Kinderen
alle pijlers
niet weer in dezelfde valkuilen trappen bij 2e zwangerschap
dinsdag 10 maart 2009 om 19:40
Hoeraaa, ik ben zwanger van ons tweede kindje. Afgelopen weekend een positieve test gedaan. Blij, blij, blij.
Toch ben ik wat angstig. Tijdens de laatste maanden van mijn vorige zwangerschap liep het emotioneel gezien niet goed met mij. Dit zette de eerste maanden na de bevalling van onze zoon door. Het heeft meer dan een jaar geduurd voordat zoon en ik wat aan elkaar gewend waren om het zo te zeggen.
Er speelden allerlei verschillende factoren mee waardoor het niet goed ging. Bizarre werksituatie (schreeuwende leidinggevenden), ontplofte hormoonhuishouding en een enorm pittig kind. Ik heb zoon de eerste maanden van zijn leven een beetje verwaarloosd denk ik. De basisdingen deed ik, maar verder niet. Gelukkig is dat, doordat ik bepaalde keuzes gemaakt heb, helemaal goed gekomen.
Ik zie het allemaal heel positief in, want een aantal factoren die toen voor die enorme onrust zorgden, zijn er niet meer. Ben bijvoorbeeld ergens anders gaan werken. Toch ben ik ergens bang dat ik weer in dezelfde valkuilen stap omdat ik gewoon op lang niet alles invloed heb. (hormonen, vermoeidheid, heftigheid kindje)
Wie herkent dit, en wat heb je gedaan om dingen voor te zijn?
Ik wil de situatie uitleggen bij de intake van de kraamzorg. Mijn vorige kraamhulp kon mij nl totaal niet aan. Doordat ik uit zelfbescherming in de kraamweek al een muurtje om me heen gebouwd had, had ze niets in de gaten, terwijl het daar al misging.
Nog andere tips?
Toch ben ik wat angstig. Tijdens de laatste maanden van mijn vorige zwangerschap liep het emotioneel gezien niet goed met mij. Dit zette de eerste maanden na de bevalling van onze zoon door. Het heeft meer dan een jaar geduurd voordat zoon en ik wat aan elkaar gewend waren om het zo te zeggen.
Er speelden allerlei verschillende factoren mee waardoor het niet goed ging. Bizarre werksituatie (schreeuwende leidinggevenden), ontplofte hormoonhuishouding en een enorm pittig kind. Ik heb zoon de eerste maanden van zijn leven een beetje verwaarloosd denk ik. De basisdingen deed ik, maar verder niet. Gelukkig is dat, doordat ik bepaalde keuzes gemaakt heb, helemaal goed gekomen.
Ik zie het allemaal heel positief in, want een aantal factoren die toen voor die enorme onrust zorgden, zijn er niet meer. Ben bijvoorbeeld ergens anders gaan werken. Toch ben ik ergens bang dat ik weer in dezelfde valkuilen stap omdat ik gewoon op lang niet alles invloed heb. (hormonen, vermoeidheid, heftigheid kindje)
Wie herkent dit, en wat heb je gedaan om dingen voor te zijn?
Ik wil de situatie uitleggen bij de intake van de kraamzorg. Mijn vorige kraamhulp kon mij nl totaal niet aan. Doordat ik uit zelfbescherming in de kraamweek al een muurtje om me heen gebouwd had, had ze niets in de gaten, terwijl het daar al misging.
Nog andere tips?
dinsdag 10 maart 2009 om 19:55
Van harte gefeliciteerd!!
een hele goede acupuncturist heeft mij van mijn (heftige) pms afgeholpen waardoor ik niet zulke enorme pieken en dalen had en mijn energie level nagenoeg gelijk bleef. Misschien een idee om eens te informeren bij een erkende acupuncturist? Zij kunnen je in de zwangercshap ook erg van dienst zijn.. (was bij mij niet nodig en na mijn eerste zwangerschap geen extreme pms meer gehad en nu alweer 33 weken zwanger!!
En verder idd verloskundige goed inlichten!!
een hele goede acupuncturist heeft mij van mijn (heftige) pms afgeholpen waardoor ik niet zulke enorme pieken en dalen had en mijn energie level nagenoeg gelijk bleef. Misschien een idee om eens te informeren bij een erkende acupuncturist? Zij kunnen je in de zwangercshap ook erg van dienst zijn.. (was bij mij niet nodig en na mijn eerste zwangerschap geen extreme pms meer gehad en nu alweer 33 weken zwanger!!
En verder idd verloskundige goed inlichten!!
dinsdag 10 maart 2009 om 20:00
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Maak je alsjeblieft niet onnodig druk. Probeer er, zoals je zelf ook al aangeeft, een beetje positief tegenover te staan want je weet vast wel van anderen dat geen zwangerschap hetzelfde is. De problemen van toen spelen nu ook geen rol meer dus de kans is groot dat alles beter gaat.
Ik zou niet teveel van de kraamhulp verwachten buiten de praktische zorg in de eerste dagen voor de baby en voor jou. Probeer samen met je partner op 1 lijn te zitten, praat desnoods nog even met de verloskundige en de huisarts. Mocht je toch weer terugvallen in iets dat op de vorige keer lijkt, kan je man misschien wel samen met de huisarts een belangrijke steunende en adviserende rol spelen waarbij je gebaat bent.
Ik zou niet teveel van de kraamhulp verwachten buiten de praktische zorg in de eerste dagen voor de baby en voor jou. Probeer samen met je partner op 1 lijn te zitten, praat desnoods nog even met de verloskundige en de huisarts. Mocht je toch weer terugvallen in iets dat op de vorige keer lijkt, kan je man misschien wel samen met de huisarts een belangrijke steunende en adviserende rol spelen waarbij je gebaat bent.
dinsdag 10 maart 2009 om 20:01
quote:Star schreef op 10 maart 2009 @ 19:56:
Gefeliciteerd!
Ik denk overigens niet dat je je zoon verwaarloosd hebt (al voel je dat zelf misschien zo), gezien het aantal topics wat je toen over hem opende whehe, herinner me er aub niet teveel aan! Ik was compleet de weg kwijt toen, of niet! Hahaha. Tuurlijk was het ook geen verwaarlozing, maar heb werkelijk hele dagen op de bank voor me uit zitten staren en er lukte weinig meer dan voeden en verschonen. Ik verwachtte geen roze wolk, maar een donderwolkje had ik ook niet verwacht.
Gefeliciteerd!
Ik denk overigens niet dat je je zoon verwaarloosd hebt (al voel je dat zelf misschien zo), gezien het aantal topics wat je toen over hem opende whehe, herinner me er aub niet teveel aan! Ik was compleet de weg kwijt toen, of niet! Hahaha. Tuurlijk was het ook geen verwaarlozing, maar heb werkelijk hele dagen op de bank voor me uit zitten staren en er lukte weinig meer dan voeden en verschonen. Ik verwachtte geen roze wolk, maar een donderwolkje had ik ook niet verwacht.
dinsdag 10 maart 2009 om 20:03
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Vervelend dat het bij je zoon zo gelopen is. Bij mij is het ook niet allemaal vlekkeloos verlopen. Hier mijn verhaal.
Ik heb na mijn 1e bevalling een pnd gehad, met medicijnen was het gelukkig snel onder controle. Mijn moeder was aan het begin van mijn zwangerschap overleden en volgens de huisarts kwam de depressie ook door de hele emotionele achtbaan en onverwerkt verdriet.
Tijdens mijn 2e zwangerschap speelde dit niet. Maar ik merkte toch na 5 weken dat dezelfde gevoelens weer opkwamen en dat ik weer paniekaanvallen en angstaanvallen kreeg. Ik ben gelijk naar de huisarts gegaan en gelijk weer aan de medicijnen.
Het grote verschil met de vorige keer was dat ik het heel goed herkende en niet heb afgewacht. Ook wist ik wat ik zelf moest doen om het beter te krijgen. En ik wist ook dat het over zou gaan.
Ik heb van te voren met de verloskundige en kraamhulp gesproken over wat er de 1e keer gebeurd was. Maar tijdens de kraamtijd ging het bij beide keren goed. Ik heb ook veel met mijn man gesproken over wat hij zou kunnen merken aan mij.
Hierdoor heeft het veel korter geduurd en heb ik het veel minder heftig ervaren, met veel minder schuldgevoel naar mijn kinderen toe.
Succes!!
Ik heb na mijn 1e bevalling een pnd gehad, met medicijnen was het gelukkig snel onder controle. Mijn moeder was aan het begin van mijn zwangerschap overleden en volgens de huisarts kwam de depressie ook door de hele emotionele achtbaan en onverwerkt verdriet.
Tijdens mijn 2e zwangerschap speelde dit niet. Maar ik merkte toch na 5 weken dat dezelfde gevoelens weer opkwamen en dat ik weer paniekaanvallen en angstaanvallen kreeg. Ik ben gelijk naar de huisarts gegaan en gelijk weer aan de medicijnen.
Het grote verschil met de vorige keer was dat ik het heel goed herkende en niet heb afgewacht. Ook wist ik wat ik zelf moest doen om het beter te krijgen. En ik wist ook dat het over zou gaan.
Ik heb van te voren met de verloskundige en kraamhulp gesproken over wat er de 1e keer gebeurd was. Maar tijdens de kraamtijd ging het bij beide keren goed. Ik heb ook veel met mijn man gesproken over wat hij zou kunnen merken aan mij.
Hierdoor heeft het veel korter geduurd en heb ik het veel minder heftig ervaren, met veel minder schuldgevoel naar mijn kinderen toe.
Succes!!
dinsdag 10 maart 2009 om 20:06
Wat ik van de kraamzorg meer verwacht dan toen is dat ik haar, met de enorme adrenalinestoot waar ik toen op leefde, compleet overrulede (?, schrijf je dat zo?). Heb de hele kraamweek geen moment extra gerust, omdat ik me naar mijn idee prima voelde. Ik weet nu natuurlijk ook dat dit een valkuil van mij is, maar geloof mij, als ik in mijn hoofd heb dat iets moet gebeuren, heb ik het niet in mijn kont om uit te poepen. Dan zal het ook gebeuren. Zo'n ouwerwetse kraamhulp lijkt me dan ook wel wat.
Waarom zeggen jullie specifiek verloskundige inlichten? Die heb ik na de bevalling praktisch niet meer gezien namelijk.
Waarom zeggen jullie specifiek verloskundige inlichten? Die heb ik na de bevalling praktisch niet meer gezien namelijk.
dinsdag 10 maart 2009 om 20:08
quote:Star schreef op 10 maart 2009 @ 20:04:
Ik zeg het juist voor het geval je je echt schuldig voelt. Niet nodig, anders was je niet zo veel met hem bezig geweest
Maar goed, hopelijk dit keer anders!
ach, ik kan me nog een topic van mezelf herinneren over het verwennen van een baby van 9 dagen, of nieuwetijdskinderen
Maar inderdaad, hopelijk dit keer anders.
Ik zeg het juist voor het geval je je echt schuldig voelt. Niet nodig, anders was je niet zo veel met hem bezig geweest
Maar goed, hopelijk dit keer anders!
ach, ik kan me nog een topic van mezelf herinneren over het verwennen van een baby van 9 dagen, of nieuwetijdskinderen
Maar inderdaad, hopelijk dit keer anders.
dinsdag 10 maart 2009 om 20:11
Als je de verloskundige inlicht zal zij daar extra opletten. Dan vraagt ze waarschijnlijk aan de kraamhulp of jij je rust wel neemt en zal ze ook aan jouw vragen hoe het gaat. Eventueel zelfs extra langskomen.
Maar de verloskundige kwam bij allebei mijn dochters in de kraamtijd wel 4 of 5 keer langs. Zij is verantwoordelijk voor de gezondheid van de kraamvrouw en baby tijdens de kraamtijd.
Maar de verloskundige kwam bij allebei mijn dochters in de kraamtijd wel 4 of 5 keer langs. Zij is verantwoordelijk voor de gezondheid van de kraamvrouw en baby tijdens de kraamtijd.
dinsdag 10 maart 2009 om 20:11
quote:reisa1978 schreef op 10 maart 2009 @ 20:03:
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Vervelend dat het bij je zoon zo gelopen is. Bij mij is het ook niet allemaal vlekkeloos verlopen. Hier mijn verhaal.
Ik heb na mijn 1e bevalling een pnd gehad, met medicijnen was het gelukkig snel onder controle. Mijn moeder was aan het begin van mijn zwangerschap overleden en volgens de huisarts kwam de depressie ook door de hele emotionele achtbaan en onverwerkt verdriet.
Tijdens mijn 2e zwangerschap speelde dit niet. Maar ik merkte toch na 5 weken dat dezelfde gevoelens weer opkwamen en dat ik weer paniekaanvallen en angstaanvallen kreeg. Ik ben gelijk naar de huisarts gegaan en gelijk weer aan de medicijnen.
Het grote verschil met de vorige keer was dat ik het heel goed herkende en niet heb afgewacht. Ook wist ik wat ik zelf moest doen om het beter te krijgen. En ik wist ook dat het over zou gaan.
Ik heb van te voren met de verloskundige en kraamhulp gesproken over wat er de 1e keer gebeurd was. Maar tijdens de kraamtijd ging het bij beide keren goed. Ik heb ook veel met mijn man gesproken over wat hij zou kunnen merken aan mij.
Hierdoor heeft het veel korter geduurd en heb ik het veel minder heftig ervaren, met veel minder schuldgevoel naar mijn kinderen toe.
Succes!!Ik ben ook met mijn man bij de huisarts geweest toen we besloten om de pil weer te laten staan. Heb pnd ook met medicijnen relatief snel onder de knie gekregen. Zat na een maand of 2 al aan de medicatie.
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Vervelend dat het bij je zoon zo gelopen is. Bij mij is het ook niet allemaal vlekkeloos verlopen. Hier mijn verhaal.
Ik heb na mijn 1e bevalling een pnd gehad, met medicijnen was het gelukkig snel onder controle. Mijn moeder was aan het begin van mijn zwangerschap overleden en volgens de huisarts kwam de depressie ook door de hele emotionele achtbaan en onverwerkt verdriet.
Tijdens mijn 2e zwangerschap speelde dit niet. Maar ik merkte toch na 5 weken dat dezelfde gevoelens weer opkwamen en dat ik weer paniekaanvallen en angstaanvallen kreeg. Ik ben gelijk naar de huisarts gegaan en gelijk weer aan de medicijnen.
Het grote verschil met de vorige keer was dat ik het heel goed herkende en niet heb afgewacht. Ook wist ik wat ik zelf moest doen om het beter te krijgen. En ik wist ook dat het over zou gaan.
Ik heb van te voren met de verloskundige en kraamhulp gesproken over wat er de 1e keer gebeurd was. Maar tijdens de kraamtijd ging het bij beide keren goed. Ik heb ook veel met mijn man gesproken over wat hij zou kunnen merken aan mij.
Hierdoor heeft het veel korter geduurd en heb ik het veel minder heftig ervaren, met veel minder schuldgevoel naar mijn kinderen toe.
Succes!!Ik ben ook met mijn man bij de huisarts geweest toen we besloten om de pil weer te laten staan. Heb pnd ook met medicijnen relatief snel onder de knie gekregen. Zat na een maand of 2 al aan de medicatie.
dinsdag 10 maart 2009 om 20:16
Heb je weer dezelfde verloskundige? En ben je verder tevreden over haar/hem en de begeleiding van jou als persoon (dus niet controles van de buik,maar kijken hoe het met jou gaat)?
Ik zou ook zeker de vk inlichten, heb ik hier ook gedaan en die hebben me en in de zwangerschap en ook daarna goed in de gaten gehouden. Na de bevalling zijn ze tot dag 11 zo ongeveer elke dag even langs geweest. Het was een bevalling op medische indicatie, maar wel met de afspraak dat mijn eigen vk erbij mocht zijn, gewoon voor mij.
Daarnaast heb ik het ook richting kraamzorg aangegeven. Wat er speelde en waar ik behoefte aan had. Hebben ze heel goed op ingespeeld. Ik had een topper van een kraamhulp, lief maar ook streng. Heeft me supergoed op weg geholpen en ook zo, dat ik vertrouwen had in mezelf en mijn kunnen.
Via CB kun je je opgeven voor stevig ouderschap. Dan krijg je een vaste cb-verpleegkundige (meestal de meer ervaren dames), die je wat meer in de gaten houdt. Ze komen dan wat vaker langs thuis en nemen dan echt de tijd (hier 1,5 uur per keer) om te kijken hoe het met je gaat, waar je tegenaan loopt, of je hulp kunt gebruiken. Vond ik echt heel fijn in het begin. Laatste geprek heb ik binnenkort (ze houden je dan in de gaten tot het kind circa 1,5 jaar is) en ik merk dat ik er ook aan toe ben het af te sluiten, sta sterk genoeg in mijn schoenen.
En als laatste: je huisarts inlichten. Die kan je ook goed in de gaten houden. Komt als het goed is na de geboorte ook op huisbezoek en kan altijd extra langskomen als hij/zij denk dat het nodig is.
Voor zover de praktische tips. Daarnaast denk ik ook niet dat je je zoon hebt verwaarloosd. Dat je dingen nu anders zou aanpakken, ok, dat herken ik ook wel. Maar het grote voordeel is dat kinderen van die eerste maanden zich toch niets herinneren, dus zorg gewoon dat je hem nu lekker doodknuffelt, dan komt dat wel goed. En je bent nu alert hierop, dat maakt je al minder vatbaar om het een tweede keer weer te laten gebeuren. Mocht je toch merken dat het gebeurt, meldt het dan hier op het forum. Dan zorgen wij wel dat je tot de orde wordt geroepen en je hulptroepen inschakelt
dinsdag 10 maart 2009 om 20:16
He gefeliciteerd met je zwangerschap!
Maak duidelijke afspraken met je man. Als hij van te voren goed weet waar hij op moet letten (en dat zij hij vast nog wel van de vorige keer kjennen) en je van te voren afspraken maakt met elkaar over mogelijke interventies, dan weet hij in ieder geval wat hij moet doen. Dan ben je wat minder afhankelijk van een oplettende kraamverzorger of verloskundige.
Fijne zwangerschap alvast gewenst!
Maak duidelijke afspraken met je man. Als hij van te voren goed weet waar hij op moet letten (en dat zij hij vast nog wel van de vorige keer kjennen) en je van te voren afspraken maakt met elkaar over mogelijke interventies, dan weet hij in ieder geval wat hij moet doen. Dan ben je wat minder afhankelijk van een oplettende kraamverzorger of verloskundige.
Fijne zwangerschap alvast gewenst!
dinsdag 10 maart 2009 om 20:28
Hé Krokus! Van harte!
Ik denk juist omdat je het nu zelf heel goed kunt beredeneren, waar het de vorige keer misging, dat je nu alerter bent of eventuele signalen.
Verloskundige én kraamzorg nu al inlichten lijkt me heel goed. Eventueel de huisarts ook, als die er de vorige keer ook bij betrokken is geweest. Zodat je een netwerkje hebt van mensen die jou goed in de gaten kunnen houden
Geniet van je zwangerschap!
Ik denk juist omdat je het nu zelf heel goed kunt beredeneren, waar het de vorige keer misging, dat je nu alerter bent of eventuele signalen.
Verloskundige én kraamzorg nu al inlichten lijkt me heel goed. Eventueel de huisarts ook, als die er de vorige keer ook bij betrokken is geweest. Zodat je een netwerkje hebt van mensen die jou goed in de gaten kunnen houden
Geniet van je zwangerschap!
dinsdag 10 maart 2009 om 20:36
Van harte gefeliciteerd!!. Ik vind het knap van je dat je je er nu al van bewust ben wat er eventueel weer kan gebeuren. Maak idd afspraken met kraamzorg, verloskundige, maar ook met familie, wat deed je toen om dat muurtje op te bouwen, vermeed je contact, etc, voor hen nuttige info om wellicht te herkennen wanneer het onverhoopt mis mocht gaan. Geniet ervan
dinsdag 10 maart 2009 om 20:45
Mensen, bedankt voor de felicitaties en tips.
Mijn omgeving zal er inderdaad ook alerter op zijn. Ik heb mijn man veel te veel in bescherming genomen. Was zo goed in het opbouwen van mijn schildje dat zelfs hij de eerste weken niet in de gaten had dat het niet goed ging. Heb ook een fantastische schoonfamilie die zich niet zo zal laten afwimpelen als de vorige keer wat betreft de hulp die ze aanbieden qua praktische zaken als even stofzuigen of koken.
Ik heb er op zich ook vertrouwen in hoor. Zal inderdaad alerter zijn op eventuele signalen. Weet echter ook wat ontplofte hormonen en slaapgebrek met een mens kunnen doen, en het maakt me niet ontvankelijker voor logische argumenten van anderen kan ik je zeggen.
Mijn omgeving zal er inderdaad ook alerter op zijn. Ik heb mijn man veel te veel in bescherming genomen. Was zo goed in het opbouwen van mijn schildje dat zelfs hij de eerste weken niet in de gaten had dat het niet goed ging. Heb ook een fantastische schoonfamilie die zich niet zo zal laten afwimpelen als de vorige keer wat betreft de hulp die ze aanbieden qua praktische zaken als even stofzuigen of koken.
Ik heb er op zich ook vertrouwen in hoor. Zal inderdaad alerter zijn op eventuele signalen. Weet echter ook wat ontplofte hormonen en slaapgebrek met een mens kunnen doen, en het maakt me niet ontvankelijker voor logische argumenten van anderen kan ik je zeggen.
dinsdag 10 maart 2009 om 21:48
GEFELICITEEEEEEEEEEEEEEERD!!!
Nou dat wordt spannend wat jij durft aan wat ik dus echt niet zou durven! Ben heel benieuwd hoe het loopt! Ik hoop dat het helemaal geweldig is en dat de kleine Krok het ook goed trekt en leuk vindt!
Ik zou zeker een arts inlichten over de pnd en dat je er natuurlijk alles aan wil doen niet een tweede te krijgen (uh, depressie dus)
Nou dat wordt spannend wat jij durft aan wat ik dus echt niet zou durven! Ben heel benieuwd hoe het loopt! Ik hoop dat het helemaal geweldig is en dat de kleine Krok het ook goed trekt en leuk vindt!
Ik zou zeker een arts inlichten over de pnd en dat je er natuurlijk alles aan wil doen niet een tweede te krijgen (uh, depressie dus)
dinsdag 10 maart 2009 om 22:14
he krokus, gefeliciteerd! leuk nieuws!
bovenop wat al geschreven is, wil ik je ook meegeven om niet zo veel te verwachten, maar meer te genieten. Zoals ik jou ken op het forum, althans, zo kwam je zeker in het begin op mij over, als iemand die heel erg alles regelt / plant en organiseert. Dan ga ik trouwen, dan stop ik met de pil, dan ben ik zwanger etc etc. En met een baby gaat dat wat moeilijk. Go with the flow, neem de tijd om je kind te leren kennen en te kijken wat je kind wil en nodig heeft, verwacht niet te veel. Lukt de borstvoeding bijv niet (wil je dat uberhaupt gaan proberen dit keer? kan me ook voorstellen dat je denkt, dat doen we niet nog een keer), dan lukt het niet, geen schuldgevoelens die de eerste weken verpesten, lukt het wel ook mooi. Slaapt de baby slecht snachts, dan rust jij uit overdag, m.a.w. geen druk kraambezoek de eerste tijd, maar afhankelijk van hoe het dan gaat laat je mensen wel of niet komen. Zorg dat je mogelijke opvang geregeld hebt voor roan (zo heet die toch?) zodat je de eerste dagen / weken goed de nieuwe baby kan leren kennen (ik bedoel niet roan 4 weken non stop laten logeren hoor, maar af en toe tijd alleen met de baby is ook heel belangrijk vond ik). En neem ook zelf je verantwoordelijkheid, je kan niet alles opschuiven en af laten hangen van die struise kraamhulp, maar als je zelf weet wat je valkuil is, is het ook aan jou om dus wel je rust te nemen die eerste weken.
Ik denk dat het wel goed komt, je bent zo veranderd de afgelopen jaren, althans, hoe je schrijft over je zoon. Ken je niet natuurlijk, maar dat is mijn beeld van je.
bovenop wat al geschreven is, wil ik je ook meegeven om niet zo veel te verwachten, maar meer te genieten. Zoals ik jou ken op het forum, althans, zo kwam je zeker in het begin op mij over, als iemand die heel erg alles regelt / plant en organiseert. Dan ga ik trouwen, dan stop ik met de pil, dan ben ik zwanger etc etc. En met een baby gaat dat wat moeilijk. Go with the flow, neem de tijd om je kind te leren kennen en te kijken wat je kind wil en nodig heeft, verwacht niet te veel. Lukt de borstvoeding bijv niet (wil je dat uberhaupt gaan proberen dit keer? kan me ook voorstellen dat je denkt, dat doen we niet nog een keer), dan lukt het niet, geen schuldgevoelens die de eerste weken verpesten, lukt het wel ook mooi. Slaapt de baby slecht snachts, dan rust jij uit overdag, m.a.w. geen druk kraambezoek de eerste tijd, maar afhankelijk van hoe het dan gaat laat je mensen wel of niet komen. Zorg dat je mogelijke opvang geregeld hebt voor roan (zo heet die toch?) zodat je de eerste dagen / weken goed de nieuwe baby kan leren kennen (ik bedoel niet roan 4 weken non stop laten logeren hoor, maar af en toe tijd alleen met de baby is ook heel belangrijk vond ik). En neem ook zelf je verantwoordelijkheid, je kan niet alles opschuiven en af laten hangen van die struise kraamhulp, maar als je zelf weet wat je valkuil is, is het ook aan jou om dus wel je rust te nemen die eerste weken.
Ik denk dat het wel goed komt, je bent zo veranderd de afgelopen jaren, althans, hoe je schrijft over je zoon. Ken je niet natuurlijk, maar dat is mijn beeld van je.
dinsdag 10 maart 2009 om 22:16
oh ja, neem in elk geval (mijn advies hoor) 6 weken van te voren verlof, zodat je ook van te voren tijd voor jezelf hebt, goed uit kan rusten en dagen alleen hebt als je zoon naar de opvang is. Ik persoonlijk zou dan die 10 weken erna aanvullen met minstens een maand vakantie, maar goed, dat moet allemaal maar kunnen en mogelijk zijn en moet je willen.
woensdag 11 maart 2009 om 08:57
@zwieber, tnx! Hahaha, spannend he!
@arwen, dat is nog steeds 1 van mijn valkuilen hoor. Het vantevoren uitdenken hoe alles loopt en werkt. Ik ben de laatste jaren daarin idd heel erg veranderd (mede dankzij dit forum) maar moet nog steeds oppassen dat ik het niet allemaal helemaal uitgedacht heb. Met een baby werkt dat inderdaad niet, ben ik door schade en schande achtergekomen.
Gek genoeg ga ik er trouwens helemaal niet vanuit dat het nu misgaat, juist omdat ik zoveel geleerd heb de afgelopen jaren. Toch blijft dat stukje angst er zitten (hoe kun je jezelf in 1 zin tegenspreken, ik ga ervan uit dat het goed gaat, en er is toch angst).
Borstvoeding wil ik trouwens heel graag opnieuw proberen.
@arwen, dat is nog steeds 1 van mijn valkuilen hoor. Het vantevoren uitdenken hoe alles loopt en werkt. Ik ben de laatste jaren daarin idd heel erg veranderd (mede dankzij dit forum) maar moet nog steeds oppassen dat ik het niet allemaal helemaal uitgedacht heb. Met een baby werkt dat inderdaad niet, ben ik door schade en schande achtergekomen.
Gek genoeg ga ik er trouwens helemaal niet vanuit dat het nu misgaat, juist omdat ik zoveel geleerd heb de afgelopen jaren. Toch blijft dat stukje angst er zitten (hoe kun je jezelf in 1 zin tegenspreken, ik ga ervan uit dat het goed gaat, en er is toch angst).
Borstvoeding wil ik trouwens heel graag opnieuw proberen.
woensdag 11 maart 2009 om 09:47
Hi, ik heb ook een behoorlijk pittige tijd gehad toen ik zwanger was/beviel van de eerste, dat gewoon maar wezenloos op de bank zitten herken ik wel... Ik had me bij de tweede dus ook ingesteld op een behoorlijk pittige tijd, en het was heel leuk om te merken dat ik na bevalling nr 2 ( die overigens veel pijnlijker en medischer was dan m'n eerste bevalling- en toen werd ik ook al ingeleid) toch echt op een roze wolk zat
Het is al door iedereen gezegd, maar geef het bij de verloskundige aan, en ook bij de intake van de kraamzorg. Wees maar gewoon specifiek met je valkuilen benoemen, als de bezetting het toelaat zoeken zij er iemand bij die daar ervaring mee heeft. Enneh... dat aangeven heeft nog een functie... als je het al tegen iedereen gezegd hebt, kun je zelf ook veel makkelijker aan de bel trekken ( lees: aan jezelf toegeven dat het weer mis gaat) . En nouja, dit is misschien een stomme, maar voor mij werkte het wel om niet weer de mist in te gaan: elke week een soort 'evuluatiegesprekje' (schrijf ik dit goed?) met of je man, of gewoon met jezelf, gewoon mmm wat ging er goed, wat ging er niet zo goed, heb ik voor mijn gevoel oudste ook genoeg aandacht gegeven.. blabla, nogmaals, als ik het zo opschrijf ziet het er ontzettend stom en zakelijk uit, maar het hielp mij wel.
Het is al door iedereen gezegd, maar geef het bij de verloskundige aan, en ook bij de intake van de kraamzorg. Wees maar gewoon specifiek met je valkuilen benoemen, als de bezetting het toelaat zoeken zij er iemand bij die daar ervaring mee heeft. Enneh... dat aangeven heeft nog een functie... als je het al tegen iedereen gezegd hebt, kun je zelf ook veel makkelijker aan de bel trekken ( lees: aan jezelf toegeven dat het weer mis gaat) . En nouja, dit is misschien een stomme, maar voor mij werkte het wel om niet weer de mist in te gaan: elke week een soort 'evuluatiegesprekje' (schrijf ik dit goed?) met of je man, of gewoon met jezelf, gewoon mmm wat ging er goed, wat ging er niet zo goed, heb ik voor mijn gevoel oudste ook genoeg aandacht gegeven.. blabla, nogmaals, als ik het zo opschrijf ziet het er ontzettend stom en zakelijk uit, maar het hielp mij wel.
woensdag 11 maart 2009 om 09:54
krokus, kan je verder wat met mijn tips? en wat betreft de borstvoeding, ik kan me voorstellen dat je dat graag wil geven, als het goed loopt is dat namelijk ook heel leuk om te doen. Maar spreek met jezelf af dat het geen must is, bereid je goed voor (kan op allerlei manieren) en geef dit ook goed aan bij de kraamzorg, met een beetje mazzel krijg je dan een struise tante, type kordaat, jaar of 45, naam bertha, die van wanten weet en je ook goed kan helpen bij de borstvoeding. En wees vooral eerlijk, naar jezelf en je man. Of misschien is anoniem op het forum wel makkelijker, alhoewel je natuurlijk inmiddels niet meer zo anoniem bent.
