Geld & Recht
alle pijlers
Huisvrouw worden
zaterdag 1 december 2018 19:07
Wij hebben de beslissing genomen dat ik thuis blijf voor de kinderen en huisvrouw zal worden. Deze beslissing hebben wij echter al een jaar eerder genomen. Ik ben dus al een jaar thuis, had ook geen vaste job toen. Ik ben 27, mijn vriend is 38 en heeft een goede job. Financieel is dit geen enkel probleem. Alleen zit ik echter met enkele twijfels/vragen die sinds kort de kop op steken.
- Stel nu, na een hele lange tijd, dat één van ons twee een punt zet achter onze relatie. Wij zijn dit niet van plan maar zeg nooit nooit. Wat blijft er dan nog over voor mij (de huisvrouw)? Aangezien ik niet heb gewerkt en dus geen pensioen zal hebben.
- Wij weten absoluut niks af van trouwen (gezien de situatie gaan we sowieso trouwen). Welke huwelijksregeling zou het beste zijn voor een huisvrouw? Ik vermoed trouwen met gemeenschappelijke goederen? Is er iets wat wij zeker moeten regelen wil ik niet na een scheiding/overlijden met niets achter blijven?
En merken de dames die al langere tijd huisvrouw zijn op dat ze een zwakkere positie hebben tov hun werkende partner? Bijv in discussie’s. Mijn ouders vinden dat niet werkende en wel werkende partners nooit 100% gelijkwaardig zullen zijn.
- Stel nu, na een hele lange tijd, dat één van ons twee een punt zet achter onze relatie. Wij zijn dit niet van plan maar zeg nooit nooit. Wat blijft er dan nog over voor mij (de huisvrouw)? Aangezien ik niet heb gewerkt en dus geen pensioen zal hebben.
- Wij weten absoluut niks af van trouwen (gezien de situatie gaan we sowieso trouwen). Welke huwelijksregeling zou het beste zijn voor een huisvrouw? Ik vermoed trouwen met gemeenschappelijke goederen? Is er iets wat wij zeker moeten regelen wil ik niet na een scheiding/overlijden met niets achter blijven?
En merken de dames die al langere tijd huisvrouw zijn op dat ze een zwakkere positie hebben tov hun werkende partner? Bijv in discussie’s. Mijn ouders vinden dat niet werkende en wel werkende partners nooit 100% gelijkwaardig zullen zijn.
maandag 10 december 2018 14:10
Zoiets beslis je niet in je eentje. Als de partner het niet ziet zitten, gebeurt het neem ik aan niet.Ikigai schreef: ↑09-12-2018 19:00Ik heb nog nagedacht over die vrijheid van vrouwen om huismoeder te worden.
Wat ik er zo wrang aan vind, is dat je met jouw vrijheid, de vrijheid van je partner zeer beperkt. Ik snap niet goed dat je iemand waarvan je houdt in zo'n situatie brengt, alleen maar zodat jij je lekker 'vrij' kunt voelen.
Er zijn genoeg mensen (bijvoorbeeld met een eigen bedrijf of een hoge functie in het bedrijfsleven) die juist heel veel willen blijven werken en voor wie het juist fijn is als de partner thuis is en alles regelt en het huishouden doet. Zo heeft de werkende júist ook meer vrijheid, omdat hij/zij buiten het werk om niet veel meer hoeft te doen.
Mijn man verzucht ook wel eens dat hij het wel fijn zou vinden als ik zou stoppen met werken (heb al eens een tijdje thuis gezeten na een reorganisatie). Ik wil dat zelf niet, maar ik kan me voorstellen dat het voor een (veel) werkende partner ook juist heel fijn is.
maandag 10 december 2018 14:10
maandag 10 december 2018 14:57
pamelacourson schreef: ↑10-12-2018 14:10Mijn man verzucht ook wel eens dat hij het wel fijn zou vinden als ik zou stoppen met werken (heb al eens een tijdje thuis gezeten na een reorganisatie). Ik wil dat zelf niet, maar ik kan me voorstellen dat het voor een (veel) werkende partner ook juist heel fijn is.
Vriend en ik werken allebei fulltime en doen dus ieder de helft van het huishouden/ diverse klusjes/ gezeik met monteurs etc. Ik zeg ook wel eens dat vriend gerust minder mag werken om meer in het huishouden te doen en hij zegt wel eens hetzelfde tegen mij. Gevolg is dat we allebei fulltime blijven werken zodat we allebei niet meer in het huishouden hoeven te doen.
maandag 10 december 2018 17:24
Juist met een eigen bedrijf is het fijn om een vangnet te hebben. Dat je op je bek kan gaan, zonder direct op straat te staan met je gezin.pamelacourson schreef: ↑10-12-2018 14:10Zoiets beslis je niet in je eentje. Als de partner het niet ziet zitten, gebeurt het neem ik aan niet.
Er zijn genoeg mensen (bijvoorbeeld met een eigen bedrijf of een hoge functie in het bedrijfsleven) die juist heel veel willen blijven werken en voor wie het juist fijn is als de partner thuis is en alles regelt en het huishouden doet. Zo heeft de werkende júist ook meer vrijheid, omdat hij/zij buiten het werk om niet veel meer hoeft te doen.
Mijn man verzucht ook wel eens dat hij het wel fijn zou vinden als ik zou stoppen met werken (heb al eens een tijdje thuis gezeten na een reorganisatie). Ik wil dat zelf niet, maar ik kan me voorstellen dat het voor een (veel) werkende partner ook juist heel fijn is.
En hoe fijn is het eigenlijk als je gaat scheiden en je partner beland in de bijstand? Dat wil je toch niet voor je kinderen?
Als je iemand wil die je huis schoonmaakt moet je geen relatie beginnen, dan huur je een schoonmaker in.
maandag 10 december 2018 17:28
Het lag er destijds aan waar je woonde. Mijn moeder woonde in een klein dorp, waar alle vrouwen stopte met werken tot de kinderen naar school gingen (velen hebben zelfs nooit gewerkt, babyboomers). Mijn moeder stopte dus ook, maar kon wel afspraken met haar baas maken dat ze terug mocht komen zodra de jongste naar school ging. Dat heeft ze gedaan en daarna heeft ze tot haar pensionering fulltime gewerkt.
En nee ze hoefde niet te stoppen.Mijn schoonmoeder woonde in de stad en daar was wel opvang beschikbaar. Zij is doorgegaan met vier dagen in de week werken.
maandag 10 december 2018 17:46
Mwah.. hoeft ook nog niet alles te zeggen. Vriend en ik komen beide uit een klein dorp (verschillende dorpen in dezelfde gemeente). Mijn schoonmoeder is gestopt met werken en mijn moeder niet. Toen ik klein was kwamen grootouders oppassen, toen ik ouder was ‘huurden’ mijn ouders een oppas in voor tussen de middag en na school.Ikigai schreef: ↑10-12-2018 17:28Het lag er destijds aan waar je woonde. Mijn moeder woonde in een klein dorp, waar alle vrouwen stopte met werken tot de kinderen naar school gingen (velen hebben zelfs nooit gewerkt, babyboomers). Mijn moeder stopte dus ook, maar kon wel afspraken met haar baas maken dat ze terug mocht komen zodra de jongste naar school ging. Dat heeft ze gedaan en daarna heeft ze tot haar pensionering fulltime gewerkt.
Mijn schoonmoeder woonde in de stad en daar was wel opvang beschikbaar. Zij is doorgegaan met vier dagen in de week werken.
maandag 10 december 2018 18:03
Moet je wel ouders hebben die 5 dagen willen oppassen. Mijn moeder had de keuze of fulltime werken of niet.lilguinea schreef: ↑10-12-2018 17:46Mwah.. hoeft ook nog niet alles te zeggen. Vriend en ik komen beide uit een klein dorp (verschillende dorpen in dezelfde gemeente). Mijn schoonmoeder is gestopt met werken en mijn moeder niet. Toen ik klein was kwamen grootouders oppassen, toen ik ouder was ‘huurden’ mijn ouders een oppas in voor tussen de middag en na school.
maandag 10 december 2018 18:11
Klopt in veel gevallen was dat zo. In overheidsdienst was ontslag verplicht tot 1955
https://isgeschiedenis.nl/nieuws/de-mot ... uwde-vrouw
Daarna hoefde ontslag niet meer, maar mocht het wel en het was erg gebruikelijk. Pas in 1973 werd het verboden.
https://m.managementboek.nl/boekblog/column/5631
Maar ook daarna moest het blijven werken nog wel eens bevochten worden. Schoonmoeder heeft een ontslagbrief ivm haar trouwen nog liggen, aangevochten en gewonnen.
Ze heeft nog een ontslagbrief van toen ze zwanger was. Ook aangevochten en ook gewonnen.
Mijn moeder is wel gestopt en tenonder gegaan aan een bore out.
kleinezon wijzigde dit bericht op 10-12-2018 18:22
18.78% gewijzigd
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
maandag 10 december 2018 18:20
maandag 10 december 2018 18:38
Wat ik al eerder zei, dat moet dan wel kunnen. De werkgever van mijn moeder zei gewoon 5 dagen, of anders niet.
Mijn opa en oma wilde best eens een middagje oppassen, maar niet vijf dagen per week. Zij hadden ook hun eigen leven.
maandag 10 december 2018 18:46
Dan is het aan je moeder om ja te zeggen. Ze kan ook ergens anders solliciteren.
maandag 10 december 2018 19:14
Nou fijn, ben je eindelijk uit de kinderen en heb je tijd om wat voor jezelf te doen, kan je de halve week verplicht als oppas fungeren...
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
maandag 10 december 2018 19:19
Ja zeggen was geen optie, ze wilde haar kinderen niet aan hun lot achterlaten. Het was een keuze om enkele jaren thuis te blijven met ons en haar vaste contract te behouden.watdachtjehiervan schreef: ↑10-12-2018 18:46Dan is het aan je moeder om ja te zeggen. Ze kan ook ergens anders solliciteren.
Uiteindelijk heeft ze alsnog ruim 40 jaar voor deze zelfde werkgever gewerkt. En al die jaren fulltime.
maandag 10 december 2018 19:38
Zijn die grootouders toch zelf bij? Mijn schoonouders passen ook gemiddeld 4 dagen per week op. Niet alleen als de ouders van het kind werken, maar ook als ze een dagje op stap willen, naar een feestje etc. Krankzinnig als je het mij vraagt, maar mijn schoonouders hebben verder weinig omhanden dus doen niks liever.
maandag 10 december 2018 19:49
Doen ze écht niks liever of voelen ze een bepaalde verplichting? Want dat probleem neemt ook toe. Grootouders die heel ruimhartig bij het eerste kleinkind zeiden "Tuurlijk, breng maar, geweldig", maar toen kwam het 2e, het 3e, het 4e en werd er hetzelfde van hen verwacht. Resultaat is dat de grootouders dan nauwelijks nog tijd voor zichzelf hebben, de biljartclub op dinsdag kan niet meer, want dan komt Fleurtje, de kaartclub op donderdag kan niet meer, want dan komt Martijntje, het middagje spontaan de stad in met vrienden of vriendinnen kan niet meer, want Sophietje staat om half één op de stoep... enz. Ik vind het niet kunnen, mensen die hun aandeel al ruimschoots hebben geleverd in het opvoeden van kinderen, ook nog eens structureel op te zadelen met de kleinkinderen.Cafetière schreef: ↑10-12-2018 19:38Zijn die grootouders toch zelf bij? Mijn schoonouders passen ook gemiddeld 4 dagen per week op. Niet alleen als de ouders van het kind werken, maar ook als ze een dagje op stap willen, naar een feestje etc. Krankzinnig als je het mij vraagt, maar mijn schoonouders hebben verder weinig omhanden dus doen niks liever.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
maandag 10 december 2018 20:04
pejeka schreef: ↑10-12-2018 19:49Doen ze écht niks liever of voelen ze een bepaalde verplichting? Want dat probleem neemt ook toe. Grootouders die heel ruimhartig bij het eerste kleinkind zeiden "Tuurlijk, breng maar, geweldig", maar toen kwam het 2e, het 3e, het 4e en werd er hetzelfde van hen verwacht. Resultaat is dat de grootouders dan nauwelijks nog tijd voor zichzelf hebben, de biljartclub op dinsdag kan niet meer, want dan komt Fleurtje, de kaartclub op donderdag kan niet meer, want dan komt Martijntje, het middagje spontaan de stad in met vrienden of vriendinnen kan niet meer, want Sophietje staat om half één op de stoep... enz. Ik vind het niet kunnen, mensen die hun aandeel al ruimschoots hebben geleverd in het opvoeden van kinderen, ook nog eens structureel op te zadelen met de kleinkinderen.
Uh, natuurlijk willen ze dat zelf.
Mijn moeder heeft op mijn kinderen gepast. Mijn vader werkte nog een mijn moeder vond het geweldig. Voordat mijn eerste geboren werd paste ze op de kinderen van mijn vriendin. Gewoon omdat ze het echt oprecht heel leuk vond.
maandag 10 december 2018 20:15
Dat heb ik ze als baby niet gevraagd. Vanaf dat ik naar school ging kwam er een gastouder thuis en ging mijn zusje naar het speciaal kdv, toen pasten grootouders op in geval van nood.
maandag 10 december 2018 20:38
Heb je de nieuwsbrieven gemist?
In brief 1 stond het verhaal van een stel dat eindelijk kinderen kreeg en lekker fulltime ging werken zodat ze hun kinderen gnagnagna als straf voor hun dramatische jeugd bij hun ouders dumpen. Werd gelijk een trend.
In brief 2 stonden de verhalen van al die ouders die hun kinderen de hele tijd maar op kinderdagverblijven en bij andere wildvreemden gedumpt hebben en niet kunnen wachten tot ze eindelijk kleinkinderen krijgen zodat ze eindelijk eens een poepluier, spuugdoekje en rolschaats van dichtbij kunnen zien.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 10 december 2018 20:42
Bij ons passen de opa's en oma's uit liefde op. Ze doen het echt heel graag. Dat weet ik zeker, omdat er even sprake was dat we de vaste dag moesten stopzetten. Mijn schoonvader zat nog net niet te huilen (serieus) toen we hem dat nieuws kwamen brengen.pejeka schreef: ↑10-12-2018 19:49Doen ze écht niks liever of voelen ze een bepaalde verplichting? Want dat probleem neemt ook toe. Grootouders die heel ruimhartig bij het eerste kleinkind zeiden "Tuurlijk, breng maar, geweldig", maar toen kwam het 2e, het 3e, het 4e en werd er hetzelfde van hen verwacht. Resultaat is dat de grootouders dan nauwelijks nog tijd voor zichzelf hebben, de biljartclub op dinsdag kan niet meer, want dan komt Fleurtje, de kaartclub op donderdag kan niet meer, want dan komt Martijntje, het middagje spontaan de stad in met vrienden of vriendinnen kan niet meer, want Sophietje staat om half één op de stoep... enz. Ik vind het niet kunnen, mensen die hun aandeel al ruimschoots hebben geleverd in het opvoeden van kinderen, ook nog eens structureel op te zadelen met de kleinkinderen.
Gelukkig konden we uiteindelijk een andere oplossing vinden.
maandag 10 december 2018 22:29
Zoiets gaat toch in overleg lijkt me? Ben gek op mijn kleindochter, zou best structureel op willen passen, maar dat gaat niet, werk 5 dagen in de week. Wij hebben van te voren wel altijd verteld dat we dat niet gaan doen, maar als het zo eens voor komt neem ik er met alle liefde een dagje vrij voor.
die ik wilde bestaat al...
maandag 10 december 2018 22:35
Nee hoor, die doen maar alsof. Onder dwang van ouders.
In het begin gebruikte ik het waterkanon (straal borstvoeding goed mikken of een spuitluier ín de luier voorzien en daarmee mikken), later liet in mijn kinderen gewoon achter op de stoep. Zonder zakdoekjes uiteraard, voor het dramatische druipneuseffect.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
