Kinderen
alle pijlers
Dochter (9) wil zelf onderzoek naar ADHD
zondag 22 april 2018 23:21
Wat zou een eventuele diagnose dan voor meerwaarde hebben?Rinkels schreef: ↑22-04-2018 23:09Nou, er is 1 meisje dat het gezegd heeft en dat is niet het meest "betrouwbare" meisje. Ik heb dat in de OP even aangevuld. Maar dat meisje zegt wel meer dingen die niet kloppen. Bijvoorbeeld dat mijn dochter snel boos is.
Maar ik wil mijn dochter zeker serieus nemen. En ik wil ook niet dat het in haar hoofd ergens blijft hangen. Daarom wil ik er goed mee omgaan. Zelf vind ik dus dat ze echt wel druk en onrustig kan zijn. Maar ik zie bijvoorbeeld zeker geen reden om medicatie te gaan geven ofzo.
zondag 22 april 2018 23:21
zondag 22 april 2018 23:22
Wat mij verteld is, is dat de diagnose ook afhangt van de mate waarin je er, op verschillende gebieden, last van hebt. Als ik je OP zo leest is er eigenlijk geen sprake van last. Maar om dit zeker te weten zou ik het er toch even goed met haar over hebben. Desnoods loop je een checklist van internet door. ADHD is zoveel meer dan druk.
Verborgen last bestaat ook. Middelste (niet getest) is op school het toonbeeld van braafheid, afgezien van de rondjes die ze tijdens het werken om haar tafel draait. Maar thuis is ze moe, plast in bed, wordt boos om niets, kan niet slapen, wil niet naar school, niet afspreken met anderen en verteld iedere dag wel verhalen over dat het te onrustig is waardoor ze niet kan lezen etc. Dus nu toch school gevraagd haar te benaderen als ADHD-er, ondanks dat zij het niet zien (echt, de mond van de leerkracht viel open toen we schetsten hoe het sinds groep 3 thuis ging). Als ik de invullijsten van zoon langsloop heeft ze bijna alle kenmerken, maar echt wel veel minder heftig dan zoon. Ze is nu nog 6 maar als haar last toeneemt gaan we wel testen.
Bij zoon wilden we er eerst niet aan, zagen teveel nadelen en aangezien we medicatie nog geen optie vonden leek testen ons ook niet zo zinvol. De last viel mee zolang de voorwaarden goed waren. Maar de wereld is niet ideaal en hij begon er steeds meer tegen aan te lopen. Hij had er ook erg veel last van als anderen hem adhd-er noemden. Na de diagnose kreeg hij psycho-educatie en dat kwam veel beter binnen dan mijn uitleg, de handvatten die hij bij mij stom vond nam hij wel van zijn behandelaar aan. Inmiddels heeft hij wel medicatie (vanaf zijn tiende) en beslist zelf of hij die neemt (okee, wel met wat aansturing af en toe).
Verborgen last bestaat ook. Middelste (niet getest) is op school het toonbeeld van braafheid, afgezien van de rondjes die ze tijdens het werken om haar tafel draait. Maar thuis is ze moe, plast in bed, wordt boos om niets, kan niet slapen, wil niet naar school, niet afspreken met anderen en verteld iedere dag wel verhalen over dat het te onrustig is waardoor ze niet kan lezen etc. Dus nu toch school gevraagd haar te benaderen als ADHD-er, ondanks dat zij het niet zien (echt, de mond van de leerkracht viel open toen we schetsten hoe het sinds groep 3 thuis ging). Als ik de invullijsten van zoon langsloop heeft ze bijna alle kenmerken, maar echt wel veel minder heftig dan zoon. Ze is nu nog 6 maar als haar last toeneemt gaan we wel testen.
Bij zoon wilden we er eerst niet aan, zagen teveel nadelen en aangezien we medicatie nog geen optie vonden leek testen ons ook niet zo zinvol. De last viel mee zolang de voorwaarden goed waren. Maar de wereld is niet ideaal en hij begon er steeds meer tegen aan te lopen. Hij had er ook erg veel last van als anderen hem adhd-er noemden. Na de diagnose kreeg hij psycho-educatie en dat kwam veel beter binnen dan mijn uitleg, de handvatten die hij bij mij stom vond nam hij wel van zijn behandelaar aan. Inmiddels heeft hij wel medicatie (vanaf zijn tiende) en beslist zelf of hij die neemt (okee, wel met wat aansturing af en toe).
zondag 22 april 2018 23:23
Zeg precies dit tegen je dochter. En help haar met haar onzekerheid.Rinkels schreef: ↑22-04-2018 23:19Ik wel eigenlijk wel zeker dat de vermoeidheid door de medicatie of de hersenontsteking komt. Want daarvoor had ze dat nooit. En het gaat ook nog steeds vooruit. In het begin kon ze maar twee uurtjes per week naar school en nu gaat ze hele dagen en blijft ze ook over. Naar mijn idee heeft ze geen medicatie nodig. Het is een gevoelig en enthousiast meisje. Met misschien wat ADHD trekjes. Zo zie ik het.
Ik heb het idee dat je haar heel goed ziet. Je intuïtie als ouder heeft het nooit verkeerd. Je hoeft daar niet onzeker over te zijn.
anoniem_178452 wijzigde dit bericht op 22-04-2018 23:26
10.98% gewijzigd
zondag 22 april 2018 23:24
Hij was al 12 en zat in de brugklas. Hij kwam van een klein schooltje uit een rustige klas op een grote school in een drukke klas. We wisten zelf al lang dat hij ADHD had (sterk vermoeden), maar op de basisschool had hij er weinig last van. Op de middelbare school was hij al snel oververmoeid. Hij was blij met de diagnose omdat hij daardoor begreep waarom soms dingen niet lukken terwijl hij weet dat hij het kan. Bijvoorbeeld een toets maken in een drukke klas. Dat was frustrerend voor hem, want hij wilde het graag goed doen en dat ging dan echt niet. Hij heeft voor medicatie gekozen (alleen voor schooldagen) en dat haalde voor hem onmiddellijk de druk van de ketel, waardoor hij per direct weer normaal kon functioneren. Zonder diagnose had ik een overspannen thuiszitter gehad. Nu een zelfverzekerde, zeer vrolijke puber in 4 gymnasium. Die al heel regelmatig de medicatie een dagje overslaat.
zondag 22 april 2018 23:24
Precies dit.bethweeter schreef: ↑22-04-2018 23:23Ik zal wel bekrompen en ouderwets zijn maar een kind van 9 zeg je toch gewoon dat zoiets niet nodig is en leg je dat uit. Daar hoef je toch geen huisarts bij te halen. Jij bepaalt toch of het nodig is of niet.
zondag 22 april 2018 23:26
ADHD is wel wat meer dan ‘druk zijn’, dat weet je toch wel?Rinkels schreef: ↑22-04-2018 23:24Nee hoor, ik wil helemaal geen diagnose. En die andere dingen neem ik inderdaad niet serieus. Maar omdat ik zelf zie dat ze drukker en onrustiger is dan anderen, weet ik niet goed hoe ik naar haar toe moet reageren hierop. Daardoor kan ik niet heel stellig zeggen dat ze geen ADHd heeft. Maar ik hoef het zelf niet te weten of ze het heeft of niet. En ik wil geen medicatie geven ook. Ik vind haar veel te leuk zoals ze is.
zondag 22 april 2018 23:28
Dat is echt wel heel fijn voor je zoon!Pipo8888 schreef: ↑22-04-2018 23:24Hij was al 12 en zat in de brugklas. Hij kwam van een klein schooltje uit een rustige klas op een grote school in een drukke klas. We wisten zelf al lang dat hij ADHD had (sterk vermoeden), maar op de basisschool had hij er weinig last van. Op de middelbare school was hij al snel oververmoeid. Hij was blij met de diagnose omdat hij daardoor begreep waarom soms dingen niet lukken terwijl hij weet dat hij het kan. Bijvoorbeeld een toets maken in een drukke klas. Dat was frustrerend voor hem, want hij wilde het graag goed doen en dat ging dan echt niet. Hij heeft voor medicatie gekozen (alleen voor schooldagen) en dat haalde voor hem onmiddellijk de druk van de ketel, waardoor hij per direct weer normaal kon functioneren. Zonder diagnose had ik een overspannen thuiszitter gehad. Nu een zelfverzekerde, zeer vrolijke puber in 4 gymnasium. Die al heel regelmatig de medicatie een dagje overslaat.
zondag 22 april 2018 23:29
Eens. Een kind zoekt enkel veiligheid en geruststelling bij de ouders met zo’n vraag. Het helpt niet dat de ouders dan zelf ook gaan twijfelen terwijl er niets aan de hand is.bethweeter schreef: ↑22-04-2018 23:23Ik zal wel bekrompen en ouderwets zijn maar een kind van 9 zeg je toch gewoon dat zoiets niet nodig is en leg je dat uit. Daar hoef je toch geen huisarts bij te halen. Jij bepaalt toch of het nodig is of niet.
anoniem_178452 wijzigde dit bericht op 22-04-2018 23:30
1.07% gewijzigd
zondag 22 april 2018 23:29
zondag 22 april 2018 23:29
@Rinkels: Ik snap dat je dit lastig vindt. Ik ben behoorlijk druk van mezelf, ik denk snel, praat veel en ben gevoelig. Een introverte extravert zou je kunnen zeggen, want ik loop ook leeg en moet in mn uppie kunnen opladen.
Door mijn karakter ben ik niet 'gemiddeld'. Dat was vooral als kind lastig, ik wilde ook weleens minder opvallen, minder aanwezig zijn etc. Dat is toch vaak 'gewenster' gedrag lijkt het. Ik zou bij jou dochter vooral benadrukken dat er niets mís met haar is, nog los van een mogelijke diagnose. Ze is gewoon actief en aanwezig en dat heeft ook veel voordelen, nu en in de toekomst.
Je vult in je huidige posts veel voor haar in en hebt nog niet door gevraagd. Dat benoemen anderen ook al en is misschien al de oplossing voor je probleem. "Je vroeg met dit gisteren dit, waarom wil je dit?" "Ik denk dat ik ADHD hebt" "waarom denk je dat?"
Door mijn karakter ben ik niet 'gemiddeld'. Dat was vooral als kind lastig, ik wilde ook weleens minder opvallen, minder aanwezig zijn etc. Dat is toch vaak 'gewenster' gedrag lijkt het. Ik zou bij jou dochter vooral benadrukken dat er niets mís met haar is, nog los van een mogelijke diagnose. Ze is gewoon actief en aanwezig en dat heeft ook veel voordelen, nu en in de toekomst.
Je vult in je huidige posts veel voor haar in en hebt nog niet door gevraagd. Dat benoemen anderen ook al en is misschien al de oplossing voor je probleem. "Je vroeg met dit gisteren dit, waarom wil je dit?" "Ik denk dat ik ADHD hebt" "waarom denk je dat?"
zondag 22 april 2018 23:30
Voor mij geen. Voor haar misschien wel? Maar ik ga het nog eens met haar bespreken waarom ze het zo graag zou willen.
zondag 22 april 2018 23:31
Wij hebben altijd gezegd als mijn zoon met vragen (voor de diagnose) kwam, dat iedereen anders is en uniek is en dat de zijn persoonlijkheid (enthousiasme, energie, vrolijk, altijd weer nieuwe dingen bedenken) juist heel erg leuk is. Dat vind ik ook echt.Rinkels schreef: ↑22-04-2018 23:22Ik ben inderdaad ook onzeker. En omdat ik ook wel zie dat ze wat onrustiger is dan anderen vind ik het moeilijk om heel stellig te zeggen dat ze geen ADHD heeft. Maar waar ik wel zeker over ben, is dat ik niet bereid ben om pillen te geven. Omdat er wat ons betreft geen probleem is.
Ik heb veel ADHD-ers in mijn familie en ik vind het wel erg belangrijk om de klachten die je dochter zelf ervaart serieus te nemen. Ik heb gezien wat het met het zelfbeeld kan doen als dat niet gebeurt. En dat staat helemaal los van een diagnose of medicatie. Het gaat dus niet zozeer om het probleem dat jij ervaart, of dat school (niet) ervaart. Maar om haar eigen klachten.
zondag 22 april 2018 23:33
Goed advies. Ik ben op zoek naar wat ik moet zeggen. Maar misschien moet ik eerst eens luisteren wat zij te zeggen heeft!PlayingTheAngel schreef: ↑22-04-2018 23:29@Rinkels: Ik snap dat je dit lastig vindt. Ik ben behoorlijk druk van mezelf, ik denk snel, praat veel en ben gevoelig. Een introverte extravert zou je kunnen zeggen, want ik loop ook leeg en moet in mn uppie kunnen opladen.
Door mijn karakter ben ik niet 'gemiddeld'. Dat was vooral als kind lastig, ik wilde ook weleens minder opvallen, minder aanwezig zijn etc. Dat is toch vaak 'gewenster' gedrag lijkt het. Ik zou bij jou dochter vooral benadrukken dat er niets mís met haar is, nog los van een mogelijke diagnose. Ze is gewoon actief en aanwezig en dat heeft ook veel voordelen, nu en in de toekomst.
Je vult in je huidige posts veel voor haar in en hebt nog niet door gevraagd. Dat benoemen anderen ook al en is misschien al de oplossing voor je probleem. "Je vroeg met dit gisteren dit, waarom wil je dit?" "Ik denk dat ik ADHD hebt" "waarom denk je dat?"
zondag 22 april 2018 23:36
Rinkels schreef: ↑22-04-2018 23:24Nee hoor, ik wil helemaal geen diagnose. En die andere dingen neem ik inderdaad niet serieus. Maar omdat ik zelf zie dat ze drukker en onrustiger is dan anderen, weet ik niet goed hoe ik naar haar toe moet reageren hierop. Daardoor kan ik niet heel stellig zeggen dat ze geen ADHd heeft. Maar ik hoef het zelf niet te weten of ze het heeft of niet. En ik wil geen medicatie geven ook. Ik vind haar veel te leuk zoals ze is.
En als ze zichzelf nou niet meer leuk vind zonder medicatie? Want dat kan ook he. Dat ze door beperkt concentratievermogen faalervaring op faalervaring krijgt. Waarom kan ik dat niet, waarom is het voor mij zo moeilijk? De grootste pest vind ik hier het gebrek aan zelfvertrouwen bij alle drie de kinderen. Middelste heeft nog niet onder de 8 gescoord bij toetsen, maar wil graag blijven zitten omdat het zo moeilijk is allemaal. Oudste had naast zijn concentratieproblemen op een gegeven moment beste sociale problemen vanwege zijn ongeremdheid, het niet kunnen afstemmen omdat hij signalen miste.
Ik ben overigens geen voorstander van in het wilde weg diagnosticeren. Maar ik herken het idee van een weg gevonden te hebben en denken dat het niets toevoegt. Maar nu achteraf hadden we bij zoon wel eerder moeten ingrijpen (maar daar zat een beroerde houding van school ons idee van noodzaak in de weg) en moet het bij middelste niet gekker worden dan nu want dan gaan we wel testen.
zondag 22 april 2018 23:36
Yep, dat bedoel ik ook. Doorvragen en laten merken dat je haar serieus neemt. Samen oplossingen bedenken. Ik zou niet zeggen dat ze zeker geen ADHD heeft, trouwens. Wie weet wat de toekomst nog brengt
zondag 22 april 2018 23:36
Allereerst is er geen kinderpsychiater die zomaar medicatie voorschrijft. Hoogstwaarschijnlijk is je dochter, als blijkt dat ze ADHD heeft, vooral gebaat bij psycho-educatie.Rinkels schreef: ↑22-04-2018 23:24Nee hoor, ik wil helemaal geen diagnose. En die andere dingen neem ik inderdaad niet serieus. Maar omdat ik zelf zie dat ze drukker en onrustiger is dan anderen, weet ik niet goed hoe ik naar haar toe moet reageren hierop. Daardoor kan ik niet heel stellig zeggen dat ze geen ADHd heeft. Maar ik hoef het zelf niet te weten of ze het heeft of niet. En ik wil geen medicatie geven ook. Ik vind haar veel te leuk zoals ze is.
En stel dat je dochter wel baat heeft bij medicatie, dan ga je dat toch niet weigeren omdat jij er geen last van hebt? Dat zou je toch ook niet doen bij een andere diagnose?
zondag 22 april 2018 23:37
Dat hoef je toch ook niets te zeggen?Rinkels schreef: ↑22-04-2018 23:22Ik ben inderdaad ook onzeker. En omdat ik ook wel zie dat ze wat onrustiger is dan anderen vind ik het moeilijk om heel stellig te zeggen dat ze geen ADHD heeft. Maar waar ik wel zeker over ben, is dat ik niet bereid ben om pillen te geven. Omdat er wat ons betreft geen probleem is.
Leg uit dat een onderzoek belastend is, dat je dat alleen doet bij ernstige zorgen en niemand zorgen heeft, dus dat het niet hoeft.
