Kinderen
alle pijlers
Door school verdacht van kindermishandeling
donderdag 22 mei 2025 om 23:35
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen, maar ik moet dit kwijt. Misschien herkennen sommigen van jullie zich hierin, misschien kan iemand me helpen of gewoon even luisteren. Want ik voel me verscheurd.
Wij zijn ouders van drie jonge kinderen. Onze oudste twee (4 en 5 jaar) zitten op de basisschool en BSO van een Integraal Kindcentrum (IKC), waar ook onze jongste van 1 op de crèche zit. Alles onder één dak, één organisatie.We komen daar al jaren. Altijd betrokken, bereikbaar, vriendelijk. Ik dacht echt dat we gezien werden als een warm gezin. We hadden goed contact met de medewerkers. Onze kinderen gaan er met plezier heen. Tenminste, dat dachten we.
Tot die ene dag.
Ik werd gebeld of ik meteen naar school kon komen. Toen ik binnenkwam, zaten daar de directrice en de zorgcoördinator. Geen warm welkom. Geen geruststelling. Alleen spanning. Ze zeiden dat onze dochter van 4 op de BSO iets had gezegd wat hen zorgen baarde. Dat ze niet mocht huilen thuis. Dat papa en mama boos werden. Dat ze op haar kamer werd gezet.
Ik zat daar volledig in shock. Huilend. Niet begrijpend waar dit vandaan kwam. Want dit is gewoon níet waar. En het bleef niet bij die uitspraken. Ze zeiden dat onze oudste dochter – 5 jaar – die dingen bevestigd had. Dat er ook gesproken was over slaan, knijpen, schoppen, geen eten of drinken geven. Dingen die we nooit zouden doen.
Ik kon alleen maar zeggen: “Wat? Dit klopt niet. Dit is niet wie wij zijn. Dit is niet wat er thuis gebeurt.”
Maar het leek alsof dat er niet meer toe deed.
Wat ik later pas hoorde van Veilig Thuis, is dat er in twee aparte gesprekken met onze dochters dingen zijn gezegd. Op 9 mei werd gezegd dat ze niet mochten huilen, dat we boos zouden worden. Op 15 mei kwam ineens dat verhaal over slaan, schoppen, knijpen. Allebei de keren was alleen een BSO-medewerker met onze kinderen in gesprek — geen deskundige, geen getrainde professional, gewoon een medewerker. En beide keren zijn die uitspraken zonder enige context of achtergrond geïnterpreteerd als feit.
Niemand heeft ons eerst gebeld. Niemand heeft ons gevraagd: “Wat speelt er thuis? Kunnen we even praten?” Nee. Er werd meteen een intern crisisteam opgeroepen. Veilig Thuis werd gebeld. En wat het meest pijn doet: op het moment dat ik op school kwam, was al besloten dat er een melding zou komen. Ze wilden zelfs kijken of onze kinderen mee naar huis mochten. Ze twijfelden of onze kinderen veilig bij ons waren.
Wij zijn meteen open geweest. Hebben direct meegewerkt met Veilig Thuis. Diezelfde middag nog zijn we gehoord, en diezelfde dag nog is de melding gesloten. Niet vanwege een vormfout of tijdsdruk, maar omdat er simpelweg geen reden was om ons te verdenken van kindermishandeling. De medewerker van Veilig Thuis zei letterlijk: “Er is geen enkele zorg over het welzijn van jullie kinderen.” Maar het kwaad was al geschied.
Wat mij nu zo verscheurt: ik moet mijn kinderen elke dag brengen naar een plek waar mensen, die ik dacht dat mij kenden, het ergste over ons dachten. Die één gesprek met een jong kind zwaarder wogen dan jaren van liefde, betrokkenheid, openheid en goed contact. Die niet eerst naar óns kwamen, maar direct kozen voor het zwaarste middel: een melding.
Er is ons nooit verteld wat er precies gezegd is in die gesprekken. Wie wat zei. Wat de medewerker vroeg. Of zij misschien gestuurd hebben. Of iets invulden. Wat als mijn kinderen antwoorden gaven op leidende vragen? Wat als het allemaal toch niet zo letterlijk was bedoeld, zoals kinderen wel vaker doen?
En nu? Nu is het stil.
Geen bericht van school. Geen check-in. Geen sorry. Geen empathie. De zorgcoördinator heeft me zelfs in de gang gezien, keek me niet aan, zei niks. Alsof ik lucht ben. Alsof wij die mensen niet meer zijn die jaren met liefde onze kinderen aan hen toevertrouwden.
Het vertrouwen is kapot. Het gevoel van veiligheid weg. En ik weet niet hoe we hier nog op een normale manier moeten blijven komen. Hoe we onze kinderen moeten brengen naar mensen die dachten dat wij gevaarlijk voor ze waren.
Wat wij willen?
Erkenning. Excuses. Een manier om onze eer en naam te herstellen. En een gesprek over hoe we verder moeten. Want dit laat diepe littekens achter. Niet alleen in ons vertrouwen in de school, maar ook in hoe we kijken naar instanties, naar wat er gebeurt als iemand denkt iets gehoord te hebben.
Wij zijn ouders van drie jonge kinderen. Onze oudste twee (4 en 5 jaar) zitten op de basisschool en BSO van een Integraal Kindcentrum (IKC), waar ook onze jongste van 1 op de crèche zit. Alles onder één dak, één organisatie.We komen daar al jaren. Altijd betrokken, bereikbaar, vriendelijk. Ik dacht echt dat we gezien werden als een warm gezin. We hadden goed contact met de medewerkers. Onze kinderen gaan er met plezier heen. Tenminste, dat dachten we.
Tot die ene dag.
Ik werd gebeld of ik meteen naar school kon komen. Toen ik binnenkwam, zaten daar de directrice en de zorgcoördinator. Geen warm welkom. Geen geruststelling. Alleen spanning. Ze zeiden dat onze dochter van 4 op de BSO iets had gezegd wat hen zorgen baarde. Dat ze niet mocht huilen thuis. Dat papa en mama boos werden. Dat ze op haar kamer werd gezet.
Ik zat daar volledig in shock. Huilend. Niet begrijpend waar dit vandaan kwam. Want dit is gewoon níet waar. En het bleef niet bij die uitspraken. Ze zeiden dat onze oudste dochter – 5 jaar – die dingen bevestigd had. Dat er ook gesproken was over slaan, knijpen, schoppen, geen eten of drinken geven. Dingen die we nooit zouden doen.
Ik kon alleen maar zeggen: “Wat? Dit klopt niet. Dit is niet wie wij zijn. Dit is niet wat er thuis gebeurt.”
Maar het leek alsof dat er niet meer toe deed.
Wat ik later pas hoorde van Veilig Thuis, is dat er in twee aparte gesprekken met onze dochters dingen zijn gezegd. Op 9 mei werd gezegd dat ze niet mochten huilen, dat we boos zouden worden. Op 15 mei kwam ineens dat verhaal over slaan, schoppen, knijpen. Allebei de keren was alleen een BSO-medewerker met onze kinderen in gesprek — geen deskundige, geen getrainde professional, gewoon een medewerker. En beide keren zijn die uitspraken zonder enige context of achtergrond geïnterpreteerd als feit.
Niemand heeft ons eerst gebeld. Niemand heeft ons gevraagd: “Wat speelt er thuis? Kunnen we even praten?” Nee. Er werd meteen een intern crisisteam opgeroepen. Veilig Thuis werd gebeld. En wat het meest pijn doet: op het moment dat ik op school kwam, was al besloten dat er een melding zou komen. Ze wilden zelfs kijken of onze kinderen mee naar huis mochten. Ze twijfelden of onze kinderen veilig bij ons waren.
Wij zijn meteen open geweest. Hebben direct meegewerkt met Veilig Thuis. Diezelfde middag nog zijn we gehoord, en diezelfde dag nog is de melding gesloten. Niet vanwege een vormfout of tijdsdruk, maar omdat er simpelweg geen reden was om ons te verdenken van kindermishandeling. De medewerker van Veilig Thuis zei letterlijk: “Er is geen enkele zorg over het welzijn van jullie kinderen.” Maar het kwaad was al geschied.
Wat mij nu zo verscheurt: ik moet mijn kinderen elke dag brengen naar een plek waar mensen, die ik dacht dat mij kenden, het ergste over ons dachten. Die één gesprek met een jong kind zwaarder wogen dan jaren van liefde, betrokkenheid, openheid en goed contact. Die niet eerst naar óns kwamen, maar direct kozen voor het zwaarste middel: een melding.
Er is ons nooit verteld wat er precies gezegd is in die gesprekken. Wie wat zei. Wat de medewerker vroeg. Of zij misschien gestuurd hebben. Of iets invulden. Wat als mijn kinderen antwoorden gaven op leidende vragen? Wat als het allemaal toch niet zo letterlijk was bedoeld, zoals kinderen wel vaker doen?
En nu? Nu is het stil.
Geen bericht van school. Geen check-in. Geen sorry. Geen empathie. De zorgcoördinator heeft me zelfs in de gang gezien, keek me niet aan, zei niks. Alsof ik lucht ben. Alsof wij die mensen niet meer zijn die jaren met liefde onze kinderen aan hen toevertrouwden.
Het vertrouwen is kapot. Het gevoel van veiligheid weg. En ik weet niet hoe we hier nog op een normale manier moeten blijven komen. Hoe we onze kinderen moeten brengen naar mensen die dachten dat wij gevaarlijk voor ze waren.
Wat wij willen?
Erkenning. Excuses. Een manier om onze eer en naam te herstellen. En een gesprek over hoe we verder moeten. Want dit laat diepe littekens achter. Niet alleen in ons vertrouwen in de school, maar ook in hoe we kijken naar instanties, naar wat er gebeurt als iemand denkt iets gehoord te hebben.
vrijdag 23 mei 2025 om 19:51
Ik lees dat al vast stond voor het gesprek begon dat de melding gemaakt zou worden. Ik lees niks over opvoedondersteuning, hulp, iets van wederhoor bij de ouders. Alleen maar direct beschuldigen en mededelen dat de melding gemaakt gaat worden. Zo werkt de meldcode echt niet.
vrijdag 23 mei 2025 om 19:58
Als een kind een uitspraak doet over mishandeling dan is dat een disclosure. Dan geldt er een vaak een andere route in de meldcode omdat er diezelfde dag nog een veiligheidsinschatting gemaakt moet worden om uit te zoeken of de kinderen veilig naar huis kunnen. Dat betekent vaak meteen melden bij VT en diezelfde dag nog een gesprek met school, ouders en VT ( soms ook met met betrokken hulpverlening ipv VT als die er is). Het kan dan gebeuren dat ouders geïnformeerd worden over de melding in bijzijn van VT en dus niet vooraf. Aan de hand van dat gesprek wordt er een mogelijk vervolg ingezet of er wordt besloten dat de uitspraak niet bevestigd wordt. Soms is daarvoor ook een gesprek met de kinderen nodig.
Als TO zou ik insteken op een gesprek met school en aangeven dat je geschrokken en gekwetst bent maar dat het fijn is dat ze het belang van de kinderen ten alle tijden voorop zetten en dat je graag met school wilt bespreken hoe jullie weer prettig kunnen gaan samen werken. En dat zou ik zonder juridische bijstand doen.
Als TO zou ik insteken op een gesprek met school en aangeven dat je geschrokken en gekwetst bent maar dat het fijn is dat ze het belang van de kinderen ten alle tijden voorop zetten en dat je graag met school wilt bespreken hoe jullie weer prettig kunnen gaan samen werken. En dat zou ik zonder juridische bijstand doen.
ach.. ik doe ook maar wat..
vrijdag 23 mei 2025 om 20:09
Ik denk dat dit een heel zinnig advies is.Krulliebollie73 schreef: ↑23-05-2025 19:58Als een kind een uitspraak doet over mishandeling dan is dat een disclosure. Dan geldt er een vaak een andere route in de meldcode omdat er diezelfde dag nog een veiligheidsinschatting gemaakt moet worden om uit te zoeken of de kinderen veilig naar huis kunnen. Dat betekent vaak meteen melden bij VT en diezelfde dag nog een gesprek met school, ouders en VT ( soms ook met met betrokken hulpverlening ipv VT als die er is). Het kan dan gebeuren dat ouders geïnformeerd worden over de melding in bijzijn van VT en dus niet vooraf. Aan de hand van dat gesprek wordt er een mogelijk vervolg ingezet of er wordt besloten dat de uitspraak niet bevestigd wordt. Soms is daarvoor ook een gesprek met de kinderen nodig.
Als TO zou ik insteken op een gesprek met school en aangeven dat je geschrokken en gekwetst bent maar dat het fijn is dat ze het belang van de kinderen ten alle tijden voorop zetten en dat je graag met school wilt bespreken hoe jullie weer prettig kunnen gaan samen werken. En dat zou ik zonder juridische bijstand doen.
vrijdag 23 mei 2025 om 21:24
Je gaat er wel met een gestrekt been in zeg.
Het gaat niet om mijn gelijk halen. En met mijn kinderen gaat het prima. En daar was veilig thuis het mee eens want met 1 gesprek hadden hun ook al beoordeeld dat het totale onzin is. Als er echt terechte zorgen zouden zijn geweest hadden ze de melding niet na 1 gesprek met ons al gesloten.
Waar het mij om gaat is dat wij al meer dan 5 jaar een vertrouwensrelatie hebben opgebouwd en dat dat na 1 gesprekje van tafel wordt geveegd. Heel fijn dat ze mijn kind serieus nemen.
Maar mijn kind is pas 4 en dan moet je gewoon heel zorgvuldig zijn. Ik heb gevraagd wat heeft mijn kind precies gezegd. Wat heeft de medewerker precies gezegd. En daar krijg ik maar geen antwoord op. Ik heb wel gewoon recht op transparantie. En als jij nergens goed geregistreerd hebt wie wat heeft gezegd tijdens een gesprek en in wat voor een context, dan is de melding al niet zorgvuldig.En ja dat is belangrijk want als ze suggestieve vragen hebben gesteld, en dat kan ook onbewust zijn. Dan is het gesprek al niet meer betrouwbaar.
Daarbij heeft mijn dochter al die dingen in twee verschillende gesprekken gezegd volgens hun. En heeft mijn oudste dochter alleen bij het eerste gesprek dingen bevestigd, bij het tweede gesprek wat over slaan en schoppen ging was ze helemaal niet bij en heeft ze ook niks bevestigd. En het werd in het gesprek met mij wel zo gebracht alsof het om 1 gesprek ging waarbij mijn andere dochter alles bevestigd zou hebben, wat dus niet zo is. En ook toen ik er naar vroeg werd er volgehouden dat het om 1 gesprek ging waarbij mijn andere dochter alles bevestigd zou hebben. Wat dus gewoon niet waar is. Dat heb ik allemaal van veilig thuis gehoord. Dus dat is op zijn minst gewoon raar.
En als het dan om twee gesprekken gaat. Waarom mij niet bij het eerste gesprek al even apart nemen om het te bespreken?
zaterdag 24 mei 2025 om 00:00
Dit. Maar ze krijgen een jurist.thistle schreef: ↑23-05-2025 19:50Is dit niet juist een BSO waar je wel vertrouwen in kan hebben? Zij gaan tenminste gelijk in actie na een signaal. Dit keer was het niet nodig, gelukkig maar. Ga gewoon in gesprek met de leiding en deskundigen om samen uit te zoeken waarom je kinderen die signalen afgeven, wie weet horen ze dit van andere kinderen en kunnen die andere kinderen en hun ouders wel hulp gebruiken.
zaterdag 24 mei 2025 om 00:03
Maar wat heb jij met je kinderen besproken na dit verhaal. Het is echt opmerkelijk dat ze hetzelfde zeggen.Momofgirls1990 schreef: ↑23-05-2025 21:24Je gaat er wel met een gestrekt been in zeg.
Het gaat niet om mijn gelijk halen. En met mijn kinderen gaat het prima. En daar was veilig thuis het mee eens want met 1 gesprek hadden hun ook al beoordeeld dat het totale onzin is. Als er echt terechte zorgen zouden zijn geweest hadden ze de melding niet na 1 gesprek met ons al gesloten.
Waar het mij om gaat is dat wij al meer dan 5 jaar een vertrouwensrelatie hebben opgebouwd en dat dat na 1 gesprekje van tafel wordt geveegd. Heel fijn dat ze mijn kind serieus nemen.
Maar mijn kind is pas 4 en dan moet je gewoon heel zorgvuldig zijn. Ik heb gevraagd wat heeft mijn kind precies gezegd. Wat heeft de medewerker precies gezegd. En daar krijg ik maar geen antwoord op. Ik heb wel gewoon recht op transparantie. En als jij nergens goed geregistreerd hebt wie wat heeft gezegd tijdens een gesprek en in wat voor een context, dan is de melding al niet zorgvuldig.En ja dat is belangrijk want als ze suggestieve vragen hebben gesteld, en dat kan ook onbewust zijn. Dan is het gesprek al niet meer betrouwbaar.
Daarbij heeft mijn dochter al die dingen in twee verschillende gesprekken gezegd volgens hun. En heeft mijn oudste dochter alleen bij het eerste gesprek dingen bevestigd, bij het tweede gesprek wat over slaan en schoppen ging was ze helemaal niet bij en heeft ze ook niks bevestigd. En het werd in het gesprek met mij wel zo gebracht alsof het om 1 gesprek ging waarbij mijn andere dochter alles bevestigd zou hebben, wat dus niet zo is. En ook toen ik er naar vroeg werd er volgehouden dat het om 1 gesprek ging waarbij mijn andere dochter alles bevestigd zou hebben. Wat dus gewoon niet waar is. Dat heb ik allemaal van veilig thuis gehoord. Dus dat is op zijn minst gewoon raar.
En als het dan om twee gesprekken gaat. Waarom mij niet bij het eerste gesprek al even apart nemen om het te bespreken?
zaterdag 24 mei 2025 om 00:17
Dat is het niet als je suggestieve vragen stelt. En er is alleen hetzelfde gezegd over niet mogen huilen. En dit kan, zoals anderen ook beschrijven, echt totaal uit context gehaald zijn.
Bijv kind zit enorm te zeuren en jammeren om iets wat niet mag. Ouder reageert ‘nu mag je stoppen met huilen en gewoon je bord leegeten’. Niks aan de hand. Maar als kind zegt ‘ik mag niet huilen van mama’ klopt het vanuit perspectief van kind, maar is van mishandeling echt geen sprake. En als medewerker van de bso vervolgens zegt tegen oudere broer/zus: zegt jouw mama weleens dat je niet mag huilen? En die zegt ‘ja als we niet luisteren’ krijg je ineens een heel vreemd verhaal, terwijl er nog steeds niks aan de hand is.
Het is correct dat de bso signaleert en de eerste stappen van de meldcode doorloopt in deze situatie (met het knijpen/slaan verhaal erbij, waarbij de context ook voor TO nog steeds totaal onduidelijk is), maar dat maakt de melding bij VT nog steeds buiten proportie, niet conform de meldcode en dus niet oké.
zaterdag 24 mei 2025 om 01:00
zaterdag 24 mei 2025 om 01:02
Ik denk dat je de capaciteiten en training op dit gebied van de gemiddelde bso medewerker overschat. Dit zijn geen onderwerpen die uitgebreid in opleidingen voorkomen dus handel je meestal ‘op gevoel’ en schakel je als er vermoedens zijn een zorgcoördinator in die hier specifiek voor aangewezen is.
zaterdag 24 mei 2025 om 01:05
Lijkt me heel verstandig! Het levert alleen maar meer onrust op voor de kinderen als je ze thuis aan de tand gaat zitten voelen.Momofgirls1990 schreef: ↑24-05-2025 01:00Ik heb niks met mijn kinderen besproken. Want ik ga mijn kinderen niet uit zitten horen. Lijkt me niet in hun belang om dat te doen.
En worst case scenario vertelt kind later op school iets in de trant van ‘ik had gezegd dat mama mij sloeg maar dat mag ik van mama niet zeggen’ en dan wordt het alleen maar erger.
zaterdag 24 mei 2025 om 01:40
Je wilt toch wel weten of ze wel eens bang zijn. Of hoe ze zich voelen als papa of mama ze corrigeert?Momofgirls1990 schreef: ↑24-05-2025 01:00Ik heb niks met mijn kinderen besproken. Want ik ga mijn kinderen niet uit zitten horen. Lijkt me niet in hun belang om dat te doen.
zaterdag 24 mei 2025 om 05:03
En wat denk je te verbeteren in die vertrouwensrelatie door een jurist in te schakelen? Niks, helemaal niks. Wat je bereikt is dat ze van jouw kind (of een ander kind) een volgende keer wel drie keer nadenken voor ze melding doen. Wil je dat? Dat volgend jaar blijkt dat die vriendelijke buur helemaal niet zo goed is als je denkt, dat je kind op school dingen hierover vertelt maar dat de docent niks meldt want hij is bang voor de juridische gevolgen bij deze ouders?
zaterdag 24 mei 2025 om 07:18
Dus dat. Ga gewoon nogmaals met ze in gesprek. Bekijk samen hoe het gegaan is, of de juiste stappen gevolgd zijn en wat er in het vervolg anders kan/moet.
Ik begrijp je emotie, het is niet niks zo'n melding. Maar zorg er aub voor dat in het vervolg er wel nog steeds meldingen gedaan worden. Ga voor een constructieve oplossing. En of je nu van school wisselt of niet, lijkt me dat dit opgelost moet worden.
Weet niet meer wie het zei, over dat dit niet in de overdracht mag. Ik vind dat echt alleen maar meer verdenkingen oproepen, want waarom geen openheid als je dit van een school wel verwacht?
Snap dat je niet deze specifieke beschuldigingen met de kinderen wil bespreken, maar ik zou toch willen weten waar het vandaan komt. Voelt kind zich soms (terecht of niet) onveilig. Hoe komt alles over op de kinderen?
Ik begrijp je emotie, het is niet niks zo'n melding. Maar zorg er aub voor dat in het vervolg er wel nog steeds meldingen gedaan worden. Ga voor een constructieve oplossing. En of je nu van school wisselt of niet, lijkt me dat dit opgelost moet worden.
Weet niet meer wie het zei, over dat dit niet in de overdracht mag. Ik vind dat echt alleen maar meer verdenkingen oproepen, want waarom geen openheid als je dit van een school wel verwacht?
Snap dat je niet deze specifieke beschuldigingen met de kinderen wil bespreken, maar ik zou toch willen weten waar het vandaan komt. Voelt kind zich soms (terecht of niet) onveilig. Hoe komt alles over op de kinderen?
zaterdag 24 mei 2025 om 07:22
Wow. De verantwoordelijkheid verleggen noem je dat.thistle schreef: ↑24-05-2025 05:03En wat denk je te verbeteren in die vertrouwensrelatie door een jurist in te schakelen? Niks, helemaal niks. Wat je bereikt is dat ze van jouw kind (of een ander kind) een volgende keer wel drie keer nadenken voor ze melding doen. Wil je dat? Dat volgend jaar blijkt dat die vriendelijke buur helemaal niet zo goed is als je denkt, dat je kind op school dingen hierover vertelt maar dat de docent niks meldt want hij is bang voor de juridische gevolgen bij deze ouders?
School heeft de melding gedaan he. En komen er vervolgens niet op terug. Ze kunnen ook gewoon met TO in gesprek gaan als professionele organisatie, uitleg geven, proberen de band te herstellen. Maar volgens jou is dat aan TO en is ze daarbij dan ook nog verantwoordelijk voor toekomstige meldingen? Hahaha. Doe ff normaal.
Ik denk, dat als school dit netjes had afgehandeld en in gesprek was gegaan met de ouders, het helemaal niet zo ver had hoeven komen!
TO, sterkte gewenst. Ik kan me voorstellen dat dit er in hakt.
zaterdag 24 mei 2025 om 07:26
Gerbera88 schreef: ↑24-05-2025 07:18Dus dat. Ga gewoon nogmaals met ze in gesprek. Bekijk samen hoe het gegaan is, of de juiste stappen gevolgd zijn en wat er in het vervolg anders kan/moet.
Ik begrijp je emotie, het is niet niks zo'n melding. Maar zorg er aub voor dat in het vervolg er wel nog steeds meldingen gedaan worden. Ga voor een constructieve oplossing. En of je nu van school wisselt of niet, lijkt me dat dit opgelost moet worden.
Weet niet meer wie het zei, over dat dit niet in de overdracht mag. Ik vind dat echt alleen maar meer verdenkingen oproepen, want waarom geen openheid als je dit van een school wel verwacht?
Snap dat je niet deze specifieke beschuldigingen met de kinderen wil bespreken, maar ik zou toch willen weten waar het vandaan komt. Voelt kind zich soms (terecht of niet) onveilig. Hoe komt alles over op de kinderen?
Dat was ik!
Als het geheel ongegrond was, dan moet het uit het dossier natuurlijk. Dan wil je als ouder niet dat het je nog jaren achtervolgt.
De overstap van school wordt juist verdacht als zoiets nog aan je kleeft.
zaterdag 24 mei 2025 om 07:32
Minik schreef: ↑23-05-2025 19:51Ik lees dat al vast stond voor het gesprek begon dat de melding gemaakt zou worden. Ik lees niks over opvoedondersteuning, hulp, iets van wederhoor bij de ouders. Alleen maar direct beschuldigen en mededelen dat de melding gemaakt gaat worden. Zo werkt de meldcode echt niet.
Dat is de indruk van TO. Feit is: de melding is pas na het gesprek gemaakt, niet ervoor.
zaterdag 24 mei 2025 om 07:33
Sonne schreef: ↑24-05-2025 07:22Wow. De verantwoordelijkheid verleggen noem je dat.
School heeft de melding gedaan he. En komen er vervolgens niet op terug. Ze kunnen ook gewoon met TO in gesprek gaan als professionele organisatie, uitleg geven, proberen de band te herstellen. Maar volgens jou is dat aan TO en is ze daarbij dan ook nog verantwoordelijk voor toekomstige meldingen? Hahaha. Doe ff normaal.
Ik denk, dat als school dit netjes had afgehandeld en in gesprek was gegaan met de ouders, het helemaal niet zo ver had hoeven komen!
TO, sterkte gewenst. Ik kan me voorstellen dat dit er in hakt.
Nou, dat vind ik dus altijd wel mijn burgerplicht. Mijn kraamverzorgster mocht van mij niet nog een kraamtijd verzieken, dus heb ik een officiële klacht in gediend. Heb een gesprek met haar leidinggevenden gehad etc. Ik wilde niet mijn eigen bijdrage terug maar wel zorgen dat het na mij niet ooit nog zou gebeuren bij mensen die ik niet ken.
Dat zou ik dus in dit geval ook willen. Als niemand de strijd wil aangaan binnen uitwassen groeien.
zaterdag 24 mei 2025 om 07:33
Dit is uiteraard ook zo.
Vind de hele situatie lastig/dubbel. Waar zit de fout. Volgens to bij school, die hadden dit niet zo mogen doen/meldcode niet gevolgd. Maar zie nergens of er nog een gesprek is geweest na die melding. Het is namelijk heel logisch dat school in het gesprek (wat van de meldcode gevoerd moet worden) niet gaat vertellen hoe het precies gegaan is. Anders zou TO haar kinderen kunnen beïnvloeden voor veilig thuis contact opneemt.
School schat in dat eerste gesprek in of een melding echt noodzakelijk is. Blijkbaar hadden ze dit gevoel wel.
Is er daarna nog gesproken? Hoe heeft TO richting school gereageerd dat er een melding gedaan is. Is er daarna nog een gesprek/contact geweest?
Of meteen juridische hulp ingeschakeld.
De vraag in het midden gelaten of school of TO verantwoordelijk is voor het aanvragen/aangaan van dat gesprek.
Vind de hele situatie lastig/dubbel. Waar zit de fout. Volgens to bij school, die hadden dit niet zo mogen doen/meldcode niet gevolgd. Maar zie nergens of er nog een gesprek is geweest na die melding. Het is namelijk heel logisch dat school in het gesprek (wat van de meldcode gevoerd moet worden) niet gaat vertellen hoe het precies gegaan is. Anders zou TO haar kinderen kunnen beïnvloeden voor veilig thuis contact opneemt.
School schat in dat eerste gesprek in of een melding echt noodzakelijk is. Blijkbaar hadden ze dit gevoel wel.
Is er daarna nog gesproken? Hoe heeft TO richting school gereageerd dat er een melding gedaan is. Is er daarna nog een gesprek/contact geweest?
Of meteen juridische hulp ingeschakeld.
De vraag in het midden gelaten of school of TO verantwoordelijk is voor het aanvragen/aangaan van dat gesprek.
zaterdag 24 mei 2025 om 07:36
Terecht toch?Speculaastaart schreef: ↑24-05-2025 07:33Nou, dat vind ik dus altijd wel mijn burgerplicht. Mijn kraamverzorgster mocht van mij niet nog een kraamtijd verzieken, dus heb ik een officiële klacht in gediend. Heb een gesprek met haar leidinggevenden gehad etc. Ik wilde niet mijn eigen bijdrage terug maar wel zorgen dat het na mij niet ooit nog zou gebeuren bij mensen die ik niet ken.
Dat zou ik dus in dit geval ook willen. Als niemand de strijd wil aangaan binnen uitwassen groeien.
Wat ik bedoelde, is dat TO er niet verantwoordelijk voor is, als de school geen meldingen meer zou durven doen. Zoals Thistle beweerde. Dat slaat nergens op.
zaterdag 24 mei 2025 om 07:38
Wauw. Dit snap jij echt niet? De verdenking is volledig ongegrond verklaard. Natuurlijk wil TO niet dat dit evt in een overdracht gezet wordt. Dat is net als dat je ooit verdacht bent van een misdrijf bijvoorbeeld terwijl je absoluut 100% onschuldig was en dat ook bewezen is. Maar dat we dat dan wel even in elke VOG zetten. Zo werkt het gelukkig niet!
In die vergelijking is de actie van de school vergelijkbaar met iemand aanhouden en meenemen naar het politiebureau omdat kind zegt dat hij zonder licht op de fiets gereden heeft in het donker. Buiten proportie en niet conform de regelgeving om op deze manier te handelen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
