Thuis
alle pijlers
foute beslissing, hoe moet ik hier mee leren leven?
vrijdag 19 juni 2015 16:51
eergister is onze kat van 3 jaar plotseling overleden, het ging heel snel, binnen 3 uur van weinig aan de hand naar overleden, (longen volgelopen met vocht, door niet goed werkend hart, toen vocht proberen weg te pompen, maar dat trok het hart niet) het ging zo snel dat ik amper heb kunnen nadenken over wat ik nou met het dier wou, bij gebrek aan tuin heb ik hem maar achtergelaten bij de dierenarts, met de gedachte dat hij een waardig afscheid zou krijgen, nu vroeg ik vandaag aan ze wat er nou met dieren gebeurt als je ze daar achterlaat...... ik wou dat ik het antwoord niet geweten had..... 
LEZEN OP EIGEN RISICO
www.watisdestructie.nl
ik heb hier nu enorm spijt van, als ik dit geweten had, had ik hem meegenomen en bij familie in de tuin begraven ofzo, maar het is te laat.... ik moet hier mee leren leven, maar ik weet niet hoe
ik vraag me wel af waarom wij niet meer informatie hebben gekregen over de mogelijkheden bij de dierenarts, ik was compleet in tranen en heel verdrietig, dan maak je niet altijd de juiste beslissing, ik wist zo 1,2,3 ook niet waar ik met hem heen moet en zei toen "laat hem maar hier" maar wist toen dus inderdaad nog niet wat er mee ging gebeuren....
hoe geef ik dit een plekje? ik walg hier van, dit heeft dat beestje niet verdiend.....
LEZEN OP EIGEN RISICO
www.watisdestructie.nl
ik heb hier nu enorm spijt van, als ik dit geweten had, had ik hem meegenomen en bij familie in de tuin begraven ofzo, maar het is te laat.... ik moet hier mee leren leven, maar ik weet niet hoe
ik vraag me wel af waarom wij niet meer informatie hebben gekregen over de mogelijkheden bij de dierenarts, ik was compleet in tranen en heel verdrietig, dan maak je niet altijd de juiste beslissing, ik wist zo 1,2,3 ook niet waar ik met hem heen moet en zei toen "laat hem maar hier" maar wist toen dus inderdaad nog niet wat er mee ging gebeuren....
hoe geef ik dit een plekje? ik walg hier van, dit heeft dat beestje niet verdiend.....
maandag 22 juni 2015 08:59
quote:Elandic schreef op 19 juni 2015 @ 16:57:
Je hebt de kat toch niets aangedaan? De andere optie was geweest om hem te laten cremeren. Wilde je dat eigenlijk liever? In feite komt het op hetzelfde neer he.
En bij beide komt geen stille tocht of een anderszins "waardig" afscheid kijken, sorry dat ik het zeg.
verschil is dat je voor cremeren een hoop geld moet betalen voor hetzelfde resultaat.
Ik zal wel een ongevoelige bitch zijn, maar ik zie er geen heil in om voor een huisdier een complete uitvaart op touw te zetten.
De konijnen uit mijn jeugd (en parkietjes, dwerghamsters etc) zijn ofwel bij de dierenarts gebleven of in de groene bak afgevoerd.
Mijn vorige kat is op een dag nooit meer thuisgekomen, dus na wat gepast zoekwerk heb ik geaccepteerd dat het beestje waarschijnlijk gewoon dood is gebleven ergens (was ook al 18 jaar oud ofzo), geen amber alerts.
Ik ben ook bij de dood van een mens redelijk pragmatisch. Begraven of cremeren, niet teveel poespas en klaar.
Je hebt de kat toch niets aangedaan? De andere optie was geweest om hem te laten cremeren. Wilde je dat eigenlijk liever? In feite komt het op hetzelfde neer he.
En bij beide komt geen stille tocht of een anderszins "waardig" afscheid kijken, sorry dat ik het zeg.
verschil is dat je voor cremeren een hoop geld moet betalen voor hetzelfde resultaat.
Ik zal wel een ongevoelige bitch zijn, maar ik zie er geen heil in om voor een huisdier een complete uitvaart op touw te zetten.
De konijnen uit mijn jeugd (en parkietjes, dwerghamsters etc) zijn ofwel bij de dierenarts gebleven of in de groene bak afgevoerd.
Mijn vorige kat is op een dag nooit meer thuisgekomen, dus na wat gepast zoekwerk heb ik geaccepteerd dat het beestje waarschijnlijk gewoon dood is gebleven ergens (was ook al 18 jaar oud ofzo), geen amber alerts.
Ik ben ook bij de dood van een mens redelijk pragmatisch. Begraven of cremeren, niet teveel poespas en klaar.
maandag 22 juni 2015 19:55
quote:mater_matuta schreef op 22 juni 2015 @ 02:40:
[...]
Wat ongelooflijk verdrietig TO, heel veel sterkte met het verlies van je katje!
Ik begrijp je verdriet heel goed, maar onthou dat het niet je katje zelf is wat naar de destructor gaat: het is alleen maar zijn/haar huisje. Jouw katje zelf is daar niet meer bij, die is allang elders.
Een waardig afscheid is er niet voor overledenen (mensen of dieren), maar voor degenen die verdriet hebben om het feit dat hun oma/kat/buurman/vrouw/kanarie/gerbil/leraar gestorven is. Door een ritueel te houden rondom het "huisje", hopen we het verdriet eerder een plekje te geven. Geef jij jouw katje ook een ritueel. Dat gaat niet (meer) met zijn/haar lichaam, maar hou een ritueel voor jezelf. Bijvoorbeeld met een foto van je katje, brand er een kaarsje bij en leg er een bloem bij ofzo. Niets is gek, doe waar jij je goed bij voelt.
Bel desnoods de da morgen en vraag of je katje alsnog naar het crematorium gebracht kan worden. Ik zou hem/haar niet meer ophalen, een paar dagen na het overlijden zal het niet zo'n prettig gezicht zijn. Dat is te traumatisch voor jezelf. Bel maandag, dan heb je oor je gevoel alles gedaan wat je kon, maar mocht het bedrijf de diertjes al zijn komen ophalen: vergeef jezelf. Je was overstuur, had verdriet, en je hebt voor je diertje gedaan wat je kon.
Heel veel sterkte met het gemis Ik hou echt van dieren, maar ik vind dit tenenkrommend. Woorden als traumatisch en advies als vergeef jezelf en hoe moet ik hier mee leren leven...je zou denken dat To de tragedie van haar leven te verwerken heeft. Echt verdriet lijdt door dit soort opgeblazen drama aan begripsinflatie. Jammer dat je kat is overleden TO, maar doen alsof dit impact op de rest van je leven gaat hebben? Kom op zeg, dit is gewoon kwetsend voor mensen die een ware ramp meemaken of een geliefd persoon in hun leven moeten missen.
[...]
Wat ongelooflijk verdrietig TO, heel veel sterkte met het verlies van je katje!
Ik begrijp je verdriet heel goed, maar onthou dat het niet je katje zelf is wat naar de destructor gaat: het is alleen maar zijn/haar huisje. Jouw katje zelf is daar niet meer bij, die is allang elders.
Een waardig afscheid is er niet voor overledenen (mensen of dieren), maar voor degenen die verdriet hebben om het feit dat hun oma/kat/buurman/vrouw/kanarie/gerbil/leraar gestorven is. Door een ritueel te houden rondom het "huisje", hopen we het verdriet eerder een plekje te geven. Geef jij jouw katje ook een ritueel. Dat gaat niet (meer) met zijn/haar lichaam, maar hou een ritueel voor jezelf. Bijvoorbeeld met een foto van je katje, brand er een kaarsje bij en leg er een bloem bij ofzo. Niets is gek, doe waar jij je goed bij voelt.
Bel desnoods de da morgen en vraag of je katje alsnog naar het crematorium gebracht kan worden. Ik zou hem/haar niet meer ophalen, een paar dagen na het overlijden zal het niet zo'n prettig gezicht zijn. Dat is te traumatisch voor jezelf. Bel maandag, dan heb je oor je gevoel alles gedaan wat je kon, maar mocht het bedrijf de diertjes al zijn komen ophalen: vergeef jezelf. Je was overstuur, had verdriet, en je hebt voor je diertje gedaan wat je kon.
Heel veel sterkte met het gemis Ik hou echt van dieren, maar ik vind dit tenenkrommend. Woorden als traumatisch en advies als vergeef jezelf en hoe moet ik hier mee leren leven...je zou denken dat To de tragedie van haar leven te verwerken heeft. Echt verdriet lijdt door dit soort opgeblazen drama aan begripsinflatie. Jammer dat je kat is overleden TO, maar doen alsof dit impact op de rest van je leven gaat hebben? Kom op zeg, dit is gewoon kwetsend voor mensen die een ware ramp meemaken of een geliefd persoon in hun leven moeten missen.
maandag 22 juni 2015 19:59
quote:k_1986 schreef op 22 juni 2015 @ 17:56:
@vivamila: hij as daar vrijdag al niet meer...
Maar hoe sommigen het hier mooi verwoorden geeft mij wel steun, of ie nu in mn tuin ligt, in een potje (as) of bij de destrutror...... knuffelen kan ik hem toch niet meer. :(Kan ie net zo goed in de kliko liggen
@vivamila: hij as daar vrijdag al niet meer...
Maar hoe sommigen het hier mooi verwoorden geeft mij wel steun, of ie nu in mn tuin ligt, in een potje (as) of bij de destrutror...... knuffelen kan ik hem toch niet meer. :(Kan ie net zo goed in de kliko liggen
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
maandag 22 juni 2015 22:11
donderdag 25 juni 2015 02:03
quote:glitter@spice66 schreef op 22 juni 2015 @ 19:55:
[...]
Ik hou echt van dieren, maar ik vind dit tenenkrommend. Woorden als traumatisch en advies als vergeef jezelf en hoe moet ik hier mee leren leven...je zou denken dat To de tragedie van haar leven te verwerken heeft. Echt verdriet lijdt door dit soort opgeblazen drama aan begripsinflatie. Jammer dat je kat is overleden TO, maar doen alsof dit impact op de rest van je leven gaat hebben? Kom op zeg, dit is gewoon kwetsend voor mensen die een ware ramp meemaken of een geliefd persoon in hun leven moeten missen.
Kwetsend voor mensen die een geliefd persoon in hun leven moeten missen?
Ik ben degene die het stukje geschreven heeft en ik mis mijn vader. Overleden toen ik nog vrij jong was.
Ik zou m'n rechterarm er voor overhebben om 'm terug te krijgen, en toch doet dat gemis niets af aan het verdriet wat TO voelt vanwege haar geliefde katje. Verdriet en rouw hoeft niet langs een meetlat, wie oh wie rouwt er het meest en wie oh wie heeft daar het meeste recht toe?
Overigens vind ik begripsinflatie dan wel weer een mooi woord, dank je. Ga ik kopiëren van je.
[...]
Ik hou echt van dieren, maar ik vind dit tenenkrommend. Woorden als traumatisch en advies als vergeef jezelf en hoe moet ik hier mee leren leven...je zou denken dat To de tragedie van haar leven te verwerken heeft. Echt verdriet lijdt door dit soort opgeblazen drama aan begripsinflatie. Jammer dat je kat is overleden TO, maar doen alsof dit impact op de rest van je leven gaat hebben? Kom op zeg, dit is gewoon kwetsend voor mensen die een ware ramp meemaken of een geliefd persoon in hun leven moeten missen.
Kwetsend voor mensen die een geliefd persoon in hun leven moeten missen?
Ik ben degene die het stukje geschreven heeft en ik mis mijn vader. Overleden toen ik nog vrij jong was.
Ik zou m'n rechterarm er voor overhebben om 'm terug te krijgen, en toch doet dat gemis niets af aan het verdriet wat TO voelt vanwege haar geliefde katje. Verdriet en rouw hoeft niet langs een meetlat, wie oh wie rouwt er het meest en wie oh wie heeft daar het meeste recht toe?
Overigens vind ik begripsinflatie dan wel weer een mooi woord, dank je. Ga ik kopiëren van je.
donderdag 25 juni 2015 08:08
Onze kat was ook 3 toen we hem moesten laten inslapen. Maar hij mankeerde van alles, zijn hartje was slecht, toen hij 1 jaar was kreeg hij diabetes, zijn gebit was slecht, meerdere tanden en kiezen waren al getrokken en op de dag dat we hem hebben laten inslapen bleek zijn lever ook gigantisch groot te zijn.
Omdat hij zo jong was wilde de arts nog onderzoeken laten doen (echo buik en hart, bloedonderzoek )
Maar wat eruit zou komen zou niet levensreddend geweest zijn.
Toen hebben wij de beslissing genomen om hem te laten gaan. We mochten hem nog mee naar huis nemen om afscheid te nemen (op dat moment was hij niet acuut in problemen maar zijn lijfje was gewoon op)
Voor het inslapen vertelde de dierenarts wat de mogelijkheden waren. Wij hebben gekozen om hem met meerdere dieren te laten cremeren. Hij was zo'n lieverd en heeft, vooral mij, door een moeilijke periode geholpen.
En als onze andere kat komt te overlijden zouden we weer voor een crematie kiezen.
Omdat hij zo jong was wilde de arts nog onderzoeken laten doen (echo buik en hart, bloedonderzoek )
Maar wat eruit zou komen zou niet levensreddend geweest zijn.
Toen hebben wij de beslissing genomen om hem te laten gaan. We mochten hem nog mee naar huis nemen om afscheid te nemen (op dat moment was hij niet acuut in problemen maar zijn lijfje was gewoon op)
Voor het inslapen vertelde de dierenarts wat de mogelijkheden waren. Wij hebben gekozen om hem met meerdere dieren te laten cremeren. Hij was zo'n lieverd en heeft, vooral mij, door een moeilijke periode geholpen.
En als onze andere kat komt te overlijden zouden we weer voor een crematie kiezen.
donderdag 25 juni 2015 19:00
quote:mater_matuta schreef op 25 juni 2015 @ 02:03:
[...]
Kwetsend voor mensen die een geliefd persoon in hun leven moeten missen?
Ik ben degene die het stukje geschreven heeft en ik mis mijn vader. Overleden toen ik nog vrij jong was.
Ik zou m'n rechterarm er voor overhebben om 'm terug te krijgen, en toch doet dat gemis niets af aan het verdriet wat TO voelt vanwege haar geliefde katje. Verdriet en rouw hoeft niet langs een meetlat, wie oh wie rouwt er het meest en wie oh wie heeft daar het meeste recht toe?
Overigens vind ik begripsinflatie dan wel weer een mooi woord, dank je. Ga ik kopiëren van je.
Ik vind de terminologie die jullie hanteren bij het beschrijven van de rouwgevoelens om de kat horen bij een menselijke tragedie. Ik denk dat het niet gezond is om bij het overlijden van een kat, hoe geliefd dan ook. je af te vragen hoe je met ' iets kan leren leven'.
TO zegt dat de kat op de overlijdensdatum van haar moeder is overleden. Wellicht kon To, nog maar 5, dit enorme verdriet niet plaatsen door haar jonge leeftijd en heeft ze een verstoorde rouwverwerking en projecteert ze de onverwerkte gevoelens van rouw op haar kat. Ik blijf erbij dat het niet normaal is en buitenproportioneel is om het overlijden van een huidier met dergelijk intense rouw te ervaren. Er zit dan iets anders achter.
[...]
Kwetsend voor mensen die een geliefd persoon in hun leven moeten missen?
Ik ben degene die het stukje geschreven heeft en ik mis mijn vader. Overleden toen ik nog vrij jong was.
Ik zou m'n rechterarm er voor overhebben om 'm terug te krijgen, en toch doet dat gemis niets af aan het verdriet wat TO voelt vanwege haar geliefde katje. Verdriet en rouw hoeft niet langs een meetlat, wie oh wie rouwt er het meest en wie oh wie heeft daar het meeste recht toe?
Overigens vind ik begripsinflatie dan wel weer een mooi woord, dank je. Ga ik kopiëren van je.
Ik vind de terminologie die jullie hanteren bij het beschrijven van de rouwgevoelens om de kat horen bij een menselijke tragedie. Ik denk dat het niet gezond is om bij het overlijden van een kat, hoe geliefd dan ook. je af te vragen hoe je met ' iets kan leren leven'.
TO zegt dat de kat op de overlijdensdatum van haar moeder is overleden. Wellicht kon To, nog maar 5, dit enorme verdriet niet plaatsen door haar jonge leeftijd en heeft ze een verstoorde rouwverwerking en projecteert ze de onverwerkte gevoelens van rouw op haar kat. Ik blijf erbij dat het niet normaal is en buitenproportioneel is om het overlijden van een huidier met dergelijk intense rouw te ervaren. Er zit dan iets anders achter.
dinsdag 30 juni 2015 14:00
dinsdag 30 juni 2015 14:20
quote:glitter@spice66 schreef op 25 juni 2015 @ 19:00:
[...]
Ik vind de terminologie die jullie hanteren bij het beschrijven van de rouwgevoelens om de kat horen bij een menselijke tragedie. Ik denk dat het niet gezond is om bij het overlijden van een kat, hoe geliefd dan ook. je af te vragen hoe je met ' iets kan leren leven'.
TO zegt dat de kat op de overlijdensdatum van haar moeder is overleden. Wellicht kon To, nog maar 5, dit enorme verdriet niet plaatsen door haar jonge leeftijd en heeft ze een verstoorde rouwverwerking en projecteert ze de onverwerkte gevoelens van rouw op haar kat. Ik blijf erbij dat het niet normaal is en buitenproportioneel is om het overlijden van een huidier met dergelijk intense rouw te ervaren. Er zit dan iets anders achter.
Van mij mag je een eind opflikkeren met wat je vindt, het is volkomen ongepast om mensen op hun verdriet te gaan zitten afzeiken.
Ik ben zat mensen verloren in het leven, waaronder net als TO mijn moeder op jonge leeftijd na een vreselijk ziekbed, maar wie de neuk ben jij dan wel niet om te bepalen dat ik geen intens verdriet mocht hebben toen mijn geliefde katten overleden? Een onbehouwen ongemanierde vlerk ben je!
[...]
Ik vind de terminologie die jullie hanteren bij het beschrijven van de rouwgevoelens om de kat horen bij een menselijke tragedie. Ik denk dat het niet gezond is om bij het overlijden van een kat, hoe geliefd dan ook. je af te vragen hoe je met ' iets kan leren leven'.
TO zegt dat de kat op de overlijdensdatum van haar moeder is overleden. Wellicht kon To, nog maar 5, dit enorme verdriet niet plaatsen door haar jonge leeftijd en heeft ze een verstoorde rouwverwerking en projecteert ze de onverwerkte gevoelens van rouw op haar kat. Ik blijf erbij dat het niet normaal is en buitenproportioneel is om het overlijden van een huidier met dergelijk intense rouw te ervaren. Er zit dan iets anders achter.
Van mij mag je een eind opflikkeren met wat je vindt, het is volkomen ongepast om mensen op hun verdriet te gaan zitten afzeiken.
Ik ben zat mensen verloren in het leven, waaronder net als TO mijn moeder op jonge leeftijd na een vreselijk ziekbed, maar wie de neuk ben jij dan wel niet om te bepalen dat ik geen intens verdriet mocht hebben toen mijn geliefde katten overleden? Een onbehouwen ongemanierde vlerk ben je!
dinsdag 30 juni 2015 23:14
Beste Kerol, Wellicht is de hitte naar je hersenpan gestegen. Ik vind het grotesk en ongepast om een kattenleven met een mensenleven te vergelijken en om net te doen of er geen verschil is in de intensiteit van de rouw na het overlijden van een dier en een geliefde. Nogmaals, als dat wel zo is dan is er iets met je en dien je in gestrekte draf hulp te gaan zoeken omdat je buitenproportioneel reageert en omdat je verdriet niet zozeer met je kat, maar alles met het onverwerkte verdriet om je moeder te maken heeft. Ik kan het beter zeggen dan je vrienden. Het kan mij namelijk niks schelen dat je kwaad wordt.
dinsdag 30 juni 2015 23:19
quote:k_1986 schreef op 30 juni 2015 @ 14:00:
misschien reageerde ik inderdaad wel wat emotioneel, we waren pas een dag verder, nu kijk ik er al weer heel anders tegen aan, als ik het terug kon draaien had ik m zeker niet bij de DA achtergelaten, maarja.... dat kan dus niet en heb me er nu bij neergelegd dat het zo is als dat het is.
slotje???Nou, blij dat je er toch' mee kan leven'. Als het om een kind of om een geliefde was gegaan dan verzeker ik je dat je je er niet zo makkelijk bij neer had kunnen leggen.
misschien reageerde ik inderdaad wel wat emotioneel, we waren pas een dag verder, nu kijk ik er al weer heel anders tegen aan, als ik het terug kon draaien had ik m zeker niet bij de DA achtergelaten, maarja.... dat kan dus niet en heb me er nu bij neergelegd dat het zo is als dat het is.
slotje???Nou, blij dat je er toch' mee kan leven'. Als het om een kind of om een geliefde was gegaan dan verzeker ik je dat je je er niet zo makkelijk bij neer had kunnen leggen.
woensdag 1 juli 2015 16:10
quote:mater_matuta schreef op 01 juli 2015 @ 00:38:
Goh Glitter, wat een gefrustreerd mokkel ben je. Ik ken je niet, maar je klinkt absoluut bitter.
Er valt geen zweempje' bitterheid' of 'frustratie'te bespeuren in mijn posts in dit topic. Wellicht moet je de betekenis van die woorden eens opzoeken en dan constateren dat ze werkelijk helemaal niet de juiste termen zijn om mijn posts te omschrijven.Maar ik begin nu wel te snappen dat we hier misschien niet te maken hebben met hysterische rouwbeleving, maar met forummers die de taal zo onmachtig zijn dat ze de zeggingskracht van bepaalde woorden niet goed kunnen inschatten en een topic titel kiezen als " Hoe moet ik hier mee leren leven'' om het overlijden van een huisdier te bespreken. Ik dacht toen ik die titel las aan een een catastrofale vergissing die vergaande impact op het leven van de TO zou hebben. En dan lees je dat het gaat om een al dode kat wier afscheidsceremonie niet naar wens is verlopen. En inderdaad, 72 uur na de vermeende tragedie is TO alweer tot zichzelf gekomen. Maar wat jij wil mater_matuta, Ik klink bitter en gefrustreerd. Jij klinkt dom en ordinair. Kerol ook trouwens.
Ik ben liever bitter dan dom, maar dat kan jij denk ik niet begrijpen. Groeten van Glitter Bitter Spice.
Goh Glitter, wat een gefrustreerd mokkel ben je. Ik ken je niet, maar je klinkt absoluut bitter.
Er valt geen zweempje' bitterheid' of 'frustratie'te bespeuren in mijn posts in dit topic. Wellicht moet je de betekenis van die woorden eens opzoeken en dan constateren dat ze werkelijk helemaal niet de juiste termen zijn om mijn posts te omschrijven.Maar ik begin nu wel te snappen dat we hier misschien niet te maken hebben met hysterische rouwbeleving, maar met forummers die de taal zo onmachtig zijn dat ze de zeggingskracht van bepaalde woorden niet goed kunnen inschatten en een topic titel kiezen als " Hoe moet ik hier mee leren leven'' om het overlijden van een huisdier te bespreken. Ik dacht toen ik die titel las aan een een catastrofale vergissing die vergaande impact op het leven van de TO zou hebben. En dan lees je dat het gaat om een al dode kat wier afscheidsceremonie niet naar wens is verlopen. En inderdaad, 72 uur na de vermeende tragedie is TO alweer tot zichzelf gekomen. Maar wat jij wil mater_matuta, Ik klink bitter en gefrustreerd. Jij klinkt dom en ordinair. Kerol ook trouwens.
Ik ben liever bitter dan dom, maar dat kan jij denk ik niet begrijpen. Groeten van Glitter Bitter Spice.
