Ouders hebben schuld, wat nu..?

Bedankt voor je antwoord. En ja logisch, als je 19 bent gaan je inderdaad wel dingen opvallen in deze situaties.



Fijn dat je dat geld voor de jongste al veilig hebt gezet en ook fijn dat hij regelmatig bij jullie kan zijn.



Ik weet niet of de 22 in je nick je leeftijd is, maar je komt in elk geval heel weloverwogen en slim over. En ja loslaten van ouder(s) is moeilijk.....

ik heb ook van dat soort ouders. alleen de mijne wonen in het buitenland. gaat bergafwaarts sinds zomer 2008, maar ze doen er niets aan. ze zijn apetrots dat ze nu meer bijstand gaan ontvangen gezien er een wet is aangenomen daar om armoede tegen te gaan.

ik heb ze in het begin ook nog geld geleend. had ik nooit moeten doen. alleen maar meer wilden ze. ik heb toen nog wel een tijd spulletjes opgestuurd, maar dat wilden ze niet meer. aan t geld hadden ze veeeel meer (vader is alcoholist). maar dat heb ik een paar keer gedaan en toen zei mn vriend: ho en niet meer verder. toen dik 9 maanden geen enkel contact gehad. was zwaar, maar ook wel een opluchting. sinds afgelopen week weer een beetje contact, maar zeker niet over financien. dat moet ik gewoon loslaten. ik raad je daarom ook aan iig de financien los te laten. erfenis kan je verwerpen/benificair aanvaarden. schulden komen dan niet op jou en je broertjes.

meer als adviezen geven kun je niet en moet je zeker niet doen. ik werd er ook altijd op aangevallen als ik zei: ga hulp zoeken, of ik zoek de hulp wel jullie hoeven deze alleen te aanvaarden... uitgescholden werd ik dan. ik was immers een ondankbare dochter die nergens iets vanaf wist en ik moest mn ouders maar gewoon mijn spaarrekening geven...

dit heb ik niet gedaan, maar was wel zwaar. hun leven een leugen en willen iedereen daarin mee trekken. heel triest.

probeer iig een beetje op je broertjes te letten en hun steun te bieden.



heel veel sterkte toegewenst! mocht je je hart erover willen luchten, mag je me mailen als je wil.

Hoe zit het met je jongste broertje (7)?

Komt hij noodzakelijke dingen tekort, vermoed je? Denk aan kleding, eten, zekerheid van een dak boven het hoofd, schoolgeld kunnen betalen, etc. Denk ook aan vrij zijn van al te grote zorgen, van grote ruzies thuis, van verbaal of fysiek geweld ("afreageren"), van verslaving van ouders ("vermijden")?

In hoeverre maak je je zorgen om zijn welzijn?



Nare situatie!

Ben als de dood voor herkenning,maar vooruit:

Mijn ouders zitten in hetzelfde schuitje, ik heb ze al 3x een groot bedrag geleend,en nooit wat teruggekregen.

Ik durf er ook niet naar te vragen,want dan wordt mijn moeder hysterisch,en mijn vader heeft wel weer een smoes klaar.

Mijn grootste ergernis is,dat ze gewoon decadent door blijven leven,ipv mij eerst terug te betalen.

Gelukkig hebben ze geen thuiswonende kinderen meer.

Ik leef met je mee,ik slaap er ook al tijden niet van,en de relatie met mijn ouders wordt er ook niet beter op.

Je ouders zijn volwassen mensen, jij kunt ze niet helpen. Dat kunnen zij alleen zelf. Aan jou de vraag of jij het kutn opbrengen om kontakt te houden met deze mensen. Als de verplichting voortvloeit uit het feit dat het nu eenmaal je ouders zijn, dan kun je je afvragen of je dit kontakt wel aan moet houden. Misschien is tijdelijk afstand houden voor jou voor nu een mogelijkheid.



Wat je wel kunt doen is goed voor jezelf zorgen. Jij hebt problemen met hun levensstijle ne wat jij in het verleden hebt meegemaakt. Praat hierover met maatschappelijk werk of een psycholoog.

Heb vanuit werk veel van dit soort gevallen gezien en mensen gaan heel ver (te ver) om hun ouders of familie te helpen. Puur en alleen omdat het familie is. Ik zou adviseren om echt afstand te nemen en niet meer in te gaan op geldzaken. Zeker geen geld lenen! Als jij geld kunt missen zie het dan als een gift maar niet als een lening omdat je het toch niet terug zult krijgen. Bedenkt dat sommige mensen altijd geldproblemen zullen hebben hoeveel geld ze ook hebben of krijgen. Dit zijn volwassen mensen die heel goed weten dat er hulp beschikbaar is maar dit gewoon niet willen (In NL zijn er tal van mogelijkheden!). Probeer die keuze te accepteren en laat alles gewoon gebeuren. Het feit dat het huis nu te koop staat is niet iets waar jij iets mee moet doen. Zelfs als deurwaarders het huis leeghalen dien jij dit niet op te lossen. Op die manieren leren ze alleen dat problemen (zelf veroorzaakt) altijd wel worden opgelost en dat ze zelf niets hoeven doen.



Mijn advies is dus om je ouders los te laten. Richt je op je eigen toekomst en laat je daarin niet leiden door schuldgevoel of problemen van je ouders.



De enige die hulp verdienen zijn je broers. Praat regelmatig met hen en geeft daarin ook duidelijk aan wat er aan de hand is (dus ook aan de jongste). Probeer een goed voorbeeld te zijn en ze advies te geven over omgaan met geld en financieel volwassen worden. Bedenk dat ze van huis uit het verkeerde beeld hebben gekregen en dit later kunnen overnemen. Jij kunt ze hierin begeleiden (bv jeugdspaarrekening openen en afschriften bij jou thuis laten komen, leren om te sparen, advies over omgaan met geld en bijbaantjes etc).

Wat een herkenning!

Loop al 2 jaar rond met een schuld&schaamte gevoel.

Mijn vader was altijd de geslaagde directeur,maar ik wist wel beter.

Hij heeft mij als eerste in vertrouwen genomen over zijn schulden,en veel geld van me geleend.

Ik mocht hier niks over zeggen tegen mijn moeder,broer&zus.

Echt vreselijk,hij bleef de rijke vent uithangen tegenover iedereen ,maar ondertussen bij mij zielig komen doen&geld lenen.

Laatst is de bom gebarsten,toen ik me per ongeluk versprak moest hij met de billen bloot.

En je raadt het al,ik was de boosdoener met mijn grote mond.

Sindsdien doen ze of er niks aan de hand is, en durf ik mijn geld niet terug te vragen(wat hij waarschijnlijk ook niet heeft).

Heb dus geen idee hoe ze er nu voor staan,durf niks meer te vragen.

Heel pijnlijk allemaal,ik vertrouw mijn vader voor geen cent meer!

Kan er gelukkig niet over meepraten maar lijkt mij vreselijk, zeker omdat het om je eigen ouders gaat.



Voor iedereen hier met dit probleem een dikke

Ik heb niet alles gelezen maar ik werk in dit wereldje dus weet er ondertussen wel aardig wat van. Ten eerste, mensen met financiele problemen (zoals jouw ouders) moeten bij de gemeente aankloppen voor hulp.

Ze moeten dan natuurlijk wel hulp willen, het is natuurlijk ook niet niks, je moet echt met de billen bloot. Maar, willen ze uit deze situatie komen dan zullen ze wel moeten. Zolang ze zelf dat besef niet hebben, blijft het maar door kwakkelen met alle consequenties van dien.



Evt. erfenis altijd beneficiair aanvaarden (onder voorrecht van boedelbeschrijving).

jee wat naar.



Ook ik zeg: probeer voor jezelf te zorgen. Wellicht moet je je er gewoon helemaal niet mee bemoeien. Sommige mensen moeten heel hard onderuit gaan voordat ze hun problemen oplossen. Jouw ouders zijn kennelijk nog niet zover.



sterkte