Kinderen
alle pijlers
Ik verlang naar een kind!
vrijdag 4 juli 2008 om 09:32
Hallo iedereen,
Graag jullie mening. Ik ben 24 jaar, mijn vriend is 42. We zijn nu bijna 4 jaar samen, waarvan we er bijna 3 jaar samenwonen.
Ik heb nog één jaar studie te gaan, maar ik verlang ontzettend naar een kind. Mijn vriend wacht nog liever een paar jaar, maar ik vind het prettig om nu zo langzamerhand aan een zwangerschap te denken (ivm zijn leeftijd, maar ook met mijn studie: nog één jaar en het liefst wordt ik in dat laatste jaar zwanger, zodat ik na mijn afstuderen zorg voor een kindje, en na de kraamtijd kan solliciteren).
Wanneer is een baby 'handig'? Ik zit bijvoorbeeld ook met zaken als geld, baan, etc... Manlief heeft een goede baan, waarvan we nu al samen kunnen leven.
Maar hij bekijkt alles zo rationeel... terwijl ik me steeds meer 'moeder voel', met mijn verlangens en verdriet kan ik niet altijd goed bij hem terecht.
Hebben jullie ervaring hiermee? Of een mening, advies?
Groetjes van Emma.
Graag jullie mening. Ik ben 24 jaar, mijn vriend is 42. We zijn nu bijna 4 jaar samen, waarvan we er bijna 3 jaar samenwonen.
Ik heb nog één jaar studie te gaan, maar ik verlang ontzettend naar een kind. Mijn vriend wacht nog liever een paar jaar, maar ik vind het prettig om nu zo langzamerhand aan een zwangerschap te denken (ivm zijn leeftijd, maar ook met mijn studie: nog één jaar en het liefst wordt ik in dat laatste jaar zwanger, zodat ik na mijn afstuderen zorg voor een kindje, en na de kraamtijd kan solliciteren).
Wanneer is een baby 'handig'? Ik zit bijvoorbeeld ook met zaken als geld, baan, etc... Manlief heeft een goede baan, waarvan we nu al samen kunnen leven.
Maar hij bekijkt alles zo rationeel... terwijl ik me steeds meer 'moeder voel', met mijn verlangens en verdriet kan ik niet altijd goed bij hem terecht.
Hebben jullie ervaring hiermee? Of een mening, advies?
Groetjes van Emma.
vrijdag 4 juli 2008 om 09:48
Ik vind wel eens dat vrouwen beteugeld moeten worden in hun kinderwens. Ik wens mezelf ook wel iedere dag een lekkere meid, kakelvers en nog nooit door een ander gebruikt, die mij helemaal gek maakt in bed. En iedere dag weer een andere. Maar daarom gebeurd het nog niet. Terwijl er zat subsidieregelingen en afhaalbare zaadjes zijn voor vrouwen met een kinderwens.
Bovendien heeft die neukdrang van Toon niet zulke grote gevolgen voor de wereld, terwijl de kinderwens van vrouwen de wereld in een ecologische ramp stort. De Wereldbevolking neemt zowat exponentieel toe.
Emma, overweeg geen kind ook eens als alternatief. En accepteer je vriend zijn wens.
Bovendien heeft die neukdrang van Toon niet zulke grote gevolgen voor de wereld, terwijl de kinderwens van vrouwen de wereld in een ecologische ramp stort. De Wereldbevolking neemt zowat exponentieel toe.
Emma, overweeg geen kind ook eens als alternatief. En accepteer je vriend zijn wens.
vrijdag 4 juli 2008 om 09:49
Jij hebt nog jaren de tijd, je bent nog heel jong. Hij ook, want hij kan nog tig jaar kinderen maken. Dus als hij er nog niet aan toe is, zou ik wachten totdat hij er wel aan toe is. En ja, kinderen willen is een gevoel en dat heeft hij nu blijkbaar nog niet zo. Dus logisch dat hij het rationeel benadert. Vervelend voor jou, dat die wens niet gelijk op gaat, maar je wilt toch niet dat jij hem gaat overhalen terwijl hij er niet achterstaat?
Het geeft veel meer voldoening en geluk als jullie er beiden achterstaan. Ik zou je energie steken in afstuderen en dan op het einde proberen zwanger te raken, dat is nog een jaartje.
Het geeft veel meer voldoening en geluk als jullie er beiden achterstaan. Ik zou je energie steken in afstuderen en dan op het einde proberen zwanger te raken, dat is nog een jaartje.
vrijdag 4 juli 2008 om 09:50
vrijdag 4 juli 2008 om 09:56
quote:fleurtje schreef op 04 juli 2008 @ 09:50:
Als ik jouw vriend was, zou ik met zijn leeftijd niet nog een paar jaar willen wachten. Als ik alleen naar jouw leeftijd kijk, denk ik: je hebt nog wel even. Moeilijk. Persoonlijk zou voor mij de leeftijd van je vriend de doorslag geven; ik vind hem anders echt te oud worden.Mee eens. Ze zeggen wel dat mannen nog jááren kinderen kunnen produceren (of..zaad dan), maar ik heb een tijdje geleden gelezen dat kinderen van oudere mannen vaker dan gemiddeld last hebben van autisme.
Als ik jouw vriend was, zou ik met zijn leeftijd niet nog een paar jaar willen wachten. Als ik alleen naar jouw leeftijd kijk, denk ik: je hebt nog wel even. Moeilijk. Persoonlijk zou voor mij de leeftijd van je vriend de doorslag geven; ik vind hem anders echt te oud worden.Mee eens. Ze zeggen wel dat mannen nog jááren kinderen kunnen produceren (of..zaad dan), maar ik heb een tijdje geleden gelezen dat kinderen van oudere mannen vaker dan gemiddeld last hebben van autisme.
vrijdag 4 juli 2008 om 09:57
je moet iig niet gaan zitten wachten op het meest 'handige'moment. Dat moment komt niet. er is altijd wel ergens een bezwaartje te vinden.
gezamenlijk verlangen naar een kind, en een regelmatig inkomen is voldoende!
wij hebben destijds wél gewacht tot beide carrieres op de rit waren, er een huis met tuin was, verbouwingen achter de rug etc. toen bleek het zwanger worden moeilijkr dan verwacht, en de consequentie is nu dat de 3 kindjes die ik eigenlijk graag had gewild er iig niet meer in zitten. ik hoop dat er nog wel een 2e gaat komen...
mijn vriend en ik hebben er echt spijt van dat we niet minimaal 5 of misschien wel 10 jaar eerder zijn begonnen. Het leven met ons knulletje is zo fantastisch, dat we nu eigenlijk niet meer goed begrijpen met wat voor onbenulligheden we ons al die jaren bezig gehouden hebben
(sorry, ik beledig hier vast mensen mee die (net als wij) bewust wachten met kinderen, of die helemaal geen kinderen willen. maar dit is nu eenmaal zoals t voor ons voelt op dit moment.)
gezamenlijk verlangen naar een kind, en een regelmatig inkomen is voldoende!
wij hebben destijds wél gewacht tot beide carrieres op de rit waren, er een huis met tuin was, verbouwingen achter de rug etc. toen bleek het zwanger worden moeilijkr dan verwacht, en de consequentie is nu dat de 3 kindjes die ik eigenlijk graag had gewild er iig niet meer in zitten. ik hoop dat er nog wel een 2e gaat komen...
mijn vriend en ik hebben er echt spijt van dat we niet minimaal 5 of misschien wel 10 jaar eerder zijn begonnen. Het leven met ons knulletje is zo fantastisch, dat we nu eigenlijk niet meer goed begrijpen met wat voor onbenulligheden we ons al die jaren bezig gehouden hebben
(sorry, ik beledig hier vast mensen mee die (net als wij) bewust wachten met kinderen, of die helemaal geen kinderen willen. maar dit is nu eenmaal zoals t voor ons voelt op dit moment.)
vrijdag 4 juli 2008 om 10:00
quote:Het geeft veel meer voldoening en geluk als jullie er beiden achterstaan. Ik zou je energie steken in afstuderen en dan op het einde proberen zwanger te raken, dat is nog een jaartje.oh ja, en ik zou hoe dan ook een goed gesprek voeren met je vriend. je moet er achter zien te komen of hij er wel 100% zeker van is dat hij óóit een kind wil. Zodat je er niet over 5 jaar achter komt dat hij t eigenlijk helemaal niet ziet zitten.
vrijdag 4 juli 2008 om 11:18
De leeftijd van je man zou voor mij wel de doorslag geven om niet meer nog jaren te wachten. Weet hij wel zeker dat hij 'ooit' kinderen wil? Heeft hij een leeftijdsgrens voor zichzelf in gedachten?
Overigens, je hebt het wel erg gepland nu: in het laatste jaar zwanger worden, na het afstuderen voor het kindje zorgen en na de kraamtijd solliciteren. Maar dat het je praktisch gezien allemaal handig lijkt om op die momenten zwanger en bevallen te zijn en daarom in het laatste jaar zwanger wil worden, lijkt me niet zo'n goede reden. Het loopt namelijk meestal anders dan je van tevoren plant.... Daar moet je wel rekening mee houden.
Overigens, je hebt het wel erg gepland nu: in het laatste jaar zwanger worden, na het afstuderen voor het kindje zorgen en na de kraamtijd solliciteren. Maar dat het je praktisch gezien allemaal handig lijkt om op die momenten zwanger en bevallen te zijn en daarom in het laatste jaar zwanger wil worden, lijkt me niet zo'n goede reden. Het loopt namelijk meestal anders dan je van tevoren plant.... Daar moet je wel rekening mee houden.
vrijdag 4 juli 2008 om 11:19
Herkenbaar!
Bij ons wilde ik ook eerder kinderen dan mijn vriend. Toen hij er ook aan toe was, moest ik nog een jaar op de universiteit. We wilden er toch meteen voor gaan. Dan zou ik tijdens het schrijven van mijn scriptie of vlak na mijn afstuderen bevallen. Het leek me dat ik makkelijk aan mijn scriptie kon schrijven met de baby erbij, ze slapen natuurlijk nog veel in het begin. De planning leek ideaal...maar alleen het kindje is er gekomen.
Eenmaal zwanger moest ik de hele dag overgeven, na de derde maand werd dat alleen maar erger en viel ik kilo's af. In overleg met de decaan heb ik me toen tijdelijk uitgeschreven zodat ik nog auditorenfonds over zou houden voor een uitgesteld afstudeerjaar.
Een paar maanden later belde de decaan dat ze een fout had gemaakt. Door me uit te schrijven verviel mijn recht op die financiering. Ik baalde natuurlijk flink, maar dacht dat we de kosten ook wel zelf op konden brengen. Waar een wil is, is een weg.
Ik beviel in april van een zoontje. Toen het vijf maanden later tijd werd om mijn stude af te gaan maken, werd bij hem een heel ernstige vorm van epilepsie ontdekt. De prognose was slecht en hij moest langdurig worden opgenomen. We besloten toen dat voor hem zorgen, er voor hem zijn en van hem genieten het belangrijkste was.
En dat is wat ik nog steeds doe
Dus mijn advies: ookal zou je vriend er nu al aan toe zijn, dan zou ik toch nog wachten tot je klaar bent met je studie. Je weet namelijk nooit hoe de dingen zullen lopen. Studie-baan-gezin, is achteraf gezien een prima volgorde. Het is niet voor niks dat hele volksstammen het zo doen. Jullie hebben de tijd toch nog? Zo uitzonderlijk zijn mannen die rond hun 45ste of zelfs 50ste nog een (soms 2e) gezin beginnen tegenwoordig echt niet.
Bij ons wilde ik ook eerder kinderen dan mijn vriend. Toen hij er ook aan toe was, moest ik nog een jaar op de universiteit. We wilden er toch meteen voor gaan. Dan zou ik tijdens het schrijven van mijn scriptie of vlak na mijn afstuderen bevallen. Het leek me dat ik makkelijk aan mijn scriptie kon schrijven met de baby erbij, ze slapen natuurlijk nog veel in het begin. De planning leek ideaal...maar alleen het kindje is er gekomen.
Eenmaal zwanger moest ik de hele dag overgeven, na de derde maand werd dat alleen maar erger en viel ik kilo's af. In overleg met de decaan heb ik me toen tijdelijk uitgeschreven zodat ik nog auditorenfonds over zou houden voor een uitgesteld afstudeerjaar.
Een paar maanden later belde de decaan dat ze een fout had gemaakt. Door me uit te schrijven verviel mijn recht op die financiering. Ik baalde natuurlijk flink, maar dacht dat we de kosten ook wel zelf op konden brengen. Waar een wil is, is een weg.
Ik beviel in april van een zoontje. Toen het vijf maanden later tijd werd om mijn stude af te gaan maken, werd bij hem een heel ernstige vorm van epilepsie ontdekt. De prognose was slecht en hij moest langdurig worden opgenomen. We besloten toen dat voor hem zorgen, er voor hem zijn en van hem genieten het belangrijkste was.
En dat is wat ik nog steeds doe
Dus mijn advies: ookal zou je vriend er nu al aan toe zijn, dan zou ik toch nog wachten tot je klaar bent met je studie. Je weet namelijk nooit hoe de dingen zullen lopen. Studie-baan-gezin, is achteraf gezien een prima volgorde. Het is niet voor niks dat hele volksstammen het zo doen. Jullie hebben de tijd toch nog? Zo uitzonderlijk zijn mannen die rond hun 45ste of zelfs 50ste nog een (soms 2e) gezin beginnen tegenwoordig echt niet.
vrijdag 4 juli 2008 om 14:39
Je beschrijft het wel alsof het allemaal heel gemakkelijk: ik studeer even af, tussendoor een kindje eruit persen en na wat weekjes voeden kan ik weer alles oppakken.
Was het maar zo simpel, ik dacht ook altijd dat een kindje er makkelijk erbij te doen is (net een nieuwe fulltime baan)
Maar wat een vermoeidheid had ik toch, zelfs na maanden zwangerschapsverlof had ik geen puf meer.
Ik ben direct weer fulltime gaan werken, maar mij lichaam was er nog steeds niet aan toe en na een aantal weken van ziekte ben ik weer 4 dagen in de week gaan werken. En nog vind ik het zwaar.
Denk goed na, een kindje of zwangerschap in een stressvolle periode ( laatste jaar studie en aftuderen) moet je niet onderschatten.
Was het maar zo simpel, ik dacht ook altijd dat een kindje er makkelijk erbij te doen is (net een nieuwe fulltime baan)
Maar wat een vermoeidheid had ik toch, zelfs na maanden zwangerschapsverlof had ik geen puf meer.
Ik ben direct weer fulltime gaan werken, maar mij lichaam was er nog steeds niet aan toe en na een aantal weken van ziekte ben ik weer 4 dagen in de week gaan werken. En nog vind ik het zwaar.
Denk goed na, een kindje of zwangerschap in een stressvolle periode ( laatste jaar studie en aftuderen) moet je niet onderschatten.
vrijdag 4 juli 2008 om 15:46
Hallo allemaal,
Bedankt voor jullie reactie, voor jullie mening.
Ik weet dat een man van 50 ook een prima vader kan zijn. Mijn vriend is de liefste die ik ken (jaja, slijmslijm, maar goed, om even aan te geven dat ik hem volledig vertrouw). Hij wil ook graag een kindje met me, dus dat is niet zozeer 'het probleem'.
Waar ik mee zit, is dat ik nu al zo graag een kindje zou willen. Een soort moederdrang. Ik heb dat niet aangegeven trouwens, maar in het eerste halfjaar van onze relatie heb ik een abortus gehad van een vruchtje van toen 9 weken oud. We hebben daartoe samen besloten, omdat we elkaar beter wilden leren kennen. Het fotootje van de echo hangt op onze koelkast, ik vind het er toch bij horen in ons leven. Ik heb geen spijt, maar ik denk er wel eens aan.
Meerdere posters hebben aangegeven dat het wel erg gepland klinkt. Daar kan ik goed in meekomen. Maar dat doe ik omdat het mezelf een soort van houvast geeft, zodat we er van tevoren nog goed op kunnen voorbereiden. Maar inderdaad, wenselijk is ook anders, natuurlijk.
Bedankt voor jullie reactie, voor jullie mening.
Ik weet dat een man van 50 ook een prima vader kan zijn. Mijn vriend is de liefste die ik ken (jaja, slijmslijm, maar goed, om even aan te geven dat ik hem volledig vertrouw). Hij wil ook graag een kindje met me, dus dat is niet zozeer 'het probleem'.
Waar ik mee zit, is dat ik nu al zo graag een kindje zou willen. Een soort moederdrang. Ik heb dat niet aangegeven trouwens, maar in het eerste halfjaar van onze relatie heb ik een abortus gehad van een vruchtje van toen 9 weken oud. We hebben daartoe samen besloten, omdat we elkaar beter wilden leren kennen. Het fotootje van de echo hangt op onze koelkast, ik vind het er toch bij horen in ons leven. Ik heb geen spijt, maar ik denk er wel eens aan.
Meerdere posters hebben aangegeven dat het wel erg gepland klinkt. Daar kan ik goed in meekomen. Maar dat doe ik omdat het mezelf een soort van houvast geeft, zodat we er van tevoren nog goed op kunnen voorbereiden. Maar inderdaad, wenselijk is ook anders, natuurlijk.
vrijdag 4 juli 2008 om 15:59
Afstuderen en zwanger zijn is geen ideale combinatie. Ik ben het met Yette eens dat je beter eerst kunt wachten totdat je je diploma hebt. Ik dacht zelf ook dat het makkelijk te combineren was en was een paar maanden voordat ik afstudeerde zwanger. Mijn scriptie heb ik kotsmisselijk afgeraffeld. Ik heb het wel gehaald maar met een veel lager cijfer dan ik anders gehad had, en ik had niet zwanger moeten zijn terwijl ik nog les had, want dan had ik het dus niet gehaald.
zaterdag 5 juli 2008 om 16:39
Ik vond het wel een ideale combinatie, afstuderen tijdens de zwangerschap. Maar ik had, op de eerste paar maanden na, een prima zwangerschap en niet zoveel klachten.
En deze combi vond ik hoe dan ook minder zwaar dan een zwangerschap combineren met een vaste baan, wat ik in een latere zwangerschap heb gedaan.
Want ik was natuurlijk best flexibel, dus ging regelmatig lekker een uurtje slapen, en zat s' ochtends eerst een tijdje stilletjes op mailkoekjes te knagen
Ik was 25 toen ik van mijn eerste beviel. Mijn man was 27 en net aan het werk. Weer vond ik die flexibiliteit, dat je loopbaan nog ' moet' beginnen, heel prettig.
De kinderen hoefden zich niet in een bestaande loopbaan-situatie aan te passen maar we keken hoe het ging en pasten ons daar op aan. Eerst beide parttime gewerkt, toen afwisselend part-time / fulltime en toen mijn zoon ziek werd ben ik een tijdje helemaal gestopt. (nu weer goed)
Ik heb me nooit zorgen gemaakt om financien ofzo. Wij kregen de eerste baby op een studentenkamer en we hadden alle spulletjes gekregen. Maar oh wat was het superleuk.
Kind kost eerste tijd ook bijna niks, de borst is gratis! En als ie wel wat gaat kosten, tegen die tijd heb je ook wel zin om weer te solliciteren en te werken, haha.
Nu gaan ze beide naar de basisschool, wij zijn medio 30 en hebben alle tijd voor werk (en voor hen).
En deze combi vond ik hoe dan ook minder zwaar dan een zwangerschap combineren met een vaste baan, wat ik in een latere zwangerschap heb gedaan.
Want ik was natuurlijk best flexibel, dus ging regelmatig lekker een uurtje slapen, en zat s' ochtends eerst een tijdje stilletjes op mailkoekjes te knagen
Ik was 25 toen ik van mijn eerste beviel. Mijn man was 27 en net aan het werk. Weer vond ik die flexibiliteit, dat je loopbaan nog ' moet' beginnen, heel prettig.
De kinderen hoefden zich niet in een bestaande loopbaan-situatie aan te passen maar we keken hoe het ging en pasten ons daar op aan. Eerst beide parttime gewerkt, toen afwisselend part-time / fulltime en toen mijn zoon ziek werd ben ik een tijdje helemaal gestopt. (nu weer goed)
Ik heb me nooit zorgen gemaakt om financien ofzo. Wij kregen de eerste baby op een studentenkamer en we hadden alle spulletjes gekregen. Maar oh wat was het superleuk.
Kind kost eerste tijd ook bijna niks, de borst is gratis! En als ie wel wat gaat kosten, tegen die tijd heb je ook wel zin om weer te solliciteren en te werken, haha.
Nu gaan ze beide naar de basisschool, wij zijn medio 30 en hebben alle tijd voor werk (en voor hen).
maandag 14 juli 2008 om 19:14
Wil je nog een positief verhaal horen over zwanger zijn en afstuderen? Komt-ie.
Ik raakte in maart van het voorlaatste jaar van m'n studie zwanger. In december beviel ik van m'n eerste zoontje, en in januari deed ik de hertentamens van het eerste trimester van het laatste jaar (de eerste reeks tentamens had ik gemist, die viel in december). Het tweede semester had ik nog een aantal vakken en ben ik met m'n scriptie begonnen. Eigenlijk vond ik dit alles prima te combineren met het ritme van een kleine baby. In juni raakte ik opnieuw zwanger. Juist doordat er zo'n tijdsdruk op zat ben ik als een speer afgestudeerd. Zonder vertraging op te lopen, cum laude, met een baby van 8 maanden en inmiddels twee maanden zwanger van zoontje 2.
Succes!
Ik raakte in maart van het voorlaatste jaar van m'n studie zwanger. In december beviel ik van m'n eerste zoontje, en in januari deed ik de hertentamens van het eerste trimester van het laatste jaar (de eerste reeks tentamens had ik gemist, die viel in december). Het tweede semester had ik nog een aantal vakken en ben ik met m'n scriptie begonnen. Eigenlijk vond ik dit alles prima te combineren met het ritme van een kleine baby. In juni raakte ik opnieuw zwanger. Juist doordat er zo'n tijdsdruk op zat ben ik als een speer afgestudeerd. Zonder vertraging op te lopen, cum laude, met een baby van 8 maanden en inmiddels twee maanden zwanger van zoontje 2.
Succes!
