Gezondheid
alle pijlers
Kink in de kabel
maandag 1 april 2013 om 16:06
Waar zit de kink in de kabel? Volgens mij heb ik een heleboel kabels met een heleboek kinken erin....
Ik ben zo ongeveer constant moe, snel geïrriteerd, rusteloos en altijd aan het piekeren. Na verloop van tijd krijg ik last van veel verschillende pijntjes waardoor ik me nog meer klote voel. Op de dagen dat ik me niet goed voel slik ik mijn vitaminepillen niet en ga ik snoepen.... wat het vaak nog erger maakt. Maar de puf om netjes te sporten en goed te eten heb ik niet. Dus ik maak het mezelf moeilijker.
Ik heb vaak het idee dat ik nog zoveel moet doen. Het is niet zoveer dat het vervelende dingen zijn om te doen maar omdat het allemaal 'moet' is de lading vermoeiend geworden:
- ik moet werken anders komt er geen geld in het laatje
- ik moet mijn eigen bedrijf opstarten want dat is wat ik echt wil
- ik moet het huishouden doen want anders wordt het huis vies
- ik moet de was doen anders hebben we geen kleren
- ik moet leuk spelen met de kinderen anders ben ik een slechte mama
- ik moet leerzame dingen doen met de kinderen anders voedt ik ze niet goed op
- ik moet met de kinderen naar buiten want de buitenlucht is gezond voor ze
- ik moet mijn sociale contacten onderhouden anders ben ik een slechte vriendin
- ik moet gezond eten want anders wordt ik ziek
- ik moet sporten want anders val ik niet af
- en ik wil graag een weekend weg met mijn kinderen maar daar hebben we het geld niet voor
Alles moet want anders... terwijl buiten spelen met de kinderen toch best leuk moet kunnen zijn. En als ik iets wil, gewoon vrije wil, hebben we daar vaak het geld niet voor. Vroeger moest ik minder waardoor het allemaal niet zo zwaar woog. Toen was het leuk om te doen. En ik deed simpelweg alleen de dingen die ik echt leuk vond. Moest ik iets doen wat ik minder vond dan zette ik me daarover heen. Vond iemand mij niet leuk dan was dat zijn of haar probleem. Dat is niet meer.
Ik kan niet meer spontaan iets doen. Alles moet gepland worden anders loopt alles in de soep. Waardoor voor het komende half jaar alle weekenden vol staan en doordeweeks niets anders dan het huishouden en werk op de planning staan. Nu snap ik dat je met kinderen niet zomaar iets spontaans meer kan doen. Maar het lijkt alsof alles behalve de kinderen eerst moet gebeuren.... de volgorde klopt niet. Ik til er soms zwaarder aan dat ik iets in huis niet gedaan hebt dan dat ik minder tijd aan de kinderen besteed heb.
Ik zou zo graag willen leven zonder planning. En dan spontaan, uit vrije wil, de stofzuiger pakken omdat ik zag dat daar nu tijd voor was. Geen to do lijstjes die constant door mijn hoofd spoken, mezelf aanpraten dat het-echt-niet-erg-is als je lijstje een keer niet af is, geen stress. Maar ik zie het niet voor me. En als ik iets niet voor me zie, als ik het niet 100% snap en erachter sta, dan doe ik het niet. Om achteraf te kunnen zeggen, zie je, ik had toch gelijk.
Mijn rug is zwak, dat weet ik. Maar speciale oefeningen doen daar heb ik geen tijd voor. Het is goed om af en toe rust te nemen, dat weet ik. Maar daar heb ik geen tijd voor. Het is goed om af en toe de agenda leeg te plannen. Maar daar heb ik geen tijd voor. Of beter gezegd, daar durf ik geen tijd voor te maken. Want dan stort de wereld in elkaar. Toch?
Het stomme is: ik weet dat ik het mezelf moeilijk maak. Ik eet niet altijd even goed, ik loop mezelf op te naaien dat wat ik nu doe niet goed genoeg is, dat ik het beter moet doen, dat ik te weinig tijd heb om aandacht aan mezelf te besteden. Maar soms vraag ik me af: ben ik gewoon niet bang om alles te veranderen? Want het betekend een hele ommezwaai. Gewoon nu kijken en nu doen. En nu genieten. In plaats van me zorgen maken over morgen en de rest van het jaar. Zou dat niet lekker zijn denk ik dan? Ja maar, gaat het dan nog wel allemaal goed komt dat tweede stemmetje om de hoek vertellen.
En ik weet heus ook wel dat ik het best goed doe. Ik heb twee kindjes die iedere dag door het dolle heen zijn als ik thuis kom terwijl ik maar net terug van de supermarkt kom, mijn man houdt van me, op mijn werk zijn ze tevreden, mijn huishouden is niet vies alleen niet altijd even geordend, mijn vriendinnen vinden me super... kortom, ik doe het niet slecht. Maar het kost wel heel veel mentale moeite. Terwijl het volgens mij moeite kost omdat ik er niet meer de lol van in kan zien. Omdat het allemaal moet. Het is een mindset. Maar hoe reset je die?
Ik ben zo ongeveer constant moe, snel geïrriteerd, rusteloos en altijd aan het piekeren. Na verloop van tijd krijg ik last van veel verschillende pijntjes waardoor ik me nog meer klote voel. Op de dagen dat ik me niet goed voel slik ik mijn vitaminepillen niet en ga ik snoepen.... wat het vaak nog erger maakt. Maar de puf om netjes te sporten en goed te eten heb ik niet. Dus ik maak het mezelf moeilijker.
Ik heb vaak het idee dat ik nog zoveel moet doen. Het is niet zoveer dat het vervelende dingen zijn om te doen maar omdat het allemaal 'moet' is de lading vermoeiend geworden:
- ik moet werken anders komt er geen geld in het laatje
- ik moet mijn eigen bedrijf opstarten want dat is wat ik echt wil
- ik moet het huishouden doen want anders wordt het huis vies
- ik moet de was doen anders hebben we geen kleren
- ik moet leuk spelen met de kinderen anders ben ik een slechte mama
- ik moet leerzame dingen doen met de kinderen anders voedt ik ze niet goed op
- ik moet met de kinderen naar buiten want de buitenlucht is gezond voor ze
- ik moet mijn sociale contacten onderhouden anders ben ik een slechte vriendin
- ik moet gezond eten want anders wordt ik ziek
- ik moet sporten want anders val ik niet af
- en ik wil graag een weekend weg met mijn kinderen maar daar hebben we het geld niet voor
Alles moet want anders... terwijl buiten spelen met de kinderen toch best leuk moet kunnen zijn. En als ik iets wil, gewoon vrije wil, hebben we daar vaak het geld niet voor. Vroeger moest ik minder waardoor het allemaal niet zo zwaar woog. Toen was het leuk om te doen. En ik deed simpelweg alleen de dingen die ik echt leuk vond. Moest ik iets doen wat ik minder vond dan zette ik me daarover heen. Vond iemand mij niet leuk dan was dat zijn of haar probleem. Dat is niet meer.
Ik kan niet meer spontaan iets doen. Alles moet gepland worden anders loopt alles in de soep. Waardoor voor het komende half jaar alle weekenden vol staan en doordeweeks niets anders dan het huishouden en werk op de planning staan. Nu snap ik dat je met kinderen niet zomaar iets spontaans meer kan doen. Maar het lijkt alsof alles behalve de kinderen eerst moet gebeuren.... de volgorde klopt niet. Ik til er soms zwaarder aan dat ik iets in huis niet gedaan hebt dan dat ik minder tijd aan de kinderen besteed heb.
Ik zou zo graag willen leven zonder planning. En dan spontaan, uit vrije wil, de stofzuiger pakken omdat ik zag dat daar nu tijd voor was. Geen to do lijstjes die constant door mijn hoofd spoken, mezelf aanpraten dat het-echt-niet-erg-is als je lijstje een keer niet af is, geen stress. Maar ik zie het niet voor me. En als ik iets niet voor me zie, als ik het niet 100% snap en erachter sta, dan doe ik het niet. Om achteraf te kunnen zeggen, zie je, ik had toch gelijk.
Mijn rug is zwak, dat weet ik. Maar speciale oefeningen doen daar heb ik geen tijd voor. Het is goed om af en toe rust te nemen, dat weet ik. Maar daar heb ik geen tijd voor. Het is goed om af en toe de agenda leeg te plannen. Maar daar heb ik geen tijd voor. Of beter gezegd, daar durf ik geen tijd voor te maken. Want dan stort de wereld in elkaar. Toch?
Het stomme is: ik weet dat ik het mezelf moeilijk maak. Ik eet niet altijd even goed, ik loop mezelf op te naaien dat wat ik nu doe niet goed genoeg is, dat ik het beter moet doen, dat ik te weinig tijd heb om aandacht aan mezelf te besteden. Maar soms vraag ik me af: ben ik gewoon niet bang om alles te veranderen? Want het betekend een hele ommezwaai. Gewoon nu kijken en nu doen. En nu genieten. In plaats van me zorgen maken over morgen en de rest van het jaar. Zou dat niet lekker zijn denk ik dan? Ja maar, gaat het dan nog wel allemaal goed komt dat tweede stemmetje om de hoek vertellen.
En ik weet heus ook wel dat ik het best goed doe. Ik heb twee kindjes die iedere dag door het dolle heen zijn als ik thuis kom terwijl ik maar net terug van de supermarkt kom, mijn man houdt van me, op mijn werk zijn ze tevreden, mijn huishouden is niet vies alleen niet altijd even geordend, mijn vriendinnen vinden me super... kortom, ik doe het niet slecht. Maar het kost wel heel veel mentale moeite. Terwijl het volgens mij moeite kost omdat ik er niet meer de lol van in kan zien. Omdat het allemaal moet. Het is een mindset. Maar hoe reset je die?
maandag 1 april 2013 om 16:22
Anders gaan denken (goed... Dat klinkt wel heel makkelijk 
)
Moeten klinkt 'zwaar' en als er bij de meeste mensen een 'moeten' bij komt kijken vergaat de zin al grotendeels, kijk idd of je de dingen anders kan zien.
'Moet je elke dag je huis schoon maken, of mag je dat ook wel af en toe over slaan'
'Moeten je kinderen elke dag naar buiten zijn geweest, of mogen ze soms zich ook gewoon binnen vermaken/ vervelen?'
'Moet je elke dag gezond eten, en kan gezond niet ook gewoon lekker zijn'
Niet omdat het moet, maar gewoon omdat het kan
En idd geniet, want hoe cliche ook... Nobody promissed you tommorow, so Enjoy today! (en helaas maak ik momenteel van dichtbij mee, dat je 'ineens' een vonnis over je heen krijgt, waardoor je idd beseft dat je 'moet genieten' en dat veel dingen die heeel belangerijk lijken, dan weg vallen en dat uiteindelijk ook niet (echt) zijn!
Succes ermee
)Moeten klinkt 'zwaar' en als er bij de meeste mensen een 'moeten' bij komt kijken vergaat de zin al grotendeels, kijk idd of je de dingen anders kan zien.
'Moet je elke dag je huis schoon maken, of mag je dat ook wel af en toe over slaan'
'Moeten je kinderen elke dag naar buiten zijn geweest, of mogen ze soms zich ook gewoon binnen vermaken/ vervelen?'
'Moet je elke dag gezond eten, en kan gezond niet ook gewoon lekker zijn'
Niet omdat het moet, maar gewoon omdat het kan
En idd geniet, want hoe cliche ook... Nobody promissed you tommorow, so Enjoy today! (en helaas maak ik momenteel van dichtbij mee, dat je 'ineens' een vonnis over je heen krijgt, waardoor je idd beseft dat je 'moet genieten' en dat veel dingen die heeel belangerijk lijken, dan weg vallen en dat uiteindelijk ook niet (echt) zijn!
Succes ermee
maandag 1 april 2013 om 16:23
Je legt jezelf nogal wat op en daarmee maak je het jezelf lastig. Het mooie is dat je je ervan bewust bent dat het een mindset is.
Je hebt ervoor gewerkt dat je nu bent waar je bent en zoals je zelf zegt heb je het goed voor elkaar. Misschien heb je nu last van een 'is dit alles'-gevoel. Je zou het ook kunnen omdraaien; het gaat er niet om alles te bezitten wat je begeert, maar om alles te begeren wat je hebt.
Je hebt ervoor gewerkt dat je nu bent waar je bent en zoals je zelf zegt heb je het goed voor elkaar. Misschien heb je nu last van een 'is dit alles'-gevoel. Je zou het ook kunnen omdraaien; het gaat er niet om alles te bezitten wat je begeert, maar om alles te begeren wat je hebt.
maandag 1 april 2013 om 16:38
ik probeer zoveel mogelijk het moeten er uit te schrappen... ik moet niks en heb altijd keuze. Ja soms is de keuze weinig leuks, maar er blijft een keuze.
Probeer de boel is los te laten
Jij bent niet degene die je vriendinnen en kennisen MOET bellen, zij kunnen dat ook
Buiten spelen kan toch evengoed leerzaam zijn voor je kinderen?
Als het wat warmer is de kids met een spons buiten aan het ramen lappen en elkaar soppen. Laat ze sowiezo meehelpen als ze er aan toe zijn, het willen enz. Lekker muziek aan en niet te zwaar tillen...De wereld vergaat niet als je een keer minder stofzuigt.
Laat je kind(eren) koken (overigens weet ik even niet hoe oud ze zijn, maar helpen kan bijna altijd)
Probeer rust er in te vinden. Wat zegt je partner van dit alles?
En worden je kinderen minder als je niet elke dag ''educatief'' bezig bent? Volgens mij leren ze namelijk sowiezo altijd gedurende de dag
Probeer de boel is los te laten
Jij bent niet degene die je vriendinnen en kennisen MOET bellen, zij kunnen dat ook
Buiten spelen kan toch evengoed leerzaam zijn voor je kinderen?
Als het wat warmer is de kids met een spons buiten aan het ramen lappen en elkaar soppen. Laat ze sowiezo meehelpen als ze er aan toe zijn, het willen enz. Lekker muziek aan en niet te zwaar tillen...De wereld vergaat niet als je een keer minder stofzuigt.
Laat je kind(eren) koken (overigens weet ik even niet hoe oud ze zijn, maar helpen kan bijna altijd)
Probeer rust er in te vinden. Wat zegt je partner van dit alles?
En worden je kinderen minder als je niet elke dag ''educatief'' bezig bent? Volgens mij leren ze namelijk sowiezo altijd gedurende de dag
maandag 1 april 2013 om 20:26
Hmmm. Dit klinkt niet goed. Als je zo streng bent voor jezelf, dan creëer je als het ware een continu gevoel van falen (er is immers altijd wel nog iets dat nog 'moet', wat nog niet gelukt/gedaan is).
Dat 'moeten' praat je jezelf aan. Zolang je handelt binnen de grenzen van de wetgeving, is er niets dat écht moet. Al die Andere dingen leg jij jezelf dus op. Ergo: is je eigen (vrije) keuze.
zeg dus niet meer : ik moet ...
Zeg: ik kies ervoor om .....
En bepaal waarvoor je dus NIET kiest.
Dat maakt het al makkelijker om bepaalde zaken gewoon even te laten voor wat ze zijn...
"Ik kies ervoor om vanavond lekker lang in bad te gaan. Ik kies er (dus) voor om niet op de koffie te gaan bij mijn moeder".
Leven = kiezen. Jij weigert nu om te kiezen omdat je vindt (jíj vindt!!) dat je alles moet doen. Maar je kunt écht andere keuzes maken. Die hebben consequenties, maar die zijn vaak niet erg, als je ze bewust neemt. Zo doorgaan lijkt me ook geen optie nl. Volgens mij gaat je lichaam dan nl. Beslissen dat je te veel hooi op je vork neemt / je lat veel te hoog legt.
Ben lief voor jezelf!
Dat 'moeten' praat je jezelf aan. Zolang je handelt binnen de grenzen van de wetgeving, is er niets dat écht moet. Al die Andere dingen leg jij jezelf dus op. Ergo: is je eigen (vrije) keuze.
zeg dus niet meer : ik moet ...
Zeg: ik kies ervoor om .....
En bepaal waarvoor je dus NIET kiest.
Dat maakt het al makkelijker om bepaalde zaken gewoon even te laten voor wat ze zijn...
"Ik kies ervoor om vanavond lekker lang in bad te gaan. Ik kies er (dus) voor om niet op de koffie te gaan bij mijn moeder".
Leven = kiezen. Jij weigert nu om te kiezen omdat je vindt (jíj vindt!!) dat je alles moet doen. Maar je kunt écht andere keuzes maken. Die hebben consequenties, maar die zijn vaak niet erg, als je ze bewust neemt. Zo doorgaan lijkt me ook geen optie nl. Volgens mij gaat je lichaam dan nl. Beslissen dat je te veel hooi op je vork neemt / je lat veel te hoog legt.
Ben lief voor jezelf!
maandag 1 april 2013 om 20:42
Oja, de andere kant op kan ook: Ik kies ervoor mijn saaie/slecht betalende/veeleisende baan te houden, omdat ik (nu) geen energie/tijd wil stoppen in zoeken naar iets anders en ook niet op een houtje wil bijten, met op de koop toe een enorme ruzie met mijn echtgenoot.
Als je meer gaat 'voelen' welke keuzes je maakt, voel je je echt minder machteloos!
Als je meer gaat 'voelen' welke keuzes je maakt, voel je je echt minder machteloos!
dinsdag 2 april 2013 om 07:23
@kopjekoffie. Ik werk ook regelmatig een heel of half weekend. Dus of het weekend is vol met werk of de andere vrije dag hebben we een afspraak/verjaardag of zo. En ik werk straks 2 maanden lang 3 dagen van 10 uur achter elkaar dus weet ik gewoon dat ik die ene dag in het weekend rust wil. Dus die vrije dagen zijn in gedachten ook al niet meer vrij. Omdat ik vind dat we dan een family day moeten hebben.
@littleangel. Mijn kindjes zijn 3 en 2 jaar oud. Mijn partner vind het net zo moeilijk als ik omdat hij vind dat ik het mezelf moeilijk maak en ik het allemaal wel goed doe. Maar er heel zwaar aan til en hij niet goed weet wat hij eraan kan doen.
Ik weet dat ik het verkeerd benader maar op een of andere manier krijg ik het niet voor mekaar om het om te draaien. Daarbij moet ik eerlijk toegeven dat ik stronteigenwijs ben en totaal geen geduld heb. Dus als het na een week nog niet gewerkt heeft zal het wel niet de manier voor mij zijn. Dat ik nu al genoeg moet doen en beter een manier kan zoeken wat beter werkt. Eigenlijk denk ik soms gewoon dat ik een flinke schop onder mijn kont nodig heb om beter voor mezelf te zorgen. Want dat is het eigenlijk natuurlijk....
@littleangel. Mijn kindjes zijn 3 en 2 jaar oud. Mijn partner vind het net zo moeilijk als ik omdat hij vind dat ik het mezelf moeilijk maak en ik het allemaal wel goed doe. Maar er heel zwaar aan til en hij niet goed weet wat hij eraan kan doen.
Ik weet dat ik het verkeerd benader maar op een of andere manier krijg ik het niet voor mekaar om het om te draaien. Daarbij moet ik eerlijk toegeven dat ik stronteigenwijs ben en totaal geen geduld heb. Dus als het na een week nog niet gewerkt heeft zal het wel niet de manier voor mij zijn. Dat ik nu al genoeg moet doen en beter een manier kan zoeken wat beter werkt. Eigenlijk denk ik soms gewoon dat ik een flinke schop onder mijn kont nodig heb om beter voor mezelf te zorgen. Want dat is het eigenlijk natuurlijk....
dinsdag 2 april 2013 om 12:00
Meid ik zou helemaal gek worden.
Ik heb het gedaan, de lat lager leggen en minder moeten.
Ik werk niet dat scheelt al een hele hoop.
En dan zitten je kinderen een keer een dag voor de tv so what
Dan is je huis een keer niet spik en span so what
Dan eet je een keer brood s' avonds omdat je geen boodschappen hebt gedaan so what
Ik herken je gevoel wel hoor, ik was ook zo.
Neem eens een tijdje geen contact op met vriendinnen, dan zie je gelijk wie echt je vrienden zijn.
Ik werk niet omdat het financieel kan, ja je leeft wat krapper maar het scheelt zo veel stress
Ik heb het gedaan, de lat lager leggen en minder moeten.
Ik werk niet dat scheelt al een hele hoop.
En dan zitten je kinderen een keer een dag voor de tv so what
Dan is je huis een keer niet spik en span so what
Dan eet je een keer brood s' avonds omdat je geen boodschappen hebt gedaan so what
Ik herken je gevoel wel hoor, ik was ook zo.
Neem eens een tijdje geen contact op met vriendinnen, dan zie je gelijk wie echt je vrienden zijn.
Ik werk niet omdat het financieel kan, ja je leeft wat krapper maar het scheelt zo veel stress
