Gezondheid
alle pijlers
'eetstoornis' bij kind van 10, advies!
dinsdag 22 juni 2010 om 21:09
Toen mijn dochter 8 was viel ons op dat ze heel erg langzaam aan het eten was, muizen hapjes, lang kauwen en uiteindelijk niet door durven slikken.
Uit haar eigen verhaal konden wij toen opmaken dat ze zich een tijd daarvoor had verslikt en hier zo van was geschrokken dat ze niet meer goed durfde te slikken en hierdoor dus praktisch niets meer at. Via de huisarts zijn we toen met spoed bij kinderpsycholoog-GZ-psycholoog terecht gekomen. Mijn dochter kon het helaas niet goed uitleggen niet aan de psychologe en niet aan ons.Wat we wek weten is dat ze zich een 2x had verslikt en ze dit als zo naar had ervaren dat ze gewoon heel erg bang is geworden om eten door te slikken. Wat ook nog mee zou kunnen spelen is dat haar vader en ik zijn gescheiden (sinds haar 1e jaar) en dat dit ineens een belangrijk item voor haar was. Ze vroeg me ook vaak waarom zijn jullie niet meer samen en waarom zie ik papa bijna nooit want ik mis hem zo. We hebben hier samen veel over gesproken zowel met de psycholoog als thuis.
Ze is nu 1 jaar in therapie geweest, bijna wekelijks bij psycholoog geweest, heeft ook nog EMDR therapie gevolgd. Wij hebben aantal keer geprobeerd om haar te stimuleren door beloningssystemen te maken om het eten te bevorderen maar eigenlijk had dit allemaal weinig echt resultaat. De psycholgen zijn van mening dat het gewoon een langzaam proces is en dat we veel geduld moeten hebben en dat met de tijd ze vanzelf weer beter zal gaan eten.
Ze is nu 10 jaar, dit speelt dus 2 jaar, ze is enorm afgevallen maar verder goed gezond. Alleen ze eet gewoon praktisch niets, alles heel langzaam, kleine hapjes, lang kauwen enz. Nooit bij vriendjes eten, niet op feestjes durven eten enz. Ze eet alles bij elkaar misschien 3 boterhammen per dag en 1 hele of een halve eetlepel avondeten.
Ik vraag mij af of ik dit zo moet blijven aankijken, of beter gezegd het is zo verdomd moeilijk om het maar normaal te vinden. Het lijkt mij nu gewoon echt een eetprobleem, ik heb niet het gevoel dat dit nog met wel of niet durven slikken te maken heeft. Het beheerst niet meer ons dagelijks leven maar ik zie wel dat ze zichzelf gewoon tekort doet en dat ze niet geniet van dingen zoals dat zou moeten op die leeftijd, wat ze ook doet dat eetprobleem is er altijd.
Wie herkent dit of heeft enig idee waar wij nog met haar heen zouden kunnen gaan of wat voor een therapie haar zou kunnen helpen!
Ik hoor het graag.
Uit haar eigen verhaal konden wij toen opmaken dat ze zich een tijd daarvoor had verslikt en hier zo van was geschrokken dat ze niet meer goed durfde te slikken en hierdoor dus praktisch niets meer at. Via de huisarts zijn we toen met spoed bij kinderpsycholoog-GZ-psycholoog terecht gekomen. Mijn dochter kon het helaas niet goed uitleggen niet aan de psychologe en niet aan ons.Wat we wek weten is dat ze zich een 2x had verslikt en ze dit als zo naar had ervaren dat ze gewoon heel erg bang is geworden om eten door te slikken. Wat ook nog mee zou kunnen spelen is dat haar vader en ik zijn gescheiden (sinds haar 1e jaar) en dat dit ineens een belangrijk item voor haar was. Ze vroeg me ook vaak waarom zijn jullie niet meer samen en waarom zie ik papa bijna nooit want ik mis hem zo. We hebben hier samen veel over gesproken zowel met de psycholoog als thuis.
Ze is nu 1 jaar in therapie geweest, bijna wekelijks bij psycholoog geweest, heeft ook nog EMDR therapie gevolgd. Wij hebben aantal keer geprobeerd om haar te stimuleren door beloningssystemen te maken om het eten te bevorderen maar eigenlijk had dit allemaal weinig echt resultaat. De psycholgen zijn van mening dat het gewoon een langzaam proces is en dat we veel geduld moeten hebben en dat met de tijd ze vanzelf weer beter zal gaan eten.
Ze is nu 10 jaar, dit speelt dus 2 jaar, ze is enorm afgevallen maar verder goed gezond. Alleen ze eet gewoon praktisch niets, alles heel langzaam, kleine hapjes, lang kauwen enz. Nooit bij vriendjes eten, niet op feestjes durven eten enz. Ze eet alles bij elkaar misschien 3 boterhammen per dag en 1 hele of een halve eetlepel avondeten.
Ik vraag mij af of ik dit zo moet blijven aankijken, of beter gezegd het is zo verdomd moeilijk om het maar normaal te vinden. Het lijkt mij nu gewoon echt een eetprobleem, ik heb niet het gevoel dat dit nog met wel of niet durven slikken te maken heeft. Het beheerst niet meer ons dagelijks leven maar ik zie wel dat ze zichzelf gewoon tekort doet en dat ze niet geniet van dingen zoals dat zou moeten op die leeftijd, wat ze ook doet dat eetprobleem is er altijd.
Wie herkent dit of heeft enig idee waar wij nog met haar heen zouden kunnen gaan of wat voor een therapie haar zou kunnen helpen!
Ik hoor het graag.
dinsdag 22 juni 2010 om 21:33
Ik sluit me toch een beetje aan bij DNM. Krijgt je kind nog ruimte om te "ademhalen", of verstik je haar met je mantel der liefde? Het is me duidelijk dat je het beste wilt voor je kind en dat je heel erg je best gedaan hebt om dit probleem op te lossen. Maar tegelijkertijd kun je als moeder het leven van je kind zo gaan beheersen dat het zich niet meer anders weet te gedragen dan het vaste patroontje, in dit geval de "eetstoornis". Laat het eens los. Biedt eten aan wat makkelijk te verstouwen valt (soep? puree? zachtgekookte groenten?). Leg geen nadruk op het eten, maak het gezellig aan tafel en eet op vaste momenten. Niet pushen. Haar maag is waarschijnlijk ontzettend klein op het moment, dus ze zal niet ineens enorme hoeveelheden gaan eten.
Ik denk dat een tijdje je kind loslaten in haar eten kan helpen.
Ik denk dat een tijdje je kind loslaten in haar eten kan helpen.
dinsdag 22 juni 2010 om 21:35
Quote: Een voedingsprobleem bestaat vanuit strikt somatisch standpunt wanneer een kind onvoldoende voeding inneemt om in gewicht bij te komen en te groeien. Een groeiproblematiek vergt steeds een multidisciplinaire aanpak. Zo’n aanpak bestaat aan de K.U.Leuven waar een team bestaande uit een kinderpsycholoog, een kindergastro-enteroloog, een logopedist zuigelingen en kinderen en waarbij de klassieke opvang en goede raadgevingen niet helpen, en die doorverwezen worden door huisarts of pediater, opvangt. De verschillende factoren die aan de basis van een gestoord eetgedrag kunnen liggen zijn veelvuldig. Zuig- of slikproblemen (met soms moeilijk op te sporen oorzaken), storingen in de doorstroming van voedsel door de slokdarm naar de maag, gastro-oesophagale reflux, slechte coördinatie van normale bewegingen, gedragsproblemen... zijn slechts enkele oorzaken die aan de basis kunnen liggen van een slecht eetgedrag. Enkel een multidisciplinaire aanpak van het probleem kan tot een snelle identificatie en gerichte behandeling van elk individueel geval leiden.
Zoiets zal in Nederland toch ook wel bestaan?
Zoiets zal in Nederland toch ook wel bestaan?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 22 juni 2010 om 21:36
http://www.eetprobleemdebaas.nl/En-zij- ... deren.aspx
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 22 juni 2010 om 21:51
Ik zie mijzelf niet als een verstikkende ouder, het speelt nu 2 jaar waarvan wij nu het laatste jaar eigenlijk er vrijwel geen aandacht aan besteden. Het is gewoon zoals het is, ze eet gewoon vrijwel niets.
Wat betreft bijvoeding heb ik destijds begrepen dat als haar bmi klopt ze daar niet voor in aanmerking komt. Ik denk dat het nu zo is dat haar lichaam zich zo heeft aangepast dat ze het gewoon red met wat ze eet, ze is niet vaker moe dan mijn andere kinderen en doet goed mee op school. Ze heeft wel vaak honger vooral savonds maar dat lijkt me heel begrijpelijk. Ik weet niet of een dietist haar zou kunnen helpen.
@mayala:Ze heeft idd EMDR gehad ivm de angst om te slikken of te verslikken.
Ik weet dat ze te weinig eet vandaar ook dat ik dit topic heb geopend. Ik wil haar best soep en vla en ander gepureerd spul geven maar het probleem is dat ik er nog 2 aan tafel heb zitten die wel gewoon hun bord behoren leeg te eten voordat ze een toetje mogen. Ik weet niet in hoeverre dat gaat lukken als ik haar ander eten ga voorzetten en daarna een toetje geef.
Wat betreft bijvoeding heb ik destijds begrepen dat als haar bmi klopt ze daar niet voor in aanmerking komt. Ik denk dat het nu zo is dat haar lichaam zich zo heeft aangepast dat ze het gewoon red met wat ze eet, ze is niet vaker moe dan mijn andere kinderen en doet goed mee op school. Ze heeft wel vaak honger vooral savonds maar dat lijkt me heel begrijpelijk. Ik weet niet of een dietist haar zou kunnen helpen.
@mayala:Ze heeft idd EMDR gehad ivm de angst om te slikken of te verslikken.
Ik weet dat ze te weinig eet vandaar ook dat ik dit topic heb geopend. Ik wil haar best soep en vla en ander gepureerd spul geven maar het probleem is dat ik er nog 2 aan tafel heb zitten die wel gewoon hun bord behoren leeg te eten voordat ze een toetje mogen. Ik weet niet in hoeverre dat gaat lukken als ik haar ander eten ga voorzetten en daarna een toetje geef.
woensdag 23 juni 2010 om 00:19
probeer eens te rade te gaan bij een eetstoornissen kliniek, want dit lijkt anorexia. En nee, het is niet jouw schuld en nee het gaat ook niet over als je er minder aandacht aan besteed (dan wordt het alleen maar erger) maar het lijkt me wel dat er meer nodig is dan tot nu toe is gedaan want het resultaat is niet goed
woensdag 23 juni 2010 om 09:38
Er zijn over Nederland verspreid verschillende eetteams. De meeste in Academische ziekenhuizen. Daar heb je alle expertise binnen 1 team. Je hoeft dus niet van hot naar her met je kind en omdat ze zo nauw samenwerken hoef je ook je verhaal niet honderd keer te vertellen en krijg je geen tegengestelde adviezen. Kan nooit kwaad om het eens te proberen, alleen zijn de meeste eetteams toegespitst op jongere kinderen.
Zowel mijn zoon als mijn dochter zijn onder behandeling van een eetteam geweest en wij hebben er goede ervaringen mee.
Pluryn - De Seyshuizen.
1e locatie: De Winckelsteegh te Nijmegen
2e locatie: Haarzuilens bij Utrecht.
Ziekenhuizen
UMC St. Radboud Nijmegen
Academisch Ziekenhuis Groningen
Juliana Kinderziekenhuis te Den Haag
Academisch Ziekenhuis Maastricht
Wilhelmina Kinderziekenhuis te Utrecht
Medisch Spectrum Twente
(in oprichting)
Gelre Ziekenhuizen Apeldoorn/Verian
Twenteborg Ziekenhuis te Almelo
Ziekenhuisgroep Twente locatie Hengelo
Jeroen Bosch ziekenhuis te 's-Hertogenbosch
Dit lijstje komt van de Vereniging Nee-eten. Volgens mij is het niet meer helemaal accuraat, maar de meeste zullen er nog wel zijn, of er zijn er nog bijgekomen.
Zowel mijn zoon als mijn dochter zijn onder behandeling van een eetteam geweest en wij hebben er goede ervaringen mee.
Pluryn - De Seyshuizen.
1e locatie: De Winckelsteegh te Nijmegen
2e locatie: Haarzuilens bij Utrecht.
Ziekenhuizen
UMC St. Radboud Nijmegen
Academisch Ziekenhuis Groningen
Juliana Kinderziekenhuis te Den Haag
Academisch Ziekenhuis Maastricht
Wilhelmina Kinderziekenhuis te Utrecht
Medisch Spectrum Twente
(in oprichting)
Gelre Ziekenhuizen Apeldoorn/Verian
Twenteborg Ziekenhuis te Almelo
Ziekenhuisgroep Twente locatie Hengelo
Jeroen Bosch ziekenhuis te 's-Hertogenbosch
Dit lijstje komt van de Vereniging Nee-eten. Volgens mij is het niet meer helemaal accuraat, maar de meeste zullen er nog wel zijn, of er zijn er nog bijgekomen.
woensdag 23 juni 2010 om 09:46
Drinkt ze wel lekker? Kun je proberen daar zo veel mogelijk voedingsstoffen in te proppen? Verse sapjes, smoothies, pap, groentesap, etc?
Verder misschien proberen het een klein beetje los te laten. Niet dat je niet ontzettend goed op je meisje mag passen, en natuurlijk ben je bezorgd. Maar in het blikveld van je dochter niet té veel focussen op haar eetgedrag. Jouw spanning slaat over op haar, waardoor ze haar probleem niet los kan laten.
Verder misschien proberen het een klein beetje los te laten. Niet dat je niet ontzettend goed op je meisje mag passen, en natuurlijk ben je bezorgd. Maar in het blikveld van je dochter niet té veel focussen op haar eetgedrag. Jouw spanning slaat over op haar, waardoor ze haar probleem niet los kan laten.
maandag 28 juni 2010 om 22:34
Loslaten dat doen we al het afgelopen half jaar tot een jaar. Het is gewoon normaal zoals het nu is. Natuurlijk is het abnormaal maar we doen normaal.
Het laatste bezoek aan psychologe werd ons ook gezegd dat het vanzelf over zou gaan omdat 'ze' dit wel vaker zien bij kinderen.
Ik ken die kinderen niet waar ze het dan over hebben nog nooit van gehoord, maar wat ik wel zie is dat er bij mijn kind dus helemaal niets veranders. Alleen dat ik het idee heb dat ze dit eetpratroon zo zal blijven hanteren simpelweg omdat het normaal lijkt te zijn geworden.
Daarom denk ik dat we er toch niet al te licht over moeten denken, over 2 jaar komt ze in de pubertijd.
Als dit haar manier is om met problemen om te gaan dan hou ik mijn hart vast wat er gebeurt zodra ze de middelbare school gaat bezoeken en daar allerlei puberproblemen om de hoek komen kijken.
Is het niet beter om dan nu toch actie te ondernemen of overdrijf ik?
Het laatste bezoek aan psychologe werd ons ook gezegd dat het vanzelf over zou gaan omdat 'ze' dit wel vaker zien bij kinderen.
Ik ken die kinderen niet waar ze het dan over hebben nog nooit van gehoord, maar wat ik wel zie is dat er bij mijn kind dus helemaal niets veranders. Alleen dat ik het idee heb dat ze dit eetpratroon zo zal blijven hanteren simpelweg omdat het normaal lijkt te zijn geworden.
Daarom denk ik dat we er toch niet al te licht over moeten denken, over 2 jaar komt ze in de pubertijd.
Als dit haar manier is om met problemen om te gaan dan hou ik mijn hart vast wat er gebeurt zodra ze de middelbare school gaat bezoeken en daar allerlei puberproblemen om de hoek komen kijken.
Is het niet beter om dan nu toch actie te ondernemen of overdrijf ik?
dinsdag 29 juni 2010 om 12:55
