Gezondheid
alle pijlers
Hyperventilatie en paniek
woensdag 24 december 2025 om 21:11
Ik heb nu twee keer meegemaakt dat iemand in mijn omgeving hyperventilatie en paniek had (geen werksituatie). Wat mij opviel bij beide was dat het erg moeilijk lijkt om het weer onder controle te krijgen, ook met hulp van evt aan ander, dus geen behoefte aan hulp met rustiger of dieper ademen.
Dus nu vraag ik me af: wie herkent dit bij zichzelf hoe werkt dat, is er iets waarbij de omgeving wel kan helpen? Of is dat alleen maar irritant? Ik snap dat het ook veel energie moet kosten en je juist de behoefte hebt om in jezelf te keren, maar is er iets wat toch zou kunnen helpen, mocht het nog eens gebeuren?
Dus nu vraag ik me af: wie herkent dit bij zichzelf hoe werkt dat, is er iets waarbij de omgeving wel kan helpen? Of is dat alleen maar irritant? Ik snap dat het ook veel energie moet kosten en je juist de behoefte hebt om in jezelf te keren, maar is er iets wat toch zou kunnen helpen, mocht het nog eens gebeuren?
.
woensdag 24 december 2025 om 21:38
Bij een paniekaanval ben je dus in paniek en dan kan je ook niet echt meer rationeel denken. Dus het is niet gek dat je daar niet zomaar uit kan komen. Mijn ervaring ermee is dat het gewoon helpt als iemand bij me blijft. En tegen me zegt dat het goed komt. Maar of iemand anders dat ook prettig vindt is een beetje de vraag. Kan je niet vragen aan die persoon hoe je zou kunnen helpen mocht het weer voorkomen?
woensdag 24 december 2025 om 22:02
Diep inademen is funest bij hyperventilatie. Als je oplet zie je dat iemand al veel zucht als die hyperventileert, en te diep probeert in te ademen (gevoel dat ze niet "achter" de adem kunnen komen).
Beter is om een lange uitademing te forceren (langer uit- dan inademen en een pauze voor de inademing).
De ademhaling is een onderdeel van de paniekaanval, vaak is er al een lange onbewuste aanloop er naartoe geweest. Dus eigenlijk is een persoon al ver voorbij het moment dat hij kan reguleren en wordt het een kwestie van uitzitten.
Beter is om een lange uitademing te forceren (langer uit- dan inademen en een pauze voor de inademing).
De ademhaling is een onderdeel van de paniekaanval, vaak is er al een lange onbewuste aanloop er naartoe geweest. Dus eigenlijk is een persoon al ver voorbij het moment dat hij kan reguleren en wordt het een kwestie van uitzitten.
woensdag 24 december 2025 om 22:10
woensdag 24 december 2025 om 22:12
woensdag 24 december 2025 om 23:26
Of ademen door een rietje of een ballon opblazen, allemaal trucjes die kunnen werken. Kunnen werken, dus niet gegarandeerd.
Bij mij werkt het het beste zoals bijtie omschrijft, de uitademing langer dan de inademing forceren. Bij mij zit het nog net even anders met chronische hyperventilatie icm chronische stress, ik heb ook een pijnprikkel nodig, ik zet m'n nagels in m'n handpalm als ik een vuist maak. Spieren aanspannen en ontspannen in bv benen kan ook werken.
woensdag 24 december 2025 om 23:50
Bij mij werkt dit dus totaal niet. Ik krijg er(sorry... ) al jeuk van als ik het lees, ondanks dat je het heel goed bedoeld.gonniegijsje schreef: ↑24-12-2025 22:12Afleiding werkt bij veel mensen. Ga een flink stuk lopen en ga kletsen over onbelangrijke zaken. Focus weg bij de ademhaling en weg bij de bron van de paniek.
Maar, je met zoiets bemoeien is vooral voor mensen die je goed kent en vertrouwt. Het is een kwetsbaar en pijnlijk gebeuren
En een stuk lopen zou ook niet lukken. Ik bevries als het ware en mijn benen zijn zo slap dat ze me amper kunnen dragen.
Zo zie je dus maar weer hoe individueel het is.
donderdag 25 december 2025 om 00:32
Bij mij werkte het dat iemand mij vertelde dat het niet echt was die paniek, maar dat het in mijn hoofd zat.
En als de persoon die bij me was over zichzelf ging praten of over anderen, en dan het liefst smeuige roddels
zo lang de focus maar niet op mezelf lag vond ik het erg fijn.
Maar goed, het is dan ook weer compleet afhankelijk waar de paniek door ontstaat. Bij mij was het omdat mijn hart oversloeg en ik dacht dat ik dood ging. Ik wist dat ik dat niet ging, maar ik dacht het wel.
En als de persoon die bij me was over zichzelf ging praten of over anderen, en dan het liefst smeuige roddels
zo lang de focus maar niet op mezelf lag vond ik het erg fijn. Maar goed, het is dan ook weer compleet afhankelijk waar de paniek door ontstaat. Bij mij was het omdat mijn hart oversloeg en ik dacht dat ik dood ging. Ik wist dat ik dat niet ging, maar ik dacht het wel.
donderdag 25 december 2025 om 08:45
donderdag 25 december 2025 om 09:06
Oh echt? Wist ik niet. Ik heb zelf de ervaring dat een ambulance verpleegkundige dit zo deed bij mijn zus en hielp heel goed. Is inmiddels wel 15 jr geleden maar dit heb ik altijd onthoudenvivapimpelmees schreef: ↑25-12-2025 01:22Mij is door ambulancepersoneel verteld dat dit al een tijdje niet meer wordt geadviseerd.
donderdag 25 december 2025 om 10:34
Het is zo'n 4 jaar geleden dat een ambulancemedewerker het vertelde tegen mijn man.
donderdag 25 december 2025 om 12:53
Bij mij is het afhankelijk van de situatie en wat de trigger is geweest, alsmede de locatie waar ik ben
Ben ik overvraagd, dan wil ik juist met rust gelaten worden om weer helder te worden in mijn hoofd. Heb ik er hartkloppingen bij, dan vindt ik afleiding juist weer heel fijn.
Bijvoorbeeld thuis wil ik juist met rust gelaten worden, wat soms lastig is met man en kinderen.
Op mijn werk heb ik het nu enkele keren gehad. Ik geef het aan bij een specifieke directe collega, die er ook mee te maken heeft en dus weet wat het is. Hij gaat mij random vragen stellen, om mij af te leiden. Vragen als: noem eens een kleur. Of een verhaal over een ander random onderwerp. Het kost veel moeite om daar in mee te gaan, omdat de focus op de paniek groot is. Uiteindelijk helpt het wel.
Over het algemeen duurt het even voor ik weer geland ben na een aanval en ben ik vooral heel moe. Dan heb je ook even niets aan mij.
Ben ik overvraagd, dan wil ik juist met rust gelaten worden om weer helder te worden in mijn hoofd. Heb ik er hartkloppingen bij, dan vindt ik afleiding juist weer heel fijn.
Bijvoorbeeld thuis wil ik juist met rust gelaten worden, wat soms lastig is met man en kinderen.
Op mijn werk heb ik het nu enkele keren gehad. Ik geef het aan bij een specifieke directe collega, die er ook mee te maken heeft en dus weet wat het is. Hij gaat mij random vragen stellen, om mij af te leiden. Vragen als: noem eens een kleur. Of een verhaal over een ander random onderwerp. Het kost veel moeite om daar in mee te gaan, omdat de focus op de paniek groot is. Uiteindelijk helpt het wel.
Over het algemeen duurt het even voor ik weer geland ben na een aanval en ben ik vooral heel moe. Dan heb je ook even niets aan mij.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
