niet rustig is, met zichzelf in de knoop zit, agressie voelt opkomen, afkickverschijnselen heeft en (zonder peuk en drank) niet over nieuwe tools/methoden beschikt om met zijn frustraties om te gaan?
Want of hij grijpt terug naar drank en roken of hij zal nieuwe reactie-en copingmechanismen moeten aanleren. Anders zal hij dat blijven afreageren bij elke keer dat die agressie getriggerd wordt. Dan wordt dat zijn nieuwe manier om zijn gevoelens kwijt te raken?
Hoe iemand is in rust en ruimte voor rationeel denken/ zelfbeheersing zegt niks over hoe hij reageert bij agitatie en irritatie en opkomende agressie als eea (bij elkaar) hem teveel wordt. Dat maakt beloftes (als alles geluwd is) ook zo onbetrouwbaar. Hij heeft zich/het niet in de hand, dat is al gebleken.
Spijt en schaamte is dan niet genoeg, als het niet leidt tot stappen om dit te voorkomen in de toekomst, dus aanleren van andere strategieen (in therapie) en onderliggende problematiek, zodat hij zijn eigen grenzen (en oorzaken) kent en kan voelen aankomen, dus een andere eerdere reactie "kiezen" als hij nog een keuze heeft, en ruim voordat hij op tilt slaat..
Gaat ie dan om de tafel wel normaal reageren op wat zij aan te merken heeft op hem/ zijn gedrag? Misschien kan hij op een rustig moment idd zelf ook gekalmeerd inzien dat dit niet de schoonheidsprijs verdient, maar wat zegt het over de volgende keer dat hij niet rustig is, met zichzelf in de knoop zit, agressie voelt opkomen, afkickverschijnselen heeft en (zonder peuk en drank) niet over nieuwe tools/methoden beschikt om met zijn frustraties om te gaan?
Want of hij grijpt terug naar drank en roken of hij zal nieuwe reactie-en copingmechanismen moeten aanleren. Anders zal hij dat blijven afreageren bij elke keer dat die agressie getriggerd wordt. Dan wordt dat zijn nieuwe manier om zijn gevoelens kwijt te raken?
Hoe iemand is in rust en ruimte voor rationeel denken/ zelfbeheersing zegt niks over hoe hij reageert bij agitatie en irritatie en opkomende agressie als eea (bij elkaar) hem teveel wordt. Dat maakt beloftes (als alles geluwd is) ook zo onbetrouwbaar. Hij heeft zich/het niet in de hand, dat is al gebleken.
Spijt en schaamte is dan niet genoeg, als het niet leidt tot stappen om dit te voorkomen in de toekomst, dus aanleren van andere strategieen (in therapie) en onderliggende problematiek, zodat hij zijn eigen grenzen (en oorzaken) kent en kan voelen aankomen, dus een andere eerdere reactie "kiezen" als hij nog een keuze heeft, en ruim voordat hij op tilt slaat..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 14 oktober 2014 18:14
Wat erg voor je.
Pak je spullen en ga weg.
Echt niet normaal,en ik ben bang dat het daar niet bij blijf als je bij hem blijft.
Stel je voor ,,,, het kindje is er,en stel je voor dat hij je slaat waar de kleine bij is,dat kan echt niet.
je heb alleen maar stress,en dat is ook slecht voor je ongeboren kindje.
Ga hulp zoeken,want dat heb je hard nodig,en heb je fam leden waarbij je terecht kan,en je kan ook mischien een maatschappelijk werker in schakelen,die kan je zeker verder helpen.
Nou veel sterkte
Pak je spullen en ga weg.
Echt niet normaal,en ik ben bang dat het daar niet bij blijf als je bij hem blijft.
Stel je voor ,,,, het kindje is er,en stel je voor dat hij je slaat waar de kleine bij is,dat kan echt niet.
je heb alleen maar stress,en dat is ook slecht voor je ongeboren kindje.
Ga hulp zoeken,want dat heb je hard nodig,en heb je fam leden waarbij je terecht kan,en je kan ook mischien een maatschappelijk werker in schakelen,die kan je zeker verder helpen.
Nou veel sterkte
dinsdag 14 oktober 2014 20:25
quote:sallyg schreef op 14 oktober 2014 @ 10:49:
Lieve zowasiktochniet,
Wat is dit allemaal ontzettend heftig! Ik heb zelf (gelukkig!) geen ervaring met een agressieve man, maar wel wat zoveel spanningen in een kraamtijd kunnen doen.
Ik werk nl als kraamverzorgende, en helaas ervaring met situaties zoals waar jij in zit. En als het nu al niet werkt weet je zeker dat het straks zeker niet werkt. Je hormonen gaan op volle toeren draaien, slaaptekort, onzekerheid, huilend kindje, ik vrees echt voor hoe je vriend dan zal reageren.
Mijn advies? Eerst je kindje krijgen en daaraan wennen, en als je je weer een beetje jezelf voelt kijken hoe je verder wilt. Zoals ik het lees verdien je echt veel beter, en ben ik ook bang dat het niet iets eenmaligs zal zijn bij hem. Bovenal; denk aan je kindje, is het veilig om bij papa te wonen? Of durf je de kleine straks niet alleen te laten bij hem? Is je antwoord; nee, dat durf ik niet. Gaan!
Hoewel je in het noorden van het land woont heb ik nog wel een tip voor je, het babyhuis in Dordrecht. Zij hebben ook moeder-kind units waar je liefdevol wordt opgevangen en zij je ook helpen met de problemen die je hebt. Voor de duidelijkheid, je wordt NIET automatisch aangemeld bij de kinderbescherming! Helaas bestaat daarover bij veel mensen een misverstand.
Bij deze de link: http://www.het-babyhuis.nl/
Ik hoop dat je de goed keuze maakt, en sta in je kracht! Je bent sterk, en jij bent degene die die keus moet maken, ook voor je kindje.
NIET hierover heenlezen TO.
Goed advies!!!
Lieve zowasiktochniet,
Wat is dit allemaal ontzettend heftig! Ik heb zelf (gelukkig!) geen ervaring met een agressieve man, maar wel wat zoveel spanningen in een kraamtijd kunnen doen.
Ik werk nl als kraamverzorgende, en helaas ervaring met situaties zoals waar jij in zit. En als het nu al niet werkt weet je zeker dat het straks zeker niet werkt. Je hormonen gaan op volle toeren draaien, slaaptekort, onzekerheid, huilend kindje, ik vrees echt voor hoe je vriend dan zal reageren.
Mijn advies? Eerst je kindje krijgen en daaraan wennen, en als je je weer een beetje jezelf voelt kijken hoe je verder wilt. Zoals ik het lees verdien je echt veel beter, en ben ik ook bang dat het niet iets eenmaligs zal zijn bij hem. Bovenal; denk aan je kindje, is het veilig om bij papa te wonen? Of durf je de kleine straks niet alleen te laten bij hem? Is je antwoord; nee, dat durf ik niet. Gaan!
Hoewel je in het noorden van het land woont heb ik nog wel een tip voor je, het babyhuis in Dordrecht. Zij hebben ook moeder-kind units waar je liefdevol wordt opgevangen en zij je ook helpen met de problemen die je hebt. Voor de duidelijkheid, je wordt NIET automatisch aangemeld bij de kinderbescherming! Helaas bestaat daarover bij veel mensen een misverstand.
Bij deze de link: http://www.het-babyhuis.nl/
Ik hoop dat je de goed keuze maakt, en sta in je kracht! Je bent sterk, en jij bent degene die die keus moet maken, ook voor je kindje.
NIET hierover heenlezen TO.
Goed advies!!!
dinsdag 14 oktober 2014 23:39
Het uitmaken van een relatie betekent niet hetzelfde als iemand "afschrijven" of geen tweede kansen gunnen.
Als iemand met zoiets komt neigt dat m.i. naar inpraten op gevoel cq. manipulatie.
Alsof de eerste klap/schop geen legitieme reden mag zijn om de relatie te willen eindigen.
En dat ik en vele anderen het niet zouden kunnen (in de relatie blijven in zo'n geval), betekent niet dat niemand het kan. Alleen mag ik hopen dat diegene er dan zonder angst in kan blijven staan. Dat zou ik dus niet meer kunnen. Bovendien zal mijn beeld van hem (en de relatie) in sterk negatieve zin veranderen. En dit alles is precies de deal-breaker. Niemand is erbij gebaat dat ik dan zou blijven, in mijn ogen.
Als iemand met zoiets komt neigt dat m.i. naar inpraten op gevoel cq. manipulatie.
Alsof de eerste klap/schop geen legitieme reden mag zijn om de relatie te willen eindigen.
En dat ik en vele anderen het niet zouden kunnen (in de relatie blijven in zo'n geval), betekent niet dat niemand het kan. Alleen mag ik hopen dat diegene er dan zonder angst in kan blijven staan. Dat zou ik dus niet meer kunnen. Bovendien zal mijn beeld van hem (en de relatie) in sterk negatieve zin veranderen. En dit alles is precies de deal-breaker. Niemand is erbij gebaat dat ik dan zou blijven, in mijn ogen.
woensdag 15 oktober 2014 00:53
woensdag 15 oktober 2014 01:13
Hoe is het TO? Ik kan me voorstellen dat je bang bent voor de oordelen hier over je keuze, maar uiteindelijk maak jij en niemand anders uit wat goed is voor jou en je kindje.. Niemand kan in jouw relatie kijken en je ben vrij om advies naast je neer te leggen.
Heb je inmiddels een gesprek met hem gehad?
Heb je inmiddels een gesprek met hem gehad?
woensdag 15 oktober 2014 01:46
TO Ik denk dat je in shock bent van wat er gebeurd is en dat je eigenlijk diep van binnen weet dat dit het begin van het einde is. Deze gedachte vind je zó erg dat je volledig de ontkenningsfase bent ingeschoten. Maargoed, het is een dus een fase... ben benieuwd hoe lang het duurt, want dat heb je zelf in de hand.
woensdag 15 oktober 2014 16:50
Ik ben ook benieuwd hoe het gaat... Hoewel ik buitenstaander ben; wil ik toch aanraden om weg te gaan, en juist niet bij hem te blijven voor je kindje.
Hij heeft immers de MOEDER van ZIJN kindje zojuist geschopt, en na wat bezinking zelfs geslagen! Het is niet alleen jouw kindje, maar ook die van hem, en juist daarop is het bizar hoe apatisch en vooral zelfzuchtig de man reageert...
Kies voor jezelf, en je baby, en niet voor hem. Als hij echt vergiffenis zoekt dan kan hij daar best voor werken: vertrouwen is immers zo gebroken, maar is moeilijk om weer op te bouwen. Daar gaat tijd, en heel erg veel moeite overheen. En dat mag je hem best laten weten. Heel veel succes!
Hij heeft immers de MOEDER van ZIJN kindje zojuist geschopt, en na wat bezinking zelfs geslagen! Het is niet alleen jouw kindje, maar ook die van hem, en juist daarop is het bizar hoe apatisch en vooral zelfzuchtig de man reageert...
Kies voor jezelf, en je baby, en niet voor hem. Als hij echt vergiffenis zoekt dan kan hij daar best voor werken: vertrouwen is immers zo gebroken, maar is moeilijk om weer op te bouwen. Daar gaat tijd, en heel erg veel moeite overheen. En dat mag je hem best laten weten. Heel veel succes!
woensdag 15 oktober 2014 18:57
woensdag 15 oktober 2014 18:57
Hoe moeilijk het ook is, maar weggaan.
Ik weet helaas uit eigen ervaring dat het heel moeilijk is en dat je nog van hem houdt. Maar het beste dat je kunt doen is weggaan. Dit stopt namelijk niet ineens meer...
Je kindje hoort de eerste plaats te krijgen en je wil toch niet dat je kind dadelijk nog iets overkomt.
Ik weet helaas uit eigen ervaring dat het heel moeilijk is en dat je nog van hem houdt. Maar het beste dat je kunt doen is weggaan. Dit stopt namelijk niet ineens meer...
Je kindje hoort de eerste plaats te krijgen en je wil toch niet dat je kind dadelijk nog iets overkomt.
Carpe Diem!
woensdag 15 oktober 2014 20:44
donderdag 16 oktober 2014 00:57
quote:happy-daddy schreef op 15 oktober 2014 @ 18:57:
als het een eenmalige actie was, kun je wel blijven.
mannen schamen zich meestal rot als ze hun partner een klap geven.
wordt het meer iets struktureels dan idd wegwezen.dat weet je dus niet, dat weet je dus pas als het vaker gebeurt.. moet je dat afwachten, is de vraag?
als het een eenmalige actie was, kun je wel blijven.
mannen schamen zich meestal rot als ze hun partner een klap geven.
wordt het meer iets struktureels dan idd wegwezen.dat weet je dus niet, dat weet je dus pas als het vaker gebeurt.. moet je dat afwachten, is de vraag?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 16 oktober 2014 08:29
Ik lees vooralsnog alleen materiële bezwaren en emotioneel qua zwangerschap, geen eigen huis meer etc. Niet van ik wil echt nog bij hem blijven, maar vooral ook de nadruk op niet meer veilig voelen.
Als het juist de materiële zaken en onhandigheid en onzekerheid is over woonruimte, zwangerschap zijn dat zeker niet de redenen om niet weg te gaan in ieder geval.
Juist die kunnen wel eens te maken hebben met het feit dat de partner denkt dat hij het slaan nu makkelijker kan maken want je gaat nu toch niet weg.
Dus als dat alleen nog is wat iemand in de situatie houdt, is dat juist het belangrijkst er toch uit te stappen.
De input van vriend ontbreekt verder nog steeds wat hij nu gaat doen om de situatie weer veilig te maken voor zijn zwangere partner en het toekomstige kind.
Als het juist de materiële zaken en onhandigheid en onzekerheid is over woonruimte, zwangerschap zijn dat zeker niet de redenen om niet weg te gaan in ieder geval.
Juist die kunnen wel eens te maken hebben met het feit dat de partner denkt dat hij het slaan nu makkelijker kan maken want je gaat nu toch niet weg.
Dus als dat alleen nog is wat iemand in de situatie houdt, is dat juist het belangrijkst er toch uit te stappen.
De input van vriend ontbreekt verder nog steeds wat hij nu gaat doen om de situatie weer veilig te maken voor zijn zwangere partner en het toekomstige kind.
donderdag 16 oktober 2014 18:27
quote:Suzy65 schreef op 16 oktober 2014 @ 00:57:
[...]
dat weet je dus niet, dat weet je dus pas als het vaker gebeurt.. moet je dat afwachten, is de vraag?
ja , dat moet je afwachten. indien er volgende week/maand/jaar weer zoiets voorvalt kun je daar consequenties aan verbinden.
maar voor nu vind ik het te vroeg om er de stekker uit te trekken.
De andere forumleden die hem nu al afbranden in zijn toekomstige vaderrol : ook dat is afwachten. De liefste man kan de meest waardeloze vader zijn en andersom.
[...]
dat weet je dus niet, dat weet je dus pas als het vaker gebeurt.. moet je dat afwachten, is de vraag?
ja , dat moet je afwachten. indien er volgende week/maand/jaar weer zoiets voorvalt kun je daar consequenties aan verbinden.
maar voor nu vind ik het te vroeg om er de stekker uit te trekken.
De andere forumleden die hem nu al afbranden in zijn toekomstige vaderrol : ook dat is afwachten. De liefste man kan de meest waardeloze vader zijn en andersom.
wie de toekomst als tegenwind ervaart, loopt in de verkeerde richting.
donderdag 16 oktober 2014 21:38
quote:happy-daddy schreef op 16 oktober 2014 @ 18:27:
[...]
ja , dat moet je afwachten. indien er volgende week/maand/jaar weer zoiets voorvalt kun je daar consequenties aan verbinden.
maar voor nu vind ik het te vroeg om er de stekker uit te trekken.
De andere forumleden die hem nu al afbranden in zijn toekomstige vaderrol : ook dat is afwachten. De liefste man kan de meest waardeloze vader zijn en andersom.
Mwah, signalen van agressie terwijl dat kindje in die buik van degene wie je schopt en slaat zit, vind ik vooralsnog een redelijk fout signaal, hoor. Agressie an sich al, als teken van geen zelfbeheersing onder bepaalde condities hebben.
Het gaat erom of hij dat vertrouwen (als partner allereerst) weet te herstellen en wat hij daar voor moeite in stopt (daden). En of TO daadwerkelijk voelt dat ze hem (weer/ nog steeds) vertrouwen kan..
Angst is niet zomaar bewuste keuze/ rationeel weg te redeneren, het is een gevoel. Zo ook vertrouwen en liefde..
[...]
ja , dat moet je afwachten. indien er volgende week/maand/jaar weer zoiets voorvalt kun je daar consequenties aan verbinden.
maar voor nu vind ik het te vroeg om er de stekker uit te trekken.
De andere forumleden die hem nu al afbranden in zijn toekomstige vaderrol : ook dat is afwachten. De liefste man kan de meest waardeloze vader zijn en andersom.
Mwah, signalen van agressie terwijl dat kindje in die buik van degene wie je schopt en slaat zit, vind ik vooralsnog een redelijk fout signaal, hoor. Agressie an sich al, als teken van geen zelfbeheersing onder bepaalde condities hebben.
Het gaat erom of hij dat vertrouwen (als partner allereerst) weet te herstellen en wat hij daar voor moeite in stopt (daden). En of TO daadwerkelijk voelt dat ze hem (weer/ nog steeds) vertrouwen kan..
Angst is niet zomaar bewuste keuze/ rationeel weg te redeneren, het is een gevoel. Zo ook vertrouwen en liefde..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
