Kinderen
alle pijlers
Door school verdacht van kindermishandeling
donderdag 22 mei 2025 om 23:35
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen, maar ik moet dit kwijt. Misschien herkennen sommigen van jullie zich hierin, misschien kan iemand me helpen of gewoon even luisteren. Want ik voel me verscheurd.
Wij zijn ouders van drie jonge kinderen. Onze oudste twee (4 en 5 jaar) zitten op de basisschool en BSO van een Integraal Kindcentrum (IKC), waar ook onze jongste van 1 op de crèche zit. Alles onder één dak, één organisatie.We komen daar al jaren. Altijd betrokken, bereikbaar, vriendelijk. Ik dacht echt dat we gezien werden als een warm gezin. We hadden goed contact met de medewerkers. Onze kinderen gaan er met plezier heen. Tenminste, dat dachten we.
Tot die ene dag.
Ik werd gebeld of ik meteen naar school kon komen. Toen ik binnenkwam, zaten daar de directrice en de zorgcoördinator. Geen warm welkom. Geen geruststelling. Alleen spanning. Ze zeiden dat onze dochter van 4 op de BSO iets had gezegd wat hen zorgen baarde. Dat ze niet mocht huilen thuis. Dat papa en mama boos werden. Dat ze op haar kamer werd gezet.
Ik zat daar volledig in shock. Huilend. Niet begrijpend waar dit vandaan kwam. Want dit is gewoon níet waar. En het bleef niet bij die uitspraken. Ze zeiden dat onze oudste dochter – 5 jaar – die dingen bevestigd had. Dat er ook gesproken was over slaan, knijpen, schoppen, geen eten of drinken geven. Dingen die we nooit zouden doen.
Ik kon alleen maar zeggen: “Wat? Dit klopt niet. Dit is niet wie wij zijn. Dit is niet wat er thuis gebeurt.”
Maar het leek alsof dat er niet meer toe deed.
Wat ik later pas hoorde van Veilig Thuis, is dat er in twee aparte gesprekken met onze dochters dingen zijn gezegd. Op 9 mei werd gezegd dat ze niet mochten huilen, dat we boos zouden worden. Op 15 mei kwam ineens dat verhaal over slaan, schoppen, knijpen. Allebei de keren was alleen een BSO-medewerker met onze kinderen in gesprek — geen deskundige, geen getrainde professional, gewoon een medewerker. En beide keren zijn die uitspraken zonder enige context of achtergrond geïnterpreteerd als feit.
Niemand heeft ons eerst gebeld. Niemand heeft ons gevraagd: “Wat speelt er thuis? Kunnen we even praten?” Nee. Er werd meteen een intern crisisteam opgeroepen. Veilig Thuis werd gebeld. En wat het meest pijn doet: op het moment dat ik op school kwam, was al besloten dat er een melding zou komen. Ze wilden zelfs kijken of onze kinderen mee naar huis mochten. Ze twijfelden of onze kinderen veilig bij ons waren.
Wij zijn meteen open geweest. Hebben direct meegewerkt met Veilig Thuis. Diezelfde middag nog zijn we gehoord, en diezelfde dag nog is de melding gesloten. Niet vanwege een vormfout of tijdsdruk, maar omdat er simpelweg geen reden was om ons te verdenken van kindermishandeling. De medewerker van Veilig Thuis zei letterlijk: “Er is geen enkele zorg over het welzijn van jullie kinderen.” Maar het kwaad was al geschied.
Wat mij nu zo verscheurt: ik moet mijn kinderen elke dag brengen naar een plek waar mensen, die ik dacht dat mij kenden, het ergste over ons dachten. Die één gesprek met een jong kind zwaarder wogen dan jaren van liefde, betrokkenheid, openheid en goed contact. Die niet eerst naar óns kwamen, maar direct kozen voor het zwaarste middel: een melding.
Er is ons nooit verteld wat er precies gezegd is in die gesprekken. Wie wat zei. Wat de medewerker vroeg. Of zij misschien gestuurd hebben. Of iets invulden. Wat als mijn kinderen antwoorden gaven op leidende vragen? Wat als het allemaal toch niet zo letterlijk was bedoeld, zoals kinderen wel vaker doen?
En nu? Nu is het stil.
Geen bericht van school. Geen check-in. Geen sorry. Geen empathie. De zorgcoördinator heeft me zelfs in de gang gezien, keek me niet aan, zei niks. Alsof ik lucht ben. Alsof wij die mensen niet meer zijn die jaren met liefde onze kinderen aan hen toevertrouwden.
Het vertrouwen is kapot. Het gevoel van veiligheid weg. En ik weet niet hoe we hier nog op een normale manier moeten blijven komen. Hoe we onze kinderen moeten brengen naar mensen die dachten dat wij gevaarlijk voor ze waren.
Wat wij willen?
Erkenning. Excuses. Een manier om onze eer en naam te herstellen. En een gesprek over hoe we verder moeten. Want dit laat diepe littekens achter. Niet alleen in ons vertrouwen in de school, maar ook in hoe we kijken naar instanties, naar wat er gebeurt als iemand denkt iets gehoord te hebben.
Wij zijn ouders van drie jonge kinderen. Onze oudste twee (4 en 5 jaar) zitten op de basisschool en BSO van een Integraal Kindcentrum (IKC), waar ook onze jongste van 1 op de crèche zit. Alles onder één dak, één organisatie.We komen daar al jaren. Altijd betrokken, bereikbaar, vriendelijk. Ik dacht echt dat we gezien werden als een warm gezin. We hadden goed contact met de medewerkers. Onze kinderen gaan er met plezier heen. Tenminste, dat dachten we.
Tot die ene dag.
Ik werd gebeld of ik meteen naar school kon komen. Toen ik binnenkwam, zaten daar de directrice en de zorgcoördinator. Geen warm welkom. Geen geruststelling. Alleen spanning. Ze zeiden dat onze dochter van 4 op de BSO iets had gezegd wat hen zorgen baarde. Dat ze niet mocht huilen thuis. Dat papa en mama boos werden. Dat ze op haar kamer werd gezet.
Ik zat daar volledig in shock. Huilend. Niet begrijpend waar dit vandaan kwam. Want dit is gewoon níet waar. En het bleef niet bij die uitspraken. Ze zeiden dat onze oudste dochter – 5 jaar – die dingen bevestigd had. Dat er ook gesproken was over slaan, knijpen, schoppen, geen eten of drinken geven. Dingen die we nooit zouden doen.
Ik kon alleen maar zeggen: “Wat? Dit klopt niet. Dit is niet wie wij zijn. Dit is niet wat er thuis gebeurt.”
Maar het leek alsof dat er niet meer toe deed.
Wat ik later pas hoorde van Veilig Thuis, is dat er in twee aparte gesprekken met onze dochters dingen zijn gezegd. Op 9 mei werd gezegd dat ze niet mochten huilen, dat we boos zouden worden. Op 15 mei kwam ineens dat verhaal over slaan, schoppen, knijpen. Allebei de keren was alleen een BSO-medewerker met onze kinderen in gesprek — geen deskundige, geen getrainde professional, gewoon een medewerker. En beide keren zijn die uitspraken zonder enige context of achtergrond geïnterpreteerd als feit.
Niemand heeft ons eerst gebeld. Niemand heeft ons gevraagd: “Wat speelt er thuis? Kunnen we even praten?” Nee. Er werd meteen een intern crisisteam opgeroepen. Veilig Thuis werd gebeld. En wat het meest pijn doet: op het moment dat ik op school kwam, was al besloten dat er een melding zou komen. Ze wilden zelfs kijken of onze kinderen mee naar huis mochten. Ze twijfelden of onze kinderen veilig bij ons waren.
Wij zijn meteen open geweest. Hebben direct meegewerkt met Veilig Thuis. Diezelfde middag nog zijn we gehoord, en diezelfde dag nog is de melding gesloten. Niet vanwege een vormfout of tijdsdruk, maar omdat er simpelweg geen reden was om ons te verdenken van kindermishandeling. De medewerker van Veilig Thuis zei letterlijk: “Er is geen enkele zorg over het welzijn van jullie kinderen.” Maar het kwaad was al geschied.
Wat mij nu zo verscheurt: ik moet mijn kinderen elke dag brengen naar een plek waar mensen, die ik dacht dat mij kenden, het ergste over ons dachten. Die één gesprek met een jong kind zwaarder wogen dan jaren van liefde, betrokkenheid, openheid en goed contact. Die niet eerst naar óns kwamen, maar direct kozen voor het zwaarste middel: een melding.
Er is ons nooit verteld wat er precies gezegd is in die gesprekken. Wie wat zei. Wat de medewerker vroeg. Of zij misschien gestuurd hebben. Of iets invulden. Wat als mijn kinderen antwoorden gaven op leidende vragen? Wat als het allemaal toch niet zo letterlijk was bedoeld, zoals kinderen wel vaker doen?
En nu? Nu is het stil.
Geen bericht van school. Geen check-in. Geen sorry. Geen empathie. De zorgcoördinator heeft me zelfs in de gang gezien, keek me niet aan, zei niks. Alsof ik lucht ben. Alsof wij die mensen niet meer zijn die jaren met liefde onze kinderen aan hen toevertrouwden.
Het vertrouwen is kapot. Het gevoel van veiligheid weg. En ik weet niet hoe we hier nog op een normale manier moeten blijven komen. Hoe we onze kinderen moeten brengen naar mensen die dachten dat wij gevaarlijk voor ze waren.
Wat wij willen?
Erkenning. Excuses. Een manier om onze eer en naam te herstellen. En een gesprek over hoe we verder moeten. Want dit laat diepe littekens achter. Niet alleen in ons vertrouwen in de school, maar ook in hoe we kijken naar instanties, naar wat er gebeurt als iemand denkt iets gehoord te hebben.
vrijdag 23 mei 2025 om 12:17
Als je rechtsbijstand erbij haalt is het natuurlijk wel degelijk van belang dat er volgens het boekje is gehandeld.
Dat er emoties bij komen snapt iedereen maar daar kun je rechtstechnisch niet zoveel mee.
.
vrijdag 23 mei 2025 om 12:29
Kan het zijn dat dochter het ergens anders heeft opgevangen over slaan en niet mogen huilen? Via ander kindje heeft gehoord?Momofgirls1990 schreef: ↑23-05-2025 00:20Ik weet niet eens of de leerkrachten van onze dochters het weten.
In geloof best dat ze goede intenties hadden. Maar we weten allemaal dat een kind van 4 nog geen tijdsbesef hebben, dat ze werkelijkheid en fantasie nogal eens door elkaar halen. Je kan niet alles wat ze zeggen voor feit aannemen. Daar moet je echt voorzichtig in zijn.
Ik mis zorgvuldigheid, transparantie, open communicatie, eerlijkheid. Ik mis ook de samenwerking. Dat je samen kijkt van oké wat is er precies is gezegd. En hoe zou dat te verklaren zijn.
In plaats daarvan werd mij even mede gedeeld wat mijn dochter gezegd zij hebben, of ik daar even op wil reageren en of ik weet waar dit vandaan zou komen. In barste in tranen uit, was echt overstuur. En ik zou niet weten waarom mijn dochter zoiets zou zeggen.
En toen was het als het niet waar is, is het ook zorgwekkend dat ze dit zegt. Dan denk ik. Wacht eens even ze zit pas een paar maanden op school, en we weten niet wat er precies gezegd is dus dat vind ik nogal een snelle conclusie.
Kan het zijn dat dit op school zelf afspeelt met een leerkracht, maar dochter het verdraaid naar thuis?
Dat meteen alarm bellen afgaan is wel de snappen. Vooral om dat het door dochter 2 bevestigd wordt. Helaas vaak genoeg dat instanties niet of veel te laat in grijpen.
Snap wel goed dat je het gesprek ingaan niet prettig vond, maar vermoed dat er ook emotie van de personen meespeelt en bescherming van de kinderen.
Probeer het gesprek aan te gaan met de betreffende personen. Wellicht met een persoon naast jou en je man die het minder vanuit emotie kan aanhoren. Ik denk dat dit voor eerste het beste is. Mocht school met gestrekt been erin gaan dan kun je verder stappen ondernemen.
Ik kan begrijpen dat je nu geen vertrouwen in deze school meer hebt. Dus zou goed op rijtje zetten voor jullie zelf wat je wilt met het gesprek
vrijdag 23 mei 2025 om 12:35
Ze dachten niet opeens dat to haar kinderen mishandelde. Ze hebben melding gedaan omdat haar kinderen hier signalen voor gaven.florence13 schreef: ↑23-05-2025 11:09vooropgesteld, ik vind het goed dat school alert is op signalen, want je wil ook geen situatie dat een kind waar echt iets mis is door de vingers glipt.
Maar in alle eerlijkheid: ik zou ook beledigd zijn, als mensen waar ik al jaren een goede verstandhouding mee had opeens dachten dat ik mijn kind mishandelde. Dus dat TO gekrenkt is snap ik wel. Juridische stappen zou ik niet nemen, maar ik zou wel in gesprek gaan hierover, zowel met school, maar ook met de kinderen, waarom hebben ze dit gezegd?
Ik zou niet te veel blijven hangen of je wel of niet in je recht staat to. Je wil de band met school en bso weer goed hebben lijkt me? Ga daarom met ze in gesprek. Ik ben het met je eens dat zij dat met jou hadden moeten doen maar dat hebben ze nu eenmaal niet gedaan.
vrijdag 23 mei 2025 om 12:47
Wat gaan sommige reacties ver hier zeg. To mag geen emoties hebben? Ik zou ook direct in huilen uitbarsten als dit mij was overkomen. En hoezo kern van waarheid? VT heeft vastgesteld dat er niks aan de hand is. Dus niks kern van waarheid.
En ja ik zou ook excuus en gerechtigheid willen. Het gaat wel over je kinderen, het meest dierbare wat je hebt. Ik vind het echt niet raar dat je juridische hulp zoekt en apart daarvan met je emoties probeert te dealen.
k zou overigens vrij snel de conclusie trekken dat dit niet meer te helen valt en een andere school en opvang zoeken.
En ja ik zou ook excuus en gerechtigheid willen. Het gaat wel over je kinderen, het meest dierbare wat je hebt. Ik vind het echt niet raar dat je juridische hulp zoekt en apart daarvan met je emoties probeert te dealen.
k zou overigens vrij snel de conclusie trekken dat dit niet meer te helen valt en een andere school en opvang zoeken.
vrijdag 23 mei 2025 om 12:55
Wat schrikken zeg, ik snap wel dat je gekwetst bent en ook over het feit dat school niets meer heeft laten horen.
Ik zou wel echt extra scherp zijn op wat je dochters al dan niet zouden hebben verteld. Het zou toch ook een beleving van jouw kinderen kunnen zijn, dat ze niet mogen huilen en dat papa en mama boos zijn. Het hoeft niet zo te zijn, maar wellicht is het toch (soms) hun beleving. Niet verkeerd om daar toch nog extra op te letten, en dit niet te vergeten in je emoties richting school.
Ik zou wel echt extra scherp zijn op wat je dochters al dan niet zouden hebben verteld. Het zou toch ook een beleving van jouw kinderen kunnen zijn, dat ze niet mogen huilen en dat papa en mama boos zijn. Het hoeft niet zo te zijn, maar wellicht is het toch (soms) hun beleving. Niet verkeerd om daar toch nog extra op te letten, en dit niet te vergeten in je emoties richting school.
vrijdag 23 mei 2025 om 12:55
ja dat snap ik, maar voor TO was het 'opeens'.Sabine schreef: ↑23-05-2025 12:35Ze dachten niet opeens dat to haar kinderen mishandelde. Ze hebben melding gedaan omdat haar kinderen hier signalen voor gaven.
Ik zou niet te veel blijven hangen of je wel of niet in je recht staat to. Je wil de band met school en bso weer goed hebben lijkt me? Ga daarom met ze in gesprek. Ik ben het met je eens dat zij dat met jou hadden moeten doen maar dat hebben ze nu eenmaal niet gedaan.
verder helemaal eens hoor
vrijdag 23 mei 2025 om 12:56
School/BSO was er kennelijk niet zo van overtuigd dat dat niet aan de orde was, want in de op staatMinik schreef: ↑23-05-2025 11:46De laatste tien reacties gaan volledig voorbij aan de meldcode. Zomaar een melding bij veilig thuis doen mag een school niet. Niet zonder eerst met de ouders te spreken, ténzij het dusdanig verontrustend is dat school echt acuut vreest voor de veiligheid van de kinderen als ze die middag naar huis gaan. Dat was niet aan de orde, dus school is buiten het boekje gegaan. En dat mag niet. TO staat mijns inziens volledig in haar recht om hier een punt van te maken inclusief rechtsbijstand. School is een professionele organisatie en heeft hier (helaas) ongetwijfeld vaker mee te maken, ook in situaties waar wel meer speelt, en school heeft zich daarin aan de regels te houden. Die regels zijn er niet voor niks!
Iemand noemde het voorbeeld van de EHBO.. school neemt als het goed is ook nooit jouw kind mee naar een arts. Het is een heel goed voorbeeld. Dan word jij als ouder gebeld en ga jij met kind naar de arts. School mag dit niet. Tenzij levensgevaar en ambulance enzo natuurlijk, maar dan licht je de ouders onmiddellijk in, medische handelingen gaan alleen met toestemming van de ouders. Je belt de ouders dan tegelijk met dat je 112 belt.
TO, ik snap je niet helemaal. Je schrijft dat niemand je gebeld heeft. Maar dat deden ze toch wel? Ze belden je dat ze je dringend wilden spreken. Of had je dit over de telefoon willlen afhandelen?Ze wilden zelfs kijken of onze kinderen mee naar huis mochten. Ze twijfelden of onze kinderen veilig bij ons waren.
vrijdag 23 mei 2025 om 13:10
Wat een verhaal. Ik zou me ook zo machteloos en ongemakkelijk voelen na zo’n melding en dat je je kinderen daar toch weer elke dag naartoe moet brengen. Getsie. Ze bedoelden het goed, maar ik begrijp je volkomen! Aan hen nu de taak om weer in goed vertrouwen verder te gaan en dat kan alleen met een gesprek. Succes en sterkte.
vrijdag 23 mei 2025 om 13:16
Dat heb ik ook gelezen, maar aan de hand van wat TO in de OP beschrijft, vind ik niet dat die conclusie getrokken of zelfs overwogen had mogen worden. En ze schrijft ook dat school al voor aanvang van het gesprek had besloten de melding te maken. Dit is echt niet conform de meldcode.
vrijdag 23 mei 2025 om 13:44
Degene die schrijven dat school niks verkeerd heeft gedaan en zeker geen excuses hoeven aan te bieden kennen de meldcode waarschijnlijk niet.
Bij signalen van kindermishandeling/verwaarlozing ga je eerst in gesprek met ouders. Pas daarna komt de weging en vervolgens een eventuele melding.
Bij stap 2 kan je ook nog eerst om anoniem advies vragen aan veilig thuis. Mijn ervaring is absoluut niet dat zij snel adviseren om te melden. Ze leggen duidelijk de stappen uit, adviseren altijd om meer informatie te verzamelen en het gesprek met ouders aan te gaan. Pas bij voldoende signalen en na een gesprek met ouders maak je een weging en doe je een eventuele melding. Ook het niet weer kunnen terugvinden van eerdere informatie herken ik niet. Als je om anoniem advies vraagt wordt er een aantekening gemaakt en krijg je een dossiernummer. Bel je op een later moment nog eens over dezelfde casus dan kunnen ze alle informatie er zo weer bij pakken.
Bij signalen van kindermishandeling/verwaarlozing ga je eerst in gesprek met ouders. Pas daarna komt de weging en vervolgens een eventuele melding.
Bij stap 2 kan je ook nog eerst om anoniem advies vragen aan veilig thuis. Mijn ervaring is absoluut niet dat zij snel adviseren om te melden. Ze leggen duidelijk de stappen uit, adviseren altijd om meer informatie te verzamelen en het gesprek met ouders aan te gaan. Pas bij voldoende signalen en na een gesprek met ouders maak je een weging en doe je een eventuele melding. Ook het niet weer kunnen terugvinden van eerdere informatie herken ik niet. Als je om anoniem advies vraagt wordt er een aantekening gemaakt en krijg je een dossiernummer. Bel je op een later moment nog eens over dezelfde casus dan kunnen ze alle informatie er zo weer bij pakken.
vrijdag 23 mei 2025 om 14:03
Maar er is toch een gesprek geweest met de ouders? Er zijn alarmerende signalen geweest vanuit beide kinderen, ze is gebeld voor een gesprek, en is naar school gegaan voor dat gesprek. Er was gebeld met VT (voor of na het gesprek?) maar op het moment van het gesprek was er nog geen melding gedaan, enkel 'was er al besloten dat die gemaakt zou worden'. Het gesprek met ouders heeft hen geen aanleiding gegeven om geen melding te doen.Anne1235 schreef: ↑23-05-2025 13:44Degene die schrijven dat school niks verkeerd heeft gedaan en zeker geen excuses hoeven aan te bieden kennen de meldcode waarschijnlijk niet.
Bij signalen van kindermishandeling/verwaarlozing ga je eerst in gesprek met ouders. Pas daarna komt de weging en vervolgens een eventuele melding.
Bij stap 2 kan je ook nog eerst om anoniem advies vragen aan veilig thuis. Mijn ervaring is absoluut niet dat zij snel adviseren om te melden. Ze leggen duidelijk de stappen uit, adviseren altijd om meer informatie te verzamelen en het gesprek met ouders aan te gaan. Pas bij voldoende signalen en na een gesprek met ouders maak je een weging en doe je een eventuele melding. Ook het niet weer kunnen terugvinden van eerdere informatie herken ik niet. Als je om anoniem advies vraagt wordt er een aantekening gemaakt en krijg je een dossiernummer. Bel je op een later moment nog eens over dezelfde casus dan kunnen ze alle informatie er zo weer bij pakken.
Ik snap wel goed de behoefte aan wat nazorg vanuit school. Maar ik snap de zoektocht naar "gerechtigdheid" niet zo.
vrijdag 23 mei 2025 om 14:17
TO, Ik voel met je mee. Ik heb zelf ook te maken gehad met Veilig Thuis. En het is gruwelijk schrikken als school een melding gaat doen. Dat betekent namelijk dat een ander over jouw lot gaat beslissen, en wat als ze je niet geloven... Dat is een enorme angst en dat je daardoor in huilen uitbarstte snap ik echt heel goed. Dat je daardoor misschien niet hebt kunnen zeggen wat je had willen zeggen ook.
School heeft dit niet correct aangepakt, ze hebben sowieso de meldcode niet gevolgd. En laten we wel wezen. Iedereen zegt wel dat beide kinderen dit gezegd hebben. Nee hoor. Dochter 1 zei wat en dat ging school toetsen bij dochter 2. Hoe dat in zijn werk ging, weten we niet. Persoonlijk heb ik er geen vertrouwen in dat dit op de juiste manier is gegaan.
Nu is het leed geleden, maar blijkt dat school het bij het verkeerde eind had. En toch besluit school het gebeurde te negeren en is er een zorgcoordinator die je niet eens aanspreekt, maar weg lijkt te kijken. Hoe zal dat voelen.. Alsof school het niet gelooft en je nu voor de rest van de tijd onder een vergrootglas ligt. Continu het gevoel hebben dat je jezelf moet bewijzen.
Dat je dan naar de rechtsbijstand stapt, snap ik ook goed. De emoties moeten nog gaan liggen, je wil gerechtigheid, dit was niet eerlijk. Maar eigenlijk heb je erkenning nodig en oprecht begrip en empathie dat de ander snapt wat er wel en niet fout ging, dat de ander ook begrijpt wat de impact is geweest. Zodat je straks weer als gelijkwaardige partner bezig kan met de opvoeding en onderwijs van jullie kinderen. Ik raad je aan om het gesprek aan te gaan met school met iemand die niet emotioneel betrokken is die jij vertrouwt.
School heeft dit niet correct aangepakt, ze hebben sowieso de meldcode niet gevolgd. En laten we wel wezen. Iedereen zegt wel dat beide kinderen dit gezegd hebben. Nee hoor. Dochter 1 zei wat en dat ging school toetsen bij dochter 2. Hoe dat in zijn werk ging, weten we niet. Persoonlijk heb ik er geen vertrouwen in dat dit op de juiste manier is gegaan.
Nu is het leed geleden, maar blijkt dat school het bij het verkeerde eind had. En toch besluit school het gebeurde te negeren en is er een zorgcoordinator die je niet eens aanspreekt, maar weg lijkt te kijken. Hoe zal dat voelen.. Alsof school het niet gelooft en je nu voor de rest van de tijd onder een vergrootglas ligt. Continu het gevoel hebben dat je jezelf moet bewijzen.
Dat je dan naar de rechtsbijstand stapt, snap ik ook goed. De emoties moeten nog gaan liggen, je wil gerechtigheid, dit was niet eerlijk. Maar eigenlijk heb je erkenning nodig en oprecht begrip en empathie dat de ander snapt wat er wel en niet fout ging, dat de ander ook begrijpt wat de impact is geweest. Zodat je straks weer als gelijkwaardige partner bezig kan met de opvoeding en onderwijs van jullie kinderen. Ik raad je aan om het gesprek aan te gaan met school met iemand die niet emotioneel betrokken is die jij vertrouwt.
vrijdag 23 mei 2025 om 14:38
Is zo’n BSO-medewerker bevoegd om dat soort vragen te stellen aan een kind van 5? Je moet daar toch bepaalde kennis voor in huis hebben lijkt mij. Ik lees ook niets over hoe het gesprek is vastgelegd.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je het er niet bij laat zitten al was het maar zodat de BSO zich voortaan aan het protocol houdt.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je het er niet bij laat zitten al was het maar zodat de BSO zich voortaan aan het protocol houdt.
vrijdag 23 mei 2025 om 14:42
Hoe zit dat met school & BSO, dat kan toch niet volledig verweven zijn?
Dat ze op hetzelfde adres, snap ik, handig. Maar voor beiden gelden toch net andere regels?
Al is het maar omdat beiden onder totaal andere ministeries vallen, andere financieringsstromen etc
Lijkt wellicht OT, maar ik vind het erg raar (en extra vervelend voor TO) als iets op de BSO gebeurt, maar op school over wordt gesproken, Dat is niet oke
Dat ze op hetzelfde adres, snap ik, handig. Maar voor beiden gelden toch net andere regels?
Al is het maar omdat beiden onder totaal andere ministeries vallen, andere financieringsstromen etc
Lijkt wellicht OT, maar ik vind het erg raar (en extra vervelend voor TO) als iets op de BSO gebeurt, maar op school over wordt gesproken, Dat is niet oke
vrijdag 23 mei 2025 om 14:56
Je hebt van die kindcentra waar alles onder een dak zit, personeel in dezelfde koffiekamer zit te kletsen etc. Ik kan me ook voorstellen dat de bso-leiding even bij de juf, ib'r of directeur binnenloopt om te vragen of zij signalen zien. Of dat mag, is een ander verhaal. Maar onlogisch vind ik het niet als de lijntjes kort zijn. Het gaat om het welzijn van de kinderen tenslotte. Zo weet ik dat hier een jongen altijd door de juf naar de bso werd gebracht (zat naast de school, andere ingang) omdat hij moeilijk in zijn gedrag was en ze elkaar bijpraatte over hoe de dag was gegaan, met wie de akkefietjes waren etc. zodat de leidster wist waar ze mee verder moest. Niet dat ze die jongen bij degene aan een tafel liet knutselen terwijl ze elkaar al de hele dag in de haren zaten. Dat was voor beide mannekes niet goed. Dat soort dingen.Lila-Linda schreef: ↑23-05-2025 14:42Hoe zit dat met school & BSO, dat kan toch niet volledig verweven zijn?
Dat ze op hetzelfde adres, snap ik, handig. Maar voor beiden gelden toch net andere regels?
Al is het maar omdat beiden onder totaal andere ministeries vallen, andere financieringsstromen etc
Lijkt wellicht OT, maar ik vind het erg raar (en extra vervelend voor TO) als iets op de BSO gebeurt, maar op school over wordt gesproken, Dat is niet oke
vrijdag 23 mei 2025 om 14:58
maar 'dat soort dingen', snap ik nog. Helemaal in overleg met de ouders.MrsDuck schreef: ↑23-05-2025 14:56Je hebt van die kindcentra waar alles onder een dak zit, personeel in dezelfde koffiekamer zit te kletsen etc. Ik kan me ook voorstellen dat de bso-leiding even bij de juf, ib'r of directeur binnenloopt om te vragen of zij signalen zien. Of dat mag, is een ander verhaal. Maar onlogisch vind ik het niet als de lijntjes kort zijn. Het gaat om het welzijn van de kinderen tenslotte. Zo weet ik dat hier een jongen altijd door de juf naar de bso werd gebracht (zat naast de school, andere ingang) omdat hij moeilijk in zijn gedrag was en ze elkaar bijpraatte over hoe de dag was gegaan, met wie de akkefietjes waren etc. zodat de leidster wist waar ze mee verder moest. Niet dat ze die jongen bij degene aan een tafel liet knutselen terwijl ze elkaar al de hele dag in de haren zaten. Dat was voor beide mannekes niet goed. Dat soort dingen.
Maar de zaak van TO is echt van een andere orde. Ik gok dat hier van privacy-wetten overtreden zijn
vrijdag 23 mei 2025 om 15:02
Boink schrijft:Lila-Linda schreef: ↑23-05-2025 14:58maar 'dat soort dingen', snap ik nog. Helemaal in overleg met de ouders.
Maar de zaak van TO is echt van een andere orde. Ik gok dat hier van privacy-wetten overtreden zijn
Wat is de meldcode kindermishandeling?
De meldcode kindermishandeling beschrijft stap voor stap welke acties pedagogisch medewerkers, gastouders, gastouderbureaus en kinderopvangorganisaties moeten nemen als zij vermoeden dat er sprake is van kindermishandeling of grensoverschrijdend gedrag in de thuissituatie of op de kinderopvang.
Stap 1: In kaart brengen van signalen
Stap 2: Collegiale consultatie en zo nodig raadplegen Veilig Thuis of een deskundige op het gebied van letselduiding
Aangezien school onder dezelfde organisatie valt, mag het wellicht wel in dit geval? Maar goed, dat is gissen.
vrijdag 23 mei 2025 om 15:32
Zo’n kindcentrum is echt één organisatie. De BSO medewerker is naar zijn/haar eigen directrice gestapt, niet naar een andere organisatie.Lila-Linda schreef: ↑23-05-2025 14:42Hoe zit dat met school & BSO, dat kan toch niet volledig verweven zijn?
Dat ze op hetzelfde adres, snap ik, handig. Maar voor beiden gelden toch net andere regels?
Al is het maar omdat beiden onder totaal andere ministeries vallen, andere financieringsstromen etc
Lijkt wellicht OT, maar ik vind het erg raar (en extra vervelend voor TO) als iets op de BSO gebeurt, maar op school over wordt gesproken, Dat is niet oke
vrijdag 23 mei 2025 om 16:00
Ik denk niet dat het echt 1 organisatie is.
"De samenwerking tussen onderwijs en opvang is echter juridisch complex vanwege verschillen in financiering (publiek vs. privaat), wettelijke verplichtingen, ministeriële verantwoordelijkheid, arbeidsvoorwaarden en fiscale regelgeving. Ook mogen openbare onderwijsstichtingen alleen onderwijs verzorgen, wat samenwerking bemoeilijkt.
Er zijn verschillende samenwerkingsmodellen, van los contact (stand-alone) tot volledige integratie (all-in-one), waarbij de meest gebruikte vorm momenteel ‘hand-in-hand’ is, met structurele samenwerking maar gescheiden organisaties. Juridische opties variëren van samenwerkingsovereenkomsten tot het oprichten van een nieuwe rechtspersoon die beide instellingen aanstuurt, maar volledige integratie is onder huidige wetgeving vaak niet mogelijk."
https://wij-leren.nl/juridische-samenwerking-IKC.php
Ik weet niet in hoeverre dat relevant is trouwens.
vrijdag 23 mei 2025 om 19:18
Lekker je gelijk halen? Wat doet dit met je kinderen?Momofgirls1990 schreef: ↑23-05-2025 12:05Maar de gesprekken vonden plaats op de bso met bso medewerker na schooltijd. Zowel school als de bso hebben beide een eigen meldcode. De bso heeft geen gesprek met mij gevoerd , dat heeft school gedaan. Dus de bso heeft zeker weten de meldcode niet goed gevoerd.
Rechtsbijstandsverzekering heb ik ingeschakeld omdat ik wil weten wat mijn rechten zijn. En of de meldcode goed is gevolgd. En dat gesprek komt er zeker, maar wel als ik goed ben geïnformeerd over mijn rechten.
vrijdag 23 mei 2025 om 19:23
vrijdag 23 mei 2025 om 19:33
Wauw wat ga jij er met gestrekt been in zeg. De melding is direct gesloten, er is dus echt geen reden gezien tot zorg op dit moment. De school heeft onjuist gehandeld, zich niet aan de meldcode gehouden. Dan kun je zeker overwegen een klacht in te dienen en dit dus hogerop aan te kaarten. Het is namelijk niet niks dat zoiets gebeurt, en het mag in de toekomst niet opnieuw fout gaan.
De kinderen hoeven daar helemaal niks van te merken. Het is al behoorlijk heftig dat een kind misschien iets totaal uit context gezegd heeft en vervolgens alles anders liep die dag, en er een gevoel van onveiligheid voor de kinderen is gecreëerd. Deze kinderen voelen zich fijn en veilig bij hun ouders (ga ik vanuit gezien het hele verhaal) en daar wordt nu aan getornd door hun school en opvang. Dat is heftig!
vrijdag 23 mei 2025 om 19:36
School heeft die zorgen niet, alleen de betreffende BSO-medewerker heeft de zorgen geuit (dat is op zich goed!) en vervolgens is er zeer overtrokken gehandeld in strijd met de meldcode.
Heb je andere reacties gelezen? Natuurlijk neem je kinderen serieus als ze dit uiten, maar tegelijkertijd zeggen kinderen soms echt de gekste dingen totaal uit context (zie de andere reacties maar). Natuurlijk check je dit, maar juist daarom is eerst contact met de ouders zo belangrijk. En dat contact zou nooit beschuldigend moeten zijn, want je wens is als het goed is dat als er iets niet goed gaat in een gezin, je ouders en kinderen kunt helpen. Het doel is naast de ouder gaan staan en kijken waar ondersteuning nodig is en wat je daarin kunt bieden (als de signalen überhaupt gegrond blijken en dat is hier niet het geval).
vrijdag 23 mei 2025 om 19:41
Dat zeg je wel steeds, maar anderen lezen het anders. Eerst een gesprek, daarna pas melding. Dus wat lees jij anders?Minik schreef: ↑23-05-2025 19:33Wauw wat ga jij er met gestrekt been in zeg. De melding is direct gesloten, er is dus echt geen reden gezien tot zorg op dit moment. De school heeft onjuist gehandeld, zich niet aan de meldcode gehouden. Dan kun je zeker overwegen een klacht in te dienen en dit dus hogerop aan te kaarten. Het is namelijk niet niks dat zoiets gebeurt, en het mag in de toekomst niet opnieuw fout gaan.
De kinderen hoeven daar helemaal niks van te merken. Het is al behoorlijk heftig dat een kind misschien iets totaal uit context gezegd heeft en vervolgens alles anders liep die dag, en er een gevoel van onveiligheid voor de kinderen is gecreëerd. Deze kinderen voelen zich fijn en veilig bij hun ouders (ga ik vanuit gezien het hele verhaal) en daar wordt nu aan getornd door hun school en opvang. Dat is heftig!
vrijdag 23 mei 2025 om 19:50
Is dit niet juist een BSO waar je wel vertrouwen in kan hebben? Zij gaan tenminste gelijk in actie na een signaal. Dit keer was het niet nodig, gelukkig maar. Ga gewoon in gesprek met de leiding en deskundigen om samen uit te zoeken waarom je kinderen die signalen afgeven, wie weet horen ze dit van andere kinderen en kunnen die andere kinderen en hun ouders wel hulp gebruiken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
