Gezondheid
alle pijlers
Geen eileiders meer, wie heeft dit ook?
zaterdag 22 november 2008 om 16:40
Hier ook geen eileiders meer.(inmiddels ook geen baarmoeder en nog maar 1 piep klein eierstokje)
Een lang verhaal volgt, ook in beknopte versie.
Helaas was chlamydia bij mij wel de oorzaak.
Echter, chlamydia was toen nog vrij onbekend en heb ik, in eerste instantie, ook maanden met buikpijn gelopen. Was net 17 toen ik geopereerd werd aan mijn blindedarm.
Dit na jaren buikpijn te hebben gehad, echter geen koorts. Hieruit werd de conclusie getrokken dat mijn blindedarm dus wel goed moest zijn. Uiteindelijk toch maar besloten om 'm te verwijderen, toen bleek dat ie al verschillende keren op knappen had gestaan.
Dacht toen van mijn buikpijn verlost te zijn, NOT!!
Weer pijn, alleen nu nog erger.
Ziekenhuis in, ziekenhuis uit.
Uiteindelijk 2 april opgenomen en de 30e weer ontslagen.
Al die weken bedrust ivm ontstoken eileiders, chlamydia als oorzaak.
Heb niet kunnen lopen van de pijn, alsof er twee grote ballen in mijn buik zaten.
Helaas is het hier niet mee klaar.
Er volgde nog vele verkeerde uitstrijkjes met een ok als gevolg.
Flink stuk van baarmoedermond verwijderd.
Ik was toen begin 20.
Na kijkoperatie en weg halen van verklevingen zijn eileiders weer gaan ontsteken.
Uit die ok is toen ook gebleken dat mijn eileiders helemaal dicht zaten en het nooit meer zouden gaan doen. Besloten is om ze te verwijderen, wéér een ok. Weet niet precies hoe oud ik was, tussen de 20 en de 25.
Ook deze operatie was niet de laatste.
Heb daarna nog vele kijkoperaties gehad, had ik geen cyste dan waren het wel verklevingen die zorgde voor buikpijn, continu!
Omdat mijn gyn het niet positief in zag, gaf hij mij het advies om niet te lang na te denken over eventuele kinderen.
Zwanger worden moest natuurlijk wel via ivf gebeuren.
Hij had echter geen idee of het wel zou gaan lukken en hoe mijn buik zich zou houden.
Had ook al vele hormoonkuren achter de rug ivm de pijn en het plat leggen van de cyclus.
Maar een wonder geschiedde!!
Na een vrij moeilijke stimulatie toch een paar eicellen weten te oogsten, bevrucht, terug gezet en als resultaat 2 pracht kinderen.
Jongen en een meisje, nu 10 jaar.
Tijdens de zwangerschap niet of nauwelijks pijn gehad, heerlijk!!
Wel vanaf week 9 op bed moeten liggen ivm die eerdere o.k aan baarmoedermond. In week 15 een bandje om baarmoedermond gekregen, ter voorkoming van een eventuele vroeg geboorte.
Met 32 weken en 5 dagen bevallen, te vroeg maar kerngezond!!!
Daarna nog een paar maanden pijn vrij geweest.
Toen begon alles weer van voor af aan, pijn, pijn,pijn.
Na die succesvolle ivf nog 2 maal een poging gedaan die helaas niet zijn gelukt.
Vorig jaar de laatste poging gedaan, was toen 38.
Toen die dus ook niet lukte heb ik het knopje omgezet.
Heb bij gyn neer gelegd dat ik het zat was, spuugzat!!!
Van mij mocht alles eruit, van hem echter niet.
Hij vond mij nog te jong voor de overgang.
Besloten is toen tot weer een kijkoperatie, kijken hoe de stand van zaken was. Heb toen aangegeven dat, als het niet goed zou zijn, hij door zou gaan met opereren en baarmoeder/eierstokken zou verwijderen.
Hij was er niet blij mee maar stemde toe.
Bij ontwaken bleek alles er nog in te zitten.
Was, zo op het oog, niet nodig geweest dat hij verder zou gaan met opereren. Wel verklevingen maar deze goed los weten te maken.
Ook tot de ontdekking gekomen dat mijn li eierstok bijna verschrompelt was.
Dit was vorig jaar december.
Eind januari zat ik weer op de poli, buikpijn.
Hebben toen de knoop door gehakt.
Baarmoeder eruit en, in ieder geval, 1 eierstok, de rechter.
Deze ok heeft in mei plaatsgevonden.
En nu, eidelijk, zo goed als géén buikpijn meer.
Voel af en toe dat ieniemienie li eierstokje, die laat weten dat ie er nog zit.
Zo klein als ie is, hij doet het nog wel want heb geen overgangsklachten.
Al met al is mijn buikpijn op 15 jarige leeftijd begonnen en was ik er op mijn 39e pas mee klaar.
Zoals ik al zei, dit is het een beetje in vogelvlucht.
Maar ondanks alle ellende heb ik geen reden tot klagen gehad.
Lopen immers twee pracht kinderen rond!!!
Een lang verhaal volgt, ook in beknopte versie.
Helaas was chlamydia bij mij wel de oorzaak.
Echter, chlamydia was toen nog vrij onbekend en heb ik, in eerste instantie, ook maanden met buikpijn gelopen. Was net 17 toen ik geopereerd werd aan mijn blindedarm.
Dit na jaren buikpijn te hebben gehad, echter geen koorts. Hieruit werd de conclusie getrokken dat mijn blindedarm dus wel goed moest zijn. Uiteindelijk toch maar besloten om 'm te verwijderen, toen bleek dat ie al verschillende keren op knappen had gestaan.
Dacht toen van mijn buikpijn verlost te zijn, NOT!!
Weer pijn, alleen nu nog erger.
Ziekenhuis in, ziekenhuis uit.
Uiteindelijk 2 april opgenomen en de 30e weer ontslagen.
Al die weken bedrust ivm ontstoken eileiders, chlamydia als oorzaak.
Heb niet kunnen lopen van de pijn, alsof er twee grote ballen in mijn buik zaten.
Helaas is het hier niet mee klaar.
Er volgde nog vele verkeerde uitstrijkjes met een ok als gevolg.
Flink stuk van baarmoedermond verwijderd.
Ik was toen begin 20.
Na kijkoperatie en weg halen van verklevingen zijn eileiders weer gaan ontsteken.
Uit die ok is toen ook gebleken dat mijn eileiders helemaal dicht zaten en het nooit meer zouden gaan doen. Besloten is om ze te verwijderen, wéér een ok. Weet niet precies hoe oud ik was, tussen de 20 en de 25.
Ook deze operatie was niet de laatste.
Heb daarna nog vele kijkoperaties gehad, had ik geen cyste dan waren het wel verklevingen die zorgde voor buikpijn, continu!
Omdat mijn gyn het niet positief in zag, gaf hij mij het advies om niet te lang na te denken over eventuele kinderen.
Zwanger worden moest natuurlijk wel via ivf gebeuren.
Hij had echter geen idee of het wel zou gaan lukken en hoe mijn buik zich zou houden.
Had ook al vele hormoonkuren achter de rug ivm de pijn en het plat leggen van de cyclus.
Maar een wonder geschiedde!!
Na een vrij moeilijke stimulatie toch een paar eicellen weten te oogsten, bevrucht, terug gezet en als resultaat 2 pracht kinderen.
Jongen en een meisje, nu 10 jaar.
Tijdens de zwangerschap niet of nauwelijks pijn gehad, heerlijk!!
Wel vanaf week 9 op bed moeten liggen ivm die eerdere o.k aan baarmoedermond. In week 15 een bandje om baarmoedermond gekregen, ter voorkoming van een eventuele vroeg geboorte.
Met 32 weken en 5 dagen bevallen, te vroeg maar kerngezond!!!
Daarna nog een paar maanden pijn vrij geweest.
Toen begon alles weer van voor af aan, pijn, pijn,pijn.
Na die succesvolle ivf nog 2 maal een poging gedaan die helaas niet zijn gelukt.
Vorig jaar de laatste poging gedaan, was toen 38.
Toen die dus ook niet lukte heb ik het knopje omgezet.
Heb bij gyn neer gelegd dat ik het zat was, spuugzat!!!
Van mij mocht alles eruit, van hem echter niet.
Hij vond mij nog te jong voor de overgang.
Besloten is toen tot weer een kijkoperatie, kijken hoe de stand van zaken was. Heb toen aangegeven dat, als het niet goed zou zijn, hij door zou gaan met opereren en baarmoeder/eierstokken zou verwijderen.
Hij was er niet blij mee maar stemde toe.
Bij ontwaken bleek alles er nog in te zitten.
Was, zo op het oog, niet nodig geweest dat hij verder zou gaan met opereren. Wel verklevingen maar deze goed los weten te maken.
Ook tot de ontdekking gekomen dat mijn li eierstok bijna verschrompelt was.
Dit was vorig jaar december.
Eind januari zat ik weer op de poli, buikpijn.
Hebben toen de knoop door gehakt.
Baarmoeder eruit en, in ieder geval, 1 eierstok, de rechter.
Deze ok heeft in mei plaatsgevonden.
En nu, eidelijk, zo goed als géén buikpijn meer.
Voel af en toe dat ieniemienie li eierstokje, die laat weten dat ie er nog zit.
Zo klein als ie is, hij doet het nog wel want heb geen overgangsklachten.
Al met al is mijn buikpijn op 15 jarige leeftijd begonnen en was ik er op mijn 39e pas mee klaar.
Zoals ik al zei, dit is het een beetje in vogelvlucht.
Maar ondanks alle ellende heb ik geen reden tot klagen gehad.
Lopen immers twee pracht kinderen rond!!!
zondag 14 december 2008 om 22:26
Hallo,
Ik wil ook graag reageren op je verhaal...ik ben eigenlijk ook op zoek naar lotgenoten.
Ook ik heb geen eileiders meer. Die zijn er inmiddels alweer een ruime jaar geleden uitgehaald.
De oorzaak; een ontsteking door een ziekenhuisbacterie...
Het jaar ervoor ben ik nl. aan een endometriose geopereerd, en daar is helaas een ziekenhuisbacterie bijgekomen. Na een jaar lang emmeren met de genezing van deze operatie, op een dag doodziek met de ambulance naar het ziekenhuis. Na anderhalve week in het ziekenhuis en vele onderzoeken verder vond de gynaecoloog de ontsteking in mijn buik....
Bij de operatie hebben ze 1 eierstok en mijn beide eileiders verwijderd. Al met al heb ik een maand in het ziekenhuis gelegen.
Hoe gek het ook klinkt, in eerste instantie was ik bezig met herstellen en blij met het leven....pas de laatste tijd ben ik weer bezig met "Wat is me allemaal overkomen" en de gevolgen ervan.
Ik heb geen kinderen, ik had ze wel graag willen hebben op 'de gewone manier'. De enige weg voor mij nu om kinderen te krijgen is via IVF en ik denk niet dat dat wat voor me is (ieder zijn ding; ik kan geen ziekenhuis meer zien). Inmiddels ben ik ook 37 jaar....en ik merk dat de 'grote drang naar kinderen' veroorzaakt door de hormonen er niet meer zo is.
Je vertelt in je verhaal niet of je kinderen hebt, of je ze had willen hebben of dat het nog 'in wording is', ik ben hier eigenlijk wel nieuwsgierig naar...ik merk dat dat ermee te maken heeft dat ik er nog mee bezig ben....
Groetjes
Ik wil ook graag reageren op je verhaal...ik ben eigenlijk ook op zoek naar lotgenoten.
Ook ik heb geen eileiders meer. Die zijn er inmiddels alweer een ruime jaar geleden uitgehaald.
De oorzaak; een ontsteking door een ziekenhuisbacterie...
Het jaar ervoor ben ik nl. aan een endometriose geopereerd, en daar is helaas een ziekenhuisbacterie bijgekomen. Na een jaar lang emmeren met de genezing van deze operatie, op een dag doodziek met de ambulance naar het ziekenhuis. Na anderhalve week in het ziekenhuis en vele onderzoeken verder vond de gynaecoloog de ontsteking in mijn buik....
Bij de operatie hebben ze 1 eierstok en mijn beide eileiders verwijderd. Al met al heb ik een maand in het ziekenhuis gelegen.
Hoe gek het ook klinkt, in eerste instantie was ik bezig met herstellen en blij met het leven....pas de laatste tijd ben ik weer bezig met "Wat is me allemaal overkomen" en de gevolgen ervan.
Ik heb geen kinderen, ik had ze wel graag willen hebben op 'de gewone manier'. De enige weg voor mij nu om kinderen te krijgen is via IVF en ik denk niet dat dat wat voor me is (ieder zijn ding; ik kan geen ziekenhuis meer zien). Inmiddels ben ik ook 37 jaar....en ik merk dat de 'grote drang naar kinderen' veroorzaakt door de hormonen er niet meer zo is.
Je vertelt in je verhaal niet of je kinderen hebt, of je ze had willen hebben of dat het nog 'in wording is', ik ben hier eigenlijk wel nieuwsgierig naar...ik merk dat dat ermee te maken heeft dat ik er nog mee bezig ben....
Groetjes
