Kinderen
alle pijlers
Door school verdacht van kindermishandeling
donderdag 22 mei 2025 om 23:35
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen, maar ik moet dit kwijt. Misschien herkennen sommigen van jullie zich hierin, misschien kan iemand me helpen of gewoon even luisteren. Want ik voel me verscheurd.
Wij zijn ouders van drie jonge kinderen. Onze oudste twee (4 en 5 jaar) zitten op de basisschool en BSO van een Integraal Kindcentrum (IKC), waar ook onze jongste van 1 op de crèche zit. Alles onder één dak, één organisatie.We komen daar al jaren. Altijd betrokken, bereikbaar, vriendelijk. Ik dacht echt dat we gezien werden als een warm gezin. We hadden goed contact met de medewerkers. Onze kinderen gaan er met plezier heen. Tenminste, dat dachten we.
Tot die ene dag.
Ik werd gebeld of ik meteen naar school kon komen. Toen ik binnenkwam, zaten daar de directrice en de zorgcoördinator. Geen warm welkom. Geen geruststelling. Alleen spanning. Ze zeiden dat onze dochter van 4 op de BSO iets had gezegd wat hen zorgen baarde. Dat ze niet mocht huilen thuis. Dat papa en mama boos werden. Dat ze op haar kamer werd gezet.
Ik zat daar volledig in shock. Huilend. Niet begrijpend waar dit vandaan kwam. Want dit is gewoon níet waar. En het bleef niet bij die uitspraken. Ze zeiden dat onze oudste dochter – 5 jaar – die dingen bevestigd had. Dat er ook gesproken was over slaan, knijpen, schoppen, geen eten of drinken geven. Dingen die we nooit zouden doen.
Ik kon alleen maar zeggen: “Wat? Dit klopt niet. Dit is niet wie wij zijn. Dit is niet wat er thuis gebeurt.”
Maar het leek alsof dat er niet meer toe deed.
Wat ik later pas hoorde van Veilig Thuis, is dat er in twee aparte gesprekken met onze dochters dingen zijn gezegd. Op 9 mei werd gezegd dat ze niet mochten huilen, dat we boos zouden worden. Op 15 mei kwam ineens dat verhaal over slaan, schoppen, knijpen. Allebei de keren was alleen een BSO-medewerker met onze kinderen in gesprek — geen deskundige, geen getrainde professional, gewoon een medewerker. En beide keren zijn die uitspraken zonder enige context of achtergrond geïnterpreteerd als feit.
Niemand heeft ons eerst gebeld. Niemand heeft ons gevraagd: “Wat speelt er thuis? Kunnen we even praten?” Nee. Er werd meteen een intern crisisteam opgeroepen. Veilig Thuis werd gebeld. En wat het meest pijn doet: op het moment dat ik op school kwam, was al besloten dat er een melding zou komen. Ze wilden zelfs kijken of onze kinderen mee naar huis mochten. Ze twijfelden of onze kinderen veilig bij ons waren.
Wij zijn meteen open geweest. Hebben direct meegewerkt met Veilig Thuis. Diezelfde middag nog zijn we gehoord, en diezelfde dag nog is de melding gesloten. Niet vanwege een vormfout of tijdsdruk, maar omdat er simpelweg geen reden was om ons te verdenken van kindermishandeling. De medewerker van Veilig Thuis zei letterlijk: “Er is geen enkele zorg over het welzijn van jullie kinderen.” Maar het kwaad was al geschied.
Wat mij nu zo verscheurt: ik moet mijn kinderen elke dag brengen naar een plek waar mensen, die ik dacht dat mij kenden, het ergste over ons dachten. Die één gesprek met een jong kind zwaarder wogen dan jaren van liefde, betrokkenheid, openheid en goed contact. Die niet eerst naar óns kwamen, maar direct kozen voor het zwaarste middel: een melding.
Er is ons nooit verteld wat er precies gezegd is in die gesprekken. Wie wat zei. Wat de medewerker vroeg. Of zij misschien gestuurd hebben. Of iets invulden. Wat als mijn kinderen antwoorden gaven op leidende vragen? Wat als het allemaal toch niet zo letterlijk was bedoeld, zoals kinderen wel vaker doen?
En nu? Nu is het stil.
Geen bericht van school. Geen check-in. Geen sorry. Geen empathie. De zorgcoördinator heeft me zelfs in de gang gezien, keek me niet aan, zei niks. Alsof ik lucht ben. Alsof wij die mensen niet meer zijn die jaren met liefde onze kinderen aan hen toevertrouwden.
Het vertrouwen is kapot. Het gevoel van veiligheid weg. En ik weet niet hoe we hier nog op een normale manier moeten blijven komen. Hoe we onze kinderen moeten brengen naar mensen die dachten dat wij gevaarlijk voor ze waren.
Wat wij willen?
Erkenning. Excuses. Een manier om onze eer en naam te herstellen. En een gesprek over hoe we verder moeten. Want dit laat diepe littekens achter. Niet alleen in ons vertrouwen in de school, maar ook in hoe we kijken naar instanties, naar wat er gebeurt als iemand denkt iets gehoord te hebben.
Wij zijn ouders van drie jonge kinderen. Onze oudste twee (4 en 5 jaar) zitten op de basisschool en BSO van een Integraal Kindcentrum (IKC), waar ook onze jongste van 1 op de crèche zit. Alles onder één dak, één organisatie.We komen daar al jaren. Altijd betrokken, bereikbaar, vriendelijk. Ik dacht echt dat we gezien werden als een warm gezin. We hadden goed contact met de medewerkers. Onze kinderen gaan er met plezier heen. Tenminste, dat dachten we.
Tot die ene dag.
Ik werd gebeld of ik meteen naar school kon komen. Toen ik binnenkwam, zaten daar de directrice en de zorgcoördinator. Geen warm welkom. Geen geruststelling. Alleen spanning. Ze zeiden dat onze dochter van 4 op de BSO iets had gezegd wat hen zorgen baarde. Dat ze niet mocht huilen thuis. Dat papa en mama boos werden. Dat ze op haar kamer werd gezet.
Ik zat daar volledig in shock. Huilend. Niet begrijpend waar dit vandaan kwam. Want dit is gewoon níet waar. En het bleef niet bij die uitspraken. Ze zeiden dat onze oudste dochter – 5 jaar – die dingen bevestigd had. Dat er ook gesproken was over slaan, knijpen, schoppen, geen eten of drinken geven. Dingen die we nooit zouden doen.
Ik kon alleen maar zeggen: “Wat? Dit klopt niet. Dit is niet wie wij zijn. Dit is niet wat er thuis gebeurt.”
Maar het leek alsof dat er niet meer toe deed.
Wat ik later pas hoorde van Veilig Thuis, is dat er in twee aparte gesprekken met onze dochters dingen zijn gezegd. Op 9 mei werd gezegd dat ze niet mochten huilen, dat we boos zouden worden. Op 15 mei kwam ineens dat verhaal over slaan, schoppen, knijpen. Allebei de keren was alleen een BSO-medewerker met onze kinderen in gesprek — geen deskundige, geen getrainde professional, gewoon een medewerker. En beide keren zijn die uitspraken zonder enige context of achtergrond geïnterpreteerd als feit.
Niemand heeft ons eerst gebeld. Niemand heeft ons gevraagd: “Wat speelt er thuis? Kunnen we even praten?” Nee. Er werd meteen een intern crisisteam opgeroepen. Veilig Thuis werd gebeld. En wat het meest pijn doet: op het moment dat ik op school kwam, was al besloten dat er een melding zou komen. Ze wilden zelfs kijken of onze kinderen mee naar huis mochten. Ze twijfelden of onze kinderen veilig bij ons waren.
Wij zijn meteen open geweest. Hebben direct meegewerkt met Veilig Thuis. Diezelfde middag nog zijn we gehoord, en diezelfde dag nog is de melding gesloten. Niet vanwege een vormfout of tijdsdruk, maar omdat er simpelweg geen reden was om ons te verdenken van kindermishandeling. De medewerker van Veilig Thuis zei letterlijk: “Er is geen enkele zorg over het welzijn van jullie kinderen.” Maar het kwaad was al geschied.
Wat mij nu zo verscheurt: ik moet mijn kinderen elke dag brengen naar een plek waar mensen, die ik dacht dat mij kenden, het ergste over ons dachten. Die één gesprek met een jong kind zwaarder wogen dan jaren van liefde, betrokkenheid, openheid en goed contact. Die niet eerst naar óns kwamen, maar direct kozen voor het zwaarste middel: een melding.
Er is ons nooit verteld wat er precies gezegd is in die gesprekken. Wie wat zei. Wat de medewerker vroeg. Of zij misschien gestuurd hebben. Of iets invulden. Wat als mijn kinderen antwoorden gaven op leidende vragen? Wat als het allemaal toch niet zo letterlijk was bedoeld, zoals kinderen wel vaker doen?
En nu? Nu is het stil.
Geen bericht van school. Geen check-in. Geen sorry. Geen empathie. De zorgcoördinator heeft me zelfs in de gang gezien, keek me niet aan, zei niks. Alsof ik lucht ben. Alsof wij die mensen niet meer zijn die jaren met liefde onze kinderen aan hen toevertrouwden.
Het vertrouwen is kapot. Het gevoel van veiligheid weg. En ik weet niet hoe we hier nog op een normale manier moeten blijven komen. Hoe we onze kinderen moeten brengen naar mensen die dachten dat wij gevaarlijk voor ze waren.
Wat wij willen?
Erkenning. Excuses. Een manier om onze eer en naam te herstellen. En een gesprek over hoe we verder moeten. Want dit laat diepe littekens achter. Niet alleen in ons vertrouwen in de school, maar ook in hoe we kijken naar instanties, naar wat er gebeurt als iemand denkt iets gehoord te hebben.
donderdag 22 mei 2025 om 23:44
Jeejtje wat heftig om mee te maken. Ik denk dat ik toch zelf een gesprek zou aanvragen om je eigen beleving van deze situatie te vertellen en te kijken of er weer iets van ruimte komt om vertrouwen op te bouwen. En anders toch een nieuwe school want vertrouwen in de school van je kinderen is belangrijk.
where ever you go, go with your heart
donderdag 22 mei 2025 om 23:45
Wat ontzettend naar om dit mee te moeten maken. Het is natuurlijk enorm dubbel. Als het waar zou zijn geweest hebben ze er goed aan gedaan snel te handelen in het belang van de kinderen. En voorafgaand in gesprek gaan met ouders die wel echt hun kinderen mishandelen zou vanuit de ouders waarschijnlijk geen eerlijke antwoorden hebben opgeleverd en wellicht nog ergere gevolgen voor de kinderen hebben gehad bij thuiskomst. Echter geen excuses krijgen en niet eens het gesprek nu aangaan met jullie, vind ik persoonlijk heel kwalijk. Je kunt hier natuurlijk zelf om vragen en niet afwachten of zij er zelf over beginnen en mocht dit gesprek niet plaatsvinden of er komen geen welgemeende excuses en antwoorden op jullie vragen dan zou ik het zeker in overweging nemen de kinderen elders naar school en opvang te brengen. Heel veel sterkte.
donderdag 22 mei 2025 om 23:49
Wat ontzettend naar voor jullie. Heel fijn dat veilig thuis de melding direct heeft gesloten, maar ontzettend rot dat dit is gebeurd en dat jullie nu het vertrouwen in de school kwijt zijn.
Een school is verplicht zich te houden aan een meldcode, hier mag de school wel op een eigen manier invulling aan geven, maar de meldcode is wel helder: een directe melding bij veilig thuis, zónder eerst een gesprek met ouders aan te gaan, mag alleen bij acuut gevaar voor de kinderen. Dus alleen als school van mening was dat jullie acuut gevaarlijk zouden zijn voor de kinderen als je ze die dag mee naar huis zou nemen, is de directe melding bij VT gerechtvaardigd. School heeft de situatie blijkbaar zo ingeschat, wat technisch gezien juist is als kinderen geen eten/drinken zouden krijgen en geslagen zouden worden. Maar als daar nooit eerder vermoedens van zijn geweest en er zijn geen redenen om aan te nemen dat de kinderen slecht verzorgd worden in het algemeen (geen vage blauwe plekken, kinderen niet uitgehongerd op de opvang), en jullie zijn betrokken en zichtbare ouders, vind ik de keuze van de school om dit te doen erg heftig.
Je kunt hier weer een klacht over indienen, over het niet correct houden aan de meldcode. Wellicht eerst juridisch advies inwinnen over de situatie?
En als je op korte termijn met school in gesprek gaat, zou ik het gesprek opnemen en evt een derde/neutrale persoon meenemen.
Een school is verplicht zich te houden aan een meldcode, hier mag de school wel op een eigen manier invulling aan geven, maar de meldcode is wel helder: een directe melding bij veilig thuis, zónder eerst een gesprek met ouders aan te gaan, mag alleen bij acuut gevaar voor de kinderen. Dus alleen als school van mening was dat jullie acuut gevaarlijk zouden zijn voor de kinderen als je ze die dag mee naar huis zou nemen, is de directe melding bij VT gerechtvaardigd. School heeft de situatie blijkbaar zo ingeschat, wat technisch gezien juist is als kinderen geen eten/drinken zouden krijgen en geslagen zouden worden. Maar als daar nooit eerder vermoedens van zijn geweest en er zijn geen redenen om aan te nemen dat de kinderen slecht verzorgd worden in het algemeen (geen vage blauwe plekken, kinderen niet uitgehongerd op de opvang), en jullie zijn betrokken en zichtbare ouders, vind ik de keuze van de school om dit te doen erg heftig.
Je kunt hier weer een klacht over indienen, over het niet correct houden aan de meldcode. Wellicht eerst juridisch advies inwinnen over de situatie?
En als je op korte termijn met school in gesprek gaat, zou ik het gesprek opnemen en evt een derde/neutrale persoon meenemen.
donderdag 22 mei 2025 om 23:58
We hebben onze rechtsbijstandsverzekering ingeschakeld. Zij gaan het nu juridisch uitzoeken. Die jurist zei ook, je bent niet alleen. We krijgen heel veel dit soort zaken aangemeld.
Onze kinderen zijn nooit te laat, zien er altijd netjes en verzorgd, hebben geen blauwe plekken. Krijgen altijd goed gevulde trommeltjes mee. We zijn altijd heel goed bereikbaar en benaderbaar. We komen daar al vanaf dat de oudste baby is. Als we echt kindermishandelaar zijn dan hadden ze toch allang wat moeten merken. Er is gewoon helemaal niks van waar.
En ze baseren alles op een gesprekje tussen een bso medewerker en mijn 4 jarige dochter. Waarvan ik niet weet wat er precies is gezegd en wat mijn dochter precies zei en wat de medewerker precies zei. Want dat wordt niet vertelt als ik erom vraag. Onze jarenlange relatie wordt in 1 klap van tafel geveegd. Alsof dat niks betekent.
Onze kinderen zijn nooit te laat, zien er altijd netjes en verzorgd, hebben geen blauwe plekken. Krijgen altijd goed gevulde trommeltjes mee. We zijn altijd heel goed bereikbaar en benaderbaar. We komen daar al vanaf dat de oudste baby is. Als we echt kindermishandelaar zijn dan hadden ze toch allang wat moeten merken. Er is gewoon helemaal niks van waar.
En ze baseren alles op een gesprekje tussen een bso medewerker en mijn 4 jarige dochter. Waarvan ik niet weet wat er precies is gezegd en wat mijn dochter precies zei en wat de medewerker precies zei. Want dat wordt niet vertelt als ik erom vraag. Onze jarenlange relatie wordt in 1 klap van tafel geveegd. Alsof dat niks betekent.
vrijdag 23 mei 2025 om 00:06
Goed dat je rechtsbijstand hebt ingeschakeld. Al die dingen die de school al jarenlang heeft kunnen zien, hadden moeten meewegen in de keuze om wel of geen melding te maken. En school moet zich bewust zijn van de enorme impact die zo’n melding heeft op een gezin, dit mag nooit lichtzinnig gedaan worden.
Ik werk zelf in het onderwijs (vo) en wij hebben recent een uitgebreide training gedaan over het herkennen van mishandeling maar ook over de meldcode. Soms is het helaas echt nodig om een melding bij VT te doen, maar je doorloopt eerst alle stappen van de meldcode en door die meldcode goed uit te voeren, hoop je dat die echte melding bij VT uiteindelijk niet nodig is. Gelukkig kunnen namelijk in veel gevallen waar het niet lekker loopt in een gezin eerst nog andere hulpmiddelen worden ingezet.
In jullie geval, met natuurlijk alleen kennis van jouw kant van het verhaal, lijkt me dat school de meldcode volledig in de wind heeft geslagen. Is er überhaupt gesproken met bijvoorbeeld de leerkrachten van jullie kinderen? Hebben die er iets over te zeggen gehad? Die zien de kinderen immers veel intensiever dan de bso.
Ik werk zelf in het onderwijs (vo) en wij hebben recent een uitgebreide training gedaan over het herkennen van mishandeling maar ook over de meldcode. Soms is het helaas echt nodig om een melding bij VT te doen, maar je doorloopt eerst alle stappen van de meldcode en door die meldcode goed uit te voeren, hoop je dat die echte melding bij VT uiteindelijk niet nodig is. Gelukkig kunnen namelijk in veel gevallen waar het niet lekker loopt in een gezin eerst nog andere hulpmiddelen worden ingezet.
In jullie geval, met natuurlijk alleen kennis van jouw kant van het verhaal, lijkt me dat school de meldcode volledig in de wind heeft geslagen. Is er überhaupt gesproken met bijvoorbeeld de leerkrachten van jullie kinderen? Hebben die er iets over te zeggen gehad? Die zien de kinderen immers veel intensiever dan de bso.
vrijdag 23 mei 2025 om 00:20
Ik weet niet eens of de leerkrachten van onze dochters het weten.
In geloof best dat ze goede intenties hadden. Maar we weten allemaal dat een kind van 4 nog geen tijdsbesef hebben, dat ze werkelijkheid en fantasie nogal eens door elkaar halen. Je kan niet alles wat ze zeggen voor feit aannemen. Daar moet je echt voorzichtig in zijn.
Ik mis zorgvuldigheid, transparantie, open communicatie, eerlijkheid. Ik mis ook de samenwerking. Dat je samen kijkt van oké wat is er precies is gezegd. En hoe zou dat te verklaren zijn.
In plaats daarvan werd mij even mede gedeeld wat mijn dochter gezegd zij hebben, of ik daar even op wil reageren en of ik weet waar dit vandaan zou komen. In barste in tranen uit, was echt overstuur. En ik zou niet weten waarom mijn dochter zoiets zou zeggen.
En toen was het als het niet waar is, is het ook zorgwekkend dat ze dit zegt. Dan denk ik. Wacht eens even ze zit pas een paar maanden op school, en we weten niet wat er precies gezegd is dus dat vind ik nogal een snelle conclusie.
In geloof best dat ze goede intenties hadden. Maar we weten allemaal dat een kind van 4 nog geen tijdsbesef hebben, dat ze werkelijkheid en fantasie nogal eens door elkaar halen. Je kan niet alles wat ze zeggen voor feit aannemen. Daar moet je echt voorzichtig in zijn.
Ik mis zorgvuldigheid, transparantie, open communicatie, eerlijkheid. Ik mis ook de samenwerking. Dat je samen kijkt van oké wat is er precies is gezegd. En hoe zou dat te verklaren zijn.
In plaats daarvan werd mij even mede gedeeld wat mijn dochter gezegd zij hebben, of ik daar even op wil reageren en of ik weet waar dit vandaan zou komen. In barste in tranen uit, was echt overstuur. En ik zou niet weten waarom mijn dochter zoiets zou zeggen.
En toen was het als het niet waar is, is het ook zorgwekkend dat ze dit zegt. Dan denk ik. Wacht eens even ze zit pas een paar maanden op school, en we weten niet wat er precies gezegd is dus dat vind ik nogal een snelle conclusie.
vrijdag 23 mei 2025 om 04:02
Jeetje zeg, wat een schok en wat een onprofessioneel handelen van de BSO! Goed dat jullie de rechtsbijstand hebben ingeschakeld, ik snap volledig dat jullie vertrouwen weg is, zeker ook hoe ze iedere vorm van samenwerking uit de weg gaan, alsof ze bij hun standpunt blijven dat jullie fout zitten. Het klinkt als enorme tunnelvisie 
Ik heb zelf jaren in het onderwijs gewerkt in Nederland, zowel als leerkracht als in de directie, en melding moeten doen en leerkrachten bij me gehad die zorgen hadden. Als er sprake was van zorgwekkende uitspraken van kinderen, volgde ik de stappen in de meldcode. Ik toetste vrijwel altijd meteen bij ouders, tenzij ik gegronde reden had om aan te nemen dat dit gevaar voor het kind op zou leveren. Maar juist om de relatie met de ouder te behouden was ik altijd heel transparant. Ik heb heel wat verdrietige situaties meegemaakt, waarbij ouder(s) door tal van redenen hun kinderen niet de opvoeding/zorg konden bieden die ze nodig hadden. En het was nooit makkelijk om ouders te vertellen dat ik over zou gaan tot een melding bij Veilig Thuis omdat ik tot de conclusie moest komen dat er sprake was van problematiek, maar juist door ouders erbij te betrekken, bleef de deur open en was de bereidwilligheid tot het aanvaarden van zorg er.
Een uitspraak zoals jouw 4-jarige, dat ze niet mocht huilen thuis, dat jullie boos werden en dat ze op haar kamer werd gezet, zou mijn aandacht ook krijgen. Maar als zorgcoordinator/directeur dan zou ik willen weten van mijn BSO-medewerker wat de context was van deze uitspraken (was dit bijv. n.a.v een uitspraak van een ander kindje? n.a.v. een verhaal? n.a.v. suggestieve vragen?), en mijn vervolgstap zou een gesprek met ouders zijn. Want zelfs als dit allemaal waar zou zijn, zou ik willen weten wat er speelt en willen bekijken of ouders opvoedhulp of andere zorg nodig hebben. En op basis van dat gesprek, zou ik als dan niet Veilig Thuis inschakelen.
Het klinkt alsof deze stap is overgeslagen, en er meteen "onderzoek" is gedaan door de BSO (of BSO-medewerker), blijkbaar met een gekleurde lens waarin aangenomen is dat wat de jongste gezegd heeft, waar is, en dat er meer speelt. Waarom moet er anders een gesprek met de middelste plaatsvinden?
Ik zou een gesprek aanvragen met de directeur van het IKC en de zorgcoordinator en transparantie eisen rondom de gang van zaken vanaf het moment dat dochter deze uitspraken gedaan heeft/zou hebben. Wat vragen die ik daarbij zou stellen:
- hoe ziet de meldcode eruit voor de BSO? Elke school/instelling maakt de code namelijk specifiek voor de eigen praktijk. Is dit te vinden in het zorgplan/IKC plan/beleidsplan van de BSO?
- welke stappen zijn er doorlopen van de meldcode en hoe is dit gedocumenteerd?
- wanneer heeft de BSO medewerker de BSO/zorgcoordinator op de hoogte gesteld van zijn/haar zorgen? De uitspraken zouden zijn gedaan op 9 mei en op 15 mei heeft een tweede gesprek plaats heeft gevonden. Was de zorgcoordinator (of andere medewerkers binnen de BSO) hiervan op de hoogte, of heeft de mederwerker dit op eigen initiatief gedaan? Wederom, is dit conform de meldcode?
- waarom is er besloten om stap 3 in de meldcode (gesprek met ouders) over te slaan? Als er daadwerkelijk zo'n concrete zorg was voor het welzijn van de kinderen dat een gesprek niet mogelijk was en hen in gevaar zou brengen, waarom is er dan wel gewacht met een melding tot/na 15 mei?
- wat gaat de BSO/IKC nu doen om het vertrouwen te herstellen?
Mocht de zorgcoordinator/BSO geen transparantie geven en zich niet bereidwillig tonen om de relatie met jullie als ouders te herstellen zou ik het hogerop spelen (is IKC deel van een schoolbestuur?). Jullie hebben ieder recht op duidelijkheid en medewerking om jullie vertrouwen te herstellen
Ik heb zelf jaren in het onderwijs gewerkt in Nederland, zowel als leerkracht als in de directie, en melding moeten doen en leerkrachten bij me gehad die zorgen hadden. Als er sprake was van zorgwekkende uitspraken van kinderen, volgde ik de stappen in de meldcode. Ik toetste vrijwel altijd meteen bij ouders, tenzij ik gegronde reden had om aan te nemen dat dit gevaar voor het kind op zou leveren. Maar juist om de relatie met de ouder te behouden was ik altijd heel transparant. Ik heb heel wat verdrietige situaties meegemaakt, waarbij ouder(s) door tal van redenen hun kinderen niet de opvoeding/zorg konden bieden die ze nodig hadden. En het was nooit makkelijk om ouders te vertellen dat ik over zou gaan tot een melding bij Veilig Thuis omdat ik tot de conclusie moest komen dat er sprake was van problematiek, maar juist door ouders erbij te betrekken, bleef de deur open en was de bereidwilligheid tot het aanvaarden van zorg er.
Een uitspraak zoals jouw 4-jarige, dat ze niet mocht huilen thuis, dat jullie boos werden en dat ze op haar kamer werd gezet, zou mijn aandacht ook krijgen. Maar als zorgcoordinator/directeur dan zou ik willen weten van mijn BSO-medewerker wat de context was van deze uitspraken (was dit bijv. n.a.v een uitspraak van een ander kindje? n.a.v. een verhaal? n.a.v. suggestieve vragen?), en mijn vervolgstap zou een gesprek met ouders zijn. Want zelfs als dit allemaal waar zou zijn, zou ik willen weten wat er speelt en willen bekijken of ouders opvoedhulp of andere zorg nodig hebben. En op basis van dat gesprek, zou ik als dan niet Veilig Thuis inschakelen.
Het klinkt alsof deze stap is overgeslagen, en er meteen "onderzoek" is gedaan door de BSO (of BSO-medewerker), blijkbaar met een gekleurde lens waarin aangenomen is dat wat de jongste gezegd heeft, waar is, en dat er meer speelt. Waarom moet er anders een gesprek met de middelste plaatsvinden?
Ik zou een gesprek aanvragen met de directeur van het IKC en de zorgcoordinator en transparantie eisen rondom de gang van zaken vanaf het moment dat dochter deze uitspraken gedaan heeft/zou hebben. Wat vragen die ik daarbij zou stellen:
- hoe ziet de meldcode eruit voor de BSO? Elke school/instelling maakt de code namelijk specifiek voor de eigen praktijk. Is dit te vinden in het zorgplan/IKC plan/beleidsplan van de BSO?
- welke stappen zijn er doorlopen van de meldcode en hoe is dit gedocumenteerd?
- wanneer heeft de BSO medewerker de BSO/zorgcoordinator op de hoogte gesteld van zijn/haar zorgen? De uitspraken zouden zijn gedaan op 9 mei en op 15 mei heeft een tweede gesprek plaats heeft gevonden. Was de zorgcoordinator (of andere medewerkers binnen de BSO) hiervan op de hoogte, of heeft de mederwerker dit op eigen initiatief gedaan? Wederom, is dit conform de meldcode?
- waarom is er besloten om stap 3 in de meldcode (gesprek met ouders) over te slaan? Als er daadwerkelijk zo'n concrete zorg was voor het welzijn van de kinderen dat een gesprek niet mogelijk was en hen in gevaar zou brengen, waarom is er dan wel gewacht met een melding tot/na 15 mei?
- wat gaat de BSO/IKC nu doen om het vertrouwen te herstellen?
Mocht de zorgcoordinator/BSO geen transparantie geven en zich niet bereidwillig tonen om de relatie met jullie als ouders te herstellen zou ik het hogerop spelen (is IKC deel van een schoolbestuur?). Jullie hebben ieder recht op duidelijkheid en medewerking om jullie vertrouwen te herstellen
vrijdag 23 mei 2025 om 06:26
Eens met Minin en fromfebruary. Ook ik ben vanuit mijn werk (onderwijs en nu sociaal domein) bekend met de meldcode.
De meldcode is niet goed doorlopen. Waarschijnlijk onwetendheid, veel mensen denken dat de meldcode doorlopen hetzelfde is als melden, maar daar zitten nog vier stappen voor.
Ze zaten gewoon fout.
Ik zou ook voor een gesprek gaan met de directie en ze uitleggen welke gevolgen het niet juist volgen van de meldcode heeft. Excuses zijn zeker op z'n plaats, maar vooral hoop ik dat ze hiervan leren.
Ontzettend naar voor jullie! Als ouder ben ik ooit gebeld door de directeur van de school van mijn zoon (toen 10) om dingen die hij had gezegd. Was in 1 gesprek opgelost, maar ik vond dat al erg omdat ik wel gebeld werd. Ondanks dat ik wist dat zij deden wat het juiste was. Veel scholen doen helemaal niks met de meldcode omdat ze bang zijn dat de relatie met ouders beschadigd wordt (met nare gevolgen van dien), maar wat bij jullie is gebeurd, is minstens zo erg!
De meldcode is niet goed doorlopen. Waarschijnlijk onwetendheid, veel mensen denken dat de meldcode doorlopen hetzelfde is als melden, maar daar zitten nog vier stappen voor.
Ze zaten gewoon fout.
Ik zou ook voor een gesprek gaan met de directie en ze uitleggen welke gevolgen het niet juist volgen van de meldcode heeft. Excuses zijn zeker op z'n plaats, maar vooral hoop ik dat ze hiervan leren.
Ontzettend naar voor jullie! Als ouder ben ik ooit gebeld door de directeur van de school van mijn zoon (toen 10) om dingen die hij had gezegd. Was in 1 gesprek opgelost, maar ik vond dat al erg omdat ik wel gebeld werd. Ondanks dat ik wist dat zij deden wat het juiste was. Veel scholen doen helemaal niks met de meldcode omdat ze bang zijn dat de relatie met ouders beschadigd wordt (met nare gevolgen van dien), maar wat bij jullie is gebeurd, is minstens zo erg!
vrijdag 23 mei 2025 om 06:58
vrijdag 23 mei 2025 om 08:27
Wat een narigheid. Mijn eerste reactie zou zijn om van school te veranderen. Maar dat is denk ik niet in het belang van je kinderen. Zijn de leerkrachten nu echt overtuigd van jullie onschuld? Of blijven ze hangen in hun eigen vermoedens? Het is namelijk nogal lastig om je ongelijk toe te geven als je zelf ergens van overtuigd bent.
Ik zou Veilig Thuis nogmaals benaderen, en hen vragen hoe dit op te lossen is. En zeker een gesprek eisen.
Ik zou Veilig Thuis nogmaals benaderen, en hen vragen hoe dit op te lossen is. En zeker een gesprek eisen.
vrijdag 23 mei 2025 om 09:07
Wat een vreselijke toestand TO! Dat je in zo’n situatie belandt. En tegelijk ook heel dubbel.
Ik zou hier als school / BSO zijnde willen weten; wat is hier nou mis gegaan? Er vanuit gaande dat de betreffende medewerker naar eer en geweten gehandeld heeft. “Foutjes” van deze omvang hebben giga impact. En ik zou alles doen om de vertrouwensband met ouders te herstellen. Ik vind het gek dat ze het nu “zo laten”. Of schandalig misschien wel. Terwijl de medewerker in kwestie op het moment dat ze besloot in te grijpen daar misschien voldoende reden voor had, maar goed zo iets bespreek je dan in een gesprek samen. Waarbij jullie (mogelijk) wat meer begrip krijgen waarom ze tot handelen zijn over gegaan en school (hopelijk) lering trekt uit wat ze een volgende keer anders moeten doen.
En nu blijft het zo “hangen” allemaal. Ik kan me je gevoel helemaal voorstellen, ik zou me totaal niet veilig voelen als moeder, het gevoel hebben dat er op een een bepaalde manier naar me gekeken wordt.
Ik hoop dat er zsm een gesprek plaatsvindt waar eea uitgesproken wordt. En je gang naar rechtsbijstand snap ik ook wel, want het voelt toch als een groot onrecht zo. Sterkte!
Ik zou hier als school / BSO zijnde willen weten; wat is hier nou mis gegaan? Er vanuit gaande dat de betreffende medewerker naar eer en geweten gehandeld heeft. “Foutjes” van deze omvang hebben giga impact. En ik zou alles doen om de vertrouwensband met ouders te herstellen. Ik vind het gek dat ze het nu “zo laten”. Of schandalig misschien wel. Terwijl de medewerker in kwestie op het moment dat ze besloot in te grijpen daar misschien voldoende reden voor had, maar goed zo iets bespreek je dan in een gesprek samen. Waarbij jullie (mogelijk) wat meer begrip krijgen waarom ze tot handelen zijn over gegaan en school (hopelijk) lering trekt uit wat ze een volgende keer anders moeten doen.
En nu blijft het zo “hangen” allemaal. Ik kan me je gevoel helemaal voorstellen, ik zou me totaal niet veilig voelen als moeder, het gevoel hebben dat er op een een bepaalde manier naar me gekeken wordt.
Ik hoop dat er zsm een gesprek plaatsvindt waar eea uitgesproken wordt. En je gang naar rechtsbijstand snap ik ook wel, want het voelt toch als een groot onrecht zo. Sterkte!
vrijdag 23 mei 2025 om 09:27
Wat akelig voor jullie, lijkt me echt heel moeilijk om mee om te gaan.
Misschien niet de goede plek, maar de andere kant wordt vaak vergeten en ja dat moeten we begrijpen, maar als kind heeft mij dit wel pijn gedaan. Het scheelt dat jouw kinderen nu jong zijn en er vast niet veel van mee gekregen hebben.
Ik ben opgegroeid in een heel lief warm gezin.
Ik als kind (maar was wel ouder al) ben maar liefst 2 of 3x aangesproken door mensen op school in verschillende jaren..(of ze alle keren het zelfde bedoelde weet ik niet vandaar 2 of 3) of ik niet iets wilde vertellen, of er niet iets aan de hand was thuis.
Ik sprak er (later) met mn ouders over. Niet toen het gebeurde, uit schaamte denk ik. Dat dit als kind echt heel akelig voelde: “blijkbaar ben ik raar, waarom denken ze dit?” Het deed mij als kind echt pijn.
Misschien niet de goede plek, maar de andere kant wordt vaak vergeten en ja dat moeten we begrijpen, maar als kind heeft mij dit wel pijn gedaan. Het scheelt dat jouw kinderen nu jong zijn en er vast niet veel van mee gekregen hebben.
Ik ben opgegroeid in een heel lief warm gezin.
Ik als kind (maar was wel ouder al) ben maar liefst 2 of 3x aangesproken door mensen op school in verschillende jaren..(of ze alle keren het zelfde bedoelde weet ik niet vandaar 2 of 3) of ik niet iets wilde vertellen, of er niet iets aan de hand was thuis.
Ik sprak er (later) met mn ouders over. Niet toen het gebeurde, uit schaamte denk ik. Dat dit als kind echt heel akelig voelde: “blijkbaar ben ik raar, waarom denken ze dit?” Het deed mij als kind echt pijn.
loffi wijzigde dit bericht op 23-05-2025 09:28
4.49% gewijzigd
vrijdag 23 mei 2025 om 09:36
Jeetje, wat een rotsituatie TO.
Vanuit mijn werk heb ik regelmatig te maken met de Meldcode. Wat me opvalt is dat als ik in gesprek ben met Veilig Thuis (bij stap 2, dus voor dat er gesproken moet worden met ouders) zij vaak adviseren om een melding te doen als het gaat om een 'spontane onthulling' van een kind. Dus als jouw kind uit zichzelf gezegd zou hebben dat het geen eten krijgt thuis, adviseert VT om sowieso een melding te doen. Omdat het weinig voorkomt dat kinderen dit soort onthullingen spontaan doen.
Als dit zo gebeurt is door de medewerker van de BSO, hebben ze wel de meldcode correct gevolgd en zijn vervolgens door VT de kant op gestuurd om een melding te doen.
In dit geval zou ik persoonlijk wel 3 keer nadenken voor ik ga bellen met VT over zo'n uitspraak van een kleuter, gezien hun levendige fantasie, maar je weet dus niet hoe de betreffende medewerker hier in stond.
Ik kan me heel goed voorstellen dat het vreselijk rot voelt als je onterecht beschuldigd wordt. Knuffel voor jou Fijn dat VT jullie geloofde en geen reden tot zorg had.
Wat hierboven al geadviseerd wordt; het lijkt me goed om in gesprek te gaan met BSO/IKC.
Sterkte.
Vanuit mijn werk heb ik regelmatig te maken met de Meldcode. Wat me opvalt is dat als ik in gesprek ben met Veilig Thuis (bij stap 2, dus voor dat er gesproken moet worden met ouders) zij vaak adviseren om een melding te doen als het gaat om een 'spontane onthulling' van een kind. Dus als jouw kind uit zichzelf gezegd zou hebben dat het geen eten krijgt thuis, adviseert VT om sowieso een melding te doen. Omdat het weinig voorkomt dat kinderen dit soort onthullingen spontaan doen.
Als dit zo gebeurt is door de medewerker van de BSO, hebben ze wel de meldcode correct gevolgd en zijn vervolgens door VT de kant op gestuurd om een melding te doen.
In dit geval zou ik persoonlijk wel 3 keer nadenken voor ik ga bellen met VT over zo'n uitspraak van een kleuter, gezien hun levendige fantasie, maar je weet dus niet hoe de betreffende medewerker hier in stond.
Ik kan me heel goed voorstellen dat het vreselijk rot voelt als je onterecht beschuldigd wordt. Knuffel voor jou
Fijn dat VT jullie geloofde en geen reden tot zorg had. Wat hierboven al geadviseerd wordt; het lijkt me goed om in gesprek te gaan met BSO/IKC.
Sterkte.
ingelke_kepringelke wijzigde dit bericht op 23-05-2025 09:38
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
10.00% gewijzigd
Loop met je gezicht in de zon, dan valt de schaduw achter je.
vrijdag 23 mei 2025 om 09:49
vrijdag 23 mei 2025 om 09:55
Het signaal had absoluut serieus moeten worden genomen, daarin heeft school gelijk. Dat is heel belangrijk. Maar de vraag is of school zich aan de meldcode heeft gehouden, en dat is waarschijnlijk niet zo. Die meldcode is er natuurlijk niet voor niks, gezien de enorm heftige impact die een melding bij VT heeft op ouders én hun kinderen.Taskmaster schreef: ↑23-05-2025 09:49Ja, het is schrikken. En ja, dat er nu geen excuses of wat komt, is echt heel zwak van school.
Maar ik ben WEL blij dat dit soort signalen vanuit kinderen serieus genomen worden. Zeker als twee kinderen uit hetzelfde gezin hetzelfde zeggen. Door die lens moet je ook kunnen kijken, TO.
En zeker na afronding van de melding die in beginsel al twijfelachtig was of die gedaan had mogen worden (ik denk het niet), zou school dit moeten bespreken met ouders én intern, want zoiets hoor je echt altijd te evalueren.
vrijdag 23 mei 2025 om 10:36
Kan het misschien toch zijn dat er een kern van waarheid zit in het verhaal van je kindjes? Vertrouw je je man 100%? Mijn vader bv was best wel sneaky in zijn minder-vriendelijke-behandeling naar ons toe, mijn moeder wist nog niet de helft.
Wat zeggen de kinderen er zelf van trouwens, ik neem aan dat jullie gesprekjes met ze gevoerd hebben over hun uitlatingen?
Ik snap dat je heel erg geschrokken bent over deze beschuldigingen en de manier waarop men ermee omgaat maar ik ben nog even voorzichtig met roepen hoe onrechtvaardig de behandeling was. Het is namelijk niet onmogelijk dat er toch zaken gebeuren waar je geen weet van hebt, To.
Wat zeggen de kinderen er zelf van trouwens, ik neem aan dat jullie gesprekjes met ze gevoerd hebben over hun uitlatingen?
Ik snap dat je heel erg geschrokken bent over deze beschuldigingen en de manier waarop men ermee omgaat maar ik ben nog even voorzichtig met roepen hoe onrechtvaardig de behandeling was. Het is namelijk niet onmogelijk dat er toch zaken gebeuren waar je geen weet van hebt, To.
.
vrijdag 23 mei 2025 om 10:45
Ik begrijp wel dat school stappen heeft ondernomen. Vooral omdat het om 2 kinderen gaat die elkaars verhaal bevestigen.
Ik snap dat school daar niet voor weg wilde kijken.
Eerst de ouders aanspreken is niet de manier. Omdat kinderen dan gemanipuleerd, onder druk gezet, of zelfs bestraft kunnen worden door de ouders.
Ik vind het absoluut goed dat signalen van de kinderen serieus genomen zijn.
Echter schort het wel aan een fatsoenlijke afronding zoals ik het lees.
'Dossier gesloten en fijne dag verder' zo komt het op me over. Terwijl je hier als ouders compleet kapot van bent, dat kan ik me levendig voorstellen.
Ik denk dat het door druk en onderbezetting komt dat veel casussen niet netjes afgewikkeld worden.
Persoonlijk heb ik overigens geen hoge pet op van V.T
Als 'melder' zijnde, ben ik geregeld tegen een muur aangelopen als: "U had gesproken met? Een bel afspraak? maar die werkt vandaag niet, die heeft vakantie, waar belt U voor? (voor de 3e keer je verhaal doen), we nemen contact met U op (nóóit teruggebeld) etc. En dit betrof echt wel een crisis situatie.
Ik mag dit vast niet hardop zeggen, maar denk wel eens dat ze hun klusjes/klantjes zorgvuldig kiezen.
Ik snap dat school daar niet voor weg wilde kijken.
Eerst de ouders aanspreken is niet de manier. Omdat kinderen dan gemanipuleerd, onder druk gezet, of zelfs bestraft kunnen worden door de ouders.
Ik vind het absoluut goed dat signalen van de kinderen serieus genomen zijn.
Echter schort het wel aan een fatsoenlijke afronding zoals ik het lees.
'Dossier gesloten en fijne dag verder' zo komt het op me over. Terwijl je hier als ouders compleet kapot van bent, dat kan ik me levendig voorstellen.
Ik denk dat het door druk en onderbezetting komt dat veel casussen niet netjes afgewikkeld worden.
Persoonlijk heb ik overigens geen hoge pet op van V.T
Als 'melder' zijnde, ben ik geregeld tegen een muur aangelopen als: "U had gesproken met? Een bel afspraak? maar die werkt vandaag niet, die heeft vakantie, waar belt U voor? (voor de 3e keer je verhaal doen), we nemen contact met U op (nóóit teruggebeld) etc. En dit betrof echt wel een crisis situatie.
Ik mag dit vast niet hardop zeggen, maar denk wel eens dat ze hun klusjes/klantjes zorgvuldig kiezen.
vrijdag 23 mei 2025 om 10:46
Ik snap dat het vervelend is, maar de school handelt in het belang van je kinderen. Stel dat het wel waar was, dan is het maar goed dat er iemand heeft ingegrepen. Juist omdat de school het belang van de kinderen voorop heeft gesteld zou ik vooral blij zijn met hun doortastendheid en me niet zo druk maken om mijn eigen reputatie.
vrijdag 23 mei 2025 om 10:48
Dit vind ik echt ronduit belachelijk. Natuurlijk baseert de school zich op het verhaal van je kinderen. Dat is niet raar. Natuurlijk moet je in gesprek met de ouders naar aanleiding van zo’n verhaal. Dat is niet raar. Wat wel raar is is dat ouders dan dit soort stappen gaan zetten. Dat is niet in het belang van kinderen die mishandeld worden omdat dit hulpverleners en docenten verlamt. Door deze actie vraag ik me echt af of jullie je echt zorgen maken om je kinderen of vooral met jezelf bezig zijn.Momofgirls1990 schreef: ↑22-05-2025 23:58We hebben onze rechtsbijstandsverzekering ingeschakeld. Zij gaan het nu juridisch uitzoeken. Die jurist zei ook, je bent niet alleen. We krijgen heel veel dit soort zaken aangemeld.
Onze kinderen zijn nooit te laat, zien er altijd netjes en verzorgd, hebben geen blauwe plekken. Krijgen altijd goed gevulde trommeltjes mee. We zijn altijd heel goed bereikbaar en benaderbaar. We komen daar al vanaf dat de oudste baby is. Als we echt kindermishandelaar zijn dan hadden ze toch allang wat moeten merken. Er is gewoon helemaal niks van waar.
En ze baseren alles op een gesprekje tussen een bso medewerker en mijn 4 jarige dochter. Waarvan ik niet weet wat er precies is gezegd en wat mijn dochter precies zei en wat de medewerker precies zei. Want dat wordt niet vertelt als ik erom vraag. Onze jarenlange relatie wordt in 1 klap van tafel geveegd. Alsof dat niks betekent.
vrijdag 23 mei 2025 om 10:51
En dit is ook precies wat ze moeten doen. En jij barst in janken uit???? Overigens zie ik dat je jezelf verdedigt door te zeggen dat de kinderen er netjes uitzien en geen blauwe plekken hebben. Maar kindermishandeling is bijvoorbeeld ook: emotionele verwaarlozing, psychische mishandeling, onvoorspelbaar of inconsequent gedrag of ouders die ruzie maken. Dat jij zo met je eigen emoties bezig bent vind ik echt bijzonder en eerlijk gezegd een rood vlaggetje.Momofgirls1990 schreef: ↑23-05-2025 00:20Ik weet niet eens of de leerkrachten van onze dochters het weten.
In geloof best dat ze goede intenties hadden. Maar we weten allemaal dat een kind van 4 nog geen tijdsbesef hebben, dat ze werkelijkheid en fantasie nogal eens door elkaar halen. Je kan niet alles wat ze zeggen voor feit aannemen. Daar moet je echt voorzichtig in zijn.
Ik mis zorgvuldigheid, transparantie, open communicatie, eerlijkheid. Ik mis ook de samenwerking. Dat je samen kijkt van oké wat is er precies is gezegd. En hoe zou dat te verklaren zijn.
In plaats daarvan werd mij even mede gedeeld wat mijn dochter gezegd zij hebben, of ik daar even op wil reageren en of ik weet waar dit vandaan zou komen. In barste in tranen uit, was echt overstuur. En ik zou niet weten waarom mijn dochter zoiets zou zeggen.
En toen was het als het niet waar is, is het ook zorgwekkend dat ze dit zegt. Dan denk ik. Wacht eens even ze zit pas een paar maanden op school, en we weten niet wat er precies gezegd is dus dat vind ik nogal een snelle conclusie.
vrijdag 23 mei 2025 om 10:53
Hier ben ik het wel mee eens. De school handelt in het belang van de kinderen en hier hebben 2 kinderen van hetzelfde gezin verontrustende dingen gemeld. Daar moeten ze wel mee aan de slag om te laten bepalen of het echt is of fantasie van de kinderen. Stel dat ze niks hadden gedaan en er was wel echt sprake van mishandeling.Bontebok schreef: ↑23-05-2025 10:48Dit vind ik echt ronduit belachelijk. Natuurlijk baseert de school zich op het verhaal van je kinderen. Dat is niet raar. Natuurlijk moet je in gesprek met de ouders naar aanleiding van zo’n verhaal. Dat is niet raar. Wat wel raar is is dat ouders dan dit soort stappen gaan zetten. Dat is niet in het belang van kinderen die mishandeld worden omdat dit hulpverleners en docenten verlamt. Door deze actie vraag ik me echt af of jullie je echt zorgen maken om je kinderen of vooral met jezelf bezig zijn.
Ik zou mij meer druk maken over de kinderen. Waar komt het vandaan dat ze dit gezegd hebben.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
