Kinderen
alle pijlers
Even opvoedkundige ondersteuning aub...
maandag 21 september 2009 om 08:59
Hoi!
Mijn dochter van bijna 4 jaar zit momenteel haar longen uit haar lijf te gillen in haar kamer omdat ze van mij iets op moet ruimen.
Het gaat om een bakje met keukenspeelgoed wat ze heeft omgekieperd op de grond. Ik heb haar gezegt dat ze naar beneden mag komen als ze alles terug heeft gedaan in het bakje.
Ze zit er nu bijna een uur, ik ga om de tien minuten de boodschap even herhalen. Er lijkt nog geen vordering in te zitten.
Wat nu? Volhouden? dan toch maar "samen doen"? waarbij ik het gevoel heb dat ze "wint"? andere sanctie of beloning?
HELLUPPPP
Mijn dochter van bijna 4 jaar zit momenteel haar longen uit haar lijf te gillen in haar kamer omdat ze van mij iets op moet ruimen.
Het gaat om een bakje met keukenspeelgoed wat ze heeft omgekieperd op de grond. Ik heb haar gezegt dat ze naar beneden mag komen als ze alles terug heeft gedaan in het bakje.
Ze zit er nu bijna een uur, ik ga om de tien minuten de boodschap even herhalen. Er lijkt nog geen vordering in te zitten.
Wat nu? Volhouden? dan toch maar "samen doen"? waarbij ik het gevoel heb dat ze "wint"? andere sanctie of beloning?
HELLUPPPP
maandag 21 september 2009 om 10:48
quote:Christiane04 schreef op 21 september 2009 @ 09:56:
Eerlijk gezegd snap ik de reacties van de moeders die zeggen dat het zielig is en dat TO de wijste moet zijn niet zo. Je bent namelijk wijs als je consequent bent. Ik vraag me dan ook serieus af hoeveel van de - in mijn ogen - niet consequente moeders van die irritante achterbakse kinderen heeft. Maar goed, die zullen dat dan wel niet komen melden hier.
TO: volgens mij doe je het prima.
Ik zeg niet dat het zielig is, ik zeg dat ík het geen goede manier vind. En dat je de wijste moet zijn lijkt me evident.
Ik vind mezelf verder consequent genoeg, ook al zou ik het anders aanpakken. En mijn kinderen gedragen zich keurig, dank je wel.
Eerlijk gezegd snap ik de reacties van de moeders die zeggen dat het zielig is en dat TO de wijste moet zijn niet zo. Je bent namelijk wijs als je consequent bent. Ik vraag me dan ook serieus af hoeveel van de - in mijn ogen - niet consequente moeders van die irritante achterbakse kinderen heeft. Maar goed, die zullen dat dan wel niet komen melden hier.
TO: volgens mij doe je het prima.
Ik zeg niet dat het zielig is, ik zeg dat ík het geen goede manier vind. En dat je de wijste moet zijn lijkt me evident.
Ik vind mezelf verder consequent genoeg, ook al zou ik het anders aanpakken. En mijn kinderen gedragen zich keurig, dank je wel.
maandag 21 september 2009 om 10:50
quote:lotje__ schreef op 21 september 2009 @ 10:12:
elk kind heeft grenzen nodig, en als je die telkens gaat verschuiven (dus toegeven aan de grillen van t kind) dan wordt het een hopeloos geval.Daarom moet je dus van te voren heel goed weten wat jouw grenzen zijn en hoe je daar mee om wilt gaan. Geen dingen "beloven" die je niet waar kunt maken of oplossingen verzinnen die het kind niet "raken".
elk kind heeft grenzen nodig, en als je die telkens gaat verschuiven (dus toegeven aan de grillen van t kind) dan wordt het een hopeloos geval.Daarom moet je dus van te voren heel goed weten wat jouw grenzen zijn en hoe je daar mee om wilt gaan. Geen dingen "beloven" die je niet waar kunt maken of oplossingen verzinnen die het kind niet "raken".
maandag 21 september 2009 om 10:53
Ah hangmat, je hebt net zo'n exemplaar als ik . Hier staat de duplo in mijn kast (want als ik moet opruimen gaat het in mijn kast en mag ze er niet meer mee spelen). Ze wees me keurig netjes op de blokjes die ik vergeten was en gaat lekker met haar andere speelgoed spelen (wat ze daarna wel opruimde, dus misschien heeft het toch indruk gemaakt). Leuk he zo'n kind met een sterk karakter
Is there anyway I can get it off my fingers quickly without betraying my cool exterior?
maandag 21 september 2009 om 10:53
quote:bibaboe schreef op 21 september 2009 @ 10:46:
Oh, zie dat je het al opgelost hebt.
Heel goed gedaan hoor! Consequent!
Je had nu vast niet verwacht dat ze het je zou laten weggooien. Als je dat nou zelf zonde zou vinden (mss ben je wel blij, want wilde je er toch al van af! haha), kun je de volgende keer iets bedenken als 'ik zet het vandaag hoog in de kast' ofzo. Dus wel een consequentie aan het niet opruimen, maar net wat minder zonde van het speelgoed
Zo had ik een keer dochterlief die op blote voeten naar school ging.. 'Je doet nu je schoenen aan (na een kwartier huilen), of we gaan zonder schoenen naar school. Jij mag kiezen' . Ze weigerde nog steeds.. dus hup: zonder schoenen Met grote ogen keek ze me aan. Echt? Ja!
En op straat gilde ze nog 'Ik mag van mama geen schoenen aan!'
Nooit meer problemen gehad 's ochtends..Consequent was ze als ze het kind zelf had laten opruimen, want dat was namelijk de opdracht die ze had gekregen. Nu heeft hangmat alsnog de regels veranderd en is ze dus niet consequent gebleven. Kind blij, want ze wilde niet opruimen, dat is opgelost, en het speelgoed interesseerde haar toch al niet zodanig dat ze het wilde houden. 1-0 voor kind
Oh, zie dat je het al opgelost hebt.
Heel goed gedaan hoor! Consequent!
Je had nu vast niet verwacht dat ze het je zou laten weggooien. Als je dat nou zelf zonde zou vinden (mss ben je wel blij, want wilde je er toch al van af! haha), kun je de volgende keer iets bedenken als 'ik zet het vandaag hoog in de kast' ofzo. Dus wel een consequentie aan het niet opruimen, maar net wat minder zonde van het speelgoed
Zo had ik een keer dochterlief die op blote voeten naar school ging.. 'Je doet nu je schoenen aan (na een kwartier huilen), of we gaan zonder schoenen naar school. Jij mag kiezen' . Ze weigerde nog steeds.. dus hup: zonder schoenen
Met grote ogen keek ze me aan. Echt? Ja!En op straat gilde ze nog 'Ik mag van mama geen schoenen aan!'
Nooit meer problemen gehad 's ochtends..Consequent was ze als ze het kind zelf had laten opruimen, want dat was namelijk de opdracht die ze had gekregen. Nu heeft hangmat alsnog de regels veranderd en is ze dus niet consequent gebleven. Kind blij, want ze wilde niet opruimen, dat is opgelost, en het speelgoed interesseerde haar toch al niet zodanig dat ze het wilde houden. 1-0 voor kind
maandag 21 september 2009 om 11:01
Ik vind dat je het goed hebt gedaan hoor. Ze wilde het niet opruimen dus heb je het weg gedaan. Ik denk ook niet dat je bang moet zijn dat je met één zo'n incident je kind verpest, dan wordt je onzeker en wordt het veel moeilijker. Bedenk nu gewoon wat je de volgende keer wil doen want het gaat vast vaker voorkomen.
Het is zoals het is
maandag 21 september 2009 om 11:15
we zitten nu gezellig aan tafel te playmobielen. Heb haar van te voren gevraagd wat er zou gaan gebeuren als ze de playmobiel niet zelf gaan opruimen daarna: dan gaat mama het weggooien... (met pruillipje...)
Ze heeft de boodschap blijkbaar toch wel begrepen. ben benieuwd.
En over karakter, ik heb mijn handen al vol aan haar sinds ze een jaar ofzo is. trouwens daarvoor ook al. Eigenlijk was ze vanaf haar geboorte al erg vasthoudend. Ze ging alleen strak ingebakerd slapen etc. Terwijl de jongste echt veel minder heeft. Die heeft kan een beetje ruimte prima aan.
Ze heeft de boodschap blijkbaar toch wel begrepen. ben benieuwd.
En over karakter, ik heb mijn handen al vol aan haar sinds ze een jaar ofzo is. trouwens daarvoor ook al. Eigenlijk was ze vanaf haar geboorte al erg vasthoudend. Ze ging alleen strak ingebakerd slapen etc. Terwijl de jongste echt veel minder heeft. Die heeft kan een beetje ruimte prima aan.
maandag 21 september 2009 om 11:50
Mijn dochter (ruim 5) is ook een exemplaar met een kop erop (2 dagen na haar geboorte in het ziekenhuis, zeiden de verpleegsters al dat het een pittige tante is).
Volhouden is het enige dat werkt en je niet laten verleiden om in discussie te gaan ( o zo moeilijk, want behalve eigenwijs is ze ook nog eens heel erg slim).
Maar het is en blijft lastig; van anderen hoor ik wel dat hun kind ook van die fases heeft, maar hier is het meer een karaktertrek, dus elke keer dreig ik weer in dezelfde val te trappen.
Volhouden is het enige dat werkt en je niet laten verleiden om in discussie te gaan ( o zo moeilijk, want behalve eigenwijs is ze ook nog eens heel erg slim).
Maar het is en blijft lastig; van anderen hoor ik wel dat hun kind ook van die fases heeft, maar hier is het meer een karaktertrek, dus elke keer dreig ik weer in dezelfde val te trappen.
maandag 21 september 2009 om 12:57
Ach, wat is goed en wat is fout. Je bent ook maar een mens. Ik ben nooit zo strak geweest met m'n 3 kinderen en het zijn hele fijne kinderen hoor. De ene keer hielp ik ze opruimen en de andere keer deden ze het zelf na fikse dwang. Ach, het zijn 3 verschillende kinderen die alle 3 een andere aanpak nodig hadden. Maar dat hele zwart/witte "altijd" consequent zijn, nee, dat is niet mijn opvoedingsstijl. En ik heb helemaal geen achterbakse kinderen, maar lieve,flexibele kids!
maandag 21 september 2009 om 14:15
Ik had dit ook steeds en ben nu een wat hardere methode gaan toepassen en die werkt als een trein. Niet opruimen? Prima maar dan doet mama het, en dat is wel met een vuilniszak en dan gaat het weg. Zodra ik dat zeg, is het opgeruimd.
Idem met het snoepen en niet willen eten. Vorige week weer een uur huilen en dreinen aan tafel met mijn vierjarige kleuter die iets niet wilde eten wat hij anders altijd met smaak opeet.
Ik was het zo zat dat ik hem een tasje heb gegeven, mee naar de keuken heb laten lopen, snoeppot gepakt en alle snoepjes in het tasje gegooid. Toen hij me vroeg wat ik met het tasje ging doen, heb ik gezegd dat ik de snoepjes weg ging gooien aangezien hij toch niet wil eten dus ook geen snoepjes lust. Niet eten is niet snoepen. Werkt ook als een trein. Ik heb nog nooit zo snel de boterhammen en het avondeten naar binnen zien gaan.
Ik hield nooit zo van "dreigen" maar het was hier echt noodzakelijk om de regels weer eens aante scherpen, aangezien kleuter aardig wat voor het zeggen kreeg.
Idem met het snoepen en niet willen eten. Vorige week weer een uur huilen en dreinen aan tafel met mijn vierjarige kleuter die iets niet wilde eten wat hij anders altijd met smaak opeet.
Ik was het zo zat dat ik hem een tasje heb gegeven, mee naar de keuken heb laten lopen, snoeppot gepakt en alle snoepjes in het tasje gegooid. Toen hij me vroeg wat ik met het tasje ging doen, heb ik gezegd dat ik de snoepjes weg ging gooien aangezien hij toch niet wil eten dus ook geen snoepjes lust. Niet eten is niet snoepen. Werkt ook als een trein. Ik heb nog nooit zo snel de boterhammen en het avondeten naar binnen zien gaan.
Ik hield nooit zo van "dreigen" maar het was hier echt noodzakelijk om de regels weer eens aante scherpen, aangezien kleuter aardig wat voor het zeggen kreeg.
maandag 21 september 2009 om 14:27
maar dan kan ik vast wel een vraagje stellen over iets waar ik weer moeite mee heb.
Ik heb een dochter van 1,5 met een sterke eigen wil. Ze moet elke dag mee naar school haar broer wegbrengen maar heeft steenvast geen zin om mee te lopen. Of ze klampt zich aan mijn been vast, zodat ik bijna struikel, en haar wel op moet tillen, of ze laat mijn hand los en gaat er vandoor. Als ik haar toch geforceerd een hand geef, gaat ze net zolang trekken en laat zich vallen, zodat ik wel los moet laten. Als ik haar laat dweilen op het schoolplein en wegloop, is ze totaal niet onder de indruk. Ze loopt niet mee, staat niet op, kijkt rustig om zich heen, totdat er in de stroom moeders, wel een moeder is die zegt "ach meis ben jij je mama kwijt?"
Wat moet ik hier nu mee? Van de week moest ik haar zowat over het schoolplein sleuren. Het is er erg druk (brede school) en ik laat haar liever dus niet alleen, door ver door te lopen omdat ze dan ondersteboven gelopen wordt door de menigte die er loopt.
Als ik haar til, moet ik haar halverwege bijna wel weer neerzetten, want ze krijgt echt lood in haar billen.
Ik heb een dochter van 1,5 met een sterke eigen wil. Ze moet elke dag mee naar school haar broer wegbrengen maar heeft steenvast geen zin om mee te lopen. Of ze klampt zich aan mijn been vast, zodat ik bijna struikel, en haar wel op moet tillen, of ze laat mijn hand los en gaat er vandoor. Als ik haar toch geforceerd een hand geef, gaat ze net zolang trekken en laat zich vallen, zodat ik wel los moet laten. Als ik haar laat dweilen op het schoolplein en wegloop, is ze totaal niet onder de indruk. Ze loopt niet mee, staat niet op, kijkt rustig om zich heen, totdat er in de stroom moeders, wel een moeder is die zegt "ach meis ben jij je mama kwijt?"
Wat moet ik hier nu mee? Van de week moest ik haar zowat over het schoolplein sleuren. Het is er erg druk (brede school) en ik laat haar liever dus niet alleen, door ver door te lopen omdat ze dan ondersteboven gelopen wordt door de menigte die er loopt.
Als ik haar til, moet ik haar halverwege bijna wel weer neerzetten, want ze krijgt echt lood in haar billen.
maandag 21 september 2009 om 14:49
maandag 21 september 2009 om 15:00
quote:Youk79 schreef op 21 september 2009 @ 14:49:
lastig he, dat ze al wel een wil hebben, maar nog niet veel gevoel voor regels en argumentatie (of chantage
Is het een idee of haar in de buggy mee te nemen?Buggy, dacht ik ook gelijk.
lastig he, dat ze al wel een wil hebben, maar nog niet veel gevoel voor regels en argumentatie (of chantage
Is het een idee of haar in de buggy mee te nemen?Buggy, dacht ik ook gelijk.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
maandag 21 september 2009 om 15:35
Hier een net 2 jarige die inderdaad altijd in voorkomende gevallen in de buggy gaat. Heeft ie een bloedhekel aan en dus loopt ie heel schattig en gehoorzaam mee. Als ie heel moe is (wakker gemaakt is 's middags om dochter op te halen) dan gaat ie dus gewoon in de buggy ik ga niet in discussie met een kleine uk
maandag 21 september 2009 om 20:53
Buggy is niet echt een optie.
Ik heb wel een buggydrager op de fiets maar de route naar school is zo ontzettend druk dat ik al een paar keer heb gehad dat ik ingehaakt heb op een andere fietser, een botsing heb gehad etc. De route is een crime en echt een groot discussie punt in ons dorp. We hebben een brede school waar ongeveer 1000 kinderen per dag tegelijk heen moeten, op 1 fietspad. Ik durf het dus niet meer.
Auto ook geen optie aangezien, er voor die 1000 kinderen (+ ouders) ongeveer 100 parkeerplekken zijn.
Ik heb wel een buggydrager op de fiets maar de route naar school is zo ontzettend druk dat ik al een paar keer heb gehad dat ik ingehaakt heb op een andere fietser, een botsing heb gehad etc. De route is een crime en echt een groot discussie punt in ons dorp. We hebben een brede school waar ongeveer 1000 kinderen per dag tegelijk heen moeten, op 1 fietspad. Ik durf het dus niet meer.
Auto ook geen optie aangezien, er voor die 1000 kinderen (+ ouders) ongeveer 100 parkeerplekken zijn.
maandag 21 september 2009 om 21:51
