Relaties
alle pijlers
In shock; ik voel niks meer. Hoe voel ik weer?
dinsdag 7 mei 2024 10:46
Hallo allen,
Nieuwe Nick gemaakt voor dit topic, en gevlucht naar Aken.
Ik, vrouw, ben 5 jaar getrouwd met mijn vrouw. Wij hebben het gedurende die 5 jaar niet heel makkelijk gehad. Een kinderwens waar we bijna 5 jaar mee bezig zijn. Miskraam gehad en verder nog steeds geen kindje.
2 maanden geleden kregen we ineens ruzie over niet opruimen van mijn vrouw. Ik zei dat de maat vol was, wilde actie van mijn vrouw. Mijn vrouw verdween steeds meer de afgelopen weken en gaf ineens aan te willen scheiden. Ik al die weken dat maar niet snappen. Intens vermoeiend, verdrietig en onzeker.
Ik sprak veel met mijn beste vriendin. Wandelen, praten, eten. Ze dacht mee en ik dacht met haar mee want ook zij zit/zat in slecht vaarwater met haar vrouwelijke partner.
Vorige week zondag vertelt die vriendin verliefd te zijn op iemand anders. Ik heb naar haar geluisterd. Hoe ze stiekem afspreken in hotels, en parkeerplaatsen. Dat ze samen verder willen. Dat ze het niet verstopt voor haar vrouw. Het verhaal vond ik zo vreselijk dat ik daarna naar mijn vrouw ben gegaan, heb gesmeekt om verzoening want wat een naar verhaal en zo zijn wij niet. Gelukkig zijn wij zo niet.
Ik tegen mijn vrouw, jij hebt toch geen ander hè!? ‘Nee natuurlijk niet’.
En je liegt niet tegen mij? ‘Nee natuurlijk niet’.
Mensen het komt erop neer, de dag erna ging ik wandelen en ik trof ze samen aan. Mijn wereld verging. Ik snapte er geen reet van, wat deden die twee samen? Ik heb ze gebeld en beiden hebben ze toen toegegeven dat ze vreemdgaan met elkaar.
Mijn vrouw met mijn beste vriendin, en precies gedurende die 2 maanden.
En dat terwijl ik bezig was met hormonen en met een embryo in mijn baarmoeder om een kindje te krijgen samen met mijn vrouw.
Terwijl ik dit typ voel ik misselijkheid en ondertussen moest ik rennen naar de wc.
Mijn lijf heeft zich de afgelopen week alleen maar binnenstebuiten gekeerd. En ik heb het met wat mensen gedeeld waarbij ik het vertel alsof het over de buurvrouw gaat.
Ik voel helemaal niks. Vlaagjes soms van een stomp in mijn maag als er een flits voorbij komt. Zoals nu. Maar ik voel niks.
Op het net valt te lezen dat dit een verstijven is, als door wat shockerends.
Mijn vrouw realiseert zich nu wel wat ze heeft gedaan. En die vriendin ook. Iedereen op de vlucht voor zichzelf. Ik heb spijtbetuigingen gekregen. Van beiden. Bloemen van mijn vrouw. Die heeft het over een tabula rasa.
En ik ben ondertussen ook even gevlucht. Want ik voel maar niks. Ik ga deze week wandelen in de natuur hier. Heb mijn telefoon uitgezet.
Mijn vraag is; hoe kan ik nou weer gaan voelen? Voelen wat de impact is? Voelen wat ik zou moeten en willen? Ik zou nu even het belangrijkste moeten zijn maar ik kom helemaal niet bij mezelf.
Misschien zijn er mensen die raad weten.
Nieuwe Nick gemaakt voor dit topic, en gevlucht naar Aken.
Ik, vrouw, ben 5 jaar getrouwd met mijn vrouw. Wij hebben het gedurende die 5 jaar niet heel makkelijk gehad. Een kinderwens waar we bijna 5 jaar mee bezig zijn. Miskraam gehad en verder nog steeds geen kindje.
2 maanden geleden kregen we ineens ruzie over niet opruimen van mijn vrouw. Ik zei dat de maat vol was, wilde actie van mijn vrouw. Mijn vrouw verdween steeds meer de afgelopen weken en gaf ineens aan te willen scheiden. Ik al die weken dat maar niet snappen. Intens vermoeiend, verdrietig en onzeker.
Ik sprak veel met mijn beste vriendin. Wandelen, praten, eten. Ze dacht mee en ik dacht met haar mee want ook zij zit/zat in slecht vaarwater met haar vrouwelijke partner.
Vorige week zondag vertelt die vriendin verliefd te zijn op iemand anders. Ik heb naar haar geluisterd. Hoe ze stiekem afspreken in hotels, en parkeerplaatsen. Dat ze samen verder willen. Dat ze het niet verstopt voor haar vrouw. Het verhaal vond ik zo vreselijk dat ik daarna naar mijn vrouw ben gegaan, heb gesmeekt om verzoening want wat een naar verhaal en zo zijn wij niet. Gelukkig zijn wij zo niet.
Ik tegen mijn vrouw, jij hebt toch geen ander hè!? ‘Nee natuurlijk niet’.
En je liegt niet tegen mij? ‘Nee natuurlijk niet’.
Mensen het komt erop neer, de dag erna ging ik wandelen en ik trof ze samen aan. Mijn wereld verging. Ik snapte er geen reet van, wat deden die twee samen? Ik heb ze gebeld en beiden hebben ze toen toegegeven dat ze vreemdgaan met elkaar.
Mijn vrouw met mijn beste vriendin, en precies gedurende die 2 maanden.
En dat terwijl ik bezig was met hormonen en met een embryo in mijn baarmoeder om een kindje te krijgen samen met mijn vrouw.
Terwijl ik dit typ voel ik misselijkheid en ondertussen moest ik rennen naar de wc.
Mijn lijf heeft zich de afgelopen week alleen maar binnenstebuiten gekeerd. En ik heb het met wat mensen gedeeld waarbij ik het vertel alsof het over de buurvrouw gaat.
Ik voel helemaal niks. Vlaagjes soms van een stomp in mijn maag als er een flits voorbij komt. Zoals nu. Maar ik voel niks.
Op het net valt te lezen dat dit een verstijven is, als door wat shockerends.
Mijn vrouw realiseert zich nu wel wat ze heeft gedaan. En die vriendin ook. Iedereen op de vlucht voor zichzelf. Ik heb spijtbetuigingen gekregen. Van beiden. Bloemen van mijn vrouw. Die heeft het over een tabula rasa.
En ik ben ondertussen ook even gevlucht. Want ik voel maar niks. Ik ga deze week wandelen in de natuur hier. Heb mijn telefoon uitgezet.
Mijn vraag is; hoe kan ik nou weer gaan voelen? Voelen wat de impact is? Voelen wat ik zou moeten en willen? Ik zou nu even het belangrijkste moeten zijn maar ik kom helemaal niet bij mezelf.
Misschien zijn er mensen die raad weten.
akensebloem wijzigde dit bericht op 07-05-2024 10:49
Reden: Spelfout
Reden: Spelfout
0.18% gewijzigd
dinsdag 7 mei 2024 16:47
Wat een intens lage actie! Van zowel jouw vrouw als van je vriendin...
Verliefd worden kan gebeuren denk ik, maar overgaan tot actie!? En dan daar ook parkeerplaatsen en hotels voor gaan opzoeken?? Ik vind dat echt heel ver gaan en zéker als je dat doet met een gezamenlijke bekende. Vooral dat laatste, een gezamenlijke bekende, zou ik echt wel een reden vinden om dus niet meer samen verder te willen.
Begreep ik uit je post nou dat je nu nét pril zwanger bent? Ik heb geen idee wat ik hierin moet adviseren, heel moeilijk.
Verliefd worden kan gebeuren denk ik, maar overgaan tot actie!? En dan daar ook parkeerplaatsen en hotels voor gaan opzoeken?? Ik vind dat echt heel ver gaan en zéker als je dat doet met een gezamenlijke bekende. Vooral dat laatste, een gezamenlijke bekende, zou ik echt wel een reden vinden om dus niet meer samen verder te willen.
Begreep ik uit je post nou dat je nu nét pril zwanger bent? Ik heb geen idee wat ik hierin moet adviseren, heel moeilijk.
dinsdag 7 mei 2024 16:55
Bloemen van mijn vrouw.... werkelijk?
Wat heb je er toch hufters bij lopen op de wereld.
Het niet voelen is een afweermechanisme, hopelijk komt het stukje bij beetje gedoseerd weer terug. Kun je via de huisarts met een prof praten?
Het is allemaal nog zo vers, het is logisch dat de grond onder je schoenen is weggevaagd.
Sterkte hoor
Wat heb je er toch hufters bij lopen op de wereld.
Het niet voelen is een afweermechanisme, hopelijk komt het stukje bij beetje gedoseerd weer terug. Kun je via de huisarts met een prof praten?
Het is allemaal nog zo vers, het is logisch dat de grond onder je schoenen is weggevaagd.
Sterkte hoor
dinsdag 7 mei 2024 16:58
dinsdag 7 mei 2024 17:01
Je gevoelens komen vanzelf weer. Hoef je niets voor te doen. Net als de meeste essentiele processen in je lichaam gaat het zonder dat je het bewust hoeft aan te sturen. je lichaam beschermt en herstelt zich zelf op een eigen tempo.
Blijven ademhalen, even wat afstand nemen van de situatie en zo goed mogelijk voor jezelf blijven zorgen. Dat doe je al goed.
Blijven ademhalen, even wat afstand nemen van de situatie en zo goed mogelijk voor jezelf blijven zorgen. Dat doe je al goed.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
dinsdag 7 mei 2024 17:04
dinsdag 7 mei 2024 17:23
Jemig wat laag zeg, vooral dat die zogenaamde vriendin bij jou ventileerde over haar avonturen, met JOUW vrouw. Ongelooflijk. Ik snap zo dat je compleet in shock bent en daarom nog niet kunt duiden of woorden kunt geven aan wat je voelt. Ik lees dat het nu vooral jouw lichaam is dat heel primair reageert. Die laat jou nu even voelen. Volkomen normaal. Ik zou me over de rest nog even niet druk maken. Geef het tijd. Ik hoop dat er mensen om je heen staan die jou steunen en wat ontlasten nu. Veel sterkte!
dinsdag 7 mei 2024 17:26
Wat een ontzettende rotstreek!!!
Logisch dat je gevoel nu “uitgeschakeld” staat. Dit kun je niet in een keer verwerken/voelen. Geef je lichaam en geest de tijd om aan het idee te wennen en dan komt je gevoel vanzelf “terug”. Wellicht contact opnemen met de huisarts om daar je gedachten en gevoelens te bespreken.
Sterkte TO!
Logisch dat je gevoel nu “uitgeschakeld” staat. Dit kun je niet in een keer verwerken/voelen. Geef je lichaam en geest de tijd om aan het idee te wennen en dan komt je gevoel vanzelf “terug”. Wellicht contact opnemen met de huisarts om daar je gedachten en gevoelens te bespreken.
Sterkte TO!
dinsdag 7 mei 2024 17:34
Wat ontzettend klote allemaal. Je gevoel komt wel terug. Blijkbaar vind je lichaam het nu even teveel om allemaal te voelen. Ga lekker wandelen deze week. Je hoeft niet nu al te weten wat je zou moeten en willen. En je hebt jezelf het belangrijkst gemaakt door even afstand te nemen. Sterkte daar in Aken.
dinsdag 7 mei 2024 17:42
Oh wat betreft je lijf, die neemt je in bescherming. Ik ben kilo's afgevallen, er waren dagen bij dat ik om 19:00 uur bedacht dat ik nog niets had gegeten. Ik heb hyperventilerend op de badkamervloer gelegen, dacht dat ik stikte in mijn verdriet op sommige dagen. Het is pure rouw en dat gaat in fases. Het komt, het gaat, de scherpe randjes gaan eraf.
dinsdag 7 mei 2024 17:51
Je wekt op dit forum niet echt de indruk dat het weer enigszins gaat. Er hoeft maar een topic geopend te worden over een onderwerp dat ook maar een klein beetje lijkt op wat jou is overkomen en je komt meteen weer jóuw verhaal vertellen.Lievelieve schreef: ↑07-05-2024 17:39Been there. Het is hels, zulk bedrog.
Als twee mensen waarvan je zielsveel houdt je zo gruwelijk belazeren. Hier toonde beide nauwelijks begrip want "het stelde niets voor", dus ik moest niet zo miepen en gewoon doorgaan. Ze flikkerden het bij mij over de schutting en tralala zij gingen verder met hun leven.
Nu na anderhalf jaar kan ik zeggen dat het enigzins gaat. Maar ik durf ook te stellen dat ik een trauma heb opgelopen. Het woord vertrouwen zal nooit meer dezelfde lading hebben. Nooit. En dat neem ik beide voor eeuwig kwalijk. "Helaas" hebben wij kinderen samen dus ik zal ermee moeten dealen.
TO: wat onwijs rot voor je. Ik denk ook dat je emoties wel weer terugkomen. Maar nu even niet, want de schok is te groot. Zou zeker eens met de huisarts, of de praktijkondersteuner, gaan poraten.
dinsdag 7 mei 2024 17:57
Onaardig.blachocoladevla schreef: ↑07-05-2024 17:51Je wekt op dit forum niet echt de indruk dat het weer enigszins gaat. Er hoeft maar een topic geopend te worden over een onderwerp dat ook maar een klein beetje lijkt op wat jou is overkomen en je komt meteen weer jóuw verhaal vertellen.
TO: wat onwijs rot voor je. Ik denk ook dat je emoties wel weer terugkomen. Maar nu even niet, want de schok is te groot. Zou zeker eens met de huisarts, of de praktijkondersteuner, gaan poraten.
Maar ik zal het weghalen als je er zoveel aanstoot aan neemt.
dinsdag 7 mei 2024 18:05
dinsdag 7 mei 2024 18:05
Niet heel gek dat je in shock bent.
Wat je overkomt zou zo een slechte verhaal-lijn uit pakweg GTST kunnen zijn.
Ik zou ze dan ook hartelijk uitlachen "dat ze nu ineens beseffen waar ze mee bezig zijn". En van die spijt-betuigingen zou ik toch écht geen letter geloven. De bloemen had ik waarschijnlijk instant de vuilbak in geworpen als ik ze niet gewoon naar hun gezicht had gemikt.
Geef het tijd om die shock door te komen.
Ik zou er trouwens liever zo doorheen gaan en alles willen voelen en meemaken ipv de boel te onderdrukken met medicatie van de huisarts.
Wat je overkomt zou zo een slechte verhaal-lijn uit pakweg GTST kunnen zijn.
Ik zou ze dan ook hartelijk uitlachen "dat ze nu ineens beseffen waar ze mee bezig zijn". En van die spijt-betuigingen zou ik toch écht geen letter geloven. De bloemen had ik waarschijnlijk instant de vuilbak in geworpen als ik ze niet gewoon naar hun gezicht had gemikt.
Geef het tijd om die shock door te komen.
Ik zou er trouwens liever zo doorheen gaan en alles willen voelen en meemaken ipv de boel te onderdrukken met medicatie van de huisarts.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
dinsdag 7 mei 2024 18:08
Potver wat naar. Dikke knuffel.
Ik denk dat je lichaam toelaat wat je op dit moment aankunt. Verstijven of een shock is niet zo vreemd als je zoveel in 1 x moet verwerken.
Doe nu echt alleen wat goed voor jou is! Laat je vertroetelen door jezelf of lieve naasten, blokkeer die vrouwen als dat goed voelt of scheld ze verrot. Laat alles om JOU draaien.
Neem de pijn (of het voorlopig uitblijven ervan) van dag tot dag, je lichaam en geest laten het vanzelf toe als de tijd rijp is. Maak je daar in elk geval niet druk om.
Ik denk dat je lichaam toelaat wat je op dit moment aankunt. Verstijven of een shock is niet zo vreemd als je zoveel in 1 x moet verwerken.
Doe nu echt alleen wat goed voor jou is! Laat je vertroetelen door jezelf of lieve naasten, blokkeer die vrouwen als dat goed voelt of scheld ze verrot. Laat alles om JOU draaien.
Neem de pijn (of het voorlopig uitblijven ervan) van dag tot dag, je lichaam en geest laten het vanzelf toe als de tijd rijp is. Maak je daar in elk geval niet druk om.
dinsdag 7 mei 2024 18:09
Wat een nachtmerrie Akensebloem. Echt heel verschrikkelijk dit!
Natuurlijk geeft dit overweldigende emoties.
Je mag er voorlopig op vertrouwen dat je onbewuste je aan het beschermen is, daardoor lijkt het net of het over de buurvrouw gaat.
Dit is zo groot, dat je je het in behapbare stukjes vanzelf gaat realiseren.
Je krijgt nu zoveel voor je kiezen dat je lichaam blijkbaar de eerste klap opvangt.
Ik kan me voorstellen dat het voor jou vervreemdend voelt en is maar het is juist bescherming, niet iets om bang van te worden.
Bij heel veel mensen die plotseling slecht nieuws krijgen, werkt het zo.
Sterkte!
Natuurlijk geeft dit overweldigende emoties.
Je mag er voorlopig op vertrouwen dat je onbewuste je aan het beschermen is, daardoor lijkt het net of het over de buurvrouw gaat.
Dit is zo groot, dat je je het in behapbare stukjes vanzelf gaat realiseren.
Je krijgt nu zoveel voor je kiezen dat je lichaam blijkbaar de eerste klap opvangt.
Ik kan me voorstellen dat het voor jou vervreemdend voelt en is maar het is juist bescherming, niet iets om bang van te worden.
Bij heel veel mensen die plotseling slecht nieuws krijgen, werkt het zo.
Sterkte!
dinsdag 7 mei 2024 18:30
Wat ik uit je verhaal opmaak is dat je ook nog onder de hormonen zit. En dat is iets waar niemand vrolijk van wordt. Dan krijg je dit er nog overheen en dan kan inderdaad het "emotionele" licht even uitgaan. Wat al eerder is gezegd is naar de huisarts gaan sowieso een goed idee. Hij of zij kan je aanhoren en eventueel met een advies of verwijzing naar een goede psycholoog komen. Verder kan ik alleen maar zeggen....lieverd, denk aan jezelf nu en probeer voor jezelf te zorgen. Dan zal na verloop van tijd je gevoel weer terug komen. En ik kan je nu al vertellen dat dat ook niet makkelijk zal zijn. Ik wens je alle liefs en alle kracht om hier goed uit te komen.
Blijf lekker schrijven hier en misschien voel je je dan wat minder alleen
Blijf lekker schrijven hier en misschien voel je je dan wat minder alleen
dinsdag 7 mei 2024 18:38
Ik neem er geen aanstoot aan, het valt me al een tijdje op dat je in dit soort topics eigenlijk vooral komt vertellen wat jou is overkomen. Dan kan je nu bozig en verongelijkt tegen mij gaan doen, maar het wekt nogal de indruk dat je nog weinig verwerkt hebt aan wat je ex heeft geflikt en je voorlopig in je eerste woede blijft hangen over wat er is gebeurd. Mag hoor, lijkt me niet heel prettig voor jezelf, maar dat moet je vooral zelf weten.Lievelieve schreef: ↑07-05-2024 17:57Onaardig.
Maar ik zal het weghalen als je er zoveel aanstoot aan neemt.
dinsdag 7 mei 2024 18:59
Bedankt voor deze analyse. Volgens mij deel ik precies aan TO wat ik heb gevoeld. Woede, verdriet, schock. En dat dat dus geen gekke gevoelens zijn. En beschrijf ik dat dat voor mij voelt/voelde als rouw. En dat het na anderhalf jaar beter gaat maar dat er dagen zijn dat die fases toch nog door elkaar heen lopen. Precies wat rouw is: geen lineair proces. Maar altijd fijn als de buitenwereld precies weet hoe ver je moet zijn na 1,5 jaar. En je ook nog weet te vertellen wat je wel en niet zou mogen voelen.blachocoladevla schreef: ↑07-05-2024 18:38Ik neem er geen aanstoot aan, het valt me al een tijdje op dat je in dit soort topics eigenlijk vooral komt vertellen wat jou is overkomen. Dan kan je nu bozig en verongelijkt tegen mij gaan doen, maar het wekt nogal de indruk dat je nog weinig verwerkt hebt aan wat je ex heeft geflikt en je voorlopig in je eerste woede blijft hangen over wat er is gebeurd. Mag hoor, lijkt me niet heel prettig voor jezelf, maar dat moet je vooral zelf weten.
Misschien heeft TO er wat aan, misschien niet.
dinsdag 7 mei 2024 19:32
Heerlijk, toch ?Lievelieve schreef: ↑07-05-2024 18:59. Maar altijd fijn als de buitenwereld precies weet hoe ver je moet zijn na 1,5 jaar. En je ook nog weet te vertellen wat je wel en niet zou mogen voelen.
Doordat je partner vreemdgaat en/of je onverwacht verlaat kun je trauma oplopen.
Zulk groot verraad ben je echt niet binnen een paar maanden te boven.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
