Kinderen
alle pijlers
Oedipus-complex? Oftwel voorkeur voor papa...
donderdag 21 februari 2008 om 21:48
Hoi,
Ik heb een dochter van 2 die een overduidelijke voorkeur voor haar vader heeft. Geweldig dat die twee het zo goed kunnen vinden, maar ik voel me af en toe het vijfde wiel aan de wagen. Het komt waarschijnlijk door het feit dat ik fulltime werk en mijn man parttime en dus meer tijd met haar doorbrengt. maar na mijn werk en in het weekend speel ik veel met haar en doen we vaak dingen samen. We wonen in het buitenland en hebben hier niet zo'n uitgebreide vriendenkring als thuis en zijn dus veel op elkaar aangewezen. Buiten mijn werk breng ik dus bijna al mijn tijd met mijn gezin door. Maar toch heeft mijn dochter als ze pijn heeft of niet kan slapen een voorkeur voor papa. Misschien komt dat ook omdat ik wellicht wat strenger ben en ze weet dat ze bij haar vader (bijna) alles voor elkaar krijgt. Herkent iemand dit verhaal? Ik houd ontzettend veel van haar, en dan is het niet leuk als iemand je wegduwt als je welterusten wilt kussen en om papa roept......Het is niet dat ze alleen maar bij haar papa wilt zijn, ik breng haar ook naar bed, doe haar in bad, lees voor, voetbal met haar in de tuin etc, maar ik merk wel een duidelijke voorkeur. Ook merk ik dat ze mij af en toe nadoet, mijn kleren aantrekt en net als mama ook bodylotion ofzo op wilt smeren. Is het daarom dat ze net als mama bij papa wilt zijn? Is het die speciale vader-dochter-relatie (heb ik ook met mijn vader, maar naar mijn gevoel is dat toch anders) en zou een zoon meer naar mij trekken of is dit de prijs die ik betaal voor het feit dat ik fulltime werk?
Ik hoop dat iemand dit verhaal herkent en wellicht wat tips of adviezen heeft.
Ohja, zoals gezegd, ik woon in het buitenland, helaas met nogal een slechte internetverbinding en onbetrouwbaar electriciteit dus alvast mijn excuses als een reactie even op zich laat wachten.
Groetjes, Loes
Ik heb een dochter van 2 die een overduidelijke voorkeur voor haar vader heeft. Geweldig dat die twee het zo goed kunnen vinden, maar ik voel me af en toe het vijfde wiel aan de wagen. Het komt waarschijnlijk door het feit dat ik fulltime werk en mijn man parttime en dus meer tijd met haar doorbrengt. maar na mijn werk en in het weekend speel ik veel met haar en doen we vaak dingen samen. We wonen in het buitenland en hebben hier niet zo'n uitgebreide vriendenkring als thuis en zijn dus veel op elkaar aangewezen. Buiten mijn werk breng ik dus bijna al mijn tijd met mijn gezin door. Maar toch heeft mijn dochter als ze pijn heeft of niet kan slapen een voorkeur voor papa. Misschien komt dat ook omdat ik wellicht wat strenger ben en ze weet dat ze bij haar vader (bijna) alles voor elkaar krijgt. Herkent iemand dit verhaal? Ik houd ontzettend veel van haar, en dan is het niet leuk als iemand je wegduwt als je welterusten wilt kussen en om papa roept......Het is niet dat ze alleen maar bij haar papa wilt zijn, ik breng haar ook naar bed, doe haar in bad, lees voor, voetbal met haar in de tuin etc, maar ik merk wel een duidelijke voorkeur. Ook merk ik dat ze mij af en toe nadoet, mijn kleren aantrekt en net als mama ook bodylotion ofzo op wilt smeren. Is het daarom dat ze net als mama bij papa wilt zijn? Is het die speciale vader-dochter-relatie (heb ik ook met mijn vader, maar naar mijn gevoel is dat toch anders) en zou een zoon meer naar mij trekken of is dit de prijs die ik betaal voor het feit dat ik fulltime werk?
Ik hoop dat iemand dit verhaal herkent en wellicht wat tips of adviezen heeft.
Ohja, zoals gezegd, ik woon in het buitenland, helaas met nogal een slechte internetverbinding en onbetrouwbaar electriciteit dus alvast mijn excuses als een reactie even op zich laat wachten.
Groetjes, Loes
donderdag 21 februari 2008 om 21:55
Je benaming is niet correct, een Oedipus complex is een obsessieve liefde van een zoon voor zijn moeder. Andersom wordt het ook wel het Elektracomplex genoemd (dochterliefde voor de vader), maar dat is veel minder bekend.
Maar verder: bij de meeste gezinnen is zoiets slechts een fase. Mijn dochter heeft ook een tijdlang sterk naar haar vader getrokken (is nu bijna 5), ze is nu nog steeds gek met haar vader maar wil toch mij als het om veel dingen gaat. Ik zou me niet druk maken om wie er het meest werkt, mijn partner werkte toen het meest van ons beiden en doet dat nog steeds. Mijn dochter vind mjn spulletjes trouwens ook erg interessant, ik moet mijn make-up echt buiten haar bereik houden anders ben ik het kwijt. Ik zou als ik jou was niets proberen te forceren, gewoon doen wat je altijd doet, het verandert echt wel weer.
Maar verder: bij de meeste gezinnen is zoiets slechts een fase. Mijn dochter heeft ook een tijdlang sterk naar haar vader getrokken (is nu bijna 5), ze is nu nog steeds gek met haar vader maar wil toch mij als het om veel dingen gaat. Ik zou me niet druk maken om wie er het meest werkt, mijn partner werkte toen het meest van ons beiden en doet dat nog steeds. Mijn dochter vind mjn spulletjes trouwens ook erg interessant, ik moet mijn make-up echt buiten haar bereik houden anders ben ik het kwijt. Ik zou als ik jou was niets proberen te forceren, gewoon doen wat je altijd doet, het verandert echt wel weer.
vrijdag 22 februari 2008 om 06:54
Hoi,
Ja, wist wat Oedipus-complex was, maar dacht dat het andersom precies zo heette, niet dus, bedankt voor de info.
Ik hoop maar dat het een fase is, ik begrijp wel dat een kind een beetje een voorkeur kan hebben, maar af en toe vind ik het een beetje de spuigaten uitlopen. Als ik en mijn man bijvoorbeeld even knuffelen, word ik zo'n beetje van de bak afgeduwd door haar.....niet leuk.
Zal proberen niets te forceren, maar word er af en toe beetje verdrietig van....
Ja, wist wat Oedipus-complex was, maar dacht dat het andersom precies zo heette, niet dus, bedankt voor de info.
Ik hoop maar dat het een fase is, ik begrijp wel dat een kind een beetje een voorkeur kan hebben, maar af en toe vind ik het een beetje de spuigaten uitlopen. Als ik en mijn man bijvoorbeeld even knuffelen, word ik zo'n beetje van de bak afgeduwd door haar.....niet leuk.
Zal proberen niets te forceren, maar word er af en toe beetje verdrietig van....
vrijdag 22 februari 2008 om 08:46
Lastig dat jij je er zo vervelend onder voelt!
Ik heb 2 jongens en die trekken meer naar mij toe. Waar dat mee te maken heeft? geen idee, ik werk wel minder dan papa, maar die doet ook ontzettend veel leuke dingen met ze in het weekend en 's avonds. Ik ben een stuk strenger, dus dat weerhoudt ze niet. Vooral de jongste van 2 kan ook heel erg claimerig zijn als mijn man met mij knuffelt, dan roept ie ook echt "mama is van mij!" en wringt zich er vervolgens tussen. Ik denk dat het echt een fase is.
En het nadoen van jou? Ik denk dat ze je super vindt en je dus graag wil nadoen. (heel normaal dus!)
Ik heb 2 jongens en die trekken meer naar mij toe. Waar dat mee te maken heeft? geen idee, ik werk wel minder dan papa, maar die doet ook ontzettend veel leuke dingen met ze in het weekend en 's avonds. Ik ben een stuk strenger, dus dat weerhoudt ze niet. Vooral de jongste van 2 kan ook heel erg claimerig zijn als mijn man met mij knuffelt, dan roept ie ook echt "mama is van mij!" en wringt zich er vervolgens tussen. Ik denk dat het echt een fase is.
En het nadoen van jou? Ik denk dat ze je super vindt en je dus graag wil nadoen. (heel normaal dus!)
vrijdag 22 februari 2008 om 09:29
Hoi Loes,
Het heeft niets te maken met het feit dat je fulltime werkt. Hier hetzelfde hoor. Ik werk partime maar toch trekt zoon meer naar zijn vader. Er is niets aan de hand als ik met hem alleen thuis ben maar zodra papa er ook is en hij heeft pijn dan wil hij zijn vader. Ik mag hem soms niet uit bed halen of een boterham smeren.
Op moment is het weer minder, hij zit goed in zijn vel. Zodra hij ziek is, er tanden doorkomen of hij gewoon niet helemaal lekker in zijn doen is dan merk ik heel sterk dat hij zijn vader wil. Ik word dan ook echt door hem weggestuurd.
De ene keer kan ik er ook beter tegen dan de andere keer. Soms wil je hem gewoon kunnen troosten maar mag ik niet eens naar hem kijken.
Het zijn ook echt fases dus het wordt wel weer minder. Ik moet wel zeggen dat mijn zoon het altijd al heeft gehad hoor maar zoals nu merk ik er eigenlijk niets van.
Het heeft niets te maken met het feit dat je fulltime werkt. Hier hetzelfde hoor. Ik werk partime maar toch trekt zoon meer naar zijn vader. Er is niets aan de hand als ik met hem alleen thuis ben maar zodra papa er ook is en hij heeft pijn dan wil hij zijn vader. Ik mag hem soms niet uit bed halen of een boterham smeren.
Op moment is het weer minder, hij zit goed in zijn vel. Zodra hij ziek is, er tanden doorkomen of hij gewoon niet helemaal lekker in zijn doen is dan merk ik heel sterk dat hij zijn vader wil. Ik word dan ook echt door hem weggestuurd.
De ene keer kan ik er ook beter tegen dan de andere keer. Soms wil je hem gewoon kunnen troosten maar mag ik niet eens naar hem kijken.
Het zijn ook echt fases dus het wordt wel weer minder. Ik moet wel zeggen dat mijn zoon het altijd al heeft gehad hoor maar zoals nu merk ik er eigenlijk niets van.
vrijdag 22 februari 2008 om 12:13
Ik werk parttime, mijn man fulltime. Onze zoon (19 maand) is altijd een papa's kindje geweest. Niet dat hij niet met mij knuffelt of kusjes geeft ofzo, maar zodra papa thuiskomt van het werk, gaat zoon's aandacht naar zijn vader. Zo ook in het weekend. En eerlijk gezegd, vind ik dat heel erg fijn en bovendien ook erg logisch.
Ik pak mijn knuffelmomenten wel overdag. Het naar bed gaan ritueel is inmiddels ook echt iets van papa en zoon. Prima, ik vind het geweldig om te zien hoe die twee hun band aan het opbouwen zijn. Mijn man heeft dat met zijn eigen vader nooit gehad, dus ik ga daar ook absoluut niet tussen zitten. (Sterker nog; ik geniet er heel erg van om dat te zien).
Wbt weg laten duwen of weg laten sturen: gewoon resoluut niet aan meewerken. Je kind weet dat hij zowel een mama als een papa heeft die hem verzorgen, beschermen, troosten en opvoeden. De ene keer doet mama (ik noem maar wat) de douche, de andere keer doet papa dat. Als ik zoon een keer naar bed doe ipv papa is het hier ook goed, juist omdat hij dat van eerder af al gewend was denk ik.
Ik pak mijn knuffelmomenten wel overdag. Het naar bed gaan ritueel is inmiddels ook echt iets van papa en zoon. Prima, ik vind het geweldig om te zien hoe die twee hun band aan het opbouwen zijn. Mijn man heeft dat met zijn eigen vader nooit gehad, dus ik ga daar ook absoluut niet tussen zitten. (Sterker nog; ik geniet er heel erg van om dat te zien).
Wbt weg laten duwen of weg laten sturen: gewoon resoluut niet aan meewerken. Je kind weet dat hij zowel een mama als een papa heeft die hem verzorgen, beschermen, troosten en opvoeden. De ene keer doet mama (ik noem maar wat) de douche, de andere keer doet papa dat. Als ik zoon een keer naar bed doe ipv papa is het hier ook goed, juist omdat hij dat van eerder af al gewend was denk ik.
vrijdag 22 februari 2008 om 21:25
Mijn vriend en ik werken allebei 4 dagen. Toch is mijn vriend de favoriete ouder van onze zoon van 3,5. Het is papa voor en papa na en papa is zijn vriend en ik niet. Dat zegt hij dus ook gewoon.
Ik heb er zelf niet zoveel problemen mee. Geniet er van hoe fijn ze het samen hebben en gun het mijn vriend van harte. Ik denk altijd maar dat hij stiekem heus ook wel van mij houdt, hij laat het alleen minder merken dan bij zijn vader . Mijn tijd komt nog wel. Hoop ik
Ik heb er zelf niet zoveel problemen mee. Geniet er van hoe fijn ze het samen hebben en gun het mijn vriend van harte. Ik denk altijd maar dat hij stiekem heus ook wel van mij houdt, hij laat het alleen minder merken dan bij zijn vader . Mijn tijd komt nog wel. Hoop ik
zaterdag 23 februari 2008 om 09:52
zaterdag 23 februari 2008 om 10:14
Hoi Loes76,
Is het altijd zo geweest, of iets van de laatste tijd? Want het kan ook heel goed een fase zijn, die wel weer overgaat.
Mijn zoon (drieënhalf jaar) heeft een lichte voorkeur voor mij, terwijl z'n vader en ik ongeveer evenveel tijd met hem doorbrengen, ik strenger ben, en z'n vader leukere (wildere) spelletjes met hem doet. Vorig jaar is er een (korte) periode geweest, dat-ie meer naar z'n vader trok: zo mocht ik bijvoorbeeld niet mee op vakantie, hij wilde alleen met papa. Vond ik toch ook niet zo leuk.
Is het altijd zo geweest, of iets van de laatste tijd? Want het kan ook heel goed een fase zijn, die wel weer overgaat.
Mijn zoon (drieënhalf jaar) heeft een lichte voorkeur voor mij, terwijl z'n vader en ik ongeveer evenveel tijd met hem doorbrengen, ik strenger ben, en z'n vader leukere (wildere) spelletjes met hem doet. Vorig jaar is er een (korte) periode geweest, dat-ie meer naar z'n vader trok: zo mocht ik bijvoorbeeld niet mee op vakantie, hij wilde alleen met papa. Vond ik toch ook niet zo leuk.
zondag 24 februari 2008 om 19:20
Hoi,
Bedankt voor alle reacties. Sorry, dat het even duurde, maar zoals gezegd, internet is hier heeeel langzaam (maar ben blij dat we het hebben!).
Mijn dochter heeft altijd wel een beetje een voorkeur voor haar vader gehad, maar nu ze echt steeds meer praat en me ook weg begint te duwen, begin ik het toch vervelend te vinden. Aan de ene kant vind ik het geweldig dat zij en mijn man zo'n goede band hebben, dat gun ik hen van harte, aan de andere kant wil je toch ook dat je kind bij jou komt als er wat is. En als mijn man niet in de buurt is dan mag ik ook alles doen en kom ik uit mijn werk dan komt ze ook hard naar me toe hollen, maar zodra papa in de buurt is, dan kiest ze toch hem.
Maar wellicht moeten we gewoon zeggen, dat mama haar vandaag in bed stopt en dat papa dat morgen doet.....dat ze het niet altijd uit kan kiezen.
Ben blij om te horen dat het vaak een fase is en dan andere moeders (en wrs ook vaders) dit herkennen. Het voordeel is inderdaad af en toe dat mocht ze een keer 's nachts bloedje chagerijnig wakker worden, ik er niet uit hoef, want mij wilt ze niet, dus ik kan dan lekker blijven liggen......
Nogmaals bedankt!
Bedankt voor alle reacties. Sorry, dat het even duurde, maar zoals gezegd, internet is hier heeeel langzaam (maar ben blij dat we het hebben!).
Mijn dochter heeft altijd wel een beetje een voorkeur voor haar vader gehad, maar nu ze echt steeds meer praat en me ook weg begint te duwen, begin ik het toch vervelend te vinden. Aan de ene kant vind ik het geweldig dat zij en mijn man zo'n goede band hebben, dat gun ik hen van harte, aan de andere kant wil je toch ook dat je kind bij jou komt als er wat is. En als mijn man niet in de buurt is dan mag ik ook alles doen en kom ik uit mijn werk dan komt ze ook hard naar me toe hollen, maar zodra papa in de buurt is, dan kiest ze toch hem.
Maar wellicht moeten we gewoon zeggen, dat mama haar vandaag in bed stopt en dat papa dat morgen doet.....dat ze het niet altijd uit kan kiezen.
Ben blij om te horen dat het vaak een fase is en dan andere moeders (en wrs ook vaders) dit herkennen. Het voordeel is inderdaad af en toe dat mocht ze een keer 's nachts bloedje chagerijnig wakker worden, ik er niet uit hoef, want mij wilt ze niet, dus ik kan dan lekker blijven liggen......
Nogmaals bedankt!
woensdag 11 februari 2009 om 19:23
Hoi,
Loes76 jouw verhaal is zo herkenbaar! Mijn dochter is 4 en echt, precies hetzelfde verhaal. Ik vind het vaak heel frustrerend, ik heb dan het gevoel dat ik overbodig ben. Ik zie ook wel in dat het voor mijn dochter ombedoeld een machtsmiddel is geworden. Ze heeft mama’s zwakke plek gevonden. Heeft iemand tips hoe je met zo’n situatie het beste om kan gaan?
Loes76 jouw verhaal is zo herkenbaar! Mijn dochter is 4 en echt, precies hetzelfde verhaal. Ik vind het vaak heel frustrerend, ik heb dan het gevoel dat ik overbodig ben. Ik zie ook wel in dat het voor mijn dochter ombedoeld een machtsmiddel is geworden. Ze heeft mama’s zwakke plek gevonden. Heeft iemand tips hoe je met zo’n situatie het beste om kan gaan?
woensdag 11 februari 2009 om 19:42
Ik heb het zelf gedaan als kind. Was heel erg gericht op papa. Duwde mama weg, zei rustig als ik s'avonds wakker werd en mama kwam om te troosten: heb jou niet geroepen, heb papa geroepen. En dan kon ze naar beneden want ik wilde alleen papa. En dat terwijl mijn moeder full-time thuis was. Maar het ging vanzelf over, zo rond mijn 8e ofzo. Het heeft mijn moeder helaas wel gekwetst en ze heeft het er nog wel eens over.
Waarschijnlijk gaat het vanzelf weer over. Sterkte!
Waarschijnlijk gaat het vanzelf weer over. Sterkte!
woensdag 11 februari 2009 om 20:55
quote:Loes76 schreef op 24 februari 2008 @ 19:20:
Hoi,
Bedankt voor alle reacties. Sorry, dat het even duurde, maar zoals gezegd, internet is hier heeeel langzaam (maar ben blij dat we het hebben!).
Mijn dochter heeft altijd wel een beetje een voorkeur voor haar vader gehad, maar nu ze echt steeds meer praat en me ook weg begint te duwen, begin ik het toch vervelend te vinden. Aan de ene kant vind ik het geweldig dat zij en mijn man zo'n goede band hebben, dat gun ik hen van harte, aan de andere kant wil je toch ook dat je kind bij jou komt als er wat is. En als mijn man niet in de buurt is dan mag ik ook alles doen en kom ik uit mijn werk dan komt ze ook hard naar me toe hollen, maar zodra papa in de buurt is, dan kiest ze toch hem.
Maar wellicht moeten we gewoon zeggen, dat mama haar vandaag in bed stopt en dat papa dat morgen doet.....dat ze het niet altijd uit kan kiezen.
Ben blij om te horen dat het vaak een fase is en dan andere moeders (en wrs ook vaders) dit herkennen. Het voordeel is inderdaad af en toe dat mocht ze een keer 's nachts bloedje chagerijnig wakker worden, ik er niet uit hoef, want mij wilt ze niet, dus ik kan dan lekker blijven liggen......
Nogmaals bedankt!
Heb vriendinnen(lesbisch) met een zoontje en hetzelfde verhaal alleen de moeder die borstvoeding had gegeven willen, voor de andere supervervelend maar inderdaad op een gegeven moment geen keuze geven , vandaag breng ik je naar bed en klaar, blijft vervelend en frustrerend maar volgens mij gaat het over.En blijkbaar geen vader-moederding dat vind ik dan wel weer leuk.
Hoi,
Bedankt voor alle reacties. Sorry, dat het even duurde, maar zoals gezegd, internet is hier heeeel langzaam (maar ben blij dat we het hebben!).
Mijn dochter heeft altijd wel een beetje een voorkeur voor haar vader gehad, maar nu ze echt steeds meer praat en me ook weg begint te duwen, begin ik het toch vervelend te vinden. Aan de ene kant vind ik het geweldig dat zij en mijn man zo'n goede band hebben, dat gun ik hen van harte, aan de andere kant wil je toch ook dat je kind bij jou komt als er wat is. En als mijn man niet in de buurt is dan mag ik ook alles doen en kom ik uit mijn werk dan komt ze ook hard naar me toe hollen, maar zodra papa in de buurt is, dan kiest ze toch hem.
Maar wellicht moeten we gewoon zeggen, dat mama haar vandaag in bed stopt en dat papa dat morgen doet.....dat ze het niet altijd uit kan kiezen.
Ben blij om te horen dat het vaak een fase is en dan andere moeders (en wrs ook vaders) dit herkennen. Het voordeel is inderdaad af en toe dat mocht ze een keer 's nachts bloedje chagerijnig wakker worden, ik er niet uit hoef, want mij wilt ze niet, dus ik kan dan lekker blijven liggen......
Nogmaals bedankt!
Heb vriendinnen(lesbisch) met een zoontje en hetzelfde verhaal alleen de moeder die borstvoeding had gegeven willen, voor de andere supervervelend maar inderdaad op een gegeven moment geen keuze geven , vandaag breng ik je naar bed en klaar, blijft vervelend en frustrerend maar volgens mij gaat het over.En blijkbaar geen vader-moederding dat vind ik dan wel weer leuk.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
zaterdag 28 maart 2009 om 12:24
Ik heb het zelf ook gedaan als kind. En mijn moeder heeft zich er uiteindelijk bij neergelegd. Ik heb wel altijd aangevoeld dat zij het niet prettig vond dat ik meer naar mijn vader trok dan zij. Maar eigenlijk is het verder nooit zo'n issue geweest, totdat mijn vader twee jaar geleden is overleden. Toen zijn alle verhoudingen op hun grondvesten komen te schudden. Ik had het gevoel helemaal niemand meer te hebben, heb me zo vreselijk alleen gevoeld. Op zich is de relatie nu met mijn moeder wel redelijk. Maar zoals met mijn vader, dat is het nooit geweest en zal het nooit worden. Voor haar heel moeilijk te behappen en mij doet het soms ook veel verdriet, want het is een terugkerend iets in onze relatie.
Weet natuurlijk niet hoe het bij jullie zit, maar denk dat wat bij ons fout is gegaan, dat mijn moeder het er maar bij heeft gelaten. Die heeft zich erbij neergelegd dat ik niet bij haar wilde zijn. Weet natuurlijk niet hoe het was gegaan als ze wel steeds toenadering had gezocht, maar wellicht was het dan anders afgelopen.
Weet natuurlijk niet hoe het bij jullie zit, maar denk dat wat bij ons fout is gegaan, dat mijn moeder het er maar bij heeft gelaten. Die heeft zich erbij neergelegd dat ik niet bij haar wilde zijn. Weet natuurlijk niet hoe het was gegaan als ze wel steeds toenadering had gezocht, maar wellicht was het dan anders afgelopen.
maandag 30 maart 2009 om 09:58
quote:nouschi schreef op 11 februari 2009 @ 20:55:
[...]
Heb vriendinnen(lesbisch) met een zoontje en hetzelfde verhaal alleen de moeder die borstvoeding had gegeven willen, voor de andere supervervelend maar inderdaad op een gegeven moment geen keuze geven , vandaag breng ik je naar bed en klaar, blijft vervelend en frustrerend maar volgens mij gaat het over.En blijkbaar geen vader-moederding dat vind ik dan wel weer leuk.Ik ben benieuwd in hoeverre de borstvoeding een rol speelt bij de voorkeur voor een bepaalde ouder. Ik geef bv, mijn zoon is 7 maanden en helemaal dol op zijn vader. Van een voorkeur durf ik nog niet te spreken (of wíl ik nog niet spreken ) maar ik heb zelf niet het idee dat mijn zoon meer op mij gericht is door de borstvoeding. TO, heb jij borstvoeding gegeven? En anderen, bij wie het kind een voorkeur heeft voor de vader?
[...]
Heb vriendinnen(lesbisch) met een zoontje en hetzelfde verhaal alleen de moeder die borstvoeding had gegeven willen, voor de andere supervervelend maar inderdaad op een gegeven moment geen keuze geven , vandaag breng ik je naar bed en klaar, blijft vervelend en frustrerend maar volgens mij gaat het over.En blijkbaar geen vader-moederding dat vind ik dan wel weer leuk.Ik ben benieuwd in hoeverre de borstvoeding een rol speelt bij de voorkeur voor een bepaalde ouder. Ik geef bv, mijn zoon is 7 maanden en helemaal dol op zijn vader. Van een voorkeur durf ik nog niet te spreken (of wíl ik nog niet spreken ) maar ik heb zelf niet het idee dat mijn zoon meer op mij gericht is door de borstvoeding. TO, heb jij borstvoeding gegeven? En anderen, bij wie het kind een voorkeur heeft voor de vader?
maandag 30 maart 2009 om 10:31
hier een dochter van 2 1/2, (9 maanden bv gekregen) die verliefd is op papa, altijd naar papa vraagt, mama moet weg, waar is papa, etc etc. Ik werk parttime, papa meer dan fulltime, dus dat is het ook niet. Vind het wel grappig en stoor me er niet aan. Papa's meisje, is toch ook leuk. Papa is ook strenger dus dat is het ook niet. Papa is wel geduldiger, dus misscchien dat dat wel prettig is voor haar, verder is het of gewoon een fase, of ze heeft echt een voorkeur, nou ja, vind het prima. (als wij samen zijn zonder papa is het een mama's kindje hoor, maar zodra papa er is, gaat alle aandacht naar papa)
