Geld & Recht
alle pijlers
moet ze nog naar haar vader?
dinsdag 24 augustus 2010 om 06:29
Ik heb 3 kinderen waarvan de oudste 2 uit mijn eerste huwelijk zijn. Nu is mijn oudste dochter 11 jaar en ik merk dat ze stees minder graag een weekend naar papa gaat. Niet omdat ze papa niet lief of leuk meer vindt maar ze wil gewoon liever thuis slapen. Haar vader woont maar een paar straten verder en ze kan/mag er zo vaak heen als ze zelf wil. Het is gewoon dat ze gaat puberen (ze wordt 12) en graag in haar eigen omgeving wil blijven waar ze met haar vriendinnetjes uit de straat kan spelen en haar eigen ding wil doen. Ze durft dit zelf niet aanhangig te maken bij papa.
Als een kind 12 is mag het zelf weten bij wie het wil wonen maar geldt dat ook voor de omgangsregeling?
Als een kind 12 is mag het zelf weten bij wie het wil wonen maar geldt dat ook voor de omgangsregeling?
dinsdag 24 augustus 2010 om 08:46
quote:TheEmpress schreef op 24 augustus 2010 @ 08:39:
Dwang lijkt me enigzins overdreven.
Ik vind juist dat kinderen moeten leren dat 'geen zin' geen reden is om het daadwerkelijk niet meer te hoeven. Zeker niet als het om zulke belangrijke dingen gaat, zoals de omgang met haar vader. Daarbij komt ze aanzetten met een kulreden, namelijk dat ze (een paar straten verder) niet makkelijk haar eigen ding kan doen met vriendinnen uit de straat.
Ze kan ook daar een oplossing voor verzinnen, lijkt me constructiever, ook voor in de toekomst.
Juist omdat ze aan het begin van haar puberteit staat, zou het prima zijn om als ouders (moeder én vader) te helpen leren dat je sommige dingen nu eenmaal niet voor het kiezen / bepalen hebt. Als ik toch alleen maar de dingen hoefde te doen die ik leuk zou vinden...... wat een wereld zou dat zijn! Wanneer mag dit meisje hier achter komen, dat soms niet alles gaat zoals jij het op dat moment wilt? Als ze uiteindelijk op eigen benen gaat staan? Of is het handig om dit al een beetje te ervaren in de beschermde omgeving van je ouders?
Dwang lijkt me enigzins overdreven.
Ik vind juist dat kinderen moeten leren dat 'geen zin' geen reden is om het daadwerkelijk niet meer te hoeven. Zeker niet als het om zulke belangrijke dingen gaat, zoals de omgang met haar vader. Daarbij komt ze aanzetten met een kulreden, namelijk dat ze (een paar straten verder) niet makkelijk haar eigen ding kan doen met vriendinnen uit de straat.
Ze kan ook daar een oplossing voor verzinnen, lijkt me constructiever, ook voor in de toekomst.
Juist omdat ze aan het begin van haar puberteit staat, zou het prima zijn om als ouders (moeder én vader) te helpen leren dat je sommige dingen nu eenmaal niet voor het kiezen / bepalen hebt. Als ik toch alleen maar de dingen hoefde te doen die ik leuk zou vinden...... wat een wereld zou dat zijn! Wanneer mag dit meisje hier achter komen, dat soms niet alles gaat zoals jij het op dat moment wilt? Als ze uiteindelijk op eigen benen gaat staan? Of is het handig om dit al een beetje te ervaren in de beschermde omgeving van je ouders?
dinsdag 24 augustus 2010 om 08:52
Ik zou niet verplichten, dat werkt meestal alleen maar averechts. Wel lijkt het me een goed plan om eens met haar te gaan praten wat er aan de hand is, dan kan je ook beter beoordelen wat wel/niet te doen. Uiteraard ook met vader bespreken, want wat wil hij en misshcien moet vader wel met dochter erover praten of met z'n drieen. Ik zou in elk geval niet dwingen, denk dat ze er dan meer een hekel aan krijgt.
dinsdag 24 augustus 2010 om 08:53
quote:mormeltje08 schreef op 24 augustus 2010 @ 06:29:
Als een kind 12 is mag het zelf weten bij wie het wil wonen maar geldt dat ook voor de omgangsregeling?Correctie: als een kind 12 is, mag hij zijn stem laten horen en mag hij dus vertellen waar hij het liefste wil wonen. Dat betekent dat hij bijvoorbeeld voor een zitting bij de kinderrechter ook gehoord zal worden. Ditzelfde geldt voor een (door de kinderrechter bepaalde) omgangsregeling. Een kind bepaalt dus niet zélf waar hij wil wonen of hoe de omgangsregeling eruit ziet.
Als een kind 12 is mag het zelf weten bij wie het wil wonen maar geldt dat ook voor de omgangsregeling?Correctie: als een kind 12 is, mag hij zijn stem laten horen en mag hij dus vertellen waar hij het liefste wil wonen. Dat betekent dat hij bijvoorbeeld voor een zitting bij de kinderrechter ook gehoord zal worden. Ditzelfde geldt voor een (door de kinderrechter bepaalde) omgangsregeling. Een kind bepaalt dus niet zélf waar hij wil wonen of hoe de omgangsregeling eruit ziet.
dinsdag 24 augustus 2010 om 08:54
Ik vind trouwens dat leren dat je sommige dingen niet voor het kiezen hebt op andere manieren kan leren, zoals de regels naleven etc. Het gevoel om bij haar vader te slapen kan je niet afdwingen, ik denk dat je dat nooit moet forceren, omdat het dan tegen gaat staan. Bij je vader slapen moet ook geen regel zijn, dat doe je omdat je het fijn vind bij je vader te zijn.
dinsdag 24 augustus 2010 om 08:57
quote:_MAR_ schreef op 24 augustus 2010 @ 08:54:
Ik vind trouwens dat leren dat je sommige dingen niet voor het kiezen hebt op andere manieren kan leren, zoals de regels naleven etc. Het gevoel om bij haar vader te slapen kan je niet afdwingen, ik denk dat je dat nooit moet forceren, omdat het dan tegen gaat staan. Bij je vader slapen moet ook geen regel zijn, dat doe je omdat je het fijn vind bij je vader te zijn.
En als de ouders nou niet gescheiden waren? Was thuis slapen dan ook iets wat geen regel moet zijn, maar wat je doet omdat je het fijn vindt om thuis te slapen?
Ik denk dat er heel wat pubermeiden opeens niet meer thuis slapen dan hoor...
Bovendien is een convenant / omgangsregeling echt wel iets op het niveau van regels / afspraken waar een kind van haar leeftijd simpelweg nog niets over te zeggen heeft. Elf jaar! Dat is randje basisschool / middelbare school.
Ik vind trouwens dat leren dat je sommige dingen niet voor het kiezen hebt op andere manieren kan leren, zoals de regels naleven etc. Het gevoel om bij haar vader te slapen kan je niet afdwingen, ik denk dat je dat nooit moet forceren, omdat het dan tegen gaat staan. Bij je vader slapen moet ook geen regel zijn, dat doe je omdat je het fijn vind bij je vader te zijn.
En als de ouders nou niet gescheiden waren? Was thuis slapen dan ook iets wat geen regel moet zijn, maar wat je doet omdat je het fijn vindt om thuis te slapen?
Ik denk dat er heel wat pubermeiden opeens niet meer thuis slapen dan hoor...
Bovendien is een convenant / omgangsregeling echt wel iets op het niveau van regels / afspraken waar een kind van haar leeftijd simpelweg nog niets over te zeggen heeft. Elf jaar! Dat is randje basisschool / middelbare school.
dinsdag 24 augustus 2010 om 08:58
quote:_MAR_ schreef op 24 augustus 2010 @ 08:54:
Ik vind trouwens dat leren dat je sommige dingen niet voor het kiezen hebt op andere manieren kan leren, zoals de regels naleven etc. Het gevoel om bij haar vader te slapen kan je niet afdwingen, ik denk dat je dat nooit moet forceren, omdat het dan tegen gaat staan. Bij je vader slapen moet ook geen regel zijn, dat doe je omdat je het fijn vind bij je vader te zijn.Volledig mee eens, en ik zou me eerst gaan verdiepen in de beweegredenen van mijn kind, en dan beslissen wat verder te doen.
Ik vind trouwens dat leren dat je sommige dingen niet voor het kiezen hebt op andere manieren kan leren, zoals de regels naleven etc. Het gevoel om bij haar vader te slapen kan je niet afdwingen, ik denk dat je dat nooit moet forceren, omdat het dan tegen gaat staan. Bij je vader slapen moet ook geen regel zijn, dat doe je omdat je het fijn vind bij je vader te zijn.Volledig mee eens, en ik zou me eerst gaan verdiepen in de beweegredenen van mijn kind, en dan beslissen wat verder te doen.
dinsdag 24 augustus 2010 om 08:58
TO, ik ben benieuw of je ex het herkent als je het er met hem over hebt. Kinderen draaien vaak ook nog heel rap bij als ze eenmaal in de situatie zitten waartegen ze aan hebben lopen hikken en kunnen het dan alsnog prima naar hun zin hebben. Misschien denk jij wel dat je dochter het erger vindt dan werkelijk het geval is/ze bij haar vader laat zien. Ik zou het dus gewoon eens aankaarten bij je ex.
dinsdag 24 augustus 2010 om 09:00
dinsdag 24 augustus 2010 om 09:01
quote:mormeltje08 schreef op 24 augustus 2010 @ 06:29:
Ze durft dit zelf niet aanhangig te maken bij papa.
Je OP wekt bij mij eerlijk gezegd de indruk dat je het wel prima zou vinden als je dochter niet meer bij haar vader zou slapen. Daarmee lijkt het erop dat het wellicht ook jóuw wens is. Mocht dit niet kloppen, dan is bovenstaande gequote regel volgens mij belangrijk. Een meisje van 11 mag mijns inziens meer en meer gaan leren zelf dingen bespreekbaar te maken. Als ze graag met haar vriendinnetjes wil blijven spelen als ze bij haar vader is, maar niet helemaal weet hóe, moet ze dát gaan bespreken met haar vader. Daar zou jíj een rol in moeten spelen als ze dit wel aan jou vertelt. Je kunt het zelfs nog samen met haar vertellen aan haar vader, maar de clou moet volgens mij zijn dat zij/jullie een oplossing zoeken in plaats van de situatie uit de weg te gaan (door nooit meer bij vader te slapen). Bijvoorbeeld: vader hoort van dochter dat zij dit wil en kan dan bijvoorbeeld expliciet aangeven dat dochter een vriendin kan uitnodigen om daar te spelen of daar te komen eten, etc.
Ze durft dit zelf niet aanhangig te maken bij papa.
Je OP wekt bij mij eerlijk gezegd de indruk dat je het wel prima zou vinden als je dochter niet meer bij haar vader zou slapen. Daarmee lijkt het erop dat het wellicht ook jóuw wens is. Mocht dit niet kloppen, dan is bovenstaande gequote regel volgens mij belangrijk. Een meisje van 11 mag mijns inziens meer en meer gaan leren zelf dingen bespreekbaar te maken. Als ze graag met haar vriendinnetjes wil blijven spelen als ze bij haar vader is, maar niet helemaal weet hóe, moet ze dát gaan bespreken met haar vader. Daar zou jíj een rol in moeten spelen als ze dit wel aan jou vertelt. Je kunt het zelfs nog samen met haar vertellen aan haar vader, maar de clou moet volgens mij zijn dat zij/jullie een oplossing zoeken in plaats van de situatie uit de weg te gaan (door nooit meer bij vader te slapen). Bijvoorbeeld: vader hoort van dochter dat zij dit wil en kan dan bijvoorbeeld expliciet aangeven dat dochter een vriendin kan uitnodigen om daar te spelen of daar te komen eten, etc.
dinsdag 24 augustus 2010 om 09:02
Jammer dat het huis van haar vader voor haar geen thuis is, en dat het niet haar eigen omgeving is. Ze is misschien in het ene huis vaker dan in het andere huis waardoor het ene huis net iets meer thuis is dan het andere. Maar beide huizen zouden een thuis moeten zijn.
Ik vind dat je het feit dat ze x dagen per week met haar vader doorbrengt niet ter discussie moet stellen. Hooguit de plannibng en de verdeling ervan, maar zelfs dat misschien beter pas over een paar jaar. Ze is pas 11! Als je toestaat dat ze minder vaak gaat, wordt het huis van haar vader nog minder een thuis.
Ik vind dat je je dochter (en haar vader) moet stimuleren op zoek te gaan naar manieren waardoor ze zich meer thuis gaat voelen. Vaker haar vader bezoeken klinkt in dat kader veel logischer dan minder vaak. En als het maar een paar straten verderop is, dan moet ze haar vriendinnen en spullen maar meenemen als ze die anders zo mist.
Ik vind dat je het feit dat ze x dagen per week met haar vader doorbrengt niet ter discussie moet stellen. Hooguit de plannibng en de verdeling ervan, maar zelfs dat misschien beter pas over een paar jaar. Ze is pas 11! Als je toestaat dat ze minder vaak gaat, wordt het huis van haar vader nog minder een thuis.
Ik vind dat je je dochter (en haar vader) moet stimuleren op zoek te gaan naar manieren waardoor ze zich meer thuis gaat voelen. Vaker haar vader bezoeken klinkt in dat kader veel logischer dan minder vaak. En als het maar een paar straten verderop is, dan moet ze haar vriendinnen en spullen maar meenemen als ze die anders zo mist.
dinsdag 24 augustus 2010 om 09:02
quote:Zamirah schreef op 24 augustus 2010 @ 08:58:
[...]
Volledig mee eens, en ik zou me eerst gaan verdiepen in de beweegredenen van mijn kind, en dan beslissen wat verder te doen.Dat bedoel ik, want ik denk dat je dan juist met de band vader/dochter bezig bent, ipv de boel te negeren en gewoon zeggen JE MOET het is zo beslist.
[...]
Volledig mee eens, en ik zou me eerst gaan verdiepen in de beweegredenen van mijn kind, en dan beslissen wat verder te doen.Dat bedoel ik, want ik denk dat je dan juist met de band vader/dochter bezig bent, ipv de boel te negeren en gewoon zeggen JE MOET het is zo beslist.
dinsdag 24 augustus 2010 om 09:04
quote:Erwt schreef op 24 augustus 2010 @ 09:01:
[...]
Daar zou jíj een rol in moeten spelen als ze dit wel aan jou vertelt. Je kunt het zelfs nog samen met haar vertellen aan haar vader, maar de clou moet volgens mij zijn dat zij/jullie een oplossing zoeken in plaats van de situatie uit de weg te gaan (door nooit meer bij vader te slapen). Met dit stukje ben ik het helemaal eens!
[...]
Daar zou jíj een rol in moeten spelen als ze dit wel aan jou vertelt. Je kunt het zelfs nog samen met haar vertellen aan haar vader, maar de clou moet volgens mij zijn dat zij/jullie een oplossing zoeken in plaats van de situatie uit de weg te gaan (door nooit meer bij vader te slapen). Met dit stukje ben ik het helemaal eens!
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 24 augustus 2010 om 09:04
Een kind van 12 mag niet zelf beslissen waar hij/zij wil wonen. Een kind van 12 heeft inspraak en in de praktijk is het wel ze dat een rechter dat zwaar weegt. Overigens denk ik dat je het als ouders nooit zover moet laten komen.
In dit geval wonen de ouders heel dicht bij elkaar en kan de vader aangeven dat de regeling voor relatief weinig onrust zorgt. Grote kans ook dat een rechter hier ook in mee gaat. Een kind heeft recht op beide ouders en maximaal contact met beide ouders is van zeer groot belang. Ook als ze haar spullen en/of mama mist. Of dat het om een ander reden even moeilijk gaat. Omschakelen is altijd moeilijk maar je moet als ouder daar erg voorzichtig me omgaan. Er is ook een kans dat ze bij haar vader juist het tegenovergestelde zegt. Kinderen zijn erg loyaal en hebben vaak de neiging de ouders naar de mond te praten.
Even uit eigen ervaring:
Mijn dochter begon te huilen als ze met mij mee moest. Na veel praten en een gesprek met een vertrouwenspersoon bleek dat ze juist graag naar mij toe wilde maar mama had gezegd dat ze heel erg ongelukkig en alleen was als ze niet bij haar thuis was... Als mama een wens mocht doen dan zou ze wensen dat dochter noooooit meer naar papa ging...
In dit geval wonen de ouders heel dicht bij elkaar en kan de vader aangeven dat de regeling voor relatief weinig onrust zorgt. Grote kans ook dat een rechter hier ook in mee gaat. Een kind heeft recht op beide ouders en maximaal contact met beide ouders is van zeer groot belang. Ook als ze haar spullen en/of mama mist. Of dat het om een ander reden even moeilijk gaat. Omschakelen is altijd moeilijk maar je moet als ouder daar erg voorzichtig me omgaan. Er is ook een kans dat ze bij haar vader juist het tegenovergestelde zegt. Kinderen zijn erg loyaal en hebben vaak de neiging de ouders naar de mond te praten.
Even uit eigen ervaring:
Mijn dochter begon te huilen als ze met mij mee moest. Na veel praten en een gesprek met een vertrouwenspersoon bleek dat ze juist graag naar mij toe wilde maar mama had gezegd dat ze heel erg ongelukkig en alleen was als ze niet bij haar thuis was... Als mama een wens mocht doen dan zou ze wensen dat dochter noooooit meer naar papa ging...
dinsdag 24 augustus 2010 om 09:05
En juist omdat het bij geld en recht staat, vind ik dit raar.
Het komt niet op me over dat je een oplossing wil zoeken om de band tussen vader en dochter toch goed wil houden, maar dat je gaat zoeken naar een juridische tip zodat dochter in haar recht staat.
Het komt niet op me over dat je een oplossing wil zoeken om de band tussen vader en dochter toch goed wil houden, maar dat je gaat zoeken naar een juridische tip zodat dochter in haar recht staat.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 24 augustus 2010 om 09:10
Ik denk ook niet dat je moet zeggen "je MOET". Je kunt naar haar beweegredenen luisteren, maar tegelijkertijd de bezoekfrequentie aan haar vader niet ter discussie stellen (daarmee bedoel ook ook niet dat je expliciet moet zeggen "Nee, komt niets van in, staat niet ter discussie", want dan staat het eigenlijk al wel ter discussie) Je kunt beter samen met haar zoeken naar oplossingen voor de reden dat ze niet wil.
Je zegt dat de reden is dat ze liever thuis in haar eigen omgeving wil zijn, dan kan ze er beter voor zorgen dat ze zich bij haar vader bijna net zo thuis voelt als bij jou.
Je zegt dat de reden is dat ze liever thuis in haar eigen omgeving wil zijn, dan kan ze er beter voor zorgen dat ze zich bij haar vader bijna net zo thuis voelt als bij jou.
dinsdag 24 augustus 2010 om 09:12
quote:Maleficent schreef op 24 augustus 2010 @ 09:05:
En juist omdat het bij geld en recht staat, vind ik dit raar.
Het komt niet op me over dat je een oplossing wil zoeken om de band tussen vader en dochter toch goed wil houden, maar dat je gaat zoeken naar een juridische tip zodat dochter in haar recht staat.Ja, dat vind ik ook. En ik zou me maar zo kunnen voorstellen dat je dit signaal onbewust aan je dochter doorgeeft.
En juist omdat het bij geld en recht staat, vind ik dit raar.
Het komt niet op me over dat je een oplossing wil zoeken om de band tussen vader en dochter toch goed wil houden, maar dat je gaat zoeken naar een juridische tip zodat dochter in haar recht staat.Ja, dat vind ik ook. En ik zou me maar zo kunnen voorstellen dat je dit signaal onbewust aan je dochter doorgeeft.
dinsdag 24 augustus 2010 om 09:21
quote:nostradame schreef op 24 augustus 2010 @ 09:02:
Ik vind dat je het feit dat ze x dagen per week met haar vader doorbrengt niet ter discussie moet stellen. Hooguit de plannibng en de verdeling ervan, maar zelfs dat misschien beter pas over een paar jaar. Ze is pas 11! Als je toestaat dat ze minder vaak gaat, wordt het huis van haar vader nog minder een thuis.
Ik vind dat je je dochter (en haar vader) moet stimuleren op zoek te gaan naar manieren waardoor ze zich meer thuis gaat voelen. Vaker haar vader bezoeken klinkt in dat kader veel logischer dan minder vaak. En als het maar een paar straten verderop is, dan moet ze haar vriendinnen en spullen maar meenemen als ze die anders zo mist.
Inderdaad, eigenlijk zou dochter er vaker moeten komen dan minder vaak. Ik zou -als moeder zijnde- ervoor waken dat je dochter zich kan onttrekken aan datgene wat een band schept met haar vader. Stimuleer dit liever, zodat bij hem zijn net zo gewoon is als "thuis" zijn. Ik neem aan dat "thuis" bij jou is en dat ze bij jou veel vaker is?
Hoe zou jij het eigenlijk vinden als ze vaker bij haar vader is, waardoor zijn huis voor haar meer als "thuis" gaat voelen. Waardoor je dochter liever niet meer bij jou gaat logeren? En dat dat ook nog eens ondersteund wordt door pa?
Ik vind dat je het feit dat ze x dagen per week met haar vader doorbrengt niet ter discussie moet stellen. Hooguit de plannibng en de verdeling ervan, maar zelfs dat misschien beter pas over een paar jaar. Ze is pas 11! Als je toestaat dat ze minder vaak gaat, wordt het huis van haar vader nog minder een thuis.
Ik vind dat je je dochter (en haar vader) moet stimuleren op zoek te gaan naar manieren waardoor ze zich meer thuis gaat voelen. Vaker haar vader bezoeken klinkt in dat kader veel logischer dan minder vaak. En als het maar een paar straten verderop is, dan moet ze haar vriendinnen en spullen maar meenemen als ze die anders zo mist.
Inderdaad, eigenlijk zou dochter er vaker moeten komen dan minder vaak. Ik zou -als moeder zijnde- ervoor waken dat je dochter zich kan onttrekken aan datgene wat een band schept met haar vader. Stimuleer dit liever, zodat bij hem zijn net zo gewoon is als "thuis" zijn. Ik neem aan dat "thuis" bij jou is en dat ze bij jou veel vaker is?
Hoe zou jij het eigenlijk vinden als ze vaker bij haar vader is, waardoor zijn huis voor haar meer als "thuis" gaat voelen. Waardoor je dochter liever niet meer bij jou gaat logeren? En dat dat ook nog eens ondersteund wordt door pa?
dinsdag 24 augustus 2010 om 09:24
[quote]hollandsroem73 schreef op 24 augustus 2010 @ 09:04:
Een kind heeft recht op beide ouders en maximaal contact met beide ouders is van zeer groot belang.
Er is ook een kans dat ze bij haar vader juist het tegenovergestelde zegt. Kinderen zijn erg loyaal en hebben vaak de neiging de ouders naar de mond te praten.
Je haalt de woorden uit mijn mond!@
Een kind heeft recht op beide ouders en maximaal contact met beide ouders is van zeer groot belang.
Er is ook een kans dat ze bij haar vader juist het tegenovergestelde zegt. Kinderen zijn erg loyaal en hebben vaak de neiging de ouders naar de mond te praten.
Je haalt de woorden uit mijn mond!@
dinsdag 24 augustus 2010 om 09:30
laat ik het zo zeggen dat ik wel begrijp wat je dochter bedoelt alleen kan ik het niet uitleggen.
Ik heb zelf een bonusdochter (vind stiefdochter stom woordt) van net 13 en merk ook dat zij hier heel graag komt maar dat ze toch de laatste tijd wat vaker bij haar moeder is als ze bijvoorbeeld uitgaat (tienderdisco oid)...ze kwam hier altijd elk weekend en natuurlijk de vakanties de helft en dat is altijd zo geweest maar het wordt nu anders merk ik. Maar wij gaan er allemaal in mee. Wonen bij elkaar in de buurt en zeggen ook dat ze zelf mag weten wat ze doet. Natuurlijk zeggen wij dat wij het leuk zouden vinden dat ze hier is en haar moeder zegt dat ook maar als ze hier wil eten even spelen met broertje en zusjes en dat ze dan weer bij haar moeder slaapt dan mag dat ook. Een meisje in de puberteit wil toch het liefst haar moeder denk ik.
HIer gaat het perfect zoals het nu gaat en ze komt gewoon elk weekend nog maar moet er wel bij zeggen dat wij en haar moeder plus gezien heel goed met elkaar omgaan.
resultaat: een gelukkig puber die niet "hoeft"te kiezen en zich schuldig hoeft te voelen omdat ze een keer dit wil of dat wil...dus ik zeg: gewoon praten met jullie drieen (als de verstandshouding tenminste goed is) oja en ik moet erbij zeggen dat ze hier gewoon een eigen plekje heeft met haar spulletjes...maar omdat ze natuurlijk vaker bij har moeder is is dat meer haar thuis zeg maar wat ik ook logisch vindt.
Ik heb zelf een bonusdochter (vind stiefdochter stom woordt) van net 13 en merk ook dat zij hier heel graag komt maar dat ze toch de laatste tijd wat vaker bij haar moeder is als ze bijvoorbeeld uitgaat (tienderdisco oid)...ze kwam hier altijd elk weekend en natuurlijk de vakanties de helft en dat is altijd zo geweest maar het wordt nu anders merk ik. Maar wij gaan er allemaal in mee. Wonen bij elkaar in de buurt en zeggen ook dat ze zelf mag weten wat ze doet. Natuurlijk zeggen wij dat wij het leuk zouden vinden dat ze hier is en haar moeder zegt dat ook maar als ze hier wil eten even spelen met broertje en zusjes en dat ze dan weer bij haar moeder slaapt dan mag dat ook. Een meisje in de puberteit wil toch het liefst haar moeder denk ik.
HIer gaat het perfect zoals het nu gaat en ze komt gewoon elk weekend nog maar moet er wel bij zeggen dat wij en haar moeder plus gezien heel goed met elkaar omgaan.
resultaat: een gelukkig puber die niet "hoeft"te kiezen en zich schuldig hoeft te voelen omdat ze een keer dit wil of dat wil...dus ik zeg: gewoon praten met jullie drieen (als de verstandshouding tenminste goed is) oja en ik moet erbij zeggen dat ze hier gewoon een eigen plekje heeft met haar spulletjes...maar omdat ze natuurlijk vaker bij har moeder is is dat meer haar thuis zeg maar wat ik ook logisch vindt.
anoniem_98686 wijzigde dit bericht op 24-08-2010 09:40
Reden: wat vergeten...
Reden: wat vergeten...
% gewijzigd
Puck
