Kinderen
alle pijlers
Laat jij je kind ook niet geloven in Sinterklaas?
woensdag 3 november 2010 19:04
Ik ben ze nog niet tegengekomen maar ben wél heel benieuwd: Welke ouders laten hun kinderen NIET geloven in Sinterklaas?
Ikzelf heb heel bewust gekozen om ze vanaf het begin te vertellen hoe de vork in de steel zit.
Het gaat namelijk tegen mijn principes in dat je je kinderen wel steeds leert dat ze niet mogen liegen, terwijl jijzelf jarenlang wel de boel bij elkaar liegt.
Het niet-geloven in Sinterklaas maakt het feest er echt niet ongezelliger op en we kijken er ieder jaar weer naar uit.
Van andere ouders krijg ik veelal verbaasde blikken als ik vertel dat mijn kinderen er niet in geloven. "Goh, dat je daar over nadenkt!"
Soms ook verontwaardigde reacties: "Hoe kún je ze nou die magie afnemen?"
Nu ben ik dus eigenlijk benieuwd of er meer mensen zijn die hun kinderen ook opvoeden in volle "Sinterklaas-eerlijkheid"? Waarom heb jij die keuze gemaakt? Welke reacties krijg jij (of je kinderen) hierop?
Ik ben heel benieuwd!
En nee: Ikzelf heb geen traumatische Sinterklaaservaringen!
En ja: We vieren dus wel Sinterklaas (inclusief schoenzetten, cadeautjes, pepernoten en de hele rataplan) maar dus zonder het geloof.
Ikzelf heb heel bewust gekozen om ze vanaf het begin te vertellen hoe de vork in de steel zit.
Het gaat namelijk tegen mijn principes in dat je je kinderen wel steeds leert dat ze niet mogen liegen, terwijl jijzelf jarenlang wel de boel bij elkaar liegt.
Het niet-geloven in Sinterklaas maakt het feest er echt niet ongezelliger op en we kijken er ieder jaar weer naar uit.
Van andere ouders krijg ik veelal verbaasde blikken als ik vertel dat mijn kinderen er niet in geloven. "Goh, dat je daar over nadenkt!"
Soms ook verontwaardigde reacties: "Hoe kún je ze nou die magie afnemen?"
Nu ben ik dus eigenlijk benieuwd of er meer mensen zijn die hun kinderen ook opvoeden in volle "Sinterklaas-eerlijkheid"? Waarom heb jij die keuze gemaakt? Welke reacties krijg jij (of je kinderen) hierop?
Ik ben heel benieuwd!
En nee: Ikzelf heb geen traumatische Sinterklaaservaringen!
En ja: We vieren dus wel Sinterklaas (inclusief schoenzetten, cadeautjes, pepernoten en de hele rataplan) maar dus zonder het geloof.
zaterdag 6 november 2010 02:07
quote:AlettaJacobs schreef op 03 november 2010 @ 19:07:
Mijn kind mag tegen mij liegen, en ik lieg met liefde tegen haar Och wat een mooie warme liefdesverklaring ook al gaat het om de man met baard.
Mijn kind mag tegen mij liegen, en ik lieg met liefde tegen haar Och wat een mooie warme liefdesverklaring ook al gaat het om de man met baard.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 6 november 2010 02:27
Ikzelf ben er heel vroeg achter gekomen dat sinterklaas nep was.... door de schoenen van de buurman die opeens hetzelfde waren als die van de sint! haha... m`n ouders hebben er toen ook niet omheengedraaid...
Heb het nooit als naar ervaren dat ik de enige was in de klas die het al wist! vond het zelfs wel stoer... dat ik dacht van : haha, ik weet lekker allang dat hij niet echt bestaat!...
maar ondertussen was het wel telkens weer spannend...
Heb het nooit als naar ervaren dat ik de enige was in de klas die het al wist! vond het zelfs wel stoer... dat ik dacht van : haha, ik weet lekker allang dat hij niet echt bestaat!...
maar ondertussen was het wel telkens weer spannend...
zaterdag 6 november 2010 03:06
Ik laat mijn kinderen ook gewoon geloven, die magie: heerlijk! Zelf vind ik het heerlijk dat ik erin geloofd heb en kijk met plezier terug naar deze periode.
Als mijn dochter in haar volle overtuiging zegt dat ze later doornroosje wil worden, ga ik dat ook niet ontkrachten, maar laat haar ook dat sprookje heerlijk oefenen... voor later als ze groot is en met papa gaat trouwen
Als mijn dochter in haar volle overtuiging zegt dat ze later doornroosje wil worden, ga ik dat ook niet ontkrachten, maar laat haar ook dat sprookje heerlijk oefenen... voor later als ze groot is en met papa gaat trouwen
zaterdag 6 november 2010 11:25
Dochter is bijna 6 en vraagt tegenwoordig bij elk tv programma en tv figuur 'is dit echt? Of zijn ze verkleed?'. Bij sint en piet vraagt ze het ook. Ik heb er een beetje een vaag antwoord op gegeven.
Zelf kan ik me niet herinneren dat ik ooit heb geloofd. We hadden thuis ook geen sinterklaastraditie. Het schoenengebeuren was dan ook al voorbij voordat ik 7 was of zo, nooit meer iets gevierd. Maar ik heb het eerlijk gezegd niet gemist. ik vind het sinterklaasfeestje dat we nu thuis met ons drietjes vieren wel gezellig (lekkere hapjes op tafel, kaarsjes aan, en een zak met cadeautjes), maar hecht er geen grote waarde aan dat ze gelooft.
Misschien heeft ze het grote toneelspel allang door. Maar ze is evengoed over haar toeren door alle feeststress die er heerst rondom de november en decemberdagen.
Zelf kan ik me niet herinneren dat ik ooit heb geloofd. We hadden thuis ook geen sinterklaastraditie. Het schoenengebeuren was dan ook al voorbij voordat ik 7 was of zo, nooit meer iets gevierd. Maar ik heb het eerlijk gezegd niet gemist. ik vind het sinterklaasfeestje dat we nu thuis met ons drietjes vieren wel gezellig (lekkere hapjes op tafel, kaarsjes aan, en een zak met cadeautjes), maar hecht er geen grote waarde aan dat ze gelooft.
Misschien heeft ze het grote toneelspel allang door. Maar ze is evengoed over haar toeren door alle feeststress die er heerst rondom de november en decemberdagen.
zaterdag 6 november 2010 11:32
Ik ga niet liegen over het Sint feest. En zal dus zeggen dat er een geheim bij Sint hoort. Op het moment dat ze kritische vragen gaan stellen, ga ik geen sprookjes/leugens vertellen. Dan lijf ik ze in als kenner van het geheim van de Sint. Dus nu ze vier is 'gelooft' ze erin, maar ik ga geen hele verhalen verzinnen om haar er maar tot ze 8 is in te laten geloven.
zaterdag 6 november 2010 11:55
Heb de reacties niet gelezen, maar alleen het topicverhaal.
Je hoeft niet met de massa mee, maar dit is zo integraal in Nederland ingeburgerd, dat je (volstrekte) recht om er niet aan mee te doen je kind in een lastig parket brengt.
En daar is een klein kind nog te jong voor, om dingen te moeten verzwijgen voor andere kleine kinderen. Dus ook al is de "maatschappij" de "boosdoener" van dit verzinsel/ verschijnsel, het vraagt om integerheid. Dwz rekening houden met een algemene "leugen", die leuk en spannend geacht wordt te zijn voor kinderen. Een leugentje om bestwil dus.
Integriteit gaat volgens mij boven de "absolute waarheid" als die waarheid schadelijker wordt dan het leugentje om bestwil. Aan een klein kind kan je dit nog niet uitleggen, dat ze de waarheid mag weten, maar niet aan anderen vertellen, dus mee moet doen aan de massale "leugen"..
De ratio ontwikkelt zich pas vanaf het 5e jaar op zijn vroegst. De waarheid is niet altijd het beste. Integriteit houdt rekening met jouw kind, de leeftijd van een kind, de hersenen en capaciteiten van een kind, de gevoelens van een kind, de fantasie enz. En met andermans kinderen.
Volwassenen kunnen (hopelijk) dat onderscheid maken (en ook niet iedereen, velen kunnen een geheim niet voor zich houden, ook al is het uitkomen ervan schadelijk).. Maar een kind hiermee opzadelen, vind ik niet kunnen, ook al voel je je ertoe gedwongen door een maatschappelijk fenomeen..
Het verschil is bijv dat je kindertekeningen niet beoordeelt naar jouw "eerlijkheid" (lees: smaak, die ontwikkeld is in decennia), maar rekening houdt met de leeftijd en wat een kind kan op die leeftijd, door diens ogen meekijken, en niet langs je eigen (meer ontwikkelde en ook door "regeltjes en oordelen beperkte) meetlat houden. Ouders die niet zien hoe geweldig een kindertekening eigenlijk is, wat je kind al kan, wat een wonder die hele ontwikkeling naar volwassene is, die begrijpen het gewoon niet.
Je kan proberen dingen te bezien in een grote kader, een samenleving, een wereld, een heelal, ipv je eigen beperkte kader (ook deels door je opvoeding bepaald) of smaak of waar jij staat in je ontwikkeling. Je smaak en mening verandert ook mettertijd. Als het goed is blijf je ontwikkelen en "zo ben ik nu eenmaal, zo is het nu eenmaal, zo denk ik er nu eenmaal over" zou jammer zijn als je niet ziet dat je daar het woordje "nu" beter bij kan zetten. "Zo denk ik er nu over, zo ben ik nu nu eenmaal".
Het leven is volgens mij geen gegeven, maar altijd in beweging. En zo zijn veel meningen, of principes, die eigenlijk eigen (diepe) overtuigingen zijn. En dat mag ook, dat je zelf bepaalt waar je in gelooft en waar niet in. En wat je je kinderen mee wil geven. Als je maar rekening houdt met wat ze (nog) niet kunnen, omdat ze dat nog niet ontwikkeld hebben of nog niet kunnen begrijpen..
Je hoeft niet met de massa mee, maar dit is zo integraal in Nederland ingeburgerd, dat je (volstrekte) recht om er niet aan mee te doen je kind in een lastig parket brengt.
En daar is een klein kind nog te jong voor, om dingen te moeten verzwijgen voor andere kleine kinderen. Dus ook al is de "maatschappij" de "boosdoener" van dit verzinsel/ verschijnsel, het vraagt om integerheid. Dwz rekening houden met een algemene "leugen", die leuk en spannend geacht wordt te zijn voor kinderen. Een leugentje om bestwil dus.
Integriteit gaat volgens mij boven de "absolute waarheid" als die waarheid schadelijker wordt dan het leugentje om bestwil. Aan een klein kind kan je dit nog niet uitleggen, dat ze de waarheid mag weten, maar niet aan anderen vertellen, dus mee moet doen aan de massale "leugen"..
De ratio ontwikkelt zich pas vanaf het 5e jaar op zijn vroegst. De waarheid is niet altijd het beste. Integriteit houdt rekening met jouw kind, de leeftijd van een kind, de hersenen en capaciteiten van een kind, de gevoelens van een kind, de fantasie enz. En met andermans kinderen.
Volwassenen kunnen (hopelijk) dat onderscheid maken (en ook niet iedereen, velen kunnen een geheim niet voor zich houden, ook al is het uitkomen ervan schadelijk).. Maar een kind hiermee opzadelen, vind ik niet kunnen, ook al voel je je ertoe gedwongen door een maatschappelijk fenomeen..
Het verschil is bijv dat je kindertekeningen niet beoordeelt naar jouw "eerlijkheid" (lees: smaak, die ontwikkeld is in decennia), maar rekening houdt met de leeftijd en wat een kind kan op die leeftijd, door diens ogen meekijken, en niet langs je eigen (meer ontwikkelde en ook door "regeltjes en oordelen beperkte) meetlat houden. Ouders die niet zien hoe geweldig een kindertekening eigenlijk is, wat je kind al kan, wat een wonder die hele ontwikkeling naar volwassene is, die begrijpen het gewoon niet.
Je kan proberen dingen te bezien in een grote kader, een samenleving, een wereld, een heelal, ipv je eigen beperkte kader (ook deels door je opvoeding bepaald) of smaak of waar jij staat in je ontwikkeling. Je smaak en mening verandert ook mettertijd. Als het goed is blijf je ontwikkelen en "zo ben ik nu eenmaal, zo is het nu eenmaal, zo denk ik er nu eenmaal over" zou jammer zijn als je niet ziet dat je daar het woordje "nu" beter bij kan zetten. "Zo denk ik er nu over, zo ben ik nu nu eenmaal".
Het leven is volgens mij geen gegeven, maar altijd in beweging. En zo zijn veel meningen, of principes, die eigenlijk eigen (diepe) overtuigingen zijn. En dat mag ook, dat je zelf bepaalt waar je in gelooft en waar niet in. En wat je je kinderen mee wil geven. Als je maar rekening houdt met wat ze (nog) niet kunnen, omdat ze dat nog niet ontwikkeld hebben of nog niet kunnen begrijpen..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 6 november 2010 12:08
Wel sneu voor je kind dat ie niet nog even kind mag blijven, en het kind zal ook zeker andere kinderen gaan vertellen dat sint niet bestaat. Want kinderen kunnen hun mond niet houden als ze een geheimpje weten.
En wat doe je zelf, ga je ook je kennissen langs en zeggen dat god niet bestaat? Of laat je dat uit beleefdheid aan die mensen zelf over?
En wat doe je zelf, ga je ook je kennissen langs en zeggen dat god niet bestaat? Of laat je dat uit beleefdheid aan die mensen zelf over?
zaterdag 6 november 2010 14:03
quote:toetyfroety schreef op 06 november 2010 @ 12:08:
Wel sneu voor je kind dat ie niet nog even kind mag blijven, en het kind zal ook zeker andere kinderen gaan vertellen dat sint niet bestaat. Want kinderen kunnen hun mond niet houden als ze een geheimpje weten.
En wat doe je zelf, ga je ook je kennissen langs en zeggen dat god niet bestaat? Of laat je dat uit beleefdheid aan die mensen zelf over?Ik heb prima mijn mond kunnen houden... Vond het zelfs een beetje stoer dat ik allang wist dat het nep was en de anderen nog niet... haha
Wel sneu voor je kind dat ie niet nog even kind mag blijven, en het kind zal ook zeker andere kinderen gaan vertellen dat sint niet bestaat. Want kinderen kunnen hun mond niet houden als ze een geheimpje weten.
En wat doe je zelf, ga je ook je kennissen langs en zeggen dat god niet bestaat? Of laat je dat uit beleefdheid aan die mensen zelf over?Ik heb prima mijn mond kunnen houden... Vond het zelfs een beetje stoer dat ik allang wist dat het nep was en de anderen nog niet... haha
zaterdag 6 november 2010 14:23
quote:toetyfroety schreef op 06 november 2010 @ 12:08:
Wel sneu voor je kind dat ie niet nog even kind mag blijven, en het kind zal ook zeker andere kinderen gaan vertellen dat sint niet bestaat. Want kinderen kunnen hun mond niet houden als ze een geheimpje weten.
En wat doe je zelf, ga je ook je kennissen langs en zeggen dat god niet bestaat? Of laat je dat uit beleefdheid aan die mensen zelf over?
Ik heb zelf nooit in sinterklaas geloofd, maar het ook niet gezien als een soort "geheim". Ik dacht over sinterklaas zoals over sesamstraatfiguren: écht als je ze ziet (omdat je als kind gewoon niet verder denkt op zo'n moment) en "verkleed" als ik erover nadacht. Het was gewoon geen issue, en "geheim houden" voor andere kinderen was dus ook niet aan de orde, er wás niks om te vertellen in mijn ogen. Ik vertelde ook niet aan andere kindjes dat Pino niet echt bestond, waarom zou ik?
Overigens heb ik het sinterklaasfeest altijd geweldig gevonden, echt of verkleed: maakte mij geen bal uit.
Bij mijn eigen kinderen zou ik het net zo willen doen, maar mijn man denk daar anders over, die wil ze graag wél heel bewust laten geloven. Ik vind dat moeilijk, maar wil mijn man de lol niet ontnemen. Bovendien heeft hij, net als velen hier, het gevoel zijn kinderen iets te ontnemen wanneer we het op mijn manier doen. Ik denk dat dat niet zo is, maar zeker weten doe ik het natuurlijk niet.
We zullen zien hoe het loopt. Feit is wel dat ik geen hele verhalen ga verzinnen om het geloof erin te houden. Ik zal niet heel nadrukkelijk vertellen dat 'ie niet bestaat (zoals ik dat ook niet doe van sesamstraatfiguren), maar wanneer er vragen komen krijgen mijn dochters een eerlijk antwoord.
Wel sneu voor je kind dat ie niet nog even kind mag blijven, en het kind zal ook zeker andere kinderen gaan vertellen dat sint niet bestaat. Want kinderen kunnen hun mond niet houden als ze een geheimpje weten.
En wat doe je zelf, ga je ook je kennissen langs en zeggen dat god niet bestaat? Of laat je dat uit beleefdheid aan die mensen zelf over?
Ik heb zelf nooit in sinterklaas geloofd, maar het ook niet gezien als een soort "geheim". Ik dacht over sinterklaas zoals over sesamstraatfiguren: écht als je ze ziet (omdat je als kind gewoon niet verder denkt op zo'n moment) en "verkleed" als ik erover nadacht. Het was gewoon geen issue, en "geheim houden" voor andere kinderen was dus ook niet aan de orde, er wás niks om te vertellen in mijn ogen. Ik vertelde ook niet aan andere kindjes dat Pino niet echt bestond, waarom zou ik?
Overigens heb ik het sinterklaasfeest altijd geweldig gevonden, echt of verkleed: maakte mij geen bal uit.
Bij mijn eigen kinderen zou ik het net zo willen doen, maar mijn man denk daar anders over, die wil ze graag wél heel bewust laten geloven. Ik vind dat moeilijk, maar wil mijn man de lol niet ontnemen. Bovendien heeft hij, net als velen hier, het gevoel zijn kinderen iets te ontnemen wanneer we het op mijn manier doen. Ik denk dat dat niet zo is, maar zeker weten doe ik het natuurlijk niet.
We zullen zien hoe het loopt. Feit is wel dat ik geen hele verhalen ga verzinnen om het geloof erin te houden. Ik zal niet heel nadrukkelijk vertellen dat 'ie niet bestaat (zoals ik dat ook niet doe van sesamstraatfiguren), maar wanneer er vragen komen krijgen mijn dochters een eerlijk antwoord.
zondag 7 november 2010 09:04
quote:Lilla schreef op 06 november 2010 @ 14:23:
[...]
Ik heb zelf nooit in sinterklaas geloofd, maar het ook niet gezien als een soort "geheim". Ik dacht over sinterklaas zoals over sesamstraatfiguren: écht als je ze ziet (omdat je als kind gewoon niet verder denkt op zo'n moment) en "verkleed" als ik erover nadacht. Het was gewoon geen issue, en "geheim houden" voor andere kinderen was dus ook niet aan de orde, er wás niks om te vertellen in mijn ogen. Ik vertelde ook niet aan andere kindjes dat Pino niet echt bestond, waarom zou ik?
Overigens heb ik het sinterklaasfeest altijd geweldig gevonden, echt of verkleed: maakte mij geen bal uit.
Bij mijn eigen kinderen zou ik het net zo willen doen, maar mijn man denk daar anders over, die wil ze graag wél heel bewust laten geloven. Ik vind dat moeilijk, maar wil mijn man de lol niet ontnemen. Bovendien heeft hij, net als velen hier, het gevoel zijn kinderen iets te ontnemen wanneer we het op mijn manier doen. Ik denk dat dat niet zo is, maar zeker weten doe ik het natuurlijk niet.
We zullen zien hoe het loopt. Feit is wel dat ik geen hele verhalen ga verzinnen om het geloof erin te houden. Ik zal niet heel nadrukkelijk vertellen dat 'ie niet bestaat (zoals ik dat ook niet doe van sesamstraatfiguren), maar wanneer er vragen komen krijgen mijn dochters een eerlijk antwoord.
Nee hé, hé, je hoeft ook helemaal geen verhaal vol te houden als je kinderen gaan twijfelen, als ze zelf met vragen komen allá dan is het tijd om het geheim te onthullen.
Maar er is toch een tijd als het kind zo jong is dat ze zich het helemaal niet afvragen, en je bent toch ook verhaaltjes gaan voor lezen met je kind en dan zeg je toch ook niet bij elk verhaal: Nijntje kan niet echt
praten hoor en de toverfee van assepoester bestaat niet echt hoor.
Ieder kind komt erachter dat het niet echt bestaat, maar daar begint je niet mee als je een 3 jarige voorleest, en dus past dat ook bij het verhaal van Sinterklaas.
[...]
Ik heb zelf nooit in sinterklaas geloofd, maar het ook niet gezien als een soort "geheim". Ik dacht over sinterklaas zoals over sesamstraatfiguren: écht als je ze ziet (omdat je als kind gewoon niet verder denkt op zo'n moment) en "verkleed" als ik erover nadacht. Het was gewoon geen issue, en "geheim houden" voor andere kinderen was dus ook niet aan de orde, er wás niks om te vertellen in mijn ogen. Ik vertelde ook niet aan andere kindjes dat Pino niet echt bestond, waarom zou ik?
Overigens heb ik het sinterklaasfeest altijd geweldig gevonden, echt of verkleed: maakte mij geen bal uit.
Bij mijn eigen kinderen zou ik het net zo willen doen, maar mijn man denk daar anders over, die wil ze graag wél heel bewust laten geloven. Ik vind dat moeilijk, maar wil mijn man de lol niet ontnemen. Bovendien heeft hij, net als velen hier, het gevoel zijn kinderen iets te ontnemen wanneer we het op mijn manier doen. Ik denk dat dat niet zo is, maar zeker weten doe ik het natuurlijk niet.
We zullen zien hoe het loopt. Feit is wel dat ik geen hele verhalen ga verzinnen om het geloof erin te houden. Ik zal niet heel nadrukkelijk vertellen dat 'ie niet bestaat (zoals ik dat ook niet doe van sesamstraatfiguren), maar wanneer er vragen komen krijgen mijn dochters een eerlijk antwoord.
Nee hé, hé, je hoeft ook helemaal geen verhaal vol te houden als je kinderen gaan twijfelen, als ze zelf met vragen komen allá dan is het tijd om het geheim te onthullen.
Maar er is toch een tijd als het kind zo jong is dat ze zich het helemaal niet afvragen, en je bent toch ook verhaaltjes gaan voor lezen met je kind en dan zeg je toch ook niet bij elk verhaal: Nijntje kan niet echt
praten hoor en de toverfee van assepoester bestaat niet echt hoor.
Ieder kind komt erachter dat het niet echt bestaat, maar daar begint je niet mee als je een 3 jarige voorleest, en dus past dat ook bij het verhaal van Sinterklaas.
zondag 7 november 2010 19:06
ik ben niet tegen het "liegen" rondom sint. Het is een mooie Nederlandse traditie.
Zelf had ik er als kind niet veel mee. Ben enig kind en mijn ouders deden er niet veel aan. Er stond een kussensloop met kado's en dat was het wel. Bij mijn man werd er niet veel aan gedaan omdat zijn moeder niet uit Nederland kwam en dus kerst vierde. Dat heeft voor ons geresulteerd in sinterklaas vieren zolang ze erin geloven. En dan the full works.. speurtocht door het huis met de kinderen op zoek naar kado's, spelletjes met dobbelsteen en liedjes en ga maar door. Hartstikke leuk ! Oudste begon er toevallig vandaag over.. of we alsjeblieft toch geen surprises hoeven te maken... want 1 voor school vond ze wel zat..
Mijn oudste hebben we het verteld in de zomervakantie voorafgaand aan groep 4 (ze kwam toen in een combi 4/5 en zou in dat jaar surpises gaan doen.. vonden we toch niet ok om haar dan te laten geloven), zij was niet boos ergens wist ze het wel, onze middelste hebben we het verteld voorafgaand aan groep 5 (weer die surprises) hij had het niet door dat het niet echt was..dus lichtelijk geschrokken .. en nog twijfelt hij stiekem.., en de jongste (nu 8) twijfelde al in de kleuterklas die had al heel snel door hoe de vork in de steel zat zeg maar.. kortom.. ze zijn er bij mij alle 3 van het sint geloof af en daar ben ik niet rouwig om..
Dit jaar gaan we voor het eerst overleggen of we het niet kunnen "skippen". Omdat 2 van de 3 nog op de basisschool zitten en daar dus surprises worden gedaan (Ze zitten in groep 6 en 7) krijgen ze daar een kleinheidje en thuis ook gewoon een kleinigheidje en klaar. Jongste is in januari jarig dus ben ik erg blij dat ik de december kado's over kan slaan.
We willen dan wel iets gezelligs doen op die avond, want het is natuurlijk wel een gezelligheid iets zeg maar.. dus willen we een alternatief bedenken maar dat zonder die kado's .
Kerst vind ik ook niet echt een feest voor kado's (in mijn beleving draait kerst daar niet om) en ze krijgen genoeg door het jaar heen.
voor de duidelijkheid.. mijn kinderen zijn 13, 10 en 8
Zelf had ik er als kind niet veel mee. Ben enig kind en mijn ouders deden er niet veel aan. Er stond een kussensloop met kado's en dat was het wel. Bij mijn man werd er niet veel aan gedaan omdat zijn moeder niet uit Nederland kwam en dus kerst vierde. Dat heeft voor ons geresulteerd in sinterklaas vieren zolang ze erin geloven. En dan the full works.. speurtocht door het huis met de kinderen op zoek naar kado's, spelletjes met dobbelsteen en liedjes en ga maar door. Hartstikke leuk ! Oudste begon er toevallig vandaag over.. of we alsjeblieft toch geen surprises hoeven te maken... want 1 voor school vond ze wel zat..
Mijn oudste hebben we het verteld in de zomervakantie voorafgaand aan groep 4 (ze kwam toen in een combi 4/5 en zou in dat jaar surpises gaan doen.. vonden we toch niet ok om haar dan te laten geloven), zij was niet boos ergens wist ze het wel, onze middelste hebben we het verteld voorafgaand aan groep 5 (weer die surprises) hij had het niet door dat het niet echt was..dus lichtelijk geschrokken .. en nog twijfelt hij stiekem.., en de jongste (nu 8) twijfelde al in de kleuterklas die had al heel snel door hoe de vork in de steel zat zeg maar.. kortom.. ze zijn er bij mij alle 3 van het sint geloof af en daar ben ik niet rouwig om..
Dit jaar gaan we voor het eerst overleggen of we het niet kunnen "skippen". Omdat 2 van de 3 nog op de basisschool zitten en daar dus surprises worden gedaan (Ze zitten in groep 6 en 7) krijgen ze daar een kleinheidje en thuis ook gewoon een kleinigheidje en klaar. Jongste is in januari jarig dus ben ik erg blij dat ik de december kado's over kan slaan.
We willen dan wel iets gezelligs doen op die avond, want het is natuurlijk wel een gezelligheid iets zeg maar.. dus willen we een alternatief bedenken maar dat zonder die kado's .
Kerst vind ik ook niet echt een feest voor kado's (in mijn beleving draait kerst daar niet om) en ze krijgen genoeg door het jaar heen.
voor de duidelijkheid.. mijn kinderen zijn 13, 10 en 8
maandag 8 november 2010 12:05
quote:toetyfroety schreef op 07 november 2010 @ 09:04:
[...]
Nee hé, hé, je hoeft ook helemaal geen verhaal vol te houden als je kinderen gaan twijfelen, als ze zelf met vragen komen allá dan is het tijd om het geheim te onthullen.
Maar er is toch een tijd als het kind zo jong is dat ze zich het helemaal niet afvragen, en je bent toch ook verhaaltjes gaan voor lezen met je kind en dan zeg je toch ook niet bij elk verhaal: Nijntje kan niet echt
praten hoor en de toverfee van assepoester bestaat niet echt hoor.
Ieder kind komt erachter dat het niet echt bestaat, maar daar begint je niet mee als je een 3 jarige voorleest, en dus past dat ook bij het verhaal van Sinterklaas.
Klopt, ik heb er ook geen moeite mee om niet heel erg te benadrukken dat sinderklaas niet bestaat. Maar ook voor de kleintjes wordt er al een boel gedoe omheen verzonnen: je mag niet zeggen "ik moet nog sinterklaasinkopen doen" want dan gaat het geloof al aan de wankel...
Nouja, ik ben er zelf nog niet helemaal uit. Ik heb moeite met het (in mijn ogen) "liegen", en ik denk niet dat ik mijn kinderen enig plezier ontneem wanneer ik niet een heel ingewikkeld verhaal vertel over hoe dat kadootje nou in die schoen is gekomen. Anderzijds denk ik ook niet dat ik ze ermee zou schaden (hoewel ik me wel genaaid gevoeld zou hebben als kind denk ik, maar dat weet ik natuurlijk niet zeker). We zullen kijken hoe het loopt. Dit jaar is er voor mijn dochter nog weinig verschil tussen sinterklaas en piet piraat, dus we kunnen er nog even over nadenken.
[...]
Nee hé, hé, je hoeft ook helemaal geen verhaal vol te houden als je kinderen gaan twijfelen, als ze zelf met vragen komen allá dan is het tijd om het geheim te onthullen.
Maar er is toch een tijd als het kind zo jong is dat ze zich het helemaal niet afvragen, en je bent toch ook verhaaltjes gaan voor lezen met je kind en dan zeg je toch ook niet bij elk verhaal: Nijntje kan niet echt
praten hoor en de toverfee van assepoester bestaat niet echt hoor.
Ieder kind komt erachter dat het niet echt bestaat, maar daar begint je niet mee als je een 3 jarige voorleest, en dus past dat ook bij het verhaal van Sinterklaas.
Klopt, ik heb er ook geen moeite mee om niet heel erg te benadrukken dat sinderklaas niet bestaat. Maar ook voor de kleintjes wordt er al een boel gedoe omheen verzonnen: je mag niet zeggen "ik moet nog sinterklaasinkopen doen" want dan gaat het geloof al aan de wankel...
Nouja, ik ben er zelf nog niet helemaal uit. Ik heb moeite met het (in mijn ogen) "liegen", en ik denk niet dat ik mijn kinderen enig plezier ontneem wanneer ik niet een heel ingewikkeld verhaal vertel over hoe dat kadootje nou in die schoen is gekomen. Anderzijds denk ik ook niet dat ik ze ermee zou schaden (hoewel ik me wel genaaid gevoeld zou hebben als kind denk ik, maar dat weet ik natuurlijk niet zeker). We zullen kijken hoe het loopt. Dit jaar is er voor mijn dochter nog weinig verschil tussen sinterklaas en piet piraat, dus we kunnen er nog even over nadenken.
dinsdag 9 november 2010 12:14
Heb niet alles gekezen hoor, maar mijn dochter van 2 weet wel dat mama sinterklaas helpt met de cadeautjes. Ik kan dus gewoon praten over "sinterklaascadeautjes kopen". Is toch niet zo ingewikkeld?
Ik ga ook echt niet vertellen dat zwarte Piet s nacht dat cadeautje in haar schoen komt doen. Hebben mijn ouders ook nooit geheimzinnig over gedaan, en heb toch hele goeie herinneringen aan sinterklaasfeest, het had toch zeker iets magisch.
Ik ga ook echt niet vertellen dat zwarte Piet s nacht dat cadeautje in haar schoen komt doen. Hebben mijn ouders ook nooit geheimzinnig over gedaan, en heb toch hele goeie herinneringen aan sinterklaasfeest, het had toch zeker iets magisch.
