Gezondheid
alle pijlers
Syndroom van Tietze
donderdag 5 september 2013 om 12:59
Sinds 2 maanden heb ik last van een onsteking in mijn borstbeen. Ook wel het syndroom van tietze genoemt. Dit zorgt voor fikse pijn in mijn borst. Zowel links als rechts.
Op internet staat weinig informatie en mijn arts zegt dat het vanzelf over moet gaan. Al kan dit wel 6 maanden duren maar het kan ook chronisch zijn.
Ik vroeg mij af of er mensen zijn die hier ervaring mee hebben en/-of tips hebben om er vanaf te komen.
Op internet staat weinig informatie en mijn arts zegt dat het vanzelf over moet gaan. Al kan dit wel 6 maanden duren maar het kan ook chronisch zijn.
Ik vroeg mij af of er mensen zijn die hier ervaring mee hebben en/-of tips hebben om er vanaf te komen.
donderdag 5 september 2013 om 13:06
Ja ik! Grappig dat ik dit nu toevallig zie staan, ik had er nog nooit van gehoord. Totdat ik, 6 maanden zwanger, ook met diezelfde klachten bij de huisarts terecht ben gekomen, en hij dat bij me constateerde (althans vermoedde). Hij schreef het op een briefje en zei "ga maar eens googlen thuis. Is niet erg, en als je echt last hebt, gewoon paracetamol nemen., gaat wel weer over." en daarmee kon ik weer gaan. Vond het maar een raar verhaal, maar toen ik er thuis over ging lezen dacht ik, verrek, ik denk dat hij gelijk heeft, dit bedoel ik.
En nu, een half jaar later en 3 maanden geleden bevallen, was ik het alweer bijna vergeten! Het is dus overgegaan Tijdje voor de bevalling al wel hoor, ik denk dat ik een maand of 2 a 3 last heb gehad. Gelukkig, want ik las ook dat het een enkel keertje chronisch is en dan ben je verder van huis. Maar hier is het dus helemaal weg. Sterkte!
Oh en tips heb ik niet. Gewoon doorgaan met alles, en paracetamol tegen de pijn. Als het goed is moet het dus vanzelf wegtrekken op een dag.
En nu, een half jaar later en 3 maanden geleden bevallen, was ik het alweer bijna vergeten! Het is dus overgegaan Tijdje voor de bevalling al wel hoor, ik denk dat ik een maand of 2 a 3 last heb gehad. Gelukkig, want ik las ook dat het een enkel keertje chronisch is en dan ben je verder van huis. Maar hier is het dus helemaal weg. Sterkte!
Oh en tips heb ik niet. Gewoon doorgaan met alles, en paracetamol tegen de pijn. Als het goed is moet het dus vanzelf wegtrekken op een dag.
donderdag 5 september 2013 om 13:08
Ik heb het na ziekte (borstkanker) ook gekregen. En ik heb van zowel mijn chirurg als huisarts altijd begrepen dat hier geen genezing voor bestaat, en je dit altijd in mindere of meerdere mate zal blijven voelen. Voor mij tot op heden (sinds 2009) het geval. Het is wel zo hoe meer je het met rust laat hoe beter
donderdag 5 september 2013 om 13:24
Paracetamol helpt helaas niet. Volgens mijn dokter komt het vooral door de stress. En daar heeft ze ook wel een punt. Ik heb uitstralingen naar me armen en kaak waar ik ansgtig van werd. Dit ging gepaard met paniek aanvallen waardoor de pijn er niet minder door werd. Volgens haar zorgen de pijntjes voor de angsten en de angsten voor stress. Maarja als ik geen pijn heb.. dan heb ik geen angsten en dus ook geen stress.
Ik loop nu ook bij een fystiotherepeut. Maar dit heeft tot nu toe ook nog niet geholpen.
Ik loop nu ook bij een fystiotherepeut. Maar dit heeft tot nu toe ook nog niet geholpen.
donderdag 5 september 2013 om 22:06
Ik heb het in combinatie met sarcoidose sinds een maand of 9. Werd er ook erg angstig van. De sarcoidose verhalen waren al niet leuk om te lezen en toen ik opeens pijn op de borst kreeg schrok ik daar erg van.
Inmiddels is het gek genoeg soms een beetje een geruststelling dat ik bij van die pijntjes weet dat het Tietze (of sarcoïdose) is.
Ik hoop alleen nu dat ik op een gegeven moment ineens verbetering ga merken en dat het niet de rest van m'n leven zo doorkabbelt...
Inmiddels is het gek genoeg soms een beetje een geruststelling dat ik bij van die pijntjes weet dat het Tietze (of sarcoïdose) is.
Ik hoop alleen nu dat ik op een gegeven moment ineens verbetering ga merken en dat het niet de rest van m'n leven zo doorkabbelt...
zondag 8 september 2013 om 22:31
Hallo ellka,
Ik heb ook het syndroom van Tietze, al jaren. De eerste keer dat ik last kreeg, schrok ik mezelf rot. Ik dacht dat ik het aan mijn hart had.
Een bezoek aan de huisarts leerde me dat ik het niet aan mijn hart had, maar het syndroom van Tietze. Ook de keren daarna was ik er nog niet helemaal gerust op, maar inmiddels heb ik het geaccepteerd en heb ik niet meer de angst dat het iets ernstigers is.
Ik heb in 2003/2004 behoorlijke last gehad, zeer regelmatig en best heftig. Daarna is het afgezwakt en nu heb ik er nog heel soms last van (korte periodes en niet meer zo heftig als toen). Ik ben dus van mening dat het inderdaad vanzelf weer overgaat, maar ook wel dat je er altijd wel een beetje last van blijft houden.
Stress, inspanning e.d. zijn niet bevorderlijk. Ik kan dus bijvoorbeeld met moeite een fietsband oppompen. Als ik dat doe, verkramp ik helemaal in mijn borstbeen. Bij stress voel ik vaak weer die druk op mijn borstbeen. Op mijn rug liggen; idem dito. Dat laatste doe ik dus ook bijna nooit meer, want daar krijg ik het benauwd van.
Voor mij hielp het voldoende om pijnstillers te nemen (ibuprofen 800/600mg), voorgeschreven door de huisarts.
Het is even leren om ermee om te gaan, maar uiteindelijk is het -voor mij- wel iets waar ik mee kan leven.
Sterkte ermee!
Ik heb ook het syndroom van Tietze, al jaren. De eerste keer dat ik last kreeg, schrok ik mezelf rot. Ik dacht dat ik het aan mijn hart had.
Een bezoek aan de huisarts leerde me dat ik het niet aan mijn hart had, maar het syndroom van Tietze. Ook de keren daarna was ik er nog niet helemaal gerust op, maar inmiddels heb ik het geaccepteerd en heb ik niet meer de angst dat het iets ernstigers is.
Ik heb in 2003/2004 behoorlijke last gehad, zeer regelmatig en best heftig. Daarna is het afgezwakt en nu heb ik er nog heel soms last van (korte periodes en niet meer zo heftig als toen). Ik ben dus van mening dat het inderdaad vanzelf weer overgaat, maar ook wel dat je er altijd wel een beetje last van blijft houden.
Stress, inspanning e.d. zijn niet bevorderlijk. Ik kan dus bijvoorbeeld met moeite een fietsband oppompen. Als ik dat doe, verkramp ik helemaal in mijn borstbeen. Bij stress voel ik vaak weer die druk op mijn borstbeen. Op mijn rug liggen; idem dito. Dat laatste doe ik dus ook bijna nooit meer, want daar krijg ik het benauwd van.
Voor mij hielp het voldoende om pijnstillers te nemen (ibuprofen 800/600mg), voorgeschreven door de huisarts.
Het is even leren om ermee om te gaan, maar uiteindelijk is het -voor mij- wel iets waar ik mee kan leven.
Sterkte ermee!
maandag 9 september 2013 om 10:37
Bedankt voor alle reacties.
Ik zit inmiddels op een skippybal die ervoor zorgt dat ik mijn rug rechthou en me borst vooruit. Ik merkte dat ik op werkdagen veel meer last had. Verder probeer ik niet teveel te tillen of handelingen te doen waar veel kracht bij nodig is.
Langzaam wordt de pijn elke dag een stukje minder.
Ik las laatst een quote van een arts: als je er op drukt en het doet pijn dan kan het nooit je hart zijn.
Daardoor ben ik wat rustiger .
Wat een rotpijn!!!
Mocht ik ineens van de pijn afzijn en de oplossing hebben gevonden dan laat ik dat hier weten!
Ik zit inmiddels op een skippybal die ervoor zorgt dat ik mijn rug rechthou en me borst vooruit. Ik merkte dat ik op werkdagen veel meer last had. Verder probeer ik niet teveel te tillen of handelingen te doen waar veel kracht bij nodig is.
Langzaam wordt de pijn elke dag een stukje minder.
Ik las laatst een quote van een arts: als je er op drukt en het doet pijn dan kan het nooit je hart zijn.
Daardoor ben ik wat rustiger .
Wat een rotpijn!!!
Mocht ik ineens van de pijn afzijn en de oplossing hebben gevonden dan laat ik dat hier weten!
maandag 9 september 2013 om 10:48
Hallo,
Ik heb het echt al jaren. Meer dan 14. Bij mij is het chronisch en bij stress wordt het duidelijk erger. Ik heb vooral last van krampen die ongeveer een minuut per keer aan houden. Ook zitten mijn klachten lager. Het is bij mij meer mijn ribboog. En dat straalt daar dan alle kanten op. Dat is anders dan jij beschrijft. Ik hoop echter dat iemand die hier reageert dit herkent. Dit is namelijk een vorm die bijna niet voorkomt...iig niet goed beschreven is.
Recht op zitten en lopen helpt bij mij goed.
En ja...typisch aan Tietze is dat als je op de pijn drukt het daarna nog even doorknijpt. Ik trap er zelf ook vaak nog in. Dat ik me zorgen maak...ga voelen en daarna de tranen in mijn ogen krijg van de napijn. Afblijven...ontspannen...zoveel mogelijk rechtop. En paracetamol nemen als nodig.
Ik heb het echt al jaren. Meer dan 14. Bij mij is het chronisch en bij stress wordt het duidelijk erger. Ik heb vooral last van krampen die ongeveer een minuut per keer aan houden. Ook zitten mijn klachten lager. Het is bij mij meer mijn ribboog. En dat straalt daar dan alle kanten op. Dat is anders dan jij beschrijft. Ik hoop echter dat iemand die hier reageert dit herkent. Dit is namelijk een vorm die bijna niet voorkomt...iig niet goed beschreven is.
Recht op zitten en lopen helpt bij mij goed.
En ja...typisch aan Tietze is dat als je op de pijn drukt het daarna nog even doorknijpt. Ik trap er zelf ook vaak nog in. Dat ik me zorgen maak...ga voelen en daarna de tranen in mijn ogen krijg van de napijn. Afblijven...ontspannen...zoveel mogelijk rechtop. En paracetamol nemen als nodig.
maandag 9 september 2013 om 10:53
Ik heb het ook en ook wel achterin m'n rug. Bij de ribboog, zoals Geneva ook zegt. Als ik een aanval heb, kan ik niet goed ademhalen, dat doet zeer en is erg vervelend. Gelukkig heb ik er niet meer zoveel last van als ooit, toen ik ermee bij de dokter belandde, maar af en toe steekt het op.
Ermee leren leven en je niet te druk maken is alles wat je kunt doen.
Dat je het extra voelt als je erop drukt is inderdaad wel een geruststelling, maar soms heb ik het tussen de ribben lijkt het wel.
Ermee leren leven en je niet te druk maken is alles wat je kunt doen.
Dat je het extra voelt als je erop drukt is inderdaad wel een geruststelling, maar soms heb ik het tussen de ribben lijkt het wel.
Later is nu
donderdag 12 september 2013 om 12:19
Hoi!
Ik heb er ook jaren last van. Ook ik dacht dat ik het aan mijn hart had, vooral links veel pijn, ook uitstraling naar arm en rug.
Nu ben ik ook nog eens wat hypochondrisch aangelegd dus het veroorzaakte heel wat paniek.
Gelukkig merkte een slimme arts op dat mijn borstbeen helemaal opgezet en hobbelig is, ook aan het Google'en geslagen, wat herkenbaar! Helaas kan dit wel chronisch zijn en erg ongemakkelijk.
De enige tips die ik heb, is eigenlijk zo nodig ibuprofen tegen de pijn, en leer herkennen wanneer je meer pijn krijgt.
Bij mij is dat bijvoorbeeld na dweilen of zware boodschappen dragen.
Ook een goede buik ademhaling is belangrijk, bij stress heb je sneller een borst ademhaling en dus meer last.
Hebben jullie trouwens ook die duidelijke bobbels en verdikking op het borstbeen? Ik zie ze soms door mn huid heen uitsteken!
Ik heb er ook jaren last van. Ook ik dacht dat ik het aan mijn hart had, vooral links veel pijn, ook uitstraling naar arm en rug.
Nu ben ik ook nog eens wat hypochondrisch aangelegd dus het veroorzaakte heel wat paniek.
Gelukkig merkte een slimme arts op dat mijn borstbeen helemaal opgezet en hobbelig is, ook aan het Google'en geslagen, wat herkenbaar! Helaas kan dit wel chronisch zijn en erg ongemakkelijk.
De enige tips die ik heb, is eigenlijk zo nodig ibuprofen tegen de pijn, en leer herkennen wanneer je meer pijn krijgt.
Bij mij is dat bijvoorbeeld na dweilen of zware boodschappen dragen.
Ook een goede buik ademhaling is belangrijk, bij stress heb je sneller een borst ademhaling en dus meer last.
Hebben jullie trouwens ook die duidelijke bobbels en verdikking op het borstbeen? Ik zie ze soms door mn huid heen uitsteken!
