Geld & Recht
alle pijlers
Moeder kind partner verbiedt omgang
dinsdag 11 februari 2020 20:10
Beste lezers,
Twijfel of dit topic bij relaties of bij recht moet, maar ik probeer het hier.
Mijn partner en ik zijn 1,5 jaar samen. Hij heeft een zoon van elf jaar en ik ook, van zes jaar. Mijn partner heeft een weekendregeling. Bij mijn zoon is het omgekeerd.
Mijn partner is inmiddels vijf jaar bij zijn ex weg. Zij heeft ook een nieuw gezin, haar eigen zoon en twee dochters van de nieuwe partner.
Toen wij samen waren hebben we meerdere malen voorgesteld om kennis te maken met zijn ex. Dit wilde ze niet. Zij heeft tot en met een paar maand terug aangegeven dat ze onze relatie niet serieus genoeg daarvoor vond.
Aangezien we altijd samen zijn, met en zonder kinderen, hebben we samen een huis gekocht. Mijn partner en zijn ex hadden altijd al een hele moeizame relatie, maar sinds die tijd gaat ze helemaal los. Ze pakt alles aan om omgang met zijn zoon te verbieden. Ze zegt dat hun zoon een hekel aan mij heeft, zelfs bang voor mij is. Ze zegt constant dat hij wordt achtergesteld. Ze ziet zelfs een post op instagram (niets geks, bikini op het strand met een biertje) als reden om hem dan weer te melden dat mijn partner zijn kind niet mag ophalen. Ze kent mij niet eens. Ik ben hoogopgeleid en heb een goede baan. Ik ben een niet perfecte, maar lieve, gezellige moeder en mijn zoon is lief en goed opgevoed. Ik heb zelf nul problemen met mijn eigen expartner. Zoon van partner gaat ook graag met mij alleen leuke dingen doen.
Ondertussen is dit ook niet heel best voor onze relatie natuurlijk. Ik vind dat mijn partner zich hierin vrij slap opstelt. Hij had het al eerder hogerop moeten zoeken. Ik snap wel dat hij bang is dat hij zijn kind kwijtraakt, punt is daarmee in mijn ogen dat dat helemaal niet kan. Ik denk ook dat zijn zoon hier toch ook wel veel van meekrijgt.
Heeft zij een poot om op te staan? Hebben jullie tips wat wij kunnen doen? Zijn er mediators/gezincoaches die hierin een rol kunnen spelen? Ik zou hem graag steunen hierin, maar ik merk dat het mij ook boos maakt. Ik ben de oorzaak van dit gedoe terwijl ik nooit iets fout heb gedaan.
Twijfel of dit topic bij relaties of bij recht moet, maar ik probeer het hier.
Mijn partner en ik zijn 1,5 jaar samen. Hij heeft een zoon van elf jaar en ik ook, van zes jaar. Mijn partner heeft een weekendregeling. Bij mijn zoon is het omgekeerd.
Mijn partner is inmiddels vijf jaar bij zijn ex weg. Zij heeft ook een nieuw gezin, haar eigen zoon en twee dochters van de nieuwe partner.
Toen wij samen waren hebben we meerdere malen voorgesteld om kennis te maken met zijn ex. Dit wilde ze niet. Zij heeft tot en met een paar maand terug aangegeven dat ze onze relatie niet serieus genoeg daarvoor vond.
Aangezien we altijd samen zijn, met en zonder kinderen, hebben we samen een huis gekocht. Mijn partner en zijn ex hadden altijd al een hele moeizame relatie, maar sinds die tijd gaat ze helemaal los. Ze pakt alles aan om omgang met zijn zoon te verbieden. Ze zegt dat hun zoon een hekel aan mij heeft, zelfs bang voor mij is. Ze zegt constant dat hij wordt achtergesteld. Ze ziet zelfs een post op instagram (niets geks, bikini op het strand met een biertje) als reden om hem dan weer te melden dat mijn partner zijn kind niet mag ophalen. Ze kent mij niet eens. Ik ben hoogopgeleid en heb een goede baan. Ik ben een niet perfecte, maar lieve, gezellige moeder en mijn zoon is lief en goed opgevoed. Ik heb zelf nul problemen met mijn eigen expartner. Zoon van partner gaat ook graag met mij alleen leuke dingen doen.
Ondertussen is dit ook niet heel best voor onze relatie natuurlijk. Ik vind dat mijn partner zich hierin vrij slap opstelt. Hij had het al eerder hogerop moeten zoeken. Ik snap wel dat hij bang is dat hij zijn kind kwijtraakt, punt is daarmee in mijn ogen dat dat helemaal niet kan. Ik denk ook dat zijn zoon hier toch ook wel veel van meekrijgt.
Heeft zij een poot om op te staan? Hebben jullie tips wat wij kunnen doen? Zijn er mediators/gezincoaches die hierin een rol kunnen spelen? Ik zou hem graag steunen hierin, maar ik merk dat het mij ook boos maakt. Ik ben de oorzaak van dit gedoe terwijl ik nooit iets fout heb gedaan.
anoniem_280725 wijzigde dit bericht op 11-02-2020 20:17
Reden: Stomme typefout
Reden: Stomme typefout
0.05% gewijzigd
vrijdag 14 februari 2020 13:28
Ik zou het als vader zijnde hier niet bij laten zitten en JGT bellen. Dan maar een slechte band met ex. Het is niet ok je kind weg te houden bij de vader omdat je de nieuwe partner om 1 of andere reden niet mag. Maar dat zou ik wel bij vader laten! Niet je daarin mengen TO, dat is niet jouw rol. Alleen steunen waar dit kan. Hij moet er zelf moeite voor willen doen. Hij kan op z'n minst met z'n kind in overleg, hoe het voor hem is en waar kind behoefte aan heeft. Wie weet wil kind ook echt liever alleen met papa afspreken! Daar zou ik dan ook naar handelen, hoe vervelend dit ook is voor jou TO. Luister naar zoon en voeg je naar zijn omgangswensen zolang die redelijk zijn, dat is wat een vader en moeder horen te doen als ze niet meer samen zijn.
Als moeder zelfs dwars ligt bij gezellige dates met alleen papa, waarbij zoon ook heeft aangegeven dat leuk te vinden, is er helemaal reden aan alle bellen te trekken. Dat is alles behalve redelijk.
Als moeder zelfs dwars ligt bij gezellige dates met alleen papa, waarbij zoon ook heeft aangegeven dat leuk te vinden, is er helemaal reden aan alle bellen te trekken. Dat is alles behalve redelijk.
