Kinderen
alle pijlers
Geen derde kindje meer.. :(
zondag 2 februari 2020 om 21:45
Ik weet niet zeker of dit de juiste categorie is voor mijn onderwerp maar ik wil graag even mijn hart luchten..
Ik ben 36 en mama van twee heerlijke jongens van 2 en 3,5.
Ik was van beide snel zwanger.
Voor mijn eerste goede zwangerschap had ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap waarbij er 1 eileider is verwijderd.
Onze jongens waren beide huilbaby's waarvan de jongste de ergste. De eerste drie maanden bijna continu gehuild. Heftige koemelkallergie.
Toch wilden we heel graag nog een derde kindje.
We hebben ruim een jaar geprobeerd zonder resultaat deze keer helaas.
We hadden al wel besloten dat we niet de medische molen in wilden, en we hadden een soort grens gesteld waar we zouden stoppen met proberen omdat onze twee jongens qua leeftijd dicht op elkaar zitten, en nu zou de jongste alweer bijna 3 zijn op het moment dat er dan nog één bij zou komen.
Dat, in combinatie met mijn leeftijd maakt dat ik nu de pil weer slik en het bij twee gaat blijven.
Ik vind het erg moeilijk dat het nu zo definitief is. Heb altijd gedroomd van 3 kinderen, kom zelf uit een gezellig druk gezin met 4 kinderen.
Dus moet nu accepteren dat het toekomstbeeld dat ik had anders is geworden.
Ik ben echt gezegend met twee lieve jongens en ik zie ook zeker de voordelen. Financieel is het makkelijker, alle aandacht voor ze, en we zijn al een eind op scheut, zometeen geen middagslaapjes meer, steeds meer leuke dingen kunnen gaan doen samen etc.
Maar ik heb er ook echt wel verdriet van. Het voelt alsof het nu niet helemaal compleet is.
Mijn vriend vindt het allemaal makkelijker en denkt gewoon "zo is het ook goed".
Dus erover praten met hem helpt me niet echt.
Ik voel dat het echt wel goed gaat komen en dat het wat tijd nodig zal hebben.
Maar wilde het graag even van me afschrijven.
Iemand in hetzelfde schuitje (gezeten)?
Ik ben 36 en mama van twee heerlijke jongens van 2 en 3,5.
Ik was van beide snel zwanger.
Voor mijn eerste goede zwangerschap had ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap waarbij er 1 eileider is verwijderd.
Onze jongens waren beide huilbaby's waarvan de jongste de ergste. De eerste drie maanden bijna continu gehuild. Heftige koemelkallergie.
Toch wilden we heel graag nog een derde kindje.
We hebben ruim een jaar geprobeerd zonder resultaat deze keer helaas.
We hadden al wel besloten dat we niet de medische molen in wilden, en we hadden een soort grens gesteld waar we zouden stoppen met proberen omdat onze twee jongens qua leeftijd dicht op elkaar zitten, en nu zou de jongste alweer bijna 3 zijn op het moment dat er dan nog één bij zou komen.
Dat, in combinatie met mijn leeftijd maakt dat ik nu de pil weer slik en het bij twee gaat blijven.
Ik vind het erg moeilijk dat het nu zo definitief is. Heb altijd gedroomd van 3 kinderen, kom zelf uit een gezellig druk gezin met 4 kinderen.
Dus moet nu accepteren dat het toekomstbeeld dat ik had anders is geworden.
Ik ben echt gezegend met twee lieve jongens en ik zie ook zeker de voordelen. Financieel is het makkelijker, alle aandacht voor ze, en we zijn al een eind op scheut, zometeen geen middagslaapjes meer, steeds meer leuke dingen kunnen gaan doen samen etc.
Maar ik heb er ook echt wel verdriet van. Het voelt alsof het nu niet helemaal compleet is.
Mijn vriend vindt het allemaal makkelijker en denkt gewoon "zo is het ook goed".
Dus erover praten met hem helpt me niet echt.
Ik voel dat het echt wel goed gaat komen en dat het wat tijd nodig zal hebben.
Maar wilde het graag even van me afschrijven.
Iemand in hetzelfde schuitje (gezeten)?
vrijdag 7 februari 2020 om 15:45
Herkenbare verhalen, alleen hier wil mijn man graag nog wel een derde en ligt de twijfel heel erg bij mij.
Onze jongste is bijna 2 en ik ben 38, dus ik voel eigenlijk best wel de druk van nu of nooit. Spiraal er vorige maand uit laten halen, maar nu merk ik dat ik vooral bang ben zwanger te raken. Wil ik dit nog wel een keer?
Mijn tweede zwangerschap liet erg lang op zich wachten en ik heb ook nog een miskraam gehad met 10 weken. Er zit dus bijna 3 jaar tussen onze jongens. Die stress van dat zwanger worden, daar zie ik echt tegenop. Iedere maand weer die teleurstelling.
Maar wat als het wel lukt? Gooien we ons fijne leven nu niet totaal overhoop weer? Is het leeftijdsverschil niet te groot? Ik heb een nieuwe héle fijne, maar erg zware baan. Trek ik dat wel met een zwangerschap? Kunnen we het financieel aan? Mogen we nog een keer het geluk hebben een gezond kind te krijgen?
Pfff zo lastig. Tja, hier is het ei dus nog niet gelegd..
Onze jongste is bijna 2 en ik ben 38, dus ik voel eigenlijk best wel de druk van nu of nooit. Spiraal er vorige maand uit laten halen, maar nu merk ik dat ik vooral bang ben zwanger te raken. Wil ik dit nog wel een keer?
Mijn tweede zwangerschap liet erg lang op zich wachten en ik heb ook nog een miskraam gehad met 10 weken. Er zit dus bijna 3 jaar tussen onze jongens. Die stress van dat zwanger worden, daar zie ik echt tegenop. Iedere maand weer die teleurstelling.
Maar wat als het wel lukt? Gooien we ons fijne leven nu niet totaal overhoop weer? Is het leeftijdsverschil niet te groot? Ik heb een nieuwe héle fijne, maar erg zware baan. Trek ik dat wel met een zwangerschap? Kunnen we het financieel aan? Mogen we nog een keer het geluk hebben een gezond kind te krijgen?
Pfff zo lastig. Tja, hier is het ei dus nog niet gelegd..
