Mijn dochter verandert in een duivel bij het naar bed gaan

28-12-2018 07:07 97 berichten
Dag allen,

Ik heb even jullie advies nodig. Even wat achtergrond.

Mijn dochter is 3 jaar en we hebben altijd wat moeite met het slapen gehad. Het is een slimme dame die een hele trucendoos heeft bij het naar bed brengen. Alles om maar niet of later te hoeven gaan slapen. Een tijdje geleden liep het de spuigaten uit en zijn man en ik ons weer strak aan het naar bed gaan ritueel gaan houden en kreeg mijn dochter een sticker als ze lief was gaan slapen. Niet onnodig, want ze werd soms zo boos dat ze moest gaan slapen dat de exorcist er niks bij leek. Schreeuwen, krijsen, stampen, etc. Heel naar gedrag en (gelukkig) ook niet iets wat ze gedurende dag doet. Maar heel naar voor haar en ook moeilijk voor ons om rustig te blijven.

Na het stickerplakken ging het een tijdje heel goed, maar de afgelopen dagen is het weer helemaal mis. We hebben aan een kant de spijlen van haar ledikant eraf gehaald, zodat ze langzaam kan gaan wennen aan een groot bed. Daarnaast heeft ze rond de kerst gelogeerd en hebben we haar een keer 's nachts voor een deel in de auto laten slapen onderweg. Het ritme is dus ook stevig in de war.

Vannacht is ze tot 3 keer toe volledig ontploft. Gillen krijsen, de gang op rennen. Ik merk dat man en ik in die crisissituatie alles doen om de boel te sussen en mijn dochter dus heel veel aandacht krijgt. Ik wil van dit gedrag af, maar hoe krijg ik dat voor elkaar?

Mijn plan is als volgt:
Strak vasthouden aan het bed ritueel (een verhaaltje, een liedje op schoot en een liedje in bed). Mijn dochter beloven dat als ze heel rustig gaat slapen ik na 5 minuten nog een extra kus kom brengen (dan beloon ik goed gedrag en dat vind ik fijner dan met straf te moeten dreigen) . Als ze toch boos wordt, dan leg ik haar zonder iets te zeggen terug in bed, totdat ze rustig is. Met name dat laatste is de uitdaging. Ze wordt zo boos dat alles wat we doen alleen maar de woede nog erger maakt.

Graag jullie advies. Hoe krijg ik mijn dochter weer rustig naar bed? Ik wil overigens liever niet de spijlenwand terug in het bed.

Dank!
Je zegt dat je liever niet de spijlenwand terug wil.
Gaat ze daarvan wel goed slapen dan?

Met 3 jaar is het echt tijd voor een groter bed. Samen uitzoeken, nieuwe dekbedovertrek etc.
Is ze wel moe genoeg? Heb je al eens geprobeerd haar een uurtje later in bed te leggen?
Ik zou weer terug gaan naar een strak ritme (niet in de auto slapen, niet logeren etc). En duidelijk zijn. Dit is het avondritueel en daarna moet je slapen?

Overigens vind ik het nogal naar klinken dat je ze haar een duivel noemt.
Alle reacties Link kopieren
viva-amber schreef:
28-12-2018 07:21
Niet na 5 min terug gaan voor een kus. Je doet zelf door het niet in 1x af te ronden en steeds terug te gaan. Gewoon 1 ritueel: liedje, verhaaltje, kus, lief slapen en niet teruggaan. Ook geen aandacht geven aan hysterisch gedrag. Zij heeft ontdekt hoe ze je steeds weer bij haar krijg door aandacht te vragen. Jij bent zelf niet duidelijk.
Dit!
Daarbij zeg je dat als ze toch boos wordt je haar terug in bed legt en wacht tot het over is.
Hoe simpel kan het zijn om steeds in woede uit te barsten om je zinnetje te krijgen?
Serieus spijlen uit het ledikant? Sla je niet een beetje door in het langzaam laten wennen? Kinderen kunnen best wat hebben. Gewoon mooi bed uitzoeken en klaar.

Wij zijn nooit van de rituelen geweest. Is echt niet altijd vol te houden en zeker als ze drie zijn ga je er in de toekomst meer vanaf afwijken.
Dit roept herinneringen op. (Ter geruststelling: inmiddels is hij 18, zijn bed niet uit te branden, en zijn kamer is een mancave waar ik niet echt welkom meer ben.....)

Wat uiteindelijk bij ons heeft geholpen:

Toen hij nog in een ledikant sliep, heb ik een reservematras in zijn kamer gelegd. Na het - korte! - bedritueel ging ik naast hem zitten lezen tot hij in slaap viel, of op de matras liggen als ik zelf erg moe was. Licht uit (lezen met klein lampje), niet meer praten, hooguit handje vasthouden. Soms duurde het een uur, soms sliep hij na 5 minuten, soms sliep ik eerder dan hij en werd ik pas de volgende ochtend wakker ;-). Vanaf het moment dat hij in een groot bed sliep, ging ik gewoon naast hem liggen. Verder hetzelfde.

Rond een jaar of 5 was het over, en dit werkte voor ons het beste. Geen eindeloze strijd meer, gewoon op de minst slopende manier deze periode zien door te komen. Want echt, eens gaat het voorbij. Ooit een puber gezien die zijn moeder elke avond naast zich in bed wil?
Alle reacties Link kopieren
Mijn dochter heeft een mand met boekjes naast haar bed. Ze mag met een lampje lezen en zelf de lamp uit doen. Ze heeft een sterrenprojector. Als die uit gaat moet ze gaan slapen.
Vaak kan ik een uur later (eerder ga ik niet kijken) het boekje uit haar bed plukken, lampje uit en een kusje op een slapend hoofdje geven.
Been there, done that, got the T-shirt.
Polsjef schreef:
28-12-2018 09:26
Serieus spijlen uit het ledikant? Sla je niet een beetje door in het langzaam laten wennen? Kinderen kunnen best wat hebben. Gewoon mooi bed uitzoeken en klaar.

Wij zijn nooit van de rituelen geweest. Is echt niet altijd vol te houden en zeker als ze drie zijn ga je er in de toekomst meer vanaf afwijken.

Wij waren ook niet van de rituelen. Hoe uitgebreider, hoe groter de kans dat je een foutje maakt en daardoor kind van de rel raakt. Onze kinderen konden als dat nodig was in tien minuten in bed liggen, zonder Algerije fratsen en dat accepteren ze dan gewoon.

Wel hebben ze allemaal wel eens een periode verlatingsangst gehad en daar zijn we dan wel in meegegaan. Nu drie pubers/jongvolwassenen die graag slapen.

Echt, dit gaat altijd over.
Alle reacties Link kopieren
viva-amber schreef:
28-12-2018 07:21
Niet na 5 min terug gaan voor een kus. Je doet zelf door het niet in 1x af te ronden en steeds terug te gaan. Gewoon 1 ritueel: liedje, verhaaltje, kus, lief slapen en niet teruggaan. Ook geen aandacht geven aan hysterisch gedrag. Zij heeft ontdekt hoe ze je steeds weer bij haar krijg door aandacht te vragen. Jij bent zelf niet duidelijk.
Dit dus, doen wij ook.
Dochter hier zegt ook vaak dat ze niet wil slapen. Wij zeggen dan tegen haar dat ze ook niet hoeft te slapen, maar dat ze wel naar bed gaat. Ze mag in bed spelen met haar knuffels of nog in een boekje kijken. Op een enkele uitzondering na slaapt ze altijd binnen een kwartier nadat we haar naar bed hebben gebracht.
Tuurlijk waren wij er ook bij de periodes van angst...dat hoort er bij. Maar ze waren inderdaad niet van de mik als het een keer anders ging.

En dat had ook niet gekund met onregelmatig werk, zieke ouders op afstand.

En in kindertaal afspraken maken. Wat wil je dochter graag. Op een rustig moment eens bespreken. Misschien wordt ze rustig als ze ook iets mag verzinnen.
Alle reacties Link kopieren
Hier gaat het slapen echt zoveel beter sinds zoon in een groot bed ligt (met ruim 2 jaar, hij is nu 3,5). Zelf dekbedhoes uit laten zoeken en hij stond ineens te springen om naar bed te gaan. S nachts bij papa en mama in bed hoeft niet meer want hij heeft zelf een grote jongensbed.
En eventueel kan je er dan zelf ook even bij gaan liggen.

Verder werkt het hier ook om aan te kondigen dat het zo bedtijd is. Ik zet een wekker op mijn telefoon (minuut of 5 meestal) en zeg dat als hij zo afgaat dat we dan naar boven gaan. Voor zoon komt er dan minder abrupt een einde aan de dag.
Soms zegt hij dat hij niet wil slapen. Prima dan blijf je wakker maar niet uit bed en/of roepen. Speelgoedje erbij en vaak slaapt hij alsnog binnen 5 minuten zonder te roepen of uit bed te gaan.
Alle reacties Link kopieren
Ik begrijp het best hoor, dat je je kind de duivel noemt. Wij hebben helaas een terrorpeuter die er ook wat van kan - maar dan meestal overdag.

Ik kies persoonlijk niet voor negeren. Ja, soms laat ik haar even uitrazen natuurlijk, want dan is ze toch niet te bereiken. Maar als ik in jullie situatie zat, dan zou ik juist gemakkelijker worden, in plaats van niet meer terug gaan voor een kus of iets. Ga met haar in (jullie?) bed liggen, lees meer dan 1 verhaal voor, geef haar zelf boekjes die ze mag lezen. Zoiets. Heeft ze ook moeite met de overgang? (Van beneden/spelen naar bedtijd?) Dan kunnen picto’s helpen.

Wij hebben de stelregel: slaap is heilig - voor ons allemaal. En als dat betekent dat ons kind bij ons in bed slaapt, so be it. Dan heeft ze dat blijkbaar nodig. Als ze 16 is, doet ze dat vast niet meer.
Hier hielp het vooral om de kinderen wat later naar bed te doen en te zorgen dat ze goed fysiek moe waren (veel bewegen en veel naar buiten). Vooral op deze leeftijd hadden mijn kinderen wat minder slaapbehoefte dan het gemiddelde.

Hier juist wel riueel met tandenpoetsen, voorlezen en nog even samen in bed liggen. Zo'n ritueel is natuurlijk maar voor korte tijd nodig, met een jaar of 8 deden ze hier gewoon alles zelf (maar voor die van 5 jaar is even voorlezen in bed echt nog wel nodig voor een soepele avond).
RoseHip schreef:
28-12-2018 09:07
Je zegt dat je liever niet de spijlenwand terug wil.
Gaat ze daarvan wel goed slapen dan?

Met 3 jaar is het echt tijd voor een groter bed. Samen uitzoeken, nieuwe dekbedovertrek etc.
Is ze wel moe genoeg? Heb je al eens geprobeerd haar een uurtje later in bed te leggen?
Ik zou weer terug gaan naar een strak ritme (niet in de auto slapen, niet logeren etc). En duidelijk zijn. Dit is het avondritueel en daarna moet je slapen?

Overigens vind ik het nogal naar klinken dat je ze haar een duivel noemt.
Addergebroed, evil spawn, heksen, ik heb mijn kinderen al vanalles genoemd als we weer in zo'n periode zaten dat ze het bloed onder mijn nagels vandaan haalden. Als moeders onder elkaar moet je gewoon af en toe even kunnen ventileren.
HaPu schreef:
28-12-2018 10:55
Addergebroed, evil spawn, heksen, ik heb mijn kinderen al vanalles genoemd als we weer in zo'n periode zaten dat ze het bloed onder mijn nagels vandaan haalden. Als moeders onder elkaar moet je gewoon af en toe even kunnen ventileren.
Children of the corn, Chuckies
Mth85 schreef:
28-12-2018 16:36
Children of the corn, Chuckies

:rofl:
Call me Rosemary, because I've got the right baby's
Alle reacties Link kopieren
Apatura schreef:
28-12-2018 09:36
Mijn dochter heeft een mand met boekjes naast haar bed. Ze mag met een lampje lezen en zelf de lamp uit doen. Ze heeft een sterrenprojector. Als die uit gaat moet ze gaan slapen.
Vaak kan ik een uur later (eerder ga ik niet kijken) het boekje uit haar bed plukken, lampje uit en een kusje op een slapend hoofdje geven.
yep dit. Ik begreep van mijn ouders dat ik ook zo`n drama slaper was en bij mij hielp het om de druk eraf te halen. Ik hoefde niet te slapen maar moest wel op mijn kamer blijven.
Ok, de avond begint. We gaan zo beneden een verhaaltje doen ipv boven. En boven meteen in bed met nog een beetje kletsen en een liedje. Ze hoeft niet te slapen maar moet wel (stil) op haar kamer blijven. En drama gedrag negeer ik, zonder woorden leg ik haar terug in bed tot ze het snapt. Ik zal jullie laten weten hoe het gegaan is.
Alle reacties Link kopieren
Whiterabitt schreef:
28-12-2018 08:38
Dank voor alle reacties! Mijn dochter ligt onder een dekbed en heeft een kussen. Middagdutjes doen we al lang niet meer. En de buren wonen op afstand.

Natuurlijk heb ik met haar geprobeerd te praten of er iets aan de hand is. Maar dan krijg ik alleen maar terug dat ze niet wil slapen.

Het klopt dat ik niet duidelijk ben. En terug voor een kus maakt het inderdaad niet duidelijker dus dat is geen goed idee. Het hele ritueel omgooien vind ik ook nog wel een goed idee. En eventueel een echt groot bed is ook wat om over na te denken. Dank voor het meedenken allemaal!
\Maar er is toch een waarom niet. Probeer daar eens achter te komen. Dat als ze moe is waar ze dan wél wil liggen (slaap komt vanzelf wel ) Ze heeft zoals jij het beschrijft angst voor haar kamer, bed of het slapen zelf. Probeer eens of ze op de bank wil, gewoon een uurtje later, andere kamer als dat kan.
Dat ritueel werkt dus niet en ze komt snachts ook. Dan is er echt wel meer aan de hand dan een truukjes en rekken hoor. En idd een gewoon groot bed lijkt me de hoogste tijd.

Zoon had het ook. Bleek gewoon niet in zijn kamertje te kunnen slapen. Toen heb ik hem maar op mijn kamer genomen.
Ik had een stuk van de huiskamer met een wandje tot zijn kamertje gemaakt en als baby ging dat prima. Vanaf 1.5 a 2 jaar begon het mis te gaan. Vanaf het slapen op mijn kamer was het nachtelijke gillen ineens over.
Het was wat het was en wat het was boeide me niet, het was over en dat telde.
Alle reacties Link kopieren
Whiterabitt schreef:
28-12-2018 18:53
Ok, de avond begint. We gaan zo beneden een verhaaltje doen ipv boven. En boven meteen in bed met nog een beetje kletsen en een liedje. Ze hoeft niet te slapen maar moet wel (stil) op haar kamer blijven. En drama gedrag negeer ik, zonder woorden leg ik haar terug in bed tot ze het snapt. Ik zal jullie laten weten hoe het gegaan is.
Enne hoe laat moet ze op? Als je verwacht dat ze tot een uur of 8 slaapt ben je vreselijk vroeg. Kan me voorstellen dat zo'n kind dan snachts klaarwakker is.
Als je haar om 6 uur wakker moet maken is het prima natuurlijk.
Alle reacties Link kopieren
Dat beneden verhaaltje lezen snap ik niet zo goed. In de ogen van een kind is dat verhaaltje juist een hele leuke motivator om in bed te kruipen. Ik zou het verhaaltje dus juist doen als ze al in bed ligt.

Maar verder klinkt het alsof je er vol goede moed (en script) in gaat. Succes!
Alle reacties Link kopieren
Als ik al die problemen lees die ouders hebben met hun kroost dan heb ik geboft met mijn zoons, of consequenter geweest qua opvoeden, kan ook.
Alle reacties Link kopieren
Lekker bij je in bed nemen.
Pusswithoutboots schreef:
28-12-2018 19:26
Als ik al die problemen lees die ouders hebben met hun kroost dan heb ik geboft met mijn zoons, of consequenter geweest qua opvoeden, kan ook.
Nou, mijn kinderen zijn levend bewijs dat slapen echt meer nature is dan nurture. Het is een tweeling, dus geen verschil in opvoeding en de één kun je ik principe zelf naar bed sturen en ze slaap tot de volgende ochtend. De ander heeft ons echt nodig, ze slaapt niet als we er niet bij liggen en als ze 's nachts wakker wordt klimt ze bij ons in bed, want alleen moet ze vreselijk huilen.
Ik denk dat je dus gewoon geluk hebt gehad :-)
Adem in, adem uit en besef dat ze over 10 jaar zo'n kuren echt niet meer verkoopt.

Nog een paar jaar doorbijten en aftellen dus.
We zijn rond 19. 45 naar boven gegaan. Het gaat redelijk goed tot ik de kamer uit ga. Ze ontplofte weer. Ik heb haar een aantal keren terug in haar bed gelegd totdat ze weer rustig was. Dan gaat ze wel liggen ogen dicht en blijf ik er even bij. Maar zodra ik weer wegga dan ontploft ze weer.
Uiteindelijk heb ik me niet aan mijn plan gehouden. Ik ben erbij blijven zitten totdat ze zowat sliep.
Ik kom er niet goed achter waarom ze niet wil slapen. Ze blijft zeggen ik kan het niet. Maar waarom daar heb ik mijn vinger nog niet op gelegd.
.
anoniem_352267 wijzigde dit bericht op 25-11-2019 12:02
99.84% gewijzigd

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven