Kinderen
alle pijlers
Dreumes wil alleen tussenin slapen
vrijdag 7 mei 2021 08:48
De titel zegt het al. Onze dreumes slaapt sinds twee maanden alleen nog tussen ons in. Overdag slaapt hij prima en ‘s avonds valt hij ook in slaap in zijn eigen bed.
Na een paar uur wordt hij wakker en is dan verdrietig, hij wordt dan ook niet rustig totdat hij tussen ons in ligt. Daarna slaapt hij vrij snel verder.
Als we hem steeds weer terugleggen of weggaan dan raakt hij flink overstuur, dit doen we dus maar niet meer.
Is dit herkenbaar voor mensen? En is het een fase die ineens weer over kan zijn?
Ik dacht eerst dat het een fase was maar aangezien het nu al twee maanden duurt begin ik te twijfelen
Hij krijgt momenteel veel tanden en heeft daar ook last van.
Na een paar uur wordt hij wakker en is dan verdrietig, hij wordt dan ook niet rustig totdat hij tussen ons in ligt. Daarna slaapt hij vrij snel verder.
Als we hem steeds weer terugleggen of weggaan dan raakt hij flink overstuur, dit doen we dus maar niet meer.
Is dit herkenbaar voor mensen? En is het een fase die ineens weer over kan zijn?
Ik dacht eerst dat het een fase was maar aangezien het nu al twee maanden duurt begin ik te twijfelen
Hij krijgt momenteel veel tanden en heeft daar ook last van.
vrijdag 7 mei 2021 08:52
Wat bedoel je precies? Je kind laten huilen?
vrijdag 7 mei 2021 08:55
Met mijn jongste is de ervaring dat ze uiteindelijk wel behoefte krijgt aan haar eigen bed. Maar die slaapt met drie jaar nog steeds tussen ons in. Mijn 6 jarige slaapt in zijn eigen bed, maar mocht ik hem de keuze geven dan slaapt hij nog steeds bij mij.
Ik persoonlijk vind het belangrijk dat kindjes de eerste 3 jaar bij ouders in bed kunnen slapen als ze daar behoefte aan hebben. En vind het makkelijker om een ouder kind op een positieve manier te stimuleren om in zijn eigen bed te gaan, dan een dreumes tegen zijn zin in in eigen bed te forceren. Maar goed nee ik denk niet dat het een fase is, in ieder geval geen korte fase. Kind wilt gewoon bij jullie, als je dat niet wilt zul je het weer in zijn eigen bed moeten gaan leggen en consequent zijn.
Ik persoonlijk vind het belangrijk dat kindjes de eerste 3 jaar bij ouders in bed kunnen slapen als ze daar behoefte aan hebben. En vind het makkelijker om een ouder kind op een positieve manier te stimuleren om in zijn eigen bed te gaan, dan een dreumes tegen zijn zin in in eigen bed te forceren. Maar goed nee ik denk niet dat het een fase is, in ieder geval geen korte fase. Kind wilt gewoon bij jullie, als je dat niet wilt zul je het weer in zijn eigen bed moeten gaan leggen en consequent zijn.
vrijdag 7 mei 2021 08:56
Alle drie mijn kinderen hebben de eerste jaren van hun leven vaak periodes bij ons in bed geslapen. Mijn motto was, maakt me niet uit wie waar slaapt, als we maar slapen. Wij sliepen prima met een kind in 't midden. We hebben ze wel altijd eerst in hun eigen bed gelegd. Daar sliepen ze dan soms door, soms wakker en dan bij ons.
En alle drie zijn ze er vanzelf mee gestopt toen ze ouder werden.
En alle drie zijn ze er vanzelf mee gestopt toen ze ouder werden.
vrijdag 7 mei 2021 08:57
Komt/kwam bij ons ook wel voor. Maar dat gaat meestal vrij snel weer over. Mensen zijn altijd bang dat als je zoiets toelaat dat kinderen never ever meer in hun eigen bed zullen slapen, maar die ervaring heb ik helemaal niet. We proberen ze dan wel de volgende nacht weer in hun eigen bed te leggen en moedigen dat wel aan, maar soms hebben ze even een paar dagen dat ze liever bij ons slapen. Gaat wel weer over.
Nu zijn de kinderen geen dreumesen meer , maar het komt soms nog wel voor dat ze een enge droom hebben en dan de nacht verder slapen tussen ons in. Ze zijn welkom.
Nu zijn de kinderen geen dreumesen meer , maar het komt soms nog wel voor dat ze een enge droom hebben en dan de nacht verder slapen tussen ons in. Ze zijn welkom.
vrijdag 7 mei 2021 08:59
Ik zou me er niet te druk over maken. Zolang jullie alledrie je slaap hebben en je seksleven er niet van in slaap valt, is er toch niks aan de hand.
Het is echt een fase. Je kunt hem hooguit eens vragen wat er mis is met zijn eigen bedje.
ALs hij 18 is, is het over hoor.
Het is echt een fase. Je kunt hem hooguit eens vragen wat er mis is met zijn eigen bedje.
ALs hij 18 is, is het over hoor.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
vrijdag 7 mei 2021 09:00
Er slaapt al jaren niemand meer tussen ons in. Jongste is 10. Ik mis zo'n warm peuterlijfje in de buurt.
Wij hebben gekozen voor slaap, voor iedereen en vooral de jongste had dat nodig. Op een bepaald moment kwam ze zelf en werd ik er niet eens meer wakker van. Dat werd steeds minder vaak en nu dus al jaren niet meer.
Wij hebben gekozen voor slaap, voor iedereen en vooral de jongste had dat nodig. Op een bepaald moment kwam ze zelf en werd ik er niet eens meer wakker van. Dat werd steeds minder vaak en nu dus al jaren niet meer.
vrijdag 7 mei 2021 09:01
Bedankt voor je bericht JenBarber. Je bericht sluit wel een beetje aan op mijn eigen gevoel.
Laten huilen voelt voor ons niet goed. De eerste 6 maanden sliep hij in een co-sleeper en daarna nog een paar maanden met z’n ledikant op onze kamer. Eigenlijk ging het maar een paar maanden goed, in z’n eigen kamer slapen. En dan nog moesten we vaak ‘s nachts eruit om een speen oid aan te geven.
Even praktisch, hoe slapen jullie samen? Hebben jullie een extra breed bed? Ik lees ook vaak de tip om verschillende dekens gebruiken zodat dit geen gevecht wordt. Ik merk wel dat onze zoon groter wordt en dus ook steeds meer ruimte in beslag neemt.
Laten huilen voelt voor ons niet goed. De eerste 6 maanden sliep hij in een co-sleeper en daarna nog een paar maanden met z’n ledikant op onze kamer. Eigenlijk ging het maar een paar maanden goed, in z’n eigen kamer slapen. En dan nog moesten we vaak ‘s nachts eruit om een speen oid aan te geven.
Even praktisch, hoe slapen jullie samen? Hebben jullie een extra breed bed? Ik lees ook vaak de tip om verschillende dekens gebruiken zodat dit geen gevecht wordt. Ik merk wel dat onze zoon groter wordt en dus ook steeds meer ruimte in beslag neemt.
vrijdag 7 mei 2021 09:05
Ik was bezig met JB te beantwoorden en zie nu de andere reacties.
Bedankt voor de ervaringen, dit helpt mij enorm. Ik voel me soms onzeker of we het wel goed doen. Terwijl ons gevoel eigenlijk al zegt dat we hem gewoon bij ons moet nemen.
Meteen voor jullie dezelfde vraag: hebben jullie nog praktische tips?
Wij zitten er aan te denken om een logeerbed op zolder te zetten zodat, bij onrustige nachten, een van ons tenminste goed slaapt.
Bedankt voor de ervaringen, dit helpt mij enorm. Ik voel me soms onzeker of we het wel goed doen. Terwijl ons gevoel eigenlijk al zegt dat we hem gewoon bij ons moet nemen.
Meteen voor jullie dezelfde vraag: hebben jullie nog praktische tips?
Wij zitten er aan te denken om een logeerbed op zolder te zetten zodat, bij onrustige nachten, een van ons tenminste goed slaapt.
vrijdag 7 mei 2021 09:08
Bij ons (ook een dreumes) zijn het fases. Het was weer een tijdje 'snachts tussen ons in, nu weer een tijdje niet. Wij gaan er in mee. Hij kan nog niet zeggen wat er is en wij kunnen dingen wel uitleggen maar hij is nog jong om dat te begrijpen. En dus kiezen wij er voor om er in mee te gaan. Zo slapen we alle drie heel prima en nachtrust is hier een hele hoge prio.
Ik ken iemand die 'snachts naast het bedje van kind gaat zitten om te troosten. Maar dan zitten ze er soms 2 uur, of moeten ze er herhaaldelijk uit (ook omdat ze geen kinderen in bed willen). Dat is een keuze. Zelf kies ik heel bewust voor lekker doorslapen, maar met kind naast me.
Edit n.a.v. van je laatste bericht: wij hebben standaard het bed in de logeerkamer opgemaakt. Als een van ons tweeën een lange (werk)dag heeft, zich niet fit voelt, of gewoon eens een goede nacht moet maken dan gaat die persoon daar heen. Dat doen we al vanaf geboorte en bevalt ons heel goed.
Ik ken iemand die 'snachts naast het bedje van kind gaat zitten om te troosten. Maar dan zitten ze er soms 2 uur, of moeten ze er herhaaldelijk uit (ook omdat ze geen kinderen in bed willen). Dat is een keuze. Zelf kies ik heel bewust voor lekker doorslapen, maar met kind naast me.
Edit n.a.v. van je laatste bericht: wij hebben standaard het bed in de logeerkamer opgemaakt. Als een van ons tweeën een lange (werk)dag heeft, zich niet fit voelt, of gewoon eens een goede nacht moet maken dan gaat die persoon daar heen. Dat doen we al vanaf geboorte en bevalt ons heel goed.
vrijdag 7 mei 2021 09:14
Ik ken ook iemand die dat doet. Die zei: joh ga er gewoon naast zitten en dan doe je een podcast oid op.Pergamon schreef: ↑07-05-2021 09:08Ik ken iemand die 'snachts naast het bedje van kind gaat zitten om te troosten. Maar dan zitten ze er soms 2 uur, of moeten ze er herhaaldelijk uit (ook omdat ze geen kinderen in bed willen). Dat is een keuze. Zelf kies ik heel bewust voor lekker doorslapen, maar met kind naast me.
Daar heb ik geen puf voor midden in de nacht.
Ja die keuze hebben wij nu ook gemaakt maar soms word ik dan toch een beetje onzeker ineens. Vooral omdat iedereen in onze omgeving kinderen hebben dit dit nooit doen.
Daarom is het fijn om ervaringen te lezen
vrijdag 7 mei 2021 09:16
Bij ons ook regelmatig zulke nachten, afgewisseld met nachten waarin hij slaapt in zijn eigen ledikant. In het ledikant draagt hij een slaapzakje en pyjama - die doen we allebei uit als hij bij ons komt liggen, om overhitting te voorkomen. Verder passen we niets aan. Hij is inmiddels ook al 2, dus wat minder kwetsbaar. Toen hij als kleine baby bij ons sliep, maakten we zo'n nestje van het voedingskussen tussen ons in.
Maar wij laten hem soms ook wel huilen, hoor. Er zijn nachten dat hij huilend wakker wordt en ook bij ons in bed helemaal niet tot rust komt, we elkaar in de weg zitten en hij steeds weer moet huilen van vermoeidheid. Dan is het beter om hem in zijn eigen bedje te leggen en even laten jammeren totdat hij goed wegzakt. Hij slaapt wel nog bij ons op de kamer, dus we zijn nooit ver weg - maar wij hebben dus wel ook positieve ervaringen met de veel gehate cry-it-out methode. Maar ik zou hem nooit niet in bed nemen omdat het niet hoort - alleen maar omdat ik echt geloof dat hij beter slaapt in zijn eigen bedje.
Inderdaad ligt er ook bij ons regelmatig iemand op de slaapbank in de woonkamer.
Maar wij laten hem soms ook wel huilen, hoor. Er zijn nachten dat hij huilend wakker wordt en ook bij ons in bed helemaal niet tot rust komt, we elkaar in de weg zitten en hij steeds weer moet huilen van vermoeidheid. Dan is het beter om hem in zijn eigen bedje te leggen en even laten jammeren totdat hij goed wegzakt. Hij slaapt wel nog bij ons op de kamer, dus we zijn nooit ver weg - maar wij hebben dus wel ook positieve ervaringen met de veel gehate cry-it-out methode. Maar ik zou hem nooit niet in bed nemen omdat het niet hoort - alleen maar omdat ik echt geloof dat hij beter slaapt in zijn eigen bedje.
Inderdaad ligt er ook bij ons regelmatig iemand op de slaapbank in de woonkamer.
vrijdag 7 mei 2021 09:16
Niet onzeker worden hoor!! In mijn familie kijken ze ook wel eens raar op als we zeggen dat kind in periodes veel bij ons slaapt, maar hij is onze zoon en niet die van hen. Wij zijn een gezin en we kiezen wat goed is voor ons. Als voor een ander gezin het goed is om met een postcast naast het bedje van kind te zitten is dat voor hen de juiste keus. Is je kind blij, uitgerust en gezond? Zijn jullie als gezin gelukkig? Dan is er niks aan de hand.*LaDolceVita* schreef: ↑07-05-2021 09:14Ik ken ook iemand die dat doet. Die zei: joh ga er gewoon naast zitten en dan doe je een podcast oid op.
Daar heb ik geen puf voor midden in de nacht.
Ja die keuze hebben wij nu ook gemaakt maar soms word ik dan toch een beetje onzeker ineens. Vooral omdat iedereen in onze omgeving kinderen hebben dit dit nooit doen.
Daarom is het fijn om ervaringen te lezen
vrijdag 7 mei 2021 09:18
Ik voelde hetzelfde als jij en vond dat samenslapen wel de meest hanteerbare optie, maar tegelijkertijd kwam ik het alleen als tip op roze-wolk-zijige geitenwollensokkensites tegen.*LaDolceVita* schreef: ↑07-05-2021 09:05Ik was bezig met JB te beantwoorden en zie nu de andere reacties.
Bedankt voor de ervaringen, dit helpt mij enorm. Ik voel me soms onzeker of we het wel goed doen. Terwijl ons gevoel eigenlijk al zegt dat we hem gewoon bij ons moet nemen.
Meteen voor jullie dezelfde vraag: hebben jullie nog praktische tips?
Wij zitten er aan te denken om een logeerbed op zolder te zetten zodat, bij onrustige nachten, een van ons tenminste goed slaapt.
En toen deed opeens mijn enorm nuchtere zakelijke leidinggevende daar heel makkelijk over. Ach joh, onze kinderen sliepen nog in ons bed toen ze 10 waren.
En toen vond ik het opeens niet ingewikkeld meer
Wij hebben een breed bed en af en toe is het nog wel een gevecht om dekens en plek, maar dat is beter dan middenin de nacht gaan staan vechten op een koude gang. Een logeerbed werkt voor mij ook niet, kind zit zo vastgeplakt dat die gewoon meeverhuist.
vrijdag 7 mei 2021 09:23
Praktische tip: als je toch je kind over wil leggen, test dan even door een armpje op te tillen of je kind diep in slaap is. Armpje dat een soort slap is: diep in slaap. Armpje dat nog weerstand geeft: minder diep.
Dan heb je meer kans dat ze het overleggen accepteren (ik bedoel daarmee: er doorheen slapen).
Onze kinderen komen af en toe ook nog wel bij ons slapen, die zijn 4 en 6. De oudste gaat nu na een knuffel en getroost te zijn soms zelf weer in zijn bed liggen als ik hem dat vraag. Dat vind ik wel grappig.
Dan heb je meer kans dat ze het overleggen accepteren (ik bedoel daarmee: er doorheen slapen).
Onze kinderen komen af en toe ook nog wel bij ons slapen, die zijn 4 en 6. De oudste gaat nu na een knuffel en getroost te zijn soms zelf weer in zijn bed liggen als ik hem dat vraag. Dat vind ik wel grappig.
vrijdag 7 mei 2021 09:25
Het is een fase in de zin dat ‘het vast wel overgaat voor hij 16 is’. Kennelijk vindt hij dit nu fijn, en hij zal het waarschijnlijk de komende maanden/jaren wel fijn blijven vinden. En ja, dan heb je samen twee opties. Of je accepteert het en laat het voorlopig zo, of je gaat de strijd aan. Dat laatste betekent inderdaad consequent terugbrengen, ernaast gaan zitten, ‘laten huilen’ etc. Dat kun je alleen als je er zelf echt achter staat. Maar als jullie het voorlopig geen probleem vinden - evt. in combinatie met een bed elders voor een van jullie - is er niks op tegen het zo te laten. En als jullie het over een paar maanden wel een probleem vinden, kun je dan alsnog de discussie aangaan.
Het enige dat ik niet zou doen is half-half: twee keer terugbrengen en dan maar toegeven. Dan wordt dat terugbrengen een vast onderdeel van het ritueel op weg naar jullie bed en kost het iedereen alleen maar nog een kwartier slaap extra.
Het enige dat ik niet zou doen is half-half: twee keer terugbrengen en dan maar toegeven. Dan wordt dat terugbrengen een vast onderdeel van het ritueel op weg naar jullie bed en kost het iedereen alleen maar nog een kwartier slaap extra.
lariba wijzigde dit bericht op 07-05-2021 09:27
22.39% gewijzigd
vrijdag 7 mei 2021 09:28
vrijdag 7 mei 2021 09:28
Kinderen slapen hier pertinent ook niet in bed. Dan kan ik niet meer slapen namelijk.
Hier ging ik er naartoe. Kind bleef in bed liggen. Ik aaide over zijn bolletje en zei dan sussend met zachte rustige stem: niets aan de hand, alles is goed. Lekker slapen. Het is donker buiten. Het is nog niet opstaantijd. Iedereen slaapt nog. Jij mag ook nog slapen.
En dan op de grond gaan zitten neuriën, slaapliedje zingen. Tot hij weer in slaap was gevallen. En dan stiekem weg sluipen. Kost even tijd, maar dan is het wel voor altijd opgelost.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 7 mei 2021 09:30
Vraag niet hoe ik nog kon slapen maar op een gegeven moment sliepen ze alle drie bij ons. De jongste ging ook vaak bovenop mij liggen. Haha . Wat is de tijd snel gegaan achteraf. Niemand heeft slaaptekort gehad. Rond groep 8 was het afgelopen.Mevrouw75 schreef: ↑07-05-2021 09:18Ik voelde hetzelfde als jij en vond dat samenslapen wel de meest hanteerbare optie, maar tegelijkertijd kwam ik het alleen als tip op roze-wolk-zijige geitenwollensokkensites tegen.
En toen deed opeens mijn enorm nuchtere zakelijke leidinggevende daar heel makkelijk over. Ach joh, onze kinderen sliepen nog in ons bed toen ze 10 waren.
En toen vond ik het opeens niet ingewikkeld meer
Wij hebben een breed bed en af en toe is het nog wel een gevecht om dekens en plek, maar dat is beter dan middenin de nacht gaan staan vechten op een koude gang. Een logeerbed werkt voor mij ook niet, kind zit zo vastgeplakt dat die gewoon meeverhuist.
vrijdag 7 mei 2021 09:31
Een tegen je rug, een tegen je buik en een bovenop*LaDolceVita* schreef: ↑07-05-2021 09:28Even benieuwd, voor de mensen met meerdere kinderen: hoe doe je dat?
Wij hebben zeker een wens voor nog een kind maar ik vraag mij af hoe dat praktisch gezien dan gaat als zoon nog tussenin slaapt.
Je doet er tegen die tijd niet meer moeilijk over. Go with the flow
