Relaties
alle pijlers
vriendschap en kinderloosheid
zondag 18 september 2016 11:39
Hoi Viva-forumers,
Ik zit met een situatie waarvan ik niet zo goed weet, hoe ik ermee om moet gaan. Wat zouden jullie doen?
Ik ben begin 30 en mijn man en ik zijn ongewenst kinderloos. We weten ook al dat dit zo zal blijven. In onze omgeving beginnen veel mensen aan het stichten van een gezin. Natuurlijk zijn we verdrietig over onze eigen situatie, maar we zijn ook blij voor onze vrienden. We gaan dan ook gewoon op kraamvisite, naar de doop, kinderverjaardagen en ik ga mee babykleertjes shoppen, etc. Juist omdat we zelf geen kinderen zullen krijgen, vinden we het leuk om mee te leven met het nieuwe leven om ons heen.
Nu heb ik een beste vriendin, die afgelopen november bevallen is van een zoontje. Bij haar was het ook maar de vraag of ze ooit een kindje zou krijgen. Vanaf onze middelbare schooltijd hebben we lief en leed met elkaar gedeeld, en ook nu heb ik haar hele proces van beginnende zwangerschappen en verdrietige miskramen meebeleefd. Ik wist toen al dat mijn man en ik geen kinderen zouden krijgen, dus ik wist hoe ze zich voelde. Ik had ook echt verwacht, dat wanneer het bij haar wél raak zou zijn, ik zou mogen meeleven in de vreugde, babypraat en kinderkleertjes kopen. Gewoon leuk, vriendinnen onder elkaar.
Nu werd ze plotseling toch echt zwanger! Heel leuk natuurlijk, en ik was de eerste die het wist. Natuurlijk waren de eerste (geheime) 12 weken spannend, en we hadden goed contact. Maar… nadat de eerste spannende tijd geweest was, kwam ze plotseling met een vervelende opmerking: Ze wilde liever haar tijd met andere zwangere vrouwen doorbrengen, en niet met mij. Ze nam aan, dat ik jaloers zou zijn. Ik heb dit ontkent, omdat dit ook echt niet zo is. Eigen verdriet en blijdschap voor een beste vriendin kunnen toch naast elkaar bestaan? Ze leek er niet zo van overtuigd.
Ik ben heel verdrietig om deze houding. Na 15 jaar vriendschap is het dus blijkbaar een probleem dat ik geen moeder kan worden? Nadat ze het gezegd had, heb ik bewust zelf ook het contact wat afgehouden, want ik was verdrietig en boos. Ik hoopte, dat het wel weer wat zou bijtrekken als de zwangerschapshormonen waren weggetrokken. Natuurlijk ben ik wel op kraamvisite geweest, en heb haar sindsdien nog twee keer gezien. Verder hebben we contact gehad via what’s app, waar ik ook vaak geïnteresseerd naar haar zoontje heb gevraagd.
Nu sprak ik haar laatst op een feestje, en eigenlijk was het heel gezellig. Ik hoopte dat we de vriendschap weer een beetje op konden pakken. Maar aan het eind van de avond liet ze zich weer nonchalant ontvallen dat ze al haar vrije tijd liever met andere moeders besteed. Ik werd er een beetje stil van. Waarom dat onderscheid tussen moeders en niet-moeders? Ziet ze dan niet in, dat dat voor mij echt enorm pijnlijk is? Ik ben wel geïnteresseerd in haar en haar zoon, maar waarom is dat niet genoeg? Ik kan niet meepraten over bevallingen en borstvoeding, maar vind het ontzettend leuk om haar zoontje (en andere kinderen) te zien. Ik krijg nu echt het gevoel dat ik als kinderloze vrouw automatisch een tweederangs-vriendin geworden ben. En eerlijk gezegd komt deze sociale ‘trap na’ nog harder aan dan het feit dat ik geen kinderen zal krijgen.
Wat zouden jullie in mijn situatie doen? Ik had het zo leuk gevonden om het contact weer te laten groeien, maar nu weet ik niet zo goed, of ik dat nog wil.
Ik zit met een situatie waarvan ik niet zo goed weet, hoe ik ermee om moet gaan. Wat zouden jullie doen?
Ik ben begin 30 en mijn man en ik zijn ongewenst kinderloos. We weten ook al dat dit zo zal blijven. In onze omgeving beginnen veel mensen aan het stichten van een gezin. Natuurlijk zijn we verdrietig over onze eigen situatie, maar we zijn ook blij voor onze vrienden. We gaan dan ook gewoon op kraamvisite, naar de doop, kinderverjaardagen en ik ga mee babykleertjes shoppen, etc. Juist omdat we zelf geen kinderen zullen krijgen, vinden we het leuk om mee te leven met het nieuwe leven om ons heen.
Nu heb ik een beste vriendin, die afgelopen november bevallen is van een zoontje. Bij haar was het ook maar de vraag of ze ooit een kindje zou krijgen. Vanaf onze middelbare schooltijd hebben we lief en leed met elkaar gedeeld, en ook nu heb ik haar hele proces van beginnende zwangerschappen en verdrietige miskramen meebeleefd. Ik wist toen al dat mijn man en ik geen kinderen zouden krijgen, dus ik wist hoe ze zich voelde. Ik had ook echt verwacht, dat wanneer het bij haar wél raak zou zijn, ik zou mogen meeleven in de vreugde, babypraat en kinderkleertjes kopen. Gewoon leuk, vriendinnen onder elkaar.
Nu werd ze plotseling toch echt zwanger! Heel leuk natuurlijk, en ik was de eerste die het wist. Natuurlijk waren de eerste (geheime) 12 weken spannend, en we hadden goed contact. Maar… nadat de eerste spannende tijd geweest was, kwam ze plotseling met een vervelende opmerking: Ze wilde liever haar tijd met andere zwangere vrouwen doorbrengen, en niet met mij. Ze nam aan, dat ik jaloers zou zijn. Ik heb dit ontkent, omdat dit ook echt niet zo is. Eigen verdriet en blijdschap voor een beste vriendin kunnen toch naast elkaar bestaan? Ze leek er niet zo van overtuigd.
Ik ben heel verdrietig om deze houding. Na 15 jaar vriendschap is het dus blijkbaar een probleem dat ik geen moeder kan worden? Nadat ze het gezegd had, heb ik bewust zelf ook het contact wat afgehouden, want ik was verdrietig en boos. Ik hoopte, dat het wel weer wat zou bijtrekken als de zwangerschapshormonen waren weggetrokken. Natuurlijk ben ik wel op kraamvisite geweest, en heb haar sindsdien nog twee keer gezien. Verder hebben we contact gehad via what’s app, waar ik ook vaak geïnteresseerd naar haar zoontje heb gevraagd.
Nu sprak ik haar laatst op een feestje, en eigenlijk was het heel gezellig. Ik hoopte dat we de vriendschap weer een beetje op konden pakken. Maar aan het eind van de avond liet ze zich weer nonchalant ontvallen dat ze al haar vrije tijd liever met andere moeders besteed. Ik werd er een beetje stil van. Waarom dat onderscheid tussen moeders en niet-moeders? Ziet ze dan niet in, dat dat voor mij echt enorm pijnlijk is? Ik ben wel geïnteresseerd in haar en haar zoon, maar waarom is dat niet genoeg? Ik kan niet meepraten over bevallingen en borstvoeding, maar vind het ontzettend leuk om haar zoontje (en andere kinderen) te zien. Ik krijg nu echt het gevoel dat ik als kinderloze vrouw automatisch een tweederangs-vriendin geworden ben. En eerlijk gezegd komt deze sociale ‘trap na’ nog harder aan dan het feit dat ik geen kinderen zal krijgen.
Wat zouden jullie in mijn situatie doen? Ik had het zo leuk gevonden om het contact weer te laten groeien, maar nu weet ik niet zo goed, of ik dat nog wil.
zondag 18 september 2016 12:27
Lieve Kiranerys, Onbegrijpelijk hoe bot en gevoelloos mensen soms kunnen zijn. Ik hoop ook dat het onvermogen is van je vriendin, dat ze geen idee heeft hoe te dealen met de situatie. Juist omdat ze zo goed zou moeten kunnen begrijpen hoe pijnlijk het is... Gaat ze nu die pijn uit de weg. E.e.a. Misschien ook nog onder invloed van hormonen. Ik vind dit zo oneerlijk voor je, zo onterecht. Hoop echt dat dit wel goed kan komen dat ze tot inzicht komt wat ze op het spel zet met wat ze nu doet, en jouw waardeerd om de geweldig lieve vriendin die je bent. <3
Leef en laat leven <3
zondag 18 september 2016 12:38
Heel erg pijnlijk - die houding van jouw (ex)vriendin en voor mij zou ik daar een streep onder trekken. Zij vult emoties voor jou in en dat vind ik al niet zo prettig. Bovendien kom jij niet over als verbitterd of jaloers over de ongewenste kinderloosheid, integendeel: jij had graag betrokken willen zijn en blijven bij de zwangerschap, bevalling en alles daarna.
Kennelijk meent zij dat zij haar tijd liever met gelijkgestemden (moeders) wil doorbrengen en niet meer met jou. Daarmee gaat ze compleet voorbij aan jouw emoties en jouw gevoel van vriendschap. Ik begrijp dat jij het liever anders had gezien maar dit gedrag zegt heel veel over haar.
Waarom zou je in deze relatie willen investeren? Eenrichtingsverkeer is doodvermoeiend en jij krijgt toch niet meer de oude vriendschap terug. Dat is een afgesloten hoofdstuk. Ik betwijfel of je de moeite moet nemen om het haar allemaal uit te leggen. Ik denk van niet...
Ik zit overigens in een gelijksoortige situatie met de dochter van mijn man (doorloop zelf een medisch traject terwijl zij zwanger is) en heb ook besloten daar niet meer verder in te investeren, omdat het bij mij meer irritatie oplevert dan dat ik er plezier aan beleef. Ga verder TO en zoek je geluk elders...
Kennelijk meent zij dat zij haar tijd liever met gelijkgestemden (moeders) wil doorbrengen en niet meer met jou. Daarmee gaat ze compleet voorbij aan jouw emoties en jouw gevoel van vriendschap. Ik begrijp dat jij het liever anders had gezien maar dit gedrag zegt heel veel over haar.
Waarom zou je in deze relatie willen investeren? Eenrichtingsverkeer is doodvermoeiend en jij krijgt toch niet meer de oude vriendschap terug. Dat is een afgesloten hoofdstuk. Ik betwijfel of je de moeite moet nemen om het haar allemaal uit te leggen. Ik denk van niet...
Ik zit overigens in een gelijksoortige situatie met de dochter van mijn man (doorloop zelf een medisch traject terwijl zij zwanger is) en heb ook besloten daar niet meer verder in te investeren, omdat het bij mij meer irritatie oplevert dan dat ik er plezier aan beleef. Ga verder TO en zoek je geluk elders...
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 18 september 2016 12:40
zondag 18 september 2016 12:46
Brr, als ik iets vervelend vind dan is het wel mensen die zichzelf alleen als moeder dus in relatie tot hun kind kunnen zien. Zijn altijd vrouwen, bij mannen kom je dat soort gekkigheid nooit tegen,
Wat vind je eraan? Ik zou leukere vrienden kiezen die ook nog een leven hebben naast hun gezin.
Wat vind je eraan? Ik zou leukere vrienden kiezen die ook nog een leven hebben naast hun gezin.
óu sont les neiges d'antan
zondag 18 september 2016 12:56
Overigens Kira: ik vind jouw opmerking wel erg mooi vwb: ''Eigen verdriet en blijdschap voor een beste vriendin kunnen toch naast elkaar bestaan?'' Want zo is het maar net, alleen kunnen we dat, en zeker vrouwen, niet allemaal zo zien. Jij lijkt ondanks je verdriet het wel volledig te hebben geaccepteerd dat je kinderloos zal blijven en ondanks dat kun je nog steeds de blijdschap voor een ander voelen. Een zeer waardevolle eigenschap! Wees daar trots op...
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 18 september 2016 12:59
zondag 18 september 2016 13:11
Je zou nog één keer kunnen afspreken om te proberen uit te vinden wat erachter zit bij haar. Of er komt wat uit waar jullie samen verder mee kunnen, of niet. Maar dan heb je voor jezelf wel duidelijk dat jij er alles aan gedaan hebt.
Ze komt niet leuk over, maar ik ben wel benieuwd of er niet iets achter zit waardoor ze niet normaal met deze situatie om kan gaan.
Ze komt niet leuk over, maar ik ben wel benieuwd of er niet iets achter zit waardoor ze niet normaal met deze situatie om kan gaan.
zondag 18 september 2016 13:16
Even los van het feit dat ik haar qua gedrag een kutwijf vind (want dat wordt door vele anderen ook gezegd en ik vraag me af of het je verder helpt): ik denk dat je vriendin het moeilijk vindt om "ex-lotgenoot" te zijn. Voor haar is haar ongewenst kinderloosheid een moeilijk boek dat zij nu uit heeft en nu wil ze verder, zonder om te kijken en stil te staan bij hoe zwaar het traject is geweest voor haar. Wie weet hoe zij zich (stiekem) heeft gevoeld t.o.v. andere moeders, en nu bang is dat jij wel geïnteresseerd dóet maar eigenlijk voornamelijk pijn en verdriet ervaart. Het is denk ik beladen voor haar, ze is bang je te kwetsen.
Het lullige is alleen, dat zij je hiermee juíst kwetst. Niet alleen zal je nooit het moederschap ervaren -wat ik echt vreselijk voor je vind- maar je word nu ook aan de dijk gezet door je 'vriendin'. Ja, tussen aanhalingstekens ja. Want in een echte, oprechte vriendschap zijn gevoelens bespreekbaar, ook als het niet zulke mooie gevoelens zijn. Ik zou haar links laten liggen.
Het lullige is alleen, dat zij je hiermee juíst kwetst. Niet alleen zal je nooit het moederschap ervaren -wat ik echt vreselijk voor je vind- maar je word nu ook aan de dijk gezet door je 'vriendin'. Ja, tussen aanhalingstekens ja. Want in een echte, oprechte vriendschap zijn gevoelens bespreekbaar, ook als het niet zulke mooie gevoelens zijn. Ik zou haar links laten liggen.
zondag 18 september 2016 13:31
Zoals jij alles verwoordt, klink jij als een geweldige vrouw KiraNerys waarmee juist menig vrouw vriendin zou willen zijn voor het leven. Het is voor mij onbegrijpbaar dat iemand zo tekeer gaat, terwijl je echt oprecht geïnteresseerd bent in haar + kind, ondanks het feit dat je zelf geen moeder kan worden. Ik kan in deze situatie ook heel goed begrijpen dat je nog haar verscheidene keren hebt gesproken en bezocht, omdat het gewoon niet te begrijpen is waarom iemand anders zo doet. Je hoopt dat er een logische verklaring achter schuilt dat zij misschien anders omgaat met deze situatie omdat ze niet weet hoe ze anders moet reageren. Maar ik denk toch echt dat het aan haar ligt en zij niet meer zal veranderen. De gevreesde type moeder die oogkleppen opheeft en alleen nog omgaat met mensen die exact hetzelfde leven hebben. Het is heel moeilijk om een vriendschap van zowel jaren achter je te laten, maar ik denk dat het op ten duur toch aankomt op verwateren. Al is het alleen maar omdat jij beter verdient!
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
zondag 18 september 2016 13:34
Denk niet dat het nog wat gaat worden met die vriendschap, en als er ooit nog contact van haar kant komt zou ik zeer argwanend zijn.
Als ze van haar roze wolk af is bedenkt ze misschien wel dat jij kinderen toch zo leuk vindt, en het dan ook wel leuk vind om op de kleine prins te passen zodat zij lekker uit kan met de mede-moeders die nu ook wel weer eens recht hebben op een dagje uit
Als ze van haar roze wolk af is bedenkt ze misschien wel dat jij kinderen toch zo leuk vindt, en het dan ook wel leuk vind om op de kleine prins te passen zodat zij lekker uit kan met de mede-moeders die nu ook wel weer eens recht hebben op een dagje uit
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zondag 18 september 2016 13:35
zondag 18 september 2016 13:36
quote:mater_matuta schreef op 18 september 2016 @ 13:16:
Even los van het feit dat ik haar qua gedrag een kutwijf vind (want dat wordt door vele anderen ook gezegd en ik vraag me af of het je verder helpt): ik denk dat je vriendin het moeilijk vindt om "ex-lotgenoot" te zijn. Voor haar is haar ongewenst kinderloosheid een moeilijk boek dat zij nu uit heeft en nu wil ze verder, zonder om te kijken en stil te staan bij hoe zwaar het traject is geweest voor haar. Wie weet hoe zij zich (stiekem) heeft gevoeld t.o.v. andere moeders, en nu bang is dat jij wel geïnteresseerd dóet maar eigenlijk voornamelijk pijn en verdriet ervaart. Het is denk ik beladen voor haar, ze is bang je te kwetsen.
Het lullige is alleen, dat zij je hiermee juíst kwetst. Niet alleen zal je nooit het moederschap ervaren -wat ik echt vreselijk voor je vind- maar je word nu ook aan de dijk gezet door je 'vriendin'. Ja, tussen aanhalingstekens ja. Want in een echte, oprechte vriendschap zijn gevoelens bespreekbaar, ook als het niet zulke mooie gevoelens zijn. Ik zou haar links laten liggen.Prachtig verwoord.
Even los van het feit dat ik haar qua gedrag een kutwijf vind (want dat wordt door vele anderen ook gezegd en ik vraag me af of het je verder helpt): ik denk dat je vriendin het moeilijk vindt om "ex-lotgenoot" te zijn. Voor haar is haar ongewenst kinderloosheid een moeilijk boek dat zij nu uit heeft en nu wil ze verder, zonder om te kijken en stil te staan bij hoe zwaar het traject is geweest voor haar. Wie weet hoe zij zich (stiekem) heeft gevoeld t.o.v. andere moeders, en nu bang is dat jij wel geïnteresseerd dóet maar eigenlijk voornamelijk pijn en verdriet ervaart. Het is denk ik beladen voor haar, ze is bang je te kwetsen.
Het lullige is alleen, dat zij je hiermee juíst kwetst. Niet alleen zal je nooit het moederschap ervaren -wat ik echt vreselijk voor je vind- maar je word nu ook aan de dijk gezet door je 'vriendin'. Ja, tussen aanhalingstekens ja. Want in een echte, oprechte vriendschap zijn gevoelens bespreekbaar, ook als het niet zulke mooie gevoelens zijn. Ik zou haar links laten liggen.Prachtig verwoord.
zondag 18 september 2016 13:41
