Kinderen
alle pijlers
De zorg voor kind(eren) verdeling man/vrouw
dinsdag 12 december 2017 16:43
Zojuist Jinek zitten kijken en daar ging het om de emancipatie van vrouwen. De overheid vindt nog steeds dat vrouwen te weinig werken en met kinderen ook fulltime zouden moeten werken. Dit zodat ze financieel onafhankelijk zijn. En dat mannen dan minder gaan werken.
Wat vinden jullie daarvan? En hoe is het bij jullie thuis geregeld?
Ik werk 20 uur en man 32, waarvan 2 ochtenden thuis. Mijn man heeft de mogelijkheid om thuis te werken, ik helaas niet.
Ik geniet er echt van dat ik genoeg tijd thuis kan zijn om bij mijn dochter te zijn
Ik moet er dus niet aan denken om fulltime te werken. Vreselijk
Wat vinden jullie daarvan? En hoe is het bij jullie thuis geregeld?
Ik werk 20 uur en man 32, waarvan 2 ochtenden thuis. Mijn man heeft de mogelijkheid om thuis te werken, ik helaas niet.
Ik geniet er echt van dat ik genoeg tijd thuis kan zijn om bij mijn dochter te zijn
Ik moet er dus niet aan denken om fulltime te werken. Vreselijk
donderdag 18 januari 2018 11:09
Dit ja, ik vind die post juist nogal ongeemancipeerd klinken met het 'ik moet mijn kind altijd weg kunnen brengen en uit school kunnen halen'. Waar is de man in deze? Het klinkt een beetje alsof we pas geemancipeerd zijn als we het alle vrouwen mogelijk maken een een baan onder schooltijden te hebben? Als je man een deel op zich neemt dan hoef je toch niet per se elke dag om 3 uur bij school te staan? (Buiten dat ik een paar uurtjes BSO of oppas echt geen ramp vindt, dat is echt niet je kind minder zelf opvoeden. Of noem je het ook minder zelf opvoeden als je kind een paar uur naar zwemles, muziekles of voetbaltraining gaat?)MaryCrawley schreef: ↑18-01-2018 09:56Ik ben het met je eens dat iedereen er beter van wordt als er waar mogelijk flexibelere werktijden worden gebruikt. En ook dat alleen maar heel veel uren draaien weinig zegt over de waarde die je kan leveren in je carriere.
Maar het lijkt alsof jij suggereert dat dit vooral voor vrouwen een probleem is. Volgens mij is het probleem nou net dat het een automatisme is dat vrouwen de zorgtaken verrichten zoals hun kind van en naar school brengen. Wat mij betreft moet het dus net zo goed voor mannen mogelijk en normaal gevonden worden dat zij voor hun kind zorgen, zoals parttime werken, werkuren flexibeler indelen om naar school te kunnen brengen, etc.
(Maar misschien begrijp ik je verkeerd en bedoelde je dit al?).
Ik denk dat het goed is als het waar het mogelijk is werkuren enigszins flexibel zouden kunnen worden ingevuld, maar dan voor zowel mannen als vrouwen. En dan niet alleen volgens de officiele regels, maar ook in de maatschappelijke opvatting (dat het niet als vrouw heel normaal is om je kind uit school te halen en dat een man er raar op aangekeken wordt als hij dat 3 dagen per week doet of juist alle lof krijgt omdat hij zoiets bijzonders doet). Dan is het ook niet 1 persoon die elke dag laat op het werk verschijnt en voor half 3 al weer weg is, maar kun je dat verdelen. Bijv. de een start heel vroeg en haalt, de ander start laat en werkt wat langer door. In sommige beroepen zal het lastig gaan, als je buschauffeur bent of arts kun je moeilijk zeggen dat mensen maar moeten wachten tot half 10. Maar gelukkig zijn er steeds meer werkgevers die wel flexibel zijn voor functies waarbij het wel goed mogelijk is. Wij kunnen beiden prima de kinderen naar school of het kdv brengen, hebben beiden een dag ouderschapsverlof en daarnaast heb ik een halve dag die ik thuis werk waarna ik de oudste uit school kan halen. We hebben expres gekozen voor werk met niet al teveel reistijd. Op die manier kunnen we zowel een interessante baan voor 28-32 uur voor beiden als de zorg voor de kinderen goed combineren. Ik besef dat het in diverse beroepen niet zo werkt en dat we daarin ook geluk hebben (en bepaalde keuzes hierin gemaakt hebben), maar het is enorm achterhaald om te roepen dat iedereen die werkt dat 5 dagen per week van 9:00 tot 17:00 zou moeten doen.
donderdag 18 januari 2018 11:17
Herkenbaar. Aan mij is tijdens mijn eerste zwangerschap (en ook daarna nog) heel vaak gevraagd hoeveel ik nog zou gaan werken. (Aan mijn man werd dit nooit gevraagd.) Als ik dan 4 dagen zei dan was het antwoord steevast: "Sjonge, wat pittig!". Bizar dat 4 dagen voor een vrouw pittig gevonden wordt en voor een man normaal tot weinig. Mensen gaan er dan blijkbaar vanuit dat de zorg voor de kinderen helemaal op de vrouw terecht komt dan dat je dat ook gewoon 50/50 kunt verdelen.
donderdag 18 januari 2018 11:53
Sterker nog, heel wat vaders krijgen zelfs te horen: "Wat goed dat jij (ook) een dag voor de kleine gaat zorgen/thuisblijft!" daar waar vrouwen te horen krijgen: "Oeioeioei, vier dagen werken!!! Vind je dat niet zwaar? Vind je het niet moeilijk om vier dagen "bij je kind weg te zijn"? Ik ben heel ruimdenkend in hoe iedereen werk/zorg verdeelt (en ook de zeer klassieke/traditionele rolverdeling) maar de vanzelfsprekendheid waarbij er vanuit gegaan wordt dat moeders allemaal liefst fulltime bij hun kind zijn en dat vaders superhelden zijn als ze vier dagen gaan werken dat vind ik wel maatschappelijk onwenselijk.nicole123 schreef: ↑18-01-2018 11:17Herkenbaar. Aan mij is tijdens mijn eerste zwangerschap (en ook daarna nog) heel vaak gevraagd hoeveel ik nog zou gaan werken. (Aan mijn man werd dit nooit gevraagd.) Als ik dan 4 dagen zei dan was het antwoord steevast: "Sjonge, wat pittig!". Bizar dat 4 dagen voor een vrouw pittig gevonden wordt en voor een man normaal tot weinig. Mensen gaan er dan blijkbaar vanuit dat de zorg voor de kinderen helemaal op de vrouw terecht komt dan dat je dat ook gewoon 50/50 kunt verdelen.
donderdag 18 januari 2018 12:26
Heeeeeel herkenbaar! Ik sta er elke keer weer van te kijken hoeveel gezinnen om mij heen het nog zo traditioneel verdeeld hebben. En hoeveel vrouwen er niet werken. Ik kan daar niet bij, hoe betaal je dat in godsnaam. Ook als je het allemaal zuinig aan doet. Maar goed, ik respecteer andermans keuzes al heb ik daar wel mijn eigen ideeën en meningen over.NYC schreef: ↑18-01-2018 11:53Sterker nog, heel wat vaders krijgen zelfs te horen: "Wat goed dat jij (ook) een dag voor de kleine gaat zorgen/thuisblijft!" daar waar vrouwen te horen krijgen: "Oeioeioei, vier dagen werken!!! Vind je dat niet zwaar? Vind je het niet moeilijk om vier dagen "bij je kind weg te zijn"? Ik ben heel ruimdenkend in hoe iedereen werk/zorg verdeelt (en ook de zeer klassieke/traditionele rolverdeling) maar de vanzelfsprekendheid waarbij er vanuit gegaan wordt dat moeders allemaal liefst fulltime bij hun kind zijn en dat vaders superhelden zijn als ze vier dagen gaan werken dat vind ik wel maatschappelijk onwenselijk.
Persoonlijk ben ik voor een eerlijker verdeling tussen zorgtaken man/vrouw voor de kinderen. Ik denk dat het super belangrijk is dat kinderen een aanwezige vaderfiguur hebben, ze groeien zeker op scholen al in zo'n vrouwenomgeving op.
Ik werk 4 dagen, waarvan een dag tot een uur, dus niet helemaal een hele dag. Mijn man werkt 4 dagen. Als nummer twee zich aandient, wil ik naar 3 hele dagen. Het is bij ons ook jaren andersom geweest, dat mijn man 2 a 3 dagen per week werkte en ik fulltime. Maar je wilt niet weten wat voor commentaar ik heb gekregen en soms nog krijg. De standaard reactie als ik vertel hoeveel ik werk tegen een andere vrouw: zo dat is veel! Of: knap hoor, ik zou het niet kunnen! Fijn, zo'n hart onder de riem
donderdag 18 januari 2018 13:48
Maar zei je dat dan niet? 'goh, waarom vraag je dat juist aan mij en niet aan mijn man? Hij krijgt toch óók kinderen?" Mensen mogen toch wel erop gewezen worden, op hun starre denkpatroon?nicole123 schreef: ↑18-01-2018 11:17Herkenbaar. Aan mij is tijdens mijn eerste zwangerschap (en ook daarna nog) heel vaak gevraagd hoeveel ik nog zou gaan werken. (Aan mijn man werd dit nooit gevraagd.) Als ik dan 4 dagen zei dan was het antwoord steevast: "Sjonge, wat pittig!". Bizar dat 4 dagen voor een vrouw pittig gevonden wordt en voor een man normaal tot weinig. Mensen gaan er dan blijkbaar vanuit dat de zorg voor de kinderen helemaal op de vrouw terecht komt dan dat je dat ook gewoon 50/50 kunt verdelen.
Daar heb je nog een punt ja. Wat betreft het onderwijs (beroep) doen ze hysterisch dat het aan het vervrouwelijken is en dat jongens te weinig mannelijke rolmodellen heeft. Waarom voeren ze dat dan niet door in de gehele opvoeding?????Muppet2017 schreef: ↑18-01-2018 12:26
Persoonlijk ben ik voor een eerlijker verdeling tussen zorgtaken man/vrouw voor de kinderen. Ik denk dat het super belangrijk is dat kinderen een aanwezige vaderfiguur hebben, ze groeien zeker op scholen al in zo'n vrouwenomgeving op.
Omdat in de opvoeding van je eigen kinderen niets te verdienen valt? en geld verdienen toch nog voornamelijk voor mannen is?
Achterlijk eigenlijk he.
donderdag 18 januari 2018 14:14
Ja hoor, dat heb ik wel gezegd. Meestal antwoordde ik: "Nou, ongeveer even pittig als het voor mijn man is om 4 dagen te werken." of ik vroeg "Hoezo?". Dan werd er wat geprutteld over het combineren met de zorg voor de kinderen en legde ik ze uit dat de kinderen net zoveel van mijn man zijn als van mij en dat er ook mannen bestaan die daar gewoon hun aandeel in leveren.
donderdag 18 januari 2018 14:24
Ze stonden een beetje met hun mond vol tanden en schakelden daarna over naar een ander onderwerp. Ik hoop dat het ze een beetje aan het denken heeft gezet, het zijn niet echt intimi, meer kennissen (een moeder van het schoolplein enzo) dus ik heb het er nu eigenlijk nooit meer met ze over.
donderdag 18 januari 2018 16:08
Mijn ervaring is dat het maar moeilijk landt. Ik had zo'n gesprek met een mannelijke collega toen ik zwanger was van de eerste:
C: En elein, hoeveel uur kom je terug straks?
E: ik blijf gewoon fulltime werken, maar dan 4x9
C: zo, dat is pittig! Dat zou ik eerst maar even zien
E: huh? Jij werkt toch ook 4x9? (2 kleine kinderen)
C: Ja, maar voor vrouwen is dat anders!
E: Eh.. Je hebt het ze allemaal gevraagd?
C: Dat is echt zo. Wacht maar af.
C: En elein, hoeveel uur kom je terug straks?
E: ik blijf gewoon fulltime werken, maar dan 4x9
C: zo, dat is pittig! Dat zou ik eerst maar even zien
E: huh? Jij werkt toch ook 4x9? (2 kleine kinderen)
C: Ja, maar voor vrouwen is dat anders!
E: Eh.. Je hebt het ze allemaal gevraagd?
C: Dat is echt zo. Wacht maar af.
donderdag 18 januari 2018 16:17
Hier ga je toch van huilen??? Die stelligheid dat 'alle vrouwen' er wel zo over zullen denken. Zijn mening. Als man zijnde.elein schreef: ↑18-01-2018 16:08Mijn ervaring is dat het maar moeilijk landt. Ik had zo'n gesprek met een mannelijke collega toen ik zwanger was van de eerste:
C: En elein, hoeveel uur kom je terug straks?
E: ik blijf gewoon fulltime werken, maar dan 4x9
C: zo, dat is pittig! Dat zou ik eerst maar even zien
E: huh? Jij werkt toch ook 4x9? (2 kleine kinderen)
C: Ja, maar voor vrouwen is dat anders!
E: Eh.. Je hebt het ze allemaal gevraagd?
C: Dat is echt zo. Wacht maar af.
donderdag 18 januari 2018 16:25
Te erg dit, iemand die het beter denkt te weten dan jijzelf hoe je in het werk/zorg gebeuren staat.elein schreef: ↑18-01-2018 16:08Mijn ervaring is dat het maar moeilijk landt. Ik had zo'n gesprek met een mannelijke collega toen ik zwanger was van de eerste:
C: En elein, hoeveel uur kom je terug straks?
E: ik blijf gewoon fulltime werken, maar dan 4x9
C: zo, dat is pittig! Dat zou ik eerst maar even zien
E: huh? Jij werkt toch ook 4x9? (2 kleine kinderen)
C: Ja, maar voor vrouwen is dat anders!
E: Eh.. Je hebt het ze allemaal gevraagd?
C: Dat is echt zo. Wacht maar af.
Hoewel er wel vrouwen zijn die een dergelijke mening voeden. Ik zie hier op het forum ook regelmatig vrouwen schrijven dat ze niet willen werken (of niet meer dan 2 of 3 dagen) omdat ze anders zoveel missen van hun kinderen (als je dan vraagt of hun man dan niet veel mist dan heeft die wel heeeel veel quality time met ze in de avonden en in het weekend, hoe dat kan vraag ik me nog steeds af...) of dat ze er samen met hun man voor gekozen hebben de kinderen zelf op te voeden (waarbij de betreffende man dat dan vervolgens aan zijn vrouw overlaat, hoezo zelf opvoeden denk ik dan?).
Ben je inderdaad tevreden met 4x9 werken en heb je het nog wel eens met hem erover gehad?
donderdag 18 januari 2018 16:40
Ik ben na mijn verlof voor ons tweede kind deze maand weer begonnen met werken. Wij werken beide 4 dagen sinds de oudste er is. Ik krijg inderdaad te horen: goh wel veel zeg, vier dagen, en man krijgt te horen dat het toch zo leuk is dat hij ook een dag thuis is... En toen oudste er was, kreeg ik de vraag hoe ik het met de opvang ging regelen. Toen heb ik geantwoord dat WIJ de opvang zus-en-zo geregeld hadden. En toen ik zwanger was van de tweede, vroeg mijn schoonmoeder mij, waar mijn man bij zat, of ik straks dan ook minder ging werken. Ik heb nee geantwoord, en aan man gevraagd of hij misschien wel minder ging werken?
Aan de andere kant wonen we in een blokje huizen met veel gezinnen, dertigers, jonge kinderen, die praktisch allemaal beide parttime werken en dus ook doordeweeks de zorg voor de kinderen verdelen.
Nu werk ik na mijn verlof deze maand tijdelijk drie dagen omdat het kdv deze maand op dinsdag nog geen plek heeft voor zoon. En er is er al een collega (vrouw, werkt zelf ook drie dagen) geweest die heeft gezegd dat ik drie dagen vast ook veel fijner ga vinden dan de vier dagen die ik normaal werkte. Euh mag ik dat misschien zelf bepalen? En na twee weken merk ik overigens al dat drie dagen mij niet bevalt, ik heb het gevoel dat ik constant achter de feiten aanloop.
Aan de andere kant wonen we in een blokje huizen met veel gezinnen, dertigers, jonge kinderen, die praktisch allemaal beide parttime werken en dus ook doordeweeks de zorg voor de kinderen verdelen.
Nu werk ik na mijn verlof deze maand tijdelijk drie dagen omdat het kdv deze maand op dinsdag nog geen plek heeft voor zoon. En er is er al een collega (vrouw, werkt zelf ook drie dagen) geweest die heeft gezegd dat ik drie dagen vast ook veel fijner ga vinden dan de vier dagen die ik normaal werkte. Euh mag ik dat misschien zelf bepalen? En na twee weken merk ik overigens al dat drie dagen mij niet bevalt, ik heb het gevoel dat ik constant achter de feiten aanloop.
donderdag 18 januari 2018 16:43
Een vriendin van mij is gestopt met werken toen ze zwanger werd. Daar was goed over gesproken. Zij stopte met werken en zorgde voor de kinderen. Hij bleef werken. Hij kon met vervroegd pensioen, op zijn 55ste al. Eén kind was de deur al uit, de ander gaat dit voorjaar.
Zij gingen heerlijk samen genieten.
Hij loopt tegen een mooi jong ding aan. En gaat met haar genieten van zijn pensioen.
Mijn vriendin moet het huis uit want dat wordt verkocht. Daarnaast moet ze ook op zoek naar een baan.....
Was ze altijd blijven werken dan had ze nu in ieder geval vele zorgen minder gehad.
Zij gingen heerlijk samen genieten.
Hij loopt tegen een mooi jong ding aan. En gaat met haar genieten van zijn pensioen.
Mijn vriendin moet het huis uit want dat wordt verkocht. Daarnaast moet ze ook op zoek naar een baan.....
Was ze altijd blijven werken dan had ze nu in ieder geval vele zorgen minder gehad.
donderdag 18 januari 2018 16:44
Goeie! Dat ga ik voortaan ook vragen!Captain_Obvious schreef: ↑18-01-2018 16:17.
Ik vraag nu standaard aan mannelijke collega's die een kind krijgen hoe ze de opvang gaan regelen. Dan staan ze me soms echt aan te staren van ehhh...
donderdag 18 januari 2018 16:46
Au. Dat zal flink pijn hebben gedaan. Sneu wel.poeziewoezie schreef: ↑18-01-2018 16:43Een vriendin van mij is gestopt met werken toen ze zwanger werd. Daar was goed over gesproken. Zij stopte met werken en zorgde voor de kinderen. Hij bleef werken. Hij kon met vervroegd pensioen, op zijn 55ste al. Eén kind was de deur al uit, de ander gaat dit voorjaar.
Zij gingen heerlijk samen genieten.
Hij loopt tegen een mooi jong ding aan. En gaat met haar genieten van zijn pensioen.
Mijn vriendin moet het huis uit want dat wordt verkocht. Daarnaast moet ze ook op zoek naar een baan.....
Was ze altijd blijven werken dan had ze nu in ieder geval vele zorgen minder gehad.
donderdag 18 januari 2018 16:51
Goed van je! Zou iedereen moeten doen! Het is toch te gek dat ze daar niet over nadenken en alles aan hun vrouw over laten?????Captain_Obvious schreef: ↑18-01-2018 16:17Ugh ja de "oh vier dagen werken, dat je dat wil / ik zou het niet kunnen" ...
Ik vraag nu standaard aan mannelijke collega's die een kind krijgen hoe ze de opvang gaan regelen. Dan staan ze me soms echt aan te staren van ehhh...
donderdag 18 januari 2018 16:55
Ik vind dat nog een redelijk neutrale vraag. Bij ons thuis ben ik de regelneef, maar de opvang vind mijn man zodanig belangrijk dat hij degene is die er het voortouw in genomen heeft. Dus ik vind het met mijn achtergrond eigenlijk geen gekke vraag aan een man. Dat die mannen je dan aan staan te staren vind ik best erg, hoe weinig verantwoordelijkheid neem je dan voor je bloedeigen kind en hoe belangrijk vind je je eigen werk dan wel niet ten opzichte van het werk van je vrouw als zij dit blijkbaar maar moet oplossen?!Captain_Obvious schreef: ↑18-01-2018 16:17Ugh ja de "oh vier dagen werken, dat je dat wil / ik zou het niet kunnen" ...
Ik vraag nu standaard aan mannelijke collega's die een kind krijgen hoe ze de opvang gaan regelen. Dan staan ze me soms echt aan te staren van ehhh...
Als je mannen echt wilt benaderen hoe vrouwen soms benaderd worden zou ik starten met de vraag: "En, blijf je nog werken nadat de baby geboren is?" Bij een verbluft "Eh, ja, natuurlijk." stel je de vervolgvraag: "O ja, hoeveel uren ga je dan werken?". Dan de vraag hoe hij de opvang geregeld heeft en daarna de vraag of hij dan niet denkt erg veel van zijn kind te gaan missen. En als je een diehard bent en hem echt wilt laten ervaren wat vrouwen moeten doorstaan eindig je met de vraag waarom hij eigenlijk kinderen gekregen heeft als hij ze bijna nooit ziet.
donderdag 18 januari 2018 17:01
Zou het niet zo zijn dat als je maar vaak genoeg tegen vrouwen zegt: "zo wat pittig, ik zou het niet willen of kunnen / ik zou meer bij de kinderen willen zijn / mis je dan niet teveel etc" dat het voor veel vrouwen dan zo werkt dat ze er vanzelf in geloven?
En als ze er niet in geloven of het niet zo voelen dat er dan sterk op het schuldgevoel wordt ingepraat juist omdat ze zich realiseren dat het blijkbaar niet de gebruikelijke keuze is?
Zoals we op mannen ook zouden moeten reageren met: "vanzelfsprekend" als hij zegt een dag per week thuis te zijn bij de kinderen en niet meteen allerlei trotse foto's op Facebook van: "kijk eens wat deze papa kan!" als ie de baby in bad doet of zelf een groentehapje maakt etc.
Want veel mannen krijgen nu allerlei lof en trotse gevoelens en complimenten van schoonmoeders etc. Terwijl dat eigenlijk hele normale dingen zijn die bij het ouderschap horen. En zouden we niet een:."wat heb je het zwaar gehad, een hele dag voor de baby gezorgd. Zal ik dan nu maar even alles overnemen dan schenk ik je zo even een wijntje in." tegen hen moeten zeggen.
En als ze er niet in geloven of het niet zo voelen dat er dan sterk op het schuldgevoel wordt ingepraat juist omdat ze zich realiseren dat het blijkbaar niet de gebruikelijke keuze is?
Zoals we op mannen ook zouden moeten reageren met: "vanzelfsprekend" als hij zegt een dag per week thuis te zijn bij de kinderen en niet meteen allerlei trotse foto's op Facebook van: "kijk eens wat deze papa kan!" als ie de baby in bad doet of zelf een groentehapje maakt etc.
Want veel mannen krijgen nu allerlei lof en trotse gevoelens en complimenten van schoonmoeders etc. Terwijl dat eigenlijk hele normale dingen zijn die bij het ouderschap horen. En zouden we niet een:."wat heb je het zwaar gehad, een hele dag voor de baby gezorgd. Zal ik dan nu maar even alles overnemen dan schenk ik je zo even een wijntje in." tegen hen moeten zeggen.
anoniem_117397 wijzigde dit bericht op 18-01-2018 17:12
1.62% gewijzigd
donderdag 18 januari 2018 17:04
Vind ik ook een heel goed idee. Op deze manier maak je mannen, en ook de rest van de maatschappij bewust van het verschil van benadering van kinderen icm met het werk tussen vrouwen en mannen. En eigenlijk is dit toch te gek voor woorden?nicole123 schreef: ↑18-01-2018 16:55
Als je mannen echt wilt benaderen hoe vrouwen soms benaderd worden zou ik starten met de vraag: "En, blijf je nog werken nadat de baby geboren is?" Bij een verbluft "Eh, ja, natuurlijk." stel je de vervolgvraag: "O ja, hoeveel uren ga je dan werken?". Dan de vraag hoe hij de opvang geregeld heeft en daarna de vraag of hij dan niet denkt erg veel van zijn kind te gaan missen. En als je een diehard bent en hem echt wilt laten ervaren wat vrouwen moeten doorstaan eindig je met de vraag waarom hij eigenlijk kinderen gekregen heeft als hij ze bijna nooit ziet.
