Scheiden als thuisblijfmoeder

nou, ik vind dat als je niet zonder je man een reisje durft (mag?) te maken of zonder je man auto durft te rijden, dat je wel iets verkeerd doet.

Wat nou als de man in kwestie overlijdt? Zo'n vriendin heeft m'n moeder ook. Man ging dood en zij kon helemaal niks. manlief deed altijd de financiën, reed haar overal heen (ondnaks dat ze zelf een rijbewijs had), zocht dingen uit voor vakantie enzo.

Uiteindelijk heeft ze wel wat dingen geleerd om zelf te doen, maar in het donker autorijden buiten haar eigen regio durft ze nog steeds niet. Ik vind dat je jezelf dan enorm beperkt.

Ik zeg overigens niet dat alle tbm's zo zijn hoor, gelukkig niet. Dit is meer tbm old skool, dat je van de etiquette sowieso niks zonder manlief mocht doen.

Sommige van die vriendinnen durven best mee met een reisje zonder man, mara dat doen ze niet omdat manlief geen week voor zichzelf kan zorgen (kan niet koken en kleding wassen). Dat vind ik minstens zo erg, dat sommige mannen zo afhankelijk in het huishouden zijn.





Ik ga nu stoppen btw, want ik ga (jawel) werken.

quote:Manderley schreef op 14 oktober 2011 @ 08:39:

Dubio, bedankt dat je me er op wijst. Ik denk inderdaad vooral op de korte termijn. Dat komt ook omdat ik het liefst een vervolgstudie zou willen volgen, en daarna een eigen praktijk beginnen, zodat ik mijn werk kan combineren met mijn gezin.



En iedereen vind het woningbouw-bijstand verhaal belachelijk. De woningbouw ook. Maar omdat ex en ik een koophuis hebben hij een eigen bedrijf, wil de bijstand niet op voorhand de procedure starten. Ik moet eerst een andere woning/adres hebben. En dan is het nog afwachten of ik een uitkering krijg.



Er zijn genoeg vrouwen in een soortgelijke situatie die wel een uitkerig krijgen, maar ik niet. Ook de woningbouw vind het vreemd. Zij hebben ook nog gebeld met het uwv, maar die waren resoluut en het antwoord blijft nee.



Ik zou willen dat het niet zo was.



Zolang jullie beiden op hetzelfde adres wonen heb je inderdaad geen recht op bijstand. Dat is helemaal niet raar, want anders zouden duizenden gezinnen die in dezelfde woning wonen - ongeacht of ze nu wel of niet gaan scheiden - bijstand kunnen krijgen. De wet heeft de grens daar gelegd.



Indien je zelf een woning vindt of je ex de woning verlaat (is uiteraard ook een optie en lijkt mij makkelijker geregeld dan jij en de kinderen ergens anders naar toe) kan het zijn dat de bijstand in de vorm van een lening is als de waarde van jullie huis de hoogte van jullie hypotheek aanzienlijk overschrijdt.



Mochten jullie bijvoorbeeld spaargeld, vermogensverzekeringen en een jonge auto hebben dan kan het zijn dat je sowieso geen recht hebt op bijstand.



Ik zou dus vooral zoeken naar oplossingen in de vorm van werk.

quote:somana schreef op 14 oktober 2011 @ 12:48:

[...]





Nogmaals dit dus:

Ik denk dat het niet uitmaakt hoe jij voor je kinderen zorgt maar dat je altijd gebruik mag maken van de maatschappelijke opvang.



Ik ageer eerder tegen jouw lofzang op de tbm en hoe veel beter dat kennelijk allemaal is in jouw ogen dan een werkende moeder (vader maar weer eens buiten beschouwing latend) want jij kwam zo goed terecht. Hoe iemand terecht komt heeft in mijn ogen niet altijd te maken met een buitenshuiswerkende moeder ja dan wel nee.



Inderaad, fijn dat er maatschappelijke opvang is. Zeker!



Starshine, ik ken ze ook, die vrouwen. Ben blij dat mijn moeder in elk geval niet zo is. En natuurlijk zijn er ook zat tbm-ers die wél dat alles kunnen. Ben trouwens ook blij dat mijn váder niet zo is/was. Hij was een tijdje noodgedwongen tbp Kunnen niet veel mensen van mijn generatie zeggen, maar was voor mij niet raar



Over uitkering-huis.. mijn zus was een tijdje in het buitenland en zat in dezelfde vicieuze cirkel bij thuiskomst. Geen huis = geen bijstand = geen huis en ze had ook even geen baan. Dat loste zich gelukkig snel op. Tot die tijd was ik postadres

(en voordat dáár mensen moeilijk over gaan doen, terugkomen uit buitenland en dan maar gelijk bijstand aanvragen... ook voor solliciatie is een huis wel handig. Ze heeft er 2 of 3 weken mee overbrugd.)

ik vind dat dat ook het doel van de bijstand is. Tijdelijke overbrugging van een situatie. Hooguit een jaar of zo.

Ik ben al mijn hele leven financieel onafhankelijk en werk momenteel zelfs fulltime, maar ik durf ook niet goed auto te rijden...

quote:Starshine schreef op 15 oktober 2011 @ 09:24:

ik vind dat dat ook het doel van de bijstand is. Tijdelijke overbrugging van een situatie. Hooguit een jaar of zo.Kan je vinden, maar dat is gewoon niet zo.

quote:saudade schreef op 15 oktober 2011 @ 10:49:

Ik ben al mijn hele leven financieel onafhankelijk en werk momenteel zelfs fulltime, maar ik durf ook niet goed auto te rijden...



joh ik heb niet eens een rijbewijs.

Wat mijn punt was (die ik niet gemaakt heb) is dat dit het voorbeeld is wat ik altijd heb gehad. De tbm's die ik kende waren stuk voor stuk afhankelijke vrouwen in allerlei opzichten.

Dat geldt natuurlijk niet voor elke huismoeder, dat weet ik ondertussen. Maar het maakt wel dat ik dus nooit en te nimmer fulltime thuis ga zitten.



Want de mannen in die relaties zijn net zo goed afhankelijk. Zoals ik al zei konden veel van hun mannen niet zelf koken, een wasje draaien of ze wisten niet wat ze met de kinderen aanmoesten.

Ze heb ik een collega gehad van wie de man altijd drie keer per uur belde als hij met hun baby alleen thuis was. Waar de rompertjes lagen, hoe het flesje opgewarmd moest, wat hij moest doen als ze huilde. Horror.

Ik vind het gewoon triest als mannen en vrouwen zo afhankelijk van elkaar zijn dat een relatiebreuk voor grote problemen gaat zorgen.

Voor haar, omdat haar levensstandaard enorm keldert en voor hem omdat hij dan alleen nog maar gebakken eieren en tosti's kan eten en hij zijn was weer naar zijn moeder moet brengen.



Ik denk wel eens dat als iedereen verplicht een jaar alleen woont je veel afhankelijk voorkomt, maar ook dan ondervang je niet iedereen, getuige mijn single buurman van wie de moeder al 9 jaar lang elke dinsdag langskomt voor de schoonmaak en de was.

Ik werk bij de Sociale Dienst. De basisregels van de Diensten zijn in grote lijnen hetzelfde maar gemeenten mogen ook, op bepaalde gebieden, zelf invulling geven aan bepaalde zaken. Nu ben ik geen klantmanager maar ik kan wel proberen om wat meer duidelijkheid te geven. ( ik werk bij een grote gemeente in de Randstad)



Waarschijnlijk heb je genoeg middelen ( bv koophuis) om niet in aanmerking te komen voor een WWB (bijstand) maar je kan momenteel niet over die middelen beschikken. Als je tijdelijk bij iemand anders kan gaan wonen ( beter, stuur je man weg) dan kan je broodnood claimen, je hebt immers geen middelen om, nu, in je onderhoud te voorzien. Ik ga er even vanuit dat je geen (spaar)geld hebt. Je kan dan in ieder geval een voorschot krijgen, op basis van een lening.

Bij ons is het zo dat als je je momenteel meldt voor een uitkering dat de uitkering pas na een paar weken wordt toegekend maar als je geen geld hebt dan is er sprake van een crisissituatie. Je moet in ieder geval een gesprek eisen (bij ons is er in de gemeente ook een juridisch loket waar je heen kan voor info). Je moet alles goed uitleggen. Maak duidelijk dat je niet wilt teren op de gemeenschap maar dat je een overbrugging nodig hebt en dat de situatie met je man onleefbaar is en dat je niet terug kan. Eis dat ze een aanvraag innemen, ook al geven ze aan dat deze afgewezen wordt. Je hebt dan een afwijzingsbeschikking en dan moet je direct in bezwaar gaan ( hopenlijk is dit allemaal niet nodig)



Als je eenmaal bijstand hebt is alles goed te regelen; als je een huisje kan krijgen kan je alleenstaande ouderkorting krijgen. Met bijstand, alimentatie (dit kan wel even duren als je man niet meewerkt maar ik zou het hem wel al officieel vragen (doe dit schriftelijk!!) alleenstaande ouderkorting, kinderbijslag heb je even de tijd om je zaakjes te regelen. Je moet een goede advocaat hebben die echt met je mee denkt. Je huis moet verkocht worden (of je man moet je uitkopen) en de boel moet verdeeld worden (uitgaande van huwelijk in gemeensch v goed.) Uiteraard zal de rechter dan de alimentatie vaststellen. Achteraf zal de Sociake Dienst de balans opmaken en beKijken of je de uitkering (gedeeltelijk) terug moet betalen.



Onze gemeente doet er alles aan om mensen zo snel mogelijk uit de bijstand te laten uitstromen, ze kunnen je dus waarschijnlijk helpen met het zoeken naar werk.



Nog even iets; laat je niet bij iemand anders inschrijven terwijl je nog met je man samen woont, dit is fraude en zal je een hoop problemen opleveren als ze er achter komen.



Ik wens je veel succes, laat je in ieder geval niet weerhouden om deze grote stap te nemen en word weer gelukkig!!!

quote:ritmeester schreef op 14 oktober 2011 @ 10:04:

[...]

Als ik mensen sneu vind is mijn zin allang over. We zijn het dus eens.



Ben het over het woordje sneu nog steeds niet eens maar wel met het feit dat mijn posts als een tang op een varken sloegen.

Niet mijn beste dag en daardoor lukte het me niet me uit te drukken zoals ik dat bedoelde.

Maku, daar kan TO nog iets mee denk ik.



Even terug op het wel of niet gaan werken. Voor sommige vrouwen is het geen keus maar kan het niet anders door omstandigheden. En diezelfde vrouwen hebben dan misschien jaren gewerkt en meebetaald aan sociale voorzieningen. Het zou dan zuur zijn als je dan geen gebruik kunt maken van diezelfde voorzieningen als de nood hoog is.

Zo Maku, dat is een goede post! Daar kan ze waarschijnlijk veel mee



Bloempje, je hebt helemaal gelijk. Soms gaat het niet zo makkelijk en heb je gewoon recht op de opvang die dit land (gelukkg!) biedt.



Soms heb ik er wel even moeite mee. Bij mij gaat e.e.a. ook niet altijd over rozen, ik heb een ziekte, daardoor veel moe en pijn, en zou ook wel eens minder willen werken. De arbo laat dat echter niet toe. En als ik dan weer eens in een dip zit en ik zie van een vriendin, dat ze lekker in de zon zit, dan steekt dat mij wel eens. Maar ik weet dat zij ook liever alles op rolletjes had en zichzelf aan 't werk. En ik zie ook de vele voordelen van het feit dat ik werk. Thuiszitten is niet alleen een kopje koffie in de zon, tenslotte. En de bijstand is geen vakantie!

Eerlijk gezegd vind ik de posting van Maku niet zo goed. Een gesprek eisen en voorschotten willen afdwingen bij de gemeente is zeker in dit geval niet handig; je jaagt mensen alleen maar tegen je in het harnas, terwijl je juist wil dat men je helpt.



Niets staat Manderley in de weg om zich bij het UWV te melden voor een WWB-uitkering (melding is sowieso bij het UWV; beoordeling van de aanvraag gebeurt door de gemeente) en een aanvraag in te dienen. Dat recht heeft ze inderdaad. Feit blijft echter dat zolang zij met ex-partner in dezelfde woning verblijft die uitkering afgewezen gaat worden. Daar tegen in bezwaar gaan heeft m.i. geen zin (rechtsvermoedens, artikel 3 lid 4 WWB). Een voorschot gaat de gemeente ook echt niet geven zolang zij beiden op hetzelfde adres wonen.



De crux blijft - er even vanuit gaande dat Manderley geen hoge spaarrekeningen heeft e.d. - toch echt de woonsituatie.



Zoals eerder aangeven zou ik ook echt je ex verzoeken de woning te verlaten. Lijkt mij veel makkelijker voor hem in zijn eentje om ergens bij familie of vrienden (tijdelijk) onderdak te krijgen dan een vrouw + kinderen. Je woonsituatie zou dan geen obstakel meer zijn wat betreft bijstand.



Bij ons is het zo dat als je je momenteel meldt voor een uitkering dat de uitkering pas na een paar weken wordt toegekend maar als je geen geld hebt dan is er sprake van een crisissituatie.



Heel apart. Kennen jullie de uitkering niet toe met ingang van - zoals ook wettelijk is vastgelegd - de meldingsdatum? Of bedoel je dat de afhandeling van de aanvraag een tijdje op zich laat wachten?



Waarschijnlijk heb je genoeg middelen ( bv koophuis) om niet in aanmerking te komen voor een WWB (bijstand) maar je kan momenteel niet over die middelen beschikken.



Als Manderley zelf in de woning blijft en de woning blijkt fors meer waard te zijn dan dat de hypotheek hoog is in zoverre dat dit het vrij te laten bedrag voor een eigen woning overstijgt kan ze zeker wel een uitkering krijgen, maar alleen op basis van een lening.

Ook al heb je een inkomen uit werk of uitkering, dan nog geeft de woningbouw niet zomaar een huis.

Die hebben wachtlijsten en je komt dan gewoon onderaan de wachtlijst. Een scheiding is namelijk geen reden voor urgentie, ook al zitten er kinderen bij.

Dat zou namelijk heel oneerlijk zijn tegenover andere mensen op de wachtlijst, jongeren die graag op zichzelf willen bijv. of gezinnen die nu nog veels te klein wonen.

En het is ook nog heel fraudegevoelig als dit reden was voor urgentie, dan zou ik namelijk net alsof kunnen doen en mijn man zou er later weer bij mij in kunnen trekken.



Er bestaan wel projecten waar je als moeder heen kan met je kinderen, een soort daklozenopvang is dat, maar dan wel wat beter.

Als je daar woont,kan je een uitkering krijgen en ook urgentie, omdat je dan dakloos bent.

(Hoe dit allemaal zit met je koophuis weet ik niet, maar ik neem aan dat het huis dan verkocht moet worden of je man je uit moet kopen,dat soort dingen)



Dus ik hoop dat je al jaren ingeschreven staat bij de woningbouw, dan is het iig een stuk makkelijker voor je, succes met alles!

quote:Starshine schreef op 16 oktober 2011 @ 10:05:

[...]

Zoals ik al zei konden veel van hun mannen niet zelf koken, een wasje draaien of ze wisten niet wat ze met de kinderen aanmoesten.Dat vind ik altijd zo wonderlijk. Raketten kunnen ze ontwerpen, maar op de 'aan'-knop van de wasmachine drukken is dan te ingewikkeld.

Mijn vader van 81 jaar, zei tegen ons (drie dochters) zorg dat je financieel onafhankelijk blijft, je man kan ziek worden. Mijn twee zussen staan er inmiddels alleen voor, maar wat wel fijn is dat de een haar eigen zaak heeft en de ander een fulltime baan waardoor ze hun eigen kunnen bedruipen, ook ik werk met mijn twee kinderen 4.5 dag per week, mocht er iets gebeuren kan ik in ieder geval voor mezelf en kinderen zorgen, en een huis huren in de particuliere sector.



Mijn ouders hadden een eigen bedrijf (middenstanders, en moesten hun zaak combineren met drie kinderen, en ondanks dat ze er niet altijd konden zijn, zijn we niet ontspoord en hebben we een goede band met elkaar.



Niet op bepaalde uren inzetten om te werken, dat beperkt je! dus niet de avonduren etc i.v.m. je ex, dit kan veranderen. Pak aan wat je krijgen kunt, de banen liggen niet voor het opscheppen, en met weinig opleiding en ervaring zul je aardig wat uren moeten maken om aan een bepaald inkomen te komen. Weet niet hoe oud je kinderen zijn?

quote:saudade schreef op 29 oktober 2011 @ 11:05:

[...]



Dat vind ik altijd zo wonderlijk. Raketten kunnen ze ontwerpen, maar op de 'aan'-knop van de wasmachine drukken is dan te ingewikkeld.

TO, jij en je aanstaande ex man gaan samen scheiden. Bespreken jullie de scheiding ook samen en hoe het beste te handelen? Of sta je er al helemaal alleen voor en is het ieder voor zich ?



Ik zou naar maatschappelijk werk gaan als ik jou was en daar de situatie uitleggen. Daar kunnen ze je verder helpen.

sommige mensen zijn zo afwachtend ... Je hebt geld nodig dus zal je moeten werken ,

Ik ging scheiden zocht werk maar kon het niet vinden, ben me toen gaan omscholen werken leren als 40 jarige is best vreemd maar het ging goed. Voor de kinderen is BSO (hoe vervelend dat soms ook is maar het is niet anders) . en anders een oma opa vriendin zus broer ect... toen ik mijn inkomen had moest ik een woning zoeken 6 jaar wachttijd nou dat werd hem natuurlijk niet .dus dacht ik ga proberen te kopen. Met 0 euro op de bank hoor! en dat lukte een heel leuk klein goedkoop flatje maar oh zo leuk en knus en een plek voor mijzelf ! heerlijk. De kinderen wonen bij mij en worden inmiddels aardig zelfstandig .En dat kan ook echt geen kwaad .

Wat ik hiermee wil zeggen ga niet bij de pakken neerzitten en afwachten ...Gewoon doen zoek een leuke opleiding .Er zijn zat bedrijven (in mijn geval ziekenhuis )die je een opleiding aan huis hebben en waar je kan werken

OH en dit allemaal is 6 jaar geleden ,mijn kinderen zijn inmiddels 11 en 14.