Kinderen
alle pijlers
Huilbuien en moodswings
zondag 11 april 2021 08:19
Gisterenavond was ik met mijn zoon (13) aan het kletsen (we hadden het over omgaan met anderen en wat wel/niet aardig is te zeggen, zoiets) en opeens werd hij mega verdrietig. Ineens was daar een vrij intense huilbui. Later op de avond volgde nog een stuk, was blijkbaar nog niet uitgehuild...
Zoon geeft zelf aan dat ie echt niet weet waarom hij zo moest huilen. Hij wilde ondertussen steeds weglopen maar vooral ook knuffelen. Mijn hart! Ik moest me echt bedwingen mijn tranen in te houden.. op een gegeven moment werd hij rustig, zei dat de bui wegtrok en kon weer lachen..
Is dit een puberding?
En wat doe jij als ouder in zo’n geval (behalve er voor hem zijn)
Zoon geeft zelf aan dat ie echt niet weet waarom hij zo moest huilen. Hij wilde ondertussen steeds weglopen maar vooral ook knuffelen. Mijn hart! Ik moest me echt bedwingen mijn tranen in te houden.. op een gegeven moment werd hij rustig, zei dat de bui wegtrok en kon weer lachen..
Is dit een puberding?
En wat doe jij als ouder in zo’n geval (behalve er voor hem zijn)
zondag 11 april 2021 08:26
zondag 11 april 2021 08:28
Heeft hij iets gezegd gedaan in omgang met mensen wat anderen niet zo leuk vonden? Of iemand tegen hem?
Geen idee of het een puberding is bij jouw zoon. Elk kind is anders.
Ook in de pubertijd. En hier is wat aan vooraf gegaan, dus kan gewoon iets zijn wat betrekking heeft op jullie gesprek.
Mijn puber heeft dit soort dingen nooit zomaar. Of er is iets, net als bij niet pubers.
Of zij is eerder bozig soms. Maar kan ligt meer aan haar PMS.
Daar heeft jouw puber dan weer geen last van.
Praat en troost en verder maakt niet uit of jij denkt of het een puberding is of niet toch?
Geen idee of het een puberding is bij jouw zoon. Elk kind is anders.
Ook in de pubertijd. En hier is wat aan vooraf gegaan, dus kan gewoon iets zijn wat betrekking heeft op jullie gesprek.
Mijn puber heeft dit soort dingen nooit zomaar. Of er is iets, net als bij niet pubers.
Of zij is eerder bozig soms. Maar kan ligt meer aan haar PMS.
Daar heeft jouw puber dan weer geen last van.
Praat en troost en verder maakt niet uit of jij denkt of het een puberding is of niet toch?
zondag 11 april 2021 08:39
Ik merk dat ik het zelf lastig vind dat ik zijn gevoel niet kan wegnemen. Ik heb geen oplossing. Ik ga zeker het gesprek aan, maar wil ook niet lang doorvragen als hij zegt dat er echt niets is. Dat loslaten vind ik lastig... (wellicht vanuit de angst dat er toch iets is... wat klinkt dat wantrouwend eigenlijk).
Merk dat hij het wel lastig vindt groter te worden. Soms is hij gezellig aan het meekletsen met de volwassenen en op het volgende moment kan hij zicht echt —zonder overdrijven- gedragen als een kleuter (zich op de grond laten vallen, stampvoeten, op mijn schoot klimmen terwijl er bezoek is, etc).
Maar goed, hij strompelt net weer vrolijk zijn bed uit dus dat is fijn. En verdriet hoort er zeker ook bij. Gelukkig kan hij zich ook redelijk uiten. Zelf vind ik het -naarmate ze ouder worden- misschien moeilijker om ze te troosten.
Merk dat hij het wel lastig vindt groter te worden. Soms is hij gezellig aan het meekletsen met de volwassenen en op het volgende moment kan hij zicht echt —zonder overdrijven- gedragen als een kleuter (zich op de grond laten vallen, stampvoeten, op mijn schoot klimmen terwijl er bezoek is, etc).
Maar goed, hij strompelt net weer vrolijk zijn bed uit dus dat is fijn. En verdriet hoort er zeker ook bij. Gelukkig kan hij zich ook redelijk uiten. Zelf vind ik het -naarmate ze ouder worden- misschien moeilijker om ze te troosten.
zondag 11 april 2021 08:41
—zonder overdrijven- gedragen als een kleuter (zich op de grond laten vallen, stampvoeten, op mijn schoot klimmen terwijl er bezoek is, etc).
Dat is totaal iets anders dan wat er in je OP staat. En om even te generaliseren, dat is geen geijkt pubergedrag volgens mij. Al is ergens stampend voor weglopen dan wel weer herkenbaar.
Ik zou eens overleggen met de huisarts, als het echt zo gaat.
Dat is totaal iets anders dan wat er in je OP staat. En om even te generaliseren, dat is geen geijkt pubergedrag volgens mij. Al is ergens stampend voor weglopen dan wel weer herkenbaar.
Ik zou eens overleggen met de huisarts, als het echt zo gaat.
zondag 11 april 2021 08:54
.Luci_Mster2 schreef: ↑11-04-2021 08:41Dat is totaal iets anders dan wat er in je OP staat. En om even te generaliseren, dat is geen geijkt pubergedrag volgens mij. Al is ergens stampend voor weglopen dan wel weer herkenbaar.
Ik zou eens overleggen met de huisarts, als het echt zo gaat.
Volgens mij kan dat best, zeker op 13 jaar?
Dat is bij jongens echt nog helemaal het begin van de puberteit, dus het kinderlijk gedrag kan dan ook nog veel voorkomen lijkt mij.
Als je wilt weten of het normaal is, is er dan niet een nummer van de JGZ dat je kunt bellen voor overleg en advies? En als het toch afwijkend gedrag is, kunnen zij je alsnog naar de huisarts verwijzen natuurlijk.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
zondag 11 april 2021 09:06
Hatza schreef: ↑11-04-2021 08:39Ik merk dat ik het zelf lastig vind dat ik zijn gevoel niet kan wegnemen. Ik heb geen oplossing. Ik ga zeker het gesprek aan, maar wil ook niet lang doorvragen als hij zegt dat er echt niets is. Dat loslaten vind ik lastig... (wellicht vanuit de angst dat er toch iets is... wat klinkt dat wantrouwend eigenlijk).
Huh? Waarom moet je zijn gevoel wegnemen? Kind moet huilen, dan sla je een arm om hem heen en laat je hem lekker uithuilen. Met snottebellen en gierende uithalen. Je hoeft niets weg te nemen, op te lossen, door te vragen, of te sussen, gewoon laten huilen. Wrijf n beetje over zijn rug enzo
zondag 11 april 2021 09:15
Even voor de duidelijkheid... ik maak me geen zorgen over ‘afwijkend’ gedrag en denk al helemaal niet aan Cjg of huisarts. Ik zie een jongen van net 13 die worstelt met groot worden en moodswings heeft. Met gisteren die hevige huilbuien die hij zelf ook niet begrijpt. En ik als moeder groei met hem mee en worstel soms ook. En dan vooral hoe ik er het beste voor hem kan zijn. Inderdaad zonder iets op te lossen en zonder constant vragen op hem af te vuren. Loslaten en vertrouwen.. dat vind ik soms lastig. Dank voor jullie reacties!
zondag 11 april 2021 09:17
Dank voor dit! Zo is het ook.Friezin71 schreef: ↑11-04-2021 09:06Huh? Waarom moet je zijn gevoel wegnemen? Kind moet huilen, dan sla je een arm om hem heen en laat je hem lekker uithuilen. Met snottebellen en gierende uithalen. Je hoeft niets weg te nemen, op te lossen, door te vragen, of te sussen, gewoon laten huilen. Wrijf n beetje over zijn rug enzo
zondag 11 april 2021 09:21
Als een kleuter aandacht vragen als er bezoek is en je op de grond laten vallen? Neuh, klinkt niet als 'normaal' gedrag voor een 13 jarige.flipje2 schreef: ↑11-04-2021 08:54.
Volgens mij kan dat best, zeker op 13 jaar?
Dat is bij jongens echt nog helemaal het begin van de puberteit, dus het kinderlijk gedrag kan dan ook nog veel voorkomen lijkt mij.
Als je wilt weten of het normaal is, is er dan niet een nummer van de JGZ dat je kunt bellen voor overleg en advies? En als het toch afwijkend gedrag is, kunnen zij je alsnog naar de huisarts verwijzen natuurlijk.
Overigens kan corona ook de boel versterken (qua huilbuien en moodswings). Een van de vele artikelen:
https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederla ... psycholoog
zondag 11 april 2021 09:39
Graag gedaan! Probeer het ze;f ook eens, gewoon huilen en niet analyseren waarom, of proberen je tranen binnen te houden. Laat ze lekker stromen, er moet kennelijk iets uit. Iets van spanning ofzo, misschien verdriet, misschien vermoeidheid, misschien het evennietmeerweten. Laat het stromen en laat het je lekker opluchten.
zondag 11 april 2021 10:08
Dank. Het is overigens niet op de grond laten vallen qua boosheid of onmacht, maar meer slidings maken en overdreven doen op een in zijn ogen hilarische manier. Hij heeft overigens schijt aan wat anderen van hem denken. Ik ben blij dat ie veel zelfvertrouwen heeft, maar dit stuk is wat mij betreft niet nodig en ‘passend’.Star3 schreef: ↑11-04-2021 09:21Als een kleuter aandacht vragen als er bezoek is en je op de grond laten vallen? Neuh, klinkt niet als 'normaal' gedrag voor een 13 jarige.
Overigens kan corona ook de boel versterken (qua huilbuien en moodswings). Een van de vele artikelen:
https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederla ... psycholoog
zondag 11 april 2021 10:09
O dat zie ik dan wel meer bij jongens van die leeftijdHatza schreef: ↑11-04-2021 10:08Dank. Het is overigens niet op de grond laten vallen qua boosheid of onmacht, maar meer slidings maken en overdreven doen op een in zijn ogen hilarische manier. Hij heeft overigens schijt aan wat anderen van hem denken. Ik ben blij dat ie veel zelfvertrouwen heeft, maar dit stuk is wat mij betreft niet nodig en ‘passend’.![😜]()
zondag 11 april 2021 10:14
Doet net 14 jarige hier ook wel eens. Gaat die tijdens bezoek druk met de hond spelen die dan natuurlijk ook weer gaat blaffen en als je zegt dat dat nu niet kan als een beledigde puber naar boven rennen.
En hier af en toe ook huilbuien. Hij moet leren, wil niet leren, wil wel overgaan, maar eigenlijk er niks voor doen etc etc meisjes vinden hem niet leuk, er is een stomme opmerking geweest. Het leven is ook gewoon af en toe zwaar op die leeftijd.
En hier af en toe ook huilbuien. Hij moet leren, wil niet leren, wil wel overgaan, maar eigenlijk er niks voor doen etc etc meisjes vinden hem niet leuk, er is een stomme opmerking geweest. Het leven is ook gewoon af en toe zwaar op die leeftijd.
zondag 11 april 2021 11:01
Dit! Dank voor het delen! Heel fijn al om soortgelijke verhalen te lezen.lisbeth schreef: ↑11-04-2021 10:14Doet net 14 jarige hier ook wel eens. Gaat die tijdens bezoek druk met de hond spelen die dan natuurlijk ook weer gaat blaffen en als je zegt dat dat nu niet kan als een beledigde puber naar boven rennen.
En hier af en toe ook huilbuien. Hij moet leren, wil niet leren, wil wel overgaan, maar eigenlijk er niks voor doen etc etc meisjes vinden hem niet leuk, er is een stomme opmerking geweest. Het leven is ook gewoon af en toe zwaar op die leeftijd.
zondag 11 april 2021 17:59
maandag 12 april 2021 09:44
dinsdag 13 april 2021 19:15
Hmmm, das nogal een verschil qua reageren. Wat werkt beter bij jullie?
Ik ben gescheiden met de vader van m’n kinderen. We hebben volledig co-ouderschap en zijn natuurlijk ook allebei anders. Verschil is dat daar de huilbuien niet plaatsvinden... andere zoon (die vooral veel boos is) is daar ook minder boos... vind ik gek en zet me veel aan het denken.
Ik ben gescheiden met de vader van m’n kinderen. We hebben volledig co-ouderschap en zijn natuurlijk ook allebei anders. Verschil is dat daar de huilbuien niet plaatsvinden... andere zoon (die vooral veel boos is) is daar ook minder boos... vind ik gek en zet me veel aan het denken.
woensdag 14 april 2021 15:12
woensdag 20 oktober 2021 17:23
Fijn om m’n eigen topic weer even terug te lezen… half jaar verder inmiddels. Hoe is het met jullie kroost? Ik merk dat ik het heel fijn vind om te lezen hoe het bij anderen gaat, zeker omdat het hier wat lastig gaat.
Ik heb op dit moment eigenlijk meer zorgen. Zoon (inmiddels in de 2e) uit zich steeds vaker wat somber: ‘ik kan niks’ en ‘ik ben een sukkel’ of ‘ik moet nou eenmaal snel huilen’. Zijn zelfvertrouwen is ver te zoeken op sommige dagen.
Zoon is niet goed gestart op school en heeft al wat onvoldoendes binnen waar hij niks van begrijpt. Hij heeft wat lichamelijke ongemakken die hem onzeker maken en zijn dagen bestaan alleen nog maar uit school en schermen (en af en toe een uitstapje/spelletje met mij of z’n vader).
Hij heeft eigenlijk geen vrienden en zit ook niet meer op een sport. Als ik hem daartoe probeer te motiveren reageert hij vlak. En vindt hij dat ik niet moet ‘zeuren’.
Hij heeft nog steeds flinke moodswings en heeft zeker ook wel vrolijke buien. Maar het breekt mijn hart als hij zichzelf omlaag praat en dat er momenteel weinig positieve dingen in z’n leven gebeuren.
Via de arts ga ik binnenkort met hem naar een kinderpsycholoog, ook al heeft ie daar ook geen zin in. Ik denk wel dat hij wat krachtiger kan worden. En wellicht wat hulp met sociale vaardigheden en weerbaarheid.
Hij is over een maand of 3 trouwens 14 jaar. Ik merk weinig puberteit aan hem. Juist omdat hij buiten school geen leeftijdsgenoten ziet, is hij thuis veel op zichzelf (met z’n scherm) of hangt aan mij.
Ik heb op dit moment eigenlijk meer zorgen. Zoon (inmiddels in de 2e) uit zich steeds vaker wat somber: ‘ik kan niks’ en ‘ik ben een sukkel’ of ‘ik moet nou eenmaal snel huilen’. Zijn zelfvertrouwen is ver te zoeken op sommige dagen.
Zoon is niet goed gestart op school en heeft al wat onvoldoendes binnen waar hij niks van begrijpt. Hij heeft wat lichamelijke ongemakken die hem onzeker maken en zijn dagen bestaan alleen nog maar uit school en schermen (en af en toe een uitstapje/spelletje met mij of z’n vader).
Hij heeft eigenlijk geen vrienden en zit ook niet meer op een sport. Als ik hem daartoe probeer te motiveren reageert hij vlak. En vindt hij dat ik niet moet ‘zeuren’.
Hij heeft nog steeds flinke moodswings en heeft zeker ook wel vrolijke buien. Maar het breekt mijn hart als hij zichzelf omlaag praat en dat er momenteel weinig positieve dingen in z’n leven gebeuren.
Via de arts ga ik binnenkort met hem naar een kinderpsycholoog, ook al heeft ie daar ook geen zin in. Ik denk wel dat hij wat krachtiger kan worden. En wellicht wat hulp met sociale vaardigheden en weerbaarheid.
Hij is over een maand of 3 trouwens 14 jaar. Ik merk weinig puberteit aan hem. Juist omdat hij buiten school geen leeftijdsgenoten ziet, is hij thuis veel op zichzelf (met z’n scherm) of hangt aan mij.
woensdag 20 oktober 2021 22:57
