Kinderen
alle pijlers
Geen rammelende eierstokken, toch een kind?
maandag 17 november 2008 om 08:31
Hoi,
Ik lees en schrijf al een tijdje mee hier op het forum. Eigenlijk vooral op andere peilers dan deze eerlijk gezegd. Maar het is me natuurlijk niet ontgaan dat op deze peiler wel heel erg veel eierstokken rammelen. De mijne niet, maar zit er wel erg over na te denken om aan kinderen te beginnen. Het niet rammelen van mijn eierstokken maakt me echter een heel onzekere beslisser, zou ik bijvoorbeeld een slechtere moeder worden dan wel rammelende vrouwen? Moet ik wachten op het rammelen zodat ik dan de nadelen van het ouderschap makkelijker aankan? (Ben 32 dus erg lang ga ik er niet op wachten).
Mijn man heeft ook geen castagnettes zeg maar, maar wil wel een kind. Hij zou er ook mee kunnen leven als we niet voor kinderen zouden gaan.
Er zijn wel wat mensen in mijn omgeving die kinderen hebben helemaal niet zo heel erg leuk lijken te vinden, dat is natuurlijk ook iets wat mijn twijfels voedt.
Zijn er forumsters die nooit rammelden en wel gepland aan kinderen zijn begonnen en daar helemaal geen spijt van hebben? Of heb je zoiets van “zolang het niet rammelt, niet doen”? Of is rammelende eierstokken een soort van Vivaforumfenomeen geworden en leeft het daarbuiten niet zo?
Ik lees en schrijf al een tijdje mee hier op het forum. Eigenlijk vooral op andere peilers dan deze eerlijk gezegd. Maar het is me natuurlijk niet ontgaan dat op deze peiler wel heel erg veel eierstokken rammelen. De mijne niet, maar zit er wel erg over na te denken om aan kinderen te beginnen. Het niet rammelen van mijn eierstokken maakt me echter een heel onzekere beslisser, zou ik bijvoorbeeld een slechtere moeder worden dan wel rammelende vrouwen? Moet ik wachten op het rammelen zodat ik dan de nadelen van het ouderschap makkelijker aankan? (Ben 32 dus erg lang ga ik er niet op wachten).
Mijn man heeft ook geen castagnettes zeg maar, maar wil wel een kind. Hij zou er ook mee kunnen leven als we niet voor kinderen zouden gaan.
Er zijn wel wat mensen in mijn omgeving die kinderen hebben helemaal niet zo heel erg leuk lijken te vinden, dat is natuurlijk ook iets wat mijn twijfels voedt.
Zijn er forumsters die nooit rammelden en wel gepland aan kinderen zijn begonnen en daar helemaal geen spijt van hebben? Of heb je zoiets van “zolang het niet rammelt, niet doen”? Of is rammelende eierstokken een soort van Vivaforumfenomeen geworden en leeft het daarbuiten niet zo?
maandag 17 november 2008 om 08:39
Hoi,
Ik kan alleen zeggen dat ik een supersterke kinderwens had (en eigenlijk nog steeds heb ookal is de jongste 10 weken...)
Hoezeer je je moeder voelt en hoe leuk je t vindt om kinderen te hebben kan je echt niet van te voren inschatten.
Ik vind het hebben van kinderen heel bijzonder, maar ook niet altijd super/geweldig/fantastisch. Het voelt wel heel goed om moeder te zijn, voor mij is het ook iets natuurlijks.
Tsja, wat is je definitie van "rammelende eierstokken" Ik vind het sowieso een draak van een term.....Volgens mij is het slecht te meten hoe sterk je kinderwens is. Als je allebei wil dan moet je het doen. En daarna ga je wel merken wat er op je af komt. Het is toch niet te voorspellen.
Ik kan alleen zeggen dat ik een supersterke kinderwens had (en eigenlijk nog steeds heb ookal is de jongste 10 weken...)
Hoezeer je je moeder voelt en hoe leuk je t vindt om kinderen te hebben kan je echt niet van te voren inschatten.
Ik vind het hebben van kinderen heel bijzonder, maar ook niet altijd super/geweldig/fantastisch. Het voelt wel heel goed om moeder te zijn, voor mij is het ook iets natuurlijks.
Tsja, wat is je definitie van "rammelende eierstokken" Ik vind het sowieso een draak van een term.....Volgens mij is het slecht te meten hoe sterk je kinderwens is. Als je allebei wil dan moet je het doen. En daarna ga je wel merken wat er op je af komt. Het is toch niet te voorspellen.
maandag 17 november 2008 om 08:39
Jij hebt gewoon een heel realistisch rammeltje in plaats van het 'roze wolk'gerammel van de meesten!! Ik denk juist doordat jij er geen enorme roze wolk eromheen hebt hangen, het voor jou minder gaat tegenvallen omdat jij ziet dat kinderen ook echt wel nadelen hebben.
Om een kort verhaal lang te maken...
maandag 17 november 2008 om 08:41
quote:Bar_Ba_Bella schreef op 17 november 2008 @ 08:37:
Als je erover nadenkt of je kinderen wil of niet, dan rammelt er wat aan je stokken.Ik vind dit een maffe reactie. Het is toch logisch dat je goed nadenkt voordat je aan kinderen begint? Het is geen paar schoenen wat je even koopt.
Als je erover nadenkt of je kinderen wil of niet, dan rammelt er wat aan je stokken.Ik vind dit een maffe reactie. Het is toch logisch dat je goed nadenkt voordat je aan kinderen begint? Het is geen paar schoenen wat je even koopt.
Ik ben mijn eigen bananenschil
maandag 17 november 2008 om 08:43
Maar je rammelt toch pas als je glazig naar kinderwagens kijkt enzo? En dat je babyprogramma's kijkt (man denkt dat de tv daar stuk van gaat)? En dat je niet kan wachten om jezelf zwanger te laten maken? Dat je altijd al hebt geweten moeder te willen worden?
Ik denk dat ik ook wel gelukkig wordt zonder kinderen en zwijmel nooit bij kinderen.
Wellicht is mijn definitie van rammelen gewoon helemaal verkeerd.
Ik denk dat ik ook wel gelukkig wordt zonder kinderen en zwijmel nooit bij kinderen.
Wellicht is mijn definitie van rammelen gewoon helemaal verkeerd.
maandag 17 november 2008 om 08:47
Oh, Vlinder, dat ken ik! Ik ben 31, hou van kinderen, maar voel ook geen 'heilig moeten'. Mijn vriend en ik hebben enorm veel moeite om de knoop door te hakken over wel of geen kinderen. Mijn kinderwens verschil echt per dag zo'n beetje. Ik heb de zelfde twijfels als jij.
Ik heb met vriendinnnen met kinderen hier wel over gepraat. Eén vriendin kreeg 'rammelende eierstokken' toen ze 28 was. Inmiddels heeft ze een dochtertje van 4, maar zij heeft als ze heel eerlijk is wel spijt. Ze heeft die rammelende stokken achteraf als dwingend ervaren en zegt nu eigenlijk liever kinderloos te zijn gebleven. Zij drukt me altijd op het hart 'bij twijfel niet doen!'... (overigens vraag ik me af hoe veel kinderen er nog geboren zullen worden als iedereen die twijfelt er niet aan begint . Ik vind het best lastig om te zien, want die vriendin leeft heel geforceert als een'kinderloos persoon'. Ze besteedt haar dochter heel veel uit aan anderen (ze is inmiddels single) om zelf zo veel mogelijk uit te kunnen gaan.
Een andere vriendin werd onverwacht zwanger van een one night stand. Zij had geen kinderwens en is ook helemaal geen 'moederlijk type', maar het gaat allemaal geweldig! Zij zegt dat het moedergevoel er meteen was toen ze haar zoontje in de armen had. Ik kan me haar ook al niet meer zonder haar zoontje voorstellen.
Ik denk dus dat het al dan niet hebben van 'rammelende eierstokken' iets zegt over de gevoelens die je hebt voor je kind naar de geboorte.
Ik heb met vriendinnnen met kinderen hier wel over gepraat. Eén vriendin kreeg 'rammelende eierstokken' toen ze 28 was. Inmiddels heeft ze een dochtertje van 4, maar zij heeft als ze heel eerlijk is wel spijt. Ze heeft die rammelende stokken achteraf als dwingend ervaren en zegt nu eigenlijk liever kinderloos te zijn gebleven. Zij drukt me altijd op het hart 'bij twijfel niet doen!'... (overigens vraag ik me af hoe veel kinderen er nog geboren zullen worden als iedereen die twijfelt er niet aan begint . Ik vind het best lastig om te zien, want die vriendin leeft heel geforceert als een'kinderloos persoon'. Ze besteedt haar dochter heel veel uit aan anderen (ze is inmiddels single) om zelf zo veel mogelijk uit te kunnen gaan.
Een andere vriendin werd onverwacht zwanger van een one night stand. Zij had geen kinderwens en is ook helemaal geen 'moederlijk type', maar het gaat allemaal geweldig! Zij zegt dat het moedergevoel er meteen was toen ze haar zoontje in de armen had. Ik kan me haar ook al niet meer zonder haar zoontje voorstellen.
Ik denk dus dat het al dan niet hebben van 'rammelende eierstokken' iets zegt over de gevoelens die je hebt voor je kind naar de geboorte.
maandag 17 november 2008 om 08:49
quote:Vl43inder schreef op 17 november 2008 @ 08:43:
Maar je rammelt toch pas als je glazig naar kinderwagens kijkt enzo? En dat je babyprogramma's kijkt (man denkt dat de tv daar stuk van gaat)? En dat je niet kan wachten om jezelf zwanger te laten maken?
Ik denk dat ik ook wel gelukkig wordt zonder kinderen en zwijmel nooit bij kinderen.
Wellicht is mijn definitie van rammelen gewoon helemaal verkeerd.
Denk er precies zo over! Behalve dan dat mijn vriend niet denkt dat de TV stuk zal gaan als er dergelijke programma's op zijn. In plaats daarvan word ik wat onpasselijk, angstig en verkamp mijn lichaam als ik een hoofd tussen benen zie verschijnen Ik weet dat het mooi is en blabla, maar zeg nou zelf.... het heeft wel iets weg van horror. Zo'n homp vlees dat uit je vagina komt - het is gewoon raar om aan beide zijden van je romp een hoofd te hebben
Oja, ik ben mid-30, weet dat ik 1 kindje wil (krijg het benauwd van vriendlief die er graag 2 zou willen), maar word dus niet wee van kinderen, babykleren, etc. Wss val ik dus wel in de categorie met rammelende eierstokken (al zou ik nu nog niet zwanger willen zijn). Volgend jaar misschien
Maar je rammelt toch pas als je glazig naar kinderwagens kijkt enzo? En dat je babyprogramma's kijkt (man denkt dat de tv daar stuk van gaat)? En dat je niet kan wachten om jezelf zwanger te laten maken?
Ik denk dat ik ook wel gelukkig wordt zonder kinderen en zwijmel nooit bij kinderen.
Wellicht is mijn definitie van rammelen gewoon helemaal verkeerd.
Denk er precies zo over! Behalve dan dat mijn vriend niet denkt dat de TV stuk zal gaan als er dergelijke programma's op zijn. In plaats daarvan word ik wat onpasselijk, angstig en verkamp mijn lichaam als ik een hoofd tussen benen zie verschijnen Ik weet dat het mooi is en blabla, maar zeg nou zelf.... het heeft wel iets weg van horror. Zo'n homp vlees dat uit je vagina komt - het is gewoon raar om aan beide zijden van je romp een hoofd te hebben
Oja, ik ben mid-30, weet dat ik 1 kindje wil (krijg het benauwd van vriendlief die er graag 2 zou willen), maar word dus niet wee van kinderen, babykleren, etc. Wss val ik dus wel in de categorie met rammelende eierstokken (al zou ik nu nog niet zwanger willen zijn). Volgend jaar misschien
maandag 17 november 2008 om 09:06
Ik herken het wel hoor. Ik ben overigens net zwanger, 32 jaar, en er super blij mee!!! maar nooit echt dat overweldigende gevoel gehad dat ik kinderen MOEST, voor mijn gevoel nooit echt rammelende eierstokken gehad. Was toch best wel een rationele overweging, zo van ...ik wil wel graag kinderen (dat wist ik wel) maar wanneer?? Mag ook over 10 jaar. Maar aangezien ik dan 42 zou zijn en dat voor mijzelf iets te oud vond, toch maar nu. En het voelt heerlijk! Ondanks dat ik niet op de typische roze wolk gezeten heb in de voorbereiding ervan en de toeleving naar het moment van zwanger worden.
maandag 17 november 2008 om 09:12
quote:Vl43inder schreef op 17 november 2008 @ 08:43:
Maar je rammelt toch pas als je glazig naar kinderwagens kijkt enzo? En dat je babyprogramma's kijkt (man denkt dat de tv daar stuk van gaat)? En dat je niet kan wachten om jezelf zwanger te laten maken? Dat je altijd al hebt geweten moeder te willen worden?
Ik denk dat ik ook wel gelukkig wordt zonder kinderen en zwijmel nooit bij kinderen.
Wellicht is mijn definitie van rammelen gewoon helemaal verkeerd.
Nou, als dit de definitie is van rammelende eierstokken, dan heb ik er ook geen last van gehad. Ik heb nooit gekwijld bij kinderen (stiekem hou ik niet zo van andermans kinderen), babyprogramma's *gruwel* en ik heb dan wel altijd een vaag idee gehad dat ik wel kinderen wilde, maar niet dat ik 'moeder' wilde worden. Dus nee, dan heb ik geen rammelende eierstokken gehad. Toen mijn vriend zei dat hij wel aan kinderen wilde beginnen kreeg ik het echt even Spaans benauwd: kinderen krijgen, leuk voor ooit, maar nu?!? Toen ik eenmaal besloot dat we het dan toch maar gingen proberen omdat ik het anders wel eeuwig uit kon gaan stellen (nou ja, ik was 27 toen, maar goed), wilde ik toch wel graag meteen zwanger raken, of eigenlijk meteen die baby in handen hebben. Duurde even voor het zover was, maar inmiddels ben ik 30 weken zwanger, en volgens mij kwijl ik nog steeds niet en die roze wolk ben ik ook nog niet echt tegengekomen. Toch denk ik dat wij het prima gaan doen als nuchtere ouders.
Als het je leuk lijkt om een kind te krijgen en ervoor te zorgen (en je bent er ook normaal gesproken toe in staat), waarom niet? Dat heilige rammelen is vast niet nodig om een goede ouder te worden.
Maar je rammelt toch pas als je glazig naar kinderwagens kijkt enzo? En dat je babyprogramma's kijkt (man denkt dat de tv daar stuk van gaat)? En dat je niet kan wachten om jezelf zwanger te laten maken? Dat je altijd al hebt geweten moeder te willen worden?
Ik denk dat ik ook wel gelukkig wordt zonder kinderen en zwijmel nooit bij kinderen.
Wellicht is mijn definitie van rammelen gewoon helemaal verkeerd.
Nou, als dit de definitie is van rammelende eierstokken, dan heb ik er ook geen last van gehad. Ik heb nooit gekwijld bij kinderen (stiekem hou ik niet zo van andermans kinderen), babyprogramma's *gruwel* en ik heb dan wel altijd een vaag idee gehad dat ik wel kinderen wilde, maar niet dat ik 'moeder' wilde worden. Dus nee, dan heb ik geen rammelende eierstokken gehad. Toen mijn vriend zei dat hij wel aan kinderen wilde beginnen kreeg ik het echt even Spaans benauwd: kinderen krijgen, leuk voor ooit, maar nu?!? Toen ik eenmaal besloot dat we het dan toch maar gingen proberen omdat ik het anders wel eeuwig uit kon gaan stellen (nou ja, ik was 27 toen, maar goed), wilde ik toch wel graag meteen zwanger raken, of eigenlijk meteen die baby in handen hebben. Duurde even voor het zover was, maar inmiddels ben ik 30 weken zwanger, en volgens mij kwijl ik nog steeds niet en die roze wolk ben ik ook nog niet echt tegengekomen. Toch denk ik dat wij het prima gaan doen als nuchtere ouders.
Als het je leuk lijkt om een kind te krijgen en ervoor te zorgen (en je bent er ook normaal gesproken toe in staat), waarom niet? Dat heilige rammelen is vast niet nodig om een goede ouder te worden.
maandag 17 november 2008 om 09:27
Hoi!
Hier ook iemand die nooit rammelende eierstokken heeft gehad. Manlief wel, dus na goed overleg zijn er uiteindelijk toch 2 xopperdjes op de wereld gekomen. Ze zijn nu dik 4 en bijna 3, en ik kan me een leven zonder ze niet meer voorstellen.
Maar nog steeds denk ik dat ik ook een heel leuk leven gehad zou hebben, als we besloten hadden om geen kinderen te willen. Had ik toch meer carriere kunnen maken, we hadden kunnen blijven reizen, een veel luxer leven kunnen leiden enz enz. 't Is wel zo, dat nu ik weet hoe je (gevoels)leven is met kids, ik wel denk dat dat een veel "oppervlakkiger", "leger" leven zou zijn. Maar ja, als je niet weet hoe het is om kids te hebben, dan mis je dat ook niet, nietwaar?!
Kortom, ondanks dat ik absoluut geen sterke kinderwens had, zijn we er toch voor gegaan. En ik ben superblij met mijn kids, zou ze nooit kwijt willen, en heb absoluut nergens spijt van. Vind een leven met kids echt erg leuk; enorme verrijking en je krijgt ontzettend veel liefde terug voor die enorme liefde die ik voor ze voel. Maar ik denk dus ook dat het zonder die twee koters ook leuk geweest had kunnen zijn.....
Hier ook iemand die nooit rammelende eierstokken heeft gehad. Manlief wel, dus na goed overleg zijn er uiteindelijk toch 2 xopperdjes op de wereld gekomen. Ze zijn nu dik 4 en bijna 3, en ik kan me een leven zonder ze niet meer voorstellen.
Maar nog steeds denk ik dat ik ook een heel leuk leven gehad zou hebben, als we besloten hadden om geen kinderen te willen. Had ik toch meer carriere kunnen maken, we hadden kunnen blijven reizen, een veel luxer leven kunnen leiden enz enz. 't Is wel zo, dat nu ik weet hoe je (gevoels)leven is met kids, ik wel denk dat dat een veel "oppervlakkiger", "leger" leven zou zijn. Maar ja, als je niet weet hoe het is om kids te hebben, dan mis je dat ook niet, nietwaar?!
Kortom, ondanks dat ik absoluut geen sterke kinderwens had, zijn we er toch voor gegaan. En ik ben superblij met mijn kids, zou ze nooit kwijt willen, en heb absoluut nergens spijt van. Vind een leven met kids echt erg leuk; enorme verrijking en je krijgt ontzettend veel liefde terug voor die enorme liefde die ik voor ze voel. Maar ik denk dus ook dat het zonder die twee koters ook leuk geweest had kunnen zijn.....
maandag 17 november 2008 om 09:58
Rammelende eierstokken....ik heb ze niet en en het gevoel niet. ik ben nu wel zwanger. Gelukkgig zonder kinderen? Ja, ik weet wel zeker dat ik dat absoluut kan worden. Ik ben het al een tijd geweest zelfs:-). Kinderen zijn voor mij nooit een doel op zich geweest. Ik heb nooit de overtuiging gehad dat ik zeker kinderen wilde.
Dan krijg je ineens een realite met een weduwnaar met een klein kind. Tja...danga je samenwonen en heb je ineens een gezin... en nu dus zelf zwanger. Echt omdat het leven zo loopt. Geen idee hoe het anders was gegaan en of ik wel ooit aan kinderen begonnen was.
Ik denk dat het heel gezond is dat je geen rammelende eierstokken hebt. Is sowieso een 'state of mind' waar je jezelf inkletst.
Als je nu aan kinderen zou beginnen (zonder het gerammeld dus) dan zegt het al helemaal niks over je eigenschappen als moeder. Roze wolk moeders zijn niet per definitie betere ouders hoor. Een beetje nuchterheid in een moeder is niet verkeerd en volgens mij heb je dat genoeg.
Ik ben nu dus zwanger en mij vliegt het soms ook nog echt naar de keel. Maar ik geloof in een band die je hebt met je kind en dat het dus allemaal wel goedkomt.
En kinderen zijn leuk en soms ook niet. Het verandert je leven compleet, maar zeker niet altijd slechter. Gewon anders. Soms heb je er de balen van. Net als van je leventje nu lijkt mij. niks is alleen maar haleluja.
Sterkte met jullie beslissing
Dan krijg je ineens een realite met een weduwnaar met een klein kind. Tja...danga je samenwonen en heb je ineens een gezin... en nu dus zelf zwanger. Echt omdat het leven zo loopt. Geen idee hoe het anders was gegaan en of ik wel ooit aan kinderen begonnen was.
Ik denk dat het heel gezond is dat je geen rammelende eierstokken hebt. Is sowieso een 'state of mind' waar je jezelf inkletst.
Als je nu aan kinderen zou beginnen (zonder het gerammeld dus) dan zegt het al helemaal niks over je eigenschappen als moeder. Roze wolk moeders zijn niet per definitie betere ouders hoor. Een beetje nuchterheid in een moeder is niet verkeerd en volgens mij heb je dat genoeg.
Ik ben nu dus zwanger en mij vliegt het soms ook nog echt naar de keel. Maar ik geloof in een band die je hebt met je kind en dat het dus allemaal wel goedkomt.
En kinderen zijn leuk en soms ook niet. Het verandert je leven compleet, maar zeker niet altijd slechter. Gewon anders. Soms heb je er de balen van. Net als van je leventje nu lijkt mij. niks is alleen maar haleluja.
Sterkte met jullie beslissing
maandag 17 november 2008 om 10:01
quote:Olijfje_ schreef op 17 november 2008 @ 08:41:
[...]
Ik vind dit een maffe reactie. Het is toch logisch dat je goed nadenkt voordat je aan kinderen begint? Het is geen paar schoenen wat je even koopt.
Ik zeg toch ook niet dat het zomaar iets is wat je "aanschaft".
Mijn mening is dat je eierstokken rammelen als je aan kinderen denkt (of je ze wel of niet wil). Niet als je als een schaap achtige puber glazig naar kinderwagens gaat kijken.
[...]
Ik vind dit een maffe reactie. Het is toch logisch dat je goed nadenkt voordat je aan kinderen begint? Het is geen paar schoenen wat je even koopt.
Ik zeg toch ook niet dat het zomaar iets is wat je "aanschaft".
Mijn mening is dat je eierstokken rammelen als je aan kinderen denkt (of je ze wel of niet wil). Niet als je als een schaap achtige puber glazig naar kinderwagens gaat kijken.
"ik ben het, Barbabelladingdong"
maandag 17 november 2008 om 10:21
Wat een bekende verhalen hier. Mijn vriend wil graag kinderen en ik heb geen rammelende eierstokken. Denk er wel over na omdat mijn vriend zo graag wil anders zou ik er misschien niet eens over nadenken. Ik vind mijn en ons leven zonder kinderen heerlijk en ik ben bang om spijt te krijgen als ik eenmaal kinderen heb net als de vriendin van cherrytomaatje. Het is een beetje een taboe maar vlg mij zijn er veel meer van die mensen.
maandag 17 november 2008 om 10:22
Fijn dat er niet-rammelaars zijn die toch moeder worden. Juist degenen die niet rammelden in mijn omgeving gaan wat anders met hun kroost om dan diegenen die wel rammelden (niet dat zij nou altijd glazig zaten te kijken naar andere kotertjes maar zij wisten wel altijd al dat ze moeder wilden worden). En ik zou graag net zo als de wel rammelaars met mijn kroost omgaan.
Krijg nu wel meer het idee dat het in mijn omgeving misschien wel gewoon toeval is.
Bedankt iig voor jullie reacties, fijn om het tegendeel te horen. En dat het niet raar of ongezond is om niet te rammelen en toch eraan te beginnen.
Krijg nu wel meer het idee dat het in mijn omgeving misschien wel gewoon toeval is.
Bedankt iig voor jullie reacties, fijn om het tegendeel te horen. En dat het niet raar of ongezond is om niet te rammelen en toch eraan te beginnen.
maandag 17 november 2008 om 10:35
De definitie van rammelende eierstokken op dit forum heeft toch een redelijk hoog "ik wil zoooooo graag een kindje, ik kan niet meer wachten (of de omstandigheden er nu naar zijn of niet), het moet echt nuuuuuuuuuu".
Zelf ken ik ook geen rammelende eierstokken. Nu ben ik altijd wel heel erg rationeel ingesteld, dus dat zal ook wel meespelen. Wij hebben 1 dochter; maar voordat ik zwanger werd zagen wij een kind als eventuele aanvulling op ons leven en zeker niet als invulling.
Het was van meet af duidelijk dat wij ook nooit zouden kiezen voor de medische molen als spontaan zwanger worden niet zou lukken.
Zelf ken ik ook geen rammelende eierstokken. Nu ben ik altijd wel heel erg rationeel ingesteld, dus dat zal ook wel meespelen. Wij hebben 1 dochter; maar voordat ik zwanger werd zagen wij een kind als eventuele aanvulling op ons leven en zeker niet als invulling.
Het was van meet af duidelijk dat wij ook nooit zouden kiezen voor de medische molen als spontaan zwanger worden niet zou lukken.
maandag 17 november 2008 om 10:39
quote:cherrytomaatje schreef op 17 november 2008 @ 08:47:
Oh, Vlinder, dat ken ik! Ik ben 31, hou van kinderen, maar voel ook geen 'heilig moeten'. Mijn vriend en ik hebben enorm veel moeite om de knoop door te hakken over wel of geen kinderen. Mijn kinderwens verschil echt per dag zo'n beetje. Ik heb de zelfde twijfels als jij.
Ik heb met vriendinnnen met kinderen hier wel over gepraat. Eén vriendin kreeg 'rammelende eierstokken' toen ze 28 was. Inmiddels heeft ze een dochtertje van 4, maar zij heeft als ze heel eerlijk is wel spijt. Ze heeft die rammelende stokken achteraf als dwingend ervaren en zegt nu eigenlijk liever kinderloos te zijn gebleven. Zij drukt me altijd op het hart 'bij twijfel niet doen!'... (overigens vraag ik me af hoe veel kinderen er nog geboren zullen worden als iedereen die twijfelt er niet aan begint . Ik vind het best lastig om te zien, want die vriendin leeft heel geforceert als een'kinderloos persoon'. Ze besteedt haar dochter heel veel uit aan anderen (ze is inmiddels single) om zelf zo veel mogelijk uit te kunnen gaan.
Een andere vriendin werd onverwacht zwanger van een one night stand. Zij had geen kinderwens en is ook helemaal geen 'moederlijk type', maar het gaat allemaal geweldig! Zij zegt dat het moedergevoel er meteen was toen ze haar zoontje in de armen had. Ik kan me haar ook al niet meer zonder haar zoontje voorstellen.
Ik denk dus dat het al dan niet hebben van 'rammelende eierstokken' iets zegt over de gevoelens die je hebt voor je kind naar de geboorte.Dit vind ik behoorlijk schokkend. Spijt hebben van een gepland kind. Waarom begin je er dan aan? Leek het haar wel een leuk accessoire ofzo? Ja een kind hebben heeft zeker minder leuke kanten, maar dat is met alles zo. Je hele leven verandert er door. Maar spijt hebben? Ik vind dat heel erg. Ik begrijp het niet.
Oh, Vlinder, dat ken ik! Ik ben 31, hou van kinderen, maar voel ook geen 'heilig moeten'. Mijn vriend en ik hebben enorm veel moeite om de knoop door te hakken over wel of geen kinderen. Mijn kinderwens verschil echt per dag zo'n beetje. Ik heb de zelfde twijfels als jij.
Ik heb met vriendinnnen met kinderen hier wel over gepraat. Eén vriendin kreeg 'rammelende eierstokken' toen ze 28 was. Inmiddels heeft ze een dochtertje van 4, maar zij heeft als ze heel eerlijk is wel spijt. Ze heeft die rammelende stokken achteraf als dwingend ervaren en zegt nu eigenlijk liever kinderloos te zijn gebleven. Zij drukt me altijd op het hart 'bij twijfel niet doen!'... (overigens vraag ik me af hoe veel kinderen er nog geboren zullen worden als iedereen die twijfelt er niet aan begint . Ik vind het best lastig om te zien, want die vriendin leeft heel geforceert als een'kinderloos persoon'. Ze besteedt haar dochter heel veel uit aan anderen (ze is inmiddels single) om zelf zo veel mogelijk uit te kunnen gaan.
Een andere vriendin werd onverwacht zwanger van een one night stand. Zij had geen kinderwens en is ook helemaal geen 'moederlijk type', maar het gaat allemaal geweldig! Zij zegt dat het moedergevoel er meteen was toen ze haar zoontje in de armen had. Ik kan me haar ook al niet meer zonder haar zoontje voorstellen.
Ik denk dus dat het al dan niet hebben van 'rammelende eierstokken' iets zegt over de gevoelens die je hebt voor je kind naar de geboorte.Dit vind ik behoorlijk schokkend. Spijt hebben van een gepland kind. Waarom begin je er dan aan? Leek het haar wel een leuk accessoire ofzo? Ja een kind hebben heeft zeker minder leuke kanten, maar dat is met alles zo. Je hele leven verandert er door. Maar spijt hebben? Ik vind dat heel erg. Ik begrijp het niet.
maandag 17 november 2008 om 10:43
quote:Pauline65 schreef op 17 november 2008 @ 10:35:
De definitie van rammelende eierstokken op dit forum heeft toch een redelijk hoog "ik wil zoooooo graag een kindje, ik kan niet meer wachten (of de omstandigheden er nu naar zijn of niet), het moet echt nuuuuuuuuuu".
Zelf ken ik ook geen rammelende eierstokken. Nu ben ik altijd wel heel erg rationeel ingesteld, dus dat zal ook wel meespelen. Wij hebben 1 dochter; maar voordat ik zwanger werd zagen wij een kind als eventuele aanvulling op ons leven en zeker niet als invulling.
Het was van meet af duidelijk dat wij ook nooit zouden kiezen voor de medische molen als spontaan zwanger worden niet zou lukken.
Sja, die medische molen, dat zie ik dus ook totaal niet zitten, daar zouden wij ook niet voor kiezen. Maar ja, ik zeg nooit nooit, misschien verandert dat allemaal wel als je een tijdje bezig bent en het lukt niet. Geen idee wat zonder voorbehoedsmiddelen van bil gaan zoal met je doet.
Kreeg ook al het vermoeden dat mijn idee van een kinderwens hebben of niet al wel beinvloed was door dit forum
De definitie van rammelende eierstokken op dit forum heeft toch een redelijk hoog "ik wil zoooooo graag een kindje, ik kan niet meer wachten (of de omstandigheden er nu naar zijn of niet), het moet echt nuuuuuuuuuu".
Zelf ken ik ook geen rammelende eierstokken. Nu ben ik altijd wel heel erg rationeel ingesteld, dus dat zal ook wel meespelen. Wij hebben 1 dochter; maar voordat ik zwanger werd zagen wij een kind als eventuele aanvulling op ons leven en zeker niet als invulling.
Het was van meet af duidelijk dat wij ook nooit zouden kiezen voor de medische molen als spontaan zwanger worden niet zou lukken.
Sja, die medische molen, dat zie ik dus ook totaal niet zitten, daar zouden wij ook niet voor kiezen. Maar ja, ik zeg nooit nooit, misschien verandert dat allemaal wel als je een tijdje bezig bent en het lukt niet. Geen idee wat zonder voorbehoedsmiddelen van bil gaan zoal met je doet.
Kreeg ook al het vermoeden dat mijn idee van een kinderwens hebben of niet al wel beinvloed was door dit forum
maandag 17 november 2008 om 10:46
quote:Noerie schreef op 17 november 2008 @ 09:58:
Rammelende eierstokken....ik heb ze niet en en het gevoel niet. ik ben nu wel zwanger. Gelukkgig zonder kinderen? Ja, ik weet wel zeker dat ik dat absoluut kan worden. Ik ben het al een tijd geweest zelfs:-). Kinderen zijn voor mij nooit een doel op zich geweest. Ik heb nooit de overtuiging gehad dat ik zeker kinderen wilde.
Dan krijg je ineens een realite met een weduwnaar met een klein kind. Tja...danga je samenwonen en heb je ineens een gezin... en nu dus zelf zwanger. Echt omdat het leven zo loopt. Geen idee hoe het anders was gegaan en of ik wel ooit aan kinderen begonnen was.
Ik denk dat het heel gezond is dat je geen rammelende eierstokken hebt. Is sowieso een 'state of mind' waar je jezelf inkletst. Als je nu aan kinderen zou beginnen (zonder het gerammeld dus) dan zegt het al helemaal niks over je eigenschappen als moeder. Roze wolk moeders zijn niet per definitie betere ouders hoor. Een beetje nuchterheid in een moeder is niet verkeerd en volgens mij heb je dat genoeg.
Ik ben nu dus zwanger en mij vliegt het soms ook nog echt naar de keel. Maar ik geloof in een band die je hebt met je kind en dat het dus allemaal wel goedkomt.
En kinderen zijn leuk en soms ook niet. Het verandert je leven compleet, maar zeker niet altijd slechter. Gewon anders. Soms heb je er de balen van. Net als van je leventje nu lijkt mij. niks is alleen maar haleluja.
Sterkte met jullie beslissing
Dat is echt gelul, want het is niet iets wat je jezelf aanpraat. Het is iets dat je vanuit je diepste binnenste gewoon zo voelt! Ik spreek uit ervaring. Ik kreeg er zelf "last"van toen ik 23 was. Ik wilde heel graag een kind, Dat was een allesoverheersend gevoel. Dat kindje is er gekomen toen ik 25 was, en manlief er ook aan toe was. Later is er nog eentje bijgekomen en nu voelt het compleet. Ik taal niet meer naar een zwangerschap, het is goed zo. Ik ben hele gelukkig met onze keuze van toen. Maar het was dus wel degelijk iets dat heel diep zat. Ik heb altijd al geweten dat ik kinderen wilde.
Of je er wel of niet aan moet beginnen als je geen 'rammelende eierstokken" hebt, weet ik niet. Ik kan me niet voorstellen dat het krijgen van een kind een puur rationele beslissing is. Dat is voor een groot deel gevoel. En een beetje rationaliteit. Maar dat geldt voor mij he.
Rammelende eierstokken....ik heb ze niet en en het gevoel niet. ik ben nu wel zwanger. Gelukkgig zonder kinderen? Ja, ik weet wel zeker dat ik dat absoluut kan worden. Ik ben het al een tijd geweest zelfs:-). Kinderen zijn voor mij nooit een doel op zich geweest. Ik heb nooit de overtuiging gehad dat ik zeker kinderen wilde.
Dan krijg je ineens een realite met een weduwnaar met een klein kind. Tja...danga je samenwonen en heb je ineens een gezin... en nu dus zelf zwanger. Echt omdat het leven zo loopt. Geen idee hoe het anders was gegaan en of ik wel ooit aan kinderen begonnen was.
Ik denk dat het heel gezond is dat je geen rammelende eierstokken hebt. Is sowieso een 'state of mind' waar je jezelf inkletst. Als je nu aan kinderen zou beginnen (zonder het gerammeld dus) dan zegt het al helemaal niks over je eigenschappen als moeder. Roze wolk moeders zijn niet per definitie betere ouders hoor. Een beetje nuchterheid in een moeder is niet verkeerd en volgens mij heb je dat genoeg.
Ik ben nu dus zwanger en mij vliegt het soms ook nog echt naar de keel. Maar ik geloof in een band die je hebt met je kind en dat het dus allemaal wel goedkomt.
En kinderen zijn leuk en soms ook niet. Het verandert je leven compleet, maar zeker niet altijd slechter. Gewon anders. Soms heb je er de balen van. Net als van je leventje nu lijkt mij. niks is alleen maar haleluja.
Sterkte met jullie beslissing
Dat is echt gelul, want het is niet iets wat je jezelf aanpraat. Het is iets dat je vanuit je diepste binnenste gewoon zo voelt! Ik spreek uit ervaring. Ik kreeg er zelf "last"van toen ik 23 was. Ik wilde heel graag een kind, Dat was een allesoverheersend gevoel. Dat kindje is er gekomen toen ik 25 was, en manlief er ook aan toe was. Later is er nog eentje bijgekomen en nu voelt het compleet. Ik taal niet meer naar een zwangerschap, het is goed zo. Ik ben hele gelukkig met onze keuze van toen. Maar het was dus wel degelijk iets dat heel diep zat. Ik heb altijd al geweten dat ik kinderen wilde.
Of je er wel of niet aan moet beginnen als je geen 'rammelende eierstokken" hebt, weet ik niet. Ik kan me niet voorstellen dat het krijgen van een kind een puur rationele beslissing is. Dat is voor een groot deel gevoel. En een beetje rationaliteit. Maar dat geldt voor mij he.
maandag 17 november 2008 om 10:55
Bij twijfel niet doen, vind ik inderdaad ook onzin. Dan worden er volgens mij helemaal geen kinderen meer geboren. Het is toch een sprong in het diepe waarvan je vantevoren nooit kunt zeggen hoe het precies voor jou gaat zijn.
Overigens heb ik een aantal jaren geleden een keer ergens gelezen dat het bij de keus wel/geen kinderen juist andersom is: bij twijfel wel doen alleen bij een duidelijk NEE niet doen; omdat de kans dat je spijt krijgt van iets dat je wel hebt gedaan kleiner is dan dat je spijt krijgt van iets dat je niet hebt gedaan.
Ik denk dat je gewoon ook heel erg eerlijk moet zijn tegen jezelf. Door allerlei omstandigheden in mijn jeugd, waardoor ik al jong moest zorgen, wist -en weet- ik van mezelf dat ik echt behoefte heb aan tijd en ruimte voor mezelf.
Het was voor mij dan ook wel meteen duidelijk dat als er een kind zou komen, het er ook bij 1 zou blijven.
Overigens heb ik een aantal jaren geleden een keer ergens gelezen dat het bij de keus wel/geen kinderen juist andersom is: bij twijfel wel doen alleen bij een duidelijk NEE niet doen; omdat de kans dat je spijt krijgt van iets dat je wel hebt gedaan kleiner is dan dat je spijt krijgt van iets dat je niet hebt gedaan.
Ik denk dat je gewoon ook heel erg eerlijk moet zijn tegen jezelf. Door allerlei omstandigheden in mijn jeugd, waardoor ik al jong moest zorgen, wist -en weet- ik van mezelf dat ik echt behoefte heb aan tijd en ruimte voor mezelf.
Het was voor mij dan ook wel meteen duidelijk dat als er een kind zou komen, het er ook bij 1 zou blijven.
maandag 17 november 2008 om 10:55
@Noa Luna:
Dat je het gevoel hebt graag een kindje te willen dat snap ik wel. maar echt rammelende eierstokken hebben? ik geloof niet dat dat iets puurs is. Of iets natuurlijks. Misschien de behoefte van de moeder in spe vervullen. Die behoefte komt, naar mijn idee dan he, altijd voort uit andere dingen. Maar dit is ene hele andere discussie. En moeilijk te voeren,want ik ken die oerdrift niet dus blijft het voor mij altijd iets vaag iets denk ik.
@ Pauline:
Het is natuurlijk verschrikkelijk als je achteraf bedenkt dat je er misschien beter niet aan had kunnen beginnen. Stom vind ik het zeker niet. je weet van tevoren namelijk gewoon niet echt waar je aan begint. En zo;n mededeling hoeft toch ook niks af te doen aan de liefde voor je kind? Ik denk dat dat vooral te maken heeft met het leven wat 'moet' leiden als je een kind hebt. Daar kan je van balen. je kunt dan bedenken dat je je leven van voor het kind leuker vond. En dat liever de rest van je leven had willen leiden. Dat is dus spijt hebben maar dat hoeft niet meteen te betekenen dat je je kind weg wenst.
Dat je het gevoel hebt graag een kindje te willen dat snap ik wel. maar echt rammelende eierstokken hebben? ik geloof niet dat dat iets puurs is. Of iets natuurlijks. Misschien de behoefte van de moeder in spe vervullen. Die behoefte komt, naar mijn idee dan he, altijd voort uit andere dingen. Maar dit is ene hele andere discussie. En moeilijk te voeren,want ik ken die oerdrift niet dus blijft het voor mij altijd iets vaag iets denk ik.
@ Pauline:
Het is natuurlijk verschrikkelijk als je achteraf bedenkt dat je er misschien beter niet aan had kunnen beginnen. Stom vind ik het zeker niet. je weet van tevoren namelijk gewoon niet echt waar je aan begint. En zo;n mededeling hoeft toch ook niks af te doen aan de liefde voor je kind? Ik denk dat dat vooral te maken heeft met het leven wat 'moet' leiden als je een kind hebt. Daar kan je van balen. je kunt dan bedenken dat je je leven van voor het kind leuker vond. En dat liever de rest van je leven had willen leiden. Dat is dus spijt hebben maar dat hoeft niet meteen te betekenen dat je je kind weg wenst.
