Relaties
alle pijlers
Voor het eerst in mijn leven geslagen
maandag 13 oktober 2014 15:39
Ik heb een andere nick aangemaakt, omdat ik niet herkend wil worden. Ik geneer me namelijk het schompes, hoewel ik ook best weet dat ík mij nergens voor hoef te schamen. En toch, en toch: zo was ik toch niet? Ik wist altijd wel wat ik moest doen...
Ik ben 7,5 maand zwanger van mijn eerste kind. De zwangerschap was ongepland, maar na lang en goed nadenken en afwegen is het kind meer dan welkom.
Vriend en ik woonden zijn in de afgelopen maanden gaan samenwonen: we zijn al lang bij elkaar, maar woonden vooralsnog allebei in onze eigen huizen. Samenwonen was voor ons allebei niet echt de droomsituatie, maar met het kind op komst leek het ons beter.
Ik ga een lang verhaal wat korter maken, ben zelf nogal allergisch voor lange OP's
Vriend is dit weekend gestopt met roken en drinken. Eerdere pogingen daartoe hebben altijd voor problemen gezorgd: hij reageert nogal slecht op afkicken. Maar zo erg als vanochtend was het nog nooit. Na een agressieve woordenwisseling kreeg ik een schop tegen mijn been. Toen ik daarop zei dat hij belachelijk deed, flipte hij helemaal en heeft hij me geslagen. Niet verschrikkelijk hard, ik heb er niks aan overgehouden. Maar de angst is me nogal bijgebleven.
Ik wéét: slaan is onacceptabel. Ik weet ook: dit is ongezond. Ik weet echt niet: wat de fuck ik moet doen. Ik heb geen eigen huis meer, mijn contract is afgelopen toen bleek dat ik zwanger was. Over anderhalve maand is het kind er. Ik voel me iemand uit sixteen and pregnant, maar ik ben volwassen en hoogopgeleid.
Ik ken mezelf niet meer terug! Wát moet ik doen?
Ik ben 7,5 maand zwanger van mijn eerste kind. De zwangerschap was ongepland, maar na lang en goed nadenken en afwegen is het kind meer dan welkom.
Vriend en ik woonden zijn in de afgelopen maanden gaan samenwonen: we zijn al lang bij elkaar, maar woonden vooralsnog allebei in onze eigen huizen. Samenwonen was voor ons allebei niet echt de droomsituatie, maar met het kind op komst leek het ons beter.
Ik ga een lang verhaal wat korter maken, ben zelf nogal allergisch voor lange OP's
Vriend is dit weekend gestopt met roken en drinken. Eerdere pogingen daartoe hebben altijd voor problemen gezorgd: hij reageert nogal slecht op afkicken. Maar zo erg als vanochtend was het nog nooit. Na een agressieve woordenwisseling kreeg ik een schop tegen mijn been. Toen ik daarop zei dat hij belachelijk deed, flipte hij helemaal en heeft hij me geslagen. Niet verschrikkelijk hard, ik heb er niks aan overgehouden. Maar de angst is me nogal bijgebleven.
Ik wéét: slaan is onacceptabel. Ik weet ook: dit is ongezond. Ik weet echt niet: wat de fuck ik moet doen. Ik heb geen eigen huis meer, mijn contract is afgelopen toen bleek dat ik zwanger was. Over anderhalve maand is het kind er. Ik voel me iemand uit sixteen and pregnant, maar ik ben volwassen en hoogopgeleid.
Ik ken mezelf niet meer terug! Wát moet ik doen?
donderdag 16 oktober 2014 23:01
quote:Suzy65 schreef op 16 oktober 2014 @ 21:38:
[...]
Mwah, signalen van agressie terwijl dat kindje in die buik van degene wie je schopt en slaat zit, vind ik vooralsnog een redelijk fout signaal, hoor. Agressie an sich al, als teken van geen zelfbeheersing onder bepaalde condities hebben.
Het gaat erom of hij dat vertrouwen (als partner allereerst) weet te herstellen en wat hij daar voor moeite in stopt (daden). En of TO daadwerkelijk voelt dat ze hem (weer/ nog steeds) vertrouwen kan..
Angst is niet zomaar bewuste keuze/ rationeel weg te redeneren, het is een gevoel. Zo ook vertrouwen en liefde..
Dat TS zwanger is maakt het slaan niet meer of minder.
iedereen verliest onder bepaalde condities wel zijn zelfbeheersing.
voor de rest ben ik het wel met je eens.
Maar het is TS die de keuze moet maken of ze moet blijven of vertrekken.
Vooralsnog zie ik in dit verhaal geen tekenen van een strukturele mishandeling.
[...]
Mwah, signalen van agressie terwijl dat kindje in die buik van degene wie je schopt en slaat zit, vind ik vooralsnog een redelijk fout signaal, hoor. Agressie an sich al, als teken van geen zelfbeheersing onder bepaalde condities hebben.
Het gaat erom of hij dat vertrouwen (als partner allereerst) weet te herstellen en wat hij daar voor moeite in stopt (daden). En of TO daadwerkelijk voelt dat ze hem (weer/ nog steeds) vertrouwen kan..
Angst is niet zomaar bewuste keuze/ rationeel weg te redeneren, het is een gevoel. Zo ook vertrouwen en liefde..
Dat TS zwanger is maakt het slaan niet meer of minder.
iedereen verliest onder bepaalde condities wel zijn zelfbeheersing.
voor de rest ben ik het wel met je eens.
Maar het is TS die de keuze moet maken of ze moet blijven of vertrekken.
Vooralsnog zie ik in dit verhaal geen tekenen van een strukturele mishandeling.
wie de toekomst als tegenwind ervaart, loopt in de verkeerde richting.
vrijdag 17 oktober 2014 00:58
We hebben nog maar van een dag gelezen. Ben nu toch wel benieuwd of het een en ander is uitgesproken.
Kleine moeite, een update.
Nondjuu moet nog op mn woorden letten ook hier terwijl ik helemaal niets aan het uitlokken was, maar me een beetje zorgen maakte.
Maar hey, beter niet doen he, want oh oh oh.
Kleine moeite, een update.
Nondjuu moet nog op mn woorden letten ook hier terwijl ik helemaal niets aan het uitlokken was, maar me een beetje zorgen maakte.
Maar hey, beter niet doen he, want oh oh oh.
vrijdag 17 oktober 2014 01:21
quote:happy-daddy schreef op 16 oktober 2014 @ 23:01:
[...]
Dat TS zwanger is maakt het slaan niet meer of minder.
iedereen verliest onder bepaalde condities wel zijn zelfbeheersing.
voor de rest ben ik het wel met je eens.
Maar het is TS die de keuze moet maken of ze moet blijven of vertrekken.
Vooralsnog zie ik in dit verhaal geen tekenen van een strukturele mishandeling.
Iedereen kan inderdaad ontzettend kwaad worden, maar hoe is nog altijd een keuze en op wie. Als je je zelfbeheersing al dusdanig verliest dat je de moeder van je kind schopt en slaat dan gaat er iets goed mis in mijn ogen. Zoals ik al eerder gezegd heb, heb ik ervaring met een man met een kort lontje, maar ik ben nog nooit bang geweest dat hij me ook maar met 1 vinger aan zou raken.
We zijn toch geen stel wilde beesten? Keuze heb je altijd.
To, ik ben ook erg benieuwd hoe het nu gaat!
[...]
Dat TS zwanger is maakt het slaan niet meer of minder.
iedereen verliest onder bepaalde condities wel zijn zelfbeheersing.
voor de rest ben ik het wel met je eens.
Maar het is TS die de keuze moet maken of ze moet blijven of vertrekken.
Vooralsnog zie ik in dit verhaal geen tekenen van een strukturele mishandeling.
Iedereen kan inderdaad ontzettend kwaad worden, maar hoe is nog altijd een keuze en op wie. Als je je zelfbeheersing al dusdanig verliest dat je de moeder van je kind schopt en slaat dan gaat er iets goed mis in mijn ogen. Zoals ik al eerder gezegd heb, heb ik ervaring met een man met een kort lontje, maar ik ben nog nooit bang geweest dat hij me ook maar met 1 vinger aan zou raken.
We zijn toch geen stel wilde beesten? Keuze heb je altijd.
To, ik ben ook erg benieuwd hoe het nu gaat!
zondag 19 oktober 2014 00:24
ik ben met 6 maanden zwangerschap ook weggegaan bij de vader van mijn kindje door huiselijk geweld. Op het moment dat ik wegging had ik helemaal NIETS...behalve familie die mij door dik en dun hebben gesteund. In het begin zie je alleen maar heel veel problemen, maar na een tijdje gaat het echt wel een stuk beter!!! Geloof me!!!
Mijn advies, zo snel mogelijk weggaan, het geweld wordt alleen maar erger!
Mijn advies, zo snel mogelijk weggaan, het geweld wordt alleen maar erger!
zondag 19 oktober 2014 00:54
quote:happy-daddy schreef op 16 oktober 2014 @ 23:01:
[...]
Dat TS zwanger is maakt het slaan niet meer of minder.
iedereen verliest onder bepaalde condities wel zijn zelfbeheersing.
voor de rest ben ik het wel met je eens.
Maar het is TS die de keuze moet maken of ze moet blijven of vertrekken.
Vooralsnog zie ik in dit verhaal geen tekenen van een strukturele mishandeling.
Zwanger maakt het imo wel degelijk meer/ erger. Maar ja, ik ben dan ook ooit 2x zwanger geweest he. Dan ben je veel kwetsbaarder, fysiek alleen al, met een baby vlak onder die huid van je buik, wat denk je nou?! Een klap kan ook die baby raken, hoor.
Los van het feit dat alles wat jij als zwangere voelt (en bijbehorende chemische stoffen die je daarbij aanmaakt) die baby ook voelt, alleen zonder te weten/begrijpen waarom. Angst en stress voelt zo'n baby dus mee in de buik, omdat dat fysiek voelbare stoffen geeft, verhoogde hartslag enz, waardoor dat dus in je lichaam voelbaar is. En dat alleen al is schadelijk voor een baby-in-wording.
Het gaat dan niet mee om "alleen maar" je eigen veiligheid. Er is ook de verantwoordelijkheid naar dat kindje toe, de gezondheid en veiligheid van die moeder IS die van het kind, dat volkomen afhankelijk is oa van dat lichaam en de gezondheid van die moeder. Net als wanneer kinderen toekijken hoe een moeder mishandeld wordt ook al zou hij ze met geen vinger aanraken. Toekijken en/of meeleven/meevoelen is al schadelijk!
En het is niet zo dat elk mens dezelfde neiging tot agressie heeft. Bij sommige mensen komt dat pas bij heel extreme omstandigheden naar boven, dus bijv juist als je eigen leven in gevaar komt of dat van je kinderen bijv. Bij anderen al om een kleinigheid.
Het is aangetoond dat je dat "gen" voor agressie op "aan" of "uit" hebt staan (standaard) en dat maakt nogal verschil hoe snel of waardoor dat dus "opgewekt" kan worden. Het is dus niet "normaal" dat mensen zomaar hun zelfbeheersing verliezen, net zoals dat niet iedereen bijv agressief wordt van drank of zich even snel "uitgelokt voelt". En zo blijft het (goddank) ook niet normaal dat in het uitgaansleven iemand in elkaar gemept wordt vanwege een blik of per ongeluk tegen je aan stoten oid.
Stoppen met roken/drinken en bepaalde stress maakt ook niet iedereen agressief, het is dus iets waar je wel degelijk rekening mee moet houden, dat dat in hem zit en onder bepaalde omstandigheden naar boven kan komen. En dat maakt iemand onvoorspelbaar, onberekenbaar. En dat maakt het lastig om iemand te vertrouwen, juist omdat diegene zichzelf niet kan beheersen, als er zo'n impuls naar boven komt. Je weet nooit wat de druppel zal zijn of waneer bepaalde grenzen bereikt zijn bij diegene (en ook handelt naar die impulsen).
Of iemand dus licht ontvlambaar is, ligt toch echt in diegene zelf! En jawel, 1 duw extra of onverwachte beweging van haar en het kind raakt beschadigd. Er zit maar een huid tussen en een klein laagje water en dat water neemt af naarmate je verder bent in die zwangerschap, he.
[...]
Dat TS zwanger is maakt het slaan niet meer of minder.
iedereen verliest onder bepaalde condities wel zijn zelfbeheersing.
voor de rest ben ik het wel met je eens.
Maar het is TS die de keuze moet maken of ze moet blijven of vertrekken.
Vooralsnog zie ik in dit verhaal geen tekenen van een strukturele mishandeling.
Zwanger maakt het imo wel degelijk meer/ erger. Maar ja, ik ben dan ook ooit 2x zwanger geweest he. Dan ben je veel kwetsbaarder, fysiek alleen al, met een baby vlak onder die huid van je buik, wat denk je nou?! Een klap kan ook die baby raken, hoor.
Los van het feit dat alles wat jij als zwangere voelt (en bijbehorende chemische stoffen die je daarbij aanmaakt) die baby ook voelt, alleen zonder te weten/begrijpen waarom. Angst en stress voelt zo'n baby dus mee in de buik, omdat dat fysiek voelbare stoffen geeft, verhoogde hartslag enz, waardoor dat dus in je lichaam voelbaar is. En dat alleen al is schadelijk voor een baby-in-wording.
Het gaat dan niet mee om "alleen maar" je eigen veiligheid. Er is ook de verantwoordelijkheid naar dat kindje toe, de gezondheid en veiligheid van die moeder IS die van het kind, dat volkomen afhankelijk is oa van dat lichaam en de gezondheid van die moeder. Net als wanneer kinderen toekijken hoe een moeder mishandeld wordt ook al zou hij ze met geen vinger aanraken. Toekijken en/of meeleven/meevoelen is al schadelijk!
En het is niet zo dat elk mens dezelfde neiging tot agressie heeft. Bij sommige mensen komt dat pas bij heel extreme omstandigheden naar boven, dus bijv juist als je eigen leven in gevaar komt of dat van je kinderen bijv. Bij anderen al om een kleinigheid.
Het is aangetoond dat je dat "gen" voor agressie op "aan" of "uit" hebt staan (standaard) en dat maakt nogal verschil hoe snel of waardoor dat dus "opgewekt" kan worden. Het is dus niet "normaal" dat mensen zomaar hun zelfbeheersing verliezen, net zoals dat niet iedereen bijv agressief wordt van drank of zich even snel "uitgelokt voelt". En zo blijft het (goddank) ook niet normaal dat in het uitgaansleven iemand in elkaar gemept wordt vanwege een blik of per ongeluk tegen je aan stoten oid.
Stoppen met roken/drinken en bepaalde stress maakt ook niet iedereen agressief, het is dus iets waar je wel degelijk rekening mee moet houden, dat dat in hem zit en onder bepaalde omstandigheden naar boven kan komen. En dat maakt iemand onvoorspelbaar, onberekenbaar. En dat maakt het lastig om iemand te vertrouwen, juist omdat diegene zichzelf niet kan beheersen, als er zo'n impuls naar boven komt. Je weet nooit wat de druppel zal zijn of waneer bepaalde grenzen bereikt zijn bij diegene (en ook handelt naar die impulsen).
Of iemand dus licht ontvlambaar is, ligt toch echt in diegene zelf! En jawel, 1 duw extra of onverwachte beweging van haar en het kind raakt beschadigd. Er zit maar een huid tussen en een klein laagje water en dat water neemt af naarmate je verder bent in die zwangerschap, he.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 19 oktober 2014 09:48
Misschien persoonlijk maar mijn echte vader was alcoholist sloeg mijn moeder ook en altijd spijt achteraf en altijd beloven op verbetering ze zwanger van mij hij duwde haar van de trap wil jij het zo laten komen ? IK heb geluk dat ik er nog ben denk goed na drank maakt een hoop kapot en beter word het niet zolang hij niet erkent en hulp zoekt
zondag 19 oktober 2014 10:13
Een zwangere vrouw een schop geven en daarna slaan?! Ik weet echt niet wat ik hoor!!
....
Jij weet best wat je moet doen!
Wegwezen, het zal niet makkelijk zijn maar ouwe relatie zit niet goed. Als je nu uit elkaar gaat weet je kindje niet beter. Als je uit elkaar gaat als het kindje ouder is, geeft dat je kindje een enorme dreun. Als het echte liefde is komen jullie wel weer bij elkaar maar nu heeft hij een grens ernstig overschreden.
....
Jij weet best wat je moet doen!
Wegwezen, het zal niet makkelijk zijn maar ouwe relatie zit niet goed. Als je nu uit elkaar gaat weet je kindje niet beter. Als je uit elkaar gaat als het kindje ouder is, geeft dat je kindje een enorme dreun. Als het echte liefde is komen jullie wel weer bij elkaar maar nu heeft hij een grens ernstig overschreden.
zondag 19 oktober 2014 10:30
quote:Noah_ schreef op 19 oktober 2014 @ 10:27:
Missinnuendo: ik vrees dat alles onder het tapijt is geschroven met de woorden: "hij heeft spijt en is ook erg lief" en we TO terug zien onder een nieuwe nick 'zowasiktochwel'.
Zo verdrietig voor het kind.
Hoezo, verdrietig voor het kind?
Misschien komt het wel helemaal goed tussen die twee. Dan is er toch niets aan de hand?
Missinnuendo: ik vrees dat alles onder het tapijt is geschroven met de woorden: "hij heeft spijt en is ook erg lief" en we TO terug zien onder een nieuwe nick 'zowasiktochwel'.
Zo verdrietig voor het kind.
Hoezo, verdrietig voor het kind?
Misschien komt het wel helemaal goed tussen die twee. Dan is er toch niets aan de hand?
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
zondag 19 oktober 2014 11:34
Dan verschillen we van mening.
Huiselijk geweld vind ik per definitie fout. In dit geval wordt er geschopt. Zelfs als je dan nog denkt ok, kan gebeuren, moeten de alarmbellen gaan rinkelen als er ook nog slaan op volgt als vrouw er wat van zegt. Die man wil duidelijk niet aangesproken worden op zijn gedrag.
Dat zegt iets over hem. TO lijkt (wat we hier kunnen lezen, weet niet hoe het er daar aan toe gaat) een en ander onder het tapijt te schuiven in plaats van ruggengraat te tonen en voor de veiligheid van haar kind te kiezen (onder het motto, hij zag er slecht uit en heeft spijt). Dat zegt iets over haar.
Dit mag dan voor het oog goed komen, in basis zit het fout. Dat vind ik zielig.
Huiselijk geweld vind ik per definitie fout. In dit geval wordt er geschopt. Zelfs als je dan nog denkt ok, kan gebeuren, moeten de alarmbellen gaan rinkelen als er ook nog slaan op volgt als vrouw er wat van zegt. Die man wil duidelijk niet aangesproken worden op zijn gedrag.
Dat zegt iets over hem. TO lijkt (wat we hier kunnen lezen, weet niet hoe het er daar aan toe gaat) een en ander onder het tapijt te schuiven in plaats van ruggengraat te tonen en voor de veiligheid van haar kind te kiezen (onder het motto, hij zag er slecht uit en heeft spijt). Dat zegt iets over haar.
Dit mag dan voor het oog goed komen, in basis zit het fout. Dat vind ik zielig.
zondag 19 oktober 2014 12:28
quote:Noah_ schreef op 19 oktober 2014 @ 11:34:
TO lijkt in in plaats van ruggengraat te tonen en voor de veiligheid van haar kind te kiezen (onder het motto, hij zag er slecht uit en heeft spijt). Dat zegt iets over haar.
Dit mag dan voor het oog goed komen, in basis zit het fout. Dat vind ik zielig.
Wat weet jij er nu van of het in de basis fout zit. Zo makkelijk oordelen. Hij heeft een fout gemaakt. Ja.
Zoals ik al eerder schreef heeft mijn man in onze begin jaren hetzelfde gedaan, nadat ik hem het bloed onder de nagels vandaan haalde door met woorden te kwetsen (maar naar je eigen aandeel kijken mag niet want dan heb je geen ruggegraat, ik weet het). In ieder geval zijn we nu zo'n 12 a 13 jaar verder en heeft hij mij nooit meer met 1 vinger op die manier aangeraakt. Trust me, hij is zich doodgeschrokken om zijn eigen actie. Daarbij, ik doe niet aan 3e kansen. Maar goed, jij vindt dus dat onze basis verkeerd is? Omdat ik geloof in tweede kansen in plaats van om van iedereen die een fout maakt een wegwerpartikel te maken?
TO lijkt in in plaats van ruggengraat te tonen en voor de veiligheid van haar kind te kiezen (onder het motto, hij zag er slecht uit en heeft spijt). Dat zegt iets over haar.
Dit mag dan voor het oog goed komen, in basis zit het fout. Dat vind ik zielig.
Wat weet jij er nu van of het in de basis fout zit. Zo makkelijk oordelen. Hij heeft een fout gemaakt. Ja.
Zoals ik al eerder schreef heeft mijn man in onze begin jaren hetzelfde gedaan, nadat ik hem het bloed onder de nagels vandaan haalde door met woorden te kwetsen (maar naar je eigen aandeel kijken mag niet want dan heb je geen ruggegraat, ik weet het). In ieder geval zijn we nu zo'n 12 a 13 jaar verder en heeft hij mij nooit meer met 1 vinger op die manier aangeraakt. Trust me, hij is zich doodgeschrokken om zijn eigen actie. Daarbij, ik doe niet aan 3e kansen. Maar goed, jij vindt dus dat onze basis verkeerd is? Omdat ik geloof in tweede kansen in plaats van om van iedereen die een fout maakt een wegwerpartikel te maken?
zondag 19 oktober 2014 13:24
Afkickverschijnselen en de moeder van je ongeboren kind schoppen en slaan...?
Iedereen heeft altijd de keuze om weg te lopen en tegen een boom te gaan schoppen ofzo... hoe vreselijk de partner zich ook gedraagt. Dat TO zwanger is, maakt het nóg erger..
Nooit is slaan de oplossing.
Ik zou het nooit meer accepteren en vergeven, zelfs een duw uit woede niet meer. De eerste klap was namelijk het minst erg qua mishandeling, maar heeft mij het meest geshockeerd... Daarna leek ik het minder erg te vinden, want mijn eigenwaarde was ik al aardig kwijt.
Iedereen heeft altijd de keuze om weg te lopen en tegen een boom te gaan schoppen ofzo... hoe vreselijk de partner zich ook gedraagt. Dat TO zwanger is, maakt het nóg erger..
Nooit is slaan de oplossing.
Ik zou het nooit meer accepteren en vergeven, zelfs een duw uit woede niet meer. De eerste klap was namelijk het minst erg qua mishandeling, maar heeft mij het meest geshockeerd... Daarna leek ik het minder erg te vinden, want mijn eigenwaarde was ik al aardig kwijt.
maandag 20 oktober 2014 13:26
quote:happy-daddy schreef op 16 oktober 2014 @ 23:01:
[...]
Dat TS zwanger is maakt het slaan niet meer of minder.
iedereen verliest onder bepaalde condities wel zijn zelfbeheersing.
voor de rest ben ik het wel met je eens.
Maar het is TS die de keuze moet maken of ze moet blijven of vertrekken.
Vooralsnog zie ik in dit verhaal geen tekenen van een strukturele mishandeling.
Ook schoppen en slaan omdat je je zelfbeheersing verliest kan ik niet accepteren. Schop dan tegen de muur, gooi vaatwerk kapot tegen de muur of ga een kilometer handlopen.
Het is geen structurele mishandeling, zeg jij. Bedoel je daarmee dat eenmalig slaan dan minder erg is?
Tja, 't kan verkeren, maar ik vind mishandeling, ook al is het eenmalig, nooit en te nimmer acceptabel.
[...]
Dat TS zwanger is maakt het slaan niet meer of minder.
iedereen verliest onder bepaalde condities wel zijn zelfbeheersing.
voor de rest ben ik het wel met je eens.
Maar het is TS die de keuze moet maken of ze moet blijven of vertrekken.
Vooralsnog zie ik in dit verhaal geen tekenen van een strukturele mishandeling.
Ook schoppen en slaan omdat je je zelfbeheersing verliest kan ik niet accepteren. Schop dan tegen de muur, gooi vaatwerk kapot tegen de muur of ga een kilometer handlopen.
Het is geen structurele mishandeling, zeg jij. Bedoel je daarmee dat eenmalig slaan dan minder erg is?
Tja, 't kan verkeren, maar ik vind mishandeling, ook al is het eenmalig, nooit en te nimmer acceptabel.
woensdag 22 oktober 2014 09:43
Al die mensen die zich hier zo druk hebben zitten maken en zo begaan waren met TO en dan niets meer van je laten horen.
@TO, het zou kunnen zijn dat je heel druk bent met van alles dat hiermee te maken heeft, maar het had ook wel aardig geweest als je heel even een teken van leven had gegeven en een update had geschreven.
@TO, het zou kunnen zijn dat je heel druk bent met van alles dat hiermee te maken heeft, maar het had ook wel aardig geweest als je heel even een teken van leven had gegeven en een update had geschreven.
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
woensdag 22 oktober 2014 11:13
woensdag 22 oktober 2014 20:31
