Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010, deel 25
donderdag 20 februari 2020 15:16
+1
donderdag 20 februari 2020 16:00
Ja, maar op de een of andere manier lijkt het alsof alleen de vrouwen met hun kinderen naar zwemles gaan. Emancipatie enzo is hier nog niet helemaal doorgedrongen. En een van die vrouwen hoorde ik gisteren tegen haar dreumes in een ballerinapakje (wat overigens wel echt heel schattig stond) zeggen: "Kom, even naar de wc. Mama moet plasje doen." Drie keer achter elkaar.
Sowieso is het bewezen slecht voor de taalontwikkeling van kinderen als volwassen kinderpraat gaan doen, maar daarnaast vind ik het ook zo verschrikkelijk infantiel en identiteitsloos. Alsof je na het krijgen van kinderen geen 'ik' meer bent, maar alleen nog 'mama'. Van de week hoorde ik iemand op een professionele netwerkbijeenkomst zich ook voorstellen met: "Hallo, ik ben Patricia, trotse mama en fotograaf". Ja, die kan ik dan niet meer serieus nemen in haar beroep.
donderdag 20 februari 2020 16:01
redbulletje schreef: ↑19-02-2020 16:58Gruwel!
Maar voor enkel sporten hoef je je toch niet in de kleedkamers te begeven? Dan kom je gekleed in je trainingspak en zo ga je ook weer naar huis. Maar alleen al het feit dat het kindergedeelte niet van het volwassen gedeelte gescheiden is zou ik wegens geluidsoverlast al niet trekken. Laat staan als je er zelf nog tussen moet ook. Krijg onderhuids kippevel van alleen al het idee! Alsof je naakt tussen een zwerm zoemende muggen moet staan!
Nee, dat doe ik nu ook wel wat vaker. Maar ik vind het zwembad en de sauna juist wel een fijn voordeel van deze sportschool. Dus dan moet je je wel omkleden. En wanneer ik, zoals eergisteren, direct uit werk ga.
donderdag 20 februari 2020 16:03
himalaya schreef: ↑20-02-2020 07:09Getrouwd (met man die bij kennismaking al een heel zelfstandig, bijna volwassen kind had), huwelijkse voorwaarden en we wonen niét samen.
Zalig.
Veel mensen kijken eerst raar op als we dat vertellen, maar als ik dan zeg dat (met name) ik er behoefte aan heb om me-time te hebben en het LAT-ten ons prima bevalt, zeggen ze vaak ‘als ik ooit ga scheiden zou ik ook niet meer samen willen wonen’.
We zien elkaar in het weekend, vakanties gaan ook prima samen. Maar daarna weer lekker naar je eigen huis..
Ik ben gewoon niet geschikt om 24/7 iemand om me heen te hebben. Misschien zo gekomen met de jaren, ik heb 7 jaar samen gewoond en voor de rest altijd ge-LAT.
(En nee, geen autisme oid,)
Ooohh.....dat zou ik ook wel graag willen: LAT-ten. Het is dat ik mijn man daar écht geen plezier mee doe, en ik inmiddels ook wel ben gewend aan hem om me heen. Maar toen we gingen samenwonen was mijn voorwaarde wel dat het huis groot genoeg was voor mijn eigen woman-cave. Bovendien werken wij verschillende tijden dus heb ik ook héél vaak het huis heerlijk voor mezelf. Echt fijn is dat. Goed geregeld @himalaya!
Als wij met zijn tweeën op vakantie gaan, doen we ook regelmatig wat zonder elkaar. Gaat hij een halve dag in comicbookwinkels kijken en ik in kledingwinkels. Na een paar uur zien we elkaar vaak weer in een koffietentje. Ik weet ook niet beter. Mijn moeder en haar man doen dat ook. Zij gaan naar de bergen waar hij gaat wandelen en zij een beetje dorpjes bezoeken. Ze doen ook wel dingen samen hoor, maar ook wel heel veel apart.
katkaatje wijzigde dit bericht op 20-02-2020 16:06
Reden: vakantietoevoeging
Reden: vakantietoevoeging
15.38% gewijzigd
donderdag 20 februari 2020 16:27
Ik dus niet, want ik heb een vakantiesouveniertje.
Katkaatje, sinds ik mijn eigen woman-cave op zolder heb, gaat samenwonen veeeel makkelijker. Lekker een plek om mij terug te trekken en vriend hoeft zich niet te ergeren aan mijn zooi/hobby die overal ligt.
Hij is nogal netjes en krijgt af en toe bijna een hartaanval als hij ziet hoe ik boven bezig ben.
Mega bureau en net genoeg ruimte is vrij om mijn tekenblok neer te leggen. En stapels boeken en dozen om mijn heen, ik vind het fijn als dingen zichtbaar en binnen handbereik liggen. 
En de grond geldt als opbergruimte! (Issie al helemaal niet mee eens, maar ja, mijn zolder. 
)
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 20 februari 2020 17:34
Ik en mijn vriend hebben echt moeite moeten doen om niet te snel te gaan samenwonen. (We wilden minstens een jaar een relatie hebben.) We zijn best graag kneuterig samen, gezellig samen koken, Netflixen, spelletjes doen.
Maar doen ook gewoon ons eigen ding. Sowieso hebben we onze vrije weekdagen niet samen, hebben we onze eigen vrienden en activiteiten en ben ik ook een keer een maand op een huis gaan passen. Dan denken mensen inderdaad ook dat het niet goed gaat. Maar we zijn allebei ook gewoon nog onszelf.
Maar doen ook gewoon ons eigen ding. Sowieso hebben we onze vrije weekdagen niet samen, hebben we onze eigen vrienden en activiteiten en ben ik ook een keer een maand op een huis gaan passen. Dan denken mensen inderdaad ook dat het niet goed gaat. Maar we zijn allebei ook gewoon nog onszelf.
vrijdag 21 februari 2020 06:59
I.m.o is dit dus hartstikke goed voor een relatie. Joh je moet er toch niet aan denken om echt ALLES samen te doen?Luistervink schreef: ↑20-02-2020 17:34Ik en mijn vriend hebben echt moeite moeten doen om niet te snel te gaan samenwonen. (We wilden minstens een jaar een relatie hebben.) We zijn best graag kneuterig samen, gezellig samen koken, Netflixen, spelletjes doen.
Maar doen ook gewoon ons eigen ding. Sowieso hebben we onze vrije weekdagen niet samen, hebben we onze eigen vrienden en activiteiten en ben ik ook een keer een maand op een huis gaan passen. Dan denken mensen inderdaad ook dat het niet goed gaat. Maar we zijn allebei ook gewoon nog onszelf.
Lekker laten denken, mensen hebben toch wel een mening.
Dat gezegd hebbende, ik zelf ben jaren, onbewust, bezig geweest om te proberen te voorkomen dat mensen een mening hebben. Tot ik erachter kwam dat dat onmogelijk is en vooral dat ik daar erg ongelukkig van word.
Goedemorgen
vrijdag 21 februari 2020 07:28
Ik kom weer even inbreken hoor, ik lees wel vaak mee. Ik heb ook geen relatie en vind dat wel prima eigenlijk. Ben al een aantal jaar alleen en hoe langer ik alleen ben hoe minder behoefte ik eraan heb.
Ik vind alleen wonen gewoon heerlijk. Lekker niemand om rekening mee te houden, niemand die aan mijn hoofd zeurt behalve de kat, naar bed wanneer ik wil, niemand die de dekens jat of snurkt, heerlijk.
Ik betwijfel of ik ooit nog samen zou willen wonen. Heb het met mijn ex wel gedaan maar vond het zo snel saai worden. De sleur schoot er gauw in.
Het is ook lastig om een man te vinden die geen kinderen wil, zeker rond mijn leeftijd ( 32 ). Vele hebben al kinderen of willen ze snel. Ik kan daar niets mee. Ik zie er zelden een op de datingsites die geen kids wil. Ze zullen er vast zijn maar ik zie ze niet.
Vorig jaar beetje aangerommeld met een man maar die werd al snel te aanhankelijk terwijl ik duidelijk was geweest dat het voor mij een FWB was en meer niet. Hij vond me te leuk. Tja jammer dan. Nu reageert hij niet meer op mijn appjes, ik vind het best. Ik had gehoopt dat we vrienden konden blijven want hij was wel lief verder en ik heb weinig vrienden maar blijkbaar kon hij dat niet.
Over 2 maanden word mijn neefje dan eindelijk geboren. En ik kijk er toch wel heel erg naar uit, veel meer dan mijn moeder die er nog helemaal geen zin in heeft.
Die zou goed thuispassen in dit topic want op ons na heeft ze niet veel met kinderen.
Ik begin wel ineens te beseffen dat ons hele leven straks verandert met de komst van die kleine, elke kerst zal anders zijn, elke verjaardag. Het is wel even wennen, die gedachte. Maar ik kijk er grotendeels wel naar uit.
Maandag gaan mijn broer en schoonzus soort van trouwen ( geregistreerd partnerschap ) en ik hoop dan eindelijk eens een schop te voelen van mijn neefje. Ik blijf maar tevergeefs mijn hand op die buik leggen ( eerst vragen uiteraard ) maar hij heeft nooit zin om bij mij te schoppen.
Hey Phoebs, is het toch weer over met je date?
Wel goed dat je nu losgelaten hebt wat mensen van je vinden, je doet het toch nooit goed. Schijt eraan hebben is het beste wat je kan doen.
Mijn moeder's vriend is ook zo'n dodo, steeds maar zeuren wanneer ik nou weer eens ga daten nu ik weer een stuk strakker in mijn vel zit en er zoveel beter uit zie dan eerst ( ja blijkbaar moet je slank zijn om te daten ). Hij zegt steeds dat dit het jaar wordt dat ik de man tegen ga komen, hij voelt het aan zijn water.
Ik moet daar altijd wel om lachen. Ik ben mijn eigen soulmate.
In tegenstelling tot hem heb ik geen partner nodig om me compleet te voelen.
Ik vind alleen wonen gewoon heerlijk. Lekker niemand om rekening mee te houden, niemand die aan mijn hoofd zeurt behalve de kat, naar bed wanneer ik wil, niemand die de dekens jat of snurkt, heerlijk.
Ik betwijfel of ik ooit nog samen zou willen wonen. Heb het met mijn ex wel gedaan maar vond het zo snel saai worden. De sleur schoot er gauw in.
Het is ook lastig om een man te vinden die geen kinderen wil, zeker rond mijn leeftijd ( 32 ). Vele hebben al kinderen of willen ze snel. Ik kan daar niets mee. Ik zie er zelden een op de datingsites die geen kids wil. Ze zullen er vast zijn maar ik zie ze niet.
Vorig jaar beetje aangerommeld met een man maar die werd al snel te aanhankelijk terwijl ik duidelijk was geweest dat het voor mij een FWB was en meer niet. Hij vond me te leuk. Tja jammer dan. Nu reageert hij niet meer op mijn appjes, ik vind het best. Ik had gehoopt dat we vrienden konden blijven want hij was wel lief verder en ik heb weinig vrienden maar blijkbaar kon hij dat niet.
Over 2 maanden word mijn neefje dan eindelijk geboren. En ik kijk er toch wel heel erg naar uit, veel meer dan mijn moeder die er nog helemaal geen zin in heeft.
Die zou goed thuispassen in dit topic want op ons na heeft ze niet veel met kinderen.
Ik begin wel ineens te beseffen dat ons hele leven straks verandert met de komst van die kleine, elke kerst zal anders zijn, elke verjaardag. Het is wel even wennen, die gedachte. Maar ik kijk er grotendeels wel naar uit.
Maandag gaan mijn broer en schoonzus soort van trouwen ( geregistreerd partnerschap ) en ik hoop dan eindelijk eens een schop te voelen van mijn neefje. Ik blijf maar tevergeefs mijn hand op die buik leggen ( eerst vragen uiteraard ) maar hij heeft nooit zin om bij mij te schoppen.
Hey Phoebs, is het toch weer over met je date?
Wel goed dat je nu losgelaten hebt wat mensen van je vinden, je doet het toch nooit goed. Schijt eraan hebben is het beste wat je kan doen.
Mijn moeder's vriend is ook zo'n dodo, steeds maar zeuren wanneer ik nou weer eens ga daten nu ik weer een stuk strakker in mijn vel zit en er zoveel beter uit zie dan eerst ( ja blijkbaar moet je slank zijn om te daten ). Hij zegt steeds dat dit het jaar wordt dat ik de man tegen ga komen, hij voelt het aan zijn water.
Ik moet daar altijd wel om lachen. Ik ben mijn eigen soulmate.
In tegenstelling tot hem heb ik geen partner nodig om me compleet te voelen.
vrijdag 21 februari 2020 07:44
Ooh ja je word bijna tante he Madrid! Leuk hoor
Jammer dat het met je date niks meer is geworden.
Op zich sta ik wel open voor een relatie, maar uiteindelijk wil ik niet samenwonen. Ik heb echt veel me-time nodig. Paar jaar geleden met iemand gedatet maar omdat meneer nogal wat problemen bleek te hebben waar hij niet eerlijk over was, heb ik er maar een punt achter gezet. Erg jammer aan de ene kant want het was een enorm lieve jongen. Maar hij was ook iemand die erg onzeker was over zichzelf, en continu bevestiging vroeg aan me. Ik moet iemand hebben die al zelfverzekerd van zichzelf is. Vroeger al geen fijne jeugd gehad waardoor ik continu op mijn tenen moest lopen, dat wil ik nu niet meer.
Jammer dat het met je date niks meer is geworden.
Op zich sta ik wel open voor een relatie, maar uiteindelijk wil ik niet samenwonen. Ik heb echt veel me-time nodig. Paar jaar geleden met iemand gedatet maar omdat meneer nogal wat problemen bleek te hebben waar hij niet eerlijk over was, heb ik er maar een punt achter gezet. Erg jammer aan de ene kant want het was een enorm lieve jongen. Maar hij was ook iemand die erg onzeker was over zichzelf, en continu bevestiging vroeg aan me. Ik moet iemand hebben die al zelfverzekerd van zichzelf is. Vroeger al geen fijne jeugd gehad waardoor ik continu op mijn tenen moest lopen, dat wil ik nu niet meer.
vrijdag 21 februari 2020 07:50
Ik zou daar oprecht heel verdrietig van worden als dat mij was overkomen.Ik begin wel ineens te beseffen dat ons hele leven straks verandert met de komst van die kleine, elke kerst zal anders zijn, elke verjaardag. Het is wel even wennen, die gedachte. Maar ik kijk er grotendeels wel naar uit.
Lees hier ook zo vaak topics dat mensen een familieuitje zoeken voor bijv. 6 volwassenen en 1 peuter. Dan kun je al op je vingers natellen dat zo'n dag helemaal om de koter gaat draaien.
vrijdag 21 februari 2020 08:00
Madrid87 schreef: ↑21-02-2020 07:28Ik kom weer even inbreken hoor, ik lees wel vaak mee. Ik heb ook geen relatie en vind dat wel prima eigenlijk. Ben al een aantal jaar alleen en hoe langer ik alleen ben hoe minder behoefte ik eraan heb.
Ik vind alleen wonen gewoon heerlijk. Lekker niemand om rekening mee te houden, niemand die aan mijn hoofd zeurt behalve de kat, naar bed wanneer ik wil, niemand die de dekens jat of snurkt, heerlijk.
Ik betwijfel of ik ooit nog samen zou willen wonen. Heb het met mijn ex wel gedaan maar vond het zo snel saai worden. De sleur schoot er gauw in.
Het is ook lastig om een man te vinden die geen kinderen wil, zeker rond mijn leeftijd ( 32 ). Vele hebben al kinderen of willen ze snel. Ik kan daar niets mee. Ik zie er zelden een op de datingsites die geen kids wil. Ze zullen er vast zijn maar ik zie ze niet.
Vorig jaar beetje aangerommeld met een man maar die werd al snel te aanhankelijk terwijl ik duidelijk was geweest dat het voor mij een FWB was en meer niet. Hij vond me te leuk. Tja jammer dan. Nu reageert hij niet meer op mijn appjes, ik vind het best. Ik had gehoopt dat we vrienden konden blijven want hij was wel lief verder en ik heb weinig vrienden maar blijkbaar kon hij dat niet.
Over 2 maanden word mijn neefje dan eindelijk geboren. En ik kijk er toch wel heel erg naar uit, veel meer dan mijn moeder die er nog helemaal geen zin in heeft.
Die zou goed thuispassen in dit topic want op ons na heeft ze niet veel met kinderen.
Ik begin wel ineens te beseffen dat ons hele leven straks verandert met de komst van die kleine, elke kerst zal anders zijn, elke verjaardag. Het is wel even wennen, die gedachte. Maar ik kijk er grotendeels wel naar uit.
Maandag gaan mijn broer en schoonzus soort van trouwen ( geregistreerd partnerschap ) en ik hoop dan eindelijk eens een schop te voelen van mijn neefje. Ik blijf maar tevergeefs mijn hand op die buik leggen ( eerst vragen uiteraard ) maar hij heeft nooit zin om bij mij te schoppen.
Hey Phoebs, is het toch weer over met je date?
Wel goed dat je nu losgelaten hebt wat mensen van je vinden, je doet het toch nooit goed. Schijt eraan hebben is het beste wat je kan doen.
Mijn moeder's vriend is ook zo'n dodo, steeds maar zeuren wanneer ik nou weer eens ga daten nu ik weer een stuk strakker in mijn vel zit en er zoveel beter uit zie dan eerst ( ja blijkbaar moet je slank zijn om te daten ). Hij zegt steeds dat dit het jaar wordt dat ik de man tegen ga komen, hij voelt het aan zijn water.
Ik moet daar altijd wel om lachen. Ik ben mijn eigen soulmate.
In tegenstelling tot hem heb ik geen partner nodig om me compleet te voelen.
Klopt trouwens wel dat het lastig is om iemand te vinden die het accepteert of uberhaupt begrijpt dat je geen kinderwens hebt.
Ja HM is van de baan, hij heeft me afgewezen (Voor hoe ver dat kan want van een relatie was geen sprake) en mocht hij daar op terug komen, en die kans is vrij groot want is tot nu toe altijd gebeurd dan ga ik daar niet meer op in, ben er klaar mee en het is prima zo.
Bloedirritant, mensen die gaan zeuren dat je dringend aan de man moet enz.
Nogmaals, lekker laten kletsen.
anoniem_386798 wijzigde dit bericht op 21-02-2020 08:13
1.42% gewijzigd
vrijdag 21 februari 2020 08:09
Ja het schiet nu echt op Kwebbel, maar ik heb er grotendeels echt heel veel zin in hoor. Het voelt zo speciaal, een kind van mijn broertje. Een kind dat wellicht ook op mij zal lijken. Mijn broertje en ik leken als kinderen zoveel op elkaar dat we zo een tweeling hadden kunnen zijn. Onze babyfoto's ook, je ziet echt niet wie wie is. Zelfs mijn moeder weet het niet.
Nu we volwassen zijn zien mensen ook altijd direct dat we broer en zus zijn en vragen ze ook wel eens of we een tweeling zijn.
Dus ik hoop stiekem dat mijn neefje ook wat op mij zal lijken qua uiterlijk ( of karakter mag ook ). Het is toch mijn bloed. Dat voelt echt heel onwerkelijk.
Ik snap dat je liever niet wil samenwonen en veel me-time nodig hebt. Zal ook wel door de ASS komen denk ik zo. Dat voel ik precies zo.
Die jongen met wie je gedate had klinkt als die gozer van mij van afgelopen jaar. Constant bevestiging zoeken, jaloers worden toen ik zei dat de trainers op mijn sportschool er wel mogen zijn ( tja duh ze zijn trainers, die zijn bijna altijd knap! ), en dan enorm passief agressief lopen mekkeren daarover. Bleh. Hij was zo onzeker, daar knap ik echt op af.
En ik vond hem verder ook niet echt aantrekkelijk dus ja, het was leuk voor de aandacht even maar ik kan niet zeggen dat ik hem mis.
Je kan ook beter een man zoeken die gewoon stevig in zijn schoenen staat en weet wat hij wil en waard is. Dat zoek ik ook. Dat onzekere ben ik een beetje klaar mee.
Zit jij ook op datingsites of heb je er helemaal geen behoefte aan nu? Het is ook grotendeels een riool hoor die sites. Er komt zelden wat leuks voorbij.
Hoe lang heb je nu al niet gedate? Ach wie weet komt het wel weer en zo niet dan niet toch? Zolang je happy met jezelf bent is er niets aan de hand lijkt me.
RB, ik weet dat je het je niet voor kan stellen dat mensen het uberhaubt leuk vinden om siblings te hebben maar ik word juist blij van nieuw leven in onze familie.
We hebben een kleine familie, bestaande uit 5 man ( 7 als ik mijn bewust kindloze oom en tante mee tel maar die zien we niet zo veel ) en ik ben op mijn 18e uit mijn vader's familie gezet en toen mijn 4 neefjes soort van verloren. Ik mocht ze niet meer zien. Mijn oudste neefjes zijn nu zelf al ruim volwassen maar ik mis ze nog best vaak. Het doet gewoon zeer dat ik ze niet op heb zien groeien.
Dus nu ik er zelf een krijg voelt dat als een soort van nieuwe kans ofzo. Nu word ik zelf de tante en in tegenstelling tot mijn eigen tantes zou ik mijn neefje nooit in de steek laten zoals zij dat bij mij gedaan hebben. Ik snap nog steeds niet hoe ze dat over hun hart verkregen hebben, zeker mijn jongste tante niet, die was altijd zo gek op mij, haar enige nichtje.
Ik ga ook geregeld oppassen en ik wil een hechte band met mijn neefje ( en eventueel nichtjes als ze nog meer kids krijgen, wat ze wel willen ).
Ik word juist totaal niet verdrietig van het vooruitzicht straks een miniatuur versie van mijn broer rond te zien lopen. Ik kan niet wachten.
Nu we volwassen zijn zien mensen ook altijd direct dat we broer en zus zijn en vragen ze ook wel eens of we een tweeling zijn.
Dus ik hoop stiekem dat mijn neefje ook wat op mij zal lijken qua uiterlijk ( of karakter mag ook ). Het is toch mijn bloed. Dat voelt echt heel onwerkelijk.
Ik snap dat je liever niet wil samenwonen en veel me-time nodig hebt. Zal ook wel door de ASS komen denk ik zo. Dat voel ik precies zo.
Die jongen met wie je gedate had klinkt als die gozer van mij van afgelopen jaar. Constant bevestiging zoeken, jaloers worden toen ik zei dat de trainers op mijn sportschool er wel mogen zijn ( tja duh ze zijn trainers, die zijn bijna altijd knap! ), en dan enorm passief agressief lopen mekkeren daarover. Bleh. Hij was zo onzeker, daar knap ik echt op af.
En ik vond hem verder ook niet echt aantrekkelijk dus ja, het was leuk voor de aandacht even maar ik kan niet zeggen dat ik hem mis.
Je kan ook beter een man zoeken die gewoon stevig in zijn schoenen staat en weet wat hij wil en waard is. Dat zoek ik ook. Dat onzekere ben ik een beetje klaar mee.
Zit jij ook op datingsites of heb je er helemaal geen behoefte aan nu? Het is ook grotendeels een riool hoor die sites. Er komt zelden wat leuks voorbij.
Hoe lang heb je nu al niet gedate? Ach wie weet komt het wel weer en zo niet dan niet toch? Zolang je happy met jezelf bent is er niets aan de hand lijkt me.
RB, ik weet dat je het je niet voor kan stellen dat mensen het uberhaubt leuk vinden om siblings te hebben maar ik word juist blij van nieuw leven in onze familie.
We hebben een kleine familie, bestaande uit 5 man ( 7 als ik mijn bewust kindloze oom en tante mee tel maar die zien we niet zo veel ) en ik ben op mijn 18e uit mijn vader's familie gezet en toen mijn 4 neefjes soort van verloren. Ik mocht ze niet meer zien. Mijn oudste neefjes zijn nu zelf al ruim volwassen maar ik mis ze nog best vaak. Het doet gewoon zeer dat ik ze niet op heb zien groeien.
Dus nu ik er zelf een krijg voelt dat als een soort van nieuwe kans ofzo. Nu word ik zelf de tante en in tegenstelling tot mijn eigen tantes zou ik mijn neefje nooit in de steek laten zoals zij dat bij mij gedaan hebben. Ik snap nog steeds niet hoe ze dat over hun hart verkregen hebben, zeker mijn jongste tante niet, die was altijd zo gek op mij, haar enige nichtje.
Ik ga ook geregeld oppassen en ik wil een hechte band met mijn neefje ( en eventueel nichtjes als ze nog meer kids krijgen, wat ze wel willen ).
Ik word juist totaal niet verdrietig van het vooruitzicht straks een miniatuur versie van mijn broer rond te zien lopen. Ik kan niet wachten.
vrijdag 21 februari 2020 08:13
@madrid nee ik zit nu niet meer op een datingsite. Ik kreeg alleen maar reacties van oudere mannen die met me wilden daten.. Bah. En dan zeggen 'leeftijd is maar een getal mop'
Ga. Lekker. Weg! Ik ben bi dus de vijver is wat dat betreft wel groter
Maar voor nu vind ik het wel even lekker zo.
Ik heb mijn leven weer op de rit en dat wil ik graag zo houden. Ik heb vorig jaar iemand leren kennen met wie ik een leuke vriendschap heb en we hebben allemaal leuke dingen op de planning staan, daar ga ik me gewoon lekker op focussen.
Ga. Lekker. Weg! Ik ben bi dus de vijver is wat dat betreft wel groter
Maar voor nu vind ik het wel even lekker zo.Ik heb mijn leven weer op de rit en dat wil ik graag zo houden. Ik heb vorig jaar iemand leren kennen met wie ik een leuke vriendschap heb en we hebben allemaal leuke dingen op de planning staan, daar ga ik me gewoon lekker op focussen.
vrijdag 21 februari 2020 08:15
Phoebemeaculpa schreef: ↑21-02-2020 08:00
Klopt trouwens wel dat het lastig is om iemand te vinden die het accepteert of uberhaupt begrijpt dat je geen kinderwens hebt.
Ja HM is van de baan, hij heeft me afgewezen en mocht hij daar op terug komen, en die kans is vrij groot want is tot nu toe altijd gebeurd dan ga ik daar niet meer op in.
Is prima zo.
Bloedirritant, mensen die gaan zeuren dat je dringend aan de man moet enz.
Nogmaals, lekker laten kletsen.
Ja het is ook lastig om iemand te vinden die je accepteert om wie je bent. Zeker als je ook nog een etiketje hebt, een rugzak vol bagage en chronische depressies. Ik ben ook niet echt een catch zeg maar. Dat weet ik ook wel.
Maar ja het is wat het is. Ik kan mijn verleden niet meer veranderen, maar mijn toekomst wel.
Jammer dat het niets werd met HM maar zo te horen ben je daar niet slechter op geworden, dat je daarvan af bent. Goed dat je niet meer terug gaat hoor, je bent wel meer waard dan dat.
Sorry dat ik niet op je PM gereageerd heb trouwens, ik ben daar echt flut in.
Contacten onderhouden is niet mijn sterkste punt, daarom heb ik ook geen vrienden denk ik.
vrijdag 21 februari 2020 08:25
Ik sta er ook voor open, maar geen ramp als het niet gebeurt, ik vind alleen zijn ook wel fijn.Kwebbeltje91 schreef: ↑21-02-2020 07:44Ooh ja je word bijna tante he Madrid! Leuk hoor
Jammer dat het met je date niks meer is geworden.
Op zich sta ik wel open voor een relatie, maar uiteindelijk wil ik niet samenwonen. Ik heb echt veel me-time nodig. Paar jaar geleden met iemand gedatet maar omdat meneer nogal wat problemen bleek te hebben waar hij niet eerlijk over was, heb ik er maar een punt achter gezet. Erg jammer aan de ene kant want het was een enorm lieve jongen. Maar hij was ook iemand die erg onzeker was over zichzelf, en continu bevestiging vroeg aan me. Ik moet iemand hebben die al zelfverzekerd van zichzelf is. Vroeger al geen fijne jeugd gehad waardoor ik continu op mijn tenen moest lopen, dat wil ik nu niet meer.
Offtopic
, dat heb ik je nog niet verteld maar jouw forumnaam is grappig, 1 van mijn katten heet namelijk Kwebbel .(Misschien zit zij hier wel stiekem te forummen zonder dat ik het door heb
Hoi Mien (haar bijnaam)
, kus van jouw poezenmamma )Madrid, aanvulling: zie mijn topic (Nutteloze discuzeur op overig, wees welkom, Kwebbeltje ook...), totaal verkeerde timing maar totaal onverwacht ben ik erachter gekomen dat ik iemand, totaal anders dan HM leuk vind
Er is veel gebeurd de laatste tijd en ik ga niks overhaasten dus eerst gewoon vriendschappelijk elkaar leren kennen. (hij weet het trouwens al, wat ik van hem vindt.
Morgen avond zie ik hem weer, hij vroeg mij gister of we dan wat leuks gaan doen
. Een grappig detail: heel fout maar in de eerste plaats zou ik niet perse op hem afstappen. Ik ken hem van werk en daar gaan we leuk met elkaar om. Dat, hoe hij doet tegen mij en met mij omgaat, en zn uitstraling, vind ik vooral leuk. Voor de rest begin ik te ontdekken dat we best wat gemeen hebben. Wordt vervolgd, denk ik..)En nee, ik ben niet slechter erop geworden dat het nou, eindelijk na al dat gezeik, niks gaat worden met HM. Veel van geleerd maar ik ben opgelucht.
vrijdag 21 februari 2020 08:31
Oh jakkes, die oude mannen. Heb ik ook veel last van. Echt gewoon mannen van over de zestig. WTF! Doe normaal denk ik dan.Kwebbeltje91 schreef: ↑21-02-2020 08:13@madrid nee ik zit nu niet meer op een datingsite. Ik kreeg alleen maar reacties van oudere mannen die met me wilden daten.. Bah. En dan zeggen 'leeftijd is maar een getal mop'
Ga. Lekker. Weg! Ik ben bi dus de vijver is wat dat betreft wel groter
Ik heb mijn leven weer op de rit en dat wil ik graag zo houden. Ik heb vorig jaar iemand leren kennen met wie ik een leuke vriendschap heb en we hebben allemaal leuke dingen op de planning staan, daar ga ik me gewoon lekker op focussen.
Hey wat grappig, ik ben ook biseksueel. Al heb ik nog nooit met een vrouw gedate, jij wel? Ik wil het wel eens proberen maar ik weet niet zo goed hoe. Fijn dat je een goede vriendschap gevonden hebt, dat lijkt me ook zeker wat waard. Wie weet komt er nog wat op je pad maar ik vind het fijn voor je dat je je leven in elk geval goed op de rit hebt.
vrijdag 21 februari 2020 08:37
Kwebbeltje91 schreef: ↑21-02-2020 08:30Phoebe, leuk je 'eigen' topic
Groetjes aan Kwebbel
zal ik doen.(haar vermoedelijke antwoord: snorrrrr en knuffel terug
)
anoniem_386798 wijzigde dit bericht op 21-02-2020 08:41
2.21% gewijzigd
vrijdag 21 februari 2020 08:40
@ Phoebe, ik zal eens kijken op je zeur en kletstopic. Wist niet dat die van jou was.
Waarom is het geen goede timing voor die nieuwe man? Zit je nog veel met de vorige in je maag? Dat je opgelucht bent dat het klaar is met HM zegt ook wel veel. Dan is het een goede beslissing. Zo zie ik dat altijd.
Leuk toch, lekker daten? Geniet ervan zou ik zeggen.
Waarom is het geen goede timing voor die nieuwe man? Zit je nog veel met de vorige in je maag? Dat je opgelucht bent dat het klaar is met HM zegt ook wel veel. Dan is het een goede beslissing. Zo zie ik dat altijd.
Leuk toch, lekker daten? Geniet ervan zou ik zeggen.
vrijdag 21 februari 2020 08:44
Madrid87 schreef: ↑21-02-2020 08:40@ Phoebe, ik zal eens kijken op je zeur en kletstopic. Wist niet dat die van jou was.
Waarom is het geen goede timing voor die nieuwe man? Zit je nog veel met de vorige in je maag? Dat je opgelucht bent dat het klaar is met HM zegt ook wel veel. Dan is het een goede beslissing. Zo zie ik dat altijd.
Leuk toch, lekker daten? Geniet ervan zou ik zeggen.
Geen idee..Omdat er mensen zouden zeggen dat ik te snel ga?
ondertussen zeg ik tegen andere forummers dat ze anderen moeten laten kletsen maar goed...Nou ja we leren elkaar eerst rustig kennen en daarna zien we wel hoe het loopt.
