Kinderen
alle pijlers
Kleuter veel moeite met afscheid nemen
maandag 23 oktober 2017 10:13
Mijn dochter van 4,5 gaat met veel plezier naar school, maar vanochtend net voordat we gingen dikke tranen 'ik wil niet naar school'. Weekje herfstvakantie gehad, maar normaliter geen probleem, dit is dus nieuw. Laatste 3 weken heeft ze veel moeite ineens met afscheid, waar papa of mama ook naartoe gaan, het afscheid nemen is een ding. Veel kusjes, nog een kusje, zwaaien en vaak ook tranen. Ze is een stuk aanhankelijker dus er gebeurd een hoop in dat koppie. Helaas kan ze het niet goed benoemen en is het vaak 'weet ik niet'.
Ze zegt dat ze bij mama wil blijven, niet naar school wil en niet naar bso. Ze gaat 1x naar de bso, dit was 2 middagen. bso vind ze leuk, maar die 2e dag was ze de kleinste en ik vermoed dat ze daar vooral veel moeite mee heeft. Man en ik hebben het nu zo kunnen regelen dat ze 1 middag bso heeft, om te kijken hoe dit gaat.
Enerzijds wil ik meegaan in haar gevoel en proberen haar zoveel mogelijk tegemoet te komen. Ik wil dat ze zich fijn voelt. Anderzijds hebben we ook geen keus, 1 middag bso moet gewoon (geen enkele andere opvang mogelijkheid) en natuurlijk moet ze naar school en is het gewoon zo dat niet alle dingen in het leven leuk zijn, dus ja afscheid nemen hoort erbij. Ik benoem haar gevoel, dat ik snap dat ze even verdrietig is, maar dan stop ik het ook.
Hebben jullie tips om deze fase te doorstaan
Kunnen we het op een of andere manier makkelijker maken voor haar, misschien door bepaalde dingen wel of juist niet te zeggen?
Ze zegt dat ze bij mama wil blijven, niet naar school wil en niet naar bso. Ze gaat 1x naar de bso, dit was 2 middagen. bso vind ze leuk, maar die 2e dag was ze de kleinste en ik vermoed dat ze daar vooral veel moeite mee heeft. Man en ik hebben het nu zo kunnen regelen dat ze 1 middag bso heeft, om te kijken hoe dit gaat.
Enerzijds wil ik meegaan in haar gevoel en proberen haar zoveel mogelijk tegemoet te komen. Ik wil dat ze zich fijn voelt. Anderzijds hebben we ook geen keus, 1 middag bso moet gewoon (geen enkele andere opvang mogelijkheid) en natuurlijk moet ze naar school en is het gewoon zo dat niet alle dingen in het leven leuk zijn, dus ja afscheid nemen hoort erbij. Ik benoem haar gevoel, dat ik snap dat ze even verdrietig is, maar dan stop ik het ook.
Hebben jullie tips om deze fase te doorstaan
Kunnen we het op een of andere manier makkelijker maken voor haar, misschien door bepaalde dingen wel of juist niet te zeggen?
maandag 23 oktober 2017 21:10
Dat doet mijn kind niet. Die zegt dan neehee de juf was niet boos op een toon van dat weet je toch wel. Ze las een heel eng verhaal voor. Daarom was het niet leuk
En dan weet ik dus waarom hij die dag op school niet leuk vond.
maandag 23 oktober 2017 22:34
maandag 23 oktober 2017 22:43
newspaper schreef: ↑23-10-2017 22:34Ze zegt weleens 'Dat durf ik niet te vertellen'
Geen idee waar dat vandaan komt.
Wat de bso betreft, een andere reden om haar 1 dag eraf te halen was omdat ze vreselijk moe was continu na die dag. Maar thuis vliegt ze naar buiten en is ze misschien nog wel drukker dan op de bso.
Maak haar duidelijk dat je aan je ouders wel alles kunt vertellen. Of vraag of ze het wel aan haar knuffel durft te vertellen. Als je daar dan iets van op kunt vangen kun je haar, indien nodig, er toch mee helpen.
dinsdag 24 oktober 2017 14:09
- sowieso even aan juf melden en haar hulp hierbij vragen, als zij je kind vlot overneemt en afleid scheelt dat al de helft. Daarnaast weet ze misschien waar dit van komt.
- op die leeftijd verteld bijna geen enkel kind daadwerkelijk iets inhoudelijks over de schooldag thuis, kijk bij het brengen even naar de dagrijverlichting kaarten en vraag gericht iets bij het ophalen, (hoe was de gym/ buitenspelen/ kring)
Onze dochter heeft heel lang plezier gehad van het alterego van mijn man, een pratende hand. Inmiddels weet ze dat het niet echt is, maar toch verteld het makkelijker aan deze 'derde'.
- op die leeftijd verteld bijna geen enkel kind daadwerkelijk iets inhoudelijks over de schooldag thuis, kijk bij het brengen even naar de dagrijverlichting kaarten en vraag gericht iets bij het ophalen, (hoe was de gym/ buitenspelen/ kring)
Onze dochter heeft heel lang plezier gehad van het alterego van mijn man, een pratende hand. Inmiddels weet ze dat het niet echt is, maar toch verteld het makkelijker aan deze 'derde'.
