Heerlijk ontspannen, hoe?

quote:plukjepulk schreef op 14 december 2010 @ 13:52:

[...]



haha, gordijnen dicht dus!

Ik ben alleen bang dat ik hiervoor ook al té gestressd ben, dat ik steeds in een kramp schiet...

Heb je het zelf al eens geprobeerd?Nee nog niet, heb het net vanmiddag gedownload.

Ik heb ook ontspanningsoefeningen op cd. Heb ze wel al geprobeerd, en ze werken goed!

Ik kon me ook totaal niet meer ontspannen na een paar heftige gebeurtenissen, en schoot ook regelmatig compleet in paniek.



Je moet er wel even de tijd voor nemen. Languit op de bank gaan liggen, en je overgeven aan wat je hoort.



Verder werkt in bad gaan voor mij heel ontspannend!

quote:plukjepulk schreef op 14 december 2010 @ 17:58:

[...]





Oei...

bedankt voor je eye-opener Pixie...zit wel een kern van waarheid in. Ik draaf constant over m'n grenzen heen, om dat ik zoveel 'moet' en pas als ik er weer last van krijg neem ik weer gas terug (maar het 'moet' dan wel meteen weer over zijn, geen tijd voor rustpauzes!)

En door ziekte heb ik gewoon minder uithoudingsvermogen dan een gemiddeld mens, iets wat ik nogsteeds niet geaccepeteerd heb.



Afhankelijk van jouw gezondheidsproblemen zal het veel of gedeeltelijk waarde hebben maar ik kan je het boek "de pijn de baas" van Frits Winter erg aanraden. Dit boek gaat over chronische pijn en dát stuk zal minder van toepassing zijn als je daar niet mee van doen hebt. Wat wel erg handig is, is de theorie die vervolgens uitgelegd wordt en de oefeningen daarbij hoe je kunt om gaan met die grenzen trekken, accepteren, indelen etc. Een goede eye-opener, dezelfde theorie wordt bij diverse revalidatieprogrammas gebruikt. Ik weet dat er ook andere "de ..... de baas"-boeken zijn, maar niet welke onderwerpen.



Zelf vond ik het prettig dat het boek vooral ook praktisch is, uitlegt hoe dingen werken in het lijf waar die kennis wel zo handig is en praktische tips en oefeningen biedt. Geen gemiep over agossiepossie of "als je wilt kun je alles", nee gewoon een realistische insteek hoe je leuker kunt leven met een gezondheidsprobleem.



quote:Als ik in mijn omgeving aangeef vermoeid te zijn,lijkt het of niemand mij serieus neemt (misschien breng ik het verkeerd...)



Herkenbaar voor veel mensen denk ik, is ook een van de onderwerpen die daarom langs komen bij goede revalidatieprogrammas en bovengenoemde theorie. Het is ook heel lastig vermoeidheid die voorbij de gewone "joh, ik heb wel 10 overuren gedraaid en de baby huilde de hele nacht" vermoeidheid die iedereen wel eens heeft, gaat. Enerzijds heel prettig omdat je het niemand gunt, anderzijds kan het inderdaad maken dat je je niet begrepen voelt. Voor mij werkt het vaak goed dat mensen het niet hóeven te begrijpen, zolang als ze me maar op mijn boodschap en gevoel respecteren. Als je het soms wel eens beter uit wil leggen; google eens op de spoon-theory. Een hele goede methode om anderen uit te leggen hoe vermoeidheid, pijn of wat dan ook voor invloed op een leven kan hebben.



quote:Daardoor durf ik niet goed om hulp te vragen.. (toch maar oefenen dus..)



Lastig inderdaad! Ik heb er ook nog steeds een broertje dood aan, sta niet voor niets bekend om mijn kleuterimitatie (zelluf doehoen). Voor mij werkt het aardig om te kijken naar wat ik wil. Wil ik over mijn grenzen gaan en de rekening betalen voor handeling X? Of stap ik dan over mijn eigen beperking heen, vraag hulp en steek die energie liever in iets anders dat binnen mijn grenzen ligt? Dat vraagt makkelijker om hulp.



Het lastige van zo moeilijk hulp vragen is voor de omgeving weer dat je daarmee onbedoelt kunt bevestigen dat het "dus" inderdaad wel mee zal vallen. Het moment dat jij op je slechtst bent, zien ze je immers vaak niet omdat je dan meer zult terugtrekken om te herstellen. Hulp vragen geeft de ander ook inzicht in hoe het met je gaat. Oh ja verhip, dat gaat Plukje niet zo gewoon af als het mij gaat.



quote:Eerlijk toegeven dat ik moeilijk iets uit handen geef (vooral m'n kinderen terwijl die juist, hoe lief ook, energie verlinden)



Er is niets moeilijkers dan toegeven dat je afhankelijk bent van anderen voor sommige dingen. Of althans; ik vind het in elk geval een van de moeilijkste dingen. Maar als ik eerlijk ben; geen enkel mens is een eiland, iedereen is in een of andere vorm afhankelijk van anderen. Ik op bepaalde gebieden meer dan "gemiddeld", maar dat maakt niet meteen dat ik geen controle over mijn leven zou hebben. Zoals al even genoemd werkt voor mij het doel voor ogen houden het beste.



Neem nu die kinderen. Zij hebben nog meer aan een mam die haar grenzen waar mogelijk respecteert en er daardoor op andere momenten kan zijn voor hun. Over grenzen gaan betekent herstellen, last en alle bijkomende uitingen. Dat merken zij ook, heeft net zo goed invloed als wanneer je grenzen trekt. Ik ben zelf ervan overtuigd dat het voor iedereen beter is om niet tot het moment van "oeps, te ver gegaan" te gaan maar op tijd even gas terug te nemen. Ook hierin ben je een voorbeeld en rolmodel in hun opvoeding. Als mama haar grenzen durft te trekken, dan is het voor de kinderen ook natuurlijker om hun eigen grenzen te mogen respecteren. Als mama eens in een van haar valkuilen trapt en weer op krabbelt en door gaat, dan leren ze daar ook van. Je bent hun moeder en dat is zo veel meer dan alleen gezond zijn of niet. Geen enkele ouder is perfect, jij ook niet. Jij hebt bijv. een beperkte energie, shit happens. Voor hen ben jij veel meer dan die energietank.



Mijn vader heeft een aantal vormen van reuma. Ik weet niet beter dan dat hij zijn beperkingen heeft. Ik heb mijn eigenwijsheid niet van een vreemde maar die dingen waar hij zijn grenzen trok hebben me nooit negatief beïnvloed. Die waren logisch, dat was gewoon zo. Hij kon dat beter (even) niet doen, klaar. Ik vond het vervelender als ik zag dat hij pijn had maar toch verder door ging dan goed voor zijn lijf. Dat laatste kon ik nog niet verwoorden of plaatsen, maar ik voelde het instinctief wel als klein Pixje.





Overigens zijn er op dit gebied allerlei mogelijkheden om je te ondersteunen hierin balans te vinden als je dat zelf niet (zo goed) lukt. Helaas zijn nog niet alle artsen daar even goed mee bekend maar weet dat als je er behoefte er aan hebt er veel op dit gebied is! Van (medische) psychopeuten en -logen tot revalidatieprogrammas op allerlei gebieden. Er wordt nog wel eens gedacht dat je zeker voor het laatste toch wel ernstig ziek of beperkt moet zijn, maar dat is (gelukkig!!) niet waar. Als het uit balans zijn een te grote invloed heeft op iemands leven en die persoon open staat voor verandering dan is er een goede grond voor dergelijke hulp.



Wat helemaal als een trein werkt; emotionele chantage. Ik weet précies waar de grenzen liggen of wanneer hulp te vragen als ik mijn situatie op een geliefde of goede vriendin projecteer. Dan ben ik de eerste die een vriendin op haar grenzen zou wijzen, dat ze die mag respecteren en dat om hulp vragen geen teken van falen is maar van zelfkennis en kracht. Om schorvoetend te moeten concluderen dat ik voor mezelf dezelfde standaard zou moeten hebben als voor een vriendin of geliefde. Ik ben immers hun vriendin/geliefde en zij verdienen dat die persoon goed voor zichzelf zorgt. Ik verdien dat. Enorme chantage, ik weet het, maar het werkt vaak wel. Als ik mijn kop niet weer eens in het zand stop. Geen enkel mens is perfect zullen we maar zeggen...........



Maar echt, ik gun het je énorm om die grenzen te leren kennen, herkennen en durven trekken. In het begin van mijn "ziektecarriere" zocht ik elke grens op om er driedubbel en dwars overheen te gaan, en dan nog een keer en nog een keer. Inmiddels 11 jaar verder ben ik daar milder in geworden. Ik zal nooit altijd elke grens respecteren. Dat bén ik niet. Het hoort ook bij mij om af en toe een grens te overschrijden en de consequenties voor lief te nemen. Echter, dan wel nadat ik de consequenties overwogen heb en het waard te vinden. Nu ik mijn grenzen beter bewaak heb ik geleerd dat het respecteren van grenzen het leven een stuk leuker maakt. Zó belangrijk blijk ik heel veel dingen zelf doen toch ook weer niet te vinden als ik het uiteindelijk afzet tegen levensgenot, levenskwaliteit, relaties, geluk. Dat gun ik iedereen.

Wat een mooie post Pixiedust, dankjewel!

Dank je voor het compliment, Sjur.

Wauw Pixidust, wat een herkenbare tekst met superadviezen!

Dankjewel!!

Je bent meer dan welkom, Plukje. Als er maar 1 iemand een greintje aan heeft, dan heeft het posten al meer "nut" gehad dan alleen mijn dag op een niet onplezante manier vullen.

op een elektrische deken gaan liggen in je bed (bij voorkeur veel te vroeg) en dan lekker forummen of een boek lezen.



ow nu ik dit typ bedenk ik me; masturberen, altijd goed voor ontspanning!



verder inderdaad een massage nemen of in bad liggen, lekker uitgebreid uitslapen, eens een dagje de deur op slot doen en je telefoon uit, en vooral heel bewust maar 1 ding tegelijk doen!

Jeetje Pix, dat zijn hele mooie reacties! Kan ik wat mee, bedankt.



Verder vind ik een massage een uitvinding. Echt even alleen voor jezelf, met iemand die een gewoon babbeltje maakt over het weer, niet over zware onderwerpen of stressfactoren.... Heerlijk.

Even keihard meezingen in de auto of thuis met je all-time favorite song, het kan soms net even lekker ontladen.