Gezondheid
alle pijlers
ziek.
woensdag 2 september 2009 om 12:10
Vandaag ,na het zoveelste gesprek met de psychologe ga ik me ziek melden,ik zit nu totaal tegen het plafond aan.
Ik huil ,ik slaap niet meer, mijn concentratie is verdwenen,mijn hoofd is totaal een chaos en tegelijkertjd ook helemaal leeg.
De eerste stap heb ik gedaan en heb mij op een speciaal nummer van de werkgever ziek gemeld en nu moet ik persoonlijk de leiding gevende bellen en vertellen dat ik eventje niet aan het werk kan.
Vreselijk is dit,ik zit hier met hartkloppingen, trillende vingers achter de pc en de telefoon staat naast me, ze was in bespreking.
Nu moet ik strakjes weer al mijn moed bij elkaar schrapen en weer gaan bellen ,ik barst in tranen uit ben ik bang voor,ik vind dit toch zo erg.
Heb ik zo lang en hard aan mijzelf gewerkt en ik heb het gevoel of ik helemaal terug klap,die angst ,die nu zo terug komt ,ik weet ik moet nu voormijzelf opkomen ,maar het nu wel even verdomd moeilijk.
Ik ben doodsbang op dit moment ,vreselijk vind ik dit,is toch eigenlijk abnormaal deze reactie van me,vind ik dan.
Ik huil ,ik slaap niet meer, mijn concentratie is verdwenen,mijn hoofd is totaal een chaos en tegelijkertjd ook helemaal leeg.
De eerste stap heb ik gedaan en heb mij op een speciaal nummer van de werkgever ziek gemeld en nu moet ik persoonlijk de leiding gevende bellen en vertellen dat ik eventje niet aan het werk kan.
Vreselijk is dit,ik zit hier met hartkloppingen, trillende vingers achter de pc en de telefoon staat naast me, ze was in bespreking.
Nu moet ik strakjes weer al mijn moed bij elkaar schrapen en weer gaan bellen ,ik barst in tranen uit ben ik bang voor,ik vind dit toch zo erg.
Heb ik zo lang en hard aan mijzelf gewerkt en ik heb het gevoel of ik helemaal terug klap,die angst ,die nu zo terug komt ,ik weet ik moet nu voormijzelf opkomen ,maar het nu wel even verdomd moeilijk.
Ik ben doodsbang op dit moment ,vreselijk vind ik dit,is toch eigenlijk abnormaal deze reactie van me,vind ik dan.
woensdag 2 september 2009 om 12:16
Hoi Ijaba, wat akelig zeg, dat je je zo voelt. Vind je reactie helemaal niet zo vreemd hoor. Ik heb me een paar maanden geleden om ongeveer dezelfde reden ziek gemeld en dat vond ik ook supermoeilijk. Voelde alsof ik faalde... alsof ik opgaf... alsof ik keihard naar beneden mijn diepe kuil verder in denderde, dat het nooit meer goed zou komen. Gelukkig denk ik daar nu een paar maanden later anders over. Het is goed geweest... ondanks dat het nog niet over is.... is het goed geweest tijd te nemen voor mezelf.
Sterkte!!
Sterkte!!
woensdag 2 september 2009 om 12:19
woensdag 2 september 2009 om 14:06
Ik snap je reactie heel goed hoor! Ik heb ooit in een soortgelijke situatie gezeten.
Wat bij mij altijd helpt, is om van te voren te bedenken wat nou het aller aller ergste is dat zou kunnen gebeuren. Dus waar je het aller bangst voor bent. En echt, achteraf valt het altijd al mee. (Waar ben je eigenlijk bang voor? Is dat bijvoorbeeld omdat je denkt dat je werkgever je niet gelooft dat je ziek bent of ben je bang dat je werkgever je zwak vind)
Boeien eigenlijk toch, het gaat om jou en om jouw gezondheid en ik vind het heel goed dta je nu aan de bel trekt en aan jezelf denkt!! Succes!!
Wat bij mij altijd helpt, is om van te voren te bedenken wat nou het aller aller ergste is dat zou kunnen gebeuren. Dus waar je het aller bangst voor bent. En echt, achteraf valt het altijd al mee. (Waar ben je eigenlijk bang voor? Is dat bijvoorbeeld omdat je denkt dat je werkgever je niet gelooft dat je ziek bent of ben je bang dat je werkgever je zwak vind)
Boeien eigenlijk toch, het gaat om jou en om jouw gezondheid en ik vind het heel goed dta je nu aan de bel trekt en aan jezelf denkt!! Succes!!
woensdag 2 september 2009 om 17:21
Heb gebeld en ook aan de leiding verteld, dat ik me ziek meld met ingang van nu.
Ze vond het erg vervelend, moet dan collega`s inschakelen vanwege mijn werk,ik werk in de zorgsector,weinig personeel.
Nu is er volgende week contact om te kijken of ik dan weer kan werken.
Tja,waar ben ik bang voor, het niet geloofd te worden, afwijzing.
Ik denk dat dit een van de grootste dingen zijn die me dwars zitten op dat moment, ik heb goddank steun aan de spychologe en kan direct bellen als het nodig is,maar ik voel me wel heel schuldig dat ik thuis zit en een ander mijn werk moet gaan doen.
Ik heb duidelijk gezegd dat ik rust wil ik niets meer erbij kan hebben,ik val mezelf helemaal tegen.
Ze vond het erg vervelend, moet dan collega`s inschakelen vanwege mijn werk,ik werk in de zorgsector,weinig personeel.
Nu is er volgende week contact om te kijken of ik dan weer kan werken.
Tja,waar ben ik bang voor, het niet geloofd te worden, afwijzing.
Ik denk dat dit een van de grootste dingen zijn die me dwars zitten op dat moment, ik heb goddank steun aan de spychologe en kan direct bellen als het nodig is,maar ik voel me wel heel schuldig dat ik thuis zit en een ander mijn werk moet gaan doen.
Ik heb duidelijk gezegd dat ik rust wil ik niets meer erbij kan hebben,ik val mezelf helemaal tegen.
woensdag 2 september 2009 om 20:21
Niet erg tactisch van je leidinggevende om zo duidelijk te laten merken dat ze het vervelend vindt, dat je ziek bent. Laat je alsjeblieft niet onder druk zetten volgende week. Twee jaar geleden heb ik me ook ziek moeten melden op advies van de huisarts (was overspannen/burn-out) en tjonge, wat vond ik dat moeilijk. En geloof me, ik kon die week erop echt nog niet aan het werk. Mijn collega's en leidinggevende waren heel begripvol en ook de arbeidsdeskundige (arbo) had ik achter me staan. Ik neem aan dat jij daar ook nog wel een oproep voor zult krijgen.
Heel veel sterkte!
Heel veel sterkte!
