leven met pijn: wie praat er mee?

Lieve meiden,



Ik voel me momenteel ronduit kl*te. Heb gigantisch veel migraine, pijn in nek en bovenrug met uitstraling naar arm en borst en ben werkelijk kapót. Het liefst zou ik in bed kruipen en er de komende weken niet meer uit komen

Heb ook even geen idee hoe ik dat cirkeltje van nekpijn - migraine - niet kunnen eten - nog vermoeider raken - nog meer migraine - nog meer nekpijn etc. kan doorbreken.



Sorry voor de egopost, maar ik denk aan jullie en wens jullie veel sterkte bij wat er allemaal speelt!

Lieske:



Rest ook:



Hier gaat 't redelijk, veel schouderluxaties, maar kleine stapjes vooruit mbt overleg andere specialisten. Allemaal zaken van "afwachten maar weer", maar in ieder geval wordt er weer wat gedaan. En de pijn? Nou ja, laat ik daar maar even niets over zeggen. Met bij bijna iedere beweging een sublux die momenteel soms een paar keer per dag 'blijft hangen' waarbij spieren verkrampen en ik hulp nodig heb 'm terug te krijgen, weet je 't wel..



P.S.: vandaag in opdracht van revadok geprobeerd zelf te overleggen met een bepaalde orthopeed. Dok was er niet op het moment dat peed bereikbaar was, dus "wil je dat zelf doen dan?" Tuurlijk. Maar meneer staat geen patiënten te woord buiten het telefonisch spreekuur. Grrr. Ook al leg ik uit dat ik in feite namens revadok bel, wij vrijdag al hadden afgesproken dat meneer de orthopeed beschikbaar zou zijn voor overleg vanmiddag.. kom er gewoon niet doorheen. *Zucht*

Lieske, is het een idee om dit voor te leggen op de pijnpoli? Misschien vergis ik me, maar die migraine lijkt je steeds meer in de greep te krijgen.





Mijn eigen uro bleek al terug te zijn. Hoera voor uro. En zie daar; ingevingen wat er geprobeerd kan worden voor er weer een catheter gestoken wordt. Hij wilde in eerste instantie dat ik een halve dag in het ziekenhuis zou blijven, maar op mijn 'das best, maar wordt er dan nú een bed geregeld, mijn zittijd zit er wel weer eens op' hebben we een leuk dealtje kunnen slaan. Zo kon ik toch na een uurtje naar huis en hebben we het afgedaan met een aantal keer bellen. Lijkt nu wat makkelijker te gaan, hopelijk blijft dat zo tot maandag. Morgen eerst maar eens horen hoe en wanneer we mijn pink gaan verbouwen.

quote:roosvrouw schreef op 17 juni 2008 @ 19:45:

Lieske, is het een idee om dit voor te leggen op de pijnpoli? Misschien vergis ik me, maar die migraine lijkt je steeds meer in de greep te krijgen. .



Da's zeker een idee, sterker nog: dat is precies waarom ik eind deze maand weer een afspraak op de pijnpoli heb. Het lijkt waarschijnlijk dat de migraine -in elk geval deels- getriggerd wordt door de instabiliteit van de bovenste nekwervels, dus het idee is om daar een blokkade te laten zetten. Weet alleen niet of ze zo hoog in de nek ook die behandelingen doen, dus ik hoop op groen licht van de anesthesist.



Nu is 't ook weer beroerd; kan niet slapen van de koppijn & misselijkheid. Hopelijk helpen m'n Fromirex (tegen migraine) en spierverslappers zo om toch onder zeil te kunnen. De pest is dat de gewone pijnmedicatie, inclusief morfine, nul-komma-niks uithaalt tegen migraine.



Fijn trouwens dat je eigen uro er weer is, en natuurlijk ook dat hij weer iets uit z'n hoge hoed heeft getoverd. Ik hoop zo voor je dat die ellende met je stoma een soort 'opstartproblemen' zijn en alles straks goed functioneert!

Bah Lieske, wat erg dat je zo in een kringetje ronddraait. Blegh, herkenning, ik denk bij anderen ook, het is volkomen ruk en helemaal niet erg dat je er eens even een egoposting aan wijdt. Ik vind het zelfs meer dan terecht.



RV-tje, blij te lezen dat je niet in het ziekenhuis ligt. Het blijft druk in je lichaamswinkel, je bent voorlopig nog niet uitgedokterd zo te zien.....



Aruba meid, killing als je steeds moet wachten op uitslagen. Ik leef met je mee!



Mikje, lieverd, wat rot dat het niet goed met je gaat. Hier, een voorzichtige



Nou Sent, bij jou is het ook geen feest zo te lezen, potverdorie meid wat moet jij ook veel doorstaan... (f)



Rok, Livre, CL-leke, Jasmine, wie ik nog vergeten ben, hoe is het met jullie? in ieder geval!



Met mij gaat het even goed. Als in beter dan de laatste tijd. Ik heb gisteren voor het eerst een half uur gefietst en ik was zo vol van mijn eigen prestatie dat ik er vannacht niet van kon slapen hahahaha! Het doet nu geen extra pijn maar daar zeg ik bij dat ik per dag momenteel een cocktail van 6 paracetamols 500 mg en 3 dyclofenacs 50 mg slik, verspreid over de dag en dat gaat goed. Ik bouw een spiegel op blijkbaar en ik kon gisteren gewoon sporten. Op die ellendige fiets stappen viel niet mee maar verder was het prima te doen.



Vanavond even niet sporten, morgen weer wel. Wie weet gaat het vanaf nu wat beter allemaal. Ik hoop het in ieder geval!

Een dikke duim voor je fiets prestatie Eleonora!



Lieske, goed dat je die afspraak hebt staan. Hoe gaat zoiets in zijn werk een afspraak bij zo'n pijnpoli? Ik vraag het me af omdat ik ook weer mijn pijn in alle hevigheid terug heb.



Roosvrouw, fijn dat je eigen uroloog weer terug is. Daar heb je zo te horen veel meer aan. Die denk ook goed mee. Wat gaan ze met je pink doen?

Ahah, ik rook zeker dat je al een afspraak had, Lieske. Hopelijk kunnen ze e.e.a. voor je betekenen.



Leo, niet slapen is ook weer zo wat, he. Lekker joh, dat fietsen!!



Aruba, even voor mijn beurt lullende kun je de pijnpoli heel grofweg zien als een station waar men de vraag 'hoe kunnen we de pijn optimaal behandelen' probeert te beantwoorden. Je komt hier (hopelijk, soms moet je er om vragen helaas) terecht wanneer de eigen ha/specialist de pijn niet adequaat genoeg kan behandelen. Wat ze er doen hangt enorm af van de pijnklachten, oorzaak en ga zo maar door. Er kan bijv. naar medicatie gekeken worden (en daar is de kennis en dus mogelijkheden op een pijnpoli veel beter in dan gemiddeld), steeds meer pijnpoli's kijken ook naar alternatieve manieren zoals bijv. acupunctuur, opties zoals de TENS kunnen voorbij komen, het blokkeren van bepaalde zenuwen zodat pijn niet meer/minder doorgegeven wordt etcetc. Kan overigens wel een lange adem vergen (ieder is immers uniek, dus je zult altijd eerst moeten proberen of iets wel werkt) en ze kunnen niet altijd het gewenste resultaat leveren, maar de pijnpoli is een uitstekende plek wanneer pijn niet via de eigen behandelaar adequaat aan te pakken valt.



Met mijn pink gaan ze weinig doen. Gelukkig of helaas? Ik heb in januari een buigpeesletsel opgelopen. Pees is weer genezen, maar ik heb nu een contractuur. Mijn pink staat vanuit het middelste gewricht vast in een hoek van 90 graden. Doodonhandig, maar goed. Plastisch chirurg 2 zag wel heil in een heroperatie, maar mijn eigen plast die ik vandaag heb gesproken ziet het niet zitten door de niet geweldige kansen en de eds. Kan ik hem geen ongelijk in geven, anderzijds ook wel weer balen. We blijven dus maar door therapieën in de hoop dat er nog iets aan beweeglijkheid terug komt.

Aruba, niet alle pijnpoli's werken hetzelfde, maar hier moet je een verwijzing hebben (huisarts, andere specialist) en kom je de eerste keer op het spreekuur bij de anesthesist. Die neemt de klachten met je door, bekijkt oude rapporten, scans e.d. en beslist of er nog verder onderzoek moet plaatsvinden. Zo nee, bedenkt hij wat voor jou de beste optie is om de pijn in te dammen: injecties, zenuwblokkades, TENS, medicatie, neurostimulator, etc. De behandelingen (injecties en zenuwblokkades) vinden vervolgens op afspraak plaats in een speciale behandelkamer met röntgendoorlichting; in veel ziekenhuizen gebeurt dit in dagopname.



In sommige ziekenhuizen kom je ook nog in aanraking met bv. een psycholoog, maatschappelijk werker of fysiotherapeut, maar ik heb altijd alleen maar de anesthesist gezien.



Als je een afspraak wilt maken, kan ik je maar één ding adviseren: doe dat snel!! De wachttijden zijn doorgaans namelijk enorm.



Heel veel sterkte gewenst, ook met het wachten op de uitslagen

Ik zie dat ik mosterd ben



RV, jammer (maar wel begrijpelijk) dat je eigen plastisch chirurg een hersteloperatie niet aandurft. Merk je nog wel iets vooruitgang met oefenen?

Bedankt voor jullie antwoorden. Allebei want jullie hadden allebei nuttige tips hoor.

Ik denk dat ik eerst nog een andere weg moet bewandelen voordat ik zo'n afspraak bij de pijnpoli zou krijgen.



30 juni weer een afspraak bij de gynaecoloog en ik ga op mijn strepen staan. Ik wil een kijkoperatie en nog belangrijker ik mag hopen dat ze dan eindelijk eens de uitslagen binnen hebben. Soms ben ik bang dat het echt kanker is en dat daar de pijnen vandaan komen. Maar meestal lukt het me goed om me vast te houden aan die woorden: kleine kans.



Roosvrouw, Je klinkt alsof je het hele ziekenhuis binnenste buiten kent. Daar word je niet blij van...Ik hoop dat er vooruitgang kan worden geboekt met je pink zodat operatie niet nodig is.

Dikke knuffel voor jullie allemaal. Ik ben even in mijn 'geen zin om toe te geven aan pijn enzo dagen'. Niet slim, maar even moe van mezelf.



Wel trouwens nog steeds heel blij met die lieve vriendin, die heel erg naar mij geluisterd heeft, heel rake dingen heeft gezegd en me helemaal mezelf liet zijn.



Wat het weer betreft, een persoonlijk weerstationnetje lijkt me ideaal! Kunnen we allemaal profiteren van onze eigen voorkeuren!

Leo wat fijn dat je hebt kunnen fietsen zonder pijn, al is het dan met meds.



RV veel gaande dus



Aruba voor jou alleen deze



Cl2 voor jou ook een dikke Struisvogelen mag altijd, doen we allemaal hier. ik in ieder geval wel, vandaar dat ik er zo weinig ben.



Ga ook gauw weer na voor de rest nog even deze achter te laten

Aruba, ik kan me voorstellen dat de pijnpoli nog een station te ver voor je is. Eerst maar 's duidelijkheid krijgen; wie weet kan de oorzaak aangepakt worden en is symptoombestrijding helemaal niet nodig.



Leo, een half uur fietsen: goed joh! Hoe gaat het nu? Is de pijn nog steeds onder controle?



CL2, Mik; sterkte!



Sent, heb je de orthopeed nog te pakken kunnen krijgen?



Hier gaat 't eindelijk weer wat beter. De migraine is helemaal over en dat maakt een wereld van verschil. Nu alleen weer aansterken, kilo's kweken en heel rustig aan doen (door al dat liggen is alles nog net wat instabieler dan normaal).



Ben bezig met de aanvraag voor een gehandicaptenparkeerplaats. Belangrijkste eis is dat je niet verder dan 100 m moet kunnen lopen. Daar zit 't venijn bij mij: als ik goed uitgerust ben en een goede dag heb, kan ik gerust 100 m lopen. Op slechte dagen vaak al niet, laat staan als ik eerst zelf auto heb gereden. Heb ik speciaal een automaat aangeschaft zodat ik weer kan rijden en dús wat onfhankelijker ben, gaat die vlieger alsnog niet op:

- Kan niet zelf naar het ziekenhuis rijden, want daar is een groot gebrek aan parkeerplaatsen. Ik heb laatst bijna 25 minuten naar een plekje moeten zoeken (natuurlijk waren er wel een stuk of vier invalidenparkeerplaatsen vrij) en daarna kon je me opvegen. De gang naar de specialist heb ik in etappes af moeten leggen.

- Bezoek aan het theater: kan ik ook niet zelf heen, zeker niet op koopavond. Alle plekken dichtbij de ingang zijn bezet, en vijf minuten verderop parkeren is geen optie.

- Op koopavond de stad in: no way. Heb wel eens rechtsomkeert moeten maken omdat er geen plaatsen dichtbij het centrum vrij waren.



Daarnaast zijn gewone parkeerplaatsen vaak te smal om de rolstoel -als ik die gebruik- fatsoenlijk uit de auto te kunnen pakken.



Zo zijn er nog wel meer voorbeelden te verzinnen waarbij ik alsnog afhankelijk ben van derden, ondanks dat ik een auto heb staan waar ik zelf in kan rijden. Zo zonde en onnodig! Ik ben alleen heel bang dat de keuringsarts me ziet lopen en de 100 m-regel strikt hanteert. Dan kan ik fluiten naar mijn kaart. Iemand ervaring hiermee??

Lieske, m.i. maak je je te druk. Die 100-meter regel geldt voor de passagiers IPP. Voor een bestuurders IPP zijn de regels een stuk ruimer. Ik geloof zo uit mijn hoofd 1000 meter? Anyhow, een belangrijkere vraag is wellicht wanneer gebruik je de rolstoel? Als je die altijd gebruikt zodra je met de auto weggaat, val je onder de zogenaamde 'permanente rolstoelgebruiker' en die krijgen puur gebaseerd op het feit dát men dit is al een IPP, ongeacht B of P.



Vergis je overigens niet in de breedte van een IPP. Verreweg de meesten zijn geen mm breder dan een standaard parkeerplek, dat probleem zal dus in de meeste gevallen blijven bestaan. (tenzij je verhuist naar bijv. Australië of Amerika. )

Nee hoor, Roosvrouw, voor bestuurder geldt ook de 100 m-regel: "Zowel de bestuurder als passagier zijn met de gebruikelijke hulpmiddelen in redelijkheid niet in staat zelfstandig een afstand van meer dan 100 meter aan één stuk te voet te overbruggen." Misschien dat de regels in de loop der jaren zijn aangescherpt? De naam is ook niet meer IPP maar GPK (gehandicaptenparkeerkaart), en de regelgeving daaromtrent, inclusief de keuringscriteria, is in heel Europa hetzelfde. Mijn ergo had zo haar twijfels of ik voor de kaart in aanmerking kom, hoewel ze zelf wel vindt dat ik er één zou moeten hebben; de consulente van de WMO zei glashard dat ik hem niet zou krijgen en dat het zonde zou zijn van het keuringsgeld.



De rolstoel gebruik ik niet altijd als ik met de auto wegga, omdat ik 'm niet zelf kan voortbewegen. Heeft dus alleen zin als er iemand meegaat.



Hier in de stad zijn de meeste gehandicaptenparkeerplaatsen breder of liggen ze op een hoek, zodat er hooguit één andere auto naast je komt te staan. Daardoor kun je in elk geval één portier helemaal opengooien en de stoel uitladen (plus dat het uitstappen makkelijker is).



Maandag doe ik de aanvraag op de bus en dan is het wachten op de keuring - en hopen op een keuringsarts die de regels in redelijkheid toepast.

PS Heb nog geen emigreerplannen

hoi Lieske, het hangt een beetje van de arts af die je ziet. Ik kreeg mijn parkeerkaart 5 jaar geleden alleen al op grond van de diagnose EDS. Hoefde er niks voor te doen! Toen had ik nog net net geen rolstoel geloof ik.

Maarre..denk nou niet dat je gered bent met zo'n kaart! Negen van de tien keer staat er nl 1. een Hork op geparkeerd die "ja mens doe toch rustig ik sta hier maar ff' roept, 2. de kaart van zijn al lang overleden oma gebruikt (of een gejatte) 3 een vrachtwagen voor de parkeerplaats, aan het uitladen.

4 een andere mindermobiel jouw plekkie inpikt. Ook grr, terwijl je toch iedereen zijn/ haar kaart en handicap van harte gunt.

Volgens mij geldt voor die 100-m regel dat je "niet altijd" in staat moet zijn die 100 m te overbruggen. Ik ken namelijk mensen met een beenamputatie die 9 van de 10 keer prima kunnen lopen, maar die óók de GPK hebben gekregen, omdat ze natuurlijk niet ALTIJD zo ver kunnen lopen. Want heb je problemen met stomp oid, kun je protese niet dragen en moet je je behelpen met rolstoel en/of krukken. Die hebben 'm echts zelfs meestal NIET nodig, maar krijgen 'm ook. Vraag me dan af waarom jij 'm niet zou kunnen krijgen. Daarbij denk ik dat je met de door jou hierboven beschreven argumenten een evt. bezwaar of beroep glansrijk zou winnen.

Jullie reacties stellen me wel een beetje gerust... De schrik was me een beetje om het hart geslagen na de uitspraken van zowel WMO-consulente (idd, waar bemoeit die zich mee...) als ergotherapeute. De formulieren zijn ingevuld, nu alleen nog even de moed verzamelen om 'helemaal' richting gemeentehuis te gaan en ze hoogstpersoonlijk in te leveren (blegh, zelfs die paar meter naar de wc is momenteel een onderneming).



Ambra, alleen op grond van een diagnose de kaart krijgen? Dat zou helemaal fijn zijn!

Lompe horken die hun auto onterecht op een gehandicaptenplaats zetten, blijven er natuurlijk altijd. Toevallig hoorde ik vorige week van een man die de bijrijderskaart van zijn vrouw ten onrechte gebruikte; dit deed hij wel vaker als zij er niet bij was, maar deze keer werd hij gesnapt en kostte het hem 50 euro. Dat doet 'ie waarschijnlijk ook niet zo snel weer



Roque, heerlijk joh, op je nullijn zitten en geen pijn hebben Is het bij jou, afgezien van een stuk ontkenning, ook geen kwestie van 'wennen' aan een bepaalde hoeveelheid pijn?

Over die fibromyalgie: heeft je huisarts de drukpunten gecontroleerd?

Succes bij de gynaecoloog!

Mijn hemel, waar zat ik met mijn hoofd? Zat nog zo te denken géén IPP (invalideparkeerplaats) tikken, maar IPK/GPK en dus toch doen, he.



Lieske, ehm schat..... ik begrijp je toch goed dat ALS je met de auto weg gaat/wilt gaan, je de rolstoel mee neemt/moet nemen? Das voor deze beoordeling genoeg voor het stempeltje permanente rolstoelgebruiker.



Let overigens op met het 'parkeren langs rand van stoep'. Veel IPP's hebben dat, maar het grote nadeel is het hoogteverschil tussen stoep en weg. Afhankelijk van de auto kan uitstappen lastiger zijn, kan het zijn dat je zelf de hoogte moet overbruggen (uitstappen op straatniveau maar stoel op stoepniveau) etc. In het begin is het makkelijk om daar overheen te 'lullen' als kleinigheidje, maar het kan erg fnuikend zijn als je er veel mee van doen hebt.



Gezien de 'discussie' heb ik er gewoon het Voorzieningenboek maar bij gepakt.



Medische criteria; Voor een bestuurder geldt dat deze;

A) een aantoonbare beperking heeft die langer dan 6 maanden duurt

met de gebruikelijke loophulpmiddelen niet meer dan 100 meter aan een stuk te voet kan overbruggen.

Om voor een passagierskaart in aanmerkinge te komen moet men naast hierboven genoemde punten A) en ook voor het vervoer van deur tot deur continu afhankelijk zijn van de hulp van de bestuurder de de persoon met beperking vervoert.



Bij permanent rolstoelgebruik komt men zeker in aanmerking voor een GPK (bestuurder en/of passagier). Om te bepalen of de persoon met beperking in aanmerking komt voor een GPK kan een geneeskundig onderzoek noodzakelijk zijn.



Criteria; Om voor een bestuurderskaart in aanmkering te komen dient men in het bezit te zijn van een geldig rijbewijs. Het kan zijn dat na keuring voor de GPK besloten wordt een nieuwe rijvaardigeidskeuring aan te vragen. Het rijbewijs kan dan worden ingenomen. De GPK wordt voor een periode van minimaal 6 maanden en maximaal 5 jaar verstrekt. De persoon met een beperking dient minimaal in bezt te zijn van een GPK om in aanmkering te komen voor een GPP.



En dan nog e.e.a. aan tekst over kosten, maar dat is gemeentespecifiek.



Zoals uit de tekst en praktijk al wel blijkt is er in het verleden ruimer toegepast. Voor die groep blijft de situatie zo bestaan tot er aanleiding is tot herbeoordeling (bijv. verlenging van de GPK). En tel daar bij op dat het verschilt per gemeente hoe men vervolgens met persoonlijke situaties om gaat. Zo heeft mijn vader wél een IPP maar géén GPK. Zou destijds al niet 'kunnen' volgens de regeltjes, maar omdat er naar persoonlijke situatie is gekeken gebeurde dat dus wel (en waar nodig gebeurt het hier nog).



Which reminds me, ik moet de mijne ook eerdaags even verlengen.





Roque, wat hoor ik nou? Ontkenning? Volg je instinct qua gewrichten, meestal klopt die.



Straks eens even naar de kaakchirurg, zien of de kies er nu al uit gaat of een volgende keer. Het is hier normale praktijk om zo ongeveer binnen een minuut nadat je de spreekkamer binnenstapt al halverwege 'verwijder kies' bent. Haha, ik heb al bijna medelijden met de kaakchirurg. Arme man mag zich eerst door de nodige meegebrachte vakliteratuur werken voor mijn giecheltje opengaat.

quote:[Lieske, ehm schat..... ik begrijp je toch goed dat ALS je met de auto weg gaat/wilt gaan, je de rolstoel mee neemt/moet nemen? Das voor deze beoordeling genoeg voor het stempeltje permanente rolstoelgebruiker.



Nee, ehm.. schat , dan heb je me toch niet goed begrepen... Als ik alleen wegga, heb ik nl. niets aan de rolstoel (te zwaar om zelf te hoepelen). Gaat er iemand anders mee, heb ik de rolstoel vaak wel bij me.

Vandaar ook dat ik écht dichtbij een ziekenhuis/theater/winkel/kennis of noem het maar op moet kunnen parkeren als ik er in m'n eentje op uitga, want de afstand van parkeerplaats naar bestemming moet ik lopend afleggen.



RV, spannend, de kaakchirurg. Hoe gaat dat doorgaans met verdovingen bij jou? En deze kaakchirurg heb je nog niet eerder gezien, begrijp ik?

Zet 'm op enne... laat 'm voorzichtig doen!

Haha, heb ooit een kaakchirurg rot laten schrikken door simpelweg m'n mond open te doen.. die man deed meteen een stap achteruit van wat ie zag en hoorde! Terwijl ik 'm toch écht vantevoren gewaarschuwd had.. tja, ik zeg natuurlijk niet voor niets dat dat ding knakt en blokkeert en met een beetje geluk nog een keer luxeert ook..



Enfin: Lies: aanvragen dat ding! Zelfs ik heb 'm gekregen zonder keuring oid zelfs. Goed, nu helpt 't blijkbaar ook als je belt met de mededeling dat je niet naar de keuring kunt komen omdat je door schouderluxen even je elro niet kunt besturen? Ik kreeg meteen de goedkeuring thuis!



Roos: hoe is het met blaasgebeuren? Ik ben hier momenteel aan 't experimenteren met verblijfskatheter. In mijn geval puur omdat dat de enige manier is waarop ik zonder hulp naar de wc kan. M'n uroloog zei dat 't erg gemakkelijk zou zijn een uroloog te vinden die daar fel tégen zou zijn, maar hij vindt dat in dit geval m'n zelfstandigheid zwaarder telt.. nu gaan we het proberen voor een aantal weken, dus nog niets definitiefs. Maar ik zit toch wel een beetje met de risico's, al vindt hij blijkbaar dat dat allemaal wel meevalt.. Nou ja, voor nú geeft het me iig al véél meer vrijheid, ga zelfs eind v/d week met iemand uit eten. Dat zou anders niet kunnen!



Ik heb een afspraak met een schouderorthopeed. Naam doorgekregen van Lieske, is volgens mij zelfde peed als waar Roos geweest is? Eind Juli kan ik terecht, en ik ben heel benieuwd. M'n revadok denkt niet dat een operatie überhaupt zin heeft, maar ik wil in ieder geval alle opties onderzocht hebben. En dan hebben we nog een tweede orthopeed 'in de aanbieding', daar moeten we nog mee overleggen. Ga ik misschien ook nog heen, meer info is immers altijd welkom.

Hallo lieve meiden. Ik heb geen kanker! Pfiieeeuuww.... opluchting! Ook geen mola, maar wel een enlarged placenta. Tja wat ik daar dan mee moet, geen idee? Waarschijnlijk een foutje van de natuur waar ze niet echt een naam of verklaring voor hebben. Deze week weer bloed prikken en maandag langs. Als mijn hcg 0 is dan krijg ik groen licht. Wat ik wel een klein beetje jammer vind is dat er nog steeds geen verklaring voor mijn pijnen is. Maar goed ik kan in ieder geval één stukje onzekerheid afsluiten!