Gezondheid
alle pijlers
Veel ziek + werk
dinsdag 16 november 2010 om 13:07
Hoi allemaal,
Ik wist niet zo goed waar ik dit topic het beste kan plaatsen, bij gezondheid of bij werk maar heb het toch bij gezondheid gezet.
Ik ben nu 22 jaar en ben bijna HBO afgestudeerd (richting HRM). Sinds mijn 14e weet ik dat ik een chronische ziekte heb. Ik heb een aantal hormonen in mijn bijnieren niet, en andere weer wel, waardoor ik een hoge bloeddruk heb en laag kalium. Hiervoor slik ik medicijnen. Sinds ik medicijnen slik is mijn weerstand erg verminderd. Dit kan te maken hebben met mijn ziekte en/of de medicijnen. Ik ben gemiddeld 6 keer in het jaar ziek en dan ook vaak meteen een week. Soms ook maar een dag of 2. Ik heb vaak last van ontstekingen, bv in mijn keel en oren maar ook in mijn gewrichten. Tevens heb ik last van migraine, duizeligheid en heb ik ook altijd de griep. Toen ik fulltime stage liep was ik dus veel ziek en heb toen ook heel veel gedoe gehad met mijn stagebegeleider. Zij heeft me heel erg bang gemaakt dat ik zo nooit in een arbeidsproces kan deelnemen als ik zoveel ziek ben. Nu ga ik over een half jaar solliciteren en ben ik zo bang dat ik tegen mijn ziek-zijn aan ga lopen. Want ja, ik kan er eigenlijk weinig aan veranderen dat ik zoveel ziek ben. En ik ben bang dat een leidinggevende en colleges daar moeilijk over gaan doen en het niet begrijpen. Nu ik nog op school zit, voel ik me vaak al schuldig tegenover projectgenoten dat ik er weer eens niet ben.
Ik weet niet goed wat ik met dit topic wil, maar herkent iemand dit en hoe ga je daar mee om? Of hebben jullie tips? Mij is aangeraden niet fulltime te gaan werken (en dat vind ik ook erg, want dat zie ik als falen). Tevens vind ik het echt verschrikkelijk zoveel ziek te zijn. De wil is er zeker, alleen het gaat soms echt niet. Heb ik wel een toekomst op het gebied van werk?
Ik wist niet zo goed waar ik dit topic het beste kan plaatsen, bij gezondheid of bij werk maar heb het toch bij gezondheid gezet.
Ik ben nu 22 jaar en ben bijna HBO afgestudeerd (richting HRM). Sinds mijn 14e weet ik dat ik een chronische ziekte heb. Ik heb een aantal hormonen in mijn bijnieren niet, en andere weer wel, waardoor ik een hoge bloeddruk heb en laag kalium. Hiervoor slik ik medicijnen. Sinds ik medicijnen slik is mijn weerstand erg verminderd. Dit kan te maken hebben met mijn ziekte en/of de medicijnen. Ik ben gemiddeld 6 keer in het jaar ziek en dan ook vaak meteen een week. Soms ook maar een dag of 2. Ik heb vaak last van ontstekingen, bv in mijn keel en oren maar ook in mijn gewrichten. Tevens heb ik last van migraine, duizeligheid en heb ik ook altijd de griep. Toen ik fulltime stage liep was ik dus veel ziek en heb toen ook heel veel gedoe gehad met mijn stagebegeleider. Zij heeft me heel erg bang gemaakt dat ik zo nooit in een arbeidsproces kan deelnemen als ik zoveel ziek ben. Nu ga ik over een half jaar solliciteren en ben ik zo bang dat ik tegen mijn ziek-zijn aan ga lopen. Want ja, ik kan er eigenlijk weinig aan veranderen dat ik zoveel ziek ben. En ik ben bang dat een leidinggevende en colleges daar moeilijk over gaan doen en het niet begrijpen. Nu ik nog op school zit, voel ik me vaak al schuldig tegenover projectgenoten dat ik er weer eens niet ben.
Ik weet niet goed wat ik met dit topic wil, maar herkent iemand dit en hoe ga je daar mee om? Of hebben jullie tips? Mij is aangeraden niet fulltime te gaan werken (en dat vind ik ook erg, want dat zie ik als falen). Tevens vind ik het echt verschrikkelijk zoveel ziek te zijn. De wil is er zeker, alleen het gaat soms echt niet. Heb ik wel een toekomst op het gebied van werk?
dinsdag 16 november 2010 om 20:35
Eens met Danivo.
Ik ben migrainepatient en heb hier gemiddeld vier dagen per week last van. Na mijn studie ging ik ook de arbeidsmarkt op.
Conclusie: het gaat niet lukken een fulltime baan te hebben.
Inmiddels heb ik een uitkering,
Ik werk er nog 16 uur naast. Dat aantal uren heeft de arts bepaald.
Ik herken je gevoelens, schuld, teleurstelling. Die heb ik ook gehad.
Ga je situatie accepteren, daar heb je veel baat bij. Bedenk wat je wel kan.
Ik ben migrainepatient en heb hier gemiddeld vier dagen per week last van. Na mijn studie ging ik ook de arbeidsmarkt op.
Conclusie: het gaat niet lukken een fulltime baan te hebben.
Inmiddels heb ik een uitkering,
Ik werk er nog 16 uur naast. Dat aantal uren heeft de arts bepaald.
Ik herken je gevoelens, schuld, teleurstelling. Die heb ik ook gehad.
Ga je situatie accepteren, daar heb je veel baat bij. Bedenk wat je wel kan.
dinsdag 16 november 2010 om 20:39
Maar het lastige is dat ik niet altijd ziek ben. Ongeveer eens in de 2 maanden (soms 3 maanden). Verder ben ik wel gewoon fit genoeg om te werken. Het zal toch niet zijn dat ik daardoor helemaal arbeidsongeschikt ben? Vind werken namelijk echt leuk. Heb ik wel reële kansen op een parttime baan denken jullie?
Iets voor mezelf beginnen weet ik nog niet. Misschien later maar om daar nu mee te beginnen als net afgestudeerde vind ik eigenlijk niet zo'n goed plan. Wil eerst wat werkervaring.
Iets voor mezelf beginnen weet ik nog niet. Misschien later maar om daar nu mee te beginnen als net afgestudeerde vind ik eigenlijk niet zo'n goed plan. Wil eerst wat werkervaring.
dinsdag 16 november 2010 om 20:57
Hoeveel weken liep je stage?
Hoeveel dagen ben je afwezig geweest?
Ik kreeg uit de OP het idee dat je vaak ziek bent, omdat je migraine zei en dat je vaak griep hebt.
Maar het is dus ong. 6 keer per jaar, 2 tot 5 dagen ziek. Wel vaak, maar ik denk dat je het wel kan compenseren. Je klinkt wel ambitieus
Hoeveel dagen ben je afwezig geweest?
Ik kreeg uit de OP het idee dat je vaak ziek bent, omdat je migraine zei en dat je vaak griep hebt.
Maar het is dus ong. 6 keer per jaar, 2 tot 5 dagen ziek. Wel vaak, maar ik denk dat je het wel kan compenseren. Je klinkt wel ambitieus
dinsdag 16 november 2010 om 22:51
Heb 7 maanden stage gelopen. Even denken, ben denk ik in totaal 3-3,5 week ziek geweest. In het begin van m'n stage kreeg ik de mexicaanse griep en had daarnaast enorm veel last van migraine. 2e deel van mijn stage bijna niet ziek geweest, denk 1 of 2 dagen. Dus de eerste 3,5 maand ben ik denk ik wel veel ziek geweest, denk zo'n 3 weken en de laatste 3,5 maand dus maar 1 of 2 dagen. Het verschilt dus heel erg. Maar laatste half jaar heb ik weer meer ontstekingen e.d. gehad en gaat het weer slechter. Heb nu ook veel stress dus misschien heeft dat er ook mee te maken.
dinsdag 16 november 2010 om 22:53
O ja en trouwens in het begin van mijn stage kreeg ik een slechte beoordeling, omdat ik zoveel ziek was en ze dachten ook dat ik ongemotiveerd was e.d. Maar aan het eind toch mijn stage afgerond met een 8 omdat ze zoveel vooruitgang en motivatie zagen. Inhoudelijk was het werk wat ik gedaan heb ook goed, het was meer het gedoe er omheen waardoor ik zoveel gezeik had in het begin.
Ik heb zelf zoiets: als je maar laat zien dat je écht wilt werken en gemotiveerd bent, dat een werkgever dan ook minder moeilijk doet over het ziek zijn of zie ik dat verkeerd?
Ik heb zelf zoiets: als je maar laat zien dat je écht wilt werken en gemotiveerd bent, dat een werkgever dan ook minder moeilijk doet over het ziek zijn of zie ik dat verkeerd?
woensdag 17 november 2010 om 12:15
Herkenbaar. Ik raad je aan om te accepteren dat je vaak ziek bent. En een baan te zoeken die jou het minste energie kost en idd waarbij je uren event. thuis kunt maken. En vooral niet fulltime gaan werken.
Accepteer het!
Als je dat niet doet gaat het je allemaal zoveel stress kosten waardoor je nog vaker ziek bent.
Accepteer het!
Als je dat niet doet gaat het je allemaal zoveel stress kosten waardoor je nog vaker ziek bent.
donderdag 18 november 2010 om 12:40
quote:LaParisienne schreef op 16 november 2010 @ 20:39:
Maar het lastige is dat ik niet altijd ziek ben. Ongeveer eens in de 2 maanden (soms 3 maanden). Verder ben ik wel gewoon fit genoeg om te werken. Het zal toch niet zijn dat ik daardoor helemaal arbeidsongeschikt ben? Vind werken namelijk echt leuk. Heb ik wel reële kansen op een parttime baan denken jullie?
Iets voor mezelf beginnen weet ik nog niet. Misschien later maar om daar nu mee te beginnen als net afgestudeerde vind ik eigenlijk niet zo'n goed plan. Wil eerst wat werkervaring.Om eerlijk te zijn vindt ik het wel meevallen, eens in de 2/3 maanden.
Maar het lastige is dat ik niet altijd ziek ben. Ongeveer eens in de 2 maanden (soms 3 maanden). Verder ben ik wel gewoon fit genoeg om te werken. Het zal toch niet zijn dat ik daardoor helemaal arbeidsongeschikt ben? Vind werken namelijk echt leuk. Heb ik wel reële kansen op een parttime baan denken jullie?
Iets voor mezelf beginnen weet ik nog niet. Misschien later maar om daar nu mee te beginnen als net afgestudeerde vind ik eigenlijk niet zo'n goed plan. Wil eerst wat werkervaring.Om eerlijk te zijn vindt ik het wel meevallen, eens in de 2/3 maanden.
donderdag 18 november 2010 om 12:45
Ook voor mij heel herkendbaar. Ik heb chronische hoofdpijn en migraine (dagelijks). Ben ook fulltime begonnen met werken en daarna is dit terug gelopen naar 18 uur per week. Elke dag slikte ik maar medicatie om het scherpe randje een beetje weg te nemen. Op den duur ging het helemaal niet meer en sinds januari ben ik dus ook 100 % ziek gemeld. Acceptatie is het begin maar ook het moeilijkste wat er is. Ik had ook ambitieuze plannen en daar is nu niks meer van over, ik ben al blij als ik wat kan afspreken met iemand.
Mijn ervaring is dat het heel lastig is om te werken als je heel vaak ziek bent, je hebt altijd te maken met collega's, afspraken, deadlines die je moet nakomen. In mijn geval moesten mijn collega's mijn werk weer overnemen en dat leidt dat vaak tot frustratie.
Maar als ik het bij jou lees valt het ten opzichte van mij wel mee. Ik zou het advies opvolgen van minder gaan werken. Heb je meer tijd om uit te rusten en zo houdt je je weerstand een beetje op peil. Als het na een jaar super goed gaat, kan je altijd besluiten om meer te gaan werken.
heel veel sterkte in ieder geval!
Mijn ervaring is dat het heel lastig is om te werken als je heel vaak ziek bent, je hebt altijd te maken met collega's, afspraken, deadlines die je moet nakomen. In mijn geval moesten mijn collega's mijn werk weer overnemen en dat leidt dat vaak tot frustratie.
Maar als ik het bij jou lees valt het ten opzichte van mij wel mee. Ik zou het advies opvolgen van minder gaan werken. Heb je meer tijd om uit te rusten en zo houdt je je weerstand een beetje op peil. Als het na een jaar super goed gaat, kan je altijd besluiten om meer te gaan werken.
heel veel sterkte in ieder geval!
donderdag 18 november 2010 om 13:00
Wat vervelend TO! Je hebt meer motivatie dan tegenwoordig normaal is, lijkt het, maar je lichaam werkt onvoldoende mee. Heel vervelend, en absoluut niet iets om je schuldig over te voelen.
Ik zit me af te vragen wat ik als werkgever nou zou vinden van je verhaal. Ik ben maar eerlijk: je hebt geen studierichting die erg uniek is, en werkervaring breng je niet mee, dus voor jou is er zo iemand anders gevonden. Je startpositie is dus niet best.
Stel dat ik je een baan zou geven, en je hebt niets verteld, dan zou je na een jaar (vaste contracten doen we niet aan voor starters) toch opvallen als iemand die veel ziek is. Ik hoop dat we gedurende het jaar dan wel gevraagd hebben of daar iets achter zit als je ongelukkig voelen in je werk, maar misschien ook niet. Tegen de tijd dat je contract verlengd moet worden zou de discussie niet zozeer met je, maar over je gevoerd worden. En dan tellen de zichtbare feiten zwaar: veel ziek, genoeg alternatieven, dus geen contractverlenging.
Had je wel iets verteld, dan zit er meteen aan de voorkant natuurlijk een probleem. Ik denk dat alles afhangt van de vraag of jij het als probleem brengt, of dat je het als aanleiding gebruikt om over oplossingen te praten. Je bent vaak ziek, maar je bent ook enorm gemotiveerd dat een zo klein mogelijke rol te laten spelen. Prima, hoe zie je dat dan voor je? Part time? kan. Maar waarom niet een deel variabel invullen? Ik weet niet eens of dat wettelijk wel kan, maar een constructie waarbij jij zelf een deel van je verhoogde ziekte-risico draagt ipv de werkgever? Hoe zit het met je bereidheid over te werken NA een ziekteperiode? Hoeveel kan je nog doen als je ziek bent? Ben je bereid een wat lager loon te accepteren? Compenseer je je slechte gezondheid met een duidelijk hogere productiviteit?
Ik denk al met al dat er best over veel te praten is, als je het maar bespreekbaar maakt vóór mensen er last van hebben en ná dat je een goede eerste indruk hebt gemaakt.
Ik zit me af te vragen wat ik als werkgever nou zou vinden van je verhaal. Ik ben maar eerlijk: je hebt geen studierichting die erg uniek is, en werkervaring breng je niet mee, dus voor jou is er zo iemand anders gevonden. Je startpositie is dus niet best.
Stel dat ik je een baan zou geven, en je hebt niets verteld, dan zou je na een jaar (vaste contracten doen we niet aan voor starters) toch opvallen als iemand die veel ziek is. Ik hoop dat we gedurende het jaar dan wel gevraagd hebben of daar iets achter zit als je ongelukkig voelen in je werk, maar misschien ook niet. Tegen de tijd dat je contract verlengd moet worden zou de discussie niet zozeer met je, maar over je gevoerd worden. En dan tellen de zichtbare feiten zwaar: veel ziek, genoeg alternatieven, dus geen contractverlenging.
Had je wel iets verteld, dan zit er meteen aan de voorkant natuurlijk een probleem. Ik denk dat alles afhangt van de vraag of jij het als probleem brengt, of dat je het als aanleiding gebruikt om over oplossingen te praten. Je bent vaak ziek, maar je bent ook enorm gemotiveerd dat een zo klein mogelijke rol te laten spelen. Prima, hoe zie je dat dan voor je? Part time? kan. Maar waarom niet een deel variabel invullen? Ik weet niet eens of dat wettelijk wel kan, maar een constructie waarbij jij zelf een deel van je verhoogde ziekte-risico draagt ipv de werkgever? Hoe zit het met je bereidheid over te werken NA een ziekteperiode? Hoeveel kan je nog doen als je ziek bent? Ben je bereid een wat lager loon te accepteren? Compenseer je je slechte gezondheid met een duidelijk hogere productiviteit?
Ik denk al met al dat er best over veel te praten is, als je het maar bespreekbaar maakt vóór mensen er last van hebben en ná dat je een goede eerste indruk hebt gemaakt.
donderdag 18 november 2010 om 13:04
Herkenbaar! Ik heb zelf een auto-immuunziekte, heb mijn leven daarop aangepast. Ik was 50% afgekeurd, word binnenkort waarschijnlijk 100% afgekeurd. Ik doe heel flexibel (uitzend)werk, ik ben uitgevallen in een voltijdsstudie en studeer nu deeltijd (OU) en ik heb nu andere medicijnen. Ik zal altijd medicatie moeten gebruiken, maar mijn oude medicijn was als het ware met een kanon op een mug schieten (het hele immuunsysteem platleggen om een klein verkeerd werkend stukje aan te pakken) ik gebruik nu een nieuw ontwikkeld medicijn dat vooral het slechte stuk van mijn immuunsysteem aanpakt.
Ik vrees dat vitaminepillen e.d. maar heel weinig helpen als je zulke zware pillen slikt om je immuunsysteem om zeep te helpen. Neemt niet weg dat bewegen, gezond eten etc. natuurlijk nooit kwaad kunnen. Krijg je een griepprik? Bij mijn medicijnen is dat officieel niet mogelijk maar we hebben nu toch iets uitgevogeld waardoor ik de griepprik kan nemen. Dat scheelt bij mij al een boel - 2 jaar geleden ben ik met griep in het ziekenhuis gekomen en vorig jaar ben ik niet eens ziek geworden! Verder consequent handen wassen en uit de buurt blijven bij zieken. Ik was vorig jaar ontzettend blij met die Mexicaanse griep, toen mensen eindelijk eens normale voorzorgsmaatregelen namen tegen griep. Helaas is die hype dit jaar weer over.
Op dit moment gaat het met mijn ziekte goed, ik werk fulltime, maar dat kan letterlijk morgen anders zijn. Tot een paar maanden geleden lag ik nog 20 uur per dag op bed, mijn ziekte is min of meer onbehandelbaar geworden, morgen kan ik weer terugzitten in de uitkering. Maar dat is wel een fijn vangnet, ik hoef me geen zorgen te maken dat ik ooit zonder inkomen kom te zitten.
Op mijn werk weten sommige van mijn collega's wel een beetje van mijn situatie, mijn teamleider weet wel een beetje wat er aan de hand is, maar niemand heeft enig idee hoe erg het is, dat ik een soort van chemo krijg, dat ik volledig afgekeurd ga worden ... maar ik ben uitzendkracht, dat scheelt. Volgens mij is de wetgeving zo, dat je je werkgever verplicht bent te vertellen over de gevolgen die je ziekte kan hebben op je functioneren. (dus niet de oorzaak, wel de consequenties op het werk)
Ik vrees dat vitaminepillen e.d. maar heel weinig helpen als je zulke zware pillen slikt om je immuunsysteem om zeep te helpen. Neemt niet weg dat bewegen, gezond eten etc. natuurlijk nooit kwaad kunnen. Krijg je een griepprik? Bij mijn medicijnen is dat officieel niet mogelijk maar we hebben nu toch iets uitgevogeld waardoor ik de griepprik kan nemen. Dat scheelt bij mij al een boel - 2 jaar geleden ben ik met griep in het ziekenhuis gekomen en vorig jaar ben ik niet eens ziek geworden! Verder consequent handen wassen en uit de buurt blijven bij zieken. Ik was vorig jaar ontzettend blij met die Mexicaanse griep, toen mensen eindelijk eens normale voorzorgsmaatregelen namen tegen griep. Helaas is die hype dit jaar weer over.
Op dit moment gaat het met mijn ziekte goed, ik werk fulltime, maar dat kan letterlijk morgen anders zijn. Tot een paar maanden geleden lag ik nog 20 uur per dag op bed, mijn ziekte is min of meer onbehandelbaar geworden, morgen kan ik weer terugzitten in de uitkering. Maar dat is wel een fijn vangnet, ik hoef me geen zorgen te maken dat ik ooit zonder inkomen kom te zitten.
Op mijn werk weten sommige van mijn collega's wel een beetje van mijn situatie, mijn teamleider weet wel een beetje wat er aan de hand is, maar niemand heeft enig idee hoe erg het is, dat ik een soort van chemo krijg, dat ik volledig afgekeurd ga worden ... maar ik ben uitzendkracht, dat scheelt. Volgens mij is de wetgeving zo, dat je je werkgever verplicht bent te vertellen over de gevolgen die je ziekte kan hebben op je functioneren. (dus niet de oorzaak, wel de consequenties op het werk)
donderdag 18 november 2010 om 23:06
Herken het ook ben zelf van vier na drie dagen gaan werken omdat ik het niet trok en nog vaak ziek van migraine.en ik heb het gevoel alsof ze niet weten hoe ziek je kan zijn tijdens migraine. Ik durf me vaak niet eens ziek te melden omdat ik bang ben dat ze me niet geloven.totdat ik naar huis word gestuurd omdat ik maar blijf spugen.
vrijdag 19 november 2010 om 00:18
quote:rider schreef op 18 november 2010 @ 13:00:
Wat vervelend TO! Je hebt meer motivatie dan tegenwoordig normaal is, lijkt het, maar je lichaam werkt onvoldoende mee. Heel vervelend, en absoluut niet iets om je schuldig over te voelen.
Ik zit me af te vragen wat ik als werkgever nou zou vinden van je verhaal. Ik ben maar eerlijk: je hebt geen studierichting die erg uniek is, en werkervaring breng je niet mee, dus voor jou is er zo iemand anders gevonden. Je startpositie is dus niet best.
Stel dat ik je een baan zou geven, en je hebt niets verteld, dan zou je na een jaar (vaste contracten doen we niet aan voor starters) toch opvallen als iemand die veel ziek is. Ik hoop dat we gedurende het jaar dan wel gevraagd hebben of daar iets achter zit als je ongelukkig voelen in je werk, maar misschien ook niet. Tegen de tijd dat je contract verlengd moet worden zou de discussie niet zozeer met je, maar over je gevoerd worden. En dan tellen de zichtbare feiten zwaar: veel ziek, genoeg alternatieven, dus geen contractverlenging.
Had je wel iets verteld, dan zit er meteen aan de voorkant natuurlijk een probleem. Ik denk dat alles afhangt van de vraag of jij het als probleem brengt, of dat je het als aanleiding gebruikt om over oplossingen te praten. Je bent vaak ziek, maar je bent ook enorm gemotiveerd dat een zo klein mogelijke rol te laten spelen. Prima, hoe zie je dat dan voor je? Part time? kan. Maar waarom niet een deel variabel invullen? Ik weet niet eens of dat wettelijk wel kan, maar een constructie waarbij jij zelf een deel van je verhoogde ziekte-risico draagt ipv de werkgever? Hoe zit het met je bereidheid over te werken NA een ziekteperiode? Hoeveel kan je nog doen als je ziek bent? Ben je bereid een wat lager loon te accepteren? Compenseer je je slechte gezondheid met een duidelijk hogere productiviteit?
Ik denk al met al dat er best over veel te praten is, als je het maar bespreekbaar maakt vóór mensen er last van hebben en ná dat je een goede eerste indruk hebt gemaakt.
Ten eerste: allemaal heel erg bedankt voor al jullie reacties en dat jullie zo goed met me meedenken!
Als ik ziek ben lig ik niet 24 uur per dag op bed, maar ben ook niet in staat om bv naar buiten te gaan. Ik kan wel gewoon rustig iets doen thuis een paar uurtjes, dus thuiswerken zou dan kunnen. Ik kan accepteren dat ik minder verdien ja, ik hoef sowieso geen riant salaris, ik vind het belangrijker dat ik het naar mijn zin heb op mijn werk en het ook echt leuk vind.
Ik denk wel eens dat ik wat meer gemotiveerd ben dan een ander, juist omdat ik zoveel ziek ben, om het een soort van te compenseren. Dit hoor ik ook van eerdere werkgevers. Het komt alleen eerst op hen over dat ik juist niet gemotiveerd ben (omdat ik zoveel ziek ben).
Vind het lastig om het in een eerste sollicitatiegesprek aan te geven. Ik functioneer gewoon prima, tot in een keer echt ziek word. Het is niet zo dat ik wekelijks ziek ben ofzo. Ik ben gewoon vaker ziek dan een 'normaal' gezond persoon. Ben bang dat mijn kansen meteen verkeken zijn als ik aangeef chronisch ziek te zijn, ook vooral omdat een werkgever en dan gelijk vanuit gaat dat ik maar half functioneer ofzo. Maar aan de andere kant, als ik het niet zeg, en het blijkt dus dat ik veel ziek ben, wordt daar op een gegeven moment over gepraat en is het vertrouwen minder. Ik wil eigenlijk zo eerlijk en open mogelijk zijn naar toekomstige werkgever maar ja, ben bang dat mijn kansen dan al bij gesprek 1 zijn verkeken.
Verder studeer ik al 4 jaar fulltime, dit gaat goed, kan het wel aan. Geen problemen gehad nog op school dat ik teveel ziek ben.
Dus ja ik vind het moeilijk. Ben aan de ene kant te weinig ziek om echt beperkt te zijn in mijn werk, maar aan de andere kant ben ik teveel ziek voor een normale werknemer.
Trouwens, ik heb over een paar weken een gesprek met een studiebegeleider, ik wil graag nog doorstuderen (master op de universiteit), dus dan ben ik ook nog even 'gewoon student' en hoef ik me er (nog) niet druk over te maken.
Wat vervelend TO! Je hebt meer motivatie dan tegenwoordig normaal is, lijkt het, maar je lichaam werkt onvoldoende mee. Heel vervelend, en absoluut niet iets om je schuldig over te voelen.
Ik zit me af te vragen wat ik als werkgever nou zou vinden van je verhaal. Ik ben maar eerlijk: je hebt geen studierichting die erg uniek is, en werkervaring breng je niet mee, dus voor jou is er zo iemand anders gevonden. Je startpositie is dus niet best.
Stel dat ik je een baan zou geven, en je hebt niets verteld, dan zou je na een jaar (vaste contracten doen we niet aan voor starters) toch opvallen als iemand die veel ziek is. Ik hoop dat we gedurende het jaar dan wel gevraagd hebben of daar iets achter zit als je ongelukkig voelen in je werk, maar misschien ook niet. Tegen de tijd dat je contract verlengd moet worden zou de discussie niet zozeer met je, maar over je gevoerd worden. En dan tellen de zichtbare feiten zwaar: veel ziek, genoeg alternatieven, dus geen contractverlenging.
Had je wel iets verteld, dan zit er meteen aan de voorkant natuurlijk een probleem. Ik denk dat alles afhangt van de vraag of jij het als probleem brengt, of dat je het als aanleiding gebruikt om over oplossingen te praten. Je bent vaak ziek, maar je bent ook enorm gemotiveerd dat een zo klein mogelijke rol te laten spelen. Prima, hoe zie je dat dan voor je? Part time? kan. Maar waarom niet een deel variabel invullen? Ik weet niet eens of dat wettelijk wel kan, maar een constructie waarbij jij zelf een deel van je verhoogde ziekte-risico draagt ipv de werkgever? Hoe zit het met je bereidheid over te werken NA een ziekteperiode? Hoeveel kan je nog doen als je ziek bent? Ben je bereid een wat lager loon te accepteren? Compenseer je je slechte gezondheid met een duidelijk hogere productiviteit?
Ik denk al met al dat er best over veel te praten is, als je het maar bespreekbaar maakt vóór mensen er last van hebben en ná dat je een goede eerste indruk hebt gemaakt.
Ten eerste: allemaal heel erg bedankt voor al jullie reacties en dat jullie zo goed met me meedenken!
Als ik ziek ben lig ik niet 24 uur per dag op bed, maar ben ook niet in staat om bv naar buiten te gaan. Ik kan wel gewoon rustig iets doen thuis een paar uurtjes, dus thuiswerken zou dan kunnen. Ik kan accepteren dat ik minder verdien ja, ik hoef sowieso geen riant salaris, ik vind het belangrijker dat ik het naar mijn zin heb op mijn werk en het ook echt leuk vind.
Ik denk wel eens dat ik wat meer gemotiveerd ben dan een ander, juist omdat ik zoveel ziek ben, om het een soort van te compenseren. Dit hoor ik ook van eerdere werkgevers. Het komt alleen eerst op hen over dat ik juist niet gemotiveerd ben (omdat ik zoveel ziek ben).
Vind het lastig om het in een eerste sollicitatiegesprek aan te geven. Ik functioneer gewoon prima, tot in een keer echt ziek word. Het is niet zo dat ik wekelijks ziek ben ofzo. Ik ben gewoon vaker ziek dan een 'normaal' gezond persoon. Ben bang dat mijn kansen meteen verkeken zijn als ik aangeef chronisch ziek te zijn, ook vooral omdat een werkgever en dan gelijk vanuit gaat dat ik maar half functioneer ofzo. Maar aan de andere kant, als ik het niet zeg, en het blijkt dus dat ik veel ziek ben, wordt daar op een gegeven moment over gepraat en is het vertrouwen minder. Ik wil eigenlijk zo eerlijk en open mogelijk zijn naar toekomstige werkgever maar ja, ben bang dat mijn kansen dan al bij gesprek 1 zijn verkeken.
Verder studeer ik al 4 jaar fulltime, dit gaat goed, kan het wel aan. Geen problemen gehad nog op school dat ik teveel ziek ben.
Dus ja ik vind het moeilijk. Ben aan de ene kant te weinig ziek om echt beperkt te zijn in mijn werk, maar aan de andere kant ben ik teveel ziek voor een normale werknemer.
Trouwens, ik heb over een paar weken een gesprek met een studiebegeleider, ik wil graag nog doorstuderen (master op de universiteit), dus dan ben ik ook nog even 'gewoon student' en hoef ik me er (nog) niet druk over te maken.
