Relaties
alle pijlers
vriendschap en kinderloosheid
zondag 18 september 2016 11:39
Hoi Viva-forumers,
Ik zit met een situatie waarvan ik niet zo goed weet, hoe ik ermee om moet gaan. Wat zouden jullie doen?
Ik ben begin 30 en mijn man en ik zijn ongewenst kinderloos. We weten ook al dat dit zo zal blijven. In onze omgeving beginnen veel mensen aan het stichten van een gezin. Natuurlijk zijn we verdrietig over onze eigen situatie, maar we zijn ook blij voor onze vrienden. We gaan dan ook gewoon op kraamvisite, naar de doop, kinderverjaardagen en ik ga mee babykleertjes shoppen, etc. Juist omdat we zelf geen kinderen zullen krijgen, vinden we het leuk om mee te leven met het nieuwe leven om ons heen.
Nu heb ik een beste vriendin, die afgelopen november bevallen is van een zoontje. Bij haar was het ook maar de vraag of ze ooit een kindje zou krijgen. Vanaf onze middelbare schooltijd hebben we lief en leed met elkaar gedeeld, en ook nu heb ik haar hele proces van beginnende zwangerschappen en verdrietige miskramen meebeleefd. Ik wist toen al dat mijn man en ik geen kinderen zouden krijgen, dus ik wist hoe ze zich voelde. Ik had ook echt verwacht, dat wanneer het bij haar wél raak zou zijn, ik zou mogen meeleven in de vreugde, babypraat en kinderkleertjes kopen. Gewoon leuk, vriendinnen onder elkaar.
Nu werd ze plotseling toch echt zwanger! Heel leuk natuurlijk, en ik was de eerste die het wist. Natuurlijk waren de eerste (geheime) 12 weken spannend, en we hadden goed contact. Maar… nadat de eerste spannende tijd geweest was, kwam ze plotseling met een vervelende opmerking: Ze wilde liever haar tijd met andere zwangere vrouwen doorbrengen, en niet met mij. Ze nam aan, dat ik jaloers zou zijn. Ik heb dit ontkent, omdat dit ook echt niet zo is. Eigen verdriet en blijdschap voor een beste vriendin kunnen toch naast elkaar bestaan? Ze leek er niet zo van overtuigd.
Ik ben heel verdrietig om deze houding. Na 15 jaar vriendschap is het dus blijkbaar een probleem dat ik geen moeder kan worden? Nadat ze het gezegd had, heb ik bewust zelf ook het contact wat afgehouden, want ik was verdrietig en boos. Ik hoopte, dat het wel weer wat zou bijtrekken als de zwangerschapshormonen waren weggetrokken. Natuurlijk ben ik wel op kraamvisite geweest, en heb haar sindsdien nog twee keer gezien. Verder hebben we contact gehad via what’s app, waar ik ook vaak geïnteresseerd naar haar zoontje heb gevraagd.
Nu sprak ik haar laatst op een feestje, en eigenlijk was het heel gezellig. Ik hoopte dat we de vriendschap weer een beetje op konden pakken. Maar aan het eind van de avond liet ze zich weer nonchalant ontvallen dat ze al haar vrije tijd liever met andere moeders besteed. Ik werd er een beetje stil van. Waarom dat onderscheid tussen moeders en niet-moeders? Ziet ze dan niet in, dat dat voor mij echt enorm pijnlijk is? Ik ben wel geïnteresseerd in haar en haar zoon, maar waarom is dat niet genoeg? Ik kan niet meepraten over bevallingen en borstvoeding, maar vind het ontzettend leuk om haar zoontje (en andere kinderen) te zien. Ik krijg nu echt het gevoel dat ik als kinderloze vrouw automatisch een tweederangs-vriendin geworden ben. En eerlijk gezegd komt deze sociale ‘trap na’ nog harder aan dan het feit dat ik geen kinderen zal krijgen.
Wat zouden jullie in mijn situatie doen? Ik had het zo leuk gevonden om het contact weer te laten groeien, maar nu weet ik niet zo goed, of ik dat nog wil.
Ik zit met een situatie waarvan ik niet zo goed weet, hoe ik ermee om moet gaan. Wat zouden jullie doen?
Ik ben begin 30 en mijn man en ik zijn ongewenst kinderloos. We weten ook al dat dit zo zal blijven. In onze omgeving beginnen veel mensen aan het stichten van een gezin. Natuurlijk zijn we verdrietig over onze eigen situatie, maar we zijn ook blij voor onze vrienden. We gaan dan ook gewoon op kraamvisite, naar de doop, kinderverjaardagen en ik ga mee babykleertjes shoppen, etc. Juist omdat we zelf geen kinderen zullen krijgen, vinden we het leuk om mee te leven met het nieuwe leven om ons heen.
Nu heb ik een beste vriendin, die afgelopen november bevallen is van een zoontje. Bij haar was het ook maar de vraag of ze ooit een kindje zou krijgen. Vanaf onze middelbare schooltijd hebben we lief en leed met elkaar gedeeld, en ook nu heb ik haar hele proces van beginnende zwangerschappen en verdrietige miskramen meebeleefd. Ik wist toen al dat mijn man en ik geen kinderen zouden krijgen, dus ik wist hoe ze zich voelde. Ik had ook echt verwacht, dat wanneer het bij haar wél raak zou zijn, ik zou mogen meeleven in de vreugde, babypraat en kinderkleertjes kopen. Gewoon leuk, vriendinnen onder elkaar.
Nu werd ze plotseling toch echt zwanger! Heel leuk natuurlijk, en ik was de eerste die het wist. Natuurlijk waren de eerste (geheime) 12 weken spannend, en we hadden goed contact. Maar… nadat de eerste spannende tijd geweest was, kwam ze plotseling met een vervelende opmerking: Ze wilde liever haar tijd met andere zwangere vrouwen doorbrengen, en niet met mij. Ze nam aan, dat ik jaloers zou zijn. Ik heb dit ontkent, omdat dit ook echt niet zo is. Eigen verdriet en blijdschap voor een beste vriendin kunnen toch naast elkaar bestaan? Ze leek er niet zo van overtuigd.
Ik ben heel verdrietig om deze houding. Na 15 jaar vriendschap is het dus blijkbaar een probleem dat ik geen moeder kan worden? Nadat ze het gezegd had, heb ik bewust zelf ook het contact wat afgehouden, want ik was verdrietig en boos. Ik hoopte, dat het wel weer wat zou bijtrekken als de zwangerschapshormonen waren weggetrokken. Natuurlijk ben ik wel op kraamvisite geweest, en heb haar sindsdien nog twee keer gezien. Verder hebben we contact gehad via what’s app, waar ik ook vaak geïnteresseerd naar haar zoontje heb gevraagd.
Nu sprak ik haar laatst op een feestje, en eigenlijk was het heel gezellig. Ik hoopte dat we de vriendschap weer een beetje op konden pakken. Maar aan het eind van de avond liet ze zich weer nonchalant ontvallen dat ze al haar vrije tijd liever met andere moeders besteed. Ik werd er een beetje stil van. Waarom dat onderscheid tussen moeders en niet-moeders? Ziet ze dan niet in, dat dat voor mij echt enorm pijnlijk is? Ik ben wel geïnteresseerd in haar en haar zoon, maar waarom is dat niet genoeg? Ik kan niet meepraten over bevallingen en borstvoeding, maar vind het ontzettend leuk om haar zoontje (en andere kinderen) te zien. Ik krijg nu echt het gevoel dat ik als kinderloze vrouw automatisch een tweederangs-vriendin geworden ben. En eerlijk gezegd komt deze sociale ‘trap na’ nog harder aan dan het feit dat ik geen kinderen zal krijgen.
Wat zouden jullie in mijn situatie doen? Ik had het zo leuk gevonden om het contact weer te laten groeien, maar nu weet ik niet zo goed, of ik dat nog wil.
zondag 18 september 2016 14:00
Wat erg voor je.
Ik ben heel lang ongewenst kinderloos geweest en heb daarna tegen alle verwachtingen in toch nog kinderen gekregen. Jouw houding ten opzichte van kinderen in je omgeving vind ik bewonderenswaardig. Ik was zelf niet altijd in staat om me zo ruimhartig op te stellen.
De houding die je vriendin nu aanneemt vind ik onbegrijpelijk. Ongelooflijk bot en egocentrisch hoe zij dit brengt. Ik zou hier heel verdrietig van worden en daarna ook heel boos. Sterkte.
Ik ben heel lang ongewenst kinderloos geweest en heb daarna tegen alle verwachtingen in toch nog kinderen gekregen. Jouw houding ten opzichte van kinderen in je omgeving vind ik bewonderenswaardig. Ik was zelf niet altijd in staat om me zo ruimhartig op te stellen.
De houding die je vriendin nu aanneemt vind ik onbegrijpelijk. Ongelooflijk bot en egocentrisch hoe zij dit brengt. Ik zou hier heel verdrietig van worden en daarna ook heel boos. Sterkte.
zondag 18 september 2016 14:05
quote:Lavendel2 schreef op 18 september 2016 @ 13:41:
Zo'n vriendin had ik ook nu heeft ze 2 kids ik hoor nooit meer wat van haar. Ik ben niet ingewenst kinderloos ik wil nog geen moeder worden maar ik vind kids wel lief ik toonde ook veel interesse speelde met haar zoontje alles maar contact verdween. To laat het je verdiend dit niet.Pas maar op dat ze je niet weer gaat opzoeken als de kinderen naar school gaan, gaan puberen / hun eigen sociale leven krijgen, de deur uit gaan, en ze dus weer tijd voor andere zaken heeft. Want daar zou ik voor bedanken.
Zo'n vriendin had ik ook nu heeft ze 2 kids ik hoor nooit meer wat van haar. Ik ben niet ingewenst kinderloos ik wil nog geen moeder worden maar ik vind kids wel lief ik toonde ook veel interesse speelde met haar zoontje alles maar contact verdween. To laat het je verdiend dit niet.Pas maar op dat ze je niet weer gaat opzoeken als de kinderen naar school gaan, gaan puberen / hun eigen sociale leven krijgen, de deur uit gaan, en ze dus weer tijd voor andere zaken heeft. Want daar zou ik voor bedanken.
óu sont les neiges d'antan
zondag 18 september 2016 14:14
Wow, bedankt voor jullie vele lieve reacties. Ik voel me echt door jullie gesteund.
Ik zal proberen om antwoord te geven op jullie vragen.
Voor zover ik weet heeft ze geen ppd. Het moederschap valt haar wel zwaarder dan gedacht (wie niet?) en ze is veel moe. Dat kan ik best begrijpen. Maar het gaat me er niet om dat ze minder vaak ruimte heeft voor een afspraak, maar dat ze, als ze die ruimte wel heeft, liever alleen met andere moeders afspreekt en niet met mij.
Misschien weet ze inderdaad niet zo goed hoe ze ermee om moet gaan. Het enige wat ze zich in mijn positie kon indenken was jaloezie.
Ze heeft zelf wel in een ‘vriendinnengroep’ gezeten die het moederschap ook in die mate voorop stelde. Dan werd zij ook niet uitgenodigd (toen ze nog geen kind had), en dat vond ze ook heel vervelend. Dus ik zou denken dat ze mijn situatie wel zou snappen.. Maar ermee omgaan is misschien een tweede.
Nee, eerlijk gezegd heb ik het nog niet zo met haar besproken. Heel laf misschien, maar ik ben bang dat ze dan boos wordt. Ze kan namelijk heel fel zijn, en uit het verleden blijkt dat ze niet zo goed is in kritiek.
En om eerlijk te zijn: Als zij mijn verdriet op zou vatten als jaloezie, zou dat weer mijn eer te na zijn, dan ben ik weer te trots. Hmm...als ik dat zo teruglees, is dat misschien ook niet zo constructief.
Na jullie reacties gelezen te hebben voel ik er denk ik het meeste voor om de vriendschap te laten voor wat het is. Geen confrontatie zoeken, maar ook geen moeite meer doen. Jammer.
Nogmaals bedankt voor jullie lieve reacties!
Ik zal proberen om antwoord te geven op jullie vragen.
Voor zover ik weet heeft ze geen ppd. Het moederschap valt haar wel zwaarder dan gedacht (wie niet?) en ze is veel moe. Dat kan ik best begrijpen. Maar het gaat me er niet om dat ze minder vaak ruimte heeft voor een afspraak, maar dat ze, als ze die ruimte wel heeft, liever alleen met andere moeders afspreekt en niet met mij.
Misschien weet ze inderdaad niet zo goed hoe ze ermee om moet gaan. Het enige wat ze zich in mijn positie kon indenken was jaloezie.
Ze heeft zelf wel in een ‘vriendinnengroep’ gezeten die het moederschap ook in die mate voorop stelde. Dan werd zij ook niet uitgenodigd (toen ze nog geen kind had), en dat vond ze ook heel vervelend. Dus ik zou denken dat ze mijn situatie wel zou snappen.. Maar ermee omgaan is misschien een tweede.
Nee, eerlijk gezegd heb ik het nog niet zo met haar besproken. Heel laf misschien, maar ik ben bang dat ze dan boos wordt. Ze kan namelijk heel fel zijn, en uit het verleden blijkt dat ze niet zo goed is in kritiek.
En om eerlijk te zijn: Als zij mijn verdriet op zou vatten als jaloezie, zou dat weer mijn eer te na zijn, dan ben ik weer te trots. Hmm...als ik dat zo teruglees, is dat misschien ook niet zo constructief.
Na jullie reacties gelezen te hebben voel ik er denk ik het meeste voor om de vriendschap te laten voor wat het is. Geen confrontatie zoeken, maar ook geen moeite meer doen. Jammer.
Nogmaals bedankt voor jullie lieve reacties!
zondag 18 september 2016 21:57
Zij is jou vriendschap niet waard. Ik ben zelf ook ongewenst kinderloos en al mijn vriendinnen hebben wel kinderen gekregen. Ik heb met geen van mijn vriendinnen meegemaakt dat ze mij hebben laten vallen toen ze moeder werden. De meeste hebben mij juist heel erg betrokken bij de zwangerschap en hun baby's/kinderen.
Investeer in mensen waar je blij van wordt en die er voor je zijn. Deze " vriendin" vreet energie en maakt jou niet gelukkig. Mijn advies is om haar te laten gaan misschien als ze van de roze wolk is afgedonderd dat ze tot inkeer komt en weer contact met je zoekt. Dan is asn jou de keus of je daar nog behoefte asn hebt of niet.
Investeer in mensen waar je blij van wordt en die er voor je zijn. Deze " vriendin" vreet energie en maakt jou niet gelukkig. Mijn advies is om haar te laten gaan misschien als ze van de roze wolk is afgedonderd dat ze tot inkeer komt en weer contact met je zoekt. Dan is asn jou de keus of je daar nog behoefte asn hebt of niet.
zondag 18 september 2016 22:09
quote:Evien schreef op 18 september 2016 @ 21:57:
Zij is jou vriendschap niet waard. Ik ben zelf ook ongewenst kinderloos en al mijn vriendinnen hebben wel kinderen gekregen. Ik heb met geen van mijn vriendinnen meegemaakt dat ze mij hebben laten vallen toen ze moeder werden. De meeste hebben mij juist heel erg betrokken bij de zwangerschap en hun baby's/kinderen.
Investeer in mensen waar je blij van wordt en die er voor je zijn. Deze " vriendin" vreet energie en maakt jou niet gelukkig. Mijn advies is om haar te laten gaan misschien als ze van de roze wolk is afgedonderd dat ze tot inkeer komt en weer contact met je zoekt. Dan is asn jou de keus of je daar nog behoefte asn hebt of niet.+1, mooie reactie!
Zij is jou vriendschap niet waard. Ik ben zelf ook ongewenst kinderloos en al mijn vriendinnen hebben wel kinderen gekregen. Ik heb met geen van mijn vriendinnen meegemaakt dat ze mij hebben laten vallen toen ze moeder werden. De meeste hebben mij juist heel erg betrokken bij de zwangerschap en hun baby's/kinderen.
Investeer in mensen waar je blij van wordt en die er voor je zijn. Deze " vriendin" vreet energie en maakt jou niet gelukkig. Mijn advies is om haar te laten gaan misschien als ze van de roze wolk is afgedonderd dat ze tot inkeer komt en weer contact met je zoekt. Dan is asn jou de keus of je daar nog behoefte asn hebt of niet.+1, mooie reactie!
Je beseft pas hoe fijn het is om te ademen als je neus verstopt zit.
zondag 18 september 2016 22:13
Ik had graag kinderen gewild, maar het mocht niet zo zijn. Vriendinnen, zusjes, collega's, allen werden zwanger en ik was echt blij voor hen! Zij hebben mij ook altijd in hun zwangerschap betrokken. Ik zou het echt verdrietig vinden als men mij buiten sluit omdat ik ongewild kinderloos ben.
Je beseft pas hoe fijn het is om te ademen als je neus verstopt zit.
zaterdag 24 september 2016 15:22
Afschuwelijk! Wij zijn nu 3 jaar bezig voor een kindje, het is nog niet uitgesloten maar lukken doet het ook nog niet.
Al mijn vriendinnen/zussen betrekken mij bij hun kinderen. Ik zou het ook vreselijk vinden en heel gemeen als ze mij buiten zouden sluiten. Ik zou het wel uitspreken naar je vriendin. Doet ze er dan niets mee: DUMPEN.
Al mijn vriendinnen/zussen betrekken mij bij hun kinderen. Ik zou het ook vreselijk vinden en heel gemeen als ze mij buiten zouden sluiten. Ik zou het wel uitspreken naar je vriendin. Doet ze er dan niets mee: DUMPEN.
zaterdag 24 september 2016 16:29
Jeetje vind haar wel heel apart en eigenlijk best gemeen. Ik ben zelf ook nog kinderloos en wil graag moeder worden. Al mijn vriendinnen met kinderen gaan gewoon met mij om en willen juist met mij afspreken omdat ik geen kinderen heb. Dat er een onderscheid wordt gemaakt, omdat zij bang is dat je jaloers zou zijn. Gaat echt nergens over. Aparte dame.
zaterdag 24 september 2016 22:44
Wat een bijzonder onaardig mens is jouw vriendin zeg. Ik ben zelf zwanger en kan me echt helemaal niets bij haar opmerking voorstellen. Al mijn vriendinnen zijn me lief, of ze nu moeder zijn of niet. En waarom zou je na de bevalling alleen nog maar met moeders op willen trekken? Is ze echt zo'n moederkloek die het nergens anders meer over kan hebben? Ik zou het laten voor wat het is en er geen energie meer insteken. Met zulke vrienden heb je geen vijanden meer nodig. Wat een ongelooflijk domme, akelige opmerking.
Hoe erg het ook is, chocola helpt!
zondag 11 december 2016 14:03
Nogal een verlate reactie, maar het komt helaas vaker voor. In mijn geval kwam ik er via via achter dat ik als enige van ons vriendinnenclubje niet was uitgenodigd voor de babyshower van een zwangere "vriendin". Zij dacht nl. dat het voor mij "vervelend" zou kunnen zijn om te worden geconfronteerd met zwangerschappen en baby's. Om dezelfde reden ontving ik ook geen geboortekaartje en is het contact eenzijdig door mijn vriendin verbroken. Ik kan daar helemaal niet bij. Kennelijk betekent het feit dat je kinderloos bent voor sommigen dat je niet of niet langer de moeite waard bent.
