Actueel
alle pijlers
#ikbenblank
zondag 23 februari 2020 07:34
#ikbenblank is trending op Twitter. Serieus, houdt het nou nooit eens op met het gezeik? Donkere mensen (ik weet niet eens meer hoe ik ze moet noemen) vinden alles racisme, veel blanke mensen gaan de strijd aan alsof het om leven en dood gaat (echt, ik heb zelden mensen zo fanatiek gezien als al die droeftoeters die al jaren roepen dat zwarte Piet moet blijven) of zijn racisten en nu moet je er opeens trots op zijn als je blank bent en dat van de daken schreeuwen. Nee, want het mag echt niet wit genoemd worden.
Echt, wat een sneu gezeik!
Ik zeg: laat alle mensen met iemand van een andere huiskleur kinderen krijgen, dan zijn we er over een tijd vanaf
Echt, wat een sneu gezeik!
Ik zeg: laat alle mensen met iemand van een andere huiskleur kinderen krijgen, dan zijn we er over een tijd vanaf
zondag 1 maart 2020 17:45
zondag 1 maart 2020 17:51
mooi!humanista schreef: ↑01-03-2020 17:45https://www.angelicadass.com/humanae-project
Klein beetje naar beneden scrollen.
donderdag 5 maart 2020 13:12
https://www.telegraaf.nl/nieuws/2137866 ... -nederland
Door Wierd Duk
Vandaag, 08:30 in BINNENLAND
Hij is zwart en komt uit Nigeria. Zij is blank en een ’botte Groningse’. Osato en Monique, ondernemersechtpaar uit Groningen, waarschuwen voor de polarisering in de samenleving. Osato: „Mensen gaan ervan uit dat ik boos ben op blanken. Maar dat is niet zo.”
Osato en Monique in hun werkplaats in Hoogezand: „Humor bracht ons samen.”
Ze ontmoetten elkaar in een Ierse pub in Groningen. Osato Uwagboe (39) en Monique de Vries (46) zijn nu veertien jaar bij elkaar. Samen hebben ze een 9-jarig dochtertje. Osato heeft nog een zoon, uit een eerdere relatie met een Ethiopische. „Hij woont in Katwijk, een echte Hollandse jongen.”
Ze ontmoetten elkaar in een Ierse pub in Groningen. Osato Uwagboe (39) en Monique de Vries (46) zijn nu veertien jaar bij elkaar. Samen hebben ze een 9-jarig dochtertje. Osato heeft nog een zoon, uit een eerdere relatie met een Ethiopische. „Hij woont in Katwijk, een echte Hollandse jongen.”
Wat ze gemeenschappelijk hebben? Osato: „Humor.” Monique: „Osato is niet snel beledigd. Dat vind ik fijn want ik ben natuurlijk een botte Groninger.”
Osato Uwagboe, uit een christelijke familie in Nigeria, krijg je niet snel gek. Monique: „Toen hij nog in de wegenbouw werkte, schreven zijn collega’s ’Bokito’ op zijn helm.” Osato, lachend: „Op school in Drachten noemden ze mij ook zo. Ik lach erom en reageer gewoon met ’boeren’. Mijn baas zei ’rotneger’ als ik iets niet goed deed. Maar hij nodigde me wel vaak uit om bij hem thuis te eten. Daar zei hij net zulke harde dingen tegen zijn kind.”
De twee zijn gepokt en gemazeld in de rauwe, multiculturele werkelijkheid. Monique werkte twee decennia in de asielsector en bij VluchtelingenWerk. „Ik begon in Midlaren, daarna Winschoten, Ter Apel, Ulrum, Leek. Een mooie tijd, maar niet altijd makkelijk. Ik was pas 25, locatiemanager in Winschoten en had een drugsdealer de toegang tot het azc ontzegd. De volgende dag schoot een voorwiel van mijn auto eraf. Hadden ze de moeren losgedraaid. Je wordt vaak bedreigd. In mijn ervaring kunnen vooral Eritreeërs agressief zijn.”
Intimiderend
Die intimiderende ervaringen hebben haar wereldbeeld veranderd, zegt De Vries. „Zelfs de grootste idealist wordt cynisch in een asielzoekerscentrum.” Waarom? „Asielzoekers liegen veel. Geen wonder want ze willen een verblijfsvergunning. Ze weten precies in welke landen zij de beste sociale arrangementen kunnen verwachten. Waarom dacht je dat ze naar Nederland komen? Er zitten heus veel bij die echt in de shit zitten, maar er wordt ook veel misbruik gemaakt van het systeem.”
Toen ze in het ’aso-azc’ in Hoogeveen aan de slag zou gaan als teamleidster, gaf ze het op. „Ik liep daar, keek naar die Marokkaanse en Algerijnse jongens en dacht: nee, ik ga dit niet meer doen.”
Begrijp haar niet verkeerd, Monique de Vries zag onder vluchtelingen veel persoonlijke moed en kracht, met name onder vrouwelijke asielzoekers. „Afghaanse en Syrische vrouwen met veel pit, die, als we onder elkaar waren, hun hoofddoek aflegden en mij vroegen hoe ze konden scheiden van hun dominante mannen. Die jongens zien er misschien flitsend uit, maar ze zijn vaak zo conservatief.”
Osato, met lichte Groninger tongval: „Ik was er ook wel klaar mee. Het was gewoon niet veilig meer. Ik weet hoe sommige buitenlanders kunnen zijn. Die accepteren geen tegenspraak van een blonde vrouw.”
Zwarte Piet
Osato Uwagboe begon vijf jaar geleden voor zichzelf. Hij heeft een ontstopperbedrijf en er werken negen mensen bij hem. We zitten in zijn kantoortje in Hoogezand, Osato in bedrijfskleding. Op bezoek bij klanten vertelt hij niet altijd dat hij de baas is. „Ik kwam met Faysal, een Koerd die ik aan het inwerken was, bij een klant. Die sprak alleen met hem. In de auto zegt Faysal: ’Zag je dat? Dat is racistisch’. Ik zeg: ’Faysal, jij bent blank en ouder dan ik. Logisch dat die klant denkt dat jij de baas bent’.”
Hij zegt op z’n Gronings ’moi’ als de klant opendoet. „Zo breek je het ijs. Communicatie, daar gaat het om.” Soms krijgt hij een fooi. Lachend: „Niet tegen de baas zeggen, zeggen ze dan.” Uwagboe ergert zich aan mensen die overal racisme ontwaren. „Zo’n Jerry Afriyie van Kick Out Zwarte Piet maakt het zwarte ondernemers heel moeilijk. Die antiracisten maken veel stuk in dit land. Blanke klanten zijn onzeker geworden, ze denken dat ik ook boos ben. Ik was in december in ’t Pannekoekschip in Groningen, waar Zwarte Pieten speelden met de kinderen. Ik merkte hoe onrustig de mensen werden. Toen ik zei ’Geen zorgen, ik houd ook van Zwarte Piet’ was de opluchting voelbaar.”
Media
Als Nederland écht zo racistisch zou zijn, zouden Jerry en aanhang niet zo vaak in de media verschijnen, zegt Osato: „Dan zou je hem helemaal niet op tv zien.”
Misschien is het wel racisme als klanten hem vragen of Osato ook zwart wil werken. Zo van: hij is donker, dus hij zal het wel niet zo nauw nemen met de regels. Uwagboe: „Dan antwoord ik: ’Nee, ik ben al zwart genoeg’. Dat zijn meestal buitenlanders trouwens. Die doen wel vaker moeilijk: de eigenaar van een shoarmatent wilde niet betalen. Hij zei: ’Je hebt toch shoarma gekregen?’ Dan word ik boos en begin te schelden op ’die buitenlanders’. Terwijl ik er zelf een ben.”
Slachtoffer
Osato, die als 13-jarige naar Europa kwam en deels opgroeide bij een zus in Leeuwarden, noemt zichzelf ’neger’. „Dat vind ik een mooie term.” Het is ook zijn manier om te laten zien: ik ben geen slachtoffer.
Als Monique op sociale media grappen maakt over haar donkere man, wordt haar ’racisme’ verweten. „Dan reageer ik: ’Dus Osato kan niet voor zichzelf opkomen?’ Alsof hij door hen beschermd moet worden. Het zijn trouwens vooral donkere mensen die zich tegenwoordig afkeurend uitlaten over onze relatie.” Osato: „Ik word er soms wel moe van.”
Zo leveren ze dagelijks een gevecht met vooroordelen en clichés. Monique: „Terwijl ik nooit naar kleur kijk. Ik benader iedereen als mens.” Osato: „Ik denk als ondernemer, ik zie wat bijvoorbeeld de asielopvang kost en zeg: Nederland, wees strenger. Ik ben soms echt boos: Nederlanders zijn veel te naïef.”
Door Wierd Duk
Vandaag, 08:30 in BINNENLAND
Hij is zwart en komt uit Nigeria. Zij is blank en een ’botte Groningse’. Osato en Monique, ondernemersechtpaar uit Groningen, waarschuwen voor de polarisering in de samenleving. Osato: „Mensen gaan ervan uit dat ik boos ben op blanken. Maar dat is niet zo.”
Osato en Monique in hun werkplaats in Hoogezand: „Humor bracht ons samen.”
Ze ontmoetten elkaar in een Ierse pub in Groningen. Osato Uwagboe (39) en Monique de Vries (46) zijn nu veertien jaar bij elkaar. Samen hebben ze een 9-jarig dochtertje. Osato heeft nog een zoon, uit een eerdere relatie met een Ethiopische. „Hij woont in Katwijk, een echte Hollandse jongen.”
Ze ontmoetten elkaar in een Ierse pub in Groningen. Osato Uwagboe (39) en Monique de Vries (46) zijn nu veertien jaar bij elkaar. Samen hebben ze een 9-jarig dochtertje. Osato heeft nog een zoon, uit een eerdere relatie met een Ethiopische. „Hij woont in Katwijk, een echte Hollandse jongen.”
Wat ze gemeenschappelijk hebben? Osato: „Humor.” Monique: „Osato is niet snel beledigd. Dat vind ik fijn want ik ben natuurlijk een botte Groninger.”
Osato Uwagboe, uit een christelijke familie in Nigeria, krijg je niet snel gek. Monique: „Toen hij nog in de wegenbouw werkte, schreven zijn collega’s ’Bokito’ op zijn helm.” Osato, lachend: „Op school in Drachten noemden ze mij ook zo. Ik lach erom en reageer gewoon met ’boeren’. Mijn baas zei ’rotneger’ als ik iets niet goed deed. Maar hij nodigde me wel vaak uit om bij hem thuis te eten. Daar zei hij net zulke harde dingen tegen zijn kind.”
De twee zijn gepokt en gemazeld in de rauwe, multiculturele werkelijkheid. Monique werkte twee decennia in de asielsector en bij VluchtelingenWerk. „Ik begon in Midlaren, daarna Winschoten, Ter Apel, Ulrum, Leek. Een mooie tijd, maar niet altijd makkelijk. Ik was pas 25, locatiemanager in Winschoten en had een drugsdealer de toegang tot het azc ontzegd. De volgende dag schoot een voorwiel van mijn auto eraf. Hadden ze de moeren losgedraaid. Je wordt vaak bedreigd. In mijn ervaring kunnen vooral Eritreeërs agressief zijn.”
Intimiderend
Die intimiderende ervaringen hebben haar wereldbeeld veranderd, zegt De Vries. „Zelfs de grootste idealist wordt cynisch in een asielzoekerscentrum.” Waarom? „Asielzoekers liegen veel. Geen wonder want ze willen een verblijfsvergunning. Ze weten precies in welke landen zij de beste sociale arrangementen kunnen verwachten. Waarom dacht je dat ze naar Nederland komen? Er zitten heus veel bij die echt in de shit zitten, maar er wordt ook veel misbruik gemaakt van het systeem.”
Toen ze in het ’aso-azc’ in Hoogeveen aan de slag zou gaan als teamleidster, gaf ze het op. „Ik liep daar, keek naar die Marokkaanse en Algerijnse jongens en dacht: nee, ik ga dit niet meer doen.”
Begrijp haar niet verkeerd, Monique de Vries zag onder vluchtelingen veel persoonlijke moed en kracht, met name onder vrouwelijke asielzoekers. „Afghaanse en Syrische vrouwen met veel pit, die, als we onder elkaar waren, hun hoofddoek aflegden en mij vroegen hoe ze konden scheiden van hun dominante mannen. Die jongens zien er misschien flitsend uit, maar ze zijn vaak zo conservatief.”
Osato, met lichte Groninger tongval: „Ik was er ook wel klaar mee. Het was gewoon niet veilig meer. Ik weet hoe sommige buitenlanders kunnen zijn. Die accepteren geen tegenspraak van een blonde vrouw.”
Zwarte Piet
Osato Uwagboe begon vijf jaar geleden voor zichzelf. Hij heeft een ontstopperbedrijf en er werken negen mensen bij hem. We zitten in zijn kantoortje in Hoogezand, Osato in bedrijfskleding. Op bezoek bij klanten vertelt hij niet altijd dat hij de baas is. „Ik kwam met Faysal, een Koerd die ik aan het inwerken was, bij een klant. Die sprak alleen met hem. In de auto zegt Faysal: ’Zag je dat? Dat is racistisch’. Ik zeg: ’Faysal, jij bent blank en ouder dan ik. Logisch dat die klant denkt dat jij de baas bent’.”
Hij zegt op z’n Gronings ’moi’ als de klant opendoet. „Zo breek je het ijs. Communicatie, daar gaat het om.” Soms krijgt hij een fooi. Lachend: „Niet tegen de baas zeggen, zeggen ze dan.” Uwagboe ergert zich aan mensen die overal racisme ontwaren. „Zo’n Jerry Afriyie van Kick Out Zwarte Piet maakt het zwarte ondernemers heel moeilijk. Die antiracisten maken veel stuk in dit land. Blanke klanten zijn onzeker geworden, ze denken dat ik ook boos ben. Ik was in december in ’t Pannekoekschip in Groningen, waar Zwarte Pieten speelden met de kinderen. Ik merkte hoe onrustig de mensen werden. Toen ik zei ’Geen zorgen, ik houd ook van Zwarte Piet’ was de opluchting voelbaar.”
Media
Als Nederland écht zo racistisch zou zijn, zouden Jerry en aanhang niet zo vaak in de media verschijnen, zegt Osato: „Dan zou je hem helemaal niet op tv zien.”
Misschien is het wel racisme als klanten hem vragen of Osato ook zwart wil werken. Zo van: hij is donker, dus hij zal het wel niet zo nauw nemen met de regels. Uwagboe: „Dan antwoord ik: ’Nee, ik ben al zwart genoeg’. Dat zijn meestal buitenlanders trouwens. Die doen wel vaker moeilijk: de eigenaar van een shoarmatent wilde niet betalen. Hij zei: ’Je hebt toch shoarma gekregen?’ Dan word ik boos en begin te schelden op ’die buitenlanders’. Terwijl ik er zelf een ben.”
Slachtoffer
Osato, die als 13-jarige naar Europa kwam en deels opgroeide bij een zus in Leeuwarden, noemt zichzelf ’neger’. „Dat vind ik een mooie term.” Het is ook zijn manier om te laten zien: ik ben geen slachtoffer.
Als Monique op sociale media grappen maakt over haar donkere man, wordt haar ’racisme’ verweten. „Dan reageer ik: ’Dus Osato kan niet voor zichzelf opkomen?’ Alsof hij door hen beschermd moet worden. Het zijn trouwens vooral donkere mensen die zich tegenwoordig afkeurend uitlaten over onze relatie.” Osato: „Ik word er soms wel moe van.”
Zo leveren ze dagelijks een gevecht met vooroordelen en clichés. Monique: „Terwijl ik nooit naar kleur kijk. Ik benader iedereen als mens.” Osato: „Ik denk als ondernemer, ik zie wat bijvoorbeeld de asielopvang kost en zeg: Nederland, wees strenger. Ik ben soms echt boos: Nederlanders zijn veel te naïef.”
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
donderdag 5 maart 2020 13:35
Ik ben sowieso niet één kleur. Op dit moment ben ik al een paar maanden wit, spierwit. Ik word spokie genoemd door mijn man. Rode vlekken heb ik ook nog, maar daar heb ik foundation voor. Vanmorgen zei mijn dochter dat ik er grijs-gelig uitzag 
Geen compliment, maar die kleuren heb ik dus blijkbaar ook. Soms ben ik meer roze en in de zomer lichtbruin. Mijn collega is bruin, in de zomer donkerder bruin en in de winter is ze wat meer geel, dat is dan een reden voor haar om onder de zonnebank te gaan. En ook zij heeft soms vlekken, maar dan roze. Dus hoezo iemand alleen maar zwart en blank mogen noemen?
Geen compliment, maar die kleuren heb ik dus blijkbaar ook. Soms ben ik meer roze en in de zomer lichtbruin. Mijn collega is bruin, in de zomer donkerder bruin en in de winter is ze wat meer geel, dat is dan een reden voor haar om onder de zonnebank te gaan. En ook zij heeft soms vlekken, maar dan roze. Dus hoezo iemand alleen maar zwart en blank mogen noemen?
