Bang voor medisch onderzoek

Vertrouw erop dat je met een roesje niet veel zal meemaken vsn het onderzoek. En alles gaat voorbij, ook dit. Ik heb zelf een gastroscopie gehad, via de maag hebben ze mijn dunne darm bekeken, zonder roesje. Het hielp mij om me goed op mijn ademhaling te concentreren.

Als ik jou was dan zou ik de arts/poli bellen en vertellen over wat er gebeurt is en je angst. Zij kunnen je vast gerust stellen.

Maak dit bespreekbaar met degene die het onderzoek gaat doen! Ik heb het afgelopen jaar ook een aantal akelige onderzoeken moeten doen en dit aangeven, zorgt er al voor dat ze een stuk rustiger met je omgaan.



Sterkte!

Ik zou je hier in niet kunnen adviseren. Ik zou het namelijk als ik zelf ook zo vreselijk tegen iets op zie waarschijnlijk ook het liefst afbellen.

Er is maar een woord om te onthouden; luisteren. Wat je verteld wordt om te doen en te laten is niet omdat men een praatje kletskoek wil, maar omdat men weet wat nodig is voor een veilig en comfortabel onderzoek.



Bij een scopie via de mond of neus is er een heerlijk simpel mechanisme om mee te werken; kin op de borst. Door die houding aan te nemen is het onmogelijk om in de luchtpijp te komen aangezien die afgesloten is. Net zoals bij een wegomleiding móet je dus wel naar de maag.



Dat meenemende is het dan ook nogal onwaarschijnlijk dat men bij een eerder onderzoek daadwerkelijk in de luchtpijp is geweest (tenzij uiteraard een scopie in de longen), tel daarbij op dat bij een scopie men op een scherm live mee kijkt en echt wel het verschil kent tussen slokdarm of luchtpijp. Het kan soms een gevoel daarvan geven voor sommigen, maar gelukkig is dat gevoel niet direct maar de waarheid. Belangrijk wapenfeit om juist op een moment van schrik of paniek heel bewust op te focussen.



Daarnaast; communiceer!! Echt de helft van het werk voor wat betreft angstreductie en prettigere ervaring. Ga nu alvast aan de slag met ontspanningstechnieken, want ontspanning is een belangrijke steunpilaar. Het wiel uitvinden als je al op de onderzoekstafel ligt is verdraaide lastig, dan is het makkelijker om terug te grijpen om waarvan je al wéét dat jij er van kunt ontspannen. Voor de een is dat meer psychisch gericht qua afleiden/ontspannen, voor de ander veel meer fysiek door heel bewust, bijna overdreven, gefocust elke spier te ontspannen. Ontspannen maakt dat je fysiek niet onnodig gespannen bent. De hogere spierspanning die ontstaat door onrust, angst en paniek maakt het er niet aangenamer op. Span jij je hand maar eens zo hard als je kunt aan, en houd dat zo voor 15 minuten. Dan voel je dat al vervelend aan na verloop van tijd. Dan past een rietje heel makkelijk in jouw vuist zonder enig gedoe, maar zal dat met zo'n aangespannen hand heel anders voelen fysiek. Wat weer paniek aanwakkert. Zo ook met een scopie. Dus terug kunnen vallen op ontspanning waarvan je weet dat het voor jou werkt, is dan erg prettig.



Ervaring? Plenty, elke mogelijke vorm van scopie, zelf zetten van allerlei vormen van sondes in gastrogebied etc. etc. Wanneer het onderzoek betreft is dat zonder roes. Beide middelen waaruit een onderzoeksroesje bestaan mag ik niet hebben, dus logisch gevolg. Eerste scopie; geen centje last tot ik ging nadenken. Resultaat aanspannen van lijf door nadenken, oh voel ik wat, ja ik voel wat, oh hemel, span nog wat meer aan, ik krijg geen lucht meer (onzin, maar tegen reflex in). Op dat moment bedacht ik me hoe belangrijk ontspanning is en ben dus volle aandacht naar mijn ontspanningstechnieken gegaan. Resultaat; nergens meer last van gehad tijdens de scopie. Idem dito voor alle volgende keren, welke vorm dan ook. En die ervaringen bouwen weer op in hoe je een volgende keer in gaat.



Het verschilt erg per mens, maar mocht het voor jou helpen kalmeren als je een gevoel van "controle" hebt; overleg van te voren of het mogelijk is -en zo ja onder welke omstandigheden- of je mee kunt kijken op het scherm. Vaak wordt dit al wel aangeboden als scoop al op de uiteindelijke locatie zit, maar dat is jouw angst niet. Wellicht dat het zien dat inderdaad er geen andere optie is dan de slokdarm jou helpt. Is niet altijd een optie het meekijken tijdens inbrengen om bijv. logistieke redenen (en ervaring dat het voor menigeen juist ook een angst kan ontlokken) maar kan het bespreken waard zijn als het voor jou een optie is.



En echt, Moeder Natuur is een pracht iets hierin. Werkt prachtig. Ik weet het, soms best lastig geloven als je het zelf niet al gezien hebt, zeker als je een vervelende ervaring hebt gehad. Toch is het echt zo. Mijn lijf is een grotere uitdaging hierin door een onderliggend probleem, maar zelfs mijn lijf is hierin heel erg braaf. Tig keer inmiddels op het scherm gezien hoe prachtig je de luchtpijp afsluit met dank aan een simpele houding en klepje, maar ook vaak genoeg zelf mogen voelen door het plaatsen van sondes en noem maar op. Vertrouw op je lijf.



Voor nu; leef bewust. Als je die angst voelt aansluipen, meteen de pas afsnijden. Steek desnoods letterlijk je koppie in het zand. Vandaag is de scopie niet, vandaag geen reden tot angst, ik ga alleen aan vandaag denken. Of een vast kwartier per dag om te piekeren, en daarbuiten tijd voor andere dingen. Want uiteindelijk is angst nu zó zonde. Het helpt je niets om de scopie beter door te komen.