Geld & Recht
alle pijlers
Geld-uitgeef rubrieken
donderdag 17 februari 2011 om 16:57
In diverse vrouwenbladen staan van die rubrieken waarin staat hoeveel iemand binnen krijgt en hoe ze dat weer uitgeven. Ik vind dit altijd erg interessant, maar verbaas me er eigenlijk ook altijd over.
Misschien kijk ik door een verkeerd brilletje, maar ik krijg altijd de indruk dat het mensen zijn die óf weinig hebben, maar toch een feestje van hun leven maken, óf veel hebben en daarmee een feestje van hun leven maken. Kortom: weinig mensen die zich zorgen lijken te maken over hun inkomsten en uitgaven.
Nu verdien ik ruim modaal, maar ik heb regelmatig zorgen om mijn centjes. Na het lezen van zulke rubrieken, heb ik altijd het gevoel vanalles fout te doen op fianncieel gebied. Zou dat nou mijn karakter zijn? Of zouden mensen zoals ik niet zo snel meedoen met zo'n rubriek, waardoor het alleen lijkt alsof iedereen uitkomt met z'n centjes?
Ben benieuwd hoe jullie je voelen bij het lezen van die rubrieken.
Misschien kijk ik door een verkeerd brilletje, maar ik krijg altijd de indruk dat het mensen zijn die óf weinig hebben, maar toch een feestje van hun leven maken, óf veel hebben en daarmee een feestje van hun leven maken. Kortom: weinig mensen die zich zorgen lijken te maken over hun inkomsten en uitgaven.
Nu verdien ik ruim modaal, maar ik heb regelmatig zorgen om mijn centjes. Na het lezen van zulke rubrieken, heb ik altijd het gevoel vanalles fout te doen op fianncieel gebied. Zou dat nou mijn karakter zijn? Of zouden mensen zoals ik niet zo snel meedoen met zo'n rubriek, waardoor het alleen lijkt alsof iedereen uitkomt met z'n centjes?
Ben benieuwd hoe jullie je voelen bij het lezen van die rubrieken.
donderdag 17 februari 2011 om 17:15
of die mensen die meedoen aan die rubrieken liegen over dat ze zo goed uitkomen?
Ik verbaas me er ook wel eens over, dan komt er een student aan het woord die krap 800 euro binnenkrijgt en zonder blikken of blozen beweert dat zijn duurste uitgave deze maand een paar schoenen van 200 euro was.
Mijn eigen situatie:
We verdienen niet zoveel, maar hebben wel veel lasten. We komen de maand net passend rond en hebben weinig ruimte om te sparen. Dat word ik onrustig van, want als we voor een onverwachte uitgave staan is dat dus meteen een probleem.
Ik verbaas me er ook wel eens over, dan komt er een student aan het woord die krap 800 euro binnenkrijgt en zonder blikken of blozen beweert dat zijn duurste uitgave deze maand een paar schoenen van 200 euro was.
Mijn eigen situatie:
We verdienen niet zoveel, maar hebben wel veel lasten. We komen de maand net passend rond en hebben weinig ruimte om te sparen. Dat word ik onrustig van, want als we voor een onverwachte uitgave staan is dat dus meteen een probleem.
donderdag 17 februari 2011 om 17:30
Grappig, ik herken dit gevoel totaal niet! Ik lees die rubrieken altijd net zoals dat ik een rubriek lees waarin iemand (ik noem maar wat) over zijn sexleven vertelt bijvoorbeeld. Als ik het lees denk ik 'ja hoor...' of 'no way!' of wat dan ook, en zodra ik er klaar mee ben, ben ik het eigenlijk wel weer vergeten.
Wij verdienen samen bijna twee keer modaal (hebben helaas wel twe hypotheken op dit moment) maar ik kan van mezelf zeggen dat ik érg goed met geld om kan gaan en daardoor eigenlijk nooit zorgen heb. Wel dromen hoor, en wensen over wat ik graag nog zou willen of misschien anders zou willen, maar we kunnen binnen redelijke grenzen alles doen wat we willen en dat is wel fijn.
Wij verdienen samen bijna twee keer modaal (hebben helaas wel twe hypotheken op dit moment) maar ik kan van mezelf zeggen dat ik érg goed met geld om kan gaan en daardoor eigenlijk nooit zorgen heb. Wel dromen hoor, en wensen over wat ik graag nog zou willen of misschien anders zou willen, maar we kunnen binnen redelijke grenzen alles doen wat we willen en dat is wel fijn.
donderdag 17 februari 2011 om 17:37
Dat soort rubrieken vind ik grappig, maar meer niet. Ik kan me wel eens verbazen hoeveel geld mensen aan kleding uitgeven of uitgaan. Maar zij zouden zich waarschijnlijk verbazen over mijn uitgaven aan boeken en biologisch eten.
Ik heb al jaren geen geldzorgen. Nu verdien ik bovenmodaal, maar ook in de tijden dat ik student was of vlak daarna, ondermodaal verdiende, kwam ik goed rond. Het is altijd meeggegroeid. Als student woonde ik goedkoop en had weinig eisen, dus kwam ik rond. Inmiddels kan het luxer en doe ik dat ook. Maar we houden zoveel over dat er gelukkig een ruime buffer is.
Ik heb al jaren geen geldzorgen. Nu verdien ik bovenmodaal, maar ook in de tijden dat ik student was of vlak daarna, ondermodaal verdiende, kwam ik goed rond. Het is altijd meeggegroeid. Als student woonde ik goedkoop en had weinig eisen, dus kwam ik rond. Inmiddels kan het luxer en doe ik dat ook. Maar we houden zoveel over dat er gelukkig een ruime buffer is.
donderdag 17 februari 2011 om 20:08
Tja, er gaat niet zo veel geld hier in dit gezin om. Maar juist dat maakt denk ik dat ik ook geen of weinig zorgen heb. Ik bedoel, het is er niet (de overdaad) en zal er ook niet komen. Dus wat heeft zorgen maken dan voor zin? Ik heb -door weinig geld- niet veel luxe dingen. En omdat ik het niet heb, kan het ook niet kapot, zal ik het niet hoeven missen of wat dan ook. Ik kan inderdaad geen lijfrente dingen permiteren, ik kan geen potjes opbouwen voor later, straks of wat als. En als het simpelweg niet kan, heeft het ook weinig zin om me er al te druk over te maken. En weetje, ervaring leert dat ik/wij ook dan ons wel redden somehow.
Misschien heb ik met iets meer geld en een hypotheek meer zorgen dan met minder geld, maar gewoon een huurhuisje. Voor mij geld echt een beetje, wat je niet hebt, kun je ook niet missen (en dus ook geen zorgen over maken).
Lekker simpel haha.
Misschien heb ik met iets meer geld en een hypotheek meer zorgen dan met minder geld, maar gewoon een huurhuisje. Voor mij geld echt een beetje, wat je niet hebt, kun je ook niet missen (en dus ook geen zorgen over maken).
Lekker simpel haha.
donderdag 17 februari 2011 om 20:11
Wat ik wel overhoud aan zulke rubrieken is de verbazing en in mijn ogen zelfs verspilling wat er zo makkelijk gebeurt. Als ik lees wat sommige kinderen voor bedragen krijgen aan kleren, denk ik wel eens dat dat mijn hele huur is. Of bijna de helft van mijn maandinkomen. En dat klinkt dan vreselijk overdreven haast absurd. Het staat te ver van me af.
Maar dat heeft dus niks te maken met zorgen hebben over mezelf. Wel over keuzes die mensen maken en hoe groot de contrasten haast kunnen zijn.
Maar dat heeft dus niks te maken met zorgen hebben over mezelf. Wel over keuzes die mensen maken en hoe groot de contrasten haast kunnen zijn.
donderdag 17 februari 2011 om 21:22
Of je je zorgen maakt over geld heeft denk ik niet altijd met je inkomen of situatie te maken. Maar met hoe je er zelf tegenaan kijkt. Als je ruim modaal verdient, hoe kun je dan geldzorgen hebben? Waar laat je je geld dan als aan het eind van de maand blijkbaar alles op is? Zijn de zorgen reëel en heb je echt meer kosten dan je kunt dragen? Of maak je je zorgen om niks en heb je genoeg geld maar gewoon nog niet genoeg inzicht in waar het blijft? Of vind je dingen belangrijk en geeft er dus geld aan uit, maar maak je dan geen zorgen en geniet gewoon van wat je doen.
Dat zijn de dingen die ik me afvraag als ik zo'n rubriek lees. Ik heb weinig maar maak er een feestje van. Maak me geen zorgen. Misschien dat ik dat zou doen als ik geen geld meer heb om de vaste lasten en eten te betalen. Maar dat is niet het geval, dus geen reden tot zorg.
Dat zijn de dingen die ik me afvraag als ik zo'n rubriek lees. Ik heb weinig maar maak er een feestje van. Maak me geen zorgen. Misschien dat ik dat zou doen als ik geen geld meer heb om de vaste lasten en eten te betalen. Maar dat is niet het geval, dus geen reden tot zorg.
donderdag 17 februari 2011 om 23:02
quote:Kastanjez schreef op 17 februari 2011 @ 17:30:
Grappig, ik herken dit gevoel totaal niet! Ik lees die rubrieken altijd net zoals dat ik een rubriek lees waarin iemand (ik noem maar wat) over zijn sexleven vertelt bijvoorbeeld. Als ik het lees denk ik 'ja hoor...' of 'no way!' of wat dan ook, en zodra ik er klaar mee ben, ben ik het eigenlijk wel weer vergeten.Dat én het soort mensen dat graag met hun geldzaken in een tijdschrift gaat staan zijn misschien wel eerder de vrolijke frans-mooie schoenen-250 euro-ik moet ze toch hebben-hey ik sta rood types.
Grappig, ik herken dit gevoel totaal niet! Ik lees die rubrieken altijd net zoals dat ik een rubriek lees waarin iemand (ik noem maar wat) over zijn sexleven vertelt bijvoorbeeld. Als ik het lees denk ik 'ja hoor...' of 'no way!' of wat dan ook, en zodra ik er klaar mee ben, ben ik het eigenlijk wel weer vergeten.Dat én het soort mensen dat graag met hun geldzaken in een tijdschrift gaat staan zijn misschien wel eerder de vrolijke frans-mooie schoenen-250 euro-ik moet ze toch hebben-hey ik sta rood types.
vrijdag 18 februari 2011 om 08:41
quote:schouderklopje schreef op 17 februari 2011 @ 20:11:
Wat ik wel overhoud aan zulke rubrieken is de verbazing en in mijn ogen zelfs verspilling wat er zo makkelijk gebeurt. Als ik lees wat sommige kinderen voor bedragen krijgen aan kleren, denk ik wel eens dat dat mijn hele huur is. Of bijna de helft van mijn maandinkomen. En dat klinkt dan vreselijk overdreven haast absurd. Het staat te ver van me af.
Maar dat heeft dus niks te maken met zorgen hebben over mezelf. Wel over keuzes die mensen maken en hoe groot de contrasten haast kunnen zijn.Dit verbaast mij ook. En ook al verdien ik nu niet slecht, ik ben wel nog steeds zuinig en hoop van harte dat we ons toekomstige kind toch niet aan dit soort praktijken zullen laten wennen! Heb me daarom ook heel erg verbaasd over een ander topic laatst 'hoeveel besteed jij aan kleding voor je kinderen?'. Leuk hoor, als je veel geld uitgeeft voor een kind van 3, maar doe je dat ook nog als het 8 is? Of 15? Wat leer je zo'n kind dan, vraag ik me dus af.
Wat ik wel overhoud aan zulke rubrieken is de verbazing en in mijn ogen zelfs verspilling wat er zo makkelijk gebeurt. Als ik lees wat sommige kinderen voor bedragen krijgen aan kleren, denk ik wel eens dat dat mijn hele huur is. Of bijna de helft van mijn maandinkomen. En dat klinkt dan vreselijk overdreven haast absurd. Het staat te ver van me af.
Maar dat heeft dus niks te maken met zorgen hebben over mezelf. Wel over keuzes die mensen maken en hoe groot de contrasten haast kunnen zijn.Dit verbaast mij ook. En ook al verdien ik nu niet slecht, ik ben wel nog steeds zuinig en hoop van harte dat we ons toekomstige kind toch niet aan dit soort praktijken zullen laten wennen! Heb me daarom ook heel erg verbaasd over een ander topic laatst 'hoeveel besteed jij aan kleding voor je kinderen?'. Leuk hoor, als je veel geld uitgeeft voor een kind van 3, maar doe je dat ook nog als het 8 is? Of 15? Wat leer je zo'n kind dan, vraag ik me dus af.
vrijdag 18 februari 2011 om 09:09
Ik ben nu alleenstaand, ik heb een heel normaal inkomen, en kan prima rondkomen.
In de tijd dat ik nog getrouwd was had ik anderhalf inkomen (werkte toen wat minder), en rondkomen was moeilijk.
Mijn ex besteedde veel geld aan rondjes geven (popiejopie uithangen), om de 2 jaar moest er een nieuwe auto komen, allereli onzin aankopen voor die auto (zo heeft ie het ooit eens gepresteerd om een andere V snaar te kopen omdat de auto dan wat sneller kon, kosten 700 gulden....)
Als ik eens een boek kocht kreeg ik de wind van voren, want dat moest ik maar lenen bij de bieb... Verder moesten alle voedingsmiddelen A merk zijn, anders moest hij het niet. tsss
Nu dus alleen , minder geld en ik kom hartstikke goed rond. Eigenlijk zo raar als ik dat bedenk. Ik ga 2x in de maand uit, soms een sauna dag, of de bios of eten, en het kan allemaal.
Ik geef weinig uit aan kleren (alhoewel gisteren net 120 euro neergeteld voor 2 bh"s)
Veel sparen kan ik niet, maar ik heb wel het geluk dat ik veel ruimte heb in mijn hypotheek, dus mocht de nood echt aan de man komen dan kan ik extra lenen. Niet dat ik dat zomaar doe, maar is wel een rustgevend idee.
Ik maak me echt nooit meer druk om geld.
In de tijd dat ik nog getrouwd was had ik anderhalf inkomen (werkte toen wat minder), en rondkomen was moeilijk.
Mijn ex besteedde veel geld aan rondjes geven (popiejopie uithangen), om de 2 jaar moest er een nieuwe auto komen, allereli onzin aankopen voor die auto (zo heeft ie het ooit eens gepresteerd om een andere V snaar te kopen omdat de auto dan wat sneller kon, kosten 700 gulden....)
Als ik eens een boek kocht kreeg ik de wind van voren, want dat moest ik maar lenen bij de bieb... Verder moesten alle voedingsmiddelen A merk zijn, anders moest hij het niet. tsss
Nu dus alleen , minder geld en ik kom hartstikke goed rond. Eigenlijk zo raar als ik dat bedenk. Ik ga 2x in de maand uit, soms een sauna dag, of de bios of eten, en het kan allemaal.
Ik geef weinig uit aan kleren (alhoewel gisteren net 120 euro neergeteld voor 2 bh"s)
Veel sparen kan ik niet, maar ik heb wel het geluk dat ik veel ruimte heb in mijn hypotheek, dus mocht de nood echt aan de man komen dan kan ik extra lenen. Niet dat ik dat zomaar doe, maar is wel een rustgevend idee.
Ik maak me echt nooit meer druk om geld.
vrijdag 18 februari 2011 om 09:18
Ik ben een aantal jaren geleden gaan parttimen, een bewuste keuze omdat we niet wilden dat onze kinderen veel dagen per week naar kdv/bso zouden gaan. En dat hield in dat we financieel een flinke stap terug moesten doen. Als gevolg daarvan moeten we nu vaak keuzes maken. In het begin was dat moeilijk. Ineens zeg je niet meer zo amkkelijk van "we halen vandaag wel chinees of pizza's" of wacht je met een dure aankoop tot het uitverkoop is. Aan de andere kant werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Wat had ik veel spullen die ik amper gebruikte en wat duurde de euforie over een bepaalde aankoop soms kort. Wij zijn toen veel bewuster gaan kijken waar ons geld nou naartoe ging. Ik kwam erachter dat ik met veel minder geld nog net zoveel leefplezier kon hebben en ik werd me veel bewuster van dingen. Ik koop nog steeds merkkleding, of dat lekkere franse kaasje, we gaan nog steeds dagjes weg, maar we genieten er nu meer van omdat het minder vaak voorkomt en we ons realiseren dat we het niet in een opwelling kunnen doen. Het gaat om keuzes maken, ik wil ook graag een LCD tv, maar zolang mijn oude exemplaar het nog doet komt er echt geen andere. In mijn kennisenkring zijn mensen die altijd het nieuwste van het nieuwste hebben. Toen we het daar met hen over hadden bleken de tv, wasmachine en zelfs de droger gehuurd te zijn! Dat mensen dat nog doen. Dat zijn dingen die ik dus niet snap. Bij hen stond ook een dikke nieuwe Italiaanse auto (ook van geleend geld) voor de deur maar maar ze gaven aan elke maand in het rood te staan en de eindjes maar net aan elkaar te kunnen knopen. Volgens mij houd je jezelf dan voor de gek. Wij hebben bijv. zelf de auto nu enkele maanden geleden de deur uitgedaan en het voelde als een opluchting. Ik pak gewoon de fiets, niets mis mee, gewoon aanpassen op de situatie. Wij leven zuinig maar het voelt niet vervelend.
Laat brandnetels staan; juist op brandnetels leggen vlinders hun eitjes.
vrijdag 18 februari 2011 om 11:14
Ik lees dat soort rubrieken met dezelfde verbazing als dat ik een programma als een dubbeltje op zijn kant zie. Hoe krijgen toch zoveel mensen in Nederland, met een prima inkomen, het voor elkaar geldzorgen te hebben of überhaupt moeite te hebben met rondkomen.
Volgens mij als je je altijd aanpast aan de simpele regel, nooit geld uitgeven dat je niet hebt, heb je de meeste vrijheid. Ik heb nooit geldzorgen, nooit gehad ook. Niet als student, niet als 2-verdiener met een ruim inkomen en niet als gezin met 1 fulltime salaris. Gewoon niet meer uitgeven dan je hebt, als je iets wilt dan wacht je maar tot je het geld gespaard hebt.
Volgens mij als je je altijd aanpast aan de simpele regel, nooit geld uitgeven dat je niet hebt, heb je de meeste vrijheid. Ik heb nooit geldzorgen, nooit gehad ook. Niet als student, niet als 2-verdiener met een ruim inkomen en niet als gezin met 1 fulltime salaris. Gewoon niet meer uitgeven dan je hebt, als je iets wilt dan wacht je maar tot je het geld gespaard hebt.
vrijdag 18 februari 2011 om 12:04
Als ik het zo lees (en er nog eens goed over nadenk) dan zal je manier van kijken toch echt met levensinstelling te maken hebben.
Ik ben sowieso iemand die zich echt overal zorgen over maakt en zichzelf op alle gebieden vergelijkt me anderen.
(heb ook altijd twijfels als ik de sex-rubrieken lees waarin mensen elkaar na 15 jaar relatie nog dagelijks als durecell-konijntjes gedragen, haha)
Denken jullie trouwens dat opvoeding op gebied van geld veel verschil maakt? Ik zelf heb nooit echt hoevel sparen ofzo, ik kreeg gewoon wat geld en als het op was, was het op. Heb nu nog steeds moeite met sparen, heb het gevoel dat het toch met elkaar te maken heeft. Herkennen jullie geldgedrag van vroeger terug in je huidige uitgavenpatroon?
Ik ben sowieso iemand die zich echt overal zorgen over maakt en zichzelf op alle gebieden vergelijkt me anderen.
(heb ook altijd twijfels als ik de sex-rubrieken lees waarin mensen elkaar na 15 jaar relatie nog dagelijks als durecell-konijntjes gedragen, haha)
Denken jullie trouwens dat opvoeding op gebied van geld veel verschil maakt? Ik zelf heb nooit echt hoevel sparen ofzo, ik kreeg gewoon wat geld en als het op was, was het op. Heb nu nog steeds moeite met sparen, heb het gevoel dat het toch met elkaar te maken heeft. Herkennen jullie geldgedrag van vroeger terug in je huidige uitgavenpatroon?
vrijdag 18 februari 2011 om 12:43
Ja zeer zeker. Mijn moeder kan heel goed met geld omgaan of ze nu veel of weinig heeft, alles wat er nodig is is altijd verzorgd. Wat ze niet nodig heeft spaart ze. En zo doe ik het ook. Mijn man komt ook uit een gezin waar zo met geld omgegaan werd, ook hij is heel 'spaarzaam'.
Mijn tante kon niet met geld omgaan, maakte vreselijke schulden en leerde haar zoon niets over geld. Mijn neef is later ook meerdere malen in grote geldproblemen gekomen en lijkt er niets van te leren.
Ik denk dus zeker dat de patronen uit je jeugd/basisgezin hier een rol in spelen.
Mijn tante kon niet met geld omgaan, maakte vreselijke schulden en leerde haar zoon niets over geld. Mijn neef is later ook meerdere malen in grote geldproblemen gekomen en lijkt er niets van te leren.
Ik denk dus zeker dat de patronen uit je jeugd/basisgezin hier een rol in spelen.
vrijdag 18 februari 2011 om 12:53
Weet ik niet Nouk,
Vroeger wel, als student dacht ik ook dat geld gratis was en ach ja mijn ouders waren er anders wel, maar toen ik naar het buitenland vertrok en niet meer terug kon vallen op alles en iedereen heb ik pas echt leren omgaan met geld. Ik kon niet zomaar even aan het eind van de maand weer naar pappie en mammie toe om daar maar te eten of even 50 euro te lenen. Sinds ik het zelf heb moeten doen ga ik verstandiger met geld om. Het is nog steeds niet veel wat ik kan/wil sparen, maar je leert wel om keuzes te maken.
Roodstand vind ik trouwens ook dodelijk, het is zo makkelijk om dan iets te kopen want ach het geld krijg je toch weer zo binnen met je loon, maar op die onverwachte uitgave/ rekening had je niet gerekend dus daar ga je al weer. Ach dan maar even je creditcard aanspreken, maar hey nog een onverwachte rekening etc etc...
Vroeger wel, als student dacht ik ook dat geld gratis was en ach ja mijn ouders waren er anders wel, maar toen ik naar het buitenland vertrok en niet meer terug kon vallen op alles en iedereen heb ik pas echt leren omgaan met geld. Ik kon niet zomaar even aan het eind van de maand weer naar pappie en mammie toe om daar maar te eten of even 50 euro te lenen. Sinds ik het zelf heb moeten doen ga ik verstandiger met geld om. Het is nog steeds niet veel wat ik kan/wil sparen, maar je leert wel om keuzes te maken.
Roodstand vind ik trouwens ook dodelijk, het is zo makkelijk om dan iets te kopen want ach het geld krijg je toch weer zo binnen met je loon, maar op die onverwachte uitgave/ rekening had je niet gerekend dus daar ga je al weer. Ach dan maar even je creditcard aanspreken, maar hey nog een onverwachte rekening etc etc...
vrijdag 18 februari 2011 om 14:57
quote:Nouk82 schreef op 18 februari 2011 @ 12:04:
Als ik het zo lees (en er nog eens goed over nadenk) dan zal je manier van kijken toch echt met levensinstelling te maken hebben.
Ik ben sowieso iemand die zich echt overal zorgen over maakt en zichzelf op alle gebieden vergelijkt me anderen.
(heb ook altijd twijfels als ik de sex-rubrieken lees waarin mensen elkaar na 15 jaar relatie nog dagelijks als durecell-konijntjes gedragen, haha)
Denken jullie trouwens dat opvoeding op gebied van geld veel verschil maakt? Ik zelf heb nooit echt hoevel sparen ofzo, ik kreeg gewoon wat geld en als het op was, was het op. Heb nu nog steeds moeite met sparen, heb het gevoel dat het toch met elkaar te maken heeft. Herkennen jullie geldgedrag van vroeger terug in je huidige uitgavenpatroon?
Opvoeding kan een rol spelen, maar ik denk dat het uiteindelijk meer aan je eigen instelling ligt. Als je ouders elk dubbeltje moesten omdraaien, kan het zijn dat je zelf ook zuinig leeft daardoor, maar het kan ook de andere kant uit slaan door alles uit te geven wat je hebt omdat je genoeg hebt van zuinig leven.
Als je vroeger niet hebt leren sparen, kun je het nu nog leren, toch? Wat heb je ervoor nodig om te gaan sparen? Heb je inzicht in waarom dat niet lukt dan?
En heeft het zin je overal zorgen om te maken? Waarom ben je zo iemand? En in die sex-rubrieken staan ook de tegenovergestelde verhalen, het is maar net waar je gevoelig voor bent, je leest selectief.
Ik vergelijk me ook vaak met anderen (handig, zo'n forum), maar besef tegelijk dat ik uniek ben en niet hetzelfde leven hoef te leiden als de buurvrouw. Het gaat erom waar ik zelf tevreden mee ben.
Als ik het zo lees (en er nog eens goed over nadenk) dan zal je manier van kijken toch echt met levensinstelling te maken hebben.
Ik ben sowieso iemand die zich echt overal zorgen over maakt en zichzelf op alle gebieden vergelijkt me anderen.
(heb ook altijd twijfels als ik de sex-rubrieken lees waarin mensen elkaar na 15 jaar relatie nog dagelijks als durecell-konijntjes gedragen, haha)
Denken jullie trouwens dat opvoeding op gebied van geld veel verschil maakt? Ik zelf heb nooit echt hoevel sparen ofzo, ik kreeg gewoon wat geld en als het op was, was het op. Heb nu nog steeds moeite met sparen, heb het gevoel dat het toch met elkaar te maken heeft. Herkennen jullie geldgedrag van vroeger terug in je huidige uitgavenpatroon?
Opvoeding kan een rol spelen, maar ik denk dat het uiteindelijk meer aan je eigen instelling ligt. Als je ouders elk dubbeltje moesten omdraaien, kan het zijn dat je zelf ook zuinig leeft daardoor, maar het kan ook de andere kant uit slaan door alles uit te geven wat je hebt omdat je genoeg hebt van zuinig leven.
Als je vroeger niet hebt leren sparen, kun je het nu nog leren, toch? Wat heb je ervoor nodig om te gaan sparen? Heb je inzicht in waarom dat niet lukt dan?
En heeft het zin je overal zorgen om te maken? Waarom ben je zo iemand? En in die sex-rubrieken staan ook de tegenovergestelde verhalen, het is maar net waar je gevoelig voor bent, je leest selectief.
Ik vergelijk me ook vaak met anderen (handig, zo'n forum), maar besef tegelijk dat ik uniek ben en niet hetzelfde leven hoef te leiden als de buurvrouw. Het gaat erom waar ik zelf tevreden mee ben.
vrijdag 18 februari 2011 om 23:28
quote:Nouk82 schreef op 18 februari 2011 @ 12:04:
Herkennen jullie geldgedrag van vroeger terug in je huidige uitgavenpatroon?
Absoluut. Ik ben een notoire kniep, een geldknijpert of hoe je het ook noemen wilt. Ik kan uit 1 dubbeltje twee halen zeg maar. Ik kan ook bijna altijd voor 1 dubbeltje op de eerste rij zitten en dat heb ik pertinent geleerd van mijn moeder. Die vanwege ernstige huwelijkse schulden (gemaakt door mijn vader) ontzettend goed wist waar je de koopjes vinden kon en hoe je het meest uit het minst haalt.
Soms vind ik het niet eens een goeie eigenschap hoor, want ik hoor mezelf maanden later nog aan anderen kunnen vertellen hoe duur dat en dat is geweest. As if they care
Herkennen jullie geldgedrag van vroeger terug in je huidige uitgavenpatroon?
Absoluut. Ik ben een notoire kniep, een geldknijpert of hoe je het ook noemen wilt. Ik kan uit 1 dubbeltje twee halen zeg maar. Ik kan ook bijna altijd voor 1 dubbeltje op de eerste rij zitten en dat heb ik pertinent geleerd van mijn moeder. Die vanwege ernstige huwelijkse schulden (gemaakt door mijn vader) ontzettend goed wist waar je de koopjes vinden kon en hoe je het meest uit het minst haalt.
Soms vind ik het niet eens een goeie eigenschap hoor, want ik hoor mezelf maanden later nog aan anderen kunnen vertellen hoe duur dat en dat is geweest. As if they care
zondag 20 februari 2011 om 14:47
wij hebben 10 jaar geleden echt erge schulden gehad. Deurwaarders, etc. Soms geen geld voor boodschappen. Geld geleend om een schuld af te betalen, het ene gat met het andere vullen....
Ik heb een tijd mijn kop in het zand gestoken maar op een dag ben ik er dapper mee aan de slag gegaan.
Tegenwoordig gaat het prima, we hebben geen openstaande rekeningen en we kunnen altijd boodschappen doen. Toch, als ik ga internetbankieren, slaat me altijd de schrik om het hart en moet er even niemand bij me komen. Als ik dan klaar ben gaat het weer prima.
We gaan dus goed maar zonder zorgen ben ik zeker niet, het blijft voor mij altijd spannend.
Ik heb een tijd mijn kop in het zand gestoken maar op een dag ben ik er dapper mee aan de slag gegaan.
Tegenwoordig gaat het prima, we hebben geen openstaande rekeningen en we kunnen altijd boodschappen doen. Toch, als ik ga internetbankieren, slaat me altijd de schrik om het hart en moet er even niemand bij me komen. Als ik dan klaar ben gaat het weer prima.
We gaan dus goed maar zonder zorgen ben ik zeker niet, het blijft voor mij altijd spannend.
zondag 20 februari 2011 om 17:22
quote:pearle schreef op 19 februari 2011 @ 15:31:
Rood staan.
Ik sta het nooit, maar het zou ook niet eens kunnne, dat heb ik zo laten instellen.
Dan is op gewoon echt op Hier idem. Ik vond dat hetzelfde als dat je max 1000 in de min kunt staan. Stel je dat je elke maand 1000 in de min staat, dan geeft je elke maand hetzelfde uit als wanneer je 0 in de min staat. Je hebt namelijk maar 1* 1000 meer uitgegeven, wat je niet had moeten doen. Dus ik geef mezelf ook geen gelegenheid om dat te doen. Op = op!
Rood staan.
Ik sta het nooit, maar het zou ook niet eens kunnne, dat heb ik zo laten instellen.
Dan is op gewoon echt op Hier idem. Ik vond dat hetzelfde als dat je max 1000 in de min kunt staan. Stel je dat je elke maand 1000 in de min staat, dan geeft je elke maand hetzelfde uit als wanneer je 0 in de min staat. Je hebt namelijk maar 1* 1000 meer uitgegeven, wat je niet had moeten doen. Dus ik geef mezelf ook geen gelegenheid om dat te doen. Op = op!
maandag 21 februari 2011 om 10:05
Ik denk zeker dat het met je opvoeding te maken heeft. Toen ik klein was waren mijn ouders net bezig een eigen zaak op te zetten en toen was er echt nergens geld voor. In die tijd heb ik geleerd dat je nooit zomaar iets kunt/moet kopen, maar nadenken en sparen. Later zijn ze stinkend rijk geworden, maar ze zijn nog steeds zuunig en ik ben zelf ook vrij zuinig. Doe m'n boodschappen bij de Lidl, ik koop vrijwel nooit merkkleding, heb al 5 jaar hetzelfde mobieltje etc. Terwijl ik het allemaal best kan betalen, want ik heb het een stuk beter dan mijn ouders op deze leeftijd.
Ik kan niet rood staan en zou nooit geld lenen voor een consumptieve uitgaaf, alleen voor een huis. Heb wel een creditcard, maar die staat op automatische incasso, dus ook daar kan ik niet per ongeluk schulden opbouwen.
Het enige waar we in mijn familie allemaal veel en graag geld aan uitgeven zijn vakanties. Zelfs vroeger toen we allemaal in tweedehands of zelfgemaakte kleren liepen gingen we elk jaar minstens 2x op vakantie.
Ook daar let ik wel op de prijs, maar we gaan wel vaak en geven er duizenden euro's per jaar aan uit. Ach, ieder z'n meug toch, ik ga liever een weekendje weg dan dat ik nieuwe laarzen koop voor 150 euro. Een ander zal dat liever andersom doen.
Ik kan niet rood staan en zou nooit geld lenen voor een consumptieve uitgaaf, alleen voor een huis. Heb wel een creditcard, maar die staat op automatische incasso, dus ook daar kan ik niet per ongeluk schulden opbouwen.
Het enige waar we in mijn familie allemaal veel en graag geld aan uitgeven zijn vakanties. Zelfs vroeger toen we allemaal in tweedehands of zelfgemaakte kleren liepen gingen we elk jaar minstens 2x op vakantie.
Ook daar let ik wel op de prijs, maar we gaan wel vaak en geven er duizenden euro's per jaar aan uit. Ach, ieder z'n meug toch, ik ga liever een weekendje weg dan dat ik nieuwe laarzen koop voor 150 euro. Een ander zal dat liever andersom doen.
..
