Gezondheid
alle pijlers
Overspannen en benauwdheidsaanvallen, als het wat beter gaat
dinsdag 22 november 2011 om 21:48
Hallo,
Sinds een paar weken zit ik overspannen thuis. Ik vind dit vreselijk, een soort nederlaag. Ik voel echter wel dat de rust goed voor me is en af en toe heb ik weer goeie dagen, heb ik in misschien wel jaren niet gehad.
Nu heb ik de laatste tijd wel iets vervelends. Ik heb het af en toe erg benauwd, naar lucht happen, hartkloppingen. Volgens de psych zijn dit paniekaanvallen. Het lijkt er echter op dat ik dit vooral op dagen heb dat het juist psychisch wat beter gaat. Op dagen dat ik goed heb kunnen rusten.
Is dit herkenbaar voor iemand, en zo ja: heb je tips? Ik durf haast niet meer naar bed te gaan (dan is 't het ergst).
Sinds een paar weken zit ik overspannen thuis. Ik vind dit vreselijk, een soort nederlaag. Ik voel echter wel dat de rust goed voor me is en af en toe heb ik weer goeie dagen, heb ik in misschien wel jaren niet gehad.
Nu heb ik de laatste tijd wel iets vervelends. Ik heb het af en toe erg benauwd, naar lucht happen, hartkloppingen. Volgens de psych zijn dit paniekaanvallen. Het lijkt er echter op dat ik dit vooral op dagen heb dat het juist psychisch wat beter gaat. Op dagen dat ik goed heb kunnen rusten.
Is dit herkenbaar voor iemand, en zo ja: heb je tips? Ik durf haast niet meer naar bed te gaan (dan is 't het ergst).
dinsdag 22 november 2011 om 21:54
Herkenbaar. Hartkloppingen en benauwdheid kreeg ik soms als ik in alle rust op de bank zat en er juist niks aan de hand was. Heel vreemd gevoel.
Ben door de huisarts door gestuurd naar psycholoog en medicatie gekregen. Nu is het helemaal over, maar dat heeft een tijd geduurd.. Ik kan nog steeds niet goed zeggen waardoor die aanvallen minder werden. Ik denk een combinatie van medicatie en ondersteuning waardoor de spanning geleidelijk minder werd/ ik er beter mee om kon gaan. (ik heb toen ook 3 mnd niet gewerkt, wat al heel wat rust gaf).
Sterkte!
Toevoeging; ik had hetzelfde als soulcats, dus niet 'echte' paniekaanvallen.
Ben door de huisarts door gestuurd naar psycholoog en medicatie gekregen. Nu is het helemaal over, maar dat heeft een tijd geduurd.. Ik kan nog steeds niet goed zeggen waardoor die aanvallen minder werden. Ik denk een combinatie van medicatie en ondersteuning waardoor de spanning geleidelijk minder werd/ ik er beter mee om kon gaan. (ik heb toen ook 3 mnd niet gewerkt, wat al heel wat rust gaf).
Sterkte!
Toevoeging; ik had hetzelfde als soulcats, dus niet 'echte' paniekaanvallen.
dinsdag 22 november 2011 om 21:56
Heel herkenbaar. Het hoort er helaas echt bij.
Ik had zelf niet echt paniekaanvallen, maar ook erg veel last van hartkloppingen, druk op de borst en benauwdheid. Vooral als ik gewoon rustig in bed lag.
Sterkte met je herstel, neem de tijd!
Ik had zelf niet echt paniekaanvallen, maar ook erg veel last van hartkloppingen, druk op de borst en benauwdheid. Vooral als ik gewoon rustig in bed lag.
Sterkte met je herstel, neem de tijd!
Wegens grote belangstelling ben ik momenteel verminderd beschikbaar. Dit kan tijdelijk zijn.
dinsdag 22 november 2011 om 21:58
Probeer ademhalings-/ontspanningsoefeningen te doen in bed. Dat heeft mij erg geholpen om rustiger in slaap te vallen. Ook naar rustige muziek luisteren kan helpen. Maar daar moet je maar net zin in hebben, ik kon juist helemaal geen muziek hebben toen ik overspannen was dus mij hielpen de ontspanningsoefeningen het beste.
Wegens grote belangstelling ben ik momenteel verminderd beschikbaar. Dit kan tijdelijk zijn.
dinsdag 22 november 2011 om 22:01
dinsdag 22 november 2011 om 22:03
Apart dan he Ishetdanechtzomoeilijk dat iedereen het weer anders ervaart. TO zal ook inderdaad moeten kijken/proberen wat het beste bij haar past.
Dat gevoel van overprikkeld zijn dekt inderdaad wel de lading.
Ik kon enorm weinig hebben toen.
Dat gevoel van overprikkeld zijn dekt inderdaad wel de lading.
Ik kon enorm weinig hebben toen.
Wegens grote belangstelling ben ik momenteel verminderd beschikbaar. Dit kan tijdelijk zijn.
dinsdag 22 november 2011 om 22:06
dinsdag 22 november 2011 om 22:08
quote:madeliehief schreef op 22 november 2011 @ 22:01:
Dank voor jullie reacties. Kun je ook zeggen wat voor ontspanningsoefeningen? Geluid verdraag ik niet op het moment, dus geen muziek inderdaad.
Pfff... Vandaag al echt de hele dag last van hartkloppingen en nerveus gevoel. Terwijl het psychisch dus best goed ging!
Dat is volgens mij echt de adrenaline die door je lichaam raast. Ik voelde me ook compleet opgefokt in rust omdat mijn hart zo tekeer ging. Erg naar gevoel inderdaad.
Ik heb mijn ontspanningsoefeningen gekregen van de psychosomatisch therapeut waar ik onder behandeling ben geweest. Heb de bestanden op mijn Ipod staan. Helaas zijn ze te groot om via te de mail door te sturen, anders had ik ze met alle liefde naar je willen mailen.
Misschien eens googlen op ontspanningsoefeningen om te kijken of je wat kunt vinden.
Voorzichtig beginnen hoor, want ik ben in het begin erg duizelig geworden van de oefeningen (had te maken met de ademhaling).
Nogmaals, geef het de tijd. Ik ben totaal 3 maanden thuis geweest en nu na anderhalf jaar kan ik pas zeggen dat het iets beter gaat. Bij mij hebben er echter ook andere dingen meegespeeld waardoor het zolang duurde voordat ik helemaal hersteld was.
Dank voor jullie reacties. Kun je ook zeggen wat voor ontspanningsoefeningen? Geluid verdraag ik niet op het moment, dus geen muziek inderdaad.
Pfff... Vandaag al echt de hele dag last van hartkloppingen en nerveus gevoel. Terwijl het psychisch dus best goed ging!
Dat is volgens mij echt de adrenaline die door je lichaam raast. Ik voelde me ook compleet opgefokt in rust omdat mijn hart zo tekeer ging. Erg naar gevoel inderdaad.
Ik heb mijn ontspanningsoefeningen gekregen van de psychosomatisch therapeut waar ik onder behandeling ben geweest. Heb de bestanden op mijn Ipod staan. Helaas zijn ze te groot om via te de mail door te sturen, anders had ik ze met alle liefde naar je willen mailen.
Misschien eens googlen op ontspanningsoefeningen om te kijken of je wat kunt vinden.
Voorzichtig beginnen hoor, want ik ben in het begin erg duizelig geworden van de oefeningen (had te maken met de ademhaling).
Nogmaals, geef het de tijd. Ik ben totaal 3 maanden thuis geweest en nu na anderhalf jaar kan ik pas zeggen dat het iets beter gaat. Bij mij hebben er echter ook andere dingen meegespeeld waardoor het zolang duurde voordat ik helemaal hersteld was.
Wegens grote belangstelling ben ik momenteel verminderd beschikbaar. Dit kan tijdelijk zijn.
dinsdag 22 november 2011 om 22:12
dinsdag 22 november 2011 om 22:12
Een makkelijke/snelle oefening voor als je hart op hol slaat is door rustig in te ademen (tot zover je kunt, niet abnormaal diep inademen of zo) en dan met de letter F uitademen. Die F ook echt zachtjes uitspreken, dus krijg je het effect van Effffffffffffffff (met getuite lippen) tot je uitgeademd bent.
Drie keer achter elkaar, niet vaker.
Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Dit kun je meerdere malen per dag doen op de momenten dat je je erg onrustig voelt.
Drie keer achter elkaar, niet vaker.
Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Dit kun je meerdere malen per dag doen op de momenten dat je je erg onrustig voelt.
Wegens grote belangstelling ben ik momenteel verminderd beschikbaar. Dit kan tijdelijk zijn.
dinsdag 22 november 2011 om 22:19
@Soulcats Ik schrik er trouwens best wel van dat het na anderhalf jaar pas weer wat beter gaat. Ik hoor/lees heel veel van dat soort verhalen. Ik heb al zo'n moeite met de acceptatie. Terwijl de psycholoog zegt dat juist acceptatie de genezing bevordert.
Wel fijn dat het nu gelukkig wat beter met je gaat.
Wel fijn dat het nu gelukkig wat beter met je gaat.
dinsdag 22 november 2011 om 22:34
quote:madeliehief schreef op 22 november 2011 @ 22:19:
@Soulcats Ik schrik er trouwens best wel van dat het na anderhalf jaar pas weer wat beter gaat. Ik hoor/lees heel veel van dat soort verhalen. Ik heb al zo'n moeite met de acceptatie. Terwijl de psycholoog zegt dat juist acceptatie de genezing bevordert.
Wel fijn dat het nu gelukkig wat beter met je gaat.
Och meid, het was helemaal niet mijn bedoeling je aan het schrikken te maken. Bij mij speelde er ook veel andere aspecten mee hoor (veel tegenslagen in die tijd) anders was ik er veel sneller bovenop geweest.
Inderdaad bevordert acceptatie de genezing. Het is géén nederlaag (zo voelde ik dat trouwens ook in het begin, voelde me een loser). Je bent langere tijd over je grenzen gegaan (waarschijnlijk ben je erg perfectionistisch en doe je veel voor anderen en verlies je jezelf daarbij een beetje uit het oog? Dat speelde bij mij heel erg mee) daar kun je niets aan doen.
Maar je moet nu proberen je grenzen te leren kennen en accepteren dat je te ver bent gegaan. En wat ik al zei, neem de tijd voor je herstel.
Het was een harde les, maar ik heb er veel van geleerd. Ik kan nu wel mijn grenzen aangeven en zeg gemakkelijker 'nee' als voor mijn gevoel het emmertje weer op overlopen staat.
Sterkte nogmaals
@Soulcats Ik schrik er trouwens best wel van dat het na anderhalf jaar pas weer wat beter gaat. Ik hoor/lees heel veel van dat soort verhalen. Ik heb al zo'n moeite met de acceptatie. Terwijl de psycholoog zegt dat juist acceptatie de genezing bevordert.
Wel fijn dat het nu gelukkig wat beter met je gaat.
Och meid, het was helemaal niet mijn bedoeling je aan het schrikken te maken. Bij mij speelde er ook veel andere aspecten mee hoor (veel tegenslagen in die tijd) anders was ik er veel sneller bovenop geweest.
Inderdaad bevordert acceptatie de genezing. Het is géén nederlaag (zo voelde ik dat trouwens ook in het begin, voelde me een loser). Je bent langere tijd over je grenzen gegaan (waarschijnlijk ben je erg perfectionistisch en doe je veel voor anderen en verlies je jezelf daarbij een beetje uit het oog? Dat speelde bij mij heel erg mee) daar kun je niets aan doen.
Maar je moet nu proberen je grenzen te leren kennen en accepteren dat je te ver bent gegaan. En wat ik al zei, neem de tijd voor je herstel.
Het was een harde les, maar ik heb er veel van geleerd. Ik kan nu wel mijn grenzen aangeven en zeg gemakkelijker 'nee' als voor mijn gevoel het emmertje weer op overlopen staat.
Sterkte nogmaals
Wegens grote belangstelling ben ik momenteel verminderd beschikbaar. Dit kan tijdelijk zijn.
dinsdag 22 november 2011 om 22:40
Oh, wil ik ook nog even tegen je zeggen: wees lief voor jezelf!
Koop dat gezellige bloemetje, dat lekkere luchtje of wat dan ook. Vertroetel jezelf en bedenk dat je er mag zijn, dat je niet hebt gefaald en dat je hier sterker uit komt. Het kan iedereen overkomen. Heeft niets met zwak zijn te maken, juist met sterk zijn want je bent veel te lang doorgegaan zonder te klagen met als gevolg nu overspannen zijn.
Koop dat gezellige bloemetje, dat lekkere luchtje of wat dan ook. Vertroetel jezelf en bedenk dat je er mag zijn, dat je niet hebt gefaald en dat je hier sterker uit komt. Het kan iedereen overkomen. Heeft niets met zwak zijn te maken, juist met sterk zijn want je bent veel te lang doorgegaan zonder te klagen met als gevolg nu overspannen zijn.
Wegens grote belangstelling ben ik momenteel verminderd beschikbaar. Dit kan tijdelijk zijn.
dinsdag 22 november 2011 om 23:01
Klinkt stom, maar ik kon mijn paniekaanvallen het beste kanaliseren door te gaan schoonmaken . Nog nooit zo'n schoon huis gehad en ik werd er superrustig van... Misschien helpt het je. Het komt niet voor uit een dwang om een schoon huis te hebben, maar het hielp me om energie kwijt te kunnen zonder na te hoeven denken. Heerlijk.
Verder veel sterkte, ik weet hoe verschrikkelijk het voelt: alsof je helemaal alleen bent, en in het donker om je heen tast zonder vaste grond of muren te voelen (zo voelde ik het) en je hoort voortdurend je hart in je oren en voelt je hart in je keel.
Verder veel sterkte, ik weet hoe verschrikkelijk het voelt: alsof je helemaal alleen bent, en in het donker om je heen tast zonder vaste grond of muren te voelen (zo voelde ik het) en je hoort voortdurend je hart in je oren en voelt je hart in je keel.
woensdag 23 november 2011 om 10:45
Toen ik overspannen was ging ik hardlopen, hoewel ik helemaal niet sportief ben. Ik had geen echte paniekaanvallen maar meer een chronische hyperventilatie en constant benauwd gevoel en buikpijn. Het hardliepen hielp me beter dan ontspanningsoefeningen of yoga waar ik eerder nog gestresster van werd. Gewoon zoeken naar jouw manier om er het beste mee om te gaan. Het gaat over, hoewel het gevoel bij mij pas helemaal verdween toen ik weer al een paar maanden aan het werk was! Sterkte.
maandag 22 april 2013 om 13:20
Hallo allemaal,
Het is natuurlijk al een hele tijd geleden dat er op dit bericht is gereageerd, maar bovenstaand verhaal is op dit moment voor mij zo herkenbaar, dat ik er toch op wil reageren.
Sinds een aantal weken ben ik overspannen. Dit begon met het gevoel om gek te worden, chaotische gedachten, huilbuien, het gevoel mezelf niet meer te zijn en me de hele dag nerveus en angstig voelen.
Vreemd, want ik ben juist een heel sociaal en redelijk zelfverzekerd mens. Helaas heb ik de laatste maanden veel tegenslagen gehad op mn werk, waardoor mijn gevoel van eigenwaarde redelijk is gedaald. Ik ben bang dat dit ook een grote aanleiding is geweest voor de situatie waarin ik nu zit.
De klachten die ik hierboven beschreef, heb ik nu redelijk onder controle. Ik heb nog steeds wel momenten dat ik wil huilen en schreeuwen, of dat ik ineens twijfel: ben ik wel overspannen? Is het niet een ander psychisch iets? Maar gelukkig heb ik die momenten steeds minder.
Ik heb namelijk nu de vervelende klacht dat ik me zo benauwd voel. Beetje hyperventilatie gevoel terwijl ik mijn ademhaling wel goed onder controle heb. Ik heb alleen het gevoel dat ik niet lekker kan doorademen, waarschijnlijk omdat ik er teveel mee bezig ben en het zelf probeer te sturen. Ik heb dit niet alleen 's avonds, maar ook overdag als ik op mijn werk zit. Heel vervelend. Is dit iets wat erbij hoort?
Ik heb denk ik gewoon even een geruststelling nodig dat dit erbij hoort en dat het ooit weer over gaat. Vooral van iemand die hier zelf ook veel last van heeft gehad.
Ik hoop een reactie.
Liefs,
Antje
Het is natuurlijk al een hele tijd geleden dat er op dit bericht is gereageerd, maar bovenstaand verhaal is op dit moment voor mij zo herkenbaar, dat ik er toch op wil reageren.
Sinds een aantal weken ben ik overspannen. Dit begon met het gevoel om gek te worden, chaotische gedachten, huilbuien, het gevoel mezelf niet meer te zijn en me de hele dag nerveus en angstig voelen.
Vreemd, want ik ben juist een heel sociaal en redelijk zelfverzekerd mens. Helaas heb ik de laatste maanden veel tegenslagen gehad op mn werk, waardoor mijn gevoel van eigenwaarde redelijk is gedaald. Ik ben bang dat dit ook een grote aanleiding is geweest voor de situatie waarin ik nu zit.
De klachten die ik hierboven beschreef, heb ik nu redelijk onder controle. Ik heb nog steeds wel momenten dat ik wil huilen en schreeuwen, of dat ik ineens twijfel: ben ik wel overspannen? Is het niet een ander psychisch iets? Maar gelukkig heb ik die momenten steeds minder.
Ik heb namelijk nu de vervelende klacht dat ik me zo benauwd voel. Beetje hyperventilatie gevoel terwijl ik mijn ademhaling wel goed onder controle heb. Ik heb alleen het gevoel dat ik niet lekker kan doorademen, waarschijnlijk omdat ik er teveel mee bezig ben en het zelf probeer te sturen. Ik heb dit niet alleen 's avonds, maar ook overdag als ik op mijn werk zit. Heel vervelend. Is dit iets wat erbij hoort?
Ik heb denk ik gewoon even een geruststelling nodig dat dit erbij hoort en dat het ooit weer over gaat. Vooral van iemand die hier zelf ook veel last van heeft gehad.
Ik hoop een reactie.
Liefs,
Antje
zaterdag 28 december 2013 om 22:06
Alweer een wat ouder forum, maar o zo herkenbaar!
Sinds begin oktober ben ik overspannen, waarbij ik veel last heb van lichamelijke klachten. Eerder veel pijntjes op/rond de borst, nu vooral licht in m'n hoofd en een soort van bijna-benauwd gevoel, idd alsof je net niet helemaal vrij kan ademen.
Regelmatig word ik daar bang van, wat het natuurlijk alleen maar versterkt.
Ik word er echt niet goed van, ik ben het zo zat. Ik weet dat het accepteten het al de helft minder erg maakt, maar op zulke momenten vind ik het erg moeilijk om te accepteren.
Zijn er hier nog mensen die hierover kunnen meepraten (en mij soms gerust kunnen stellen)?
Sinds begin oktober ben ik overspannen, waarbij ik veel last heb van lichamelijke klachten. Eerder veel pijntjes op/rond de borst, nu vooral licht in m'n hoofd en een soort van bijna-benauwd gevoel, idd alsof je net niet helemaal vrij kan ademen.
Regelmatig word ik daar bang van, wat het natuurlijk alleen maar versterkt.
Ik word er echt niet goed van, ik ben het zo zat. Ik weet dat het accepteten het al de helft minder erg maakt, maar op zulke momenten vind ik het erg moeilijk om te accepteren.
Zijn er hier nog mensen die hierover kunnen meepraten (en mij soms gerust kunnen stellen)?
