25 jaar en afhankelijk van pijnstiller

wat voor pijn heb je dan? En heb je voorgeschreven pillen of van de drogist? Ik neem aan het eerste.... ben je al naar een pijnpoli geweest en daar je angsten besproken?

Chronische pijn is killing, dat is een feit.



Maar net als singalala vraag ik me af wat voor pijn het is en welke pijnstillers je daar dan voor slikt. Ben je met je pijnklachten bij artsen geweest, en wat hadden die te melden? Ben je nog onder controle bij een arts, dan kun je het met die arts overleggen.



Verder kan ik het boek "De pijn de baas" aanraden om te helpen de pijn in je leven te integreren, en niet je leven om de pijn heen te bouwen. En, afhankelijk van de oorzaak van de pijn, zijn er nog andere manieren om aan "pijn-management" te doen: TENS, ontspanningsoefeningen etc etc.



Sterkte in ieder geval!

Wat voor pijnstiller slik je, en waarvoor? Veel mensen raken namelijk op een dusdanige manier verslaafd aan pijnstillers (bijvoorbeeld paracetamol) omdat ze bijvoorbeeld vaak hoofdpijn hebben, echter hierdoor zou je in dit geval een medicijn-afhankelijke hoofdpijn ontwikkelen. Ik weet dus niet om wat voor lichamelijke klachten bij jou gaat...

bespreek anders met je (huis)arts wat de beste optie nu is.

Sterkte!

maar je bent ook nog zo jong om nu al zo lang gebruik te maken van pijnstillers..

het valt vast niet met mekaar te vergelijken maar een vriendin van me heeft een whiplash... de eerste paar maanden gebruikte ze pijnstillers maar daarna heeft ze 3 weken dagtherapie gehad in een specialistisch whiplash-pijn-centrum en na die 3 weken heeft ze nog een jaar daar rondgelopen, eerst elke avond en zo afgebouwd.

het voornaamste wat ze daar leerde hoe ze met haar pijn om moest gaan, zowel emotioneel als lichamelijk...

nee joh, niet als laatste optie naar de pijnpoli toe!!! Daar kunnen ze de pijnstillers goed instellen, bekijken of een ander medicijn beter is. En je bent er ook niet uitbehandeld als je pijn verandert. Echt een verwijzing daarvoor vragen.

Sorry, ik lees nu pas je reactie hierboven. Een pijnpoli of een bezoek aan je reumatoloog lijkt mij de beste optie. het is niet zo dat op een pijnpoli alleen maar de laatste redmiddelen worden voorgeschreven; zij kijken naar de patiënt in z'n geheel en kunnen eventueel ook andere tips en adviezen geven!

Pijnrevalidatie en andere cursussen over hoe om te gaan met pijn helpen ook vaak. Vaak kun je daar naartoe erwezen worden van pijnpoli's

quote:boomgaert schreef op 31 juli 2009 @ 23:03:

Hallo Singalala,



Het zijn opnverklaarbare reumatische klachten. Zelf met pijnstiller soms ondragelijk...

Uiteraard gaat het om medicatie op recept.

Ja, van de pijnpoli heb ik wel eens gehoord, maar daar wil ik echt als laatste redmiddel gebruik van maken....ik ben nog zo jong...



Lieve schat....



Les 1 bij chronische pijn: zet je angsten of ongemakkelijke gevoelens voor medici overboord. Het merendeel is er echt niet op uit om je aan zo groot mogelijke potten pillen te krijgen. Vooral niet als je in de steeds specialistischere hoek terecht komt. De mensen van de pijnpoli weten twee dingen heel goed: de eerste is dat pijn echt hèls kan zijn en de tweede is wat teveel pijnstillers met een mens kan doen. Het eerste willen ze oplossen en daarbij het tweede vermijden.

Echt, doen die pijnpoli! Als je geweest bent zul je jezelf voor je hoofd slaan dat je niet eerder bent gegaan!



Les 2: Dat boek he? "De pijn de baas", opzoeken op de tweedehandsmarkt van bol, kopen en lezen! Juist omdat je nog zo jong bent moet je daar niet mee wachten. Je hebt nog je hele leven voor je en het zou zo ontzettend zonde zijn als je over 10 jaar helemaal verkrampt en uitgeput bent terwijl dat met een aantal van de tips uit dit boek misschien te voorkomen of uit te stellen is.



Les 3: kijk of je een therapeut kunt vinden die een combinatie van bijv. reiki, visceraal therapie en bewegingstherapie (fysio) kan bieden en of je je daar bij op je gemak voelt. Mijn fysio past bij mij die combi toe en eens per week kan ik me daar heerlijk opladen en ik kom er met stukken minder pijn vandaan. Genezen kan ze me niet, maar het helpt bij het draaglijk houden.



Echt, juist omdat je nog zo jong bent moet je niet blijven wachten met hulp zoeken. En zoek hulp waar jij je goed bij voelt, die jou iets biedt. Zo is mij vaak gezegd dat wat mijn fysio doet vooral tussen de oren zou zitten. Maakt mij niks uit, al zat 't tussen m'n tenen, ik heb minder pijn als ik er vandaan kom en dáár gaat 't me om.



Nogmaals sterkte!

Ik heb ook ruim een jaar op pijnstillers (diclofenac) geleefd. Overigens is er bij mij nooit een diagnose gesteld, dagelijks veel pijn maar de oorzaak kon niet worden achterhaald. Gelukkig was het dus ook niets ernstigs maar heel lang zat er ook geen vooruitgang in. Nu gaat het weer beter met me en neem ik af en toe een paracetamolletje als het echt niet gaat. Desondanks heb ik heel veel moeite gehad om m'n lijf weer te vertrouwen, ik was bang om dingen te ondernemen omdat ik niet durfde te vertrouwen dat mijn lijf het zou houden. Daarom heb ik contact opgenomen met een haptotherapeut. In het verleden had ik daar al eerder bij gelopen (vanwege een totaal andere reden) maar destijds is het me zo goed bevallen, dat ik er nu ook het vertrouwen in had dat hij me kon helpen. En dat kon hij ook. Je moet maar even googlen op haptotherapie maar kort samengevat komt het er op neer dat een haptotherapeut verstand en gevoel weer in balans brengt en je gedachten weer terug in de realiteit zet. Het heeft een psychologisch karakter maar het is absoluut heel praktisch.



Overigens zou ik die haptotherapie alleen adviseren voor het mentale gedeelte, dus voor het omgaan met de pijn en het een plek geven in je leven. Voor de pijn zelf heb ik geen advies maar genoeg anderen die al in dit topic hebben gereageerd en vast nog zullen reageren.



Sterkte in ieder geval en laat de pijn niet je leven regeren!

Ja ik, in overleg met de reumatoloog. Wat ik niet verwacht van de pijnstiller die ik neem is dat het de pijn wegneemt. Dat stadium ben ik al voorbij, niets werkt volgens mijn eisen zodanig dat ik geen pijn meer heb. Wat ik wel van de pijnstiller verwacht is dat het de pijn terugbrengt naar een dermate acceptabel niveau dat ik kan functioneren. Ik heb zelf reuma dus ik kan een beetje begrijpen wat je voelt (hoewel pijn voor iedereen anders is)



Ik meen dat je van Roosvrouw al eens een uitnodiging hebt gehad om mee te gaan schrijven op het topic: leven met pijn. Daar tref je meer meiden aan die dagelijks pijn (veel pijn) hebben en daar hun weg in zoeken en elkaar hierin steunen met een knuffel op zijn tijd maar ook een schop onder de kont indien nodig.

Oh en ik sluit me helemaal bij Babsjuh aan, zij geeft echt een heel goed advies! Als de pijn je leven zodanig beïnvloedt dat het een te groot deel gaat innemen gá dan naar de pijnpoli.

Daar zullen ze je ook mentaal dingen leren om om te gaan met de pijn, en zeker niet alleen door medicatie. Wat ik ervan weer, juist niet zelfs!

Kan kort en krachtig zijn, sluit me geheel aan bij Cay. Op een klein grappig Cay-dingetje na. quote:Caylinn schreef op 31 juli 2009 @ 23:28:

Oh en ik sluit me helemaal bij Babsjuh aan, zij geeft echt een heel goed advies! Als de pijn je leven zodanig beïnvloedt dat het een te groot deel gaat innemen gá dan naar de pijnpoli.

Daar zullen ze je ook mentaal dingen leren om om te gaan met de pijn, en zeker niet alleen door medicatie. Wat ik ervan weer, juist niet zelfs!



Schat, je haalt ze weer eens door elkaar De pijnpoli is vooral geënt op 'pijn kop in drukken'. Pillen, zalfjes, blokkades, tens, hebben ze hele leuke gadgets voor. Pijnrevalidatie is wat jij bedoelt, dat draait boven alles op leren léven met pijn in plaats over óverleven.



Ervaring? Mijn lijf na mijn dood vast met het KCA mee. Alhoewel mijn kont dan weer alles behalve K is.

Ehm is het weer zo ver . Ik bedoel dus pijnrevalidatie...

Ja hoor, ervaring genoeg: ook 25, ook dagelijks pijnstillers.



De meest zinnige adviezen heb je al gehad, in feite valt daar weinig aan toe te voegen. Pijnrevalidatie lijkt me een hele goede eerste stap. Waarom? Als voor chronische pijn geen oorzaak gevonden kan worden, of als de pijn niet (oorzakelijk) te behandelen is, heb je als patiënt weinig andere keus dan "ermee te leren leven." Vaak als dooddoener gebruikt door artsen, roept soms enorme boosheid op bij patiënten, maar dat ene zinnetje is wel hardstikke waar. Je zult een manier moeten gaan vinden om je leven in te vullen mét die pijn, en om weer te genieten ondánks die pijn. Geen makkelijke opgave, maar gelukkig hoef je dat ook niet alleen te doen.



Naar begeleiding bij het "leren leven met pijn" is tegenwoordig steeds meer vraag, en zodoende kun je een dergelijk programma (pijnrevalidatie of iets dat daar qua inhoud mee overeenkomt) op steeds meer plekken volgen. Maar zoek naar reuma-dagbehandeling, pijnrevalidatie, LOK-poli's (LOK staat voor lichamelijk onbegrepen klachten) e.d. Als je niet weet waar je moet zoeken, vraag dan je reumatoloog of regel via bijv. je huisarts een verwijzing naar een revalidatiearts. Die kan je verder adviseren en bekijken hoe ze het beste kunnen beantwoorden aan jouw hulpvraag. In de pijnrevalidatie blijkt vaak ook dat de pijnstillers die mensen gebruiken, vaak niet erg effectief zijn. Soms is daarom één van de doelen om het gebruik van pijnstillers zoveel mogelijk af te bouwen.



Zou dat niet lukken, dan is dat ook geen ramp. Als je tevreden bent over de pijnstillers die jij gebruikt, (dus als ze voldoende effectief zijn en de pijnstilling opweegt tegen eventuele bijwerkingen) zou je ervoor kunnen kiezen ze gewoon te blijven gebruiken. Als je bang bent voor eventuele lange-termijn effecten, overleg dan met je behandelend arts hoe je negatieve gevolgen van langdurig pijnstillergebruik zoveel mogelijk kunt voorkomen. Ik weet niet wat je gebruikt, maar bij bijv. paracetamol is het vooral een kwestie van niet te hoog doseren, bij een NSAID kan een maagbeschermer heel letterlijk je maag beschermen, en bij een opiaat is het vooral belangrijk om obstipatie goed te behandelen. Zou je NIET tevreden zijn over wat je momenteel gebruikt maar heb je wél dagelijkse pijnstiling nodig, dan kan inderdaad een bezoekje aan de pijnpoli een hele goede optie zijn.



Ik snap trouwens je dilemma heel goed: je hebt een zekere mate van pijndemping nodig om een beetje te kunnen functioneren, maar je bent bang dat je op deze manier over een aantal jaren weinig andere opties meer zult hebben. Tja. Ook dit is iets om met je artsen te bespreken. In mijn geval is dit ook een regelmatig terugkerend onderwerp van gesprek wanneer ik mijn anesthesioloog bezoek op de pijnpoli. Ik wil liever niet te vaak mijn dosering verhogen, en áls ik dat al doe, liefst maar tijdelijk. Maar het vinden van het juiste middel kan hierin al een enorm verschil maken: ik heb jarenlang allerlei middelen en combinaties van middelen geprobeerd, maar het meeste hielp niet of niet voldoende, of ik had na een tijdje meer pijnstilling nodig dan het middel mij kon bieden. Maar sinds ik met mijn anesthesioloog een middel heb gevonden dat goed werkt voor mij, gebruik ik alweer een paar jaar hetzelfde middel, en in die tijd is de dosering maar één keer structureel verhoogd. Dat terwijl ik nog steeds tevreden ben met mijn huidige niveau van pijnstilling. Of nou ja, toch wel 90 van de tijd, hoewel ik ook mindere periodes heb natuurlijk. Maar mijn punt is dat het soms echt een kwestie kan zijn van het vinden van het juiste middel, en dat je daar dan heel lang mee vooruit kunt. Daarnaast weet ik dat als het ooit níet meer voldoende zou werken, we de dosering nog een heel eind kunnen verhogen, en er ook door bijv. andere manieren van toediening nog heel wat opties zijn.



Echt, mocht blijken dat je ondanks goede pijnrevalidatie en therapie en weet-ik-wat nog altijd dagelijks pijnstilling nodig hebt, dan is dat maar zo. Er zijn vast talloze opties die je helemaal nog niet kent, en zeker als je merkt dat pijnstillers wel wérken op jouw pijn, dan hoef je niet bang te zijn dat je op den duur echt uitbehandeld bent. Bespreek die angst eens met je behandelaars of op een later stadium met een specialist op de pijnpoli, en je zult zien dat je daar helemaal niet zo bang voor hoeft te zijn. Houd daarbij ook even in je achterhoofd dat heel veel artsen slechts beschikken over standaardkennis mbt pijn en pijnstilling, en zij lang niet alle opties kennen die bijv. een anesthesioloog je kan bieden. Op het punt dat mijn huisarts zei "ik weet het niet meer", hebben ze me op de pijnpoli prima kunnen helpen. Ik snap heel goed dat je je op je 25e afvraagt "hoe moet dat als ik 60 ben", maar wees er ook niet al te bang voor. Het zou jammer zijn als die angst, naast je pijn, je leven ging beheersen.

de pijnpoli is een goede aanrader. heb je ook weleens aan ontspanningstechnnieken gedacht? bv massage, yoga.

door pijn verkrampt je lichaam wat klachten door het hele lichaam kan veroorzaken.

waarom wil je je bericht weer verwijderen? vanwege de naam van het middel dat je gebruikt?quote:boomgaert schreef op 01 augustus 2009 @ 12:48:

Welk pijnstiller gebruik jij?Oxycontin als basis, Oxynorm (de snelwerkende variant ervan) als noodmedicatie, dus 'zo nodig'.quote:Is de anesthesiearts jouw behandelnde arts?

Of gaat hij echt alleen over de pijnstilling?Pijnpoli gaat puur om het onder controle houden van de pijn. Wanneer pijn min of meer op zichzelf staat is dat soms de enige specialist voor een patiënt, echter bij mij veroorzaakt de aandoening die ook mijn pijn veroorzaakt op meer gebieden problemen, waardoor ik bij meer specialismen bekend ben. Ik sta trouwens niet meer onder controle bij de pijnpoli, het is meer dat als ik vragen heb, dingen door wil spreken of ik de dosering zou willen wijzigen, ik altijd even langs kan gaan. Dosering wijzigen kan natuurlijk ook in overleg met de huisarts, en als ik gewoon een week of twee wat meer nodig heb dan overleg ik dat niet eens (in die zin dat mijn artsen wel wéten dat ik dat soms doe, en dat ook prima vinden) maar persoonlijk vind ik het prettig om wanneer het niet goed gaat of ik twijfel over de huidige dosering dat toch met mijn anesthesioloog te overleggen. Die kent toch mijn pijnprobleem het beste, en je merkt écht dat deze pijnspecialisten heel goed beseffen wat pijn met je kan doen, iets wat ik bij andere artsen wel eens mis.

quote:boomgaert schreef op 01 augustus 2009 @ 12:48:

Hallo Sent,



Fijn om herkenning terug te vinden...

Welk pijnstiller gebruik jij?

Ik op dit moment Ibuprofen 600mg 3 x daags.

In hele heftige fases gebruik ik paracetamol met codeine 20mg

daarbij.



Als je mijn bericht gelezen hebt, zal ik deze verwijderen (kun je dan als je wilt met dat van jou ook doen.)



Is de anesthesiearts jouw behandelnde arts?

Of gaat hij echt alleen over de pijnstilling?Als jouw arts deze dosering voorschrijft voor langdurig gebruik, dan zou ik héél snel een andere arts zoeken. Anders heb je straks niet alleen pijnklachten, maar een aantoonbaar medisch probleem zoals kapotte nieren. Dan mag je je leven lang aan de dialyse, lijkt mij geen succes..

quote:milaatje schreef op 01 augustus 2009 @ 13:20:

[...]Als jouw arts deze dosering voorschrijft voor langdurig gebruik, dan zou ik héél snel een andere arts zoeken. Dat is toch een hele normale dosering bij reumatische klachten? OK, het heeft de risico's dat ieder NSAID heeft, maar met de dosering is volgens mij niks mis. In acute fases wordt soms nog wel meer voorgeschreven, tijdelijk dan.

Ja moeilijk he leven met pijn.

Ik heb sinds een paar weken mijn pijnrevalidatie programma erop zitten in een revalidatiecentrum. (ook een reuma gerelateerd iets)

Héél veel heb ik er geleerd, vooral op lichamelijk gebied en qua pijn, maar geestelijk ben ik er slechter aan toe als voor de revalidatie dus daar ben ik nu dmv een nabehandeling mee aan het werk.

Zo`n programma op een pijnpoli leer je ECHT omgaan met je pijn, het zal niet leuk zijn in zo`n revalidatiecentrum en heel zwaar want je moet het allemaal wel zelf doen, maar als je je ervoor openstaat zal ik het je wel aanraden.

Ik kan zoveel meer als voor die opname, en dat is heel veel waard !

quote:milaatje schreef op 01 augustus 2009 @ 13:20:

[...]





Als jouw arts deze dosering voorschrijft voor langdurig gebruik, dan zou ik héél snel een andere arts zoeken. Anders heb je straks niet alleen pijnklachten, maar een aantoonbaar medisch probleem zoals kapotte nieren. Dan mag je je leven lang aan de dialyse, lijkt mij geen succes..Dit zijn hele normale doseringen zoals Sent al aangeeft. IK gebruik Ketoprofen, ook niet lekker als je de bijsluiter leest. Medicatie die ik tegen de reuma slik kan leverschade en ruggenmergscade opleveren... Daarvoor laten ze je meestal eens in de zoveel tijd bloedprikken....